Bevorderen onderling begrip centraal bij uitwisselingen Scharendijke in oude ansichten brengt lezer terug naar vroeger Noodfonds Zierikzee handhaven Sponsorloop voor Nepal in Kerkwerve Geslaagde Seniorendag met ruim 300 ouderen Brinkman in Veere Nederlandse steun voor landbouw projecten ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Donderdag 23 oktober 1986 Nr. 24021 5 Moeders pappot zo slecht nog niet Mevrouw H. T. Landegent en haar dochter Mona-Lea staan helemaal achter de organisatie Youth for Understanding. BURGH-HAAMSTEDE - Kennismaken met de „Ame rican way of life" en dat niet via Dallas en Dynasty, maar door een jaar lang Amerikaan met de Amerikanen te zijn. Mona-Lea Landegent uit Burgh-Haamstede kroop een jaar lang in de huid van een Amerikaanse en ervoer aan den lijve wat het is om in het land van de on begrensde mogelijkheden scholier te zijn. Tegelijkertijd maakte Wendy Citron uit Californië kennis met het da gelijks leven in Nederland. Degene die vermoedt dat het hier om een schrijnend geval van mensen handel gaat slaat de plank finaal mis. Mona-Lea en Wendy zijn slechts twee van zevenduizend jongeren uit vijfentwintig landen, die jaarlijks deelnemen aan het uitwisselingspro gramma van de organisatie Youth for Understanding. Deze organisatie, die in 1951 door de Amerikaanse Rachel Andresen werd opgericht, is een non profit instel ling, die via het uitwisselen van pro gramma's probeert om het wederzijd se begrip tussen jongeren van vijftien tot achttien jaar te bevorderen. Avonturier Wie als jongere besluit om de ver trouwde omgeving hier voor een jaar in te ruilen voor een verblijf aan de overkant van ,,de plas" kan gerust een pioniersgeest worden toegeschre ven. Mona-Lea Landegent is er zo ééntje. Het idee naar Amerika te gaan om daar een jaar lang de Amerikaanse leefwijze te leren kennen ontstond toen de familie Landegent plannen maakte om voor familiebezoek de oceaan over te steken. De menselijke geest maakt soms wonderlijke wen dingen: het geplande familiebezoek „ontaardde" uiteindelijk in het voor nemen van Mona om voor een jaar naar de Verenigde Staten te gaan. Via school kwam de toenmalige HAVO- scholiere in contact met de interna tionale organisatie Youth for Un derstanding. Die kennismaking be stond uit het bijwonen van een voorlichtingsbijeenkomst, waar ou ders, kandidaat-pioniers, medewer kers van YFU en buitenlandse stu denten die hier hun jaar doorbrengen elkaar konden ontmoeten. Na het in vullen van een hele waslijst gegevens en een gesprek met districtsvertegen woordigster Els van Hees was het wachten op het telefoontje met de me dedeling „je kunt vertrekken." er hectische momenten aan: hieraan denken, daarvoor zorgen, hier'nog wat regelen en natuurlijk...afscheid nemen en hoppa het onbekende tege moet. Kan het nog avontuurlijker. Ontmoeting Via New York, Chicago en Minnea polis bereikte de achttienjarige Mona-Lea dan na zoveel uren vliegen haar gastouders. Zonder veel proble men overigens, want zo zegt zij: „In het vliegtuig kreeg ik een kaartje, dat als herkenning voor het gastgezin dienst deed. Zo'n eerste ontmoeting betekent in negen van de tien geval len even aan elkaar wennen. Ook al lijkt het gezin op papier nog zo ge schikt, de praktijk moet nog altijd uitwijzen of het ook werkelijk klikt. Wat dat betreft had Mona-Lea het ge luk aan haar zijde. „Mijn nieuwe ge zinsleden waren een echtpaar van middelbare leeftijd met twee doch ters, waarvan de ene naar Duitsland was vertrokken en de andere voor haar eindexamen zat. Van de een op de andere dag werd Mona-Lea van HAVO-scholiere high school-student... een enorme om schakeling. „Je kunt op die high school een keuze maken uit een enorm aantal vakken, omdat alle schooltypen onder één dak zijn on dergebracht. Daarbij werkt het sy steem niet volgens klassen maar met groepen, zo kun je voor het ene vak in een hogere groep zitten dan voor het andere vak." Uit de woorden van de aankomende verpleegster blijkt wel dat het niveau daar lager ligt, dan hier in Nederland, maar de tucht daarentegen is veel en veel strenger. Wie zich tijdens de lesuren in de gangen ophoudt of wie tijdens de les even naar het toilet moet, moet een pasje tekenen met daarop tijd van vertrek en handtekening en het tu toyeren van leraren is beslist niet in geburgerd, aldus Mona-Lea, die als rasechte Nederlandse in het begin moeite had met die strengheid. Eetgewoonten Over belangstelling van haar mede leerlingen had ze niet te klagen. Een buitenlandse tussen de teenagers van de high school in Cambridge is per slot van rekening geen alledaags ge beuren. Aan vriendelijkheid en open heid geen gebrek, maar zo zegt Mona- Lea „de contacten gingen ook niet verder dan een praatje over het weer en de televisie. Over politiek werd nauwelijks gesproken. Wat dat be treft vind ik Amerikanen nogal op pervlakkig" en materialistisch vult haar moeder aan. Een echt gezellig gezinsleven ontbreekt vaak omdat vader en moeder beiden werken, daardoor gaan alle gezinsleden hun eigen gangetje; wie trek heeft pakt iets van zijn gading, zonder daarbij op het lumineuze idee te komen, dat de andere aanwezigen wellicht ook wel iets zouden lusten." Leerzaam Hoewel het niet altijd even gemak kelijk was, had Mona-Lea haar Ame rikaanse avontuur voor geen goud willen missen. „Het is enorm leer zaam en je leert voor jezelf opkomen. Daarbij kom je in contact met een heel andere levensstijl. Wat haar daarbij het meest is opgevallen is, dat het winkelpersoneel in de Ver enigde Staten vaak wat klantvrien delijker reageert en ook het maken van complimentjes gaat de gemiddel de Amerikaan goed af, ook al bedient hij zich van „prefab compliments". En wat wellicht voor haar moeder mooi meegenomen is: mamma's kookkunsten worden na een jaar Amerika uiteindelijk naar juiste waarde geschat. „Outgoing" Hoewel de YFU het niet als voor waarde stelt besloot de familie Lan degent om ook een steentje bij te dra gen aan het verbeteren van de verstandhouding tussen jongeren. „In ruil" voor Mona-Lea kregen de Landegent j es als gastdochter de zestienjarige teenager Wendy Citron uit Californië. Aanvankelijk had me vrouw Landegent wel wat bedenkin gen in verband met de geïsoleerde ligging en de omschrijving van Wen dy als outgoing. Mevrouw Landegent vroeg zich bezorgd af of ze een ver stokte discofreak in huis zou krijgen. Wat moest die in een afgelegen regio, waar alleen in het zomerseizoen wat 'te beleven valt. Vanaf het allereerste moment dat Wendy haar intrede deed in het gezin verdwenen die twijfels. Outgoing bleek niets met uitgaan te maken te hebben maar met de spon taniteit van Wendy, die een onmis kenbaar talent voor Nederlands bleek te bezitten. Na twee maanden noemde ze mevrouw Landegent in een spontane opwelling „maisje" en babbelde ze al een aardig mondje Ne derlands. Inmiddels was haar ook duidelijk geworden dat Nederland niet de hoofdstad van Amsterdam is, maar omgekeerd en ook deed ze tij dens haar fietstochten naar de Rijks scholengemeenschap in Zierikzee haar eerste ervaringen op met de gril lige weergoden hier. Wat ook enige oefening vereiste was het eten met mes en vork; als rechtgeaarde Ameri kaanse had Wendy het verorberen van pizza's en hotdogs altijd slechts met een vork geklaard. Wie als Nederlandse naar de Ver enigde Staten vertrekt zal beslist moeten wennen aan de andere stijl van leven. De Amerikaanse heeft daarbij nog de handicap dat zij wer kelijk geen woord Nederlands ver staat. Dat is vooral op school een han dicap. Ook het gegeven dat iemand de Amerikaanse nationaliteit bezit blijkt soms problematisch te zijn in verband met de Amerikaanse defen siepolitiek. Zo kreeg de zestienjarige Wendy tot haar niet geringe verba zing nogal wat kritiek te horen van enkele van haar leeftijdgenoten, die haar het kruisrakettenbeleid van Reagan in de schoenen schoven. Hoe dan ook, Wendy moet het naar haar zin hebben gehad, want afgelopen zo mer keerde ze voor een kort verblijf terug naar dat kleine plaatsje Burgh waar ze een jaar lang gewoond had en waar ze genoten had van de huiselijk heid bij de famlie Landegent beeld. De banken waren tot op de laatste plaats bezet. „Dat zou na tuurlijk nooit gelukt zijn met uit sluitend kinderen uit Kapelle. Nee, de leerlingen kwamen overal van daan. Je zag gezichtjes uit Scharen- dijke en Den Osse, maar ook uit Mo- riaanshoofd, dat toen nog geen eigen school kende", schrijft Coomans. Kort besteedt hij in het kader hier van aandacht aan de schoolstrijd tij dens de intrede van christelijk on derwijs ter plaatse. Scholen kwamen leerlingen tekort en het opheffen van scholen dreigde. Hoe actueel momen teel, nu de samenvoegingen aan de orde van de dag zijn en de scholen in de kleine kernen weer moeten knok ken voor hun bestaan. Alle facetten van het dagelijkse le ven komen in het boekje, dat is uitge geven door de Zeeuwsche Boekhan del te Zierikzee, tot uiting. De koninklijk gezindheid van de bevol king bijvoorbeeld. Op 5 augustus 1924 bracht de koninklijke familie een bezoek aan het eiland en zorgde de regionale bevolking voor een groots onthaal. Tbr hoogte van de Timmermanswinkel in Ellemeet stond een ereboog met daarin het por tret van vorstin Wilhelmina. Teksten De teksten over de verschillende dorpen zijn kort gehouden en alles voorzien van een oude prent. De tekst óp de linkerzijde en de prent op de rechter. Zo kan tussen de regels door naar de foto gekeken worden en op die manier blijft de aandacht groot. De liefhebbers van gedichten of oude liedjes komen ook volledig aan hun trekken, want met grote regelmaat heeft de schrijver gedichten of liedjes geplaatst. Deze bijvoorbeeld: D'r was in Zeeland een boerin, die was zo gierig als een spin. De koe die gaf geen melk genoeg, dus dcc z'r water bij. Ja jei-jci, geloof maar wat ik zei, Ja ze tapte, tapte, tapte, tapte d'r wa ter bij! Het grootste aandeel van het boek je handelt over Scharendijke van wel eer. Is Coomans de ene keer een zake lijk iemand, die nauwkeurig en objectief de geschiedenis beschrijft, soms klinkt er een beetje weemoed in zijn schrijfstijl. Opvallend voor een auteur, die zelf net veertig is. „je vraagt je weieens af hoe alles er uit gezien zou hebben als in 1953 de dij ken niet waren doorgebroken. We zouden niet graag beweren, dat het daarvoor allemaal beter was, maar wel denken wel mooier", schrijft Coo mans, wanneer hij het heeft over 't Wegje' in Scharendijke. Mooier Het zal er zeker mooier en schilder achtiger uitgezien hebben. Maar ge lukkig zijn er nog mensen, die zich de moeite en de tijd getroosten om die oude prenten bij elkaar te voegen in een boekje, zoals nu is verschenen. Wellicht draagt het bij aan het besef, dat mooie plekjes op Schouwen-Dui- veland, zoals die er nog velen zijn, be waard moeten blijven. Vervolg van pagina 1 deeld, dat in de eerste acht maanden van dit jaar 97 leningen werden ver strekt tot een totaal bedrag van 387.315,-. Het aantal malen, dat een verzoek om een krediet werd afgewezen is ten opzichte van 1985 nagenoeg gelijk ge bleven. In 1985 werden van de 215 in gediende aanvragen er 77 afgewezen. Tbt en met augustus dit jaar werden er van de 144 ingediende aanvragen 47 afgewezen. Werkloosheid Het aantal werklozen in deze regio blijft nog hoog, al valt er momenteel, volgens de toelichtingsnota, enige stabilisering waar te nemen. Bij de samenstelling van de begroting is er van uitgegaan, dat het aantal uitke ringsgerechtigden niet drastisch zal dalen. Er wordt rekening gehouden met een harde kern van 35% a 40% van de geregistreerde werklozen. In de toelichtingsnota wordt in dit verband melding gemaakt van het feit, dat getracht wordt tussen de ISD, hét Gewestelijk Arbeidsbureau en het baanlozenproject een beleid op te zetten voor het terugdringen van de langdurige werkloosheid waarbij langdurig werklozen via her-, om- en bijscholing en bepaalde vormen van educatie wellicht weer wat meer mo gelijkheden op de arbeidsmarkt kun nen krijgen. Het in 1984 gestarte werkerva ringsproject in de administratieve sfeer op de gemeentesecretarie zal ook in 1987 bij voldoende belangstel ling worden voortgezet, aldus ver meldt de toelichtingsnota. Aan dit project hebben tot nu toe acht jonge ren deelgenomen; van vier van hen is bekend, dat zij inmiddels een betaal de baan hebben gevonden. Aangezien de ervaringen met het project door zowel de deelnemers zelf als door het college positief worden beoordeeld, hebben b en w onlangs besloten opnieuw jongeren tot het project toe te laten; dat betreft thans twee plaatsen. Teleurstelling Het college laat verder weten met teleurstelling te hebben moeten ken nis nemen van het afwijzend stand punt, dat de regionale toetsingscom missie vrijwilligerswerk Noord- en Zuid-Beveland, Schouwen- Duiveland, Sint Philipsland en Tho- len heeft ingenomen over het door Zierikzee ingediende werkervarings project in de technische sfeer. Dit pro ject kan derhalve niet gestart wor den. Via de projectleider van het baanlo zenproject wordt thans onderzocht of er mogelijkheden zijn het project als nog goedgekeurd te krijgen. Met het oog op genoemde positieve ervarin gen van het werkervaringsproject in de administratieve sfeer, achten b en w dat zeker een inspanning waard. KERKWERVE - Op 4 oktober 1986 werd de Stormvloedkering officieel in gebruik gesteld door koningin Beatrix. Vreugde in Zeeland: 'Zee land heeft een veilige toekomst'. In Nepal wordt ook gevochten voor een toekomst. Daarvoor zijn veel school tjes nodig en dat kost veel geld. Om de kinderen in Nepal een hand je te helpen is de grote actie 'Zeeland helpt Nepal' opgezet. In het kader van deze actie is er op zaterdag 25 ok tober een sponsorloop in Kerkwerve. De loop gaat om twee uur van start bij het zaaltje van de Hervormde kerk aan de Ring. Het startbureau, dat in voornoemd zaaltje gevestigd is, is geopend vanaf een uur. De wan deltocht gaat over naar keuze vijf of tien kilometer en is bestemd voor jong en oud. De organisatie is in han den van de werkgroep jeugdactivi- teiten Kerkwerve. Vervolg van pagina 1 middels de in klederdracht gestoken leden van de Nederlandse Bond voor Plattelandsvrouwen. Die kwamen deels vanuit Zeeuws-Vlaandoren en hadden - hoe kan het haast anders de laatste tijd - oponthoud door de ver traagde veerdienst. Mevrouw G. Slabhckoorn uit Brou wershaven was ook in klederdracht gestoken. Hiermee vertegenwoordig de zij de cilandclijkc dracht. Ieder een kon hiermee al bij de entree ken nis maken. Daar stond ook iemand van de Algemene Bond van Ouderen, die van de gelegenheid gebruik maakte om de bezoekers een folder van de bond in de hand te drukken. De organisatie kan terugzien op een geslaagde dag. die zeker voor her haling vatbaar is. Goed verzorgd en een gezellig programma en de belang stellenden doen de rest. Tussen de programma-onderdelen door hadden de ouderen voldoende tijd om eens nader kennis te maken met elkaar. Velen kenden elkaar nog van school tijd en groeiden daarna uit elkaar. Hectisch Wanneer dat bericht van klaarma ken voor vertrek binnenkomt breken VEERE - Minister Brinkman van WVC heeft in Veere de woongemeen schap van ouderen, 't Hof Popkens- burg, officieel geopend. De minister zei deze bijzondere woonvorm voor ouderen, waarin de bewoners in het kader van een vereniging zelf de dienst uitmaken, met elkaar werken en wonen en toch een gewenst privé- leven kunnen leiden, zeer te waarde ren. De woongemeenschap 't Hof Pop- kensburg is een initiatief van de sinds 1822 bestaande Maatschappij van Welstand. De 20 bewoners van 't Hof Popkensburg, zes echtparen en acht alleenstaanden, die in leeftijd variëren van 53 tot 75 jaar, komen uit alle delen van Nederland. De bewo ners onderhouden hun eigen moes tuin, hebben kleinvee, koken bij toer beurt in groepjes de maaltijden en eten gezamenlijk. Iedere bewoner heeft zijn eigen huis op het terrein. De Zeeuwse woongemeenschap 't Hof Popkens burg wordt door de bewoners zelf ge zien als een alternatief voor het be jaardenhuis. De voorzitter van deze coöperatieve woongemeenschap van ouderen, P. Riemens, zei woensdag middag tijdens de opening tegen mi nister Brinkman wars te zijn van een te grote betutteling door de overheid van de bejaarden. Dat strookt niet met de waardigheid van ouderen, al dus voorzitter Riemens. ROME - Nederland heeft 25 mil joen gulden bijgedragen aan zes landbouwprojecten van IFAD (Inter nationaal Fonds voor Landbouwont wikkeling). De projecten zijn gericht op vergroting van de voedselproduk- tie en van het inkomen van kleine boeren in Burundi, Rwanda, Mada gascar, Indonesië en Pakistan. IFAD werd opgericht na de wereld- voedselconferentie van 1974 als een gespecialiseerde organisatie die zich in het bijzonder toelegt op vergroting van de voedselproduktie in de armste landen en verbetering van de levens omstandigheden van de armste groe pen in de Derde Wereld. In zijn dank woord zei IFAD-voorzitter Idriss Jazairy dat IFAD „dankbaar is voor de Nederlandse bijdrage aan de ver lichting van de financiële last van en kele van de meeste behoeftige ont wikkelingslanden en trots dat het als kanaal gekozen is voor deze hulp, waaruit blijkt dat de Nederlandse re gering vertrouwen koestert in de kwaliteit en doeltreffendheid van IFAD-projecten". Een school in Looperskapelleja ooit wel. Ooit aandacht voor de echte kleine plaatsjes KERKWERVE/ZIERIKZEE - Wie vandaag de dag door het gehucht Looperskapelle rijdt heeft waarschijnlijk nauwelijks in de gaten een dorp te passeren. Begrijpe lijk. Het klinkt onwaarschijnlijk maar Looperskapelle telde tot 1936 een drielokaals openbare lagere school, waar zo'n 115 kinderen de lessen volgden. Meester Jan Keizer bracht de kinderen de kneepjes van het lezen en schrijven bij 'an d'n dütrek'. Een aardige wetenswaardig heid in het boekje Scharendijke in oude ansichten, deel 1, waarin plaats is gemaakt voor kleine gemeenschappen als Eikerzee, Brijdorpe en Duivendijke. Juist daarom is de uitgave - in een serie van honderd - uniek te noemen. Bram Coomans uit Kerkwerve tekent er voor. Coomans. zelf geboren in Scharen dijke, heeft op een prettig leesbare manier de geschiedenis kunnen neer schrijven van deze typisch Schou- wen-Duivelandse plaatsen. Een niet geringe opgave, want geschiedschrij ving heeft het gevaar in zich om zich te uiten in taaie kost. Geen geschied kundig hoogstandje, maar een aardi ge uitgave, waarin plaats is voor al die gewone mensen achter de eilande lij ke geschiedenis. Niemand hoeft te ontbreken. Mensen Het leuke van het boekje K dat de tijd. waarover het handelt, mensen kende die ook nu nog in leven zijn. Juist op deze manier maakt het de ge schiedenis levend, want met het boekje in de hand kan de lezer op leeftijd meevertellen en aanvullen. Aanvullen op de tekst over het schooltje in Looperskapelle bijvoor- 1 Jjiojurjayptf/t XerJP Eikerzee, Ellemeet, Looperskapelle, Claeskinderdijk, Brijdorpe en Duivendijke.

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1986 | | pagina 5