DE GROTE ONBEKENDE
Joop van der Heijden: „Van
niemand heb ik enige zekerheid
gekregen over het stemgedrag"
Dee Denise in Renesse
Rol Streisand in Yentl
levert vijf Oscars op
Hulptelefoon
blijkt succes
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Donderdag 16 oktober 1986 Nr. 24017
9
OEGSTGEEST - De voorbije vijf weken reisde drs
Joop van der Heijden ondermeer naar Mongolië en
Noord-Korea voor het bewerken van de laatste 'olym
piërs' met wie Amsterdam tot dusverre geen contact
had. De ex-staatssecretaris deed de politieke lobby en
was twee jaar lang eveneens een pleitbezorger van Am
sterdams olympische plannen in de sportwereld. Zijn to
meloze energie bracht hem overal ter wereld in contact
met een slordige zestig stemgerechtigde IOC-leden en
nog zo'n driehonderd notabelen in hun invloedssfeer.
Kort na zijn terugkeer uit Noord-Korea praat ik met hem
over wat hem ruim twee jaar zeer nadrukkelijk bezig
hield en over wat hij tot zijn spijt niet af mocht maken
als staatssecretaris.
Behalve door een aantal politieke hoogvliegers, zoals Amsterdams burge
meester Ed. van Thijn, gooide ook een aantal voormalige sporttoppers zich
in de strijd om Amsterdam te promoten. Links Anton Geesink en rechts Fan
ny Blankers-Koen.
Van der Reijden behoorde in de zo
mer van 1984 tot de grote Amster
damse delegatie, die zich in Los An
geles profileerde voor de olympische
wereld. „Op dat "moment was "het aï:
lerminst zeker, dat het kabinet achter
de plannen stond. Er was slechts een
voorwaardelijke goedkeuring aan de
plannen gegeven. Na Los Angeles
moest alles nog eens goed nagere
kend worden, alvorens er een defini
tief kabinetsbesluit zou worden geno
men. Dat kon nog best negatief
uitvallen. Ik kan zeggen, dat het
kantje-boord is geweest of het kabi
net had inderdaad nee gezegd", ver
telt Joop van der Reijden in zijn wo
ning in Oegstgeest. Er bestonden in
het kabinet grote aarzelingen. „We
hebben al zoveel problemen voor ons
liggen. Moet dit nou echt?", zeiden de
ministers. Van der Reijden, de staats
secretaris voor sport en volksgezond
heid, had van zijn kant ook wel be
zwaren," kort aangeduid als 'social-
costs'.
Begrijpelijk
„De stemming was uiterst kribbig.
Er zijn drie zittingen van de minister
raad voor nodig geweest om tot de
conclusie te komen, dat olympische
spelen in Amsterdam goed voor Ne
derland zouden zijn. Ik heb daar veel
voor moeten lobbyen. De bezwaren
waren begrijpelijk in een volstrekt
juiste discussie. De regering moest
garant staan voor 250 miljoen gulden
en de verschillende departementen
moesten daar in bijdragen", weet Van
der Reijden.
Juist die laatste constatering lever
de de nodige problemen op. „De mi
nisters van bijvoorbeeld defensie,
onderwijs en verkeer en waterstaat
vroegen zich af: Moeten wij opdraai
en voor de kosten van een feestje, dat
onder auspiciën van een ander minis
terie wordt gehouden ten gunste van
één stad? Het ging ook maar eventjes
over bedragen van vijftig, zestig,
tachtig miljoen gulden. Door die ar
gumentatie moest ik heen zien te ko
men met het algemeen belang, het
sportbelang, de nationale economie,
een opkikkertje voor Amsterdam,
maar ik kreeg steeds kritische gelui
den terug. Of ik niet beter vijftig
miljoen op de begroting van wvc kon
zetten voor een opkikkertje voor de
stad. Aan het eind van de tweede zit
ting van de ministerraad was er ei
genlijk een meerderheid om het
maar niet door te zetten".
Premier Lubbers heeft die vrijdag
de kandidatuur van Amsterdam voor
de olympische spelen van 1992 gered.
Van der Reijden: „De minister
president zei toen in zijn hoogste
wijsheid: Het lijkt mij goed, dat de
staatssecretaris in het weekeinde nog
eens met de diverse ministers praat
en dat we maandag het definitieve
besluit nemen. Er was die maandag
een extra ministerraad, ik weet niet
meer waarom. Die persoonlijke ge
sprekken hebben voordelig gewerkt.
In zo'n onderhoud gaat toch alles ge
makkelijker. In de ministerraad is_
men op zo'n punt eikaars concurrent.
Iets toegeven betekent, dat je je in ze
kere positie plaatst. Op zaterdag heb
ik uitvoerig met mevrouw Smit en
nog een paar anderen gesproken.
Daarna was de olympische zaak op
maandag een hamerstuk".
Nominatie
De regering stelde zich destijds ga
rant voor een eventueel verlies tot 250
miljoen gulden. „Dit betekent niet",
aldus Van der Reijden, tot de dag van
de verkiezingen in Lausanne lid van
de raad van beheer van de Amster
damse stichting, „dat als we de nomi
natie krijgen, we zo kunnen doorlo
pen. Het zal goed zijn als er na 18
oktober opnieuw gesproken wordt.
Over de garantie, over de organisa
ties, want dan heb je inderdaad te
maken met een venture van twee mil
jard".
„Ik vraag mij af of je daar niet een
aparte staatssecretaris - of minister,
maar in Nederland schrikt men daar
altijd voor terug - voor-moet hebben.,.
Die hebben ze wel in Korea. In Span
je hebben ze besloten er in elk geval
een te benoemen als zij de nominatie
krijgen. Die voortdurende coördina
tie-problemen krijg je dan geduren
de zes jaar. Ik vraag mij af of een
man, die - ik al helemaal niet, want
ik had een grotere portefeuille dan
mijn opvolger Dees - volksgezond
heid heeft en sport ook nog eens een
keer, die olympische spelen daar ach
teloos bij kan doen. Ik geloof daar
niks van".
Een warm hart voor de spoii heeft
niemand Van der Reijden ooit kun
nen ontzeggen. „Voor het positieve
kabinetsbesluit afkwam, was er iets
merkwaardigs aan de hand. De strijd
naar binnen wekte de indruk, dat ik
tegen de olympische spelen zou zijn.
Ik was voortdurend bezig de argu
menten tegen de spelen te wegen.
Naar buiten was het een heel ander
verhaal. Door mijn loopbaan en mijn
sportieve verleden kon ik vrij gemak
kelijk als verdediger van Amsterdam
en Nederland optreden. Het grootste
deel van mijn maatschappelijke loop
baan heeft in het teken gestaan van
mensen voor een idee winnen. Ik ken
ook een hoop mensen in de diverse
sportorganisaties. Het ligt voor de
hand, dat ik in beide gevallen gemak
kelijk toegang krijg tot die lieden.
Tot voor kort was ik staatssecretaris
Zierikzeesche
Nieuwsbode
en de OS van
Amsterdam
Op 17 oktober stemmen 89 le
den van het internationaal
olympisch comité in Lausanne
over de twee steden, die in 1992
de olympische zomer- en win
terspelen gaan organiseren.
Amsterdam is met Barcelona
de voornaamste kandidaat
voor de zomerspelen. In een
korte serie achtergrondverha
len met betrokkenen blikt Pe
ter Wijnen vooruit naar die be
langrijke zeventiende oktober.
Sportief gezien zou het een
grootse uitdaging voor Neder
land zijn, wanneer Amsterdam
de spelen van 1992 zou krijgen,
maar ook economisch mogen
ze niet onderschat worden. Vrij
recentelijk lieten Nederlandse
organisatoren en Nederlands
publiek zien grote sportmani
festaties aan te kunnen. Naast
de diverse wereldkampioen
schappen spraken vooral ook
Sail '85 en de Friese Elfsteden
tocht '85 en '86 enorm aan. Dus
wat let ons....?
Amsterdam 1992
en dus had ik een visitekaartje af te
geven. Als lid van een kabinet open je
deuren, die je als belangenbehartiger
van een groepering niet onmiddellijk
opent. Dan open je wel deuren, maar
andere deuren".
Lobbyen
„Ik heb nogal wat voor olympisch
Amsterdam gelobbyd", vertelt Van
der Reijden. „Waar ik na Los Angeles
ook kwam, of het nu in Finland was
op dienstreis, of Zweden, sprak ik
over de kansen van Amsterdam, over
de mogelijkheden en over het feit dat
het vooral voor Scandinavische lan
den goed zou zijn als ze voor Amster
dam zeiden kiezen en niet voor Span
je. Ik was daar natuurlijk voor volks
gezondheid, maar ik deed ook sport,
dus ik ontmoette ook de minister van
sport. Ik heb op al mijn reizen de lob
by meegenomen. Zo heb ik heel wat
IOC-leden gesproken, uiteraard ook
in Nederland".
Van niemand heeft Van der Reijden
de zekerheid gekregen over het stem
gedrag. Slechts een enkeling heeft
zich onder zijn druk uitgesproken, de
rest hield zich op de vlakte. „Er zijn
natuurlijk afspraken gemaakt. Ze
worden even snel ontkend als ze ge
maakt zijn, maar het is duidelijk dat
er in Latijnse kring heel sterk gelob
byd is voor Barcelona. Tot deze
maand heb ik contact gehad met de
Catalanen, ze knijpen hem behoor
lijk, zij weten nog niets zeker. Na-
goya was voor 1988 ook sterk favo
riet, maar Seoel kreeg de spelen".
Volgens Joop van der Reijden is iets
anders wel volstrekt duidelijk.
„Zelfs de voorstanders van Barcelo
na zijn tot de slotsom gekomen, dat
Amsterdam de olympische spelen in
technisch opzicht het beste kan orga
niseren. Niemand heeft ook maar er
gens bezwaar tegen gemaakt. De La
tino's zijn de mening toegedaan, dat
Barcelona de spelen moet krijgen,
omdat ze daar nooit eerder waren en
Spanje eindelijk een democratisch
bestuurd land is". Voor Joop van der
Reijden is Amsterdam ondanks alles
kandidaat nummer één „en ik zal te
leurgesteld zijn als we de spelen niet
krijgen, ook al ben ik geen staatsse
cretaris meer", besluit hij.
Vrijdag 17 oktober
Nederland 1
09.30 en 13.00 uur Nieuws voor doven
en slechthorenden
14.00 uur 2030, 5-delige serie over oud
zijn en ouder worden. Afl. 4.
14.30 uur Sons and daughters,
Australische serie.
15.55 uur TROS-Blufshow, spelpro-
gramma. Presentatie: Hans Kazan.
16.45 uur TROS Pop formule 2. Pre
sentatie: Linda de Mol en Jeroen
Soer.
17.30 uur Journaal
17.46' uur TROS Sport
18.15 uur Omgaan met kleine huis
dieren, dierenserie gepresenteerd
door Martin Gaus. Afl.: Welke wo
ning voor uw huisdier?
18.30 uur TROS Sport Extra: Aan
dacht voor de beslissing die heden
wordt genomen ten aanzien van de
stad waar de Olmpische Spelen ge
houden zullen worden.
19.00 uur Bassie en Adriaan
19.05 uur Knight Rider, Amerikaanse
serie. Afl. Incognito.
20.00 uur Journaal
20.28 uur Verboden dromen, slot van
de 2-delige Amerikaanse serie naar
het gelijknamige boek van Judith Mi-
cheal.
22.00 uuur TROS Aktua, actualitei
tenmagazine
22.40 uur TROS Tele-Thriller: Onze
Ouwe. Afl. Dood is dood.
23.45 uur Journaal
23.50 uur Nieuws voor doven en
slechthorenden
Nederland 2
12.55 uur Studio Sport. Vandaag
beslist het Internationaal Olympisch
Comité over de toewijzing van de
Olympische winter- en zomerspelen
van 1992.
17.45 uur Studio Sport. Samenvat
ting van de toewijzing Olympische
winter- en zomerspelen van 1992.
18.15 uur Nieuws voor doven en
slechthorenden
18.20 uur Paspoort voor Spanjaar
den.
18.30 uur Sesamstraat.
18.45 uur Jeugdjournaal.
19.00 uur Journaal.
19.12 uur KRO's tekenfilmfestival.
19.25 uur Hints, spelprogramma ge
presenteerd door Frank Kramer.
20.00 uur Victor-Victoria, Ameri
kaanse speelfilm.
22.10 uur Praten met de minister
president.
22.30 uur Journaal
22.45 uur Een spannend bestaan, eer
ste deel van een zevendelige familie
reportage over een Nederlands gezin.
Deel 2: moeten trouwen.
23.28 uur Wilde Ganzen.
23.30 uur Nieuws voor doven en
slechthorenden
23.35 uur Moord in Carnaby-house,
Engelse speelfilm. Regie: Malcolm
Thylor.
BRT 1
14.00 en 17.25 uur Schooltelevisie
17.55 uur Journaal.
18.00 uur Tik Tak, kleuterprogram
ma. (herh.).
18.05 uur Dagboek van een clown,
verhalenserie van Guido Staes.
18.20 uur De snorkels, tekenfilmse
rie.
18.45 uur Bingo, hitparade-program
ma gepresenteerd door Bart Peeters.
19.15 uur Uitzending door derden:
Programma van de Socialistische
Omroepvereniging.
19.40 uur Mededelingen en program
ma-overzicht.
19.45 uur Journaal.
20.10 uur Weerbericht
20.15 uur China 9, Liberty 37, Ameri
kaanse speelfilm uit 1978 van Monte
Hellman.
21.45 uur Première, filmnieuws met
Jo Röpcke.
22.35 uur Journaal en Coda: De ver
leiders, Vasko Popa.
BRT 2
19.00 uur Zonen en dochters (Sons
and daughters), Australische serie.
19.23 uur Muzikaal intermezzo
19.25 uur Comedy Capers, slapstick
serie.
19.40 uur Mededelingen en program
ma-overzicht
19.45 uur Journaal.
20.10 uur Weerbericht.
20.15 uur Kwidam, telefoonspel.
20.20 uur Wereldoorlog II, documen
taire serie. Afl. 6: De doden keren
weer.
21.40 uur Armoede. Nederlandse se
rie van Peter van Gestel, naar de ge
lijknamige roman van Ina Boudier-
Bakker. Met o.a. Ellen Vogel, Jan Re-
tèl en Eric Schneider. Regie: Bram
van Erkel. Afl. 11. (slot).
22.35 uur So what? BRT Jazz Orkest
en Slide Hampton.
DEN HAAG - Een kamermeerder
heid van PvdA en WD is van oordeel
dat de scheefgroei in de verdeling van
burgemeestersposten over de politie
ke partijen moet worden rechtgetrok
ken. Tijdens het debat over de begro
ting van binnenlandse zaken consta
teerden PvdA-woordvoerder De Cloe
en VVD-woordvoerder Wiebenga dat
.het CDA in de provincies Brabant en
Limburg nog steeds overheersend is.
DEN HAAG - In plaats van de hui
dige provinciale regelingen moet er
een internationaal automatisch
waarschuwingssysteem komen voor
ongelukken met kerncentrales. Tot
deze conclusie komt de coördinatie
commissie voor de metingen*van ra
dioactiviteit en xenobiotische stoffen
in een rapport na een onderzoek naar
de gevolgen van de ramp met de kern
reactor in het Russische Tsjernobyl.
ZIERIKZEE - In de Concertzaal in Zierikzee draait
maandag- 20 oktober de bekende film Yentl met in de
hoofdrol Barbara Streisand. Deze filmvoorstelling be
gint om 20.00 uur.
Yentl speelt zich af in het begin van
deze eeuw in Oost-Europa. Hoofdper
soon is Yentl, de dochter van rabbi
Mendel, die slechts één ding voor
ogen heeft: studeren uit de Talmud,
het boek dat richtlijnen voorgeeft
voor de levenswijze van de Joden. Dit
recht is echter voorbehouden aan
mannen. Om uiteindelijk haar doel
te realiseren gaat ze onder de naam
Anshel verder als jongen door het le
ven.
Dat levert uiteindelijk de nodige
complicaties op; het meisje Hadass
wordt verliefd op de als man uitzien
de Yentl terwijl Anshel (Yentl) zelf
genegenheid koestert voor Avigdor,
„zijn" vriend en verloofde van Ha
dass.
RENESSE - De drieëntwintigjarige Dee Denise treedt zaterdag 18 oktober
op in de Renesser Pinky's Disco. Dee Denise, die eerder in de soundmix-show
van Hennxj Huisman als Diana Ross straalde, heeft op titre personnel ook al
een aardig carrière achter de rug. Zo zong ze in Curtie and the boombox:
speelde ze met de Platters-formatie van Ernest Wright and Company. Ook
haar contacten met leden van Mai Tai zijn veelvuldig. Met net een Ameri
kaanse reis achter de rug is Dee Denise de studio in gekropen om de eerste
solo-single Love's gotta do it op te nemen. Zaterdag laat ze die horen (en nog
veel meer) in Renesse.
ZIERIKZEE - Meer dan 2.500 Ne
derlanders hebben sinds de openstel
ling van de ANWB informatielijn
voor verkeersslachtoffers (070-
246677) in mei 1985 dit nummer ge
beld. Dat maakte de ANWB bekend.
De informatielijn verschaft voorlich
ting aan verkeersslachtoffers die
jaarlijks blijvende gevolgen van het
letsel ondervinden. Zonodig wordt
verwezen naar andere hulpverlenen
de instanties.
De meeste bellers zijn de slachtof
fers zelf (57 procent). Familieleden
bellen in 32 procent van de gevallen.
De grootste groep bellers zijn auto
mobilisten (39 procent), gevolgd door
fietsers en bromfietsers (28) en inzit
tenden van een auto (16). Bijna de
helft van de problemen zijn van juri
dische aard en deze vragen gaan
meestal over smartegeld. De ANWB
voert overigens overleg met het Ver
bond van verzekeraars over een ver
betering van deze regeling. Verder
spelen problemen op het gebied van
verzekeringen een grote rol, aldus de
ANWB. De gesprekken duren gemid
deld een half uur.
Volgens de ANWB zijn er in Neder
land nog steeds onvoldoende structu
rele en gefinancierde mogelijkheden
voor maatschappelijke begeleiding
en psychische hulpverlening voor
verkeersslachtoffers, ondanks het
feit dat de problematiek van de ver
keersslachtoffers de laatste jaren
meer aandacht krijgt. In samenwer
king met onder andere het Instituut
voor psychotrauma in Arnhem wor
den mogelijkheden tot uitbreiding
van de hulpverlening onderzocht.
25
Hiervan schrok Limmerburg toch
wel een beetje. Hij had gedacht met
een groentje te doen te hebben, maar
ontdekte nu dat de ander toch niet zo
jong en onervaren was als hij er uit
zag. Limmerburg had al veel meege
maakt, maar een dergelijk openhar
tig negéren van alle scrupules had hij
nooit gezien. Hij lachte. „Neemt u
met honderd pond genoegen?"
„Nee, vijfhonderd pond in contan
ten en Year Book is voor de race dood
en begraven."
Limmerburg haalde zijn portefeuil
le te voorschijn en legde vijf briefjes
van honderd op de tafel.
,,U bent me er ook eentje." zei hij.
„Best mogelijk." beaamde de an
der. „Wilt u een borrel met me drin
ken?"
Limmerburg accepteerde het aan
bod en enkele ogenblikken later
keerde hij terug naar Stinie Moss.
„Alles in kannen en kruiken," Sti
nie. Er was weinig overredingskracht
voor nodig, ik heb de zaak geregeld.
Hij wilde zijn paard helemaal niet la
ten lopen, maar daarmee zouden wij
niets zijn opgeschoten. Nu zullen we
tegen Year Book wedden."
„Dan zal het met zijn glorie spoe
dig gedaan zijn," voorspelde Stinie,
die zich, zoals de gebeurtenissen be
wezen, niet vergiste.
De dag voor de race was voor Lim
merburg een goudmijn geworden.
Tussen twee races door zag hij de op
gewonden Cannes op zich toekomen.
die juist van het telegraafkantoor
kwam.
„Alles prima, prima," zei de jonge
man op jubelende toon. „Alle mensen
die ik op uw aanraden heb aange
schreven, hebben mijn weddenschap
pen aangenomen en bevestigd. Vier
duizend pond in totaal."
„Bravo. Vergeet uw oude vrienden
niet wanneer u wint."
„Dat zal ik natuurlijk nooit doen,"
beloofde de gelukkige. „U hebt mij
een grote dienst bewezen en ik ben
niet ondankbaar. Gelooft u dat ik me
op mijn bookmakers kan verlaten?"
„Ongetwijfeld. Komt u mee, dan
kunnen we de race zien."
,,U gelooft toch niet dat Year Book
wint?"
„Nee." Limmerburg was ervan
overtuigd dat hij de waarheid sprak,
want hij had een vermogen tegen het
paard gezet. De bezoekers van de race
hadden al lont geroken en Year Book
was niet meer de favoriet die hij tot
nu toe geweest was.
De paarden verlieten de startlijn.
Het roodwitte jack dat de jockey van
Year Book droeg, was vooraan en ver
loor zijn plaats niet meer. Billy Boy
liep op de plaats die Limmerburg had
voorspeld, achteraan. De blik nog
steeds op de helemaal aan de kop lo
pende Year Book gericht, wendde de
bookmaker zich tot Stinie. „Year
Book loopt mij te goed," zei hij, zon
der zijn bezorgdheid te verbergen.
„Hij ial straks wel afzakken,"
door EDGAR WALLACE
troostte zijn vriend hem. „Harrogate
leidt de race."
Maar Year Book zakte niet af. In de
bocht lag hij nog steeds aan de kop en
zonder ook maar een streep terrein te
verliezen, draafde hij verder. Met
vier lengten ging hij tenslotte door de
finish. De uitdrukkingen die hij de
gelukkige bezitter van het paard toe
voegde, waren bepaald niet parle
mentair te noemen.
„Hij heeft ons bezwendeld. Enfin,
dat hindert ook niet. We maken ons
verlies met Billy Boy weer goed. Hier
hebben we het rund dat op hem heeft
gewed."
'Het rund' was de heer Cannes, die
zich een weg baande door de menigte.
„Kijk eens wat een opgewekt ge
zicht hij nog trekt." zei Stinie ver
baasd.
„Ja, we moeten hem nog meer ader
laten.' beaamde Limmerburg.
„Goeiendag, heer Cannes! Jammer
dat u pech hebt gehad, niet?"
„Bedoelt u wat Billy Boy betreft?"
„Natuurlijk. Ik dacht werkelijk
dat hij zou winnen."
„Ik niet." antwoorde de heer Can
nes.
„U niet?" vroeg Limmerburg ver
baasd.
„Helemaal niet. Ik wist dat hij als
laatste zou eindigen. En het is ook ge
beurd, niet?"
Een verschrikkelijke gedachte
kwam bij Limmerburg op.
(wordt vervolgd)
