75
VVV TAPTOE
4
Juliana.-„Zoiets trekt de jeugd niet
meer. Het is achterhaald. De
mensen willen graag spektakel,
show. Er moet actie in zitten". De
bakermat van de drum bugle
corpsen ligt in Amerika. „Amerika
had dit soort muziek al veel langer.
Bij elke wedstrijd van het
American football was er een
optreden van zo'n corps.
Voornamelijk high-schoolbands.
Maar daar is alles een spektakel.
Nederland moet dus volgen".
Financieel betekende de
ommezwaai van Juliana heel wat.
„Het hele instrumentarium moest
worden aangepast. De
blaasinstrumenten zijn in de G-
sleutel. Het slagwerk is zeer
gevarieerd, want naast de gewone
paradetrommen zijn er meerdere, in
toonhoogte verschillende
druminstrumenten. Om het geheel
te completeren zijn er cymbals,
xylofoons en een klokkenspel".
Juliana's Drum Bugle Corps
liet op het Taptoe-terrein in Renesse
zien niet voor niets in een adem met
de beste Nederlandse bands
genoemd te worden. Muzikaal
leverde de grote formatie een aardig
produkt af, al was de keuze van de
numr -erc niet altijd echt gelukkig
gekozen. Ook qua show mag de
formatie het stempel zeer redelijk
worden opgedrukt, maar om te
zeggen, dat het echt fameus was,
nee. Daarvoor gebruikte de groep te
weinig 'terrein' en vielen zeker de
color-guards verloren in het
muzikaal geweld. Een hoofdrol
vertolkte onmiskenbaar de
xylofonist. Showband Rust Roest
uit Zierikzee ging in volgorde de
Middelburgse 'grote broer' vooraf,
maar hoefde zeker muzikaal niet
voor Juliana onder te doen. De
Zierikzeese formatie was
ontegenzeggelijk wat minder
massaal, maar vooral qua
muziekkeuze stak Rust Roest de
hoofdstedelingen naar de kroon.
Een zeer goed uitgebalanceerde
medley uit 'Jezus Christ Superstar',
het swingende 'Broadway', gc Mgd
door het jazzy 'Halleluja' en het
stemmige 'You Never Walk Alone'
vormden de muzikale ingrediënten
van de formatie, die onder leiding
van Lieneke Blaauw de nodige
bewondering afdwong. Toen Juliana
optrad werd door de Rust Roest-
leden begerig naar de Midelburgse
formatie gekeken. „We zouden er
wat voor over hebben een dergelijk
instrumentarium te hebben",
vertelde Lieneke Blaauw, „maar de
financiën daarvoor zijn er
vooralsnog niet". Al met al toonde
Rust Roest aan op de goede weg te
zijn, een weg die drie jaar geleden
werd ingeslagen. Het zal stellig nog
even duren, vooraleer de
Zierikzeese band is, wat de leiding
graag zou willen dat het wordt. Er
wordt evenwel keihard aan gewerkt.
Tijdens de Renesser Taptoe was
nadrukkelijk te zien, maar vooral te
horen dat het werk zijn vruchten i
afwerpt.
Na het tweede optreden van
Drumfanfare Excelsior keerden de
vier formaties terug op het Thptoe-
terrein om gezamenlijk de finale af
te werken. Na een kort slotwoord
van waarnemend WV-voorzitter J.
de Jonge, waarin hij Thptoe terecht
als geslaagd onderstreepte,
verzorgde de Rijnmondband de
koraal 'Abide With Me' en het
nationale volkslied, waarna de vier
korpsen het "Ihptoe-terrein onder
applaus verlieten. De allerlaatste
klanken kwamen van Rust Roest.
'London Is The Place For Me' mocht
voor de gelegenheid worden
omgezet in 'Renesse...'. Nadat alle
korpsen het terrein hadden verlaten
vertrok het publiek tevreden de
Zeeuwse nacht in, tweeëneenhalf
uur, nadat de Halsterse Tivoli Band
haar optreden had besloten met de
befaamde 'Brabantse Nachten'. De
twaalfde Taptoe van Renesse is
verleden tijd. Op naar de dertiende
editie.
Drumfanfare Excelsior. Onder
leiding van Ed Scholderman liet
Excelsior zich van de meer speelse
kant zien, ondanks het feit, dat ook
dit korps zich niet laat verleiden
Msrinierskapel. itAl die gasten
hebben een behoorlijke muzikale
opleiding gehad en ze wonen
vrijwel allemaal in Rotterdam of
nsaste omgeving. Het ligt voor de
nieuwe aankleding en ook een
geheel nieuw instrumentarium. „De
tijd van de drumbands is voorbij",
vertelt Arthur van der Paal, één
van de vijf instructeurs van
RENESSE - Ruim
tweeëneenhalf uur
scheidden zaterdagavond
op het Taptoe-terrein aan
de Laone in Renesse de
Brabantse Nachten en
London Is The Place For
Me. Gedurende die
honderdvijftig minuten
kregen de ruim
zeshonderd bezoekers van
de twaalfde Renesser
Taptoe een in muzikaal
opzicht voortreffelijk
gebeuren voorgeschoteld.
Klapstuk van het geheel
was ongetwijfeld het
tweede optreden van de
Rotterdamse Drumfanfare
Excelsior. Ruim een
kwartier lang liet het
korps de woelige jaren
twintig herleven, aan de
hand van muziek uit die
tijd. Jammer was stellig,
dat het publiek niet
inhaakte op het speelse
geheel, maar stokstijf
bleef toekijken hoe de
fanfareleden over het
Taptoe-terrein hupten op
de reggae-klanken. Met de
show uit de jaren twintig
wilde de organiserende
Evenementencommissie
bewust een link leggen
naar de beginjaren van de
plaatselijke VVV, die
gedurende het op zijn
eind lopende seizoen haar
75-jarig bestaan herdenkt.
In zijn openingswoord refereerde
waarnemend VVV-voorzitter J. de
Jonge aan het feit, dat de Thptoe
1986 in het teken zou staan van het
75-jarige jubileum van de VW. Na
een comliment aan de organiserende
Evementencommissie en nog eens
herinnerd te hebben aan het feit,
dat het gemeentebestuur van
Westerschouwen een bijzondere
subsidie toekende aan de
jubilerende VW's in Renesse en
Burgh-Haamstede kon Rini de
Looze de Thptoe officieel
openblazen. Aan de Taptoe 1986
werd deelgenomen door vier
korpsen, waarvan de Drumfanfare
Excelsior uit Rotterdam en de
Thmboer- en Trompetterkorps
Rijnmondband uit Schiedam de
Engelse stroming
vertegenwoordigden. Juliana's
Drum Bugle Corps uit
Middelburg en Showband Rust
Roest uit Zierikzee namen de wat
rauwere Amerikaanse opvatting
voor hun rekening. Als eerste kon
ladyspeaker Mary Dalebout de
Schiedamse Rijnmondband
aankondigen. In het eerste optreden
van de band onder leiding van
tamboer-maïtre Nico van der Waal
werd een aantal op de zee geënte
nummers ten gehore gebracht. De
Show Maritiem mocht er stellig zijn
en maakte duidelijk, dat de
Rijnmondband aardig wat in de
muzikale mars heeft. Het is daarom
zeker niet vreemd, dat de band met
de regelmaat van de klok wordt
uitgenodigd om grote evenementen
op te luisteren. Onder leiding van
instructeur Herman Freijsen heeft
de Rijnmondband zich een zeer
aanvaardbaar stuk muziek meester
gemaakt, dat gehoord mag worden,
al lijkt het niet aannemelijk, dat de
band anno 1986 nog de eerste
prijzen kan waarmaken, die eens
werden behaald in de hoogste
afdeling op het Wereld Muziek
Concours in Kerkrade. Excelsior-
tamboer-maltre Ed Scholderman
zou later erkennen: „Natuurlijk
PETER WIJNEN TEKST
JOH D. C. BERREVOETS FOTO'S
maakt zowel de Rijnmondband als
Excelsior nog steeds een goed stuk
muziek, maar er wordt toch wel wat
erg lang geteerd op vele jaren
geleden behaalde successen".
Bij het tweede- optreden verscheen
Excelsior in typische jaren twintig
tenues, waarbij het streepjesvest en
het strohoedje niet ontbraken. Ed
Scholderman hanteerde een heuse
wandelstok. De Rotterdamse band
trachtte het publiek terug te
brengen naar de tijd van nostalgie
en aparte sfeer. In die reggaetijd
deed de Charleston met de
specifieke pasjes zijn intrede. Een
aantal muzikale pronkstukjes uit de
twintiger jaren fungeerden als
hoofdmoot van het aardige
optreden, waarvoor het publiek wel
van tijd een'open boekje overhad,
maar dat hen toch niet kon bewegen
om enthousiast mee te deinen. „We
hebben in het verleden al diverse
shows gebracht, die kort erna door
veel andere korpsen werden
geïmiteerd. Vooral onze Caraïbische
show zie je overal, maar gelukkig
zijn we met deze Charleston-show
nog origineel", stelt Ed
Scholderman vast. 'Alexanders
Ragtime Band', 'Icecream', 'Mack
The Knife' en 'Cabaret' waren
enkele van de composities die een
plaatsje kregen in de 'Twintiger
Jaren Show' van Drumfanfare
Excelsior uit Rotterdam, een show
waar zij bijzonder veel eer bij
inlegden.
zijn of haar trekken kon komen.
Veel minder opvallend is bij de
Rijnmondband de show, maar ook
dat is een gevolg van de Engelse
opvatting van de presentatie van
marsmuziek. Alles bijeen mocht het
dubbele optreden van de
Rijnmondband er zeker zijn en daar
gaat het toch primair om.
Veel minder statig, maar toch ook
Engels, is de Rotterdamse
de caravan wegwillen, maar het is
verbazingwekkend, dat we toch
maar zelden wegblijvers hebben.
Die zaterdagmiddag is overigens
historisch gegroeid. We weten niet
anders".
Muzikaal wordt Excelsior
geïnstrueerd door Gijs
Geuzenkamp. Evenals
Rijnmondband-instructeur Herman
Freijsen is ook hij afkomstig uit de
Drum-major Frans Lameijn van
Juliana's Drum Bugle Corps
vormt ontegenzeggelijk voor een
belangrijk deel het gezicht van de
band, die sinds 1985 een andere weg
is ingeslagen. Het Middelburgse
korps verscheen reeds op een
eerdere Renesser Taptoe, maar de
band veranderde de laatste jaren
zoveel, dat een hernieuwde komst
de Evenementencommissie terecht
leek. De band heeft een geheel
In het niet kunnen vasthouden
van het muzikaal niveau is zeker
het verloop binnen de korpsen niet
vreemd. „We zouden zeker nog
enkele muzikanten kunnen
gebruiken", onderkent Nico van der
Waal. „Vooral van onderuit is de
aanvoer niet geweldig. De jeugd
heeft blijkbaar heel andere
interesses tegenwoordig". De
Rijnmondband heeft naast de
seniorenafdeling ook een
juniorenpoot voor muzikanten tot
en met zestien jaar. „Daar komen
jaarlijks wat nieuwe leden voor de
seniorenafdeling uit, maar het
wordt steeds minder, omdat de
juniorenafdeling niet meer groeit.
Wij zuigen als het ware de
juniorenpoot leeg", constateert de
tamboer-maïtre. Voor de ouderen -
vanaf het moment dat ze trouwen -
is het lid-zijn meeï en meer een
belasting, hetgeen al te vaak
opzeggingen tot gevolg heeft. „De
hele zomerperiode gaat er vaak
inzitten. In augustus, september en
een deel van oktober hebben we
iedere zaterdag wel een Taptoe.
Neem daarbij de repetities op de
vrijdagavonden en het mag
duidelijk zijn, dat veel jonge,
vrouwtjes 'daar niet echt blij mee
zijn'. Van naar een camping gaan
tijdens de zomermaanden komt hoe
dan ook niets terecht. Momenteel
repeteren we bovendien extra,
omdat we drie avonden op rij
moeten optreden op de Nationale
Taptoe Breda. Dat moet niet
onderschat worden. De
'betrouwbaarste' leden zijn nog de
muzikanten van boven de 35 jaar.
Die tillen vaak niet zo enorm zwaar
meer aan 'moeder de vrouw'. Zij
hebben toch iets eender de neiging
het muzikale gebeuren voor te laten
gaan". De Rijnmondband verzorgde
de Show Maritiem in speciaal
ontworpen gala-uniformen,
bestaande uit een blauwe tuniek,
waarin de kleuren van de
Schiedamse vlag verwerkt zijn. De
ontwerper van de outfit is
nadrukkelijk geïnspireerd door de
statigheid van Engelse uniformen.
Voor de later op de avond gebruikte
rode tuniek geldt hetzelfde. Tijdens
het tweede optreden brachtl de
Rijnmondband veelal plechtstatige
muziek ten gehore, die evenwel zo
ingenieus werd gearrangeerd, dat de
aandachtige luisteraar terdege aan
hand, dat we daaruit putten als het
om instructie gaat", onderkent Ed
Scholderman. Ondanks die
behoorlijk gekwalificeerde
opleiding meent Scholderman te
moeten onderkennen, dat ook
Excelsior nog min of meer teert op
oude successen. „Door keihard
werken werden tussen 1970 en 1974
veel successen behaald, waaruit erg
veel grote optredens kwamen. De
naamsbekendheid houdt ons in de
race, al zou het natuurlijk te ver
voeren om te zeggen, dat Excelsior
niet goed meer is. Het is duidelijk
een nuanceverschil. Het merendeel
van de bandleden vindt het prachtig
om op te treden, maar die opperste
finesse hoeft niet zo nodig meer".
Ondanks die eerlijke benadering
van de tamboer-maïtre van
Excelsior kreeg het publiek twee
uitstekende shows voorgeschoteld,
waarvan de tweede zeer tot de
verbeelding sprak. In de eerste
show werd vooral de nadruk gelegd
op film-muziek. Onder meer
'Hollands Glorie', 'Love Boat',
'Derek', 'Hawaii Five O' en een
medley van James Bond-titelsongs
passeerden de revue. Een selectie
van Glen Miller-hits besloot het
eerste optreden.
om over te schakelen op het meer
op show geënte Amerikaanse
stramien. „Als op een bepaald
moment bekend gemaakt zou
worden, dat we van de Engelse stijl
over zouden stappen op het
Amerikaanse gedoe, dan ben ik
ervan overtuigd, dat we a la minute
de helft van de leden kwijt zouden
zijn", vertelt Ed Scholdérman
lachend. „Wij hebben van tijd tot
tijd wat problemen om de bezetting
in stand te houden, maar echte
problemen om de openvallende
plaatsen weer op te vullen, hebben
we toch niet. Ieder jaar houden we
en ledenwerfactie, die steeds weer
wat nieuwe muzikanten oplevert
voor de jeugdafdeling, waaruit de
seniorenband weer wofdt gevoed".
Excelsior repeteert sinds jaar en
dag op de zaterdagmiddag. „Dat is
wel eens bezwarend voor de
mensen, die in het weekeinde met
