Een stad om
van te houden
Burgemeester Th. H. de Meester verlaat zijn
dierbaar Zierikzee
Zierikzee
op televisie
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE u„nderdas 7 augustus is.86 Nr. 23977
5
ZIERIKZEE - Burge-
meester Th. H. de Meester
gaat een dierbaar stuk van
zijn leven afsluiten: zijn
ruim vijftien jarige ambts
periode in Zierikzee. Met
ingang van I september
gaat hij - op zestig jarige
leeftijd - gebruik maken
van de mogelijkheid tot
vervroegde uittreding. Op
dinsdagmiddag 26 augus
tus zal tijdens een buiten
gewone raadsvergadering
afscheid van hem worden
genomen. De periode De
Meester in Zierikzee zal
daar officieel mee worden
afgesloten, maar ongetwij
feld zal nog talloze malen
'zijn bewind' worden ge
memoreerd. In de ruim
vijftien jaar immers, dat
Th. H. de Meester de
ambtsketen van Schou-
wen-Duivelands centrum
gemeente droeg, zijn vele
zaken tot stand gebracht
en werden talloze ontwik
kelingen in gang gezet. De
Meester heeft dat niet al
leen gedaan; zijn persoon
lijke inzet en beïnvloeding
hebben daarin echter wel
een belangrijk aandeel ge
leverd.
Een terugblik aan de
vooravond van zijn vertrek
leidt tot de conclusie dat
De Meester met enkele
frustraties, maar ook met
heel veel voldoening zijn
burgemeestersambt neer
legt. Zelf stelt hij vast:
„Zierikzee is de een heel
dierbare periode in mijn
leven geweest".
Tweeënzestig mensen staan 'te
trappelen' de ambtsketen van Zierik
zee van De Meester over te nemen.
„Ja, men doet daar zo spastisch over,
maar in de tijd dat ik solliciteerde
voor het ambt in Zierikzee waren er
geloof ik tussen de zeventig en tach
tig sollicitaties. Dat was gebruike-
lijk. Er zijn natuurlijk gemeenten
waar minder belangstelling voor be
staat, maar voor een gemeente als
Zierikzee is dat aantal toch heel be
grijpelijk".
Motieven
De Meester memoreert op verzoek
zijn eigen motieven in 1971: „Een
plaats als Zierikzee appeleerde qua
afmeting en qua aanzien het meeste
aan mijn gevoelens betreffende het
burgemeesterschap. Klein genoeg
voor persoonlijke contacten met de
inwoners en toch groot genoeg om
boeiend te blijven". Zierikzee werd
(en wordt) naar zijn mening immers
gekenmerkt door veelzijdigheid: een
centrumgemeente met vele voorzie
ningen op onderwijskundig gebied,
met een schouwburg, een ziekenhuis,
met een gevarieerd koopcentrum,
kortom met alle zaken, die een ge
middelde gemeente pleegt te bezit
ten. En....natuurlijk gold als belang
rijkste drijfveer het historisch
karakter en het monumentenbezit.
Overigens had ook de nog maar net in
gang gezette ontwikkeling van een
hedendaagse stadswijk als Poortam
bacht (toen nog Plan West) De
Meesters duidelijke belangstelling,
hoewel hij die hedendaagse bouw zo
wel bestuurlijk als esthetisch wat
minder interessant vond. De restau
ratie van historische monumenten
boeide hem het meeste en dat is ook
zo gebleven.
Frustraties en voldoening-
Er stond De Meester na zijn officië
le installatie op 16 maart 1971 heel
wat uitdaging te wachten. Vele woon
huismonumenten en historische ge
bouwen waren, zo memoreert hij, in
zeer slechte staat. In feite was de
stadsontwikkeling in Zierikzee pas
enkele jaren op gang na de ontslui
ting in 1965; de hele verkeersproble
matiek begon zich pas aan te dienen;
het dagtoerisme was nog maar een
fractie van wat het nu is.
Eén van de eerste besprekingen
met belangrijke instanties als Monu
mentenzorg, Provincie, Stedebouw-
kundige en dergelijke werd dan ook
aan die noodzakelijke stadsontwik
keling gewijd.
Gesproken werd reeds over enkele
frustraties, die De Meester - straks
ook bij zijn vertrek nog - hoog zitten.
Eén daarvan betreft de aanpak van
de verkeersproblematiek in Zierik
zee. Terugblikkend naar zijn begin
periode hier, memoreert hij het ver
keersplan van Bureau De Regt uit
1972. Een, volgens hem, uitstekend
plan, waarin oplossingen als eenrich
tingsverkeer, loopstraten in dc bin
nenstad en een strak parkeerschema
voor lang, middellang en kort parke
ren werden aangedragen. Een uitste
kend plan, dat tot zijn grote spijt
nooit helemaal kon worden uitge
voerd.
Niet iedereen in de Zierikzeese
raad vond het plan uitstekend. Er
kwam verzet tegen bepaalde onder
delen, hetgeen een integrale invoe
ring in de weg stond. „Betreurens
waardig", verzucht De Meester nu
nog. want dat verzet heeft volgens
hem de oplossing van vele
binnenstads-verkeersproblemen ja
drag - maar een toezegging van
327.000,— is binnen en de verwach
ting is dat de uiteindelijke bijdrage
tussen de vijf en zes ton zal komen te
liggen.
Natuurlijk staan er nog restaura
ties te geschieden (Varreput, Vis
markt), maar daar is in het beleid
door middel van de meerjarenplan
ning reeds rekening mee gehouden.
Inspraak
De Meester heeft als man, die graag
snel dingen van de grond krijgt, wei
eens geworsteld met inspraak. Dat
erkent hij. Dat hele systeem, waar
door iedereen tegen elke beslissing in
beroep kan gaan, heeft immers ten
aanzien van allerlei zaken, die drin
gend van de grond moesten komen,
vaak vertragend gewerkt. „Terwijl",
benadrukt De Meester: „het maar
zelden voorkomt dat ten gevolge van
inspraak of bezwaarschriften dingen
ook werkelijk beter van de grond ko
men. Ik zeg niet dat het nooit ge
beurt, maar in elk geval niet dik
wijls".
Over inspraak beschikt de bevol
king immers al met een gekozen ge
meenteraad en gekozen wethouders;
die té allen tijde terfvërhntwoórding
geroepen kunnen worden. Bovendien
voorziet de Gemeentewet erin, dat de
besluitvorming over zaken, al zijn die
dan eerst in beslotenheid besproken,
toch in openbaarheid dient plaats te
vinden.
Het algemeen belang noch het par
ticulier belang is ermee gebaat als
bepaalde zaken vroegtijdig in de
openbaarheid zouden komen. In de
voorbereidende fase, moet er, vol
gens De Meester, besloten overleg
mogelijk zijn.
De roep om openbaarheid klinkt in
de oren van het publiek wel heel de
mocratisch, maar resulteert naar zijn
mening in een schijn-openbaarheid
als dat overleg dan toch elders (telefo
nisch, in de wandelgangen of op de
hoek van de straat) wordt gevoerd.
Maar.hij heeft toch ook weieens
goeie kanten van inspraak ervaren?
„Natuurlijk", beaamt De Meester
volmondig en hij zegt vaak zeer te
hebben genoten van hoorzittingen in
het kader van bestemmingsplannen.
Die bieden ieder de mogelijkheid zijn
mening en gedachten te uiten, terwijl
ter plekke ook een reactie van de zij
de der gemeente, maar ook vanuit de
eigen groep kan worden vernomen.
Hoor en wederhoor acht hij een goede
zaak. Ook met oppositie tijdens der
gelijke bijeenkomsten had hij geen
moeite. „Dat gaf de mogelijkheid de
plannen goed te beargumenteren."
Bovendien heeft hij ervaren, dat ook
vanuit het publiek soms zeer zinnige
suggesties naar voren kunnen komen
en daar werd dan echt wel rekening
mee gehouden.
Promotie en
public relations
Promotie en public relations zijn
zaken, waar De Meester veel belang
aan hecht. „Zierikzee met zijn histo
rische gebouwen, musea en natuur
schoon is immers promotie waard".
Hij is ervan overtuigd, dat het grote
voorzieningenapparaat niet kan le
ven bij de gratie van 10.000 inwoners.
Daar is het publiek van buitenaf voor
nodig en derhalve zal bekend moeten
blijven dat Zierikzee een mooie stad
is. De burgemeester hoopt van harte
dat dat zo zal blijven, hoewel hij be
paalde ontwikkelingen (weg over de
stormvloedkering) toch wel wat zor
gelijk vindt.
De kreet: „Het is hier al zo druk",
getuigt in zijn optiek van weinig vi
sie. Die toeristische toeloop is voor
de eigen bevolking misschien ver
draaid vervelend. Zelf liep hij van
middag ook nog met een krop sla en
een doosje champignons in zijn
fietstas, omdat ook zijn echtgenote
de stad tijdens de Toeristendag
mijdt. Maar goed, dat neem je op de
koop toe. „Uiteindelijk is het zo'n
korte periode en de rest van het jaar
profiteren wij toch van die voorzie
ningen".
Dat een burgemeester zelf overi
gens ook weieens boodschappen doet,
past vaak niet in het beeld dat hét pu
bliek van'hem heeft. Lopend -in de su
permarkt hoort hij daar weieens een
opmerking over. „Ja, ik ben net een
mens hè?", luidt zijn reactie. Tenge
volge van het 'Swiebertje-effect' is
het, volgens De Meester echter moei
lijk over te brengen, dat een burge
meester echt nog veel meer doet dan
linten doorknippen.
Anderzijds had hij graag meer tijd
en gelegenheid gehad persoonlijke
contacten met de inwoners te onder
houden. Bijzonder veel genoegen be
leefde hij samen met zijn echtgenote
immer aan de bezoekjes aan 50 en 60
jarige huwelijksparen. „De gesprek
jes, die je bij die gelegenheden voert,
leveren zulke fijne contacten op en je
komt in contact met inwoners van je
gemeente die je anders nooit ziet".
Liberaal
De Meester is er altijd vanuit ge
gaan, dat een burgemeester boven de
partijen staat. Zijn beslissingen nam
hij in het belang van de gemeente en
niet uit partijpolitieke overwegin
gen. Uiteraard spreken als VVD-
burgemeester de liberale beginselen
hem het meeste aan en dan in de
Het gesprek niet De Meester
werd even onderbroken door
een telefoontje van regisseur
Frans van Busschoten. Deze
laat zich enthousiast uit over
de opnamen voor het AVRO
televisie-programma op don
derdag 11 september. Een pro
gramma, dat gewijd zal zijn
aait de reünie van de Stichting
Ronde- en Platbodemjachten
in Zierikzee. De totale opname
duurt 29 minuten, 16 minuten
daarvan zullen gewijd zijn aan
het historische waterspel rond
het poortencomplex. „Kun je
goed zien dat het zich in Zie
rikzee afspeelt?", informeert
De Meester. „Nou en of", stelt
Van Dusscboten hem gerust.
De Meester is tevreden. De
opname, ongetwijfeld een
mooi stukje promotie van Zie
rikzee» zal namens de gemeen
te ook worden aangeboden aan
het vorstenhuis in Monaco.
meest letterlijke zin betreffende het
vrije ondernemerschap. In een vorige
gemeente heeft hij zich nog wel met
partijpolitiek bezig gehouden, maar
in zijn Zierikzeese periode waren er
andere zaken die alle tijd en aan
dacht vergden.
Overigens betreurt hij het, dat je
als WD-er - in tegenstelling tot een
PvdA- of CDA-burgemeester- een be
paald stempel krijgt opgedrukt. Een
stempel als zou je als liberaal niet so
ciaal voelend kunnen zijn.
De afscheidnemend burgemeester
staat aan de start van een geheel
nieuwe levensfase. Zijn functies als
voorzitter van de school voor ver
pleegkundigen en als voorzitter van
de Monumentenwacht Zeeland is hij
ook van plan binnen een jaar af te
bouwen. Immers: het avontuur lokt.
Met twee-en-veertig dienstjaren
had De Meester al twee jaar eerder
zijn werk kunnéli beëindigen. Voor
zichzelf had hij éfiftfer de grens van de
zestigjarige leeftijd gesteld. „Daar
heb ik zelf voor gekozen en ik heb dus
ook zelf de gelegenheid gehad me er
geestelijk op voor te bereiden". Voor
Zierikzee'vindt Hij. het na ruim vijf
tien jaar'dezelfde; burgemeester ook
tijd worden, dat er een ander gezicht
komt. „Sommigen hadden dat mis
schien al veel eerder willen zien",
grapt hij zuurzoet.
- *N
Varen
De komende winter is hij van plan
te gaan afkicken van z'n druk bezet
levensschema. Tijd zal ook worden
besteed aan sociale contacten, want
die hebben er de afgelopen jaren wel
wat onder geleden; aan lezen en het
bijwerken van het familie-archief en
verder verheugt hij zich op de ge
neugten van het eerste grootvader
schap.
Rond 1 mei echter hoopt het echt
paar De Meester met de boot naar
zuidelijker streken te vertrekken.
Het uiteindelijke doel is Grieken
land, maar dat zal pas na vele om
zwervingen worden bereikt, zo is de
bedoeling.
's Winters zullen de De Meesters
hun tenten weer in Nederland op
slaan, wellicht in een tijdelijk te hu
ren woning. Waarschijnlijk niet in
Zierikzee. „Het is niet goed om te
dicht in de buurt van je opvolger te
blijven hangen, maar we blijven wel
in Zeeland, daar krijgen ze mij niet
meer vandaan".
De Meester heeft na die 16e maart
1971 nooit meer gedacht aan vertrek.
„Nee, ondanks alle geklets, die daar
over de ronde heeft gedaan, heb ik
nooit een sollicitatie voor een andere
gemeente ingediend. Ik heb ook nooit
in twijfel gestaan. Als ik had willen
veranderen, had ik dat toch minstens
een jaar of zeven geleden moeten
doen. Daar had ik toen geen enkele
behoefte aan, in Zierikzee waren nog
zoveel boeiende zaken in ontwikke
ling".
Foto's: Johan Junior
Tekst: Ali Pankow
ren en jaren vertraagd. „Eigenlijk
beginnen we een en ander nu pas te
boven te komen na de realisatie van
parkeerterrein Mosselboomgaard,
waar ook veel verzet tegen is geweest,
maar dat nii niemand meer zou wil
len missen, met de gedeeltelijke rea
lisering van het parkeerterrein in de
Nieuwe Bogerdstraat en met vooral
het parkeerterrein aan de Baden Po-
wellweg (nu Gasthuisboomgaard ge
naamd). Die terreinen werden ook in
dat plan van De Regt al genoemd,
maar het heeft tot 1986 moeten duren
voor ze van de grond kwamen, tenge
volge van die jarenlange oppositie.
De Meester hoopt van harte dat de
situatie in de nabije toekomst zal
worden gecompleteerd met een sy
steem van parkeermeters voor kort
parkeren in het hartje van de stad en
met aanstelling van minstens twee
parkeerwachters, te financieren uit
de opbrengst van genoemde parkeer-
gelden. Hij, erkent dat hij het ideaal
zou hebben gevonden als die afron
ding nog in zijn ambtsperiode zou
zijn geschied. „Maar goed, ik ben in
elk geval blij, dat het binnenkort te
verwachten is".
Veel zuurder zijn de druiven bij De
Meester nog ten aanzien van het
dwarsbomen van de oorspronkelijke
renovatieplannen voor het Haven
kwartier. Zijn boosheid daarvoor
heeft hij de afgelopen jaren reeds in
vele toonaarden verkondigd.
Bij zijn komst in 1971 stond, zo her
innert hij zich, in het Havenkwartier
bijna geen huis meer overeind. Een
bijzonder goed bewoningsplan moest
daar verandering in brengen. Op ini
tiatief van een - naar zijn zeggen
kleine oppositiegroep, die moeite
had met het verschuiven van de,oor
spronkelijke rooilijn, gooide éóhter
roet in het eten.
'Triest onbegrip'
„We wilden er geen brede allée van
maken, maar wel wat ruimte creëren
voor binnenterreintjes, waardoor
ook parkeergelegenheid werd gerea
liseerd. Dat is door die actiegroep ge
torpedeerd en door het trieste onbe
grip van de zijde der provincie". De
ontwikkeling van het Havenkwartier
zag De Meester er lange tijd door ver
traagd en in die tussentijd, zo memo
reert hij, waren de rijkssubsidies in
middels opgedroogd en moesten de
overige straten in het Havenkwartier
- in vergelijking met de fraaie Ven
kelstraat - aanzienlijk soberder wor
den uitgevoerd.
De Meester's woede wakkerde en
kele jaren geleden weer aan toen de
huidige bewoners van het Haven
kwartier, verenigd in een actiegroep
te kennen gaven, dat ze in hun woon
wijk wel wat weinig ruimte hadden
voor het parkeren van de auto en het
laten spelen van de kinderen. Uit
drukkelijker kon, volgens hem, im
mers niet worden bewezen, dat de
huidige bewoners van het Haven
kwartier de wrange vruchten pluk
ken van de destijds gevoerde opposi
tie. Later in het gesprek komt hij er
nogeens op terug en noemt het Ha
venkwartier het meest saillante voor
beeld van de manier, waarop r in
spraak verkeerd kan werken. Het zit
hem hoog, dat is duidelijk.
Voldoening
Toch zal bij De Meesters vertrek
voldoening over hetgeen tot stand
kwam, kunnen overheersen. Bijzon
der geslaagd noemt hij de ontwikke
ling aan de noordzijde van Poortam
bacht (Oesterstraat, Krabstraat,
Kreeftstraat) en vol vertrouwen is hij
ook over de verdere ontwikkeling
aan de oostzijde, Schouwenbank en
omgeving, als straks de definitieve
bestrating en beplanting een kans
krijgen. Hoewel ook in deze stads
wijk op financiële gronden versobe
ring noodzakelijk werd in de loop dei-
tijd.
De meeste tevredenheid gaat echter
uit naar de restauraties van histori
sche gebouwen en woonhuismonu
menten. Een belangrijke restauratie
gold het stadhuis, waarvan de bene
denverdieping, volgens De Meester
bij zijn komst nog 'een puinhoop'
was. Het werk heeft miljoenen ge
vergd, maar bracht dan ook zeer
fraaie ruimten voor onder andere de
dienst gemeentewerken en de afde
ling financiën tot stand. „Een ontzet-
ijlend boeiende tijd", aldus De Meester
en met genoegen denkt hij terug aan
de samenwerking met architect B.
van den Bergh.
De gehele Meelstraat, aanvanke
lijk nog vol stutten, werd flink gere
noveerd en verdere hoogtepunten
vormen uiteraard ook de restaura
ties van Gravensteen, Zuidhaven
poort-brug, kademuren, Tempeliers-
huis, de beide molens en de Nobel-
poort.
Maar ook ten aanzien van de
restauratie van particuliere woonhui
zen heerst er voldoening. De burge
meester benadrukt dat de goede sub
sidieregelingen daar debet aan zijn
geweest. Verder noemt hij het feit,
dat Zierikzee als kleine gemeente
ook een speciale ambtenaar in dienst
had, die zich vrijwel uitsluitend be
zighield met de begeleiding van par
ticuliere restauraties. Hij gelooft ech
ter ook beslist, dat de voortvarend
heid waarmee de restauratie van
historische gebouwen hier werd aan
gepakt, aanstekelijk heeft gewerkt
op particuliere bezitters van woon
huismonumenten. De mentaliteit ten
aanzien van restauratie en onder
houd werd er, naar zijn mening, posi
tief door beïnvloed. In vergelijking
met andere gemeenten, is het Zierik
zee, volgens hem, gelukt zeer grote
subsidies te verwerven.
Geen grote wensen
Echte grote wensen zijn er op ge
bied van de restauratie dan ook niet
meer. De Meester is gelukkig met de
buitenrestauratie van de Gi-ote Kerk
enkele jaren geleden en vindt het bij
zonder fijn, dat nog dit jaar ook ge
start kan worden met de restauratie
van het interieur. Er wordt - uiter
aard samen met de Stichting Oude
Zeeuwse Kerken - met Monumenten
zorg nog wel wat gestoeid over de pre
cieze hoogte van het subsidiabele be-
