C AMPINGVO ETBAL
twintig jaar vakantieleut
6
John van Beveren: met plezier ge
daan.
De door Kees de Vormer geleide
finale werd niet het spektakelstuk,
waarop enigszins gehoopt was.
Tijdens de poulewedstrijden hadden
de ploegen van de Bremhoeve en
van camping Schouwen
aantrekkelijk voetbal laten zien,
dat werd onderstreept met redelijk
veel treffers. De Bremhoeve bleek
tevens over een ijzersterke defensie
te beschikken met doelman Eric
Schot aan het hoofd. Pas in de
allerlaatste wedstrijd tegen de
Wilhelminahoeve moest Schot het
enige tegendoelpunt toestaan. Toen
leidde zijn ploeg evenwel al zeer
duidelijk met 3-0 om uiteindelijk af
te sluiten met 5-1. In de eerste drie
wedstrijden was de hechte defensie
voor een belangrijk debet aan de
goede afwikkeling van de
wedstrijden. Het openingsduel
tegen Duinhoeve leverde een 2-0
overwinning op en die cijfers
kwamen ook op het bord in de
confrontatie met Julianahoeve.
Tegen Transparent leek de
Bremhoeve niet verder te komen
dan een doelpuntloos gelijkspel
totdat John Slavenburg kort voor
tijd toch nog de Transparent-
doelman passeerde: 0-1.
In de tweede poule was
titelhouder Schouwen nog
produktiever met twaalf treffers in
de vier duels. Daarvan werden er al
vijf gescoord in de
openingswedstrijd tegen De Wijde
Bliek. Tegen Internationaal had
Schouwen het moeilijker. Met enig
kunst- en vliegwerk werd een 1-2
overwinning behaald. De KBJ-
combinatic, die op het allerlaatste
moment in het toernooi kwam,
nadat camping De Kempe geen
ploeg op de been bleek te kunnen
brengen, kreeg met 3-0 klop en toen
volgde de slotontmoeting tegen de
ploeg van camping Bona-Fide, die
in de voorlaatste wedstrijd het
eerste punt verspeelde. De ploeg
van camping Internationaal hield
RENESSE - Op het Renesser sportveld aan de Laone
werd voor de twintigste keer een
campingvoetbaltoernooi afgewerkt, al is deze
constatering naar de letter niet helemaal correct. Het
was de twintigste keer, dat er een toernooi voor
campingteams werd verspeeld, maar tijdens het
debuutjaar kwamen de ploegen niet voetballend, maar
korfballend tegen elkaar in actie. Doordat deze
aanpak niet het vereiste succes opleverde, besloot de
organiserende commissie over te stappen naar voetbal.
Dit bleek beter in te slaan, al ebde de interesse van
vooral het publiek gaandeweg wat weg. Tijdens de
finaleavond van dit jaar omzoomden om en nabij
tweehonderd kijkers het terrein van sportvereniging
Renesse om te zien hoe twee té behoudend spelende
teams uiteindelijk een 1-0 eindstand op het scorebord
kregen. Een door Bremhoeve-aanvoerder John
Slavenburg benutte strafschop werd de beslissende
treffer. Camping Schouwen moest daardoor de VVV
Renesse Cup overgeven aan de ploeg van de
Bremhoeve, die het vorig jaar nog na het beter nemen
van de strafschoppen werd geklopt. Na de normale
speeltijd prijkte er toen een 2-2 eindstand op het
scorebord.
De huidige toernooi-commissie
bestaat uit voorzitter Daan
Bezuijen, secretaris Martin Jonker,
penningmeester Ad Wandel en good-
old Cor Hogerland, die tekent voor
algemene zaken. Vandien heeft
Daan Bezuijen met zeven jaar het
langst zitting in de commissie. Het
campingvoetbal Verd twee decennia
geleden in het leven geroepen door
onderwijzer Henk Wakkee en Wim
Krijger. Vooral in de beginjaren was
het jaarlijks terugkerende gebeuren
bijzonder populair, niet in het minst
omdat de camping-eigenaren zich
uitermate positief opstelden.
Regelmatig kwamen honderden
campingbewoners per huifkar naar
sportpark Laone om het eigen team
de nodige steun te verlenen. ,,We
hebben gehad, dat tussen de twee-
en drieduizend toeschouwers op de
finaleavond aanwezig waren",
herinnert Wim Krijger zich. „Vooral
in de periode, dat we het
schaatsteam met Kees Verkerk en
Ard Schenk hier hadden, maar ook
het sterrenvoetbalteam met
ondermeer Sjaak Swart stond
garant voor een grote schare
publiek. Het is jammer dat dat niet
meer lukt". De toernooi-commissie
doet er alles aan om het toernooi zo
aantrekkelijk mogelijk te maken.
Op pinksterzaterdag worden de
campingvertegenwoordigers,
scheidsrechters en eventuele andere
betrokkenen reeds bij elkaar
getrommeld op het Renesser
sportveld om eikaars laatste wensen
aan te horen. Van die dag af wordt
het toernooi op papier gezet in de
hoop, dat zich geen onverwachte
voorvallen meer voordoen, zoals dit
jaar het geval was, toen de ploeg
van De Kempe zich pas terugtrok,
toen de eerste tegenstander reeds op
het veld stond.
De prijzen voor de ploegen
werden uitgereikt door SV Renesse-
voorzitter Jan Hendrikse. Namens
de winnende damesploeg van
camping Bona-Fide nam Patricia
Veen de eerste prijs in ontvangst,
terwijl de ploeg van De Wijde Bliek
werd vertegenwoordigd door de
coach van de formatie. „De dames
zijn zeker al naar de disco?", vroeg
Hendrikse zich af. Na de dames was
het de beurt aan de herenploegen
om in volgorde de behaalde prijs op
te halen. Transparent eindigde als
laatste en de voorlaatste plaats was
voor de KBJ-combinatie, die te
elfder ure in het toernooi kwam
voor De Kempe. „Jullie hebben in
feite het toernooi gered", stelde SV
Renesse-voorzitter Hendrikse. De
combinatie werd geformeerd uit
spelers van De Kempe, Bona-Fide
en Julianahoeve. „De ploeg heeft
zeker niet voor niks meegedaan,
want jullie blijken je ook als
sportiefste gemanifesteerd te
hebben", vervolgde de voorzitter.
Gelegenheids-coach Kees Koppelaar,
ook al sinds jaar en dag een
onlosbrekelijk aan het toernooi
verbonden figuur, nam de
sportiviteitsprijs in ontvangst. De
achtste plaats was voor
Wilhelminahoeve, de zevende voor
De Wijde Bliek, de zesde voor
Internationaal en de vijfde voor
Julianahoeve. Voor de plaatsen een
tot en met vier werden nog extra
wedstrijden gespeeld. Bona-Fide
eindigde derde na de 2-0 zege op
Duinhoeve en Bremhoeve ging met
de VW Renesse Cup aan de haal na
de 1-0 overwinning op uittredend
titelhouder Schouwen. Alles bijeen
kende het toernooi een prima
verloop, niet in het minst door het
perfecte weer en de geanimeerde
sfeer, die het toernooi kenmerkten.
PETER WIJNEN TEKST
JOHAN JUNIOR FOTO'S
Bona-Fide op 0-0, hetgeen een
kostbaar verliespunt betekende,
omdat Schouwen nu in de
slotwedstrijd aan een puntendeling
voldoende had. Bona-Fide zou voor
de stunt moeten zorgen Schouwen te
kloppen. De ploeg leek daartoe
evenwel aanvallend niet bij machte,
getuige de twee treffers, die in de
eerste drie wedstrijden werden
geproduceerd. Verdedigend leek de
ploeg wel sterk, omdat nog niet een
keer een tegentreffer werd
geïncasseerd. Toch zou juist dit
onderdeel van de ploeg Bona-Fide
parten spelen in het beslissende
duel tegen Schouwen. Gedurende de
eerste helft kabbelde het spel wat
op en neer, zonder dat er serieuze
scoringskansen kwamen. De tweede
helft was amper een minuut oud,
toen Robert Bennaars de score voor
Bona-Fide openbrak en een
verrassing zich aftekende. Vanaf- dat
moment ging aanvoerder Wim
Overweel zich meer met de
Schouwen aanval bemoeien. Hij
fungeerde als stuwende kracht
achter de aanvalslinie en zou
andermaal een hoofdrol gaan
vervullen, zoals dat in de eerdere
wedstrijden ook al het geval was
geweest. Toen scoorde hij evenwel
zelf veelvuldig, terwijl hij nu in de
zesde en twaalfde minuut voor de
assist zorgde. De 1-2 zege van
Schouwen betekende, dat de
twintigste editie van het Renesser
campingvoetbaltoernooi identiek
dezelfde finale kreeg als een jaar
eerder.
Voordat de finale van start ging
bekampten de ploegen van camping
Duinhoeve en camping Bona-Fide
elkaar voor ae derde plaats. Beide
ploegen vergaarden gedurende de
poulewedstrijden vijf punten en
eindigden daarmee als tweede in de
respectieve poules. Ook
Julianahoeve totaliseerde vijf
punten, maar moest met de derde
plaats achter Bremhoeve en
Duinhoeve genoegen nomen, omdat
de ploeg een aanzienlijk minder
doelsaldo bij elkaar speelde dan
Duinhoeve. Deze laatste ploeg leek
de fövoriet tegen Bona-Fide,
afgaand op de doelsaldi. Duinhoeve
kwam uit op 11-4, Bona-Fide
totaliseerde moeizaam 3-2. Tbch zou
het duel heel anders uitpakken. In
de eerste helft beperkten beide
ploegen zich tot het afwikkelen van
spelmomenten op het middenveld,
maar in de tweede helft kreeg het
duel toch een meer open karakter.
De Bona-Fide defensie hield er na
Bremhoeve-aanvoerder John Slavenburg ontvangt ae eerste prijs van SV Renesse-voorzitter Jan Hendrikse
bijzonder graag gedaan",
onderkende hij. „Ik hoop, dat de
commissie er ook in de toekomst in
blijft slagen om het toernooi in
stand te houden. Het hoort er
gewoon bij. Ik zal dan wel niet
meer fluiten, maar als toeschouwer
zal ik zeker van de partij blijven".
Van Beveren fungeerde jarenlang
als betaald voetbal-scheidsrechter in
de eerste (en tweede divisie) en als
vlaggenist in de eredivisie. Het feit,
dat hij zijn terugtrekken niet echt
duidelijk kenbaar maakte aan de
toernooi-commissie, zorgde ervoor
dat hij als grensrechter optrad in de
finale. „Ik wist er helemaal niets
van", stelde Daan Bezuijen. „Als
dat wel zo was geweest, zou John
van Beveren gegarandeerd de finale
gefloten hebben als een soort
afscheidscadeau". De goedlachse
Rotterdammer maakte hier evenwel
totaal geen punt van. Of zijn
persoonlijke wens, dat het toernooi
nog lang kan worden gecontinueerd
opgang zal maken, zal voor een niet
onbelangrijk deel ook voor
rekening komen van de
campingeigenaren en
kantinebeheerders. Hun
stimulerende impulsen zal de
organiserende toernooi-commissie
zeker broodnodig hebben. Reeds
vroeg in het seizoen zullen
geïnteresseerde tijdelijke bewoners
van de Renesser campings op de
hoogte gesteld dienen te worden van
de komst van het
campingvoetbaltoernooi. In dat
geval zal het toernooi zeker nog een
lang leven gaan leiden. Overigens is
nu reeds bekend wanneer het
volgende toernooi haar beslag gaat
krijgen. Het toernooi gaat van start
op maandag 20 juli en vijf dagen
later - zaterdag 25 juli - worden de
kleine en grote finale afgewerkt.
Behalve John van Beveren kwamen
ook Frans Slavenburg, Tonny
Rovers, Joop de Bruin, Peter van
Splunter, Kees de Vormer en
Andries van Opstal als fluitist in
actie.
rechts Cor Hogerland, Martin Jonker,
het teleurstellende optreden tegen
Schouwen het koppie beter bij,
waarbij met name Edwin Kriens
zich als laatste man nadrukkelijk
manifesteerde. Na een kwartier in
de tweede helft opende Robert
Bennaars via een schitterende inzet
vanaf de zijkant van het zestien
metergébied de score. Hierna trok
Duinhoeve massaal in de aanval om
de gelijkmaker aan te kunnen laten
tekenen, maar de Bona-Fide-
defensie gaf geen krimp. Dc^or het
massaal oprukken van de
Duinhoeve-ploeg kreeg Bona-Fide
wel meer mogelijkheden om via de
counter voor gevaar te zorgen. Een
minuut voor tijd had een van die
tegenstoten succes en andermaal
was het Robert Bennaars, die de
Duinhoeve-doelman passeerde: 0-2.
Hierna verscheen andermaal een
Bona-Fide-ploeg binnen de lijnen.
Als intermezzo speelden
damesploegen van Bona-Fide en De
Wijde Bliek een wedstrijdje tegen
elkaar en ook hieruit kwam een 2-0
eindstand te voorschijn. Bona-Fide
bleek over enkele speelsters te
beschikken, die de voetbalsport
vaker bedrijven, hetgeen de
doorslag gaf. Bona-Fide kon zich in
de tweede helft nog het missen van
een strafschop veroorloven, omdat
Karen Grethen en aanvoerster
Patricia Veen in de eerste helft
reeds hadden gescoord. De dames
van De Wijde Bliek kwamen niet
verder dan een spetter op de deklat.
Hooggespannen waren de
verwachtingen ten aanzien van de
finale, maar met name in de eerste
helft beperkten de ploegen van de
Bremhoeve en Schouwen zich tot
'schaakvoetbal'. Van beide kanten
werden geen initiatieven
ondernomen om aanvallend iets
positiefs te doen. De angst een
doelpunt tegen te krijgen
overheerste en de twee
verdedigingen kregen nauwelijks
problemen te verwerken. Een
dubbelblanke eindstand leek in het
verschiet, waardoor evenals een jaar
eerder strafschoppen de beslissing
zouden moeten brenger Toen zag
het publiek voor die tijd ovenwei
vier veldtreffers, het?' jü toch zeer
veel vergoedde. In zo n geval is een
strafschoppenserie een extra
climax, nu zou het zijn uitgedraaid
op een anti-climax. Toch zou een
strafschop voor scherprechter
spelen. Drie minuten na de
hervatting werd een van de
Bremhoeve-aanvallers in het
strafschopgebied onheus bejegend
en arbiter Kees de Vormer twijfelde
geen moment. Aanvoerder en
spelmaker John Slavenburg zorgde
voor de gewenste afwikkeling. De
treffer brak het duel min of meer
open, maar hoogstaand werd het
treffen tussen de twee ploegen, met
aan beide kanten voortreffelijke
spelers, nauwelijks. Schouwen
probeerde meer druk uit te oefenen
op de Bremhoeve-defensie, maar
van de souplesse, waarmee de ploeg
eerder in de week speelde, kwam nu
niet erg veel terecht. De ploeg kreeg
een extra handicap, toen een van de
verdedigers na een te nadrukkelijke
woordenwaterval ten aanzien van de
beslissingen van arbiter De Vormer
met de rode kaart werd
geconfronteerd. Het pleit leek
beslecht. De Schouwen-ploeg had
niet de veei'k vacht om de hechte
Bremhoeve-defensie serieus te
verontrusten en moest zich daarom
neerleggen bij de 1-0 nederlaag,
waardoor de Bremhoeve een
verdiende revanche voor de finale
van een jaar eerder bevocht.
Als eerste werden de zeven
scheidsrechters, die de 23 gespeelde
wedstrijden in goede banen leidden,
door toernooi-commissie-voorzitter
Daan Bezuijen in de bloemetjes
gezet. Een speciale attentie had de
commissie daarbij nog voor de
bijna zestigjarige fluitist John van
Beveren. De Rotterdammer was bij
alle toernooien van de partij, maar
maakte bekend dat het gezien zijn
leeftijd meer dan hoog tijd werd,
dat hij de fluit aan de wilgen zou
gaan hangen. „Ik heb het altijd
De toernooi-leiding: van links
Daan Bezuijzen en Ad Wandel.
