ANYWAVE
1986
gezellig
zonnig en
4
ZIERIKZEE - De zesde
editie van het Zierikzeese
Anywave-festival is zeker
geen algeheel succes
geworden, al had het
festival wel degelijk zijn
hoogtepunten. Die lagen
voor een belangrijk deel
op de zaterdag, de tweede
dag van het festival, maar
ook de opening was
aardig. De half-
Zeeuwsvlaamse half-
Vlaamse formatie
Avalanche leverde zo uit
de losse pols een prima
voorprogramma af voor
de over het algemeen wat
tegenvallende
Nederlandse topformatie
Powerplay. Op de tweede
dag, toen het
voornamelijk Schouwen-
Duivelands muzikaal
geweld was wat de klok
sloeg, sprongen vooral de
optredens van The Noise,
TSE en New Gate positief
in de kijker, terwijl
natuurlijk ook de
hoempapa-sound van De
80-ers er met volle teugen
in ging bij de vele
honderden Anywave-
gangers. Hiermee staken
de sloturen van het zesde
Anywave-festival
uitermate positief af te
genover de povere belang
stelling van de openings
avond, toen er dan ook
een onevenredig hoge
toegangsprijs moest
worden neergeteld voor
een matige act.
De belangstelling voor de twee
bands op de openingsavond was
uitermate ontoereikend om het
geheel ook maar bij benadering
financieel dekkend te krijgen. Toen
de rhythm blues-formatie
Avalanche rond half tien de eerste
klanken uit de instrumenten liet
komen, was er nog slechts een
handjevol publiek aanwezig. Zij
pakten met hun aanwezigheid
evenwel een aardig optreden mee.
Geestig hoogtepunt daarin was on
getwijfeld de solo van drummer
John Geerlings. Met de stokken
bewerkte hij de snaren van de
basgitaar van Egbert Spuessens.
Van voortreffelijk gehalte was zeker
ook het voor rhythm blues-
groepen typerende
mondharmonicageluid van Willem
de Vos. De snerpende klanken van
de leadgitaar van Rinus de Leyser
en het rauwe stemgeluid van Ries
de Vuyst completeerden het geheel.
Avalanche bestaat inmiddels twee
jaar en treedt veelvuldig op in
Nederland en België. Het was de
eerste Vlaamse band, die op het
Amsterdam Blues Festival mocht
spelen. De groep speelde reeds een
elpee vol en na 'Resting With A
Feeling' komt binnen enkele weken
'Cruising And Boozing' als tweede
langspeler op de markt. Avalanche
werd pas enkele uren voor het
optreden gecontracteerd, omdat
achtereenvolgens Renegade en The
Ex-Q's het af lieten weten. Eenmaal
in de Any wave-tent aanwezig had
het vijftal ook nog de onprettige
ervaring, dat het hautaine
Powerplay de uit Breskens en
Lokeren afkomstige voortreffelijke
invallers niet toestond een sound
check te houden, waardoor het
optreden een fiks stuk 'God-zegen-
greep' meekreeg.
Na een mysterieuze inleiding met
keiharde synthesizer-muziek was
het podium vrij voor de dit jaar vijf
jaar bestaande formatie Powerplay.
De fans zien het kwartet onder
leiding van gitarist/zanger Jan van
der Mey als een topper in de natio
zal alles goedmaken". Gabri de
Groot zou gelijk krijgen. Althans in
de avonduren. Tot de vooravond was
er een gezellig groepje toehoorders
en toekijkers aanwezig, maar echt
druk werd het in de avonduren naar
gelang de aanvangstijd van het
optreden van De 80-ers meer en
meer in beeld kwam. Scharre, Hans
de Jong, Pad de en Ad Jongemans
zijn in Zierikzee en omgeving
onwaarschijnlijk populair. Het
eilandelijke publiek lijkt redelijk
kritisch ten opzichte van wat er op
de planken getoond wordt, wanneer
Scharre en de zijnen losbarsten is
van eventuele kritiek totaal geen
sprake meer. Hoe dan ook: de vier
muzikanten uit het bruiloften- en
partijengenre zorgden voor een
daverende afsluiting van het zesde
Any wave-f est i va 1
Voordat De 80-ers het podium van
de Brogum-boerderij betraden was
een groot aantal eilandelijke
formaties actief geweest op drie
podia. Tussen de muzikale
optredens door verzorgden groepen
enkele cabareteske acts. Zo zorgde
het Zierikeesche Percussie
Collectief, bestaande uit Dikke
Kees, Krentebol en Swami Rein een
aantal 'meditatieve' momenten op
door de Wereldwinkel beschikbaar
gestelde instrumenten. Ook het
zilveren Amnesty International zei
zijn zegje via een kort toneelstukje,
terwijl RISK - het Rotterdams
Interfacultair Studenten Kabaret -
enkele groepen uit de samenleving
nale popscene. De anderen hebben
daar terecht hun twijfels over.
Immers, de live-shows bruisen dan
weliswaar inderdaad van energie,
muzikaal is het allemaal wat ma
gertjes wat Powerplay laat horen.
Variatie zit er nauwelijks in het
hele arsenaal nummers en wanneer
incidenteel geprobeerd wordt om
het vaste stramien eens te verlaten,
dan moeten de technici met de
moed der wanhoop alle zeilen
bijzetten om 'hun' muzikanten te
ondersteunen via tapes. Het ruige,
keiharde werk, dat alle kwaliteiten
of niet aanwezige kwaliteiten
simpel verbergt, ligt de groep wel.
Een belangrijk aandeel in de
enorme massa decibels kwam in de
Anywave-tent voor rekening van
invaller-drummer Leo Klaassen, vijf
jaar geleden een van de oprichters
van Powerplay, maar na het
uiteenvallen van Doe Maar
vervangen door René van Collem.
Wegens ziekte van Van Collem
mocht Klaassen opnieuw zijn
opwachting maken. De lijnen
worden in de groep uitgezet door de
uitstekende bassist Martin Warmer,
die tevens een belangrijk deel van
de show voor zich opeist. Zonder
het beginners-toetsenwerk van Rik
Vrijman zou Powerplay mogelijk
meer inhoud hebben. De formatie
kreeg het geringe publiek
nauwelijks los, zelfs niet via een
dubbele toegift. De paar hitjes van
Powerplay zorgden voor een
voorzichtig applausje.
,,Je weet eigenlijk niet meer wat
je moet doen of brengen om flink
wat publiek te trekken en zodoende
financieel goed uit de bus te
komen", onderkende Brogum-
voorzitter Gabri de Groot. ,,Dat
blijkt hier, maar dat is ook elders
het geval. Ook in de Burgh-
Haamsteedse jeugdsoos Big S wordt
regelmatig het een en ander
geprobeerd, maar echt lukken doet
het nauwelijks meer. Dat bleek
tijdens de openingsavond van
Anywave ook wel weer. Toch ben ik
optimistisch over het totaalgebeuren
Anywave-festival. De tweede dag
belichtte. Homofielen,
voetbalvandalen, reageerbuisbaby's
en cabaretiers passeerden, voorzien
van een zelfverzorgde ondertekst,
de revue. Het reeds geruime tijd be
staande collectief Alteklein
verzorgde traditioneel een leuke act
en ronduit succesvol waren ook
weer The Scrumbbled Eggs uit
Zonnemaire treden reeds zeventien
jaar op. De gezellige, meeslepende
dreun van Jan Poot op drums,
Frans van Aken op bas, Nico van
Nieuwenhuize op sologitaar en Jaap
Geelhoed op de stembanden ging er
bij het publiek met volle teugen in.
De achtergrondzang van Cheryl en
Leoni zorgde voor de finishing
touch.
Naast het wat rustige werk van
een aantal groepen bleek
tussendoor, dat de Schouwen-
Duivelandse muzikanten ook
nadrukkelijk weten wat het
produceren van decibels is. Dat het
surplus aan geluid aardige muziek
niet in de weg staat, bewezen met
name The Noise en New Gate,
toevallig groepen met elk twee
zangeressen met een voortreffelijk
stemgeluid. Verschil tussen de twee
groepen is - en dat is toch wel
hoorbaar - de grotere routine van
New Gate met Everdina en Marjan
Fiebrandt als vocalisten. Het en
thousiasme van The Noise vergoedt
evenwel veel. De zangeressen Conny
van der Aarsen en Merel Kloet
maken pas een goed half jaar deel
uit van de groep, die met hun komst
danig verbeterde. Instrumentaal is
bassist Coun Clement de stuwende
kracht. Het veelvuldige 'werk' voor
de groep bewijst, dat er een stukje
erkenning in de breedte is voor de
prestaties. Gerrit Rentier, Simon
Goedhart en Jeroen van 't Leven
completeren The Noise. Muziek uit
de vroege zestiger jaren werd
neergezet door Past Tense, terwijl
de nieuwe formatie Still (voor
driekwart het voormalige B4) Patty
Smith en Icehouse deed herleven.
Verder Randan dat eerder Populair
heette, The Zoo, Dust, de motown-
en soul-formatie Iziidinini, Bills
Sessionband, Duo X en The
Iindians Autumn.
Natuurlijk had Anywave VI ook
weer een randgebeuren, al bleef dat
dit keer wel uiterst bescheiden.
Piepkleine stands van Amnesty
International, de Wereldwinkel en
de Dienstweigeraars. Een door het
prima weer gezellig terras en de
Friet van Piet vormden leuke
randverschijnselen, maar klapstuk
zonder weerga op dit zesde
Anywave-festival was zonder twijfel
toch weer aller Jo, die het geheel
opfleurde 'met een onberispelijk
ceremoniemeesterdom en een serie
fraaie outfits....
Bij de foto's:
Helemaal bovenaan
ceremoniemeesteres Jo (de Vrieze),
die de zaakjes weer perfect voor
elkaar had.
Onderaan links de twee
zangeressen van de groep The
Noise, links Conny van der Aarsen
en rechts Merel Kloet. Geheel links
bassist Coun Clement, de muzikale
motor van de groep.
Boven The Noise zanger Jan van
der Mey van de Nederlandse
topgroep Powerplay.
Rechts van Van der Mey een blik op
het zonovergoten terras van
Anywave.
Verder een aantal opvallende
'koppen', zoals dat zich op
Anywave ophield.
PETER WIJNEN
JOHAN JUNIOR
