Het gaat om een andere vrijheid dan bij jullie 'n Dorp bewaart geheimen SAMAN BV 4 Corrie Hirsch-Stam al meer dan veertig jaar inwoonster van de DDR: BROUWERSHAVEN - „De Sowjet-Unie wil oor logik kan raar worden om die bewering hier bij jullie in het Westen. De Sowjet-Unie is nergens zo bang voor als voor een oorlog en probeert die ook te verhinde renDat jullie dat toch niet geloven." Aan het woord Corrie Hirsch-Stam (62), als Nederlandse al meer dan veertig jaar inwoonster van de DDR. Vorige week ver toefde zij een dag bij de familie Schneider in Brouwers haven. In het kader van een uitwisseling door de Neder landse Oecumenische Gemeente in de DDR bracht zij dit keer een bezoek aan haar geboorteland. Gastvrouw in Brouwershaven Jenny Schneider wilde Corrie Hirsch zo graag haar verhaal over de DDR eens laten vertellen, want haar gast wist ten slotte hoe het daar is en boven dien beschikte ze - ten gevolge van enkele tussentijdse bezoekjes aan Nederland - over goed vergelijkingsmate riaal. Corrie Hirsch is er dus van over tuigd, dat de Sowjet-Unie bang is voor een oorlog. Amerika niet, dat doet maar alsof. Daar praten ze wel altijd over vrijheid, maar gedragen zich er soms niet naar. „Waar is dan die vrijheid voor de mensen in Gua temala, Chili of El Salvador?". Tjasorry, hoor, even een tegen- vraagje: Waar was dan die vrijheid voor Hongarije in 1956 en voor Tsche- choslowakije in 1968? „Wij zien die vrijheid anders. Vrij heid wil zeggen, dat je ergens in vre de kunt leven; vrijheid wil bij ons zeggen recht op studeren, werken en eten. Als je werkloos bent, ben je im mers ook onvrij, maar bij ons heeft iedereen recht op werk", aldus Cor rie Hirsch. Ja, en wat die invallen in Hongarije en Töjechoslowakije betroffen. Ze praat die niet direct goed, maar kan - evenals gastvrouw Jenny Schneider - wel begrip opbrengen voor de motie ven die er aan ten grondslag lagen. Ten behoeve van de handhaving van het socialisme op basis van het marxisme-leninisme kon het ont staan van een andere maatschappelij ke stroming toch ook niet worden toe gestaan. Dubczek wilde - zo bleek achteraf, volgens Corrie - het socia lisme toch ook wegwerken uit Tsje- choslowakije. Bron van ellende Bovendien ligt de grootste bron van ellende, vindt ze, bij de fout, die de Westerse landen vaak maken, door zich intensief met die nieuwe stro mingen in dit soort Oostbloklanden te gaan bemoeien. Bij het optrekken van de muur tus sen Oost en West in 1961 stond Corrie niet te juichen, maar ook daar wil ze wel enige (overigens reeds vaak ver kondigde) motivatie voor aanvoeren, te weten: de noodzaak om de leegloop van technisch en wetenschappelijk vernuft uit het Oosten te voorkomen. Misschien hadden al die vernuftige koppen het minder goed naar hun zin in de DDR, dan Corrie. Misschien ook waren ze in verleiding gekomen door materiële zaken, die in het Westen in rijke overvloed voorhanden blijken. Corrie zegt haar materiële eisen niet zo hoog te stellen. Hoewel telg uit de vrij vooraanstaande familie Stam uit Zwolle, had zij zelf altijd meer sympathie voor eenvoudige hardwerkende arbeidersvrouwen dan voor rijke tantes. Misschien dat ze zich door die persoonlijke grond- instelling ook goed kon vinden in de principes van de SED, de socialisti sche eenheidspartij in de DDR. Heeft ze er dan ook geen moeite mee, dat sommige materiële zaken al leen tegen veel geld verkrijgbaar zijn in de zogenaamde 'Exquisit' of 'Deli- kat-winkels? Moeite?...ach. Ja, ze wil de onlangs wel graag een regenjas ko pen, maar om daar DM 765,— (bijna een maandsalaris) voor neer te tellen, was haar iets te veel en voor Corrie was het derhalve wel prettig, dat ze zich nu in Nederland bij C A een mantel voor 89,— kon aanschaffen. Bezoek Overigens zijn de winkels in Mo- ritzburg, Corrie's woonplaats bij Dresden, ook weieens heel goed ge vuld: „Als er een hoge partijfunctio naris op bezoek komt". Meestal wor den dan ook de belangrijkste straten en wegen onder handen genomen. Corrie grapt: „Als er een straat heel slecht wordt, zeg ik weieens: het wordt tijd dat er een functionaris op bezoek komt". Toekomst toegewend „Uit ruïnen opgestaan, de toe komst toegewend", dat lied zong Cor rie in 1945 (in het Duits) uit volle borst mee toen de oorlog voorbij was en het gevoel overheerste, dat aan alle onrechtvaardigheid nu een einde zou komen, dat nu echt opnieuw begon nen kon worden. „We hadden ons le ven nog en dat gaf ons optimisme". Corrie was reeds sinds 1943 in Duitsland; niet als dwangarbeidster, maar gedreven door liefde voor een Duitse man. Ze meldde zich aan in Leipzig, waar hij medicijnen studeer de, om het vak van verpleegster te le ren. Reeds toen diende ze een be wuste keuze te maken: ze accepteerde niet de voorwaarde zich in Leipzig te moeten aansluiten bij de nationaal socialistische Schwesternbund. Als ze haar opleiding dertig kilometer verder - in Würzen - zou volgen. certen werden gegeven, hetgeen een geweldige band schiep tussen alle aanwezigen. Studeren en werken De inzet, die Corrie in haar verdere leven betoonde, dwingt wellicht res pect af. Ze studeerde - eerst medicij nen, daarna wiskunde - en diende aanvankelijk haar kinderen geduren de een half jaar bij anderen onder te brengen; ze werd zwaar ziek, maar herstelde, hertrouwde, bracht vervol gens nog drie kinderen ter wereld en vervulde immer - tot voor enkele ja ren - een baan. Ze constateert, dat de staat haar daartoe ook de mogelijkheid heeft geboden. Na de oorlog was er immers sprake van een nieuw begin: er wer den de mensen vele mogelijkheden geboden zich te kwalificeren. Zelf bespaarde zij zich bijvoorbeeld enke le jaren studie door middel van een zogenaamde 'tussenopleiding'. Corrie Hirsh-Stam: ,,Ik heb er nooit nadeel van ondervonden, dat ik buiten landse ben, maar ook nooit voordeel. kwam ze onder die voorwaarde uit. In Würzen bleek ze één van een grote re groep buitenlanders. In 1945 - na een nachtdienst van zes weken - kreeg ze permissie haar toe komstige man in Dresden te bezoe ken. Juist in die periode bevrijdden de Amerikanen Würzen en - vertelt Corrie - „heb ik de bevrijding door het Russische leger in Dresden mee gemaakt"..., met - opmerkelijk ge noeg - een aarzeling over het gebruik van het woord 'bevrijding' in dit ge val. Op 2 december 1945 trad ze in het huwelijk. Een positieve instelling ten aanzien van de toekomst: het nieuwe overheidsbeleid vestigde vertrou wen. Bleek niet direct heel duidelijk dat iedereen als gelijke werd be schouwd? Haar man bijvoorbeeld leed aan TBC en kreeg op grond van medische indicatie de aanmoediging en mogelijkheid zich in 'Weisser Horst', het hoger gelegen stadsdeel te vestigen. Zoiets kwam beslist niet al leen - of juist niet - 'de haute volée' ten goeden, benadrukt Corrie. Neulehrer Een ander voorbeeld, dat haar bleek aan te spreken: het opruimen van de naziresten en de wijze, waarop de vele daardoor vrijkomende ar beidsplaatsen werden ingevuld. Iede re, gemotiveerde burger uit de gewo ne bevolking kwam bijvoorbeeld in aanmerking om als zogenaamde 'Neulehrer' te functioneren. Ook haar echtgenoot; hij had reeds gestu deerd. Van alle Neulehrer werd bo vendien verwacht, dat ze nu ook een opleiding zouden volgen. Veel onder linge contacten en bijeenkomsten werden eveneens van belang geacht. In 1946 reeds kwam Corrie's man daar de vrouw tegen, die luttele jaren daarop zijn tweede echtgenote zou worden. Waarom ging ze niet terug naar Ne derland toen ze in 1949 met twee klei ne kinderen en een gebroken huwe lijk achterbleef? Een duidelijke motivatie: „Omdat ik niet als ge scheiden vrouw met twee kinderen op hangende pootjes terug wilde". Naast die persoonlijke emotie speelde ook reeds het besef zich yer- worteld te weten met haar omgeving. Ook de culturele gebondenheid sprak mee. Ze probeert duidelijk te maken hoe reeds een gevoel van verbonden heid ontstond met de oude Dresdner cultuur toen al in juli 1945 in het ou de, gehavende balhuis de eerste con berokkend niet vrij naar haar familie in Nederland te kunnen gaan als be paalde - soms droevige omstandighe den - daar dringend aanleiding toe gaven. Via de Engelse sector in West- Berlijn lukte het haar vrij kort na de oorlog voor de eerste keer een bezoek aan Nederland te brengen. Het ille gaal terugkeren in de DDR gaf overi gens heel wat problemen. ,,Wir sind gar nicht dafür", liet de onderwijsinspecteur ook weten toen zij door de Nederlandse Oecumeni sche Gemeente was aangewezen voor een uitwisselingsbezoek aan Neder land. Als lid van de SED tevens con tacten met de kerk onderhouden, wekte extra wantrouwen. Ibch kreeg Corrie - mede door invloed vanuit de kerk permissie het bezoek af te leg gen, echter....onder de voorwaarde dat de kinderen in het tehuis waar ze werkzaam was, er niets over te weten zouden komen. De beslissing over haar beroepsongeschiktheid (in ver band met haar gezondheid) werd er wellicht door bespoedigd. Corrie betreurt dat nog steeds en stelt vast, dat ze de kinderen echt niet alleen maar mooie dingen over Ne derland zou hebben verteld, maar ook zou zijn ingegaan op de vele pro blemen. Opgezegd Corrie heeft haar SED lidmaat schap opgezegd vooral wegens het feit, dat haar het contact met Christe nen werd verweten. Ze uitte haar be zwaren tot aan het Centraal Comité, maar ondervond daar - naar haar zeg gen - nooit last mee. Tot haar vreugde kon ze overigens constateren, dat er in het bovenste niveau van de partij toen al iets ten gunste aan het veran deren was in dit opzicht. Zo was er immers een eerste contact geweest tussen president Honecker en bis schop Schönherr. Ze stelt vast, dat er inmiddels een goed contact tussen partij en kerk is opgebouwd en als bewijs daarvan wijst ze op de gemakkelijke toestem ming, die Christenen nu krijgen voor een reis naar het buitenland. Jenny Schneider maakt de kantte kening overigens het aanvankelijk wantrouwen van de partij ten opzich te van de kerk niet onbegrijpelijk te achten; in de kerk werd ten tijde van het nazisme volgens haar immers de verkeerde kant gekozen. Corrie toont zich ondanks haar per soonlijk verdriet ten gevolge van het niet vrij naar haar vaderland te kun nen reizen bij tijd en wijle, een goed pleitbezorgster voor het politieke sy steem in de DDR. Invloed van de be volking daarop? Jazeker wel, meent Corrie en ze wijst op de vele politieke bijeenkomsten van de vijf partijen verenigd in het Nationaal Front, voorafgaand aan de verkiezingen. De politieke functionarissen worden op die vergaderingen uitgenodigd om re kenschap af te leggen van het gevoer de beleid en krijgen tevens opdrach ten welke zaken en vertegenwoordi gingen anders geregeld dienen te worden. In werkelijkheid is dat sy steem veel democratischer dan in het Westen, vindt Corrie. Goed geregeld Vele zaken in de DDR zijn volgens haar vaste overtuiging, goed gere geld. Onder meer de wijze waarop ie dereen kansen en rechten heeft op een passende beroepsopleiding. Aanvan kelijk lijkt het er op dat alle jongens in de DDR automonteur en alle meis jes kapster willen worden, maar hun uiteindelijke opleiding hangt af van hun prestaties op school en - ook van groot belang - van hun collectief ge drag. Die selectie vooraf, vergroot de wetenschap voor de leerlingen, dat er straks passend werk te krijgen is en dat is, volgens Corrie, van groter be lang dan het vooruitzicht werkloze schoolverlater te worden. Niet alles kan goed geregeld zijn. Dat moet ze ook erkennen. Zo be hoeft de opvang van motorisch gestoorde kinderen wel enige verbe tering, evenals de verzorging van be jaarden. „Maar, ja, je kunt niet alles tegelijk doen", en haar gastvrouw vult aan, dat het de Oostbloklanden vaak ook extra moeilijk wordt ge maakt, zoals bijvoorbeeld door de handelsboycot, die nu weer hals- over-kop door het Westen werd afge kondigd ten gevolge van de kern ramp in Tsjernobyl. Dat brengt het gesprek ten slotte op de media. „De media in de DDR zijn saai", meent Corrie, omdat ze alleen de feiten weergeven. In het algemeen acht ze die informatie niet slecht en juist zeer objectief. Een betere situa tie dus dan in Nederland, vindt ze, waar - volgens haar gegevens - tachtig procent de Telegraaf leest, waar veel leugens in staan. Dat is niet goed te praten, vindt Corrie, want als je een krant leest, moet je hem kunnen ver trouwen. Prestige Het feit, dat de gegevens over ge noemde kernramp zo slecht doorkwa men, acht zij een gevolg van de angst van het Oosten voor prestigeverlies in het Westen. Overigens werd - zegt Corrie - in de DDR de ramp in Tsjer nobyl direct bekend gemaakt, maar zij acht het niet uitgesloten, dat die berichten via West-Duitsland werden opgevangen. Zelf vindt ze het eigen aardig dat in de Sowjet-Unie zo wei nig bekend werd gemaakt, blijkbaar had men daar de omvang ervan niet voorzien. Corrie noemt de wijze waarop in het Westen op de ramp werd gerea geerd 'misselijk'. Heel anders dan in het Oosten op het ongeluk met de Challenger. „Daar werd geen min achting over geuit". Overigens zegt ze het 'erg jammer' te vinden, dat die kernramp juist nu moest gebeuren, juist nu er na de top ontmoeting in Genève ten opzichte van Gorbatsjow enige sympathie werd betuigd. Foto: Joh. D. C. Berrevoets Tekst: Ali Pankow Advertentie VERWARMINGSSERVICE Telefoon 01110-2647-3909 Vrijwel alle gehuwde vrouwen in de DDR werken. De voorzieningen zijn daar dan ook op afgestemd: crè ches voor baby's en peuters en kleu terscholen voor kinderen vanaf drie jaar, Waar men om zes uur 's ochtends reeds terecht kan. „Ik vind het wei eens zielig als ik sommige moeders met hun kleintjes 's morgens al zo vroeg naar de trams zie gaan", erkent Corrie. Ook de lagere scholen zijn af gestemd op de arbeidstijden der ou ders. De school begint om zeven uur tot 's middags een uur of twee en daarna kan onder leiding van gekwa lificeerde groepsleidsters het huis werk worden gemaakt. „De kinderen worden erg snel zelfstandig", voegt Corrie er - haast ten overvloede - nog aan toe. Zuinig Ze erkent, dat de staat geïnteres seerd is in het feit, dat vrouwen wer ken.Anderzijds kiezen veel vrouwen, volgens haar, voor werk buitenshuis omdat ze veel van hun beroep hou den, maar in veel gevallen ook omdat het gezin zich dan wat meer luxe kan permitteren, want de salarissen zijn niet hoog en men zal zeker wat zuinig moeten zijn als niet beide huwe lijkspartners werken. Maar, uitgaand van zichzelf, liggen de materiële eisen, volgens Corrie niet hoog. „Er wordt geen armoede geleden. Men is over het algemeen niet modebewust en het geld heeft hier een andere waarde dan in het westen. Alle belangrijke zaken zijn verkrijgbaar; huisvesting, energie en openbaar vervoer zijn veel goedko per dan hier". Veel geld verdienen geeft in Cor rie's oogpunt aanleiding tot verwer pelijke zaken als toenemend alcoho lisme en dergelijke. Als partijsecretaris van de SED, analyseerde zij de arbeidssituatie in het tehuis voor moeilijk opvoedbare kinderen, waar ze als wiskundelera- res werkte. Doel van de SED was on der meer de jeugdorganisaties actief in het politiek gebeuren te betrek ken. Corrie heeft zich daar lange tijd voor ingezet, totdat enkele ontwikke lingen haar aanleiding gaven het par tijlidmaatschap op te zeggen. Persoonlijk heeft ze vaak enorm veel moeite gehad met het feit, dat ze niet vrij naar Nederland kon reizen. Ze zegt het staatsdenken daarin wel te begrijpen - velen lieten zich verlei den door materiële zaken in het Wes ten en keerden niet terug - maar per soonlijk heeft het haar verdriet ZIERIKZEE Algemene ledenvergadering VVD-Zierikzee De WD-fractie afdeling Zierikzee houdt dinsdag 20 mei om 19.30 uur in restaurant Mondragon de jaarlijkse algemene ledenvergadering. Na het jaarverslag over 1985 en enkele ande re agendapunten, vindt er weer (net als andere jaren) de behandeling plaats van de agendapunten van de eerstvolgende raadsvergadering, die van maandag 26 mei. RENESSE Plattelandsvrouwen Deze week hield de Nederlandse Bond van Plattelandsvrouwen afde ling Noordwelle en omstreken een bijeenkomst in Bowling Renesse. Op deze geanimeerde avond werd door een dertigtal dames gezellig ge bowld. Toen aan het slot van de gezel lige bijeenkomst de stand werd opge maakt bleek H. R. v. Voskuylen-v. d. Lustgraaf het er het best te hebben afgebracht. Ze won daarmee de eerste prijs. Bejaardensociëteit In het dorpshuis te Renesse werd voor het laatst dit seizoen een soosmiddag gehouden door de be jaardensociëteit te Renesse. Ter gele genheid hiervan vertoonde H. Fennet enkele zelf opgenomen films. Naast een film met beelden van een reis in Duitsland, vertoonde hij ook beelden van Renesse waaronder de Strao. Na de pauze werd de uitslag bekend ge maakt van de kampioenscompetitie van het kegelspel, het knikkerspel en het sjoelen. Bij ieder spel was er een dames- en een herenkampioen, die elk een prijsje ontvingen. De dames van het comité, die de organisatie van de soosmiddagen op zich namen, kre gen een bloemetje aangeboden. Als definitieve afsluiting van het seizoen werd woensdagmiddag met een bus van Van Oeveren en twee personenau to's met 60 personen een rondrit ge maakt over het eiland Tholen. In De Stadsherberg te St. Maartensdijk werd een koffiestop gemaakt, waar na vervolgens een rondwandeling werd gemaakt door Tholen. Nadat het stadje was bezichtigd en men te- gelijktertijd even de benen had kun nen strekken, werd de tocht vervolgd naar Bergen op Zoom, waar in de Wouwse Tol werd genoten van een di ner. Om acht uur werd de terugreis aanvaard en een uur later was men weer thuis. De geslaagde reis vormde een waardige afsluiting van een goed seizoen. In september hoopt men weer vol goede moed van start te gaan. NIEUWERKERK Oud papier Ten bate van jeugdsoos De Kêête wordt op zaterdag 17 mei vanaf 10 uur oud papier opgehaald. Verzocht wordt het papier gebundeld gereed te zetten. BRUINISSE Keverdag De Keverclub Zuid Nederland orga niseert op maandag 19 mei, tweede pinksterdag, een grote Keverdag in Bruinise op het Aquadeltaterrein. Regioleider Andre van Gilst, zelf ei genaar van vijf Volkswagens van het type Kever, verwacht die dag tussen de vijftig en honderd Kevers, die van af twee uur een rondrit over Schou- wen-Duiveland maken. Vanaf tien uur worden de auto's op Aquadelta verwacht. Aan het showen van de wa gens is volgens organisator Van Gilst een competitie verbonden met bekers en prijzen. Zoals voor de meest origi nele Kever en voor de mooist omge bouwde Kever. De dag wordt gespon sord door Aquadelta en Rene Colthof Beheer en een VW-garage in Stellen dam. De eerste prijs in het overkoe peld klassement is een surfplank. Helpt Elkander De Hervormde Vrouwengroep Helpt Elkander komt dinsdag 20 mei weer in vergadering bijeen in het NH- verenigingsgebouw om half acht. Spreker op de avond is ds. Kerssen. Dauwtraptoernooi De tennisvereniging De Bru-Tèn or ganiseert voor haar jeugdle ,n op tweede pinksterdag een dauwtrap toernooi. Het begint om half acht met een trimtocht door het Westplantsoen waarna samen wordt ontbeten in de kantine. Daarna worden er wedstrij den gespeeld. Volgens de jeugdcom missie gaat het daarbij om de Olym pische gedachte: meedoen is belangrijker dan winnen. GOES 't Beest Jongerencentrum 't Beest in Goes heeft weer enkele muzikale optre dens op het programma staan. Vrij dag 30 mei treedt We've got a fuzzbox and we're gonna use it aan. De forma tie Blood on the saddle geeft ook acte de présence op deze muzikale avond, die om 22.00 uur begint. Zaterdag 31 mei laat de hard-rockband Helloïse van zich horen; eveneens vanaf 22.00 33 Maar het boterde wel. Tben Evert na zes weken thuiskwam, was hij zo opgemonterd door de stand van za ken, die Theo hem voorschotelde, dat hij weer zin in zijn werk kreeg. Hij bracht het zelfs op, direct aan zijn cursus Bedrijfsorganisatie te begin nen, die hij enkele jaren tevoren afge broken had. Hij zei in vertrouwen te gen Jantien: ,,Ik maak die cursus in ieder geval af, want als ik ergens an ders wil solliciteren, zal zo'n diploma van pas komen." „Ben je dan van plan weg te gaan?" vroeg ze. Hij antwoordde niet direct, en toen zei hij: „Nu misschien niet. Ik was voordat ik dat ongeluk kreeg, vast van plan er hier meer op te houden. Maar nu maak ik eerst die cursus af en dan zie ik verder. Tilly zou graag naar een grotere plaats willen. Ik moet met haar ook rekening houden. Als Theo wil blijven, wordt alles makkelijker. We kunnen dan ook eens een keertje weg." Jantien was ervan doordrongen, dat hun zaak op losse schroeven stond, als zij straks wegging. Egbert knutselde aan het huis van zijn moeder om alles klaar te hebben, als zij toestemde in het huwelijk met hem. Zijn studie liet hij links liggen. Waar zouden zij van moeten leven, als de zaak opgedoekt werd omdat Theo en Evert het af lieten weten? Egbert drong er herhaaldelijk opaan, haar moeder van hun trouwplannen op de hoogte te brengen. Maar Jantien stel de het uit. „Ik zou maar oppassen," had Theo gezegd. „Blijf bij de jongen en zijn ouders uit de buurt," zei Brink. „Een moederskindje," had haar va der gezegd. Dat was allemaal nog tot daar aantoe, maar waar moesten ze samen van leven, als hun zaak op hield te bestaan? Ze zou Egbert zeg gen, dat hij ernst met zijn studie moest maken. Zelfs als hun zaak weer zou oploeien, zodat ze goed de kost voor hen beiden kon verdienen, dan wilde ze hier nog weg. Ze wilde niet altijd in de buurt van Egberts moeder blijven. Deze ging zich aan haar vastklemmen op een manier, die haar beangstigde. Tben Theo na de proeftijd besloot te blijven, was dat een reden tot grote vreugde, maar Jantien zei er niets van tegen Egbert. Ze groeide naar een zekere volwassenheid in haar den ken. Ze was tot de ontdekking geko men, dat ze Egbert en zijn moeder ook kon helpen als ze met trouwen wachtte tot Egbert zijn studie had voltooid en een behoorlijke werk kring had. Het was een speling van het lot. dat de ommekeer kwam, toen ze dat besluit genomen had. Op een dag belde Egbert op, dat hij die avond bij haar zou komen. „Wat doe je plechtig," zei ze. „Je komt toch zowat iedere dag. Daar hoef je toch niet over op te bellen." Hij zei dat hij haar iets heel belang rijks had mede te delen. „Stel je niet aan," had ze gekscherend gezegd. „Meedelen, zeg je? Wat verschrikke lijk plechtig, Egbert." door NEL VAN DER ZEE Maar toen hij die avond kwam, zag ze direct, dat er iets bijzonders aan de hand was. Hij zag zo wit als een doek. „Laten we maar even naar het kan toortje gaan." zei hij strak. Ze zag pareltjes zweet op zijn neus, waarover het vel wasachtig en strak gespannen stond, toen hij zei: „Moe der is naar een kliniek gebracht voor een behandeling en ik ga morgen naar Parijs. Je weet, dat daar een broer van mijn moeder woont. Ik blijf voorlopig in Parijs. Meer kan ik niet zeggen, Jantien." Hij wilde aanstalten maken om te vertrekken, maar ze hield hem tegen. „Tbe," zei ze dringend, „doe alsje blieft niet zo interessant, vertel eens wat meer. Ja, ik begrijp, dat het ellen dig is. dat je moeder ziek is, maar wat heeft ze dan?" „Wat ze heeft," zei hij mat. „ze is to taal in de war. Dót heeft ze." Jantien had een drukke dag gehad met moeilijke ontevreden klanten van wie één kwaad de winkel was uitgelopen. Ze voelde de moeheid van die hele dag over zich komen, toen ze Egbert gadesloeg. „Je bent zelf ook in de war," zei ze. „Is het nu nodig meteen naar Parijs te gaan? Kun je niet beter hier tot rust komen?" „Néé," zei hij, „nee en nog eens nee." Hij streek met zijn hand over zijn voorhoofd. „Ik heb de laatste da gen zoveel meegemaakt. Ik kan er on mogelijk over praten." (wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1986 | | pagina 4