TIDORP
Levensfilosofie
van Tidorp
Stichter Bruno Mertens
na tien jaar Tidorp:
„We kunnen hier
alles genezen,
er hoeft hier niemand
ziek te zijn..."
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Dinsdag 29 april 1986 Nr. 23922
9
De grondslag van de levensfilosofie van Tidorp is een boeddhistische,
weergegeven in: De vier edele waarheden en: Het achtvoudig pad. De
waarheden zijn: de waarheid omtrent het bestaan van het lijden, om
trent de oorzaak van het lijden, omtrent de opheffing van het lijden en
die van de weg tot opheffing van het lijden. Die laatste waarheid wordt
aangeduid met: Het achtvoudig pad, dat bestaat uit: het juiste inzicht,
een juiste geesteshouding, de juiste manier van spreken en schrijven,
de juiste manier van handelen, de juiste levenswandel, de juiste in
spanning, de juiste concentratie en de juiste meditatie. Het boed
dhisme is een a-religieuze leidraad van Tidorp.
Tidorp wordt dagelijks bestuurd door Bruno Mertens en naaste me
dewerkers. Hijzelf begeleidt het hele jaar door de meditatie en verzorgt
cursussen (o.m. in De Kosmos te Amsterdam).
Een verblijf in Tidorp is pas zinvol bij een langere periode. Ken
nismaken kan: voor minstens één week. De kosten voor overnachting
en maaltijden zijn van 15 tot 25 gulden per dag, al naar gelang de finan
ciële draagkracht.
BURGH-HAAMSTEDE
- Binnenkort, in juni om
precies te zijn, wordt er in
Burgh-Haamstede een
opmerkelijk jubileum
gevierd: het tienjarige van
Tidorp. Tidorp is een
internationale
boeddhistische leef- en
werkgemeenschap aan de
Hogezoom, onder leiding
van de oprichter Bruno
Mertens. Naar aanleiding
van het zilveren jubileum
bracht de Nieuwsbode een
bezoek aan Tidorp en
sprak met Bruno Mertens,
die op z'n zachts gezegd
enkele opmerkelijke
uitspraken deed.
Om maar meteen met de deur in
huis te vallen: „Kanker is een
simpele ziekte die erg makkelijk te
genezen is". En: „Tachtig procent
van de mensen in ziekenhuizen
liggen daar omdat ze ziek willen
zijn". Een volgende: „Niemand
hoeft (hier) ziek te zijn" en tot slot:
„Oorlog is niet nodig".
Bruno Mertens stichtte tien jaar
geleden zijn Tidorp. Hij is de 72
jaar niet aan te zien, studeerde in
Zwitserland, woonde en werkte in
Zwitserland, Frankrijk en
Scandinavië, was (is) architect,
kunstschilder en beeldhouwer en
hield met dit alles plotseling op.
Aanleiding was de oorlog in
Vietnam zo vertelt hij.
„Tben begon ik te denken: wat
beweegt een mens er toe om
duizenden kilometers verderop te
gaan vechten Op dat moment was
ik leuk aan het schilderen en vond
dat dat eigenlijk niet meer kon. Ik
ben er resoluut mee gestopt en vond
dat ik iets anders, iets zinnigers
moest gaan doen. Van het
boeddhisme heb ik de weg naar de
vrede geleerd, een weg via
meditatie. Vrede begint namelijk
met innerlijke vrede. Ik ben er van
overtuigd dat er een nieuwe
mensenwereld moet komen, waarin
we op een andere manier met
alkaar moeten omgaan. Oorlog is de
voornaamste oorzaak waardoor het
in de wereld gaat zoals het gaat.
Oorlog wordt ook in jezelf gevoerd,
vandaar dat het nodig is om jezelf
via meditatie te leren kennen en
vrede te vinden".
Bruno legt uit dat dit niet zomaar
een stap is van het ene moment op
het andere; daar gaat een leerproces
aan vooraf. In Tidorp wordt de
gelegenheid geboden om te leren.
Ongeveer twintig jaar geleden
kocht Mertens (geboren en getogen
in Bilthoven) het anderhalve ha
grote terrein aan de Hogezoom.
Tben hij besloot zijn leven radicaal
om te gooien keek hij uit naar een
geschikte locatie om zijn doel te
bereiken. Aanvankelijk was hij in
onderhandeling over een stuk grond
in het buitenland, maar koos toch
voor Nederland omdat hij vindt dat
Nederland een 'vredesland' is of zou
moeten zijn. „Niet voor niets is het
vredespaleis hier gebouwd en niet
voor niets is hier het internationale
hof van justitie gevestigd.
Nederland zou een voorbeeld
moeten zijn voor de vrede, zou de
totale ontwapening moeten hebben",
is zijn mening. Bruno is dus
duidelijk een absolute pacifist, die
zijn mensen leert dat er geen
vijanden zijn om tegen te vechten.
„Ik zeg: je moet geen
dienstweigeraar zijn. Je moet
zeggen: ik wil in dienst treden bij
elke vijand die u (het leger) me
noemt. Misschien kan ik die dan tot
vriend maken..."
Tien jaar geleden begon Bruno.
Met één jongen en een kaal,
onbewoond stuk boomgaard en vol
ideëen. Het aantal 'volgelingen' om
ze zo maar even voor het gemak te
noemen, is nu tien vaste bewoners
van Tidorp, aangevuld in de diverse
seizoenen met tijdelijke gasten die
een onderdak vinden in één van de
caravans op het terrein. Volgens
Mertens overwegend intelligente
mensen, jongeren zowel als ouderen,
die zichzelf komen zoeken. Daar
zitten ook zieken tussen, die
volgens Bruno gegarandeerd
genezen.
Zelf zegt hij: „We kunnen hier
alles genezen, er hoef hier niemand
ziek te zijn". Genezingzoekers
moeten zich evenwel onderwerpen
aan de regels van Tidorp, te
beginnen met elke dag om 05.00 uur
opstaan. Vervolgens wordt er een
uur getrimd én anderhalf uur
gemediteerd. Daarna is het
gezamenlijk ontbijten, gevolgd door
een dagelijkse werkbespreking.
Daarna gaat iedereen aan het werk
tot half drie een pauze voor de
maaltijd en werken tot 19.00 uur 's
avonds. Allemaal op het eigen,
beschermd terrein. Daarna is
iedereen vrij om te doen wat hij of
zij wil, hetgeen er in de meeste
gevallen op neer komt dat men
vroeg naar bed gaat met het oog op
de andere dag als het weer om 05.00
uur opstaan geblazen is. Verder
moeten ook de gasten (leren) eten
wat de pot schaft, mag er niet
gerookt worden of alcohol gebruikt
en zijn drugs helemaal uit den boze.
Het (elke dag. zomer en winter) zee-
zwemmen is ook een vast
onderdeel, waar iedereen aan mee
doet.
Verder kent Tidorp geen ge- of
verboden alleen laat Bruno vloeken
beslist niet toe. „Als ik het één keer
hoor 2eg ik dat de betreffende
persoon het nog één keer mag doen
maar dat hij of zij bij de derde keer
van Tidorp verwijderd wordt". Wat
dat zee-zwemmen betreft: dat houdt
men in Tidorp ook in de winter vol,
hoewel de laatste strenge winter
daar een uitzondering op maakte.
Bruno: „In zee worden de
wonderlijkste genezingen tot stand
gebracht. Zo heb ik met eigen ogen
in Scheveningen een jongen met
polio zien genezen. Acht jaar oud
was hij. Per busje werd hij naar het
strand gebracht. Hij moest zichzelf
uit de rolstoel werken en kroop op
ellebogen en knieën naar het water.
Elke dag deed hij dit, een hele
winter lang. Na die winter zag ik
hem weer, het was een atleet
geworden die over het strand
rende..."
Bruno leidt zijn bewoners en
gasten op tot wereldburgers, die
zich overal thuis kunnen voelen.
Die in volkomen harmonie met
iedereen kunnen leven, of dat nu de
Russen zijn of de Chinezen, dat
maakt niet uit. Daartoe is de
meditatie het belangrijkste middel
legt hij uit: meditatie is een
training van de geest. „Het is
eigenlijk net als paard-rijden: op
een wild paard kun je niet rijden.
Dat dier moet eerst getraind
worden en zo is het met meditatie
ook. Je moet leren om op een
bepaald moment niets te kunnen
denken. Daaraan gekoppeld is het
leren om één ding tegelijk te doen.
Voorbeeld: een huisvrouw die de
radio aan heeft en tegelijk aan de
afwas is en ook nog een gesprek
voert, die moét neurotisch worden.
Dat kan niet. Je moet een evenwicht
vinden in denken en handelen.
Daarom is ons onderwijs ook totaal
verkeerd. Naar mijn mening zou
minstens de helft van de schooltijd
uit praktische lessen moeten
bestaan, uit handwerk".
Het handwerk dat op Tidorp
verricht wordt is: het bewerken van
de tuin, de boomgaard, een huis
bouwen, het verbouwen van
kruiden het maken van cider, het
kweken van kiemen, om een paar
voorbeelden te noemen. Met dit
alles is Tidorp er nu al tien jaar in
geslaagd om in het eigen
levensonderhoud te voorzien. „We
zijn tegen elke vorm van subsidie",
zo wijst Bruno steun van de
gemeenschap van de hand. De
Tidorp-produkten worden verkocht
aan bijvoorbeeld reform-winkels, en
Mertens zegt dat zijn produkten
bijzonder hoog staan aangeschreven.
Zo hield men zich maandag bezig
met het plukken van brandnetels.
Vijftien kilo werd op het eigen
terrein verzameld die tegen twaalf
gulden per kilo grif van de hand
gaan. Het onbespoten fruit wordt
verkocht, van het minder fruit
wordt sap gemaakt of tot gedroogde
appeltjes geformeerd. De cider
wordt verkocht en de kiemen.
Bruno geeft lezingen in den lande
en is voorts de hele dag druk bezig
in Tidorp.
De naam Tidorp is afgeleid van
een oertaal waarin TI staat voor de
allerhoogste scheppingskracht. De T
voor het bijna onbereikbare, de I
voor scheppingskracht
kiemkracht.
Tijd voor schilderen heeft Bruno
niet (meer). Zou hij het nog willen,
dat zou hij zijn dorp moeten
verlaten en hij vindt het veel
belangrijker om in Burgh-
Haamstede te zijn. De gemeente
Westerschouwen keek aanvankelijk
vreemd tegen Tidorp aan, zo zegt
hij aanvullend, maar hij heeft het
idee dat men nu welwillender is. In
dat kader past ook de gepaste
jubileum-viering. Op zaterdag 21
juni wordt er ter gelegenheid
hiervan een open huis gehouden,
waar iedere belangstellende van
harte welkom is vanaf tien uur 's
ochtends. Bruno Mertens is van
plan om zijn gasten-voor-één-dag
rond te leiden en te vertellen over
hetgeen hem bezig houdt. De dag
wordt om 20.00 uur besloten met
dans op het strand bij het Watergat,
onder begeleiding van de
Jazzfanfare Sint Juttemis.
Voor het jubileum feest zijn alle
vrienden en vriendinnen van Tidorp
uitgenodigd, mensen die ooit in de
leefgemeenschap verbleven. Omdat
de stichting niet commercieel is en
zeker niet zwemt in het geld, wordt
van de gasten (ook de open-dag
bezoekers) een vrijwillige bijdragen
gevraagd. Bruno: „Stel dat er veel
mensen komen. Je wilt ze dan toch
ook iets te eten bieden. Welnu: als
men een bijdrage geeft of het eigen
eten meebrengt kan het feest zonder
al te veel kosten verlopen. En
trouwens: Tidorp heeft best een
extgra steuntje verdiend!"
Bij de foto's
Bovenaan deze pagina is een deel
van de Tidorp-groep bezig met
het sorteren en verpakken van
de eigen produkten.
Midden: de voltallige groep tus
sen de caravans, met in het mid
den de 72-jarige Bruno Mertens.
Links: een van de bewoners bij
een bak vol kiemen.
TEKST: HARRY DE WAARD
FOTO'S:
JOHAN D. C. BERREVOETS
