PATRICIA
heeft de zaakjes voor de
BAKKER
aan
met Annabel
de dressuurtop
en Grashopper
6
„Het was best wel een voordeel,
dat ik de pony reeds enige tijd kende,
toen Patricia Bakker erop ging rij
den", vertelt Kees-Jan van de Graaf.
„Annabel is een heel gewone pony.
Het dier heeft goede gangen, maar de
ruiter moet er verschrikkelijk goed
zijn best op doen. Hij doet het beslist
niet vanzelf. Hij heeft evenwel een
groot voordcel: hij heeft een goud ka
rakter. Het is een pony, die ver
schrikkelijk nuchter is. Je kunt hem
het ene moment keihard aanpakken,
maar een rondje later is hij dat weer
vergeten. Dat is de beste mentaliteit
van een pony. Karakter is heel be
langrijk. Als je dat vergelijkt met
andere pony's, die een beetje gauw
paniekerig en schrikkerig zijn. Dat
wil niet zeggen, dat je met een derge
lijke pony niet ver kunt komen,
maar dan moet je hem wel extra on
der controle houden in de proef. Dat
is alleen maar een extra belasting
voor de ruiter. Vooral met die jonge
kinderen".
der de loupe genomen, „maar", zo
stelt Kees-Jan van de Graaf. „Zij
krijgt dan 'huiswerk' mee, dat zij
moet maken buiten de privélessen
om. Er moet dus ook nog meer gere
den worden. Omdat ik haar toch
steeds bezig zie, weet ik hoe de zaken
ervoor staan". De RSG-studente-in-
de-dop is eerlijk genoeg om te onder
kennen, dat de ponysportbeoefening
wel eens de voorkeur krijgt boven
het huiswerk. „Dat is verkeerd,
maar ik probeer het zo goed mogelijk
beide te doen", stelt ze snel.
Patricia Bakker is redelijk presta-
tiegevoelig, maar zij kan behoorlijk
relativeren. „Het is een tegenvaller
als ik tijdens een wedstrijd laag ein
dig, al lig ik er niet echt van wakker",
stelt zij. „Als ik evenwel laag eindig
en ik weet, dat ik niet best heb ge
presteerd, dan ben ik dusdanig eer
lijk, dat ik mezelf voorneem er weer
eens extra tegenaan te gaan tijdens
de trainingen". Kees-Jan van de
Graaf onderschrijft haar bewering.
„Zij is wel zo fanatiek, dat ze baalt
als ze slecht heeft gereden, maar een
kwartier later is dat weer over. Dan
moet het ook voorbij zijn. We pakken
dan een paar dagen de draad weer op
en de volgende keer rijden we ze alle
maal voor de bliksem", concludeert
hij. Onwillekeurig komt de felheid
van de instructeur weer ter sprake.
„Mijn fanatisme is soms wel eens
overdreven, maar het bevordert wel
de doorstroming, ojiidat ik geen twij
felaam heb. Ze gaan volledig met me
door, of ze haken af. Ik heb ruiters ge
had, die niet bij me wilden lessen.
Trouwens Patricia Bakker heeft ook
een periode gehad, dat ze bij Antonie
Sandei's wilde gaan lessen, omdat die
een stuk rustiger te werk gaat. Ik heb
oudei's van kinderen gesproken, die
zeiden dat ze het prima vinden, dat
hun kind bij me rijdt, maar ze voeg
den er dan aan toe. dat als zij in de
schoenen van de kinderen zouden
staan, mijn laatste uur wel eens snel
geslagen zou kunnen zijn", erkent hij
lachend.
Bevestiging
Voor Kees-Jan van de Graaf tellen
de successen van zijn pony-pupillen
aardig mee. „Het is voor mij een be
vestiging, dat ik goed bezig ben. Ik
heb er niks aan als do mensen zeggen
'die Kees-Jan is een leuke vent' of zo.
Het is voor mij veel belangrijker, dat
wc er zijn. en dat er rekening met ons
wordt gehouden".
Kees-Jan van de Graaf besluit zijn
betoog met een geheide waarheid.
„De kinderen moeten naar mijn me
ning respect hebben voor degene van
wie ze les hebben. Misschien dwing
ik door het strenge lesgeven het res
pect af. Het zou beter zijn, als zij al
hij voorbaat respect voor je hadden.
Ik wil de kinderen leren ponyrijden
zonder poespas". Tot slot nog dit.
„Hij kan kwaad zijn", zegt Patricia
Bakker. „Als ik bij Kees-Jan niet doe
wat hij wil. dan wordt hij kwaad,
maar hij stimuleert ons enorm. Veel
van de successen heb ik aan hem te
danken. Zijn harde aanpak nemen
wij op de koop toe. We kiezen er be
wust voor". In de komende periode
zullen de namen Patricia Bakker,
Annabel en Grashopper nog herhaal
delijk opduiken in de top van de uit
slagen...
Tekst: Peter Wijnen
Foto's: Johan Junior
Patricia Bakker en haar kampioenspony Grashopper.
aantal gevestigde combinaties, die
veel hoger genoteerd stonden op de
kandidatenlijst voor de titel", voert
Patricia Bakker aan.
Met 118 punten kwalificeerde de
combinatie zich direct voor de finale.
„Dat betekende, dat we eigenlijk al
niets meer te verliezen hadden. Er
kon vrijuit gereden worden, ondanks
de pech, dat Patricia Bakker als eer
ste moest rijden. Je hebt dan geen
vergelijkingsmateriaal. Dus het werd
gewoon een kwestie van alle registers
open en maar zien waar we uit zou
den komen. Alles maar geven, wat ze
dacht dat goed was". De missie slaag
de perfect, maar uiteindelijk werd
duidelijk, dat de spontane deelname
aan het NK in Apeldoorn een belang
rijke invloed had, „want de combina-
tie had al een keer zo'n groot gebeu
ren achter de rug. Het nam een
belang2'ijk deel va'22 de spanningen
weg", constateert Kees-Jan van de
Graaf. Natuurlijk houdt de hippische
loopbaan 2net het behalen van het
kampioenschap 221 de M-klasse met
Grashopper voor Patricia Bakker
2iiet op. „Je zou geneigd zij22 te zeg
gen, dat we nu gaan werken naar het
kampioenschap in de Z-klasse, maar
dat vind ik gevaa2'lijk om te zeggen.
Ik geloof, dat het belangrijk is om er
varing op te gaan doen. Lukt het het
volgend jaar niet, dan misschien het
jaar daarna".
Om te voorkomen, dat het kam
pioenschap van het volgend jaar niet
bij voorbaat een teleurstelling op zou
leveren, lijkt het zowel Patricia Bak
ker als Kees-Jan van de Graaf het
beste om niet specifiek naar die kam
pioenschappen toe te werken. „Je
kunt altijd proberen om zo hoog mo-
gelijk te komen, maar we zien heel
die ponyspo2't toch voo2'2ia2nelijk als
basis om mettertijd in de paar
densport door te gaan".
Natuurlijk hoort bij de successen
van Annabel en Grashopper ook 'der
Dritten im Bunde': de amazone. Pa
tricia Bakker is zich ervan bewust,
dat er heel wat oefening komt kijken
om goed mee te draaien in het pony-
gebeuren. Vandaar, dat na de komst
van Grashopper een andere trai-
ningsaanpak werd ontwikkeld. In
plaats van speciale trainingen voor
een wedstrijd, lest de Zierikzeese
amazone nu consequent twee uur per
week met Kees-Jan van de Graaf pri
vé: een uur met Annabel en een uur
met Grashopper. Tijdens die lessen
worden de nodige zaken driftig on-
Van de Graaf is ervan overtuigd,
dat het niveau bij de pony
combinaties net zo hoog is, als bij de
paarden. „Het grote nadeel is, dat het
voor de kinderen allemaal veel moei
lijker te begrijpen is", stelt hij vast.
„Je praat natuurlijk wel over aanleu
ningen en schouder binnenwaarts,
voor hun eigen begrip is het 'ik moet
een beetje scheef'. Het is ook veel
moeilijker les geven. Als je een paar-
deruiter zegt, dat er wat meer bui
ging moet zijn, dan weet hij waar je
over praat. De communicatie loopt
dan parallel, maar bij die kinderen
moet je dat allemaal extra uitleggen,
wat ze eigenlijk zouden moeten voe
len. Dat is wel eens moeilijk. Daarom
ben ik ook erg blij, dat ik een aantal
kinderen heb, waar ik mee door kan
werken". Patricia Bakker startte met
Annabel helemaal van onderaf aan,
in de B(eginners)-klasse. „We wisten
natuurlijk wel. dat Annabel enige
wedstrijdervaring had. In het begin
had Patricia Bakker heel wat oppep
ping nodig. Ik wil niet zeggen dat ze
lui is, maar ze moest toch behoorlijk
achter de broek gezeten worden, dat
ze wel aan de nodige rijuren kwam"
Patricia Bakker op haar pony Annabel aan het werk met instructeur Kees-Jan van de Graaf.
Juist toen het echt goed begon te
gaan met de combinatie, kwam Gras-
hopper erbij. „Dat is voor een in
structeur ook leuk. Je hebt dan mate
riaal waar je lekker mee kunt
werken. Dat zie je ook met een Peter
Pan en Sandra van Dijk. Dat is mate
riaal en dat zijn kinderen, waar je
wat mee kunt bereiken. Dat geeft bij
zonder veel bevrediging. Het geeft je
de mogelijkheid om op een bepaald
niveau door te dreunen". Zoals ge
steld werd Gi'ashopper door Leen
Bakker aangekocht, omdat het er
naar uit begon te zien, dat Annabel
op vrij korte termijn te klein zou zijn
voor de amazone. „Als je niet oppast,
dan is Annabel op een gegeven mo
ment te klein, dan gaat Annabel weg
en is er geen vervolg. Die fout zie je
ook regelmatig paarderuiters maken.
Ze hebben een paard dat het goed
doet, maar op een bepaald moment is
het dier te klein en dan is er niks om
op hetzelfde niveau mee door te gaan.
Als het wat tegen zit, hoor je nooit
meer van zo'n ruiter of amazone", legt
Van de Graaf uit. „We gokken erop,
dat ik nog een jaar met Annabel kan
blijven rijden", zegt Patricia Bakker.
„Dan zal het wel afgelopen zijn, maar
dan heb ik in ieder geval meteen
Gi'ashopper achter de hand".
Verrassend
Dat Patricia Bakker reeds nu kam
pioen werd met Grashopper tijdens
de NPC-finale in Kaatsheuvel was re-,
delijk verrassend. „Eigenlijk is dat
gekomen, omdat ik op aanraden van
Kees-Jan naar de Nederlandse kam
pioenschappen in Apeldoorn ben ge
gaan", herinnert de Zierikzeese ama
zone zich.
„Ja, waarom niet. Het was vrij in
schrijven. Als je niet gaat, dan weet
je niks. Met thuisblijven haal je de
punten niet. Iedereen, die vindt, dat
hij of zij kansen heeft, gaat er naar
toe. Wij dachten niet dat we kansen
hadden, maar het pakte uiteindelijk
wel verrassend uit, want wat blijkt:
de winstpunten vlogen om onze oren.
Dat begon al gelijk met 133 punten,
de tweede proef 123 punten en de vol
gende dag weer een eerste plaats met
weer 130 punten. Alles bij elkaar dus
vijf winstpunten. Toen ging bij mij
een lichtje op van, kijk als we dit nou
uit kunnen breiden, kunnen we mis
schien wat presteren op de kam
pioenschappen van Zuid in Kaats
heuvel en dat wil wat zeggen, want
het rayon Zuid staat kwalitatief het
hoogste aangeschreven in Neder
land", vertelt Kees-Jan van de Graaf.
-Overigens leefde nog allerminst het
idee, dat Patricia Bakker en Gras
hopper zo maar eventjes kampioen
zouden worden, „want er waren een
BRUINISSE/ZIERIKZEE - De ruitersport heeft op
Schouwen-Duiveland de laatste jaren onbetwist enige
prestatieve progressie doorgemaakt. Diverse combina
ties drongen door tot de Z-klasse dressuur of dezelfde
status bij het springen, al valt de belangstelling voor het
springgebeuren helaas nog wat tegen. In het dressuurge-
beuren zijn evenwel momenteel aardig wat combinaties
op het hoogste niveau geraakt. De afgelopen weken zorg
de een dertienjarige Zierikzeese amazone evenwel voor
een fraai persoonlijk succes. Met een tussenpoze van
veertien dagen stapte zij achtereenvolgens met haar po
ny's Annabel en Grashopper de Z-klasse binnen. Of dat
allemaal nog niet genoeg was liet Patricia Bakker de
dubbele overstap vergezeld gaan van een NPC- kam
pioenschap in de M-klasse met Grashopper, waarmee de
amazone van de Paarden- en Ponyclub Schouwen-
Duiveland het kampioenschap wegkaapte voor de over
het algemeen favoriete Brabantse neuzen.
Patricia Bakker beoefent de hippi
sche hobby inmiddels al weer vier
jaar, ondanks haar nog jeugdige leef-'
tijd. Zij belandde voor het eerst op de
rug van een pony, doordat zij zich
door Maruja Speelman mee liet lok
ken naar manege De Korenzolder in
Bruinisse. De toen negenjarige Zie
rikzeese had meteen de smaak te
pakken en zij kreeg, na enige tijd op
een manegepony de basisbeginselen
onder de knie te hebben gekregen,
haar eerste eigen pony: Piccolo. Later
werd deze vervangen door Annabel
eenunmiddels elfjarige .pony. .Enkele
maanden geleden kwam naast Anna
bel ook de befaamde pony Grashop
per van Mireille Broekx in een van de
boxen van manege De Korenzolder te
staan. Grashopper werd aangekocht,
omdat het niet zo ver meer is, vooral
eer Patricia Bakker uit Annabel is
gegroeid. Het nu met zowel Annabel
eri Grashopper uitkomen voorkomt
dat de amazone een periode mee zou
maken, waarin opnieuw zou moeten
worden opgebouwd. Wanneer Anna
bel binnen nu en een jaar niet meer
ter beschikking staat voor Patricia
Bakker, is Grashopper meteen een
volwaardige opvolger, hetgeen in
middels - veel vlugger dan verwacht -
reeds wordt aangetoond.
Annabel
Voordat Patricia Bakker op Anna
bel ging rijden kwam de pony met
Jasper Ouwenbroek uit. In die perio
de was de combinatie Anna
bel/Jasper Ouwenbroek reeds onder
de hoede van instructeur Kees-Jan
van de Graaf. Volgens het oude dres-
suursysteem reed Ouwenbroek de po
ny naar de M-klasse.
Kees-Jan van de Graaf heeft de
naam, dat hij bijzonder fanatiek is.
Mede daardoor is hij bepaald geen
'gemakkelijke' instructeur. „Ik ver
lang van de kinderen, dat ze ook fa
natiek zijn. Dat botst best wel eens,
omdat het voor de kinderen in feite
een hobby is".
Dat Patricia Bakker uiteindelijk
zo ver is gekomen met haar pony's
bewijst, dat zij op de goede momen
ten het benodigde fanatisme oppak
te. Het verliep evenwel lang niet al
tijd vlekkeloos. „We hebben ook
weken gehad - dat weet ze zelf ook -
dat ik zei 'daar komt niks van te
recht'. 'Stop er maar mee', gaf ik haar
dan mee, en 'ga maar recreatierijden,
want dit wordt niks'. Dan was ik
laaiend en dan ging ik ook met haar
vader en moeder praten. Dan moest
er weer eens overlegd worden wat ei
genlijk de bedoeling was", vertelt de
Bruse manegehouder/instructeur.
Van de Graaf is na de intrede van de
combinatie Patricia Bakker en An
nabel in de B-klasse niet bij voor
baat van het idee uitgegaan, dat het
duo het wel eens zou gaan maken en
in een vloek en een zucht Z-klasser
zou worden. „Je kunt weliswaar re
delijk vlot zien wat de kwaliteiten
van een pony zijn, maar of het ook
klikt tussen het dier en de berijder,
dat is een ander verhaal. In principe
is iedere pony geschikt om in de Z-
kl^sse te komen, maar bij de een
moet je veel meer je best doen, dan
bij de ander. Pas toen de combinatie
het vorig jaar in het L-team zat, toen
ben ik er bewust aan gaan werken.
Toen ben ik in een toekomst gaan ge
loven, waar perspectief in zat".
