'n ZOMERZOTHEID
Zilveren jubileum bij 'De
Zuidhoek' voor Tonnie Bil
Holty's Young Shop
Hartelijk afscheidsfeest voor
leidster Rode Kruis Kolonne
Een terugblik
Mevrouw M. N. Kuyper-Vijverberg
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Donderdag 3 oktober 1985 Nr. 23805
b
ZIERIKZEE - Ze was een jonge ineid van bijna zestien
jaar toen ze in dienst trad op de vrouwenafdeling van de
toenmalige Sociale Werkplaats, gehuisvest in de Man
huisstraat: Tonnie Bil (41). Heden (donderdag) is dat pre
cies vijfentwintig jaar geleden en aan dat feit wordt van
middag in de kantine van Werkvoorzieningsschap 'De
Zuidhoek' uitgebreid aandacht geschonken.
Tonnie Bil....een kwart eeuw bij Werkvoorzieningsschap ,,De Zuidhoek"
„Ja, ik zal wel een beetje zenuw
achtig zijn hoor", zegt Tonnie eerlijk
heidshalve aan de vooravond van de
viering van dat zilveren jubileum,
maar ze erkent er toch eigenlijk
ook best trots op te zijn, dat zij tot de
langst in dienst zijnde medewerk
sters van 'De Zuidhoek' behoort.
De vrouwenafdeling van de Sociale
Werkplaats, was - toen Tonnie er op 3
oktober 1960 in dienst trad - eigenlijk
nog gloednieuw. Ze was in februari
1960 van start gegaan; een feit dat
eerder dit jaar ook reeds uitgebreid
werd herdacht. Voor Tonnie viel die
eerste tijd niet zo mee. ,,Het waren
van die lange dagen tot 's avonds half
zes", herinnert ze zich en met dat in
het gareel lopen, had ze het aanvan
kelijk best een beetje moeilijk. Na
verloop van tijd wende ze eraan, hoe
wel, het ook nu nog voor haar passen
en meten blijft om haar huishoudent
je te regelen naast die volledige dag
taak op 'De Zuidhoek'.
,,Ik doe 's avonds maar elke dag
wat. Om half vijf na m'n werk ga ik
eerst boodschappen doen en m'n
hondje ophalen bij m'n vader en
moeder", vertelt Tonnie, aangevend
dat er goed georganiseerd moet wor
den om alles op rolletjes te laten lo
pen en in die constatering zullen ve
len wellicht herkenning vinden.
Maar goed, nog even terug naar dat
begin op die aparte vrouwenafdeling
in de Manhuisstraat. De mannen za
ten in het oude schoolgebouw aan de
Wevershoek, maar dat weerhield
werkmeester Heijboer er niet van af
en toe eens een kijkje te nemen bij de
dames. Vooral aan de plagerijtjes tus
sen hem en werkleidster mejuffrouw
T. Flikweert kan Tonnie nog met ple
zier terugdenken.
Werkzaamheden
Ze heeft in de afgelopen kwart
eeuw zeer uiteenlopende werkzaam
heden verricht. Ze begon destijds met
het maken van draadbomen. ,,Voor
televisies", licht Tonnie toe en ze be
aamt dat zoiets inderdaad helemaal
nieuw voor haar was na de schooltijd
en wat werk in de huishouding. Ze
maakte de draadbomen met plezier,
maar dat was niet het geval met de
baby-plastickbroekjes.
,,Dat was zo moeilijk, de één voor
de ander zat te brullen", vertelt Ton
nie en schudt misprijzend haar hoofd
als ze terugdenkt aan die machines.
die volgens haar die plastic-las niet
goed verrichtten, zodat de broekjes,
om de haverklap verbrandden.
Het uithalen van de rijgsteken in
de sloopjes en lakentjes van toenma
lig atelier Elvi in Nieuwerkerk vond
ze in elk geval leuker.
Bijeen
Met de ingebruikname van de rian
te huisvesting van 'De Zuidhoek' op
het industrieterrein kwamen ook de
mannen- en vrouwenafdeling bijeen
in één gebouw. Dat was voor Tonnie -
en wellicht ook voor de anderen-
weer even wennen. ,,Je kwam van
zo'n gezellig klein clubje; plotseling
in zo'n groot bedrijf terecht", memo
reert de zilveren jubilaresse.
Het leidt te ver een volledige
bloemlezing te geven van alle werk
zaamheden, die de afgelopen vijfen
twintig jaar op de Vrouwenafdeling
bij 'De Zuidhoek' werden verricht,
maar één belangrijke opdrachtgever
dient eigenlijk wel te worden ge
noemd, te weten: Jamin. Inpak-
werk eh, werd er veel geproefd?
„Nee, hoor ik niet ik ben niet zo'n
snoeper", lacht Tonnie.
Jarenlang was Jamin een trouwe
opdrachtgever, maar daar is dit jaar
een einde aan gekomen. De jubilares
se noemt verder nog het naaiwerk
aan zowel bad- als boodschappentas
sen, het in elkaar zetten van zeepdo-
zen, het aanbrengen van plasticran-
den rond kinderborden en tegen
woordig het inpakken of herpakken
van predictors. Veel variatie in het
werk dus in de afgelopen jaren en ui
teraard ook wisseling van de wacht
bij de leiding. Na het vertrek van juf
frouw Flikweert, kreeg Tonnie me
vrouw Pekaar als haar directe chef,
kortweg aangeduid als 'de juffrouw'.
Vrienden
Tonnie zegt met haar collega's
vriendschappelijk te kunnen om
gaan. Gedurende het half uurtje
schafttijd tussen de middag worden
in de kantine gezellig wat wetens
waardigheden uitgewisseld. „Ja, er
wordt natuurlijk ook weieens gekib
beld, maar dan maakt 'de juffrouw'
meestal dat het weer goed komt", al
dus Tbnnie.
Ze is lid van de personeelsvereni
ging binnen het bedrijf. Een trouw
bezoekster van de jaarlijkse feesta
vonden mag ze niet genoemd worden,
maar met het jaarlijkse reisje is ze,
als het enigszins kan, wel van de par
tij. Dit jaar nog werd een bezoekje
aan het openluchtmuseum in Arn
hem gebracht.
Ze is het eens met de constatering,
dat ze op 'De Zuidhoek' best weten
wat feestvieren is. Met duidelijk ple
zier denkt ze terug aan die viering
van vijfentwintig jaar vrouwenafde
ling op 'De Zuidhoek'. Tonnie was één
van de vrouwen, die gedeelten van de
tekst voordroegen over de geschiede
nis van die vrouwenafdeling. Een pri
ma presentatie destijds van de vrou
wen op 'De Zuidhoek.
Belangen
Ter behartiging van de eigen belan
gen van geestelijk gehandicapten
werd op Schouwen-Duiveland begin
dit jaar de vereniging 'Onderling
Sterk' opgericht. Tbt de spontane
deelnemers behoorden vooral ook
medewerkers(sters) van 'De Zuid
hoek'. Zij ervaarden dat vaak over
hun hoofden heen beslissingen wer
den genomen, waar ze zelf inspraak
in hadden willen hebben. Ook Tonnie
werd benaderd met de vraag of ze
zich bij 'Onderling Sterk' wilde aan
sluiten. „Och", Tonnie is duidelijk
wat minder strijdbaar. Ze heeft niet
zo het gevoel, dat alles achter haar
rug om wordt geregeld en als het wel
zo mocht zijn, gaat ze er in elk geval
niet onder gebukt.
Ze zegt blij te zijn met het bestaan
van 'De Zuidhoek'. In het vrije be
drijfsleven zou Tonnie nooit een po
ging hebben durven ondernemen.
Ze heeft via 'De Zuidhoek' een ei
gen volledige baan, een inkomen en
daarmee de mogelijkheid zelfstandig
te leven. Niet zonder trots vertelt ze
juist de afgelopen dagen te zijn ver
huisd van een huurhuis naar een ei
gen gekochte woning aan het Gat van
West/Noodwesten. Ze is blij met die
zelfstandigheid en met het werk op
'De Zuidhoek' hoopt ze nog wel een
aantal jaartjes door te gaan.
Dam 15 - Zierikzee
door CISSY VAN MARXVELDT
In de zitkamer stonden de ramen
wijd open.
Tante Melie liet de krant zakken.
„Wat wordt het donker, jongens."
Robbert, die tegenover haar zat in
een enorme Chesterfield, zei: „Er
komt onweer. Het heeft de hele mid
dag al gedreigd."
Gerrit Jan, gehuld in een slobberig
grijs pak met een vuurrode das. die
hem helemaal niet kleurde, stond op,
slenterde naar het raam.
„De lucht ziet er uit als een vrouw,
die gloeiend uit haar humeur is. Brr.
om bang van te worden. Kunnen jul
lie 'aar in die hoek nog wat zien?"
„Nee, niets meer," zei Paul, „Ik ge
loof zelfs, dat ik met Rceps koningin
aan het manoeuvreren ben." Hij
schoof het schaakbord weg. liep ook
naar het raam. „Mensen, mensen,
wat een lucht," zei hij.
„Originele opmerkingen," vond
Reep, die op de leuning van Robberts
stoel ging zitten.
„Ik heb zo'n idee" - tante Melie
keek wat angstig - „dat een onweer
hier. zo boven de hei. gevaarlijk zijn
zal."
„Welnee." zei Robbert. „Er komt al
wind opzetten. Misschien drijft het
nog over."
De gordijnen woeien naar buiten.
„Zouden we de ramen niet slui
ten?" stelde tante Melie voor.
„Alstublieft niet," zei Robbert.
„Dan wordt het hier om te stikken
Dat kan altijd nog. als het onweer bo
ven ons losbarst."
Gerrit Jan, zijn schouders wat op
getrokken, zijn handen in zijn broek
zakken gedoken, zei: „Ik heb eens
een onweer meegemaakt thuis, toen
was het vuur niet van de lucht."
„Hé. wat een wonder," hoonde
Reep. Onverstoord ging Gerrit Jan
vorder.
„De bliksem sloeg bij ons in de
hooischuur, we zagen het allebei, de
oude heer en ik... en..."
„En is de schuur afgebrand?" vroeg
tante Melie.
„Nee," zei Gerrit Jan. „Nee dat
niet."
„Wat wou je dan eigenlijk bewe
ren'.'" vroeg Reep.
„Ik beijver me om jullie aange
naam bezig te houden."
„Gezellige kerel ben je."
De gordijnen wapperden weer naar
buiten. Paul boog zich uit het raam.
„Nu. maar daar zwaait wat." zei hij-
Robbert leunde ook zijn ellebogen
op het kozijn. „Ik ga eens even in de
tuin poolshoogte nemen," zei hij.
„Och nee, jongen, blijf nu hier," ver
zocht tante Melie. Ze sloot haar ogen
bij de eerste felle bliksemstraal. „En
doe de ramen dicht. Bobbie, alsje
blieft."
Gehoorzaam haalde Robbert - hij
wist, dat tante Melie bang voor on
weer was - de gordijnen naar binnen,
sloot de ramen.
„Een prachtig gezicht," vond Gerrit
Jan, toen de tweede bliksemflits de
hei in gloed zette.
„Het is zeker pal boven ons?'"Ihnte
Melie zat met de rug naar het venster.
Ze vond het een heerlijk-veilig idee,
dat tenminste alle vier de jongens
thuis waren.
„Ik geloof er niets van," zei Rob
bert diplomatiek.
Maar Gerrit Jan schudde zijn beni
ge hoofd: „Er zitten twee buien tegen
elkaar." Hij wees naar het oosten.
„Zien jullie wel? Dat zal gaan spoken
aanstonds."
„Een opwekkende vrijer ben jij,"
vond Robbert.
„Maar tante Melie is toch zeker niet
bang voor onweer, als ik bij haar
ben?"
Gerrit Jan boog zich naar haar over.
„Ach nee. bang niet. Als er maar
geen ongelukken gebeuren," hoopte
tante Melie onlogisch.
„Is Jane ook bang?" vroeg Gerrit
Jan. „Anders zou ik die best een beet
je gezelschap willen gaan houden."
„Nee, die is immuun." zei Robbert.
„Maar daarom mag je je toch wel in
de keuken terugtrekken. Ze zal het
buitengewoon op prijs stellen."
„AUemensen. wie hebben we
daar?" riep Frits, toen een nieuwe
lichtstraal tot zelfs de top van de
kastanjeboom rossig verlichtte.
Twee meisjes holden het hek bin
nen; drie meisjes volgden dravend.
(wordt vervolgd)
ster, de heer W. A. Kuyper werd dank
gezegd voor de steun, die hij zijn
vrouw bij dit vrijwilligerswerk had
verleend en hij mocht daar een sma
kelijk uitziende taart voor in ont
vangst nemen.
„Afscheid nemen is nooit prettig",
constateerde de heer J. M. P. Stan-
daert, chef staf van het Provinciaal
Commando Rode Kruiskorps in Zee
land. Hij benadrukte, dat mevrouw
Kuyper zich destijds had leren ken
nen als 'een echte verpleegkundige',
vasthoudend van aard. „U gelooft in
het Rode Kruis en in het belang van
het eerlijk tegenover elkaar staan",
aldus de heer Standaert. Hij stelde
vast, dat mevrouw Kuyper op een
moeilijk moment vertrekt. Juist nu
structurele wijzigingen binnen het
Rode Kruis staan te gebeuren.
Medische pelotons
Hij wees in dit verband op de vor
ming van de zogenaamde medische
pelotons, waarvan er in Zeeland twee
zullen komen. Ook Schouwen-
Duiveland zal aan de vorming van de
groepen daarvoor medewerking die
nen te verlenen. ,,U was zo goed inge
voerd in de materie, dat het bijzonder
jammer is, dat u nu meent te moeten
weggaan", aldus de spreker.
Op geheel eigen wijze verzorgde
voormalig kolonneleidster mevrouw
L. van der Sluis-Bij de Vaate een af
scheidswoord in dichtvorm. Zij be
lichtte daarin het drukke leven van
mevrouw Kuyper, als moeder van
drie kinderen en als medewerkster
op het gemengd boerenbedrijf van
haar echtgenoot, naast het vele werk
voor de kolonne. Verder liet me
vrouw Van der Sluis enkele prettige
en wat minder prettige ervaringen
uit de Rode Kruisperiode de revue
passeren.
Kolonne-commandant de heer N.
ten Wolde, bleek, zoals verwacht
mocht worden, een gevoelige snaar te
raken, met een toespraakje recht uit
het hart. „Zeventien jaar in een vrij
willigersorganisatie zitten, waar
haal je ze vandaan de mensen, die dat
nog willen", aldus Ten Wolde. Ook hij
bedankte de heer Kuyper voor het af
staan van zijn vrouw aan het Rode
Kruis gedurende al die jaren.
Rommelig jaar
Tussentijds werd ook de jaarlijkse
vergadering van de Rode Kruis Ko
lonne afgewerkt. Afdelingsvoorzitter
Hoekman stelde in zijn openings
woord vast, dat dc vereniging een
rommelig jaar achter de rug heeft,
voornamelijk ten gevolge van dc in
spanningen, die geleverd moesten
worden in het kader van de zelfwerk
zaamheid in de oude Bakkersschool.
Het speet hem bijzonder, dat sommi
ge kolonneleden, die niet in staat wa
ren daarin een bijdrage te leveren,
ook tijdens deze avond niet aanwezig
waren. „Ook de mensen, die niet aan
dc inrichting van het gebouw hebben
meegewerkt, zullen daar hun redenen
voor heblen gehad", stelde hij vast
Binnen het afdelingsbestuur von
den in het afgelopen jaar ook enkele
mutaties plaats. Mevrouw P. W. J-
Alofsen-Hillobrand nam de functie
van secretaresse op zich; dc heer A.
van Noord werd kolonne-administra-
teur en de heer H. van Urk werd pen
ningmeester. Het speet de heer Hoek
man zeer, dat geen der benaderde
huisartsen bereid bleek de taak van
kolonne-commandant op zich te ne
men.
Tot slot van zijn openingswoord
sprak de voorzitter zijn dank uit tot
de docenten voor hun inzet bij het
cursuswerk. Spreker hoopte, dat nu
hel nieuwe onderkomen in gebruik is
genomen, ook weer wat meer speci
fiek Rode Kruis-activiteiten ont
plooid zullen worden.
Onderscheidingen
Na het overzicht van de financiën,
dat sloot met een batig saldo 'van
4.943,66, was er nog een korte plech
tigheid in verband met de uitreiking
van de Rode Kruisonderscheidingen
en oorkondes wegens het tienjarig
lidmaatschap. Ze vielen ten deel aan
mevrouw J. de Loof-Kloet, die tijdens
deze bijeenkomst echter niet aanwe
zig was en aan de heer Ten Wolde. De
heer Hoekman sprak zijn gelukwen
sen uit met deze onderscheiding en
toonde zich zeer erkentelijk voor de
inzet, die steeds opnieuw voor het Ro
de Kruis wordt betoond.
Na afwerking van het huishoude
lijk gedeelte, was de avond verder in
handen van de kolonneleden, die hun
vertrekkend leidster/helpster nog
een ludiek programma voorzetten.
Namens de gehele kolonne mocht'
mevrouw Kuyper een fraaie antieke
weegschaal in onvangst nemen. De
stafleden van de kolonne huldigden
haar met een bijzonder aardig ge
schenk: een fotoboek met plaatjes
herinnerend aan vele Rode Kruisop-
tredens van mevrouw Kuyper en met
de handtekeningen van de gasten, die
deze avond de receptie bezochten. De
afscheidnemend leidster/helpster
raakte zeer onder de indruk van dit
alles en gaf er blijk van bijzonder
warme herinneringen aan haar ze
ventien jaar Rode Kruiskolonne te
hebben overgehouden.
Mevrouw M. iV. Kuyper-Vijverberg; zeventien jaar lang trouw kolonnclid,
waarvan tien jaar als leidster/helpster.
In verband met reorganisatie bin
nen het Rode Kruis is de functie leid
ster/helpster als zodanig vervallen.
Het werk van mevrouw Kuyper zal
derhalve worden voortgezet door het
staflid opleidingen, te weten me
vrouw A. Sluis-van der Klooster, die
daarbij terzijde zal worden gestaan
door mevrouw J. van der Schelde-
Dool, die gedurende een jaar op
proef zal meedraaien.
Tijdens de receptie drukten velen
de kolonneleidster de hand als dank
voor haar inzet gedurende een groot
aantal jaren. Namens het afdelings
bestuur richtte voorzitter J. Hoek
man het woord tot mevrouw Kuyper.
Hij toonde zich verheugd over het ge
reed komen van de nieuwe huis
vesting. die op zaterdag 16 november
samen met de overige gebruikers van
de voormalige Bakkersschool, offi
cieel geopend zal worden.
De heer Hoekman memoreerde de
intensieve wijze waarop mevrouw
Kuyper zich altijd voor de kolonne
had ingespannen. „Ze kon er soms
niet van slapen", aldus dc voorzitter.
Als dank namens het afdelings
bestuur overhandigde hij haar een
fraai geschenk: het bock over de
Haagse School. Ook dc echtgenoot
van de vertrekkend leidstcr/hclp-
ZIERIKZEE - De eerste officiële bijeenkomst dinsdag
avond in de gerestaureerde Bakkersschool; het nieuwe
onderkomen voor het Rode Kruis, afdeling Zierikzee,
had een wat weemoedig tintje. Hoewel de receptie voor
afgaand aan de jaarvergadering van de kolonne, gelegen
heid bood tot ontmoetingen tussen vele huidige en voor
malige Rode Kruisleden, bestond er spijt over de aanlei
ding van deze receptie: het afscheid van mevrouw M. N.
Kuyper-Vijverberg, zeventien jaar trouw lid van de Rode
Kruis Kolonne, waarvan tien jaar als leidster/helpster.
Advertentie
