Vals, valser, vervalst
Verouderde
wetgeving
staat vervolging
vervalsers
merkartikelen
in de weg
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Donderdag 22 augustus 1985 Nr. 23781
ROTTERDAM/ZIERIKZEE - Dagelijks trekken tallo
ze fabrikanten van merkartikelen in de wereld zich de
haren uit het hoofd over de toenemende vervalsingsprak
tijken, die hun omzet bedreigen. Het probleem heeft de
laatste jaren buitensporige vormen aangenomen, niet in
de laatste plaats door de rol, die ons land erin speelt. De
Zwitserse horloge-industrie schat, dat er jaarlijks tien
miljoen vervalsingen van exclusieve uurwerken worden
verhandeld. De Franse parfumfabrikanten geven op, dat
zij in 1983 in de hele wereld vijftig miljard Franse francs
(ongeveer achttien miljoen gulden) verlies leden als ge
volg van het feit, dat de door hen ontworpen geuren wor
den vervalst en verkocht. De parfumeurs schatten de
handel in vervalste parfums op tien procent van hun
jaarlijkse produktie. Alleen al in Nederland zouden zij
hierdoor tientallen miljoenen guldens schade lijden.
De vorige maand wees de vice-president van de Rotter
damse rechtbank een eis toe aan Chanel en Yves Saint
Laurent, om handelaren in nagemaakte flesjes parfum
te gijzelen zodra zij erop betrapt worden, dat zij zich op
nieuw met die handel bezig houden. De vervalste par
fums waren ontdekt door het Londense detective-bureau
Carratu International, dat zich heeft gespecialiseerd in
de opsporing van merkvervalsingen. Enkele jaren gele
den sloegen de Parijse modehuizen, parfumfabrikanten,
ontwerpers van sportkleding en Zwitserse horloge
fabrikanten de handen ineen om het vervalsingspro
bleem wereldwijd aan te pakken. Zij namen Carratu In
ternational in de arm. Het bureau spoort over de hele we
reld de vervalste produkten op en probeert in
samenwerking met de plaatselijke justitie de vervalsers
aan te pakken. Vincent Carratu is 56 jaar oud en direc
teur van het detective-bureau. Hij vertelt over de erva
ringen van Carratu International.
„Nederland is hard op weg om een
van de belangrijkste landen te wor
den voor de handel en niet te verge
ten, via de havens van Rotterdam en
Amsterdam, voor de wereldwijde
distributie van vervalste merkartike
len", meent Carratu. Volgens hem
wordt de Nederlandse markt over
spoeld met vervalste kleding, vooral
T-shirts van bekende merken, hor
loges, luxe lederwaren, zoals tassen,
koffers en portefeuilles, van beroem
de ontwerpers en enorme hoeveelhe
den parfums, zowel vrouwen- als
mannenluchtjes. De Nederlandse za
kenwereld heeft hiervoor volgens de
detective het ideale klimaat gescha
pen, door meer dan in welk ander
land ook produkten in te voeren bui
ten de door de fabrikanten ingestelde
distributeurs om. Een goed voor
beeld is de enorme hoeveelheid ke
tens van goedkope drogisterijen,
waarvan de vestigingen de laatste ja
ren als paddestoelen uit de grond zijn
gerezen. „Zij betrekken hun parfums
door bijvoorbeeld alle kleinere groot
handels in Frankrijk af te stropen,
omdat de fabrikant alleen via de offi
ciële importeur levert, die bovendien
te duur is. Komt de fabrikant achter
de parallel-import, dan krijgt de
groothandel een verbod opgelegd nog
verder te leveren. Zo'n drogisterij
wordt daarop een belangrijk doelwit
van vervalsers, die tegen een lage
prijs een uiterlijk identiek produkt
kunnen leveren".
valsers nu al overgenomen", onder
kent Carratu.
Volgens Carratu heeft het verval
sen van merkprodukten de laatste ja
ren de vorm aangenomen van een
enorme industrie, die wordt geleid en
financieel gevoed door internationale
misdaadorganisaties. „Vooral de syn
dicaten, die zich met de handel in
zijn om een nieuw produkt te ont
werpen. Het samenstellen van een
nieuw parfum vergt ontzettend veel
kennis en geld. Dan komt het ont
werp voor de verpakking en bij kle
ding spelen stof en kleuren een be
langrijke rol. Tenslotte trekt de fa
brikant gigantische bedragen uit
voor reclame om het nieuwe produkt
over de hele wereld te introduceren
en aan de man te brengen. Dan pas
wordt eraan verdiend. Al deze kosten
hoeft de vervalser niet te maken.
Hoe succesvoller een artikel is, hoe
lucratiever het is om het na te ma
ken".
Hoe komt Carratu International de
vervalsingen op het spoor? „Meestal
doordat regelmatige gebruikers van
bijvoorbeeld een bepaald parfum bij
de fabriek gaan klagen over de slech
te kwaliteit of' doordat het sneller
vervliegt". Dat komt doordat de ver
valsingen een chemische samenstel
ling hebben. De 'echte' parfums heb
ben veelal natuurlijke grondstoffen.
Een waarschuwende vinger steekt
Carratu op aangaande het gebruik
van nagemaakte parfums en toiletar
tikelen, zoals after-shave. „In de ille
gale fabriekjes vindt geen controle
op kwaliteit en hygiëne plaats, zodat
gebruikers gemakkelijk huidirrita
ties op kunnen lopen", voegt hij eraan
toe. De speurders van Carratu Inter
national werken nauw samen met de
lokale politie en in Nederland met de
Economische Controle Dienst. Dat
Nederland een waar Mekka voor ver
valsers aan het worden is, komt vol
gens Carratu vooral door de lage
prioriteit, die justitie aan de merk
naamvervalsing heeft gegeven.
wetgeving tot stand te brengen. „Het
gaat niet alleen om de mode
artikelen, maar ook om computer
programma's en muziek- en video
cassettes, die voor een zeer belang
rijk deel in Nederland worden
gekopieerd en vervolgens worden
geëxporteerd. Daarbij komt, dat zo
wel de fabrikanten, die miljoenen in
hun produkten investeren, als de
consument die een 'echt' produkt
denkt te kopen, beter moeten wor
den beschermd".
Er zijn weinig produkten die niet
meer worden nagemaakt. In het
hoofdkantoor van Carratu in Londen
is een klein museum ingericht met
vervalste spullen, die in de loop van
de jaren zijn ontdekt. Tussen de par
fums, kleding, horloges en tassen
staan ook spuitbussen met insecten-
verdelger, doosjes fnedicijnen, auto
onderdelen en flessen Schotse whis
ky van bekende merken. „Geen pro
dukt is veilig. De enige raad, die ik
de consument kan geven is in gere
nommeerde winkels te kopen en op
z'n hoede te zijn als een bepaald arti
kel aanzienlijk goedkoper dan de of
ficiële adviesprijs wordt aangebo
den. In dat geval is het vrijwel zeker
een vervalsing". Ook de Economische
Controle Dienst constateert de laat
ste tijd een enorme toename van ver
valste artikelen. Volgens het hoofd
van de Centrale Afdeling Recherche,
mr A. G. M. Peters, wordt er in Ne
derland op vrij grote schaal met mer
ken geknoeid.
Verouderde wetgeving
Niet exclusief
„Dit gaat lang niet alleen op voor
parfums", vervolgt Carratu. „Ook.
een kleine juwelier, die graag een be
kend merk horloge wil verkopen,
maar door de fabrikant niet als exclu
sief genoeg wordt beschouwd, kan be
wust of onbewust in de verleiding ko
men om vervalsingen te gaan
verkopen waar bovendien meer winst
op zit. Bij Carrier is het zelfs zo sterk,
dat het lederen vignet, dat bij de offi
ciële verkooppunten in de etalages
staat, ook al wordt nagemaakt".
De kwaliteit van de vervalste pro
dukten is volgens Carratu goed. Een
uitzondering maakt hij evenwel voor
de parfums. „De Italianen zijn
meesters in het exact kopiëren van
horloges, kleding en lederwaren.
Ook komt er veel kleding en leer uit
Spanje en Griekenland en verder van
alles en nog wat uit het Verre Oos
ten". Om aan te geven hoe precies de
vervalsers te werk gaan laat Carratu
een op het oog peperduur Cartier-
horloge zien. Met een juweliersloep
is op de wijzerplaat te zien, dat een
van de poten van de V in de Romein
se VII is opgebouwd uit minuscuul
kleine lettertjes, die de merknaam
vormen. Om vervalsing te voorko
men. „Zelfs dat facet hebben de ver-
Afschrikken
Op het vervalsen van merkproduk
ten staat maximaal drie maanden ge
vangenisstraf of een boete van
100.000 gulden. Volgens Carratu
volstrekt onvoldoende om de interna
tionale onderwereld af te schrikken.
Bovendien beschikt de Nederlandse
politie vanwege lage strafbaarstel
ling slechts over beperkte opspo-
ringsmogeli j kheden
Hij wijst erop, dat de wetgeving in
West-Duitsland en Frankrijk de mo
gelijkheid biedt om als belangheb
bende partij in een civiele procedure
een vergunning tot in beslagname
van goederen te vorderen. „Als dat
in Nederland ook mogelijk was, zou
den we al een heel eind geholpen
zijn", aldus de detective, die ervan
overtuigd is, dat de EG-landen ge
dwongen zullen worden binnen een
paar jaar een soort standaard-
Zijn dienst is ongeveer een jaar ge
leden begonnen met het onderzoeken
van merkvervalsingen, maar wordt
daarbij ook gehinderd door de verou
derde wetgeving. De dienst neemt de
laatste tijd vooral kleding in beslag,
bij handelaren en op markten.
„In het algemeen geldt, dat alles
wat sterk in de mode is, wordt nage
maakt, maar ik heb de indruk, dat de
consument er goed van op de hoogte
is, wat hij koopt. Als je op de markt
twintig gulden voor een shirt be
taalt, dat in de winkel vier keer zo
duur is, dan kun je op je vingers uit
tellen, dat het om een vervalsing
gaat", stelt Peters vast. Een interde
partementale werkgroep is momen
teel bezig het probleem van de merk
vervalsingen te inventariseren.
Daarbij wordt ook de strafrechtelij
ke kant van de zaak bekeken. Het
eindrapport met aanbevelingen
wordt door het ministerie van Justi
tie dit najaar verwacht.
harddrugs bezighouden hebben hun
geld in de vervalsingsindustrie gesto
ken. We hebben hier dan ook te ma
ken met harde criminelen, die er zelfs
niet voor terugdeinzen om een gewa
pende overval te laten plegen om de
vervalsingen te financieren. Ik heb
daar bewijzen van". Het is volgens
Carratu niet zo, dat de ontwerpen via
bedrijfsspionage worden gestolen.
„Zodra een produkt op de markt is,
wordt een exemplaar gekocht, door
de eigen ontwerpers simpelweg geko
pieerd en in de eigen fabrieken en
masse gefabriceerd. Alleen de uur
werken zelf. vandaag de dag bijna al
lemaal quarts waar nauwelijks iets
aan kapot kan gaan, worden niet na
gemaakt. maar bij uurwerkfabrie-
ken gekocht en in de vervalste kasten
gezet".
Eenvoudiger
"Met kleding ligt het nog veel een
voudiger, omdat alleen de merkjes,
die als 'herkenningsteken' op bij
voorbeeld T-shirts prijken, hoeven te
worden vervalst. Die merkjes zijn -
bijvoorbeeld op Nederlandse week
markten - al los te koop.
Natuurlijk dringt de vraag zich op,
of dat kopiëren wel zo erg is voor de
consument. Veel mensen kunnen zich
door de vervalsingen immers een ar
tikel veroorloven, dat ze anders nooit
zouden kunnen kopen. ,,Het is je
reinste diefstal, puur crimineel",
zegt Carratu fel. „Je moet niet verge
ten, dat er vaak jaren mee gemoeid
