Bloemen
houden
van
mensen
gouden speld
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Donderdag' 4 juli 1985 Nr. 23753
5
moet afschrappen. Onzin! Want dan
krijg je juist dat de kopjes gaan
hangen. Een roos moet je schuin
afsnijden, er mag geen blad in het
water hangen en er moet goed
voedsel in het water zijn. Als je een
roos zó behandelt, zal ie nooit gaan
hangen. Het is voorts nog een
misverstand, dat als je bloemen bij
de bloemist koopt, ze al afgesneden
zijn. Dat is ook zo, want anders
zouden ze bij ons al gaan hangen.
Bij een roos is het zo, dat binnen
vijf minuten het afgesneden stukje
steel indroogt als die uit het water
is. Kom je met de bloemen thuis en
je snijdt ze niet opnieuw af, ja
De bloemist krijgt dan de schuld,
maar het is in feite onkunde van de
kopers. Daarom vertel ik er altijd
wat bij, om zulke dingen te
voorkomen. Ik lever eerste
kwaliteit en ben dus niet de
goedkoopste met m'n bloemen.
Daarom vind ik het zo zonde als de
bloemen niet de behandeling krijgt
die ze verdienen". Hij voegt er nog
aan toe, dat het afsnijden niet
alléén voor rozen geldt, maar voor
alle bloemen en hoe langer de
bloemen uit het water zijn, hoe
meer er van de steel (schuin!)
afgesneden moet worden. Een tip
voor (bijvoorbeeld)
ziekenhuisbezoekers: neem een
mesje mee en verzorg de bloemen
zélf.
Het laatste karwei (op de
administratie na) van de week is op
zaterdagavond een bloemstuk
maken voor de Gereformeerde kerk
in Haamstede. Elke week, vijftien
jaar lang.
Zeg het met bloemen. Ook zo'n
reclame-zin. Wim Jonker is in staat
om bloemen te laten spreken.
Bloemen zijn sfeerbepalend op elk
moment. Of het nu een bruiloft is
of een begrafenis, een opening van
een winkel, of gewoon voor een
feestje: bloemen drukken gevoelens
uit, en het is de taak van de
bloemist die gevoelens te
verwoorden. Wim zegt het niet
vervelend te vinden als met
grafwerk zijn stukken één of twee
dagen dienst doen. ,,Het is de laat
ste eer die men kan bewijzen. Op
het tijdstip dat die eer bewezen
wordt, moet het bloemstuk mooi
zijn. Dan heeft het z'n functie. Ik
heb er vrede mee als de bloemen
daarna weggedaan worden".
Zowel Wim als Hannie Jonker
zeggen zich zeer gelukkig te prijzen,
zelfs bevoorrecht te voelen met hun
klantenkring. Nooit wordt er
gemopperd in de zaak, en voor
bijzondere opdrachten weet men
Jonker ook te vinden. Zo moest hij
eens de 'Ostrea' in bloemen
uitbeelden en deed het. Uren was
hij er mee bezig tot grote
voldoening van Dosbouw. De andere
dag kreeg hij een stropdas van
Dosbouw
,,Het is een dankbaar vak, maar
wel erg arbeidsintensief. Het is leuk
om ergens bloemen te brengen bij
totaal verraste mensen. We horen
nogal eens: is dat voor mij Het
regent bedankjes, alsof de mensen
het voor niets krijgen en dat is
bepaald niet zo".
Tbkst.HARRY DE WAARD
Foto's: JOHAN D. C. BERREVOETS
Bij de foto's:
Rechts-boven zijn Wim Jonker
en Karin bezig met het
verzorgen van de zojuist door
Jan Hakkenbrak aangevoerde
snijbloemen.
LinksJan Hakkenbrak (met
sigaar) en Wim Jonker.
Midden: Karin en Hannie
Jonker achter de toonbank
Rechts-onder: nog een beeld van
het bloemen verzorgen in de kas.
HAAMSTEDE - Als óóit
iemand de bekende
reclamekreet „Bloemen
houden van mensen"
gestalte kan geven, is dat
wel Wim Jonker uit
Haamstede. Vanaf z'n
twaalfde tot z'n nu bijna
vijftigste is Wim Jonker
dagelijks tussen zijn
bloemen en planten te
vinden. Voor 'z'n brood',
dat wel, maar het is niet
normaal dat iemand elke
dag tot in de late
avonduren met 'z'n brood'
bezig is, dus moet er méér
zijn en dat is ook zo: het
is zijn hobby. Een prach
tig leven overigens als je
dag in dag uit volop bezig
kan zijn met je hobby. De
drie toverletters A.T.V.
(Arbeids Tijd Verkorting)
zijn in zijn vocabulaire
niet te vinden. Wim
Jonker hóudt van
bloemen en 'dus' ook van
mensen. Een ménselijk
verhaal derhalve over een
doorsnee Nederlander die
pas nog werd
onderscheiden voor zijn
werk met een gouden
speld van Fleurop voor
vijfentwintig jaar
lidmaatschap van deze
landelijke vereniging.
Wim Jonker drijft samen met zijn
vrouw Hannie en nicht Karin een
bloemisterij-tuincentrum aan de
Hoge Zoom te Haamstede. Alweer
vijfentwintig jaar. Een feit dat hij
overigens ongemerkt voorbij liet
gaan. Op de gouden speld van
Fleurop is hij best wel trots. Goud
op een zilveren leeftijd wat vijfen
twintig jaar toch eigenlijk is, ligt in
het feit dat vijftig jaar nooit
gehaald wordt door een
ondernemer, vandaar.
Over Fleurop is Jonker erg en
thousiast. Het is de organisatie van
landelijke bloemisten (1738 leden)
die op èlk plekje in Nederland
desgewenst, jaarlijks voor een
slordige 27 miljoen in 692 plaatsen
in het land een bloemengroet
verzorgt. Fleurop is onderdeel van
Interflora, de wereldwijde
organisatie, met een kleine
uitzondering van een paar
Oostblok-landen. Interflora kon
vorig jaar de magische 50.000 leden
grens passeren. Het is gebeurd, dat
Jonker binnen een uur na opdracht
er zeker van was, dat in een
Ierlands ziekenhuis een
Haamsteedse bloemengroet werd
bezorgd. Zo werkt dat. Eén maal
per maand zorgt de organisatie voor
een afrekening, de klant betaalt
voor de service 2,50 voor
bezorgkosten (waar ook in
Nederland) plus 2,50 voor
administratiekosten. Om er van
verzekerd te zijn dat er ook
gebracht wordt wat besteld is,
werkt Fleurop met universele
boeken, die ieder aangesloten
bloemist voor handen heeft. De
klant kan zo precies zeggen welk
boeket hij binnen een uur
bijvoorbeeld in Maastricht (van m'n
nicht bezorgd wil hebben.
De bloemisten zijn via een
landelijk dagblad aan een test
onderworpen, waarbij sommigen er
niet zo best af kwamen. Jonker:„Ik
vond die test niet redelijk, het was
een momentopname. Maar ergens
was het wel goed omdat er
inderdaad collega's zijn die er een
puinhoop van maken. Die worden
weer eens met de neus op de feiten
gedrukt op deze manier. Leden van
Fleurop worden trouwens geregeld
aan een test onderworpen. Via een
proefbestelling beoordeelt Fleurop
de kwaliteit en de prijs van het
geleverde, zonder dat de betreffende
bloemist het weet. Is het niet goed
genoeg, wordt er een aanmerking
gemaakt. Gebeurt dat geregeld, dan
wordt men gewoon gewipt als lid.
Kwaliteit staat hoog in het vaandel
van Fleurop".
en ander, overweegt wat hij moet
kopen op bestelling, ,,en voor de
rest is het gokwerk", zegt Jan, die
dit werk al zes jaar met veel plezier
doet. Het is overigens opvallend dat
mensen die in bloemen handelen
zoveel plezier in hun werk hebben.
Klokslag zes uur begint het
'gekkenwerk' als de acht
veilingklokken beginnen te draaien
en Jan Hakkenbrak van hot naar
her loopt om zijn inkopen voor die
dag te doen. De kwekers voeren laat
in de avond aan, de nacht zelf en
ook nog in de vroege ochtend. Tot
een uur of elf is Hakkenbrak wel
bezig op de veiling en kijkt, keurt
en koopt bloemen voor zijn vaste
achttien klanten in Zeeland en
Goeree-Overflakkee. Dagelijks
bezoekt hij ze: in Goedereede,
Stellendam, Middelharnis, Nieuwe-
en Oude Tbnge, Ooltgensplaat,
Bruinisse, Brouwershaven, Ooster-
land. Haamstede en Renesse,, plus
aanvullend nog de rest van Zeeland.
In zijn enorme vrachtwagen een
assortiment van tussen de
honderdvijftig tot
tweehonderdvijftig bloemen en
planten op verschillende kleur en
soort. Elke dag tot een uur of acht
in de avond is Jan Habraken langs
's Heren wegen te vinden met óók
slechts één doel voor ogen: pure
kwaliteit leveren. „Voor tweede
keus heb ik nooit belangstelling
bijvoorbeeld op maandag,
woensdag, donderdag en vrijdag bij
Jonker, maar hij is niet alléén. Er is
nog een snijbloemenleverancier uit
Rijnsburg, er zijn verder nog
specialisten in potplanten en
aardewerk, van die laatste groep
zijn er zelfs erg veel, met allemaal
verschillende specialiteiten. De
modetrent in vazen is de kleur wit
en dat zal volgens Jonker nog wel
een poosje zo blijven.
Het echtpaar Jonker samen met
nicht Karin vullen de dag verder
met het sorteren van het
binnengekomen aardewerk, prijzen
er op zetten, de bloemen op water
zetten en schoonmaken, de kas ui
teraard water geven en zeer
frequent de telefoon aannemen.
Vooral 's middags worden er
bloemstukken (bindwerk) gemaakt,
waarbij Wim z'n creativiteit kan
uitleven, en het moet gezegd
worden: hij is daar zeer kundig in.
„Na het avondeten duik ik weer
de kas in. Als het dan zo stil is en
je werkt alleen tussen de bloemen,
man, dan maak ik de mooiste
stukken", zegt Wim, die daarmee
het bewijs levert dat hij écht van z'n
vak houdt. Want zo gaat dat elke
avond tot een uur of tien.
Hij is begonnen als twaalfjarige
Jonker is er dan ook terecht trots
op, dat Fleurop hem de gouden
speld heeft toegekend. Vijfentwin
tig jaar kwaliteit leveren van het
hoogste niveau, dat is niet niks.
Het handhaven van die geroemde
Fleurop kwaliteit begint overigens
op de veiling en dus in het geval
Jonker bij de grossiers. Jonker ging
vroeger zelf wel naar de veiling,
maar wil je goed meedraaien moet
je toch al gauw om een uur of drie
's nachts je bed uit. Als je dan een
druk beklante zaak hebt, blijft er
wel erg weinig tijd over om goed
werk te kunnen leveren. Bovendien
zegt Jonker, dat er op de veiling te
veel tegelijk gekocht moet worden.
Bij de grossier kun je per bos of per
tien bossen kopen, net zoveel als je
nodig hebt. en, élke dag vers.
Om Wim Jonker van verse
bloemen te kunnen voorzien gaat
grossier J(an) B. Hakkenbrak uit
Ouddorp dagelijks om drie uur in
de nacht z'n bed uit, vijf maal per
week. Een half uur later stuurt hij
z'n vrachtwagen richting
Naaldwijk, waar hij eerst het
aanbod gaat bekijken. Noteert een
gehad, en ik denk dat dat op den
duur toch z'n vruchten afwerpt.
Vooral elke dag vers plus de
mogelijkheid om direct op een
vraag te kunnen inspringen, leverde
mij een vaste klantenkring op, waar
ik al die jaren kom. Ik heb voor de
beste zeven klanten (onder wie ook
Wim Jonker, red.) een semafoon
aangeschaft, zodat ze op elk
moment van de dag mij kunnen
bereiken voor een spoedbestelling
of specialistisch werk", zo zegt Jan
Hakkenbrak. Na elf uur rijdt hij
zijn route en voordat de bloemen bij
Wim Jonker bezorgd worden, heeft
hij er al een lange dag opzitten.
De dag voor Wim en Hannie
Jonker begint omstreeks acht uur in
de ochtend met het verzorgen van
snijbloemen: opnieuw afsnijden
waar nodig, water bijvullen,
opnieuw schikken en vooral niet
vergeten, voedsel in de vazen doen.
Een langdurig karwei, omdat
tussendoor ook de klanten bediend
moeten worden en de eerste
bestellingen binnenkomen. In de
loop van de dag arriveren de
grossiers met verse bloemen van de
veiling. Jan Hakkenbrak komt
jongen met het kweken van
plantjes. Begonia's weet hij nog. in
het bedrijf van z'n vader die
groentekweker was. Een deel van de
druivenkas werd daarvoor ingericht
en de handelsgeest zat er ook al
vroeg in, want de jonge Jonker
verkocht ze eigenhandig en
verdiende zo zijn eerste geld. Vlak
voor de ramp was het bedrijf
uitgegroeid tot een heuse
bloemisterij, maar de ramp maakte
daar een einde aan. Vader Jonker
kocht daarna het huidige bedrijf,
Wim ging twee jaar naar Aalsmeer
op school om zich verder in het vak
te bekwamen. Vooral het kweken
bleef zijn grote hobby, maar daar
komt nu weinig moer van. Het
bloemschikken, bloemen arrangeren
of zelfs een stuk 'componeren' heeft
nu zijn liefde.
Voorlichting geven bij aankoop
van bloemen doet hij graag en is
naar zijn mening ook nodig. „Er
wordt een hoop onzin vertelt over
bloemen", is zijn stelling met als
voorbeeld het behandelen van
rozen. „Hoe het fabeltje de wereld
is ingekomen weet ik niet. maar er
wordt zo vaak gezegd dat je rozen
