EERSTE LEZERSREIS BRACHT DEELNEMERS IN DE WINTERSPORT ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Dinsdag 19 maart 1985 Nr. 23696 Voor het tweede achtereenvolgende jaar is de lezersreis van de Nieuwsbode een succes „Ik kom straks bij u langs voor het innen van de wintersport-toeslag." Dit grapje van chauffeur/reisleider Rinus van der Voorden typeerde overduidelijk dat de lezers- reis van de Zierikzeesche Nieuwsbode, die vorige week vrijdag en zaterdag werd ge maakt, voor een groot deel werd beheerst door de sneeuw. In de nacht van vrijdag op zaterdag, toen de eerste groep reislustige inwoners van Schouwen-Duiveland onbekommerd genoten van een verkwikkende nachtrust in het Dorint-hotel „Pfalzerwald" te Kaiserslautern, viel met name in het zuiden van West- Duitsland een fors pak sneeuw. In de omgeving van Kaiserslautern werden zelfs re cords gebroken: een hoeveelheid sneeuw van dertig centimeter had men daar in deze tijd van het jaar nog nooit gemeten. In twee dagen tijd maakten de reizigers overigens kennis met alle mogelijke soorten weersomstandigheden: bewolking, regen, mist, natte en droge sneeuw en zonneschijn. Ofschoon men dat had kunnen verwachten, leed de stemming van de passagiers onder deze niet ingecalculeerde zijsprong van de natuur totaal niet. Integendeel, iedereen ge noot volop van de schitterende panorama's, waarvoor Moeder Natuur 's nachts had ge zorgd. Voor het tweede opeen volgende jaar heeft de Zierikzeesche Nieuwsbode, in samenwerking met het toeringcarbedrijf Van Oeveren te Zierikzee, voor haar lezers een tweedaagse reis georganiseerd. Evenals vorig jaar was de animo hiervoor erg groot: het afgelopen weekeinde zijn 49 deelnemers op reis ge weest terwijl op 29 en 30 maart een tweede groep van ongeveer 90 deelnemers op reis gaat. Niet minder dan 29 bruggen verbinden twee delen van de stad Luxemburg met elkaar. Op de foto ziet u één van deze vele staaltjes van bouwkunst. 5 De enorme sneeuwval in de nacht van vrijdag op zaterdag gaf aan de lezers- reis van de Zierikzeesche Nieuwsbode een sfeervolle accent. Al op het allereerste moment bleek dat de stemming meer dan goed was en dat de reislustige Schouwen- Duivelanders het erg goed met elkaar konden vinden. En dat ondanks het vroege uur van opstaan: de eerste deelnemers moesten vrijdagochtend al om 05.45 uur instappen. Eerlijk heidshalve dient ook te worden ge zegd dat niet iedereen even weinig moeite had met het tijdig opstaan. Snel een eenheid Dit vroege uur zal overigens debet zijn geweest aan het feit dat het eer ste gedeelte van de reis door de deel nemers voornamelijk in stilte werd afgelegd of met rustige gesprekken met de buurman of -vrouw. Het duur de tot na de koffiestop in Brussel, omstreeks 08.30 uur, voordat de con versatie ook gericht werd tot anderen dan de buur. Op zich ook wel begrijpelijk want in veel gevallen kent men de overige deelnemers aan de reis niet of nau welijks. Het is overigens opmerke lijk hoe snel de reizigersgroep een eenheid gaat vormen, waarbij een buitenstaander de indruk kan krij gen dat men elkaar al veel langer kent. Een belangrijk aandeel daarin levert chauffeur/reisleider Rinus die door middel van erg veel informatie over datgene, wat vanuit de bus te zien is, voldoende stof tot praten Tekst en foto's: Marien Kaat aanlevert. Deze vorm van reisleiden houdt hij overigens de gehele reis in ere, waardoor de tocht aanzienlijk wordt veraangenaamd. Zoals gezegd werd de eerste kof fiestop gehouden in Brussel in de on middellijke nabijheid van het Atomi- um, het symbool bij uitstek van de Belgische hoofdstad en dat een erfe nis is van de destijds gehouden we reldtentoonstelling. Het Atomium is een kolossale nabootsing van een ij zermolecuul, uitgevoerd in metaal. De eerste sneeuw Na het nuttigen van de hartverster kende volksdrank nummer één werd de reis vervolgd in de richting van Luxemburg, de hoofdstad van het ge lijknamige groothertogdom. De tocht voerde dwars door de Ardennen, het aan natuurschoon rijke en landschap pelijk erg mooie laaggebergte van België. Toen al werd voor het eerst in de twee dagen kennis gemaakt met die witte vorm van neerslag, die men thuis al verheugd vaarwel had ge zegd. In de hoogste gebieden van de Ardennen was de bodem bedekt met een aardig laagje sneeuw en waren de bomen hier en daar wit bestoven. Vele passagiers probeerden vanuit de bus dit landschap, dat deed dehken aan wintersportgebieden, op de ge voelige plaat vast te leggen. De vol gende dag bleek evenwel dat de be sneeuwde Ardennen nog maar kin derspel was bij wat nog te wachten stond. Maar dat wist toen nog nie mand. Luxemburg Via Bastogne en Arlon werd Luxemburg bereikt, terwijl de regen inmiddels had plaatsgemaakt voor natte sneeuw. Dat weerbeeld veran derde opnieuw toen de contouren van de stad Luxemburg in beeld kwamen: het werd droog. Maar de gure wind en de bijzonder lage temperatuur ver dwenen niet. Mede daardoor en door het feit dat Luxemburg werd bereikt rond het middaguur, waardoor de meeste winkels gesloten waren en de horeca-etablissementen overvol, was het twee uur durende verblijf in Luxemburg wat minder geslaagd dan verwacht. Niettemin slaagde ieder een erin om de inwendige mens te versterken en het centrum van de stad te bezichtigen. Omstreeks half drie werd, na het tellen van de hoofd en, de reis voortgezet in aanzienlijke sneeuwbuien, die al geruime tijd een verblijf in de open lucht minder ple zierig had gemaakt. Via de grenspost Remich reed de bus West-Duitsland binnen, daarbij begeleidt door een voorjaarszonnetje. Het laatste gedeelte van de heenreis werd afgelegd met een snelle rit over de Autobahn, dwars door het bosrij ke Pfalz-gebied. Deze tijd werd door vele busreizi gers gebruikt om wat slaap in te ha len of om alvast wat vooruit te sla pen. Hotel Terwijl behoorlijke sneeuwbuien het laatste kwartier van de reis de in druk hadden gewekt dat het binnen enkele dagen winter zou worden in plaats van lente, werd omstreeks vijf uur het einddoel van de reis: de stad Kaiserslautern, bereikt. Na elf uur reizen zochten vijftig Zeeuwen hun hotelkamer op, een beetje vermoeid maar al vol met reis indrukken. Het eerste klas Dorint- hotel „Pfalzerwald" ligt aan de rand van de stad, in de onmiddellijke om geving van het gelijknamige woud en vlakbij het stadion van de Bundesli- gaclub F. C. Kaiserslautern. Dit laatste aspect werd later op de avond benadrukt door de aanwezig heid van het eerste elftal van HSV en trainer Ernst Happel in het hotel. F. C. Kaiserslautern zou de volgende dag een competitie-wedstrijd spelen tegen deze Hamburgse ploeg. De vol gende dag zou echter blijken dat de t Hamburgers tevergeefs naar zuid- Duitsland waren gereist, omdat de wedstrijd was afgelast vanwege de sneeuwoverlast. Toch zal voor menigeen het feit, dat het ontbijt in de ontbijtzaal was ge nuttigd in aanwezigheid van Happel en zijn ploeg, bij thuiskomst een on derwerp van gesprek geweest zijn. Zwembad Nadat een ieder de hotelkamer op gezocht had, bleek al snel dat velen de tijd tot aan het diner op verschil lende manieren zou doorbrengen. Sommigen begaven zich, gewapend met badkleding en handdoek, in de richting van het zeer luxueus en mo dern ingerichte overdekte zwembad van het hotel. Het was een verkwik kende ervaring om na een lange dag enkel baantjes te trekken in het wa ter, zich vervolgens uit te strekken onder het solarium en tot slot een drankje te nuttigen aan de bar in het zwembad. Anderen verkwikten zich door middel van een saunabezoek, dat ook bij het zwembad aanwezig is. Weer een andere groep spoelde de vermoeienissen van de dag van zich af in de luxe badkamer, die in elke hotelkamer aanwezig is. Het dobbe ren in een bad vol met heerlijk warm water, waarvoor zelfs het badschuim gereed lag, en gevolgd door een heer lijke douche, was een garantie voor een volledige verfrissing. Een kopje koffie of een drankje in de hotelbar maakte tot slot weer een heel ander mens van je. En nog een andere groep maakte van de geboden gelegenheid gebruik om een uiltje te knappen en op die manier weer op krachten te komen voor de avond. Diner-dansant Het avondprogramma werd gevuld met een uitstekend diner in de Bal zaal van het hotel, waarbij een duo voor de muzikale omlijsting zorgde. Vanaf half acht konden de Nieuwsbode-lezers genieten van de meer dan goede keuken van het ho tel, terwijl het uit een zangeres en een keyboard-specialist bestaande duo zorgde voor een goed stuk mu ziek. Een aanlokkelijk dansvloertje nodigde de liefhebbers uit voor een dansje. Een beetje teleurstellend voor het muzikale duo is dan ook het feit te noemen dat slechts weinigen gebruik maakten van deze plezierige moge lijkheid tot ontspanning. Niet duide lijk werd of dat te wijten was aan het feit dat velen de danskunst niet machtig zijn of dat de 520 kilometer lange heenreis in de benen was gaan zitten. Wel werd duidelijk dat iedereen zich het diner goed had laten smaken: voor een aantal was de hoofdschotel zelfs zo ruim bemeten, dat menig bord niet werd leeggegeten. In alle opzichten voldaan zocht een aantal personen tegen elf uur de ho telkamer op om er voor te zorgen dat men de volgende ochtend weer geheel monter en uitgeslapen aan de tweede reisdag kon beginnen. Een ander ge deelte van de groep had Klaas Vaak nog niet ontmoet en begaf zich naar de hotelbar of naar de Weinstube van het hotel, teneinde onder het genot van een glaasje nog wat na te praten. Breugeliaans ontbijt Na het ontwaken, de gebruikelijke wasbeurt en het pakken van de kof fers stond opnieuw een verrassing te wachten. Menigeen zal de ontbijtzaal hebben opgezocht in de veronderstel ling enkele boterhammetjes met jam en een kopje thee te nuttigen. Groot was dan ook de verbazing bij het aanschouwen van de hoeveelheid aangeboden etenswaren, die bij een Bourgondische of Breugeliaanse schranspartij niet had misstaan. Er zullen weinigen zijn, die later in staat waren om iets op te noemen dat niet bij dat ontbijt werd aangebo den. We zullen dan ook geen volledige op somming geven, maar een globaal beeld is toch wel op zijn plaats. We za gen vijf soorten brood, harde en zach te bolletjes, beschuit, crackers, ge roosterd brood, verschillende soorten knackebröt en roggebrood. Het on derdeel beleg omvat nagenoeg alle soorten worst, meerdere soorten kaas, hard en zacht gekookte eieren, gebakken eieren al dan niet met ham of spek, roereieren, zeven soorten jam, kaas, enzovoorts. Voor de lief hebber was er ook kwark of yoghurt, al dan niet met verschillende soorten vruchten, muesli of zemelen. Of schoon de opsomming nog niet volle dig is, besluiten we deze toch maar met het noemen van de dranken: thee, koffie, melk, karnemelk en een vijftal vruchtensappen. Na het lezen van deze opsomming zal het duidelijk zijn dat niet ieder een voldoende tijd voor het ontbijt had uitgetrokken om optimaal van het gebodene te genieten. Winterse omstandigheden Na te zijn bekomen van de verwon dering over het dikke pak sneeuw, dat 's nachts gevallen was, werd de reis door de Westduitse middelge bergten voortgezet. Allereerst stond een bezoek aan het Museum Idar- Oberstein op het programma. Idar- Oberstein ligt in het „Saar-Nahe- Bergland in het Moezelgebied, waar sinds eeuwen mineralen worden ge dolven en verwerkt. De geschiedenis van deze industrie en het resultaat van de bewerking van de ruwe stenen staat in al haar pracht en pra,al op gesteld in dit museum. Maar voordat Idar-Oberstein werd bereikt moesten nog enkele prakti sche problemen worden opgelost. In verband met de meer dan winterse omstandigheden, waardoor de we gen soms zeer slecht berijdbaar wa ren, was besloten om het eerste ge deelte van de reis via de Autobahn af te leggen. Maar weldra bleek dat de afslag naar Idar-Oberstein afgeslo ten was wegens de sneeuwval, waar door een grote omweg moest worden gemaakt. Het voordeel daarvan was weer dat de reizigers een schitterend panora ma kregen voorgeschoteld in de vorm van zwaar besneeuwde berghellingen en naaldwouden van de Schwarzwal- der Hochbergen, die met een hoogte van 800 tot 1.000 meter gerekend kun nen worden tot de hogere middelge bergten. Een aantal leden van de groep werd daardoor voor het eerst in zijn of haar leven in staat gesteld om indrukken op te doen van een bergge bied tijdens de winter: „Het lijkt wel of ik op de wintersport ben", zo luid de het commentaar van een dame. Compliment Tijdens deze rit op de tweede dag bleek ook overduidelijk dat een com pliment op zijn plaats is in de rich ting van chauffeur Rinus van der Voorden en het materiaal van het tou- ringcarbedrijf Van Oeveren. De com binatie van zeer ervaren chauffeurs, die geen enkel risico wensen te ne men, en zeer goed rijdend materieel zorgden er voor dat de bepaald on comfortabele weersomstandigheden geen enkel beletsel konden vormen voor een behouden thuiskomst. Nadat iedereen de stop in Idar- Oberstein ook had gebruikt als kof fiestop, werd het bergachtige gebied weer opgezocht. Via de Hunsrück, met als hoogste top de 880 meter hoge Feldberg, voerde de rit naar de vol gende tussenstop. Dat was Bernkastel-Kues, waar de lunch werd gebruikt. Onderweg werd de rit door het be toverende berglandschap even onder broken door een stukje hulpverle ning aan een in moeilijkheden verkerende medemens. Op een gege ven moment werd de bus aangehou den door een automobilist, die met zijn auto van de gladde, enigszins hellende weg was gegleden en in de ondiepe berm was beland. Met geen mogelijkheid de auto op eigen kracht weer op het wegdek komen en sleephulp van andere automobi listen was door de gladheid ook geen succes. Toch zou de narigheid voor de automobilist niet lang meer duren, want zo'n twintig stoere Zeeuwen waren op verzoek van chauffeur Ri nus best even bereid om de winterse omstandigheden te trotseren en met vereende krachten de auto op de weg te zetten. Enkele dames maakten daarbij van de gelegenheid gebruik om hun waardering voor de inspan ningen van het mannelijkdeel van het reisgezelschap te tonen door het gooien met verse sneeuwballen. Na de aankomst in Bernkastel- Kues werd het hotel „Burg Lands hut" opgezocht en schaarde men zich rond de dis. Omdat inmiddels een aanzienlijke vertraging in het reis schema was opgetreden, werd beslo ten om na de maaltijd onmiddellijk verder te reizen. De rit, die volgde, leidde dwars door enkele schilde rachtige gebieden van het Eifelge- bergte, waarbij de weersomstandig heden nogal wisselden. Het ene moment sneeuwde het aanzienlijk om het volgende moment plaats te maken voor een behoorlijke mist bank. Schouwse overval Maar al snel bleek dat de rit naar Breda, waar het afscheidsdiner zou worden genuttigd, te lang zou duren om in één ruk af te leggen. Daarom stelde chauffeur Rinus zo rond 16.00 uur het volgende voor: „Het wordt toch een zooitje vandaag, dus we gaan ook nog maar ergens koffiedrin ken." Met het oog op de grote hoeveel heid sneeuw, die op dat moment viel, stelde hij vervolgens onder grote hi lariteit voor: „Ik weet nog een leuke tent met een terrasje." Het terrasje werd gelaten voor wat het was, maar de koffiestop werd ge maakt bij een Konditorei in Mon- schau. Ook het feit dat er slechts 42 zitplaatsen beschikbaar waren, weerhield de groep niet om binnen te vallen. Wie niet kon zitten, bleef ge duldig staan in het verkoopgedeelte van de zaak. Nadat bijna iedereen weer in de bus zat, onthulde de eige naar van het etablissement dat hij en zijn vrouw de nodige moeite hadden gehad om deze Schouwse overval het hoofd te bieden. Dat bleek overigens ook wel tijdens de bediening: de fa milie was kennelijk al met het hoofd bij de komende rustdag en was wat minder blij met het overstelpende aanbod van klanten vlak voor slui tingstijd. Dat mocht de pret evenwel niet drukken en een ieder begon, gespij zigd en gelaafd, aan het op het een na laatste gedeelte van de reis. Nadat het laatste stuk van de reis door West- Duitsland in forse regenbuien was af gelegd, bleek na een bezoek aan de grenspost nabij Aken dat de vochtig heidsgraad in Nederland aanzienlijk lager was dan in het buitenland: jle laatste etappe werd afgelegd met droog weer. Dit feit werd door Rinus van der Voorden als laatste wetens waardigheid van de reis betiteld met „een natuurwonder". Afscheid Zoals gezegd werd in Breda, in het restaurant „de Boswachterij" in het Mastbos, het afscheidsdiner opge diend. De voortreffelijke maaitijd werd door een glaasje wijn begeleid. Daarna werd voor de laatste maal de bus opgezocht om tenslotte moe maar voldaan huiswaarts te keren. Tijdens dit laatste gedeelte van de reis werd door mij, namens de gehele groep, een dankwoord uitgesproken aan het adres van chauffeur/reislei der Rinus van der Voorden. Daarbij werd de aandacht gevestigd op de voortreffelijke wijze waarop Rinus, met name gedurende de tweede reis dag, alle winterse „problemen" het hoofd had geboden. Er werd ook even stilgestaan bij het feit dat de manier van reisleiden optimaal had bijge dragen aan het welslagen van de reis en dat op die manier iedereen boor devol geweldige indrukken huis waarts keerde. Tot slot werd de na druk gelegd op het feit dat inmiddels overduidelijk is gebleken dat de ge kozen formule voor de lezersreizen van de Zierikzeesche Nieuwsbode best een succesformule genoemd mag worden, getuige de steeds stij gende belangstelling. In zijn dankwoord relativeerde Ri nus de tot hem gesproken woorden in alle bescheidenheid: „Iedereen heeft zijn vak en dit is het mijne. En dat probeer je zo goed mogelijk te doen. Dat is niets bijzonders." Maar hij betrok in de lovende woor den tevens ook de technische dienst van het touringcarbedrijf Van Oeve ren: „Zonder de mensen, die er steeds voorzorgen dat het rijdend materieel in zeer goede conditie is en is aange past aan de te verwachten weersom standigheden, is het niet mogelijk om dergelijke reizen tot een succes te maken." Rinus sloot zijn verhaal af met een dankwoord aan de leden van de groep: „U was een geweldige groep, die gelukkig de zich onderweg voor- gedane problemen voor lief heeft ge nomen en zich uitstekend heeft ge schikt. Ik wil u daar heel hartelijk voor danken." Na deze lovende woorden over en weer gleden de laatste kilometers van de 1.150 kilometer lange tocht on der de wielen van de bus door om ver volgens iedereen weer op dezelfde plaats af te zetten, waar men bijna twee dagen eerder was opgestapt. Het enige verschil was dat men vrij dagochtend vol verwachting op stap ging terwijl zaterdagavond duidelijk sprake was van grote voldoening (en enige vermoeidheid). Of, zoals een medereiziger het ver woordde: „Ik voel de reis wel zitten, maar ik heb er totaal geen spijt van dat ik ben meegegaan. Als het kan ga ik volgend jaar. voor de derde keer. weer mee!" Een deel van het gezelschap tijdens één van de voortreffelijke maaltijden, die tijdens de rets werden gebruikt. Op deze foto gebeurt dat in het hotel Burg Landshut in Bernkastel-Kues op de terugreis. 4

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1985 | | pagina 5