EERSTE LEZERSREIS
BRACHT DEELNEMERS
IN DE WINTERSPORT
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Dinsdag 19 maart 1985 Nr. 23696
Voor het tweede achtereenvolgende jaar
is de lezersreis van de Nieuwsbode een succes
„Ik kom straks bij u langs voor het innen van de wintersport-toeslag." Dit grapje
van chauffeur/reisleider Rinus van der Voorden typeerde overduidelijk dat de lezers-
reis van de Zierikzeesche Nieuwsbode, die vorige week vrijdag en zaterdag werd ge
maakt, voor een groot deel werd beheerst door de sneeuw.
In de nacht van vrijdag op zaterdag, toen de eerste groep reislustige inwoners van
Schouwen-Duiveland onbekommerd genoten van een verkwikkende nachtrust in het
Dorint-hotel „Pfalzerwald" te Kaiserslautern, viel met name in het zuiden van West-
Duitsland een fors pak sneeuw. In de omgeving van Kaiserslautern werden zelfs re
cords gebroken: een hoeveelheid sneeuw van dertig centimeter had men daar in deze
tijd van het jaar nog nooit gemeten.
In twee dagen tijd maakten de reizigers overigens kennis met alle mogelijke soorten
weersomstandigheden: bewolking, regen, mist, natte en droge sneeuw en zonneschijn.
Ofschoon men dat had kunnen verwachten, leed de stemming van de passagiers onder
deze niet ingecalculeerde zijsprong van de natuur totaal niet. Integendeel, iedereen ge
noot volop van de schitterende panorama's, waarvoor Moeder Natuur 's nachts had ge
zorgd.
Voor het tweede opeen volgende jaar heeft de Zierikzeesche Nieuwsbode, in
samenwerking met het toeringcarbedrijf Van Oeveren te Zierikzee, voor haar
lezers een tweedaagse reis georganiseerd. Evenals vorig jaar was de animo
hiervoor erg groot: het afgelopen weekeinde zijn 49 deelnemers op reis ge
weest terwijl op 29 en 30 maart een tweede groep van ongeveer 90 deelnemers
op reis gaat.
Niet minder dan 29 bruggen verbinden twee delen van de stad Luxemburg
met elkaar. Op de foto ziet u één van deze vele staaltjes van bouwkunst.
5
De enorme sneeuwval in de nacht van vrijdag op zaterdag gaf aan de lezers-
reis van de Zierikzeesche Nieuwsbode een sfeervolle accent.
Al op het allereerste moment bleek
dat de stemming meer dan goed was
en dat de reislustige Schouwen-
Duivelanders het erg goed met elkaar
konden vinden. En dat ondanks het
vroege uur van opstaan: de eerste
deelnemers moesten vrijdagochtend
al om 05.45 uur instappen. Eerlijk
heidshalve dient ook te worden ge
zegd dat niet iedereen even weinig
moeite had met het tijdig opstaan.
Snel een eenheid
Dit vroege uur zal overigens debet
zijn geweest aan het feit dat het eer
ste gedeelte van de reis door de deel
nemers voornamelijk in stilte werd
afgelegd of met rustige gesprekken
met de buurman of -vrouw. Het duur
de tot na de koffiestop in Brussel,
omstreeks 08.30 uur, voordat de con
versatie ook gericht werd tot anderen
dan de buur.
Op zich ook wel begrijpelijk want
in veel gevallen kent men de overige
deelnemers aan de reis niet of nau
welijks. Het is overigens opmerke
lijk hoe snel de reizigersgroep een
eenheid gaat vormen, waarbij een
buitenstaander de indruk kan krij
gen dat men elkaar al veel langer
kent. Een belangrijk aandeel daarin
levert chauffeur/reisleider Rinus die
door middel van erg veel informatie
over datgene, wat vanuit de bus te
zien is, voldoende stof tot praten
Tekst en foto's: Marien Kaat
aanlevert. Deze vorm van reisleiden
houdt hij overigens de gehele reis in
ere, waardoor de tocht aanzienlijk
wordt veraangenaamd.
Zoals gezegd werd de eerste kof
fiestop gehouden in Brussel in de on
middellijke nabijheid van het Atomi-
um, het symbool bij uitstek van de
Belgische hoofdstad en dat een erfe
nis is van de destijds gehouden we
reldtentoonstelling. Het Atomium is
een kolossale nabootsing van een ij
zermolecuul, uitgevoerd in metaal.
De eerste sneeuw
Na het nuttigen van de hartverster
kende volksdrank nummer één werd
de reis vervolgd in de richting van
Luxemburg, de hoofdstad van het ge
lijknamige groothertogdom. De tocht
voerde dwars door de Ardennen, het
aan natuurschoon rijke en landschap
pelijk erg mooie laaggebergte van
België.
Toen al werd voor het eerst in de
twee dagen kennis gemaakt met die
witte vorm van neerslag, die men
thuis al verheugd vaarwel had ge
zegd. In de hoogste gebieden van de
Ardennen was de bodem bedekt met
een aardig laagje sneeuw en waren
de bomen hier en daar wit bestoven.
Vele passagiers probeerden vanuit de
bus dit landschap, dat deed dehken
aan wintersportgebieden, op de ge
voelige plaat vast te leggen. De vol
gende dag bleek evenwel dat de be
sneeuwde Ardennen nog maar kin
derspel was bij wat nog te wachten
stond. Maar dat wist toen nog nie
mand.
Luxemburg
Via Bastogne en Arlon werd
Luxemburg bereikt, terwijl de regen
inmiddels had plaatsgemaakt voor
natte sneeuw. Dat weerbeeld veran
derde opnieuw toen de contouren van
de stad Luxemburg in beeld kwamen:
het werd droog. Maar de gure wind en
de bijzonder lage temperatuur ver
dwenen niet. Mede daardoor en door
het feit dat Luxemburg werd bereikt
rond het middaguur, waardoor de
meeste winkels gesloten waren en de
horeca-etablissementen overvol, was
het twee uur durende verblijf in
Luxemburg wat minder geslaagd dan
verwacht. Niettemin slaagde ieder
een erin om de inwendige mens te
versterken en het centrum van de
stad te bezichtigen. Omstreeks half
drie werd, na het tellen van de hoofd
en, de reis voortgezet in aanzienlijke
sneeuwbuien, die al geruime tijd een
verblijf in de open lucht minder ple
zierig had gemaakt.
Via de grenspost Remich reed de
bus West-Duitsland binnen, daarbij
begeleidt door een voorjaarszonnetje.
Het laatste gedeelte van de heenreis
werd afgelegd met een snelle rit over
de Autobahn, dwars door het bosrij
ke Pfalz-gebied.
Deze tijd werd door vele busreizi
gers gebruikt om wat slaap in te ha
len of om alvast wat vooruit te sla
pen.
Hotel
Terwijl behoorlijke sneeuwbuien
het laatste kwartier van de reis de in
druk hadden gewekt dat het binnen
enkele dagen winter zou worden in
plaats van lente, werd omstreeks vijf
uur het einddoel van de reis: de stad
Kaiserslautern, bereikt.
Na elf uur reizen zochten vijftig
Zeeuwen hun hotelkamer op, een
beetje vermoeid maar al vol met reis
indrukken. Het eerste klas Dorint-
hotel „Pfalzerwald" ligt aan de rand
van de stad, in de onmiddellijke om
geving van het gelijknamige woud en
vlakbij het stadion van de Bundesli-
gaclub F. C. Kaiserslautern.
Dit laatste aspect werd later op de
avond benadrukt door de aanwezig
heid van het eerste elftal van HSV en
trainer Ernst Happel in het hotel. F.
C. Kaiserslautern zou de volgende
dag een competitie-wedstrijd spelen
tegen deze Hamburgse ploeg. De vol
gende dag zou echter blijken dat de
t
Hamburgers tevergeefs naar zuid-
Duitsland waren gereist, omdat de
wedstrijd was afgelast vanwege de
sneeuwoverlast.
Toch zal voor menigeen het feit, dat
het ontbijt in de ontbijtzaal was ge
nuttigd in aanwezigheid van Happel
en zijn ploeg, bij thuiskomst een on
derwerp van gesprek geweest zijn.
Zwembad
Nadat een ieder de hotelkamer op
gezocht had, bleek al snel dat velen
de tijd tot aan het diner op verschil
lende manieren zou doorbrengen.
Sommigen begaven zich, gewapend
met badkleding en handdoek, in de
richting van het zeer luxueus en mo
dern ingerichte overdekte zwembad
van het hotel. Het was een verkwik
kende ervaring om na een lange dag
enkel baantjes te trekken in het wa
ter, zich vervolgens uit te strekken
onder het solarium en tot slot een
drankje te nuttigen aan de bar in het
zwembad. Anderen verkwikten zich
door middel van een saunabezoek,
dat ook bij het zwembad aanwezig is.
Weer een andere groep spoelde de
vermoeienissen van de dag van zich
af in de luxe badkamer, die in elke
hotelkamer aanwezig is. Het dobbe
ren in een bad vol met heerlijk warm
water, waarvoor zelfs het badschuim
gereed lag, en gevolgd door een heer
lijke douche, was een garantie voor
een volledige verfrissing. Een kopje
koffie of een drankje in de hotelbar
maakte tot slot weer een heel ander
mens van je.
En nog een andere groep maakte
van de geboden gelegenheid gebruik
om een uiltje te knappen en op die
manier weer op krachten te komen
voor de avond.
Diner-dansant
Het avondprogramma werd gevuld
met een uitstekend diner in de Bal
zaal van het hotel, waarbij een duo
voor de muzikale omlijsting zorgde.
Vanaf half acht konden de
Nieuwsbode-lezers genieten van de
meer dan goede keuken van het ho
tel, terwijl het uit een zangeres en
een keyboard-specialist bestaande
duo zorgde voor een goed stuk mu
ziek. Een aanlokkelijk dansvloertje
nodigde de liefhebbers uit voor een
dansje.
Een beetje teleurstellend voor het
muzikale duo is dan ook het feit te
noemen dat slechts weinigen gebruik
maakten van deze plezierige moge
lijkheid tot ontspanning. Niet duide
lijk werd of dat te wijten was aan het
feit dat velen de danskunst niet
machtig zijn of dat de 520 kilometer
lange heenreis in de benen was gaan
zitten.
Wel werd duidelijk dat iedereen
zich het diner goed had laten smaken:
voor een aantal was de hoofdschotel
zelfs zo ruim bemeten, dat menig
bord niet werd leeggegeten.
In alle opzichten voldaan zocht een
aantal personen tegen elf uur de ho
telkamer op om er voor te zorgen dat
men de volgende ochtend weer geheel
monter en uitgeslapen aan de tweede
reisdag kon beginnen. Een ander ge
deelte van de groep had Klaas Vaak
nog niet ontmoet en begaf zich naar
de hotelbar of naar de Weinstube van
het hotel, teneinde onder het genot
van een glaasje nog wat na te praten.
Breugeliaans ontbijt
Na het ontwaken, de gebruikelijke
wasbeurt en het pakken van de kof
fers stond opnieuw een verrassing te
wachten. Menigeen zal de ontbijtzaal
hebben opgezocht in de veronderstel
ling enkele boterhammetjes met jam
en een kopje thee te nuttigen.
Groot was dan ook de verbazing bij
het aanschouwen van de hoeveelheid
aangeboden etenswaren, die bij een
Bourgondische of Breugeliaanse
schranspartij niet had misstaan. Er
zullen weinigen zijn, die later in
staat waren om iets op te noemen dat
niet bij dat ontbijt werd aangebo
den.
We zullen dan ook geen volledige op
somming geven, maar een globaal
beeld is toch wel op zijn plaats. We za
gen vijf soorten brood, harde en zach
te bolletjes, beschuit, crackers, ge
roosterd brood, verschillende soorten
knackebröt en roggebrood. Het on
derdeel beleg omvat nagenoeg alle
soorten worst, meerdere soorten
kaas, hard en zacht gekookte eieren,
gebakken eieren al dan niet met ham
of spek, roereieren, zeven soorten
jam, kaas, enzovoorts. Voor de lief
hebber was er ook kwark of yoghurt,
al dan niet met verschillende soorten
vruchten, muesli of zemelen. Of
schoon de opsomming nog niet volle
dig is, besluiten we deze toch maar
met het noemen van de dranken:
thee, koffie, melk, karnemelk en een
vijftal vruchtensappen.
Na het lezen van deze opsomming
zal het duidelijk zijn dat niet ieder
een voldoende tijd voor het ontbijt
had uitgetrokken om optimaal van
het gebodene te genieten.
Winterse omstandigheden
Na te zijn bekomen van de verwon
dering over het dikke pak sneeuw,
dat 's nachts gevallen was, werd de
reis door de Westduitse middelge
bergten voortgezet. Allereerst stond
een bezoek aan het Museum Idar-
Oberstein op het programma. Idar-
Oberstein ligt in het „Saar-Nahe-
Bergland in het Moezelgebied, waar
sinds eeuwen mineralen worden ge
dolven en verwerkt. De geschiedenis
van deze industrie en het resultaat
van de bewerking van de ruwe stenen
staat in al haar pracht en pra,al op
gesteld in dit museum.
Maar voordat Idar-Oberstein werd
bereikt moesten nog enkele prakti
sche problemen worden opgelost. In
verband met de meer dan winterse
omstandigheden, waardoor de we
gen soms zeer slecht berijdbaar wa
ren, was besloten om het eerste ge
deelte van de reis via de Autobahn af
te leggen. Maar weldra bleek dat de
afslag naar Idar-Oberstein afgeslo
ten was wegens de sneeuwval, waar
door een grote omweg moest worden
gemaakt.
Het voordeel daarvan was weer dat
de reizigers een schitterend panora
ma kregen voorgeschoteld in de vorm
van zwaar besneeuwde berghellingen
en naaldwouden van de Schwarzwal-
der Hochbergen, die met een hoogte
van 800 tot 1.000 meter gerekend kun
nen worden tot de hogere middelge
bergten. Een aantal leden van de
groep werd daardoor voor het eerst in
zijn of haar leven in staat gesteld om
indrukken op te doen van een bergge
bied tijdens de winter: „Het lijkt wel
of ik op de wintersport ben", zo luid
de het commentaar van een dame.
Compliment
Tijdens deze rit op de tweede dag
bleek ook overduidelijk dat een com
pliment op zijn plaats is in de rich
ting van chauffeur Rinus van der
Voorden en het materiaal van het tou-
ringcarbedrijf Van Oeveren. De com
binatie van zeer ervaren chauffeurs,
die geen enkel risico wensen te ne
men, en zeer goed rijdend materieel
zorgden er voor dat de bepaald on
comfortabele weersomstandigheden
geen enkel beletsel konden vormen
voor een behouden thuiskomst.
Nadat iedereen de stop in Idar-
Oberstein ook had gebruikt als kof
fiestop, werd het bergachtige gebied
weer opgezocht. Via de Hunsrück,
met als hoogste top de 880 meter hoge
Feldberg, voerde de rit naar de vol
gende tussenstop. Dat was
Bernkastel-Kues, waar de lunch werd
gebruikt.
Onderweg werd de rit door het be
toverende berglandschap even onder
broken door een stukje hulpverle
ning aan een in moeilijkheden
verkerende medemens. Op een gege
ven moment werd de bus aangehou
den door een automobilist, die met
zijn auto van de gladde, enigszins
hellende weg was gegleden en in de
ondiepe berm was beland. Met geen
mogelijkheid de auto op eigen
kracht weer op het wegdek komen en
sleephulp van andere automobi
listen was door de gladheid ook geen
succes. Toch zou de narigheid voor de
automobilist niet lang meer duren,
want zo'n twintig stoere Zeeuwen
waren op verzoek van chauffeur Ri
nus best even bereid om de winterse
omstandigheden te trotseren en met
vereende krachten de auto op de weg
te zetten. Enkele dames maakten
daarbij van de gelegenheid gebruik
om hun waardering voor de inspan
ningen van het mannelijkdeel van
het reisgezelschap te tonen door het
gooien met verse sneeuwballen.
Na de aankomst in Bernkastel-
Kues werd het hotel „Burg Lands
hut" opgezocht en schaarde men zich
rond de dis. Omdat inmiddels een
aanzienlijke vertraging in het reis
schema was opgetreden, werd beslo
ten om na de maaltijd onmiddellijk
verder te reizen. De rit, die volgde,
leidde dwars door enkele schilde
rachtige gebieden van het Eifelge-
bergte, waarbij de weersomstandig
heden nogal wisselden. Het ene
moment sneeuwde het aanzienlijk
om het volgende moment plaats te
maken voor een behoorlijke mist
bank.
Schouwse overval
Maar al snel bleek dat de rit naar
Breda, waar het afscheidsdiner zou
worden genuttigd, te lang zou duren
om in één ruk af te leggen. Daarom
stelde chauffeur Rinus zo rond 16.00
uur het volgende voor: „Het wordt
toch een zooitje vandaag, dus we
gaan ook nog maar ergens koffiedrin
ken." Met het oog op de grote hoeveel
heid sneeuw, die op dat moment viel,
stelde hij vervolgens onder grote hi
lariteit voor: „Ik weet nog een leuke
tent met een terrasje."
Het terrasje werd gelaten voor wat
het was, maar de koffiestop werd ge
maakt bij een Konditorei in Mon-
schau. Ook het feit dat er slechts 42
zitplaatsen beschikbaar waren,
weerhield de groep niet om binnen te
vallen. Wie niet kon zitten, bleef ge
duldig staan in het verkoopgedeelte
van de zaak. Nadat bijna iedereen
weer in de bus zat, onthulde de eige
naar van het etablissement dat hij en
zijn vrouw de nodige moeite hadden
gehad om deze Schouwse overval het
hoofd te bieden. Dat bleek overigens
ook wel tijdens de bediening: de fa
milie was kennelijk al met het hoofd
bij de komende rustdag en was wat
minder blij met het overstelpende
aanbod van klanten vlak voor slui
tingstijd.
Dat mocht de pret evenwel niet
drukken en een ieder begon, gespij
zigd en gelaafd, aan het op het een na
laatste gedeelte van de reis. Nadat
het laatste stuk van de reis door West-
Duitsland in forse regenbuien was af
gelegd, bleek na een bezoek aan de
grenspost nabij Aken dat de vochtig
heidsgraad in Nederland aanzienlijk
lager was dan in het buitenland: jle
laatste etappe werd afgelegd met
droog weer. Dit feit werd door Rinus
van der Voorden als laatste wetens
waardigheid van de reis betiteld met
„een natuurwonder".
Afscheid
Zoals gezegd werd in Breda, in het
restaurant „de Boswachterij" in het
Mastbos, het afscheidsdiner opge
diend. De voortreffelijke maaitijd
werd door een glaasje wijn begeleid.
Daarna werd voor de laatste maal
de bus opgezocht om tenslotte moe
maar voldaan huiswaarts te keren.
Tijdens dit laatste gedeelte van de
reis werd door mij, namens de gehele
groep, een dankwoord uitgesproken
aan het adres van chauffeur/reislei
der Rinus van der Voorden. Daarbij
werd de aandacht gevestigd op de
voortreffelijke wijze waarop Rinus,
met name gedurende de tweede reis
dag, alle winterse „problemen" het
hoofd had geboden. Er werd ook even
stilgestaan bij het feit dat de manier
van reisleiden optimaal had bijge
dragen aan het welslagen van de reis
en dat op die manier iedereen boor
devol geweldige indrukken huis
waarts keerde. Tot slot werd de na
druk gelegd op het feit dat inmiddels
overduidelijk is gebleken dat de ge
kozen formule voor de lezersreizen
van de Zierikzeesche Nieuwsbode
best een succesformule genoemd
mag worden, getuige de steeds stij
gende belangstelling.
In zijn dankwoord relativeerde Ri
nus de tot hem gesproken woorden in
alle bescheidenheid: „Iedereen heeft
zijn vak en dit is het mijne. En dat
probeer je zo goed mogelijk te doen.
Dat is niets bijzonders."
Maar hij betrok in de lovende woor
den tevens ook de technische dienst
van het touringcarbedrijf Van Oeve
ren: „Zonder de mensen, die er steeds
voorzorgen dat het rijdend materieel
in zeer goede conditie is en is aange
past aan de te verwachten weersom
standigheden, is het niet mogelijk
om dergelijke reizen tot een succes te
maken."
Rinus sloot zijn verhaal af met een
dankwoord aan de leden van de
groep: „U was een geweldige groep,
die gelukkig de zich onderweg voor-
gedane problemen voor lief heeft ge
nomen en zich uitstekend heeft ge
schikt. Ik wil u daar heel hartelijk
voor danken."
Na deze lovende woorden over en
weer gleden de laatste kilometers
van de 1.150 kilometer lange tocht on
der de wielen van de bus door om ver
volgens iedereen weer op dezelfde
plaats af te zetten, waar men bijna
twee dagen eerder was opgestapt.
Het enige verschil was dat men vrij
dagochtend vol verwachting op stap
ging terwijl zaterdagavond duidelijk
sprake was van grote voldoening (en
enige vermoeidheid).
Of, zoals een medereiziger het ver
woordde: „Ik voel de reis wel zitten,
maar ik heb er totaal geen spijt van
dat ik ben meegegaan. Als het kan ga
ik volgend jaar. voor de derde keer.
weer mee!"
Een deel van het gezelschap tijdens één van de voortreffelijke maaltijden, die tijdens de rets werden gebruikt. Op
deze foto gebeurt dat in het hotel Burg Landshut in Bernkastel-Kues op de terugreis.
4