Kwart eeuw damesafdeling
en zilveren jubilaresse
Jubilaresse Truus Smalheer
werd in het zonnetje gezet
Terwijl de schepen wachtten
NOORDWELLE
DRUKKERIJ
Rapport met
tegenzin
ontvangen
3
Feest bij Werkvoorzieningsschap 'De Zuidhoek'
Vijfentwintig jaar bij 'De Zuidhoek'
ZIERIKZEESCHE
NIEUWSBODE
i
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Maandag 11 februari 1985 Nr. 23675
ZIERIKZEE - Vrijdagmiddag was het feest bij Werk
voorzieningsschap 'De Zuidhoek'.De damesafdeling bin
nen dit bedrijf bestond op deze dag precies vijfentwintig-
jaar en bovendien was er op deze afdeling een vrouw, die
die volle vijfentwintig jaren had doorlopen. Mejuffrouw
Truus Smalheer was die zilveren jubilaresse. Alles bij el
kaar derhalve reden genoeg om feest te vieren in 'De
Zuidhoek' en dat gebeurde vrijdagmiddag dan ook. Ter
wijl buiten voor de tweede maal dit jaar de wereld een
winters aanzien kreeg, werden binnen hartverwarmende
woorden gesproken en werd er op ludieke wijze aan
dacht besteed aan deze mijlpaal voor het werkvoorzie
ningsschap.
„Het was een goede zaak en een
wijs besluit van het toenmalig be
stuur om na ernstige overweging en
uitvoerig beraad te starten met een
damesafdeling binnen de Centrale
Werkplaats Schouwen-Duiveland",
aldus mevrouw J.Kloet -Schellinger
hout, vice-voorzitter van het bestuur
van het werkvoorzieningsschap. Zij
memoreerde, dat na een schoorvoe
tend begin de damesafdeling was uit
gegroeid tot één van de sterkste pij
lers van het bedrijf.
Spreekster stelde vast, dat zowel
binnen als buiten ons land de ver
zelfstandiging en gelijkstelling van
de vrouw zich steeds meer mani
festeert. „Maar dames we zijn er nog
lang niet", hield mevrouw Kloet haar
gehoor voor. De vice-voorzitster zei
niet geheel goed te kunnen inschatten
of er binnen 'De Zuidhoek' nog spra
ke was van een duidelijke achterstel
ling van de vrouw, maar ze dacht van
niet.
Gelijke beloning
Ze wees in dit verband op het feit
dat de wet sociale werkvoorziening
geen verschil kent in de beloning tus
sen mannen en vrouwen. Verder
constateerde ze, dat binnen 'De Zuid
hoek' het meest aantrekkelijke en
verantwoordelijke werk niet uitslui
tend door mannen wordt verricht.
Ook benadrukte mevrouw Kloet
het feit, dat ook binnen het Orgaan
van Overleg (te vergelijken met een
ondernemingsraad) een vrouw zit
ting heeft. Tot slot sprak zij namens
het bestuur de wens uit, dat er op dit
zilveren jubileum nog een lange
reeks van jaren met arbeidsvreugd
mag volgen.
De heer J. Pomper, directeur van
het werkvoorzieningsschap, wierp op
geheel eigen wijze een terugblik op
het ontstaan van de damesafdeling en
de gevolgen daarvan voor het gehele
bedrijf.Hij memoreerde, dat op 8 fe
bruari 1960 werd gestart met de da
mes: G. Smalheer, B. van Zuidland,
A. Kik en J. Schilperoord onder lei
ding van mejuffrouw M. C. Flik-
weert.
Omschakeling
Een hele omschakeling voor de
mannen, die daar nog niet op waren
ingesteld, constateerde de heer Pom
per. Maar het bleek hen toch allemaal
wel mee te vallen, want de dames
brachten kleur en fleur in het dage
lijks werk en bovendien behoefde het
'typische vrouwenwerk' niet meer
door mannenhanden te worden ver
richt: het zorgen voor koffie en thee
en het schoonhouden van de werk
ruimte, de kantoren, de toiletten, het
doen van de was en ook de jaarlijkse
grote schoonmaakbeurten.
De wijze waarop dat werk soms
werd verricht, leverde deze middag
aardige anekdotes op. Zo vertelde de
heer Pomper, dat de kasten, bureaux
en stencilmachine weieens al te gron
dig werden afgestoft en dat ook de
chloorfles weieens te drastisch werd
gebruikt.
De directeur gaf verder een opsom
ming van de 'werkplaatshuwelijken'
die in de afgelopen vijfentwintig jaar
tot stand waren gekomen. Hij kwam
tot een totaal van zeven. Verder stelde
hij vast, dat de dames in de loop der
jaren toch wat meer in het gehele be
drijf waren geïntegreerd. Het begon
in de kantine, waar mevrouw Heinen
als eerste vrouw de skepter ging
zwaai en. Vervolgens was het mejuf
frouw J. de Ruyter die aan de slag
ging met de prints en daarna mejuf
frouw J. Krijger met de draadbomen.
Toekomst
De heer Pomper achtte het niet uit
gesloten. dat deze ontwikkeling zich
in de toekomst zal voortzetten en dat
ook nogeens vrouwen de lasafdeling
gaan bevolken. Hij stelde vast, dat de
dames langzaam maar zeker een zeer
eigen plaats hadden ingenomen en
dat ze gelukkig niet meer waren weg
te denken uit deze werkgemeenschap.
Hij achtte voldoende fundamenten
aanwezig voor een nog heel lang
voortbestaan van de damesafdeling.
Weinig inspiratie
De heer J. Vermeulen, voorzitter
van de personeelsvereniging van 'De
Zuidhoek', liet weten weinig inspira
tie te hebben gehad bij het maken
Advertentie
van zijn toespraak ter gelegenheid
van dit zilveren jubileum. Desalniet
temin bleek hij in staat een verbluf
fend patriarchaal betoog af te steken.
Inspelend op de woorden van de me
vrouw Kloet, dat de oprichting van
de damesafdeling destijds een wijs
besluit was geweest, was de heer Ver
meulen van mening, dat een derge
lijk besluit om een aparte afdeling te
creëren nu niet meer genomen zou
worden.
Zelf had de voorzitter van de perso
neelsvereniging inmiddels acht jaar
ervaring met die aparte vrouwenaf
deling, waarvan het aanvankelijk
leek, dat geen man achter die schei
dingsmuur mocht komen. Voor hem
gold dat echter lang niet altijd, want,
stelde de heer Vermeulen vast: „Er
blijven nou eenmaal altijd dingen,
die een vrouw niet kan, zoals zware
dingen tillen".
Spreker constateerde, dat de eman
cipatiegedachte zich echter ook bin
nen de Zuidhoek was gaan manifeste
ren en dat de vrouwen niet meer
strikt alleen op de damesafdeling
functioneren. Hij achtte het een goe
de zaak, dat daar binnen het bedrijf
medewerking aan werd verleend en
dat er nu door het gehele bedrijf
vrouwen werkzaam zijn. Hoewel hij
persoonlijk toch nog maar weinig
vrouwen bestand zag tegen het zware
werk in de buitendienst en tegen de
luchtjes in de lasinrichting. Volgens
de heer Vermeulen houden de dames
zich toch maar liever bij de boutjes en
schroefjes.
Historisch overzicht
Voor een gedegen en zeer gedetail
leerd historisch overzicht van de af
gelopen vijfentwintig jaar zorgden
de medewerksters van de damesafde
ling zelf tijdens deze feestmiddag. De
dames T.Bil, T.Gast, J.Kommer,
M'.Boot eh M.Mes lazen bij téerbèurt
een gedeelte van dat historische over
zicht. Op de achtergrond zorgden
twee andere medewerksters steeds
voor het uitbeelden van de belang
rijkste werkzaamheden die tijdens
die vijfentwintig jaren werden ver
richt. Elk gedeelte werd afgesloten
met een gezongen refrein, begeleid
door de heer A. van der Schelde.
Zo werd gememoreerd, dat op die
8e februari in de oude school op de
hoek van de Manhuisstraat met ne
gen dames werd begonnen met plak
werk aan scheeretuis en met het ma
ken van snoeren. Ook Zeelandia be
hoorde toen reeds tot de opdrachtge
vers. Het jaar daarop kwam daar het
maken van luierbroekjes (of 'baby-
pants') bij.
Een zware storm eind 1961 rukte
het dak van het gebouw in de Man
huisstraat en de damesafdeling kreeg
tijdelijk onderdak in het gebouw van
de B.B. Twee jaar later werd het oude
schoolgebouw uitgebreid en togen
ook directie en administratie naar de
Manhuisstraat. Nieuwe werkop
drachten in die tijd waren het maken
van het ministerie van Sociale Zaken
een film maakte over de sociale werk
voorziening.
Verhuizing
In 1965 kon de nieuwe huisvesting
aan de Havenstraat worden betrok
ken. Niet iedereen was even blij met
die verhuizing.Een feit, dat directeur
Pomper in zijn toespraak ook reeds
had gemeld. Het was even wennen in
die nieuwe grote hal, maar na ver
loop van tijd lukte dat wel.
In de jaren 1966 en 1967 dienden
zich nieuwe werkzaamheden aan:
naaiwerk voor confectiebedrijf Su
perdam, de toenmalige buur van 'De
Zuidhoek'. Verder maakten de dames
kerstboomverlichtingen voor Splen
dor en werden amandelen gesorteerd
voor Zeelandia. Enorm druk was het
in 1968 In alle afdelingen zag men
vapona-strips. Er werden er in dat
jaar dan ook 1.264.244 ingepakt.
Een nieuwe, belangrijke klant
diende zich aan in 1969: snoepgigant
Jamin. Een belangrijke opdrachtge
ver overigens die met ingang 1 maart
dit jaar gaat verdwijnen.
In 1979 en 1971 stopten de opdrach
ten van Shell en Splendor, maar een
nieuwe klant diende zich aan: Koni
voor het monteren van auto-heaters
en voor plastic-fabriek Bema werd
inpakwerk verricht. Door de voort
gaande techniek en de komst van
transistors en prints in televisie
toestellen werden draadbomen en
speciale verbindingen overbodig. Op
de damesafdeling van 'De Zuidhoek'
werd dat jammer gevonden.
Kinderspelletjes
In het begin van de zeventigerjaren
diende de firma Mercurius uit Wor-
merveer zich aan met de opdracht
kinderspelletjes te verpakken. In
1974 werd de naamsverandering
doorgevoerd. „Centrale Werkplaats
Schouwen-Duiveland" werd „Werk
voorzieningsschap De Zuidhoek".
In 1975 was er voor het eerst een te
ruggang in de werkzaamheden te con
stateren. Een plezierige belevenis
echter waren de opnamen van film
maker Jan Vrijman, die in opdracht
van het ministerie van sociale zaken
een film maakte over de sociale werk
voorziening.
In 1977 werd werkleidster mejuf
frouw Flikweert na jaren van hard
werken uitgewuifd. Zij werd opge
volgd door mevrouw A. Pekaar-
Boonman.
De jaren volgden elkaar vervolgens
in snel tempo op. Dit vooral door de
drukke werkzaamheden. Nieuwe op
drachtgevers in latere jaren werden
de firma's Chefaro en Vrieland. De
dames drongen meer en meer tot het
gehele bedrijf door en het lukte
Sjaan Kristelijn om als eerste vrouw
in het Orgaan van Overleg gekozen te
worden.
Het afgelopen jaar was moeilijk,
omdat er veel werk was en weinig
mensen. Vanwege de door het mini
sterie ingevoerde personeelsstop
moesten eerst mensen het werk veria-
Vrijdag was het precies vijfentwintig jaar geleden, dat bij het Werkvoorzie
ningsschap „De Zuidhoek(toen nog Centrale Werkplaats) werd gestart met
een aparte damesafdeling. Tijdens een feestelijke bijeenkomst werd terugge
blikt op de vele werkzaamheden, die in deze kwart eeuw werden verricht.
ten voor er nieuwe mochten begin
nen. En daarnaast bleef het aantal
verlofdagen steeds stijgen. Maar ge
lukkig hebben we nog niet kunnen
constateren dat er mensen problemen
hadden met het opmaken. En nu
moet de echte verkorting van de ar
beidstijd nog beginnen", aldus het
overzicht van vijfentwintig jaar da
mesafdeling.
Overigens werd hierin naast het
werk ook aandacht besteed aan de
vele aspecten daar omheen, zoals de
zangtalenten van de dames, de plage
rijen van de werkmeesters en aan de
onderlinge anekdotes. Het overzicht
werd besloten met de allerbeste wen
sen voor de toekomst voor de dames
afdeling in Werkvoorzieningsschap
'De Zuidhoek'.
ZIERIKZEE - Eregast tijdens de viering van het zilve
ren jubileum van de damesafdeling bij werkvoorzie
ningsschap 'De Zuidhoek' vrijdagmiddag was mejuf
frouw Truus Smalheer, die zelf op deze dag ook een
kwart eeuw 'Zuidhoek' op haar naam kon schrijven. Zij
is vanaf de start op 8 februari 1960 werkzaam op die da
mesafdeling.
In aanwezigheid van haar ouders,
zuster, zwager en zeer vele collega's
werd de jubilaresse uitgebreid in het
zonnetje gezet.
Directeur J.Pomper memoreerde,
dat Truus de enige is, die het wel en
wee van de damesafdeling vijfen
twintig jaar lang dagelijks heeft
meegemaakt. Hoewel zij uiteenlo
pende werkzaamheden verrichtte,
hield ze zich voornamelijk bezig met
inpakwerk. Het corveewerk, dat zij
i in vroeger jaren ook deed, is itimicU
dels overgenomen door jongere colle1
Grondig
De heer Pomper memoreerde ech
ter, dat ze dat huishoudelijk werk al
tijd heel grondig had gedaan en dat
de vimbus daarbij ëën van haar
meest geliefde attributen was ge
weest. Vérder liet hij weten, dat
Truus destijds beslist geen voorstan
der was van de verhuizing naar de
Zuidhoek. Haar protest was duide
lijk, volgens Pomper. Jarenlang
stond ze op het Sas elke ochtend
wachtend op de bus die haar naar de
Havenstraat zou brengen, omdat ze
die weg niet kon lopen. Volgens de di
recteur voltrok zich echter een me
disch wonder nadat Truus haar in
trek had genomen in Schouwenoord.
Plotseling bleek ze weer in staat de
afstand naar 'De Zuidhoek' te voet af
te leggen.
„Truus is een beste meid, als ze dat
wil zijn", aldus Pomper en hij liet
weten, dat ze haar collega's als 'duif
jes' betitelt als ze in een goed hu
meur is. „Maar, o wee als Truus boos
is, berg je dan maar en dan is het
geen Frans wat ze spreekt".
Mejuffrouw Truus Smalheer maakte
vijfentwintig jaar lang het wel en
wee van de damesafdeling binnen
,,De Zuidhoekmee.
Doorgaand op de serieuzere toer
wees de directeur erop, dat de jubila
resse in staat is zaken die ze
bespreekbaar wil maken heel duide-
'Iijk op papier te zetten. Hij prees in
dit verband ook haar fraaie hand
schrift. Pomper besloot met de wens
van nog een aantal plezierige jaren
met elkaar. Als blijvend aandenken
aan vijfentwintig jaar 'Zuidhoek'
mocht de jubilaresse uit handen van
de directeur een zeer fraai gouden
kettinkje met gouden tientje ontvan
gen.
Verschil
„Hoe houd je het vol zo lang bij ene
baas?". Deze vraag stelde de heer J.
Vermeulen, voorzitter van de perso
neelsvereniging. Hij vond dat er tus
sen het werkvoorzieningsschap en
het reguliere bedrijfsleven wel duide
lijke verschillen zaten.,, Naar het
werkvoorzieningsschap word je toch
een beetje gestuurd", vond hij. Hij
nam dan ook diep zijn pet af voor ie
mand, die het vijfentwintig jaar had
volgehouden.
Volgens Vermeulen was daar veel
incasseringsvermogen voor nodig ge
weest. Iets wat eigen is aan een ge
handicapte, volgens hem, omdat
diens mogelijkheden ten opzichte
van de valide mens beperkter zijn.
Spreker achtte het onterecht, dat
voor mensen die bij het werkvoor
zieningsschap hebben gewerkt de
kansen bij het gewone bedrijfsleven
kleiner zijn. „In ons bedrijf werken
vakmensen, die voer niemand anders
behoeven onder te doen", aldus Ver
meulen.
Hij besloot met de jubilaresse nog
veel plezier in haar werk toe te wen
sen en met de mededeling, dat de tra
ditionele' gift van de personeelsver
eniging een onderdeeltje vormde van
het fraaie geschenk, dat mejuffrouw
Smalheer reeds uit handen van de
heer Pomper had ontvangen.
Persoonlijk
Werkleidster mevrouw Pekaar
richtte zich in een persoonlijk toe
spraakje tot de jubilaresse. Zo liet zij
weten, dat Truus ontzettend graag
werkt maar dat ze ontzettend boos
wordt als ze wordt geplaagd. Ook liet
de spreekster enkele saillante bijzon
derheden van Truus de revue passe
ren, zoals haar kleurrijke kleding,
haar grote voorraad nietjes, haar in
drukwekkende tassen en haar twee
horloges.
Inspelend op het feit, dat opdracht
gever Jamin binnenkort van het to
neel verdwijnt overhandigde de
werkleidster als geschenk een ver
guld koekblik opgemaakt met een
fraai arrangement van droogbloe
men.
Het laatste woord na al deze
toespraken was voor mejuffrouw
Smalheer zelf. Ze dankte bestuur, di
rectie, naaste collega's en overige
personeelsleden voor de fijne uren,
die inen haar had bezorgd deze mi-
dag.
68
Nu beval Anna Bakkers aan de
vrouwen om zich in gelederen te scha
ren, opdat Marie en zij met hunne ste
dehoudsters allen konden inspecte
ren. De heldere stemmen waren
duidelijk hoorbaar in de ijle morgen
lucht.
Rustig liepen de vier forse gestal
ten tussen de beide rijen door, speu
rend naar tekortkomingen, tot Marie
Sijverts bij het ongewapende vrouw
tje kwam. Ze bleef pal voor haar
staan en stootte met een krachtig ge
baar haar hooivork door al haar rok
ken heen tot bij haar voeten, met de
woorden: „Dit is door de kleren,
maar zo je dadelijk geen geweer gaat
halen, zal het je door het lijf gaan."
Geschrokken snelde het schepseltje
naar haar woning om een poos later
met een oud ganzeroer terug te ko
men.
„Goed zo. Marie," prees Geertrui.
Nu verschenen er gaandeweg ook
enige schutters, maar lang niet allen.
De meesten bleven thuis om erger
dingen te voorkomen. En boven
dien ze hadden geweer noch eten.
De vrouwen hielden echter de huizen
van de hoplieden bezet, zodat zij die
kwamen, hen niet te spreken konden
krijgen. En zodra ze met geweld
trachtten langs de vrouwen heen te
dringen, hieven die hun wapens en
slingerden hen die voor de ogen, net
zolang tot ze terugweken.
Dries Bot. die als luitenant van de
schutters toch wilde doorbreken en
door J. VISSER-ROOSENDAAL
wiens geweer niet was weggenomen,
moest na een korte schermutseling
met twaalf van de vrouwen, die zo
dicht tegen hem opdrongen dat hij
geen hand kon lichten, dit aan Wel
moet afgeven. Toen probeerde hij nog
ze te overreden, maar hoe Dries ook
praatte, het was tevergeefs
Door dit iritermezzo was echter de
aandacht van de deuren van de hop
lieden afgeleid, en van die gelegen
heid maakte luitenant Pieter Freek-
zoon, de schepen, gebruik om naar
voren te komen en Marij Pieters, zijn
jonge vrouw, tot haar plicht te bren
gen. Maar Marij, de zachte meegaan
de Marij, die in Pieter nog steeds
meer haar meester dan haar echtge
noot zag, gaf niet toe Dit maakte Pie
ter doldriftig. Hij greep haar vast en
sleurde haar mee naar zijn huis. Maar
Marij riep de anderen te hulp, en nog
eer haar kreet verstorven was, zag
Pieter zoveel degens en vorkpunten
op zich toekomen, dat hij zijn vrouwe
schielijk losliet en in zijn woning
vluchtte.
Tben zei Marij, en haar stem trilde
van emotie: „Al heb je mij niet lief,
ik heb jou wel lief. Je komt niet weg!"
Nadien bleef het in deze buurt nog
al rustig.
Maar toen zag Welmoet haar vader
aankomen en ze ging vlug, met het
geweer van Dries nog onder haar
arm. naar een andere groep vrouwen
die verderop een paar huizen be
waakte Daar stond Jan Thijszoon,
Vervolg van pag. 1
houd en het stimuleren van werkgele
genheid in kleine kernen een voor
waarde is om het vertrek van
bewoners te voorkomen. Hij riep de
provincie op om in haar kleine ker-
nenbeleid meer aandacht te besteden
aan de werkgelegenheid dan aan de
huisvesting.
De burgemeester van Duiveland,
de heer J. van Bommel kon het door
Thissen geschetste beeld niet onder
schrijven. Als voorbeeld noemde hij
Sirjansland waar wel werkgelegen
heid is en toch geen bevolkingsgroei
plaats vindt. Ook burgemeester Den
Boer van Middenschouwen achtte
het geen haalbare kaart om bijvoor
beeld in een dorp als Ellemeet grote
werkgelegenheidsvoorzieningen te
scheppen.
Ook ten gerieve van woningzoeken
den uit kleine kernen is volgens de
onderzoeker een ander volkshuis
vestingsbeleid nodig. Hij pleitte in
dit opzicht voor het steeds „in reserve
houden" van enkele (passende) wo
ningen voor woningzoekenden die
werkelijk dorpsgebonden zijn.
Onbetaalbaar
„Een relatief hoog percentage kort
durende leegstand zou daarom moe
ten worden aanvaard", aldus Thissen.
Directeur Ph. van Doorne van de wo
ningbouwvereniging Beter Wonen
noemde dit echter een onbetaalbare
zaak en niet haalbaar zolang daar
door elders in de regio waar nood op
woninggebied bestaat, minder hui
zen gebouwd mogen worden.
Ir. E. J. Kool van de directie volks
huisvesting Zeeland stelde dat de
aanbeveling uit het rapport in de
praktijk moeilijk te realiseren lijkt
omdat men vast zit aan een meerjari
ge woningbehoefteberekening en
aan de normen die het rijk bij
leegstand hanteert. „Een regelmati
ge bouwstroom van kleine aantallen
woningen," leek hem de enige oplos
sing.
Voor de zogenaamde „starters" op
de woningbouwmarkt zou volgens
een andere aanbeveling in het rap
port net zoals dat tot nu toe vooral in
grote kernen gebeurde, huurwonin
gen moeten worden gebouwd en klei
ne oude koopwoningen in stand wor
den gehouden. De prijs en de snelle
beschikbaarheid zijn hierbij belang
rijk om te voorkomen dat deze groep
wegtrekt uit de kleine kernen. Vol
gens burgemeester C. Slabbekoorn
van Brouwershaven zijn de gemeente-
financiën in vele gevallen ontoerei
kend om, buiten het hiervoor be
schikbare fonds, nog meer geld
hierin te steken. Hij pleitte daarom
voor een soepel toepassen van de
bouwkundige voorschriften als men
sen oude huizen willen opknappen.
Ouderen
Door meer aandacht te besteden
aan voorzieningen die het zelfstandig
wonen van ouderen bevorderen, kan
worden bereikt dat deze groep langer
in de eigen kleine kern blijft wonen,
aldus een andere aanbeveling in het
rapport dat ook pleit voor het oprich
ten van kleine bejaardentehuizen
met 10 tot 15 plaatsen vooral in de zo
genaamde „oude kernen" zoals in de
gemeente Brouwershaven.
De rapportsamensteller kreeg
hierp echter felle reacties van Slab
bekoorn die het vroegere streven
naar centralisatie op dit gebied he
kelde dat nu een hiaat blijkt. „De
huidige 7%-norm maakt het onmoge
lijk om deze aanbeveling te realise
ren", aldus de Brouwse burgemees
ter.
De heer Kool van de directie volks
huisvesting Zeeland bevestigde diri
Tfenslotte gaven de bevindingen in
het rapport aanleiding om te komen
tot het advies dat de bereikbaarheid
van de kleine kernen moet worden
verbeterd ten behoeve van huishou
dens met opgroeiende kinderen die
elders naar school gaan, terwijl het
gezin in andere opzichten wel op de
kleine kernen is georiënteerd. De af
stand tot werk/school bleek namelijk
nogal eens de reden om uit een dorp
weg te trekken.
een jonge sergeant, aan het hoofd van
een groep schutters met Anna Bak
kers te praten om doortocht te ver
krijgen. Zij gaf niet toe en beval hem
heen te gaan. Toen zij niet toegaf trok
hij plotseling zijn degen en begon om
zich heen te slaan om zo de vrouwen
te verdrijven, maar dit zette kwaad
bloed bij de schutters, omdat van ve
len hunner de vrouwen, meisjes, moe
ders of zusters erbij waren en ze die
niet wensten geslagen te zien, ook al
stemde ze met hunne gedragingen
geenszins in.
Eén hunner riep Jan toe: „Mijn roer
is geladen; daar staat een kogel op.
Die het raakt, zal het voelen."
En Wilhelmus dreigde hem: „Op de
mijne staan er twee. Die het voelt zal
het niet navertellen."
Jan keek hen aan en zag dat ze dit
meenden. Hij wilde nu spoedig wij
ken, maar de achterste schutters
drongen op. En omdat de vrouwen
stand hielden, ontstond een korte
worsteling, waarbij hij een steek bij
de linkerborst opliep. Gelukkig bleef
de vork in zijn kleren steken, zodat
hij de huid heel hield. Tbch gaf dit te
denken en werd het oorzaak van het
naar huis gaan van enige schutters.
Nu kwam IJsbrand erbij, en van de
andere zijde naderden de andere bur
gemeesters en de predikant. Samen
poogden zij nu de vrouwen tot rede te
brengen. Maar tevergeefs. Ze weken
niet.
(wordt vervolgd)
Uitgever:
BV. Drukkerij v/h Lakenman Ocht-
man te Zierikzee.
Direktle:
D. L, van 't Leven.
Chef-redaktie:
M. Kaat.
Advertenties en bezorging:
J. van Loon.
Kantoor:
Jannewekken 11, Zierikzee;
postbus 1, 4300 AA Zierikzee;
telefoon: 01110-6551.
Woonhuisaansluitingen:
Advertenties en bezorging na 18.30
uur 01119-1660.
Redaktie (na 17.30 uur): 01110-6719,
01110-4669, 01110-5396.
Fotograaf (na 17.30 uur): 01110-3568.
Abonnementen:
Per 3 maanden (bij vooruitbetaling)
f 38,70; per jaar f 147,80; losse
nummers f 0.75.
De abonnementsprijzen zijn inclu
sief 5% B.T.W.
Verschijnt maandag, dinsdag,
donderdag en vrijdag.
Advertentietarieven:
49 cent per mm; „succesjes" (t/m 4
regels) f 6.04.
Kontrakttarieven op aanvraag.
De advertentieprijzen zijn exclusief
5% B.T.W.
voor zakelijk en privé drukwerk
smidsweg noordwelle tel.:01116-2459
