Luctor
et
Emergo
muzikaal
hoogtepunt
W
X/l
tfl
W
O
H
(U
De Taptoe in beeld
4
RENESSE - Op de foto's van
Johan D. C. Berrevoets wordt de
Renesser Taptoe in beeld
gebracht. Geheel bovenaan
Luctor et Emergo en links op de
pagina de Zierikzeese Showband
Rust Roest. In het hart van de
pagina een minimuzikant bij
Showband Johan Friso en
daarnaast hoofd-majorette Tiny
Schaberg van Jong Holland. Op
de kleine foto daaronder de
Middelburgse Drum- en
Buglekorps Juliana met captain
colour-guard Lisanne Stockx en
daar weer onder enkele tamboers
van Johan Friso. Geheel rechts
Lineke Bonte koe, leidster van
Rust Roest.
TEKST: PETER WIJNEN
RENESSE Na een aantal missertjes in het
evenementenprogramma is de jaarlijkse Renesser Taptoe
financieel een redelijk sukses geworden. Doordat ongeveer 1300
toeschouwers de kassa van sportpark De Laone passeerden kon de
voltallige Evenementenkommissie van de VW opgelucht
ademhalen. Waar het illustere gezelschap voor vreesde werd niet
bewaarheidwaardoor ook de volgende taptoein 1985weer
gewaarborgd is. Tegenover het financiële sukses staat evenwel de
prestatieve middelmatigheid van de Renesser Taptoe 1984.
Muzikaal vormde Fanfarekorps Luctor et Emergo uit Renesse het
absolute hoogtepuntterwijl ook van tijd tot tijd Showband Jong
Holland uit Zwijndrecht goede muzikale hoogstandjes naar de
oren van de toeschouwers stuurde. Verder was het muzikaal
dunnetjes wat de korpsen lieten horenmaar het was ongetwijfeld
nog goedwanneer daar de prestaties van de omlijstende
majorettes tegenover gezet worden. Veelal straalde de
nonchalence van de meisjes te nadrukkelijk af van de showsdie
het muzikale geweld moesten ondersteunen. Desondanks beleefde
mevrouw J. L. Niemantsverdriet-Leenheer van Westerschouwen en
haar echtgenooteen aardige avond.
waardoor kontinuering van het
uitstekende nivo vrijwel zeker
gewaarborgd is. Het bij het fanfare
orkest behorende tamboerkorps
komt uit in de eerste divisie van de
KNF en staat onder leiding van
Adrie Padmos. Ook dit onderdeel
van Luctor et Emergo leverdew een
puike prestatie. Het optreden begon
met de mars De Garde, gevolgd
door Militair Escort van Benett en
het Drumfestival de Brasil van
Egberts. Als slotstuk werd het
Songfestival op mars ten gehore
gebracht, maar het klapstuk was
het daarvoor gespeelde Feelings van
Morris Albert in een bewerking van
dirigent Henk Blom,
ontegenzeggelijk het muzikale
hoogtepunt van de hele taptoe. Eens
te meer bleek, dat hoe dan ook
Luctor et Emergo op niet een
Renesser Taptoe mag ontbreken en
bepaald niet alleen, omdat de
plaatselijke fanfare er
fatsoenshalve bij moet zijn, maar
om de doodeenvoudige reden, dat
het korps vele korpsen de muzikale
broek op doet.
Voorafgaand aan de taptoe
signalen van Jaap Moerland
verzorgden The Somi-Girls en de
Delta-Band uit
Sommelsdijk/Middelharnis een
veertig minuten durend
voorprogramma, een optreden
waarvan de werklust afdroop
zonder dat er overigens grote klasse
werd bereikt. ,,We hebben
gisteravond voor het eerst na zes
weken weer eens gerepeteerd en dat
ging bepaald niet zo denderend",
konstateerde algemeen leidster
Basty van Asperen. ,,In de
zomermaanden zit je altijk met een
hoop vakantiegangers. Daar doe je
niets tegen. Ik ben al blij, dat de
majorettengroep van
hoofdmajorette Marjan de Blok
nagenoeg kompleet is. Alleen de
miniretten van de Flakkeese
formatie komen uit in de tweede
divisie, die miniretten en de Delta
band onder leiding van Conny
Marcus spelen nog in de derde
divisie. Het gezelschap uit
Sommelsdijk/Middelharnis
verscheen onlangs op de AVRO-
televisie als omlijsting bij het
fietscrossgebeuren in Slagharen. Na
Renesse staan er nog taptoe's in
Den Bommel en Sas van Gent op
het programma. Het kontrakteren
van The Somi-Girls en de Delta-
Band als voorprogramma was zeker
geen verkeerde zaak. Na het
optreden van Jong Holland
speelden de twee Middelburgse
korpsen Johan Friso en Juliana een
köraal, verzorgde Jaap Moerland
andermaal de taptoesignalen en
besloot Luctor et Emergo met het
Wilhelmus de ondanks de bepaald
niet hoge kwaliteit van de korpsen
in z'n totaliteit, geslaagde taptoe
1984.
Fanfarekorps Luctor et Emergo uit
Renesse. Het orkest, dat momenteel
in zijn tachtigste levensjaar zit liet
vooral horen niet voor niets in de
ere-afdeling van de Koninklijke
Nederlandse Federatie van
Muziekgezelschappen te zitten.
Onder leiding van Henk Blom, die
dat inmiddels al een kwart eeuw
doet, liet Luctor et Emergo enige
staaltjes van zijn voortreffelijk
kunnen horen, daarbij een beperkt
stukje show niet uit de weg gaand.
Opmerkelijk is overigens ookdat
het Renesser korps bijzonder veel
jeugd onder de leden heeft.
Beatles-nummers met als klapstuk
de vertolking van Yersterday, nog
altijd een van de mooiste
komposities, die het illustere duo
Lennon en McCartney achter zijn
naam heeft staan. Algeheel leider
Rini de Looze verzorgde hierin een
solo. Het tweede optreden van
Showband Rust Roest later op de
avond had in alle opzichten veel
meer klasse. In de tweede show
bleken de Amerikaanse show
invloeden duidelijk merkbaar
zonder dat daarbij evenwel de eigen
stijl van Rust Roest iverd geofferd.
Onder leiding van Lineke Bontekoe
werd de show gevuld met een zestal
nummers, die er stuk voor stuk
mochten wezen. Vooral
Guantanamera en Copacabana, twee
krakers uit de Zuid-amerikaanse
muziek werden door de showband,
bestaande uit een
aan de verbetering moet gebeuren
werd overduidelijk. Ten opzichte
van alle andere optredende korpsen
stak het showgedeelte er bij Juliana
in positieve zin bovenuit. De
kijkers onder de toeschouwers
beleefden aan de twintig minuten
durende show van het
hoofdstedelijke korps verruit het
meeste plezierZij die alleen
komposities moesten regelmatig
vaststellen, dat er nogal eens een
vals 'juliaantje' binnen de groep
zat. Bijzonder knap was evenwel de
uitvoering van MacArtfvur's Park
van John Webb, terwijl ook Neil
Sedaka's Solitaire vrij redelijk
werd neergezet. De algehele leiding
van Juliana was in handen van
Frans van der Paal, terwijl Frans
Lameijn als field-commander
optrad.
Een verhaal apart was natuurlijk
Muzikaal had het optreden van de
Zwijndrechtse Showband Jong
Holland het klapstuk moeten
worden. Vandaar ook dat de
organisatie de Zuidhollandse
formatie, bestaande uit ruim tachtig
personen vlak voor de grote finale
had gepland. Met de show 'Is There
Any Difference' vermaakte het
gezelschap onder de muzikale
leiding van Adrie van der Linde en
Arjan van der Dussen het publiek
uitstekend, maar superklasse was
gezamenlijk een groot stempel op de
muzikale prestatie van de groep.
Millerkrakers uit de jaren veertig,
waarbij vooral 'In The Mood' erg
goed tot zijn recht kwam. Absoluut
topstuk in de show was de selektie
uit de befaamde musical Hairmet
o iek van Galt MacDermot.
Onder leiding van hoofdmajorette
Tiny Schalberg, waarschijnlijk de
opvallendste persoonlijkheid van de
hele taptoe, werden de grootste hits
uit de rock-musical op een sterke
manier ten gehore gebracht.
Jammer was het bij Jong Holland,
dat de mojorettenformatie wel heel
erg zwak presteerde. Opvallende
rollen binnen het muzikale deel van
de band waren er voor xylofoniste
Ilse Schrier en klokkenspelspeler
Koos van der Werf. Zij drukten
gezamelijk een groot stempel op de
muzikale prestatie van de groep.
Het ruim tweeëneenhalf uur
durend programma werd op
sportpark De Laone geopend door
het Junior Drumkorps Johan Friso
uit Middelburg. De onder de leiding
van Piet de Veij staande
hoofdstedelijke jeugdband maakt
deel uit van dr JvHana-korpsen en
enthousiast. Dat laatste is de
voornaamste pijler waarop Johan
Friso bouwt en dat werkt
uitstekend". In de show van Junior
Drumkorps Johan Friso sprong
vooral het Queen-nummer
Bohemian Rapsody er in positieve
zin uit, maar ook 'Let It Be Me' van
Michel Cortis en Gilbert Bécaud
kwam redelijk uit de verf, ondanks
de flinke moeilijkheidsgraad.
Twee keer kwam de Zierikzeese
Showband Rust Roest voor het
voetlicht. Zowel muzikaal als kwa
presentatie overtroefde de tweede
show de eerste ruimschoots. Het
eerste optreden was erg rommelig
en statisch. Positieve uitzondering
was de presentatie van Bert
Kaempferts Swinging Safari, dat
zowel voor het oor als voor het oog
Rust Roest bracht, zoals het graag
wil zijn. Leuk was de medley van
ze vormt als zodanig een
springplank tot de seniorenbands.
In de voorbije jaren groeide het
korps voortdurend uit in aantal,
maar ook kwalitatief mag het korps
inmiddels gezien worden, vooral
omdat de leiding zich niet
aanmatigt fenomenaal te zijn.
Natuurlijk niet", vertelt guard-
captain Carla Bakker, die met field-
commander Harry Florusse de
nieuwe shoiv van Johan Friso
aanvoerde. ..We kunnen nog enorm
veel leren, maar daar schamen we
ons ook niet voor. De groep is
bijzonder jong, maar ook vreselijk
majorettenpeloton, een colour-
guard, een blazerssektie en een
slagwerkgroep voortreffelijk
gebracht. De majorettes stonden
overigens onder leiding van Joan
Rotte.
Uiterst gedisciplineerd was het
optreden van Juliana's Drum- and
Buglekorps uit Middelburg, de
grote broer van de eerder zichzelf
presenterende Showband Johan
Friso. Het was niet de eerste keer
dat Juliana van de partij was in
Renesse, maar de showband bleek
plotseling een fikse reïnkarnatie
ondergaan te hebben. „In augustus
1983 zijn we driftig aan een nieuw
imago gaan werken", legde captain
colour-guard Lisanne Stockx uit.
,,Dat veranderen gebeurde zowel
muzikaal als visueel. We zijn er zelf
best tevreden over wat we er in dal
jaar van gemaakt hebben, maar we
blijven er alles aan doen om nog
meer perfektie te krijgen". Dat er
zo rechts en links nog wel wat
