Massale huldiging in Bruinisse gemeentesekretaris B. de Groot Gister sprak zij van liefde streeknieuws MCCCmKHHeeCeHHOeCHH»»»»»»»»»»»»»» ZIERiKZEESCHE NIEUWSBODE nooqdwi-iii IXMKEQIJ ZIER1KZEESCHE NIEUWSBODE Maandag 9 juli 1984 Nr. 23553 3 Wie enkele jaren bestuurlijk in Bru heeft gewerkt heeft alles meegemaakt en is geschikt voor elke gemeente BRUINISSE - Eigenlijk is filevorming voor een dorp aan de Zeelandroute niets bij zonders. In dit opzicht is Bru wel wat gewend. Maar een file-vorming voor het Dorps huis, zoals die er vrijdagavond was, toen een lange rij wachtenden tot voorbij de trot toirband stond en langzaam naar binnen schoof, is zélfs voor Bruinisse bijzonder. Er speelde zich binnen dan ook iets af, waarvan de hoofdpersonen niet gedroomd kan hebben: de Bruse bevolking liep massaal uit om de jubilerende gemeentesekretaris B. de Groot (vijfentwintig jaar gemeentesekretaris) te feliciteren en vooral te laten blij ken dat Bru blij is een man van een dergelijke kaliber binnen het gemeentehuis te heb ben. Naast de vele goede woorden werd het podium van het Dorpshuis herschapen in een inmense bloemenzee. De Groot zal een héél erg groot huis moeten hebben om al die bloemstukken te kunnen bergen. Deze dag zal hem en zijn naaste famile nog lang heu gen. dus niet), wat hij in b en w doet is niet openbaar, maar het zal niet bij fluisteren blijven, en donderen op de sekretarie ligt niet in de lijn van de jubilaris. Uit zijn periode in Bru memoreer de Hokken het tot stand komen van Aquadelta, waarin De Groot met zeer ter zake kundige adviezen kwam. Hokken zei nog steeds zeer er kentelijk te zijn voor die adviezen van De Groot, die vond dat Bru te klein was om zelf een projekt met een dergelijke omvang in gang te zet ten. Wat zijn kapaciteiten aangaat merkte Hokken op, dat De Groot ei genlijk te groot voor Bru is. ,,Bru mag trots zijn op zijn gemeen tesekretaris", aldus de voormalige burgemeester van het vissersdorp, die het boek „Langs de Linge" over handigde als tastbaar bewijs van zijn waardering voor De Groot. Op z'n Bru's Het echtpaar De Groot op het podium van het Bruse dorpshuis, tussen de overstelpende hoeveelheid bloemen en gezé ten in het grote cadeau: een tuinmeublement. Voorafgaande aan de massaal be zochte receptie was er een ruim uur uitgetrokken voor genodigden. Ze ven sprekers staken hier de loftrom pet over De Groot, waarbij vooral de Bruse humor niet werd vergeten. Wat dit betreft deden de oud wethouders W. van Gilst en S. A. Ju- melet een stevige duit in de zak, „tot lering ende vermaeck". Burgemeester T. C. Hekman ver haalde het selekte gezelschap over de moeilijkheden om de jubilaris zover te krijgen om zich deze huldiging te laten welgevallen; er werd zelfs drie weken bedenktijd gevraagd. „In die acht jaar dat ik met hem heb mogen samenwerken is het nog nimmer voorgekomen dat voorbereiding of uitwerking van een gemeentelijke zaak drie weken tijd vergt. Nu het over De Groot zélf ging had hij drie weken nodig. Dat typeert onze ge meentesekretaris, die na zijn uitein delijke positieve beslissing er wel bij bedong: alsjeblieft zo sober moge lijk", aldus Hekman, die deze wens heeft gerespekteerd. Bijzonder kind „Vijfentwintig jaar gemeentese kretaris zijn is niet niks, maar als daar nog Bru bij wordt ingevuld krijgt dit jubileum een extra glans. Zoals Dick Trom door zijn vader ge typeerd werd als een bijzonder kind, zo wordt Bru vaak getypeerd als een bijzonder moeilijk bestuurbare ge meente. Maar u meneer De Groot, bent met mij van mening dat dit niet zo is en dat het hier goed werken is, mits men de gebruiksaanwijzing maar tracht te ontdekken. Daarbij nog een gevoel voor homur en reke ning houdend met de aard en het ka rakter van de bevolking, en het is goed toeven in Bru". Hekman prees vervolgens de ijver van De Groot, zijn onnavolgbare in zet, zijn groot organisatietalent met zijn hari, voor de gemeentezaak. „Achter de schermen tufte u als een driftige moter om het gemeenteschip op vaart en koers te houden. U voer ook weieens in een te grote versnel ling, wat weieens averij opleverde. De kritiek die daarop kwam gaf u soms het idee niet begrepen te zijn. U bent vergroeid met uw werk en als bestuurders maken we ons weieens zorgen dat u teveel met het werk be zig bent, en daar gaan we wat aan doen. Om rust te kunnen nemen zijn nu eenmaal bepaalde attributen no dig, die ik u hierbij mag aanbieden". Op het podium werd het echtpaar De Groot uitgenodigd plaats te ne men in een zeer fraai tuinmeubele- ment. De Groot werd meteen een raadsbeslissing meegedeeld dat hij zich aan het eind van het jaar te ver antwoorden hoeveel uur hij in deze stoelen heeft doorgebracht... Advertentie Overigens wilde de burgemeester niet de indruk wekken dat de jubila ris een volmaakt mens is en maakte er geen geheim van. dat hij graag zou zien dat De Groot wat meer openheid zou gaan tonen en zijn ware bedoelin gen wat tijdiger naar voren zal moe ten brengen. Uiteraard werd ook me vrouw De Groot betrokken bij het ju bileum. Hekman: „Laten we maar eerlijk zijn mannen, wat is een man zonder vrouw en zeker in een funktie zoals de sekretaris die vervult, moet een vrouw bijzonder veel opofferen van haar zelf". Verguisd en geprezen Na de lange rede van Hekman hield M. Meeuwsen als nestor van de raad het kort. Namens de raad felici teerde Meeuwsen de sekretaris, bij wie de raadsleden altijd terecht kun- nen met vragen en ideeën. „U bent verguisd en geprezen in de afgelopen kwart eeuw in wat wel genoemd wordt de „republiek Bru". Uw werk lust staat buiten kijf, maar u had het weieens moeilijk met de raadsleden", erkende Meeuwsen, die daar ook een voorbeeld van gaf. Het is weieens voorgekomen dat een van de raadsleden in een openbare verga dering zei: „Wie dit voorstel geschre ven heeft is gek!", en gaf vervolgens een streep door het voorstel. Dat kén (alleen maar) in Bru. Gods onmisbare zegen voor de komende tijd was de wens van Meeuwsen, die namens de raad een cadeau onder couvert aan bood. „Nobody's darling Loco-burgemeester J. Quist greep in zijn toespraak terug naar Torbec- ke, die de ambtenaar als een „deug delijk werktuig" zag. Een gemeente sekretaris is méér en kan niet alleen worden beschouwd als een deugde lijk werktuig: hij heeft een raadge vende funktie in de raad, een even- wichtsfunktie tussen bestuursorga nen onderling, een brugfunktie tus sen bestuursorganen en ambtelijk apparaat, een scharnierfunktie van het ambtelijk bestuursproces en is ook nog hoofd van de dienst. „Een ogenschijnlijk tegenstrijdigheid in één persoon", aldus Quist, „de sekre taris als raadgever, evenwichtsbren- ger, scharnier, bruggenbouwer, koör- dinator en chef. Hij schijnt „Nobody's darling (niemands lieve ling), maar het zijn niet de slechtste boeken waaraan de kritici knagen!" „In deze harde, zakelijke wereld is een jubileum als dit een vriendelijke gebeurtenis. De stroomversnelling komt even tot stilstand bij hoogte punten, waar dit 25-jarig jubileum er één van is", zo begon de oud- wethouder van Bruinisse, C. H. v.d. Linde zijn toespraak, die het eve neens had over de „republiek Bru, waar geen standbeelden worden op gericht en geen komplimenten wor den uitgedeeld. „Het is een gemeenschap waar een mosselvisser maandagochtend tegen de dominee kan zeggen: ,,'t Was niet veel met de preek gisteren. Zeker niet veel tijd aan besteed?" Of tegen de dokter: „Bij jou kom ik niet op maandagochtend, want dan ben je ochtenziek...." De oud-burgemeester die het langst van de drie burgemeesters met De Groot heeft samengewerkt, bestem pelde hem als een snelle werker, die moeite heeft met formaliteiten, en vooral in het begin: weinig oog voor het vrouwelijk schoon. Een goed ad viseur van de gemeenschap, die niet altijd die waardering kreeg die hij verdiende. Tot slot wenste v.d. Linde de jubilaris nog vele goede jaren in deze typische gemeenschap waar het goed wonen en werken is. Een fles champagne (voor in de tuinstoel) ver gezelde zijn hartelijke woorden. Zwijgen, fluisteren, donderden „Een goede sekretaris zwijgt in de raad, fluistert in b en w en dondert op de sekretarie", was een uitspraak van de andere oud-burgemeester van Bru, de heer G. Hokken, die eve neens naar het dorpshuis was geko men (én graag) om De Groot geluk te wensen met zijn jubileum. Overigens gaan de drie punten voor De Groot niet helemaal op (of helemaól niet op), want zoals Hokken had kunnen weten kreeg de sekretaris zelfs een eigen microfoon in de raad (zwijgt Hierna werd het een echt Bru's sfeertje. Oud-wethouder W. van Gilst, een gra|e prater, stak zijn hu moristische speech af in het Bru's, en begon een vergelijking te trekken tussen het aantrekken van gemeente- personeel en het houden van var kens. „Vroeger had iedereen een var ken in het kot. Eens per jaar kwam dan de biggen-boer en men probeerde allemaal de mooiste en beste big uit te zoeken. De beste big was die big, die na het eten in het stro ging liggen knorren. Een big die door het kot vloog was geen goeie. Nou, toen De Groot moest komen hebben wij ook geprobeerd te beste er üit te zoeken. Hij had de beste papieren....Overi gens leven we in een rare wereld: wij haalden uit Nieuwerkerk een sekre taris en onze burgemeester ging er naar toe!" Sprekend namens het Groene Kruis zei Van Gilst dat het eerste werk van De Groot was het wegka pen van de eerste wijkverpleegster. „Daarna zijn er nog vier ver pleegsters in Bru getrouwd en het zal nog wel eens gebeuren. Bij een adver tentie kunnen we beter zetten: man nen beschikbaar!" Met een „hou je taai en óp naar de VUT, beëindigde Van Gilst zijn toespraak, om plaats te maken voor een andere schilderachtige Bruënaar: S. A. Jumelet. Vrijdag de 13e.... Deze oud-loco burgemeester had zich duidelijk gestoord aan een uit spraak bij de oplevering van de repa ratiehaven, dat er in Bru geen „Bru- 13" zou zijn geweest, omdat de Bruë naar bijgelovig zou zijn. „Eigenlijk zou het jubileum van de sekretaris volgende week plaatsvinden, maar ja: dan was het vrijdag de dertiende en we zijn in Bru érg bijgelovig..." Jumelet was er als onder-voorzitter van de Culturele Stichting, maar zei zelf ook niet te weten wat kuituur precies is. „Kuituur is iets dat altijd geld kost en dat er nooit is", was zijn definitie. Over de drie onderdelen van de Stichting zei Jumelet: de oud heidkamer is geen kamer, maar een heel huis. De bibliotheek: die is er al tijd al geweest, net als het bos de Haarlemmerhout uit de Camera Ob- scura. „In Middelburg zitten van die rare mensen, die zeggen de biblio theek moet weg, we laten wel een bus rijden. Dan zeggen wij: we hebben al een bus, die gaat ieder uur naar Rot terdam!" Over het museum: „De gemeente raad gaat niet met z'n tijd mee. Er moest en aquarium komen maar de kosten liepen wat uit de hand. Men had gerekend op 4.000,- maar het werd 40.000,-. De gemeenteraad boos. Maar heren, óók Stikker en z'n maten vinden het toch doodgewoon dat er eens wat uit de hand loopt? Moet u daar zo moeilijk over doen? Wat bij de R.S.V. kan, kan toch ook bij het gemeentemuseum van Bru!" Verder herinnerde Jumelet het ge zelschap er aan, dat als De Groot er niet geweest was, Bru ook geen Cul turele Stichting zou hebben, en als waardering voor het vele werk voor de stichting gedaan kreeg De Groot het boek „Zeeland in vogelvlucht" van de medewerkers in de C.S.B. Konfuus Aan De Groot de taak al de goede woorden te beantwoorden in zijn epi loog. „We hebben ons de afgelopen dagen als bruidegom en bruid ge voeld. We zijn konfuus van al die reakties, bloemen, cadeau's, taarten, fruitmaanden, kaarten en brieven waarvan velen van onverwachte zij den. Maar allereerst wil ik u deelge noot maken van mijn dankbaarheid jegens mijn Schepper, die mij het le ven gaf om mijn werk te mogen doen. Dankbaar ook jegens mijn vrouw en kinderen, het gemeetebestuur en me dewerkers van de gemeente, voor het feit dat u mij hebt willen verdragen en mij de ruimte hebt willen geven mijn werk als gemeentesekretaris te mogen doen. Vijfentwintig jaar in het woelige Bru. Een aanéénschake- ling van vreugde en verdriet, van er gernis en diepe blijdschap, een le vensperiode die in niet graag gemist zou hebben". De Groot zei in antwoord op Hek man, goede nota genomen te hebben van diens wens tot meer openheid. „Het was misschien wel een vlucht", verklaarde de jubilaris. Meeuwsen (en de raad) wenste hij veel wijsheid toe in de toekomst, nu het besturen zoveel moeilijker is geworden. „Doe wel en zie niet om". Aan Quist: „Ik ben trots op de ploeg, die zich zonder uitzondering volledig inzet, ieder op zijn eigen wij ze. Wie zou ik zijn zonder jullie inzet en kennis? En vergeet niet: we gaan dóór! Door de doornen naar de ster ren!" Aan de beide oud-burgemeesters: „In de tijd dat u hier burgemeester was heb ik veel van u beiden geleerd en uiteraard nu ook nu nog van de heer Hekman. U bracht mij begrip op voor mensen, dienend te zijn en be langstelling te tonen voor de vele kleine noden, kortom: medemense lijk te zijn tegen je naaste". Aan de raadsleden van toen, Jumelet en Van Gilst: „Een benoeming van een se- kretars is een gewichtige zaak. Ik heb begrepen dat u vindt, niet met •mij verlegen te hebben gezeten. Dat is de grootste eer welke u mij hebt kunnen geven". Vrijmoedigheid „Men zegt dat sommige mensen niet om vrijmoedigheid hoeven te bidden en dat daarom Bru altijd veel sprekers oplevert met daarbij vele spreuken. Welnu: ook van mij een spreuk, een devies waarvan ik hoop dat we die hoog in het vaandel kun nen houden, en wel uit Vondel's Ros kam: „Indien 't ghemeen u roept, be- sorght het als uw eigen". Direkt na deze wijsheid gingen de deuren van het Dorpshuis open en stroomden honderden receptiegan- gers naar binnen. Niet alleen voor een figuurlijk warme sfeer zorgend, maar ook voor een letterlijke warm te. Maar goed dat in Bru tegelijker tijd nog een aantal belangrijke eve nementen waren, anders was de file vorming opgelopen tot gigantische afmetingen. De Groot werd vrijdag iets „groter" gemaakt, en hij zal deze dag niet licht vergeten. 40 „Mag je me niet?" „Jawel, maar „Toen ik je daar vanmorgen zag liggen na die val, had ik Rory wel willen neerslaan en je in mijn armen nemen." „Maar Rory was daar toevallig." „Dat weet ik. Dat is een gewoonte van Rory." Cathleen keek hem verbaasd aan. Voor het eerst hoorde ze bitterheid in zijn stem. Had Rory al andere meis jes van hem afgenomen? „Ik wil me alleen maar nergens aan binden." „Je was mooi vanavond bij dat kaarslicht. Ik moest steeds naar je kijken. Was is er met je? Ben je bang om je te binden? Je bent nog te jong om altijd weduwe te blijven. Je kunt geen oude vrijster worden zoals tante Tilly en Kitty. Laten we morgen in Dublin afspreken." „Hoe weet je dat ik daarheen ga?" riep Cathleen uit. „Het is geen geheim. Let wel," - zijn ogen glansden in het donker - ,,ik weet niet waarom je gaat, ofschoon ik het wel kan raden. Dat listige oud je is weer bezig met een van haar fi nanciële transakties. Ze laat het niet door Rory of mij doen, want we mo gen niet weten om hoeveel het gaat. De helft ervan zet ze op paarden, weet je." „Werkelijk? Klaagt ze daarom al tijd over geldgebrek?" „En de andere helft gebruikt ze om een knalfuif te geven zoals vanavond om te laten zien dat de O'Riordans nog niet uitgeteld zijn. Waar kan ik je morgenavond ontmoeten?" „Nergens. Om te beginnen zou ik mijn baantje verliezen als je tante er achter kwam." „Ze zou er niet achter komen. Ik zal zeggen dat ik naar Athlone moet om naar een fokmerrie te kijken. Laten we zeggen aan de bar van het Royal Hibernian hotel, om zeven uur. Er is daar een fontein die wel werkt." Ditmaal probeerde hij niet haar te kussen. Hij legde alleen maar zijin hand op haar arm en keek haar sme kend aan. Onder zijn zachtmoedig heid voelde ze voor het eerste een fel heid, een onverzettelijke wil. Liam O'Riordan zou alles op alles zetten om te krijgen wat hij wilde hebben. „Ik zal je weer ontdooien, mijn lie veling." Zijn stem was zacht en overredend. Als Jonathon iets wilde, was zijn zachte stem onweerstaanbaar ge weest. de stem van een man die al leen van zichzelf hield En nu leek Jonathon zo lang geleden. Ze moest wel dromen als ze dacht dat Liam iets meer gemeen had met Jonathon dan een oppervlakkige ge lijkenis. Ontdooien ze verlangde ernaar en schrok er toch voor terug. „Ik houd van dit baantje, Liam. Bederf het niet voor me." „Ik wil het juist prettig voor je ma ken." Hij had haar waarschuwing opgevat als een toestemming. Hij drukte haar arm. „Ik zal er morgen zijn," Tien minuten lang was ze Magdale ne vergeten en dat vreemde gesprek in haar slaapkamer. Maar om van on derwerp te veranderen en aan de inti miteit te ontkomen die Liam haar wilde opdringen, ze ze terloops: „Liam, wist jij dat Magdalene nog steeds niet wil geloven dat Shamus ooit getrouwd is geweest?" ZIERIKZEE Aanrijding brommer-auto De bromfietser T. H. uit Zierikzee botste vrijdagmiddag tegen de perso nenauto van M. B. uit Zierikzee. De brommer reed op het voetpad van de Boerenweg bij de Oesterstraat en vervolgens de rijweg op, waar juist op dat moment B. naderde. Hij zou hem niet gezien hebben. De brommer werd zwaar beschadigd, de auto licht. Dieistal radio-casetterecorder Uit de auto van F. K. uit Rheydt (W-Dld) verdween zijn dure radio- casetterecorder ter waarde van 1750,-. Zijn auto werd opengebro ken, die geparkeerd stond aan de Ha venweg, in de nacht van zaterdag op zondag. RENESSE Zwaar gewond na aanrijding In de nacht van zaterdag op zondag stonden drie jongens te liften, die naar Haamstede wilden. Een aan stormende auto reed een van de drie aan, die zwaar gewond moest worden overgebracht naar het Zweeds Rode Kruisziekenhuis te Zierikzee. Na de aanrijding verdween de auto, zonder zich om de jongen te bekommeren. Het betreft een oranje V.W.-bus, het kenteken is niet bekend. Botsing na achteruit rijden Op een parkeerterrein aan de Kromme Reke reed vrijdagmiddag de Westduitser L. L. v. R. met zijn au to achteruit. Daarbij lette hij onvol doende op en botste tegen een van rechts komende A. v. S. uit Renesse. Lichte plaatschade was het gevolg. SCHARENDIJKE Surfplanken gestolen Van de auto van de Westduitser F. S. verdwenen dit weekeinde twee surfplanken. De auto stond gepar keerd in Het Baken. GOES Tentoonstelling Zeeuwse Kunstkring De zomertentoonstelling van de Zeeqwse Kunstkring in de Koren beurs te Goes werd vrijdagmiddag geopend door de oud-burgemeester van Goes, de heer F. H. Huber. Op deze expositie, die is te bezichtigen tot en met zaterdag 21 juli, tonen elf exposanten hun werken. Daaronder bevinden zich kunstuitingen van Waalco Dingemans te Burgh, Marja de Lange, Ad en Tessa Braat en John van der Riet, allen uit Zierikzee. De openingstijden zijn dagelijks van 11.00 tot 17.00 uur en op zondag van 14.00 tot 17.00 uur. WOENSDRECHT - Al tien dagen lang heeft hongerstaker Frits, een van het vredesaktiekamp in Woens- drecht verdreven vredesaktivisten, geweigerd vast voedsel te eten uit pro test tegen het onrecht in de wereld. Hij kondigde aan zijn eenmansaktie op een bankje voor de kerk van Woens- drecht nog zeker tot woensdag volt te houden. DEN HAAG - De 11-jarige Nida Kaija uit Den Haag is zaterdag in zijn woonplaats om het leven gekomen na dat hij door een glazen luik in een slooppand was gestapt Een scherf van het luik had een slagaderlijke bleoding veroorzaakt Hoewel een vriendje van het slachtoffer onmiddellijk de politie waarschuwde, kwam medische hulp te laat door DOROTHY EDEN „Zou jij dat dan doen in haar om standigheden? Een vrouw heeft haar trots, neem ik aan." „Ja, dat is wel zo." „Tante Tilly heeft haar uitgeno digd om te tonen dat zij de strijdbijl heeft begraven. Ik zou maar niet te veel waarde hechten aan wat een hysterische vrouw zegt." Was het eigenlijk niet Magdalene die de strijdbijl edelmoedig had be graven, dacht Cathleen. En ze zag er al bijzonder weinig hysterisch uit toen ze later haar avondcape omsloeg om te vertrekken. Ze zei zachtjes te gen Cathleen: „Dat waar we het van avond over hadden Je zou eens kunnen kijken wat er achter die plot selinge bevlieging voor wezen van juffrouw O'Riordan zit." „Plotseling?" „Sinds de laatste twee jaar. Ze vond dat ze een speciale tak van lief dadigheid moest hebben. Misschien doet ze boete voor iets. Wie weet?" Magdalenes ogen waren scherp en boosaardig. Ze had alweer wat zad der vergelding gezaaid. Liam had ge lijk. Haar trots deed haar de O'Rior dans' haten. Ze had de strijdbijl nog helemaal niet begraven. Hoofdstuk 10 Het was de eerste maal dat Cath leen in de slaapkamer van juffrouw O'Riordan kwam, de prachtige slaapkamer van de heer des huizes. De hoge. omrankte vensters zagen uit op de stijve parken, de beschut tende berm van struiken en de uit gestrekte groene akkers, en helemaal aan de horizon lagen de mistige blau we heuvels van Connemara. (wordt vervolgd) Uitgever: B.V. Drukkerij v/h Lakenman Ochtman te Zierikzee. Direktie: D. L. van 't Leven. Chef-redaktie: M. Kaat. Advertenties en bezorging: J. van Loon. Kantoor. Jannewekken 11, Zierikzee; postbus 1, 4300 AA Zierikzee; telefoon: 01110-6551. Woonhuisaansluitingen: Advertenties en bezorging (na 18.30 uur): 01119-1660. Redaktie (na 17.30 uur): 01110- 6719, 01110-4669, 01110-5396. Fotograaf (na 17.30 uur): 01110- 3568. Abonnementen: Per 3 maanden (bij vooruitbeta ling) f 38,70; per jaar 147,80; losse nummers f 0,75. De abonnementsprijzen zijn in clusief 5% B.T.W. Verschijnt maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag. Advertentietarieven: 49 cent per mm; „succesjes" (t/m 4 regels) 6,04. Kontrakttarieven op aanvraag. De advertentieprijzen zijn exclu sief 5% B.T.W. voor zakelijk en privé drukwerk smidsweg noordwelle tel 01116-2459

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1984 | | pagina 3