Massale huldiging in Bruinisse
gemeentesekretaris B. de Groot
Gister sprak zij van liefde
streeknieuws
MCCCmKHHeeCeHHOeCHH»»»»»»»»»»»»»»
ZIERiKZEESCHE
NIEUWSBODE
nooqdwi-iii
IXMKEQIJ
ZIER1KZEESCHE NIEUWSBODE Maandag 9 juli 1984 Nr. 23553
3
Wie enkele jaren bestuurlijk in Bru heeft gewerkt
heeft alles meegemaakt en is geschikt voor elke gemeente
BRUINISSE - Eigenlijk is filevorming voor een dorp aan de Zeelandroute niets bij
zonders. In dit opzicht is Bru wel wat gewend. Maar een file-vorming voor het Dorps
huis, zoals die er vrijdagavond was, toen een lange rij wachtenden tot voorbij de trot
toirband stond en langzaam naar binnen schoof, is zélfs voor Bruinisse bijzonder. Er
speelde zich binnen dan ook iets af, waarvan de hoofdpersonen niet gedroomd kan
hebben: de Bruse bevolking liep massaal uit om de jubilerende gemeentesekretaris B.
de Groot (vijfentwintig jaar gemeentesekretaris) te feliciteren en vooral te laten blij
ken dat Bru blij is een man van een dergelijke kaliber binnen het gemeentehuis te heb
ben. Naast de vele goede woorden werd het podium van het Dorpshuis herschapen in
een inmense bloemenzee. De Groot zal een héél erg groot huis moeten hebben om al die
bloemstukken te kunnen bergen. Deze dag zal hem en zijn naaste famile nog lang heu
gen.
dus niet), wat hij in b en w doet is
niet openbaar, maar het zal niet bij
fluisteren blijven, en donderen op de
sekretarie ligt niet in de lijn van de
jubilaris.
Uit zijn periode in Bru memoreer
de Hokken het tot stand komen van
Aquadelta, waarin De Groot met
zeer ter zake kundige adviezen
kwam. Hokken zei nog steeds zeer er
kentelijk te zijn voor die adviezen
van De Groot, die vond dat Bru te
klein was om zelf een projekt met
een dergelijke omvang in gang te zet
ten. Wat zijn kapaciteiten aangaat
merkte Hokken op, dat De Groot ei
genlijk te groot voor Bru is.
,,Bru mag trots zijn op zijn gemeen
tesekretaris", aldus de voormalige
burgemeester van het vissersdorp,
die het boek „Langs de Linge" over
handigde als tastbaar bewijs van zijn
waardering voor De Groot.
Op z'n Bru's
Het echtpaar De Groot op het podium van het Bruse dorpshuis, tussen de overstelpende hoeveelheid bloemen en gezé
ten in het grote cadeau: een tuinmeublement.
Voorafgaande aan de massaal be
zochte receptie was er een ruim uur
uitgetrokken voor genodigden. Ze
ven sprekers staken hier de loftrom
pet over De Groot, waarbij vooral de
Bruse humor niet werd vergeten.
Wat dit betreft deden de oud
wethouders W. van Gilst en S. A. Ju-
melet een stevige duit in de zak, „tot
lering ende vermaeck".
Burgemeester T. C. Hekman ver
haalde het selekte gezelschap over de
moeilijkheden om de jubilaris zover
te krijgen om zich deze huldiging te
laten welgevallen; er werd zelfs drie
weken bedenktijd gevraagd. „In die
acht jaar dat ik met hem heb mogen
samenwerken is het nog nimmer
voorgekomen dat voorbereiding of
uitwerking van een gemeentelijke
zaak drie weken tijd vergt. Nu het
over De Groot zélf ging had hij drie
weken nodig. Dat typeert onze ge
meentesekretaris, die na zijn uitein
delijke positieve beslissing er wel bij
bedong: alsjeblieft zo sober moge
lijk", aldus Hekman, die deze wens
heeft gerespekteerd.
Bijzonder kind
„Vijfentwintig jaar gemeentese
kretaris zijn is niet niks, maar als
daar nog Bru bij wordt ingevuld
krijgt dit jubileum een extra glans.
Zoals Dick Trom door zijn vader ge
typeerd werd als een bijzonder kind,
zo wordt Bru vaak getypeerd als een
bijzonder moeilijk bestuurbare ge
meente. Maar u meneer De Groot,
bent met mij van mening dat dit niet
zo is en dat het hier goed werken is,
mits men de gebruiksaanwijzing
maar tracht te ontdekken. Daarbij
nog een gevoel voor homur en reke
ning houdend met de aard en het ka
rakter van de bevolking, en het is
goed toeven in Bru".
Hekman prees vervolgens de ijver
van De Groot, zijn onnavolgbare in
zet, zijn groot organisatietalent met
zijn hari, voor de gemeentezaak.
„Achter de schermen tufte u als een
driftige moter om het gemeenteschip
op vaart en koers te houden. U voer
ook weieens in een te grote versnel
ling, wat weieens averij opleverde.
De kritiek die daarop kwam gaf u
soms het idee niet begrepen te zijn. U
bent vergroeid met uw werk en als
bestuurders maken we ons weieens
zorgen dat u teveel met het werk be
zig bent, en daar gaan we wat aan
doen. Om rust te kunnen nemen zijn
nu eenmaal bepaalde attributen no
dig, die ik u hierbij mag aanbieden".
Op het podium werd het echtpaar
De Groot uitgenodigd plaats te ne
men in een zeer fraai tuinmeubele-
ment. De Groot werd meteen een
raadsbeslissing meegedeeld dat hij
zich aan het eind van het jaar te ver
antwoorden hoeveel uur hij in deze
stoelen heeft doorgebracht...
Advertentie
Overigens wilde de burgemeester
niet de indruk wekken dat de jubila
ris een volmaakt mens is en maakte
er geen geheim van. dat hij graag zou
zien dat De Groot wat meer openheid
zou gaan tonen en zijn ware bedoelin
gen wat tijdiger naar voren zal moe
ten brengen. Uiteraard werd ook me
vrouw De Groot betrokken bij het ju
bileum. Hekman: „Laten we maar
eerlijk zijn mannen, wat is een man
zonder vrouw en zeker in een funktie
zoals de sekretaris die vervult, moet
een vrouw bijzonder veel opofferen
van haar zelf".
Verguisd en geprezen
Na de lange rede van Hekman
hield M. Meeuwsen als nestor van de
raad het kort. Namens de raad felici
teerde Meeuwsen de sekretaris, bij
wie de raadsleden altijd terecht kun-
nen met vragen en ideeën. „U bent
verguisd en geprezen in de afgelopen
kwart eeuw in wat wel genoemd
wordt de „republiek Bru". Uw werk
lust staat buiten kijf, maar u had het
weieens moeilijk met de
raadsleden", erkende Meeuwsen, die
daar ook een voorbeeld van gaf. Het
is weieens voorgekomen dat een van
de raadsleden in een openbare verga
dering zei: „Wie dit voorstel geschre
ven heeft is gek!", en gaf vervolgens
een streep door het voorstel. Dat kén
(alleen maar) in Bru. Gods onmisbare
zegen voor de komende tijd was de
wens van Meeuwsen, die namens de
raad een cadeau onder couvert aan
bood.
„Nobody's darling
Loco-burgemeester J. Quist greep
in zijn toespraak terug naar Torbec-
ke, die de ambtenaar als een „deug
delijk werktuig" zag. Een gemeente
sekretaris is méér en kan niet alleen
worden beschouwd als een deugde
lijk werktuig: hij heeft een raadge
vende funktie in de raad, een even-
wichtsfunktie tussen bestuursorga
nen onderling, een brugfunktie tus
sen bestuursorganen en ambtelijk
apparaat, een scharnierfunktie van
het ambtelijk bestuursproces en is
ook nog hoofd van de dienst. „Een
ogenschijnlijk tegenstrijdigheid in
één persoon", aldus Quist, „de sekre
taris als raadgever, evenwichtsbren-
ger, scharnier, bruggenbouwer, koör-
dinator en chef. Hij schijnt
„Nobody's darling (niemands lieve
ling), maar het zijn niet de slechtste
boeken waaraan de kritici knagen!"
„In deze harde, zakelijke wereld is
een jubileum als dit een vriendelijke
gebeurtenis. De stroomversnelling
komt even tot stilstand bij hoogte
punten, waar dit 25-jarig jubileum er
één van is", zo begon de oud-
wethouder van Bruinisse, C. H. v.d.
Linde zijn toespraak, die het eve
neens had over de „republiek Bru,
waar geen standbeelden worden op
gericht en geen komplimenten wor
den uitgedeeld.
„Het is een gemeenschap waar een
mosselvisser maandagochtend tegen
de dominee kan zeggen: ,,'t Was niet
veel met de preek gisteren. Zeker
niet veel tijd aan besteed?" Of tegen
de dokter: „Bij jou kom ik niet op
maandagochtend, want dan ben je
ochtenziek...."
De oud-burgemeester die het langst
van de drie burgemeesters met De
Groot heeft samengewerkt, bestem
pelde hem als een snelle werker, die
moeite heeft met formaliteiten, en
vooral in het begin: weinig oog voor
het vrouwelijk schoon. Een goed ad
viseur van de gemeenschap, die niet
altijd die waardering kreeg die hij
verdiende. Tot slot wenste v.d. Linde
de jubilaris nog vele goede jaren in
deze typische gemeenschap waar het
goed wonen en werken is. Een fles
champagne (voor in de tuinstoel) ver
gezelde zijn hartelijke woorden.
Zwijgen, fluisteren,
donderden
„Een goede sekretaris zwijgt in de
raad, fluistert in b en w en dondert
op de sekretarie", was een uitspraak
van de andere oud-burgemeester van
Bru, de heer G. Hokken, die eve
neens naar het dorpshuis was geko
men (én graag) om De Groot geluk te
wensen met zijn jubileum. Overigens
gaan de drie punten voor De Groot
niet helemaal op (of helemaól niet
op), want zoals Hokken had kunnen
weten kreeg de sekretaris zelfs een
eigen microfoon in de raad (zwijgt
Hierna werd het een echt Bru's
sfeertje. Oud-wethouder W. van
Gilst, een gra|e prater, stak zijn hu
moristische speech af in het Bru's, en
begon een vergelijking te trekken
tussen het aantrekken van gemeente-
personeel en het houden van var
kens. „Vroeger had iedereen een var
ken in het kot. Eens per jaar kwam
dan de biggen-boer en men probeerde
allemaal de mooiste en beste big uit
te zoeken. De beste big was die big,
die na het eten in het stro ging liggen
knorren. Een big die door het kot
vloog was geen goeie. Nou, toen De
Groot moest komen hebben wij ook
geprobeerd te beste er üit te zoeken.
Hij had de beste papieren....Overi
gens leven we in een rare wereld: wij
haalden uit Nieuwerkerk een sekre
taris en onze burgemeester ging er
naar toe!"
Sprekend namens het Groene
Kruis zei Van Gilst dat het eerste
werk van De Groot was het wegka
pen van de eerste wijkverpleegster.
„Daarna zijn er nog vier ver
pleegsters in Bru getrouwd en het zal
nog wel eens gebeuren. Bij een adver
tentie kunnen we beter zetten: man
nen beschikbaar!"
Met een „hou je taai en óp naar de
VUT, beëindigde Van Gilst zijn
toespraak, om plaats te maken voor
een andere schilderachtige Bruënaar:
S. A. Jumelet.
Vrijdag de 13e....
Deze oud-loco burgemeester had
zich duidelijk gestoord aan een uit
spraak bij de oplevering van de repa
ratiehaven, dat er in Bru geen „Bru-
13" zou zijn geweest, omdat de Bruë
naar bijgelovig zou zijn. „Eigenlijk
zou het jubileum van de sekretaris
volgende week plaatsvinden, maar
ja: dan was het vrijdag de dertiende
en we zijn in Bru érg bijgelovig..."
Jumelet was er als onder-voorzitter
van de Culturele Stichting, maar zei
zelf ook niet te weten wat kuituur
precies is. „Kuituur is iets dat altijd
geld kost en dat er nooit is", was zijn
definitie. Over de drie onderdelen
van de Stichting zei Jumelet: de oud
heidkamer is geen kamer, maar een
heel huis. De bibliotheek: die is er al
tijd al geweest, net als het bos de
Haarlemmerhout uit de Camera Ob-
scura. „In Middelburg zitten van die
rare mensen, die zeggen de biblio
theek moet weg, we laten wel een bus
rijden. Dan zeggen wij: we hebben al
een bus, die gaat ieder uur naar Rot
terdam!"
Over het museum: „De gemeente
raad gaat niet met z'n tijd mee. Er
moest en aquarium komen maar de
kosten liepen wat uit de hand. Men
had gerekend op 4.000,- maar het
werd 40.000,-. De gemeenteraad
boos. Maar heren, óók Stikker en z'n
maten vinden het toch doodgewoon
dat er eens wat uit de hand loopt?
Moet u daar zo moeilijk over doen?
Wat bij de R.S.V. kan, kan toch ook
bij het gemeentemuseum van Bru!"
Verder herinnerde Jumelet het ge
zelschap er aan, dat als De Groot er
niet geweest was, Bru ook geen Cul
turele Stichting zou hebben, en als
waardering voor het vele werk voor
de stichting gedaan kreeg De Groot
het boek „Zeeland in vogelvlucht"
van de medewerkers in de C.S.B.
Konfuus
Aan De Groot de taak al de goede
woorden te beantwoorden in zijn epi
loog. „We hebben ons de afgelopen
dagen als bruidegom en bruid ge
voeld. We zijn konfuus van al die
reakties, bloemen, cadeau's, taarten,
fruitmaanden, kaarten en brieven
waarvan velen van onverwachte zij
den. Maar allereerst wil ik u deelge
noot maken van mijn dankbaarheid
jegens mijn Schepper, die mij het le
ven gaf om mijn werk te mogen doen.
Dankbaar ook jegens mijn vrouw en
kinderen, het gemeetebestuur en me
dewerkers van de gemeente, voor het
feit dat u mij hebt willen verdragen
en mij de ruimte hebt willen geven
mijn werk als gemeentesekretaris te
mogen doen. Vijfentwintig jaar in
het woelige Bru. Een aanéénschake-
ling van vreugde en verdriet, van er
gernis en diepe blijdschap, een le
vensperiode die in niet graag gemist
zou hebben".
De Groot zei in antwoord op Hek
man, goede nota genomen te hebben
van diens wens tot meer openheid.
„Het was misschien wel een vlucht",
verklaarde de jubilaris. Meeuwsen
(en de raad) wenste hij veel wijsheid
toe in de toekomst, nu het besturen
zoveel moeilijker is geworden. „Doe
wel en zie niet om".
Aan Quist: „Ik ben trots op de
ploeg, die zich zonder uitzondering
volledig inzet, ieder op zijn eigen wij
ze. Wie zou ik zijn zonder jullie inzet
en kennis? En vergeet niet: we gaan
dóór! Door de doornen naar de ster
ren!"
Aan de beide oud-burgemeesters:
„In de tijd dat u hier burgemeester
was heb ik veel van u beiden geleerd
en uiteraard nu ook nu nog van de
heer Hekman. U bracht mij begrip op
voor mensen, dienend te zijn en be
langstelling te tonen voor de vele
kleine noden, kortom: medemense
lijk te zijn tegen je naaste". Aan de
raadsleden van toen, Jumelet en Van
Gilst: „Een benoeming van een se-
kretars is een gewichtige zaak. Ik
heb begrepen dat u vindt, niet met
•mij verlegen te hebben gezeten. Dat
is de grootste eer welke u mij hebt
kunnen geven".
Vrijmoedigheid
„Men zegt dat sommige mensen
niet om vrijmoedigheid hoeven te
bidden en dat daarom Bru altijd veel
sprekers oplevert met daarbij vele
spreuken. Welnu: ook van mij een
spreuk, een devies waarvan ik hoop
dat we die hoog in het vaandel kun
nen houden, en wel uit Vondel's Ros
kam: „Indien 't ghemeen u roept, be-
sorght het als uw eigen".
Direkt na deze wijsheid gingen de
deuren van het Dorpshuis open en
stroomden honderden receptiegan-
gers naar binnen. Niet alleen voor
een figuurlijk warme sfeer zorgend,
maar ook voor een letterlijke warm
te. Maar goed dat in Bru tegelijker
tijd nog een aantal belangrijke eve
nementen waren, anders was de file
vorming opgelopen tot gigantische
afmetingen. De Groot werd vrijdag
iets „groter" gemaakt, en hij zal deze
dag niet licht vergeten.
40
„Mag je me niet?"
„Jawel, maar
„Toen ik je daar vanmorgen zag
liggen na die val, had ik Rory wel
willen neerslaan en je in mijn armen
nemen."
„Maar Rory was daar toevallig."
„Dat weet ik. Dat is een gewoonte
van Rory."
Cathleen keek hem verbaasd aan.
Voor het eerst hoorde ze bitterheid in
zijn stem. Had Rory al andere meis
jes van hem afgenomen?
„Ik wil me alleen maar nergens
aan binden."
„Je was mooi vanavond bij dat
kaarslicht. Ik moest steeds naar je
kijken. Was is er met je? Ben je bang
om je te binden? Je bent nog te jong
om altijd weduwe te blijven. Je kunt
geen oude vrijster worden zoals tante
Tilly en Kitty. Laten we morgen in
Dublin afspreken."
„Hoe weet je dat ik daarheen ga?"
riep Cathleen uit.
„Het is geen geheim. Let wel," -
zijn ogen glansden in het donker - ,,ik
weet niet waarom je gaat, ofschoon
ik het wel kan raden. Dat listige oud
je is weer bezig met een van haar fi
nanciële transakties. Ze laat het niet
door Rory of mij doen, want we mo
gen niet weten om hoeveel het gaat.
De helft ervan zet ze op paarden,
weet je."
„Werkelijk? Klaagt ze daarom al
tijd over geldgebrek?"
„En de andere helft gebruikt ze om
een knalfuif te geven zoals vanavond
om te laten zien dat de O'Riordans
nog niet uitgeteld zijn. Waar kan ik
je morgenavond ontmoeten?"
„Nergens. Om te beginnen zou ik
mijn baantje verliezen als je tante er
achter kwam."
„Ze zou er niet achter komen. Ik zal
zeggen dat ik naar Athlone moet om
naar een fokmerrie te kijken. Laten
we zeggen aan de bar van het Royal
Hibernian hotel, om zeven uur. Er is
daar een fontein die wel werkt."
Ditmaal probeerde hij niet haar te
kussen. Hij legde alleen maar zijin
hand op haar arm en keek haar sme
kend aan. Onder zijn zachtmoedig
heid voelde ze voor het eerste een fel
heid, een onverzettelijke wil. Liam
O'Riordan zou alles op alles zetten
om te krijgen wat hij wilde hebben.
„Ik zal je weer ontdooien, mijn lie
veling."
Zijn stem was zacht en overredend.
Als Jonathon iets wilde, was zijn
zachte stem onweerstaanbaar ge
weest. de stem van een man die al
leen van zichzelf hield En nu leek
Jonathon zo lang geleden.
Ze moest wel dromen als ze dacht
dat Liam iets meer gemeen had met
Jonathon dan een oppervlakkige ge
lijkenis. Ontdooien ze verlangde
ernaar en schrok er toch voor terug.
„Ik houd van dit baantje, Liam.
Bederf het niet voor me."
„Ik wil het juist prettig voor je ma
ken." Hij had haar waarschuwing
opgevat als een toestemming. Hij
drukte haar arm. „Ik zal er morgen
zijn,"
Tien minuten lang was ze Magdale
ne vergeten en dat vreemde gesprek
in haar slaapkamer. Maar om van on
derwerp te veranderen en aan de inti
miteit te ontkomen die Liam haar
wilde opdringen, ze ze terloops:
„Liam, wist jij dat Magdalene nog
steeds niet wil geloven dat Shamus
ooit getrouwd is geweest?"
ZIERIKZEE
Aanrijding brommer-auto
De bromfietser T. H. uit Zierikzee
botste vrijdagmiddag tegen de perso
nenauto van M. B. uit Zierikzee. De
brommer reed op het voetpad van de
Boerenweg bij de Oesterstraat en
vervolgens de rijweg op, waar juist
op dat moment B. naderde. Hij zou
hem niet gezien hebben. De brommer
werd zwaar beschadigd, de auto
licht.
Dieistal radio-casetterecorder
Uit de auto van F. K. uit Rheydt
(W-Dld) verdween zijn dure radio-
casetterecorder ter waarde van
1750,-. Zijn auto werd opengebro
ken, die geparkeerd stond aan de Ha
venweg, in de nacht van zaterdag op
zondag.
RENESSE
Zwaar gewond na aanrijding
In de nacht van zaterdag op zondag
stonden drie jongens te liften, die
naar Haamstede wilden. Een aan
stormende auto reed een van de drie
aan, die zwaar gewond moest worden
overgebracht naar het Zweeds Rode
Kruisziekenhuis te Zierikzee. Na de
aanrijding verdween de auto, zonder
zich om de jongen te bekommeren.
Het betreft een oranje V.W.-bus, het
kenteken is niet bekend.
Botsing na achteruit rijden
Op een parkeerterrein aan de
Kromme Reke reed vrijdagmiddag
de Westduitser L. L. v. R. met zijn au
to achteruit. Daarbij lette hij onvol
doende op en botste tegen een van
rechts komende A. v. S. uit Renesse.
Lichte plaatschade was het gevolg.
SCHARENDIJKE
Surfplanken gestolen
Van de auto van de Westduitser F.
S. verdwenen dit weekeinde twee
surfplanken. De auto stond gepar
keerd in Het Baken.
GOES
Tentoonstelling
Zeeuwse Kunstkring
De zomertentoonstelling van de
Zeeqwse Kunstkring in de Koren
beurs te Goes werd vrijdagmiddag
geopend door de oud-burgemeester
van Goes, de heer F. H. Huber. Op
deze expositie, die is te bezichtigen
tot en met zaterdag 21 juli, tonen elf
exposanten hun werken. Daaronder
bevinden zich kunstuitingen van
Waalco Dingemans te Burgh, Marja
de Lange, Ad en Tessa Braat en John
van der Riet, allen uit Zierikzee. De
openingstijden zijn dagelijks van
11.00 tot 17.00 uur en op zondag van
14.00 tot 17.00 uur.
WOENSDRECHT - Al tien dagen
lang heeft hongerstaker Frits, een
van het vredesaktiekamp in Woens-
drecht verdreven vredesaktivisten,
geweigerd vast voedsel te eten uit pro
test tegen het onrecht in de wereld. Hij
kondigde aan zijn eenmansaktie op
een bankje voor de kerk van Woens-
drecht nog zeker tot woensdag volt te
houden.
DEN HAAG - De 11-jarige Nida
Kaija uit Den Haag is zaterdag in zijn
woonplaats om het leven gekomen na
dat hij door een glazen luik in een
slooppand was gestapt Een scherf van
het luik had een slagaderlijke bleoding
veroorzaakt Hoewel een vriendje van
het slachtoffer onmiddellijk de politie
waarschuwde, kwam medische hulp te
laat
door DOROTHY EDEN
„Zou jij dat dan doen in haar om
standigheden? Een vrouw heeft haar
trots, neem ik aan."
„Ja, dat is wel zo."
„Tante Tilly heeft haar uitgeno
digd om te tonen dat zij de strijdbijl
heeft begraven. Ik zou maar niet te
veel waarde hechten aan wat een
hysterische vrouw zegt."
Was het eigenlijk niet Magdalene
die de strijdbijl edelmoedig had be
graven, dacht Cathleen. En ze zag er
al bijzonder weinig hysterisch uit
toen ze later haar avondcape omsloeg
om te vertrekken. Ze zei zachtjes te
gen Cathleen: „Dat waar we het van
avond over hadden Je zou eens
kunnen kijken wat er achter die plot
selinge bevlieging voor wezen van
juffrouw O'Riordan zit."
„Plotseling?"
„Sinds de laatste twee jaar. Ze
vond dat ze een speciale tak van lief
dadigheid moest hebben. Misschien
doet ze boete voor iets. Wie weet?"
Magdalenes ogen waren scherp en
boosaardig. Ze had alweer wat zad
der vergelding gezaaid. Liam had ge
lijk. Haar trots deed haar de O'Rior
dans' haten. Ze had de strijdbijl nog
helemaal niet begraven.
Hoofdstuk 10
Het was de eerste maal dat Cath
leen in de slaapkamer van juffrouw
O'Riordan kwam, de prachtige
slaapkamer van de heer des huizes.
De hoge. omrankte vensters zagen
uit op de stijve parken, de beschut
tende berm van struiken en de uit
gestrekte groene akkers, en helemaal
aan de horizon lagen de mistige blau
we heuvels van Connemara.
(wordt vervolgd)
Uitgever:
B.V. Drukkerij v/h Lakenman
Ochtman te Zierikzee.
Direktie:
D. L. van 't Leven.
Chef-redaktie:
M. Kaat.
Advertenties en bezorging:
J. van Loon.
Kantoor.
Jannewekken 11, Zierikzee;
postbus 1, 4300 AA Zierikzee;
telefoon: 01110-6551.
Woonhuisaansluitingen:
Advertenties en bezorging (na
18.30 uur): 01119-1660.
Redaktie (na 17.30 uur): 01110-
6719, 01110-4669, 01110-5396.
Fotograaf (na 17.30 uur): 01110-
3568.
Abonnementen:
Per 3 maanden (bij vooruitbeta
ling) f 38,70; per jaar 147,80;
losse nummers f 0,75.
De abonnementsprijzen zijn in
clusief 5% B.T.W.
Verschijnt maandag, dinsdag,
donderdag en vrijdag.
Advertentietarieven:
49 cent per mm; „succesjes" (t/m
4 regels) 6,04.
Kontrakttarieven op aanvraag.
De advertentieprijzen zijn exclu
sief 5% B.T.W.
voor zakelijk en privé drukwerk
smidsweg noordwelle tel 01116-2459