ANYWAVE IV: DIK
SUKSES
Herman Brood
„Ik sta op
de planken
om nummer een
99
te zijn
f
6
koncert in Zierikzee nog wel even
tijd voor een paar vraagjes", voegt
hij eraan toe. „Het kan nu echt niet
langer. Zaken gaan voor het meisje,
weet je".
Als Brood met zijn Wild Romance
na een kleine twee uur in de
kleedkamer zit bij te komen is het
echte wilde er wel een beetje bij
hem af, maar echt rust heeft hij
toch ook niet. Als een kip die zijn ei
niet kwijt kan drentelt Brood door
de kleine ruimte. De zanger/pianist
is veeleisend. Niet in het minst voor
zichzelf. Hij verwacht, dat anderen
ook zo werken. Dat legt een
geweldige druk op de schouders van
de leden van The Wild Romance.
„Waar Herman bezig is geweest
moet er altijd een dweil aan te pas
komen", zegt zangeres Alice
Cooper, terwijl ze haar zoveelste
glaasje Spa rood naar binnen kiept.
„Ik ben een eigengereid ventje",
valt Brood in. „Wat er ook gebeurt,
mijn zin moet op de een of andere
manier gedaan worden, maar dat
maakt onze optredens er over het
algemeen niet slechter op. Of vind
je van wel?Je mag gerust voor je
mening uitkomen, hoor. Ik heb
geleerd om bekritiseerd te worden".
Nadat ik hem heb verteld, dat het
Anywave-bestuur een gouden greep
deed, toen hij werd gekontrakteerd,
haalt Brood zowaar een grimas op
zijn gezicht, die aan een lach moet
denken. „Natuurlijk was het weer
klasse. Dat hoort toch zo bij
Brood", laat hij uiterst bescheiden
weten. „Zo'n wedstrijdje stelt geen
moer voor. Als het moet speel ik er
vannacht mog twee en dan te
bedenken, dat ik altijd uit ga van
aanvallend spel. Dat fanatisme
obsedeert me. Ik sta op de planken
om de nummer één te zijn. Ik zal me
nooit neerleggen bij een tweede
plaats of zelfs iemand op gelijke
hoogte. The Brood moet voor alles
gaan. Zo werkt dat".
Herman Brood kijkt weer zo goed
en zo kwaad als het gaat met een
heldere blik vooruit in de toekomst.
Als het aan hem ligt - en dat kan
nauwelijks anders - staat er de
komende tijd weer van alles te
gebeuren. „Het Brood-tijdperk staat
op het punt om heropend te worden.
Ik heb me echter een ding voorop
gesteld. In de kortste keren wil ik
leren vliegen. Dat lijkt me heerlijk.
Ik droom er regelmatig van en
omdat ik altijd al mijn dromen uit
heb zien komen, verwacht ik binnen
afzienbare tijd als een vogel in de
ruimte rond te cirkelen". Voordat
het echter zover is, zullen er nog
wel een paar andere hoogtepunten
de revüe passeren. In september
verschijnt er een boek met cartoons
van de hand van Brood. De
bijbehorende teksten zijn van Jules
Deelder, de Rotterdamse dichter,
die door Brood op handen wordt
gedragen. Aan de hand van het
boek hoopt Brood vervolgens een
speelfilm te maken. Samen beleven
Brood en Deelder de meest
schokkende avonturen als een
krankzinnig verklaard artiest en
zijn partner, die graag kapster wil
worden. „Enfin, je hoort nog van
Brood, dat merk je. Overigens ben
ik achteraf blij, dat het vanavond
weer allemaal gelukt is, want ik
heb nog steeds een beetje pijn, als
ik zo doe....".
Tekst: Peter Wijnen
Foto's: Johan D. C. Berrevoets
gaan. Via de film „Cha-cha"
kondigt hij zelfs het huwelijk aan
met tegenspeelster Nina Hagen. In
1979 trekt hij met de hele bubs
muzikanten naar Amerika, maar
eenmaal goed en wel daar keert het
tij. Brood wordt het voorbeeld van
de artiest, die ten onder gaat aan de
publiciteit. De media die hem eerst
volledig steunden, keren zich nu
tegen hem. Echter niet alleen dit
was de oorzaak van de komplete
koerswijziging. Het had ook alles te
maken met zijn liederlijke
reputatie. Hij leefde zich in die tijd
uit als een beest en vele zaalhouders
stonden bepaald niet op een bezoek
van Brood en zijn Wild Romance te
wachten. Integendeel. „Ik stond er
toen niet meer achter", denkt Brood
nu. „Heroine en de vrouwen aan de
Zeedijk waren mijn toevlucht, maar
daar begin ik nooit meer aan. Het
zijn faktoren die afbreuk doen aan
je uitstraling. Het was overigens
niet vreemd, dat die terugval
kwam, want als je met veel kabaal
eenmaal aan de top bent gekomen,
staan er altijd wel een aantal
klanten klaar om je zo vlug
mogelijk weer onderuit te halen.
Sukses moet nou eenmaal worden
afgestraft. Het is niet zo mooi, maar
het is helemaal voorspelbaar. Het is
zoiets als wegwezen en zo vlug
mogelijk zelfmoord plegen".
De dreun kwam hard aan, maar nu -
vier jaar later - wil Herman Brood
er maar liever niet meer over
praten. „Waar zou ik me druk om
maken. Ik weet van mezelf, dat ik
kwaliteiten genoeg heb om alles te
overwinnen. Ik heb tenslotte al heel
wat dingen overleefd: de
gevangenis, het gekkenhuis en de
aftakeling van het sukses. Wie doet
me wat, als je dat allemaal kunt".
Brood is veelzijdig. Als tekenaar
heeft hij zich ook al aan het grote
publiek getoond. „Ik heb veel te
veel fantasie om in de goot terecht
te komen. Kreativiteit is mijn
sterke wapen", stelt hij vast. Op
dat moment komt Koos van Dijk
aanslenteren. „Sorry, maar Herman
moet mee", zegt hij. Nog geen drie
sekonden later is „The Godfather"
verdwenen, want Van Dijk's wil is
wet, dat blijkt overduidelijk.
„Misschien is er voor of na het
ZIERIKZEE - Het vierde
Anywave-festival in en om de
Zierikzeese jeugdsoos Brogum is
andermaal een dik sukses
geworden. Op vrijdagavond -
Herman Brood - en gedurende de
hele zaterdag kwamen volgens een
voorzichtige raming om en nabij de
vierduizend kijkers en luisteraars
naar de brogum-boerderij. Hiervan
nam Herman Brood een
vijfhonderdtal belangstellenden
voor zijn rekening.
De zaterdag stond traditiegetrouw
in het teken van het eilandelijk
popgebeuren. Tal van bands zetten
hun beste beentje voor. In de loop
der jaren lijkt de organisatie van
het Anywave-festival steeds meer
aantrekkingskracht te hebben
veroverd op de Schouwen-
Duivelandse muzikanten. Het is
voor de meeste bands een unieke
gelegenheid om zich eens voor groot
publiek te vertonen.
Gedurende de hele dag werden er
weer video-opnamen gemaakt.
Opnamen van voorgaande festivals
konden in een aangebouwde tent
worden bekeken. Voor de opnamen
tekenden studenten van de
filmakademie. Naast het muzikale
gedeelte kregen tal van instanties
volop de ruimte om via een
informatiestand hun boodschap
naar buiten te brengen. Financieel
kwam het festival weer „rond"
door de opbrengsten van drank en
snacks, die tegen een antrekkelijk
tarief aan de man werden gebracht.
Onk de steun van diverse
eilandelijke bedrijven was
onontbeerlijk.
ontegenzeggelijk Brood's beste
elpee. Dankzij de single „Saturday
Night" van de derde langspeler
„Shpritz" ontketent Brood een
ware hoos en hij ontdekt de macht
van de media. Hij wordt een
getraind bespeler van de dag- en
weekbladpers. Met zijn openhartige
gesprekken over druggebruik en
arrestaties dringt Brood zich op als
„het gesprek van de dag".
Na het verschijnen van de single
„Still Believe" wordt Brood een
nationaal tieneridool. Hij blijkt
aktiever dan ooit en steeds
frekwenter verzint hij
publiciteitsstunts om toch maar
vooral over de lippen te blijven
ZIERIKZEE - Ruim vijfhonderd
Anywave-bezoekers waren vrijdagavond
getuige van een uitstekend optreden van
Herman Brood - de Godfather van de
Nederlandse rock and roll - en zijn Wild
Romance. Gedurende honderd minuten
bood het zestal het geacht publiek een
flitsende show, het Anywave-festival
meer dan waardig. Brood bewees ten
overvloede weer helemaal terug te zijn,
daar waar hij enige tijd geleden finaal
leek te moeten worden afgeschreven.
Overigens moet vastgesteld worden dat
zijn Wild Romance veel meer dan vaak
gesuggereerd wordt, een positieve
invloed heeft op het muzikale sukses
van „The Brood", zoals hij zichzelf
graag pleegt te noemen. Gitarist David
Hollestelle jr., bassist G. Carlsberg en
drummer Nico tekenen voor de
swingende rock, maar niet te
onderschatten is zeker ook de
formidabele inbreng van The Bombita's,
de verzamelnaam voor de zangeressen
Robbie Schmitsz en Alice Cooper. Vooral
dit tweetal bepaalt de fisolemie van het
overigens voortreffelijk op elkaar
afgestemde sextet. The Brood heeft er
weer zin in, dat lijdt geen twijfel. Het
feit, dat zijn „coach" Koos van Dijk
voor zijn pupil voor de rest van het jaar
een overvolle agenda heeft, aksentueert,
dat het rockminnende publiek ook weer
zin heeft in Brood.
Sinds jaar en dag noemt Brood
zichzelf de „publiciteitshoer" van
de Nederlandse muziekscene. Tocl
is er sinds zijn laatste
wederopstanding wat veranderd i
zijn strategie. Om uitgebreid met
37-jarige Assenaar te kunnen
spreken moet minstens veertien
dagen van te voren schriftelijk
audiëntie aangevraagd worden bi;
Koos van Dijk, een voormalig
horekaman, die Brood in 1977
bewoog om op de solotoer te gaan
nadat een korte hernieuwde
samenwerking met The Blizzards
schipbreuk had geleden. Na talloz
zinloze op-en-neer-telefoontjes laa
de kaalhoofdige coach tenslotte
weten, dat The Brood héél, héél
misschien wel een minuut of tien
over heeft op een donderdagmidd;
in een of ander onguur barretje in
het hart van Rotterdam. Wanneer
blijkt dat Van Dijk hoe dan ook
geen andere oplossing weet te
bed.ep.ken,. wordt uiteindelijk een
afspraak gemaakt. De missie' ié
gelukt, althans zo lijkt het.
Het eerste wat duidelijk opvalt is
dat Herman Brood er prima uitzie
ondanks het veelvuldig gebruik v.
de meest afgrijselijke verfrissinge
die hij zich gedurende de hele dag
toeëigent en dat dan in kombinati
met bepaalde niet verder bij naan
bekende drugs. „We maken het ni'
zo lang", verzucht de grote meeste
„Ik heb een beetje pijn als ik zo
doe". Uiterst teder duwt hij zichz<
in de maagstreek. Herman Brood
had in de aanloop naar zijn
suksesvolle karrière een lange weg
te bewandelen. De eerste stap zette
hij met de groep Moans, die hij
vormt mét Jaap van Eik en Alfons
Acket. Na geruime tijd in Duitsland
te hebben rondgetoerd wordt Brood
gevraagd door Harry Muskee om bij
Cuby And The Blizzards te komen
spelen. Deze samenwerking levert
de Assenaar de eerste echte
publiciteit op. Lang duurt het feest
evenwel niet, wanneer het de
platenmaatschappij ter ore komt,
dat Brood stevig aan de drugs zit.
Na een tijd voor het verhandelen
van LSD in het gevang te hebben
gezeten, vertrekt de rusteloze
muzikant naar Israël en
Griekenland, waar hij doelloos
rondzwerft. Een afscheidsoptreden
van The Blizzards voor de VARA-
televisie in 1974 brengt hem weer in
de belangstelling. Ten aanschouwe
van kijkend Nederland geeft Brood
te kennen weer op te willen treden,
bij voorkeur met een groep. Een
blauwe maandag maakt hij deel uit
van de groep Stud en van even
lange duur is de verbintenis met
The Big Rock Revival. Inmiddels
komt zijn eerste solo-elpee
Showbiz Blues" uit, een matig
produkt. Met slagwerker Herman
van Boeyen en bassist Peter Smid
werkt Brood vervolgens aan de
uitbouw van Vitesse, een groep die
hem weer in het volle licht van de
publiciteit zal brengen. Na weer een
korte periode The Blizzards te
hebben volgemaakt, komt Brood in
kontakt met Koos van Dijk en dat
lijkt de echte doorbraak voor
Herman Brood te worden. Met de
begeleidingsgroep The Wild
Romance verwerft Brood de nodige
bekendheid en als in 1977 de tweede
Brood-elpee „Street" verschijnt
lijkt dat de springplank naar het
grote sukses. Het wordt
