Gister sprak zij van liefde
Theorie- en praktijklessen
bij projekt „Eten in Turkije"
Materiaal opsparen
voor het Huttendorp
Geslaagden Kerkwerfse
Brandweerkorps
Schrijfavonden
Amnesty International
yijfde en zesde klas Theo Thijssenschool
Wie mist poes?
lands aan, maar dat vormde geen
probleem; het water moest immers
snel koken. Een podiumstuk voldeed
prima aan de wens om aan een „ech
te" lage Turkse tafel te eten. Kadriye
liet weten, dat op het Turkse platte
land inderdaad nog aan dergelijke
tafels wordt gegeten. De situatie in
de steden vormt echter een groot ver
schil met die op het platteland. In de
steden worden tradities en gebrui
ken langzamerhand wat los gelaten.
De Turkse koffie was inmiddels ge
reed, heel wat anders dan een hol
lands bakkie leut. Het water werd
gekookt; per kopje gingen daar twee
maatschapjes koffie (gewoon van de
kruidenier hier) in en dan was het
een kwestie van roeren, tot dat de bo
venste laag lekker schuimig werd.
Marcel, Peter en Isabelle stelden zich
als eersten beschikbaar als smaakpa-
nel.
Onderwijzer Kees Polderman liet
weten hoe ze deze Turkse koffie
moesten nuttigen: een klontje suiker
op de tong leggen, de koffie daar
door heen drinken en de suiker zo
goed mogelijk op je tong verdelen.
Als je het goed hebt gedaan heb je
aan het eind nog een klein beetje sui
ker op je tong over.
Koffiedik kijken
Kadriye liet desgevraagd weten,
dat de koffiedroes uiteraard naar de
bodem zakt en dat de uitdrukking
„koffiedik kijken" in Turkije soms
werkelijk in praktijk wordt ge
bracht. Het koffiedik wordt op het
schoteltje omgekeerd. Voor het kopje
wordt opgelicht mag nog een wens
worden gedaan en vervolgens valt
uit de struktuur van de droesem op
het schoteltje je toekomst te voor
spellen.
De Turkse thee, gedronken uit een
fors formaat borrelglaasje, is ook
aanzienlijk pittiger dan we in ons
land zijn gewend. Kradiye maakte
bij de bereiding hiervan wel gebruik
van Turkse theebladeren, die zodra
het water in de ketel kookt op het
water worden gestrooid en daar door
hun droogte enige tijd op blijven
drijven.
Door de strom, die door de blade
ren heen trekt, zakken ze tenslotte
naar beneden en kan de thee worden
gedronken op volle sterkte of voor
wie dat lekkerder vindt, eventueel
wat verdund met kokend water.
.Pepermuntachtig'
Een beetje moeilijk definieerbare
smaak bleek het voorgerecht Cacik
te hebben. „Pepermuntachtig", von
den sommigen en dat was ook wel te
verklaren, want aan de yoghurt, die
eerst drie uur in de zon had moeten
staan, waren muntblaadjes toege
voegd. Verder was dit gerecht kom
pleet gemaakt met stukjes komkom
mer en een snufje zout. Na lekker te
zijn gekoeld, was de Cacik klaar voor
konsumptie. Een fris gerecht, dat het
ongetwijfeld uitstekend doet op war
me dagen.
Na deze praktische les in het kader
van het projekt „Eten in Turkije"
restte uiteraard nog de afwas, die
werd echter niet op z'n Turks, maar
volgens Hollandse emancipatorische
begrippen aangepakt: niet moeder
alleen in de keuken, maar even met
z'n allen er tegenaan.
ZIERIKZEE - Je hoeft de leerlingen van de vijfde en de
zesde klas van de Theo Thijssenschool niks meer te ver
tellen over hoe de mensen in Turkije eten. De afgelopen
week hebben ze zich intensief bezig gehouden met het
projekt „Eten in Turkije". Niet alleen deden ze een hele
boel theoretische kennis op, maar ook in de praktijk
hielden de leerlingen zich met het culinaire Turkije be
zig.
heeft nou eenmaal veel te maken met
gewoonten, tradities en geloof; ook
op die zaken werd wat nader inge
gaan.
De Thijssenschool kreeg bij dit pro
jekt niet alleen in de vorm van een
onderwijsprogramma medewerking
van het museum voor Land- en Vol
kenkunde, maar mocht gedurende de
afgelopen week ook gebruik maken
van enkele Turkse voorwerpen om
het allemaal nog echter te maken.
Vrijdagmiddag vond de afronding
van dit projekt plaats met het proe
ven van Turkse koffie, Turkse thee
en een Turks voorgerecht Cacik ge
naamd. Voor deze praktijk-kookles
was oudleerlinge van de Theo Thijs
senschool Kadriye Aktas Ajaz uitge
nodigd; een Turks meisje, dat uitste
kend met de Nederlandse taal over
weg kan en de kinderen derhalve
heel wat wist te vertellen over het
eten in Turkije.
De Theo Thijssenschool kreeg bij
de uitwerking van dit projekt on
dersteuning van het Museum voor
Land- en Volkenkunde te Rotterdam.
Dit museum stelt in kader van het zo
geheten „multi-mediaalpakket"-,
onderwijswerkprogrammaatjes sa
men, die de scholen integraal of ge
deeltelijk kunnen uitwerken. Op de
Theo Thijssenschool werd een keuze
gemaakt, anders zou de uitwerking
van dit projekt wellicht wat te veel
tijd hebben gevergd.
Welke produkten?
Zo leerden de kinderen.)p de vijfde
en de zesde klas wbRnrpTduUkten in
welke streek van Turkije groeien. In
dit verband werd een landkaartje
met een duidelijk overzicht gemaakt,
evenals een soort produktenschijf,
met daarop vrijwel alle produkten
die in Turkije zelf worden verbouwd.
Uiteraard kwamen er meerdere
aspekten aan de orde, want eten
Kadriye was, zoals gezegd, vrijdag
middag op school aanwezig om het
een en ander over haar geboorteland
te vertellen en om enkele dingen op
heuse Turkse wijze te bereiden. Dat
kon heel echt gezien de voorwerpen,
die het museum voor Land- en Vol
kenkunde beschikbaar had gesteld.
Een grote tinnen schaal met een soort
lampetkan hoorden er ook bij: in
Turkije wast d?.g£§t'vrouw namelijk
altijd de handen: van-de-gasten, in zo
verre dat ze met schaal, kan en hand
doek langskomt en een scheutje wa
ter over de te wassen handen giet.
Lage tafel
De snelkoker deed wel zeer Hol-
ZIERIKZEE - Op heden - maandagavond en woensdag 27 juni organiseert de
werkgroep van Amnesty International op Schouwen-Duiveland schrijf
avonden voor gewetensgevangenen. In Zierikzee in de Pr. Julianaschool aan
het Jannewekken, in Brouwershaven in de Gereformeerde Kerk aan het
Bostonplein en in Burgh-Haamstede in de Rekreatiezaal van de Gereformeer
de Kerk zitten de mensen van de werkgroep vanaf 19.00 uur klaar met drie
voorbeeldbrieven. In Bruinisse in de leeszaal van de bibliotheek is dat op
woensdagavond 27 juni het geval, eveneens vanaf 19.00 uur.
Amnesty International is een we
reldwijde onafhankelijke organisa
tie die werkt voor de vrijlating van
gewetensgevangenen.
De drie gevangenen waarvoor deze
maand voorbeeldbrieven aanwezig
zijn, zijn gemarteld of mishandeld,
het gaat om Isidro Nicolas Bobadilla
uit Peru, Fu Shenqi uit China en
„Adnan" Arabi uit Syrië.
Isidro Nicolas Bobadilla is een
plaatselijke leider van de coalitie
van wettig toegestane linkse partijen
in Peru en van de Peruaanse onder
wijzersvakbond. Hij werd op 23 juni
1983 gearresteerd.
Fu Shenqi was arbeider in een ge-
neratorenfabriek en redigeerde in
zijn vrije tijd 2 niet-officiële kranten.
Hij werd begin april 1981 aangehou
den toen hij naar Beijing ging om
met de autoriteiten daar te praten
over de kwestie van het recht van
mensen om niet-officiële kranten en
tijdschriften te publiceren.
„Adnan" Arabi is een 52-jarige Sy
rische advocaat die deel uitmaakt
van een groep advocaten die in april
en mei 1980 gearresteerd werden na
een één-dags-staking op 31 maart
1980.
RENESSE
Geslaagd
Aan de MTS te Vlissingen slaagden
voor het examen weg- en waterbouw
Marco de Feiter en René Korstanje,
beiden uit Renesse.
ZIERIKZEE
Geslaagd
Tijdens het uitgesteld - herexamen
van de Pr, Julianashool, vorige week
woensdag, donderdag en vrijdag af
genomen, slaagde ook de twee
laatste leerlingen van het INTAS
diploma, waarmee de school met
honderd procent geslaagden skoorde.
De leerlingen zijn Conny Jobse uit
Bruinisse en Marja Roks uit Ooster-
land.
Geslaagd
Anita Timmerman uit Zierikzee is
geslaagd voor dierenarts-assistente.
Zij volgde een schriftelijke opleiding
bij Imevo te Amstelveen.
Oproep van „De Lichtboei"
ZIERIKZEE - Er zal deze zomer in Poortambacht, op
het braakliggend terrein tussen de Roggeplaat en de
Zandkreekstraat weer een huttendorp verrijzen. Op
woensdag 15, donderdag 16 en vrijdag 17 augustus zal on
der leiding van het buurt-, en klubhuis werk van „De
Lichtboei" deze inmiddels traditionele zomeraktiviteit
weer alle aandacht krijgen.
Om evenals voorgaande jaren weer
een fijn huttendorp uit de grond te
kunnen stampen, worden ouders en
kinderen nu reeds opgeroepen attent
te zijn op bruikbare materialen, zo
als afvalhout, verf en spijkers. Ver
der moeten de hutten natuurlijk ook
worden iijgericht en daarvoor blij
ken oude lakens en gordijnen altijd
zeer bruikbaar.
Van belang is dat materialen en
verdere spulletjes worden verza
meld, die niet gevaarlijk zijn bij ver
branding, want uiteraard komt de
brandweer aan het slot van het hut-
tendorpsfeest er weer aan te pas om
alles met een groot vreugdevuur af te
sluiten.
Mensen, die afvalhout beschikbaar
hebben, worden verzocht nu reeds
kontakt op te nemen met „De Licht
boei" van het Leger des Heils, tel.
(01110-2075), zodat het aldaar kan
worden opgeslagen.
Vorig jaar droeg het huttendorp
het thema „circus". Voor deze zomer
wordt nog en nader programma uit
gewerkt. Gedacht wordt aan een
soort beroepmanifestatie, maar
daarnaast zijn er ook wat plannen
voor een indianendorpje, zodat er
niet allen hutten gebouwd kunnen
worden, maar ook wigwams neerge
zet kunnen worden.
Herinnering aan het uitstekend geslaagde huttendorp vorige zomer.
32
„Misschien denkt u wel," zei Kitty,
„dat de baby van mevrouw Burke
wel van Rory zou kunnen zijn."
„Waarom van Rory?" wilde Cath-
leen weten. „Waarom niet van Sha-
mus? Het jongetje kan wel ouder zijn
dan hij er uitziet. En waarom dan
ook niet van Liam?"
„Ik vind dat u zich erbuiten moet
houden," zei Kitty met een bezorgde
stem. „Ik vind het niet prettig. En
tante Tilly zou woedend zijn als ze
wist wat we hebben gedaan."
„Waarom ging je dan met me
mee?"
Ze had Kitty's ontwijkend ant
woord niet nodig. Ze begreep plotse
ling dat Kitty aleen maar zo vriende
lijk was geweest omdat het beter was
een oogje op het doen en laten van
Cathleen te houden na dat afge
luisterde telefoongesprek van gister
avond. Ze was gewoon om de tuin ge
leid. Eileen Burke was een doodon
schuldige nieuwe inwoonster en dat
wist Kitty. Kitty was een O'Riordan
en de familie moest worden be
schermd. Maar als er dan geen kind
was, dan moesten haar ongerustheid
en achterdocht een andere oorzaak
hebben.
Ze gaf het op. „Zullen we maar
naar huis gaan?" vroeg ze vermoeid.
Ze startte de wagen en begon lang
zaam de nauwe straat uit te rijden.
Halverwege, tegenover het hotel,
hoorde ze een oud volksliedje fluiten,
helder en zuiver.
En als je niet van mij wilt zijn
Mijn duifje, blank en fijn
Meteen reed ze de auto in de berm
en stopte.
„Waarom stopt u?" vroeg Kitty,
Cathleen keek de straat af. Er was
geen fluiter te zien, ook geen ketel
lapper met zijn ezels wagen. Een paar
kinderen liepen te stoeien op straat,
trappend tegen een stuk hout. Een
heel oude, gebogen man zat voor een
deur aan zijn pijp te zuigen en staar
de hen aan.
„Ik dacht dat ik iets hoorde."
Ze zag een gordijn heimelijk bewe
gen. Er kwam een Cadillac aan. die
voor het hotel stopte en waaruit een
stel rumoerige jongelui kwam. Een
ogenblik hoorde ze het fluiten weer,
verder weg. Hoe kon ze zich erover
verbazen dat iemand haar naam wist
en haar woonplaats, als ze altijd
werd begluurd?
Hoofdstuk 8
Die avond ging Cathleen naar me
vrouw O'Riordan toe.
„Hoe maakt ze het?" vroeg ze aan
Peggy Moloney.
„Prima," zei Peggy opgewekt. „Is
het niet, liefje?"
Het gezicht op het kussen was een
karikatuur van dat van Kitty. De le
ge ogen stonden groot boven de inge
vallen wangen.
„Kitty en ik zijn naar Loughneath
geweest," zei Cathleen. „Kitty moest
een paar boodschappen doen."
„Nog iemand gezien?" vroeg Peggy
praatgraag.
„Ja. De nieuwe kapster. Ze is wel
knap, hè?"
„En ze wordt met grote argwaan
bekeken," zei Peggy.
„Argwaan?"
„Er gaan geruchten dat ze 's nachts
door DOROTHY EDEN
bezoekers ontvangt. En ze vragen
zich af of ze werkelijk een man in In
dia heeft. Ach ja, er wordt altijd ge
kletst. Maar wie komt er nu uit Du
blin naar een plaatsje als dit met
twee ezels en zes fietsen!"
„Ze zei dat ze familie in de buurt
had."
„Ik zou niet weten wie," zei Peggy.
„Ik heb nooit van een Burke ge
hoord. Maar als ze Galway bedoelt,
dat is een stad."
„Ze zullen over mij ook wel klet
sen," zei Cathleen terloops.
„O natuurlijk. Iedereen die hier
nieuw komt, wordt van alle kanten
bekeken en besproken. Waarom zou
juffrouw O'Riordan nu ineens een se-
kretaresse nodig hebben, terwijl de
O'Riordans overal schulden hebben?
Zou het niet behoorlijker zijn als ze
eerst eens de slager betaalden?"
Peggy sloeg haar hand voor haar
mond terwijl ze van opzij naar het
onbeweeglijke hoofd op het kussen
keek.
„Dat had ik niet moeten zeggen. Ik
geloof vast dat zij luistert. Maar ik
denk dat zij ook wel alles van sla
gersrekeningen afweet."
„Wat zeggen ze nog meer over
mij?" hield Cathleen aan.
„Nou, dat u een goeie Ierse naam
hebt en zo. Ik geloof dat ze wil dat u
tegen haar spreekt," zei Peggy. „Ze
vindt het prettig om een nieuw ge
zicht te zien."
Dit was waarschijnlijk een te hoop
volle vertolking van Peggy's kant.
Maar toen Cathleen naast het bed
zat, scheen er toch een vleugje begrip
in het wezenloze gezichtje te komen.
(wordt vervolgd)
Voor de gasten aan de maaltijd beginnen komt de gastvrouw langs met schaal, lampetkan en handdoek en laat de
gasten hun handen wassen. Een traditie die op het platteland in Turkije nog in ere wordt gehouden.
ZIERIKZEE - Vrijdagmiddag werd
op de Calandweg een roekeloos over
stekende poes aangereden, die er ern
stig aan toe was na zijn of haar avon
tuur. De onfortuinlijke voetganger
werd door dierenarts Buth verzorgd
en vervolgens overgebracht naar het
asiel van de heer Heijboer in Nieu-
werkerk. Wie zijn of haar poes of ka
ter mist kan het dier in Nieuwerkerk
ophalen.
KERKWERVE - Voor het Brandweerkorps Kerkwerve was het donderdag een
beetje feest, want er werden jubilarissen gehuldigd en bovendien slaagden ve
le leden van het Kerkwerfse korps voor de zo belangrijke diploma's. Zo kun
nen P. Berrevoets, J. Stouten en W. Berrevoets zich voortaan gediplomeerd
hoofdbrandwacht noemen. Tijdens een bijeenkomst in het Verenigings
gebouw werden de jubilarissen gehuldigd. Op de foto speldt burgemeester W.
den Boer van Middenschouwen Wim Berrevoets de versierselen op behorend
bij het twaalfeneenhalfjarig jubileum, gadegeslagen door D. de Graaf (brand-
weerkommandant korps Scharendijke) en Cor Hart (onderkommandant
Kerkwerve), beiden twintig jaar brandweerman. Voor Brandwacht eerste
klas slaagden: L. de Kok, H. Scheele en P. T. Jonker. Het diploma Levensred
dende handelingen werd behaald door: C. P. Hart, P. Berrevoets, J. Stouten,
W. Berrevoets, J. A. Hart, J. J. Bil, J. Rentmeester, C. Rotte, C. B. den Boer, J.
Stouten Mzn., L. de Kok, H. Scheele en P. T. Jonker.
