streeknieuws
Gister sprak zij van liefde
Volop spanning bij debuut
toneelgroep De Roode Lelie
EEN HALVE EEUW ZINGEN
IN NIEUWERKERK
4
,Eén naam is onze Hopebestaat 50 jaar
NIEUWERKERK - Soms kan het bewaren van een waardeloos stukje papier grote
gevolgen hebben. Dat is in ieder geval gebleken in Nieuwerkerk. Een oud-inwoonster
van deze plaats bewaarde 48 jaar lang het programma-blaadje van de eerste uitvoering
van de Christelijke zangvereniging „Con Amore", gegeven in hotel „De Meebaal" op
26 februari 1936. Omdat het een eerste uitvoering betrof, stond er op de voorkant van
het programma onder andere: „Opgericht 21 februari 1934".
Met het vinden van dit programma-blad was dan eindelijk, na lang zoeken, de
oprichtingsdatum gevonden van het koor „Eén naam is onze Hope" te Nieuwerkerk,
een voortzetting van het eerder genoemde koor.
Een en ander is voor het bestuur van het koor aanleiding voldoende geweest om op
vrijdag 25 mei een jubileumbijeenkomst met koor- en samenzang te houden in de Gere
formeerde Kerk te Nieuwerkerk.
Zoals gezegd is „Eén naam is onze
Hope" een naoorlogse voortzetting
van het eerder genoemde koor. Wat
ertussen 21 februari 1934 en 1 februa
ri 1953 is gebeurd met het koor, is een
lege bladzij in het „geschiedenis
boek" van het koor, omdat alle gege
vens met de ramp verloren zijn ge
gaan. Interessant is misschien te mel
den, dat de oprichter-dirigent van
het koor, de heer J. Beije, nog in le
ven is, en thans in Middelburg
woont, en dat één dameslid 50 jaar
onafgebroken lid is.
In de loop van al deze jaren hebben
diverse dirigenten het koor geleid.
Momenteel staat het onder leiding
van een dirigente, mevrouw Willie
Bil.
Ook het repertoire is veranderd.
Zong men in de beginperiode de
'PROGRAMMA
VAN DE
EERSTE UITVOERING
DER
CHR. ZANGVÊREN.
„CON AMORE"
TE
NIEUWERKERK (Z)
:- OPOENICHT 21 FEBRUARI 1034
DIRECTEUR DE WEIED HEER
C. A. SWENNE TE OUWERKERK
TE OEVEN
WOENSDAG 26 FEBRUARI 1936
AANVANG Tl, UUR PRECIES
IN HOTEL .DE MEEBAAL".
BEWIJS VAN TOEGANG
Enlrée I 0.30 - Plaatsbespreking 10 ct
Programma's verkrijgbaar bij T Bestuur
VERBODEN TE ROKEN
geestelijke „smartlappen" van de
tijd, bij de komst van een geschoolde
dirigent ging men het betere werk
zingen, wat wel heel wat meer studie
vergde, maar dat zowel aan koor als
aan dirigent veel meer muzikaal ge
noegen schonk. Componisten als
Bach, Goudimel, Schutz, Distier en
andere, werden op het programma
gezet. Een recensent in die tijd merk
te op, dat een koor, wat dergelijke
werken zingt, er zeker geen spijt van
zal hebben, deze muzikale weg te zijn
gaan bewandelen.
Op 25 maart 1957 werd onder het
zelfde bestuur het kinderkoor „Van
Knop tot Bloem" opgericht. Wie zou
denken, dat veel „Knopjes" later
„Bloemen" van het grote koor zou
den worden, kwam toch bedrogen
uit. Het enthousiasme van de begin
jaren begon al spoedig af te nemen.
Toch is het nog 1974 geworden, voor
het kinderkoor definitief werd opge
heven.
Tradities
Bepaalde tradities zijn in het koor
lang gehandhaafd. Zo werd ieder
jaar deelgenomen aan een zangcon
cours, dat georganiseerd werd door
de Koninklijke Bond van Chr. Zang
en Oratoriumverenigingen. De
laatste keer was dat op 10 juni 1965 in
Huizen. Resultaat: 291 punten in de
afdeling „Uitmuntendheid", een
tweede prijs. Aan één kant jammer,
dat met deze traditie gebroken is,
want bij een concours wordt door een
deskundige jury een gedegen rapport
opgemaakt, waarop niet alleen de ne
gatieve, maar ook de positieve
prestaties worden vermeld.
Een tweede traditie was en is de
jaarlijkse zangreis. Vele mooie plek
jes in Nederland en even daarbuiten
zijn door de „zang" in de loop der ja
ren bezocht.
Een vaste traditie is de tweede
dinsdag in maart. Dan wordt er niet
gerepeteerd, maar de zogenaamde
„jaarvergadering" gehouden. Na het
officiële gedeelte is men dan nog tot
in de kleine uurtjes erg gezellig bij el
kaar.
Onderscheidingen
In de loop van alle zangjaren zijn er
ook verschillende mensen geëerd met
een onderscheiding.
Op 11 maart 1975 werden de dames
Stolk en Van Oost op de uitvoering
door de voorzitter de zilveren speld
van de Koninklijke Bond opgespeld,
omdat ze al ruim 25 jaar onafgebro
ken bestuurslid waren geweest.
Op 23 oktober 1979 werd de dames
Wandel en Van der Wielen de zilve
ren ketting met insigne omgehangen
door een afgevaardigde van de Bond
wegens hun 35-jarig lidmaatschap.
Tot eer van
je Schepper
Gezongen hebben ze in Nieuwer
kerk. In ziekenhuizen, bejaardente
huizen, kerkdiensten, op liedboekda-
gen, met jubilea enzovoorts. Ernstige
liederen, maar ook vaderlandse lie
deren en volksliederen. Wat bezielt
toch die mensen, om dat zoveel jaren
achtereen te blijven doen? Hoe kan
iemand dat al 50 jaar volhouden? Is
het, zoals het oudste lid altijd uit
drukte: „Muziek is een aanéénscha-
keling van tonen, die de ziel bekoort
en het hart wél aandoet?" Het ant
woord kan alleen het koorlid zelf ge
ven: Samen zingen, tot eer van je
Schepper, waarvan je je stem gekre
gen hebt, geeft zo'n voldoening, dat
je soms achteraf wel eens zegt: „Wat
heb ik weer „lekker" gezongen."
Wie dat innerlijk genoegen nooit
gesmaakt heeft, mist iets. Een koor
lid merkte eens op, toen hij een jaar
op het koor was: „Als ik dat geweten
had, wat samen zingen betekent, was
ik er jaren eerder aan begonnen".
Gouden jubileum
Nu viert op 25 mei aanstaande het
koor zijn gouden jubileum in de Ge
reformeerde Kerk aan de Ooststraat.
De avond begint om 8 uur.
Het programma is met zorg samen
gesteld. Zelfs het eerste nummer,
waarmee het toenmalig koor is be
gonnen, wordt weer gezongen. Er
zijn een paar „oude koeien uit de
sloot gehaald". Maar het merendeel
van de zangnummers is, naar men
hoopt, het zingen en het aanhoren ze
ker waard. Ook staat er samenzang
op het programma. Enkele muzikale
juweeltjes zullen de avond besluiten.
Na afloop is er in „Ons Dorpshuis"
gelegenheid om bestuur, koor en diri
gente te feliciteren. Men hoopt daar
ook nog enkele oud-leden en -diri
genten te kunnen begroeten. Eén
ding is jammer: Het koor vergrijst.
Men zou graag wat jonge stemmen
willen aantrekken.
Een statiefoto" van het koor, genomen in 1947. Het koor stond toen onder leiding van de heer Blok.
Een recente foto van „Eén naam is onze Hope"; rechts op de voorgrond de huidige dirigente Willie Bil.
Eenakter „Aardbeien met slagroom"
BROUWERSHAVEN - De toneelgroep van de culturele
stichting De Roode Lelie debuteerde zaterdagavond in
het Tonnemagazijn voor ruim zeventig belangstellenden
met de opvoering van de eenakter „Aardbeien met slag
room". Deze onschuldige titel stond allerminst voor een
luchtig blijspel, maar betrof een enigszins luguber stuk
dat door de goede vertolking af en toe de spanning van een
thriller benaderde.
Onder leiding van regisseuse Cle
mentine Oostdijck wisten de vier to
nelisten de spanning in de zaal via
diverse, soms schokkende, scènes op
te voeren, welke door de absurditeit
van de situaties op het toneel, ontlaad
de in lachsalvo's. De toneeluitvoering
vormde het sluitstuk van een avond die
door de culturele stichting De Roode
Lelie tevens werd ingevuld met het
vertonen van de bedrijfsfilm uit 1928/
1929, die de aktiviteiten van de toen
malige .R.T.M. (Rotterdamsche Tram
weg Maatschappij) belichtte.
Vervoer
Begeleid door het passende kom-
mentaar van de heer A. Viergever, me
dewerker van de Z.W.N. in Zierikzee,
kon men zien hoe passagiers in die tijd
via verschillende „overstappen" in
vier uur tijd van Rotterdam naar Zie
rikzee reisden. Toentertijd een zeer
snelle verbinding. Naast passagiers
vervoer vormde het goederenvervoer,
dat gebeurde met afneembare laad
bakken, een belangrijke aktiviteit van
de R.T.M. Men zag op de film het
melktransport van de boeren naar de
melkfabriek, het suikerbietenvervoer,
het veevervoer naar de veemarkt te
Rotterdam en de landbouwprodukten
die naar de Rotterdamse havens ver
voerd werden. Opvallend bij deze
beelden was de immense inzet van het
personeel dat deze transporten toen
tertijd verzorgde. De R.T.M. werd in
1878 opgericht en de film werd inder
tijd gemaakt ter ere van het vijftigjarig
bestaan van de maatschappij. Van de
toenmalige spoorlijnen en stations res
ten nu alleen op Goeree-Overflakkee
nog enkele overblijfselen, terwijl de
neelgroep nog slechts „een uitprobe
ren". Zij hebben grote plannen om in
verband met een eventuele viering van
het 700-jarig bestaan van Brouwers
haven in 1986 een toneelstuk op te
voeren over de roemruchte oplichter
Cato Kamerling, die zich ruim 200
jaar geleden in Brouwershaven voor
dokter uitgaE Regisseuse Clementine
Oostdijck is bezig om voor een der
gelijk stuk het script te schrijven.
R.T.M. opging in de vervoersmaat
schappij Z.W.N.
Spanningen
Na deze film waren de aanwezigen
getuige van, zoals mevrouw Jansen-
Glas in haar slotwoord zei: „het prach
tige debuut" van de toneelgroep van de
Roode Lelie. De uit vier tonelisten
bestaande groep bracht het verhaal op
de planken van de twee zusters Mary
en Hester(Lies Hanse en Maaike Lim
burg) die er toe komen om het lijk
van hun overleden vader vier maanden
in de diepvries te bewaren omdat het
gunstiger uitkomt, dat de oude heer
wat later dood gaat (in verband met het
betalen van successierechten over de
erfenis). De spanningen die hierdoor
ontstaan tussen de zusters, die zeer
verschillend van karakter zijn, en de
huisvriend (Joop de Koeyer) die te
vens lijkschouwer is, werden door de
spelers zeer goed uitgebeeld.
Dc spanning stijgt ten top als de
zusters na het weer ontdooid hebben
van de overledene, gekonfronteerd
worden met een dokter (Rien van
Luitgarcn) die zeer consciëntieus is.
Aanleiding voor de damesom opdes-
kundigc wijze flauw te vallen. De
laatste maaltijd die de oude heer in
zijn leven nuttigde, een portie aard
beien met slagroom, brengt echter op
het nippertje uitkomst voor dc zus
ters. Joke Bijl was souffleusc% terwijl
het decor op smaakvolle wijze ver
zorgd werd door Simon Bijl.
Cato Kamerling
Overigens was dit debuut van de to-
BROUWERSHAVEN
Minder belangstelling
wandeltocht
Deden er vorig jaar nog ruim 150
deelnemers mee aan de wandeltocht
van A.S.V. Brouwershaven, dit jaar
waren het er „slechts" 96. Natuurlijk
toch nog een respektabel aantal spor-
tievelingen, die voorafgegaan door
de drumband Apollo en de Brouwse
majorettes, de tocht allemaal binnen
de gestelde tijd aflegden. Er konden
om half vijf op het sportpark „Onder
de molen" dan ook drie groepsprij-
zen en vele medailles uitgereikt wor
den. De organisatie hoopt toch dat er
volgend jaar, wanneer de wandel
tocht voor de dertigste maal van
start gaat, weer meer belangstelling
zal blijken te zijn.
Wereldwinkel
In het kader van de hobby
tentoonstelling van de Roode Lelie
zal er zaterdag 26 mei in de St. Nico-
laaskerk te Brouwershaven een pre
sentatie van de Wereldwinkel te zien
zijn. De organisatie, die geheel door
vrijwilligers in hun vrije tijd gerund
wordt, streeft ernaar om de produk-
ten uit de derde wereld op een, voor
de mensen daar, eerlijkere wijze te
verhandelen. De wereldwinkel is op
de tentoonstelling aanwezig vanaf
13.30 tot 17.00 uur.
DREISCHOR
Geslaagd
Op 21 mei behaalde de vroegere in
woonster van Dreischor, José Bra-
ber, het doctoraal examen in de bio
logie aan de Rijksuniversiteit te
Utrecht.
OUWERKERK
Aanrijding brommer/auto
Op het kruispunt Geertruidlaan-
Laan van de Wereldveteranen botste
maandagmiddag (17.00 uur) de brom
fietser E. D. uit Ouwerkerk tegen de
van links komende auto, bestuurd
door H. E. uit Zierikzee. D. kwam
van de Geertruidlaan en zou de bin-
nenbocht genomen hebben waar op
dat moment juist E. reed. Alleen ma
teriële schade aan beide voertuigen
viel te betreuren.
OOSTERLAND
Poging tot diefstal
Vannacht is gepoogd de auto van
N. M. uit Oosterland te stelen. De au
to stond geparkeerd aan de Burg. v.
d. Haveweg. Men kwam in de auto
via een geforceerd portierraampje,
waarna vervolgens is getracht het
kontaktslot te forceren, en de wagen
te starten. Het bleef bij een poging.
15
Het grootste meubel in de kamer
was een groot bed met vier stijlen
waarnaast een nachtlichtje brandde.
Midden in het bed, gesteund door
kussens, zat een kleine bejaarde
vrouw met verward wit haar en wijd
open, starende, lege ogen. Ze hield
haar handen met de palmen naar bui
ten gekeerd tegen haar borst, alsof ze
in een toestand van voortdurende
verbazing verkeerde. Ze zag eruit als
een gevangen diertje, dacht Cath-
leen, een baby uit de rimboe mi-
schien met haar hulpeloze en on
bestemd smekende blik. Ze moest
Cathleen hebben zien binnenkomen
en keek haar nu ook aan, maar ze zei
niets. Ze had echter opgehouden met
huilen. Haar zwijgen moedigde Cath
leen aan om naderbij te komen en te
spreken.
„Is er iets?"
Een deur achter in de kamer ging
open. Een jong meisje in een peignoir
en met een schuldige blik op haar
sproetengezichtje kwam haastig bin
nen.
„Nou, liefje, heb je weer gehuild?
O, wie bent u?"
Ze had Cathleen buiten de lichtk
ring zien staan.
„Neem me niet kwalijk dat ik zo
maar binnenloop", zei Cathleen
haastig. „Ik ben Cathleen Lamb, de
sekretaresse van juffrouw O'Rior-
dan. Mijn kamer is hier vlak onder.
Ik dacht dat ik een baby hoorde hui
len en kwam eens kijken."
„O, zij is het maar, de arme ziel.
Het is het enige geluid dat ze kan ma
ken. Ik sliep." Het meisje wreef
schuldig in haar ogen. „Ik moet ei
genlijk wakker worden als ze een ge
luid maakt. Maar het maakt niet veel
verschil. Als ze wil huilen, is er niets
dat haar kan tegenhouden. Nu, lie
verd," - ze boog zich over het opgehe
ven gezichtje - „doe je ogen dicht en
ga lekker slapen. Het is midden in de
nacht. Je maakt het hele huis wak
ker. Je bent een stoute meid."
De vrouw in bed had Cathleen nu
opgemerkt en staarde haar aan. Haar
lippen bewonge een beetje. Ze scheen
iets te willen zeggen.
„Sst, schat," zei het meisje, „dit is
alleen maar de nieuwe sekretaresse
van juffrouw O'Riordan. Je wist toch
dat er een zou komen? Dat heb ik je
toch verteld."
Ze draaide haar hoofd om en zei te-
ge Cathleen: „We weten niet of ze iets
begrijpt of niet. De dokter denkt van
niet, maar ik weet het nog zo net niet.
In ieder geval praat ik altijd tegen
haar om de tijd te verdrijven."
„Wie is ze?" vroeg Cathleen met
een gevoel alsof ze nog droomde. Ze
had Debby horen huilen en toen ze
naar haar toe ging, vond ze niet het
ronde babygezichtje, maar deze
vreemde kleine nachtmerrie die van
af het kussen naar haar opkeek. Ze
sloeg haar armen stijf over elkaar om
het trillen tegen te gaan, want de
werkelijkheid leek haast nog erger
dan de droom.
„Hebben ze het u niet verteld? Ze is
mevrouw O'Riordan, de moeder van
Rory en Liam en Kitty."
„Dat heeft niemand me verteld",
zei Cathleen verbijsterd.
„Ik dacht dat juffrouw O'Riordan -
zij leek Loughneath Castle te zijn."
De verpleegster lachte kort.
„Het is een verschrikkelijk mens,
hè? Ik ben hier nog niet lang, maar ze
zeggen", ze zweeg met een blik op
door DOROTHY EDEN
haar patiënte, ze vroeg zich natuur
lijk af hoeveel er tot de luisterende
oren doordrong.
„Mevrouw O'Riordan kreeg haar
attaque op de avond dat Shamus
stierf", zei ze. „Dat is alles wat ik
weet. Ze zeggen dat ze sindsdien niet
meer heeft gesproken, het arme
schaap. Zeg, het is leuk dat u hier
bent, maar u moest nu maar gaan. Ik
moet haar weer kalm krijgen."
Het meisje was heel jong en haar
lelijk maar vriendelijk sproetenge
zichtje stond bezorgd.
„Natuurlijk. Misschien kan ik zo
nu en dan eens boven komen om te
gen haar te praten."
„U kunt tegen mij praten", zei het
meisje zachtjes. „Ik ben hier nog niet
lang, maar ik word gek hier. Ik ben
niet gediplomeerd en ik heb liever
niet zoveel verantwoordelijkheid.
Maar ik hoef niet zoveel te verdienen
als een gediplomeerde verpleegster,
zie je, en de ouwe - juffrouw O'Rior
dan - haar stem daalde tot een
gefluister - „is gierig. Dat zal u wel
merken. Ik heet Peggy Molony. Ik
kom uit Loughneath. Maar ik blijf
hier niet lang. Ik ga naar Londen als
ik genoeg heb gespaard."
Het aandoenlijk gezichtje op het
kussen leek helemaal niet op Rory of
Liam, maar was griezelig hetzelfde
als dat van Kitty. Dezelfde wijd
open, bleekblauwe ogen. de fijne,
smalle beenderen, de broosheid.
Cathleen vroeg zich af waarom ze
verbaasd was dat niemand haar iets
had verteld over de invalide boven.
Waarom zouden ze ook? Ze was een
pas aangekomen employée en de fa
miliezaken gingen haar niets aan.
(wordt vervolgd)
