Een toegewijde moeder, die niet in
een huisje wil worden „weggestopt"
ONVOORSTELBAAR VEEL KEUS
BIJ MODEHUIS HOLTY
Hennip. Verdonk-Lucassen:
Vrouw
en Arbeid
Van jong en sportief tot gekleed
5
ZIERIKZEE - De wet „Gelijke
behandeling mannen en
vrouwen" moest ervoor zorgen,
dat vrouwen bij sollicitaties de
zelfde kansen krijgen als mannen.
Deze wet verbiedt dat in een per
soneelsadvertentie uitsluitend
om een man wordt gevraagd.
Voortaan dus: „Gevraagd: Onder
houdsmonteur (m/v)". Positieve
diskriminatie mag in sommige ge
vallen wel. Dat wil zeggen voor
keur geven aan een vrouw in een
bepaalde funktie, als er sprake is
van een poging tot rechttrekken
van een scheefgegroeide verhou
ding in de personeelsbezetting be
treffende het aantal mannen en
vrouwen.
Enerzijds die wet, anderzijds
een enorme ekonomische krisis en
werkloosheid. Dat laatste pakt
niet in het voordeel van de vrouw
uit. Moest de vrouw na de oorlog
aktief aan het arbeidsproces deel
nemen ter versnelling van de we
deropbouw, nu dient ze haar
plaatsje op de arbeidsmarkt af te
staan aan een man, want haar ta
ken als huisvrouw en moeder
dient ze toch ook niet te verwaar
lozen. Een mening, die door velen
wordt geuit (of gedacht).
Hoewel vele vrouwen (terecht)
voldoening vinden in verzorging
van kinderen en huishouding, zijn
er ook anderen, die hun kapacitei-
ten op terrein buitenshuis willen
gebruiken. Waarom willen ze dat
en hoe rooien ze het dan met die
andere plichten binnenshuis,
waar ze zich toch niet zomaar aan
kunnen onttrekken? In een serie
van drie artikelen, geven we een
indruk van de ervaringen van
drie werkende moeders in deze re
gio.
SCHARENDIJKE - Op 15 september 1983 werd Saskia
Verdonk geboren. Haar ouders: Arris en Henny
Verdonk-Lucassen waren reeds ruim dertien jaar ge
trouwd. Het zal duidelijk zijn, dat het ouderschap een
hele omwenteling in hun leven bracht. Henny werd moe
der op haar 33e jaar en was daar dolgelukkig mee. Dat
kon iedereen hegrijpen, wat niet iedereen in haar naaste
omgeving direkt kon begrijpen, was haar besluit haar
baan op de abonnenmenten-administratie bij Drukkerij
Lakenman Ochtman in Zierikzee aan te houden. Reeds
jaren vervulde ze met veel genoegen deze afwisselende
partime job en daar wilde ze eigenlijk gewoon mee door
gaan ook na de komst van de baby. „Ik wil niet in een
huisje worden weggestopt en dan langzaam afstompen",
zegt Henny een beetje strijdlustig, want het gaat er bij
haar niet in, dat je met een baan geen goede moeder zou
kunnen zijn. Haar man Arris vond het allemaal maar
mooi, dat ze wilde blijven werken en zei z'n volle mede
werking tot in de verzorging van de baby. De huishoude
lijke taken werden door de beide echtelieden reeds ge
deeld, dus die situatie kon gewoon gehandhaafd blijven.
„Niet weggestopt willen worden in
een huisje", is één van Henny's argu
menten om haar werk te houden,
maar ze heeft er nog meer: „Het is
fijn, afwisselend werk en natuurlijk
zijn er ook financiële argumenten.
Met het geld, dat ik verdien kan ik
bijvoorbeeld iets extra's doen voor
Saskia".
Bij haar werkgever heeft ze beslist
geen strijd behoeven te leveren om
haar baan na de komst van de baby
te behouden. „Ik moest het natuur
lijk wel allemaal zelf zien te regelen;
begrijpelijk ik kan niet verwachten
dat de heer Van 't Leven (direkteur
L&O., Red.) op m'n dochter komt
passen", zegt Henny lakoniek. On
danks de blindelingse pleidooien
voor de thuisbevallingen, die men de
laatste tijd veelvuldig hoort, was
Henny één van de velen, die worden
gekonfronteerd met een bevalling
met komplikaties. Na veertien dagen
goede verzorging in het ziekenhuis
kwamen moeder en dochter thuis.
Te kort
Met twee weken vakantie geplakt
aan het officiële zwangerschapsver
lof had Henny nog zes weken voor de
Met veel plezier beheert Henny de abonnementen-administratie bij Drukkerij Lakenman Ochtman.
boeg voor ze haar plaatsje achter het
bureau bij Lakenman Ochtman
weer moest innemen. Het verlof na
de bevalling vindt zo overigens veel
te kort, wat haar betreft zouden de
zes weken vrij voorafgaand aan de
grote gebeurtenis best wat ingekort
mogen worden, maar nadien zou ze
willen pleiten voor een langere perio
de vrijaf, om als jonge moeder een
beetje tot jezelf te kunnen komen.
De situatie bij het jonge gezin Ver
donk was als volgt: Arris was met
zijn baan bij Dosbouw in staat om de
andere week 's ochtends op Saskia te
passen. Henny had immers een
partime-baan. 's Middags was ze der
halve zelf in staat moeder in optima
forma te zijn.
Om alles goed geregeld te krijgen
was er behoefte aan een oppas in de
ochtenduren om de andere week. Er
werd een „suksesje" geplaatst met
de oproep wie deze taak op zich zou
willen nemen. Henny had voorkeur
voor een wat ouder echtpaar, omdat
ze naar haar mening, daar wat meer
ervaring en verantwoordelijkheids
gevoel zou kunnen verwachten dan
bij een jong meisje.
Nare reaktie
Er werden in totaal vierentwintig
reakties ontvangen op dit
„suksesje": lieve, aardige enthousi
aste en.... ook één hele nare, waarin
een vrouw het belachelijk noemde,
dat Henny niet het verantwoorde
lijkheidsgevoel voor haar eigen baby
kon opbrengen. De jonge moeder
werd er niet door uit het veld gesla
gen. „Ik heb totaal geen schuldgevoe
lens en ik denk, dat moeders die niet
buitenhuis werken, weieens minder
aandacht voor hun kind hebben, dan
ik".
Henny en Arris behoefden overi
gens geen\ moeilijke keus te maken
uit de reakties op de oproep voor kin
deropvang. Achteraf kon alles volko
men naar wens worden geregeld met
een bevriend echtpaar, dat niets lie
ver wilde dan regelmatig de zorg van
de kleine Saskia op zich te nemen.
De eerste keer, dat Henny de baby
in de reis wieg afleverde, was ze toch
erg gespannen. Ze overlaadde het
echtpaar met aanwijzingen en goede
raadgevingen en dat alles in twee- of
drievoud om er toch maar zeker van
te kunnen zijn, dat alles goed zou
gaan tijdens haar afwezigheid.
Tijdens die eerste dag op kantoor
keek ze ook elk uur haar de klok en
vroeg ze zich voortdurend af hoe het
nu met Saskia zou gaan. Met Saskia
ging het goed. Met babies gaat het
meestal goed als ze met toewijding
worden verzorgd en of die verzorging
nou van pappa, mamma, oma, opa, of
tante komt, maakt de baby weinig
uit.
Toch zal Henny hebben ingezien,
dat ze met de keus om te blijven wer
ken niet alleen een deel van de ver
zorging maar ook een stukje opvoe
ding van Saskia uit handen zou gaan
geven. „Ja dat heb ik wel onderkend,
maar daar ga ik niet zwaarmoedig
over doen". Als trotse moeder is ze
druk in de weer om plakboeken om
alles te registreren over de ontwik
keling van haar - opmerkelijke zoete-
dochter. Leuk om dat later allemaal
nog eens terug te zien. Anderzijds
doet ze er ook absoluut niet senti
menteel over. „Het doet er toch niet
zoveel toe of haar eerste tandje nou
bij mij of bij de buurvrouw door
breekt".
meegevallen. Ze voegt er meteen aan
toe, dat er zich ook nog geen enkel
probleem met Saskia heeft voorge
daan, geen kinderziektes of JsJeine
verdrietjes. Natuurlijk kunneh die
zich eerdaags wel voordoen. Wat
dan? „Als ze ziek zou zijn, zou ik na
tuurlijk m'n vakantiedagen kunnen
gebruiken, maar in principe hebben
we de afspraak gemaakt, dat de op
pas dan hier thuis voor Saskia komt
zorgen".
Beetje spijt
Soms, in de week dat pa de verzor
ging van zijn dochter voor zijn reke
ning neemt, voelt Henny weieens een
beetje spijt als ze 's ochtends de voor
deur achter zich dichttrekt en ze
hoort die tiyee samen plezier maken,
maar... „Dan denk ik maar straks
had ik haar weer een heel weekend
bij me". Bovendien richt Henny zich
ook in de middaguren grotendeels op
haar dochter. Ze straalt een onmis
kenbaar moedergeluk uit en de te
vreden Saskia blijkt ook een baby
om voortdurend te knuffelen. Vader
Arris is ook intens betrokken bij de
verzorging en de opvoeding van zijn
dochter. Henny juicht dat zeer toe en
ze vertelt enthousiast over het feit,
dat hij Saskia een keer heeft geobser
veerd bij het wakker worden: een he
le ervaring het kleine ding deed daar
veertig minuten over.
Het is maar een voorbeeld om aan
te tonen, dat vele vaders, die de ver
zorging van de kinderen grotendeels
aan hun ega's overlaten, toch veel
minder bij het opgroeien van hun
kroost zijn betrokken, Juist die dage
lijkse dingetjes kunnen immers zo
bepalend zijn.
Henny heeft nu alweer enkele
maanden ervaring als werkende
moeder en ze moet konstateren, dat
het haar tot nu toe allemaal reuze is
Goed indelen
Door hun tijd goed in te delen heb
ben Arris en Henny ervaren, dat het
allemaal best is te realiseren: baby,
baan en huishouden en dan ook nog
wat vrije tijd voor hobbies overhou
den. Henny zegt eigenlijk een echte
huismus te zijn. Ze leest graag, sor
teert haar schelpenkollektie en gaat
er één avond per week op uit om te
badmintonnen. Enkele jaren geleden
raakte het echtpaar Verdonk ook in
de ban van de wintersport. Ook dit
jaar werd een bezoek aande witte we
reld gebracht met niet zo'n gelukkig
afloop overigens, want Arris kwam
in het ziekenhuis terecht. Saskia
werd in die tijd verzorgd door een
liefhebbende opa en oma. „Maar zegt
Henny: „Volgend jaar nemen we
haar gewoon mee hoor, want dan
heeft ze duidelijk besef wie haar va
der en moeder zijn". Ze zal dan uite
raard nog te klein zijn om op ski's te
staan, mèar wellicht vragen ze dan
opa en oma gewoon om mee te gaan
op wintersportvakantie.
Hoewel ze niet direkt echt nare reak
ties heeft moeten slikken, afgezien
van die ene brief, heeft Henny het ge
voel, dat vele mensen in haar omge
ving het niet kunnen begrijpen, dat
ze het verkiest om werkende moeder
te zijn. Zelf heeft ze op dat punt een
duidelijk menig: „Ik doe wat ik denk
dat goed is en ik voel me er gelukkig
bij".
Moeder met dochter Saskia: ,,Ik doe wat ik denk dat goed is en ik voel me er
gelukkig bij".
ZIERIKZEE - Over de vijfhonderd toeschouwsters in
totaal trok Modehuis Holty donderdag met een drie
maal gepresenteerde modeshow. Dat betekende iedere
keer een vol huis. 's Ochtends al waren er bij de presen
tatie over de 150 dames aanwezig, die kennisnamen van
de drie hoofdthema's van dit voorjaar: de khaki-look
(tropical), de linnen look (natural) en de marinière look
(oftewel navy, ook wel watersportmode).
Het overgrote deel van de kollektie is terug te brengen
op deze drie hoofdlijnen, maar er zijn daarin zo eindeloos
veel variaties mogelijk dat er een zeer afwisselende, aan
trekkelijke show ontstond. Het is onvoorstelbaar hoe
veel mogelijkheden Holty telkenjare weer biedt.
Ook zo aardig is, dat de verschil
lende stijlen toepasbaar zijn voor zo
wel het jeugdige slanke type als de
rijpe mollige vrouw, vaak in opeen
volgende „sets" getoond. Savagne
liet de jeugdige uitvoering (maatje
36/38) zien, de jarige Caroline droeg
maat 42 en de charmante Marina (ty
pe Miss Elly uit Dallas) gaf de voor
beelden voor maat 46. Mevrouw Ger-
da Heemskerk, een vertrouwd ge
zicht bij de modeshows van Holty,
verdient een kompliment voor haar
vakkundige explicatie.
Holty heeft de exclusieve verkoop
van een groot aantal bekende merr
ken, waarbij het tevens mogelijk is
een set naar eigen smaak op te bou
wen. Het is duidelijk: de mode geeft
veel vrijheid, schrijft niets voor. Uit
eraard is er in eigentijdse kleuren ge
werkt: khaki, beige, wit en taupe (le
verbruin). Daarbij is bij de Holty-
kollektie veel aandacht besteed aan
gemakkelijk te dragen kleding. De
ensembles voor de grote maten zijn
vaak kreukvrij (bijvoorbeeld van
prachtige voile, of uiterst fijne
tricot), de sportieve moderne vrouw
zoekt het vaak in safariachtige stijl
met veel plooien en de mogelijkheid
de mouwen om te slaan met behulp
van een lipje („lummeltje" heet dat
eigenlijk) terwijl de jongere genera
tie valt op broekpakken met ruime
pantalons die smal toelopen met kort
omgeslagen pijpen, gedragen met
opengewerkte sokjes.
De japonnen die Marina droeg zijn
vaak voorzien van een bijpassend
jasje, terwijl ze uitgevoerd zijn in de
zogenaamde minimal-style, heel sim
pel van lijn maar bijzonder door de
prachtige dessins. De tussenmaat
van Caroline kreeg een slank effekt
door bijvoorbeeld gebruik te maken
van blazers afgeleid van het model
herencolbert.
Best leuk voor moeders met
tieners-dochters was de terugkomst
waar te nemen van het jurkje met
„ingebouwde" petticoat in een lief
fuchsia-kleurtje. Nostalgie ten top,
de rock en roll-mode weer terug.
Kompleet met platte schoentjes (flat
jes, heetten die „vroeger"). Savagne
droeg daarbij een vrolijke sjaal in
het haar, een accessoire waarmee ook
heel wat te doen valt. Onder een hoed
bijvoorbeeld, met - ook zoals vroeger -
de punten achter in de hals vastge
knoopt.
Voorbeelden uit de kollektie van Holty. Links toont Savagne een nostalgisch modelletje: een ruimvallend jurkje met
..ingebouwde" petticoat onder een ruimvallende zomer regenjas.
In het midden draagt Marina een taupe-kleurige japon met jasje in de zogenaamde minimal-style, simpel van lijin
maar bijzonder door het prachtige dessin en de randafwerking.
Op de rechter foto Caroline in een haar favoriet ensemble met een blazer-achtig jasje, afgeleid van de
safari/khnkilook. Er hoort ook een rok bij.
