Kermis in Zierikzee trekt niet zoveel bezoekers Bollen bloeiden om Parijs Hatfieldpark geopend door Engelse gasten Café De Fijnproever in Nieuwerkerk heropend Commissie Welzijn Zierikzee afgelast Onder invloed van het slechte weer MIDDEN MIDDENSTAND De Roode Lelie organiseerde filmavond in Tonnenmagazijn Muzikaal projekt scholen Haamstede Afscheid van peuterjuf J. Hendrikse Inbraak in watersport winkel ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Maandag 5 september 1983 Nr. 23382 V' ZIERIKZEE - Het minder fraaie weer van het afgelopen weekeinde heeft ook de traditionele kermis tijdens het eerste septemberweekeinde in Zierikzee parten gespeeld. Zeker op zaterdag hebben de met regelmaat en in grote hoeveelhe den neergutsende regen en de straffe wind invloed uitgeoefend op de bezoekersaantallen van het kermisgebeuren. Me nigeen heeft zich door het slechte weer laten weerhouden van een bezoek aan de verschillende attrakties, die op het Havenplein staan opgesteld. Omdat de kermis pas vrijdag weer wordt afgebroken, bestaat de kans dat de weergoden hun medewerking verlenen om ,,de handelvan de kermisexploitanten nog enigszins lonend te maken gedurende de komende dagen. Café de Fijnproever in Nieuwerkerk werd vrijdag heropend. NIEUWERKERK - Café-cafétaria De Fijnproever in Nieuwerkerk is vrijdagavond heropend. Coby en Jan Brouns uit Nieuwerkerk hebben de zaak van Truus en Albert Diepenbroek overgenomen en hebben de zelfde naam aangehouden. De heer Brouns is van plan om de opzet van De Fijnproever te veran deren en wel dusdanig dat hij meer aandacht wil besteden aan het eten. De keuken is daarvoor voldoende ingericht, alleen de zaak zelf nog niet. Ruimte om de „maaltijd-afdeling" uit te breiden is er genoeg. Naast de cafétaria bevindt zich een eetzaal, die momenteel als vergaderzaal wordt gebruikt. Het ligt in de bedoeling om nog dit jaar gebakken vis te serveren en het publiek meeneemmaaltijden aan te beiden. Maar voor lopig wordt er echter niets aan de De Fijnproever veranderd. De heer Brouns vertelt dat hij de zaak in eerste instantie voortzet op de oude voet. INDE Jan Brouns werd in Rotterdam geboren, maar woont sinds 1974 in Zierikzee. Jarenlang heeft hij café Old City in Zierikzee gehad, totdat de heer J. W. Meerdink de zaak overnam en er discotheek De Steeg in vestigde. Daarna heeft de heer Brouns gewerkt als bedrijfsleider/be heerder op camping kantine De Schouwse Smokkelaar op de Wilhelmi- nahoeve te Renesse. (Vervolg van pag. 1) wisselingen een basis mogen zijn voor de bewustwording van het feit dat we allemaal Europeanen zijn". Namens het gemeentebestuur bood de heer De Meester de Engelse gasten ieder een koperen asbak aan, waarin de inscriptie „Zierikzee-Hatfield, september 1983" was aangebracht. V erbondenheid Chairman of the Council, de heer J. W. Mckie, sprak in zijn toespraak de hoop uit dat, ondanks de beslissin gen van de gemeenteraad, een tegen bezoek aan Hatfield binnen niet al te lange tijd gerealiseerd zou kunnen worden. De heer Mckie dankte het gemeentebestuur voor de uitnodi ging, waaraan de leden van de coun cil graag gehoor hadden gegeven. „We komen hier graag. Het geeft steeds weer een wonderlijk gevoel van verbondenheid, elke keer als we hier komen". Over de bouw van de stormvloed kering bleek de delegatie uit Hat field meer dan verbaasd te zijn. „Het is een grote blijk van technisch ver- nift. Ik zou bijna zeggen: Het is iets, dat niet van deze wereld is". Aldus de heer Mckie. Hatfieldpark Na de officiële ontvangst in het stadhuis vetrok het gehele gezel schap naar de nieuwe technische school in Poortambacht, om daar een plechtige handeling te verrichten. In eendrachtige samenwerking plant ten de aanwezigen in het Hatfield park een flink uit de kluiten gewas sen linde, als symbool voor de offi ciële opening van het pas aangelegde park. Niemand van de genodigden schroomde het hanteren van de spa de, om daarmee het plantgat dicht te gooien. Een paar flink bemodderde schoenen was ieders deel. Omdat de weersomstandigheden dat buiten niet toelieten, werd beslo ten om het officiële gedeelte van de opening van het Hatfieldpark maar in de kantine varr1 vde technische school af te werken. Daar werd het gezelschap welkom geheten door de direkteur van de school, de heer F. G. Scherjon. Symbool In een korte toespraak stelde bur gemeester De Meester dat er met het planten van de boom om verschillen de redenen een symbolische daad was verricht. „In de eerste plaats omdat de boom een belangrijk symbool is in het wa pen van Hatfield. De tweede reden is het feit dat in Zierikzee, na dertig jaar, nog steeds geen straat of plein is vernoemd naar onze Engelse zuster- gemeente, dit in tegenstelling tot St. Hilaire. Maar nu is daar verandering in gekomen en is er zelfs een heel park vernoemd naar deze tin-stad". Als derde symboliek voerde de heer De Meester het feit aan dat de ge plant te boom een geweldige ouder dom kan bereiken. „Het is bekend dat een linde heel erg oud kan wor den. Er zijn in Nederland linden, die geplant zijn in de tijd van Karei de Grote. Deze boom zal ons voor hin derden jaren blijven herinneren aan de bijzondere band tussen hatfield en Zierikzee". De bijeenkomst in de technische school werd vervolgens voortgezet met een rondleiding door de nieuwe school; aansluitend werd in de kanti ne van de school een broodjesmaal tijd genuttigd, die werd verzorgd door een aantal leerlingen van de af deling konsumptieve techniek van de school, onder leiding van hun le raar, de heer C. L. Kooman. Concert De zaterdagavond brachten gasten en gastheren en -vrouwen door in de aula van de Rijksscholengemeen schap „Professor Zeeman". De aula was namelijk de plaats van hande ling voor een koncert van de Hatfield Concert Band, Kunst en Eer en Rust Roest. Eigenlijk had dit koncert moe ten plaatsvinden op de Balie, maai de uitzonderlijk slechte weer somstandigheden van het weekeinde noopten de organisatoren een en an der te verplaatsen naar de RSG. De Hatfield Concert Band was in Zierikzee van zaterdagmorgen tot zondagavond, in het kader van de uitwisseling. De leden van de band brachten de nacht door bij de ver schillende leden van de Zierikzeese korpsen. Zaterdag bezochten de drie korpsen gezamenlijk het werkeiland Neeltje Jans, waar in het kader van de Open Dag, die door Dosbouw en Rijkswaterstaat was georganiseerd werd gekoncerteerd. Het koncert in de aula van de RSG trok een ruime belangstelling. Velen genoten van de muziek, niet in het minst van de kwalitatief hoogstaan de prestaties van de hatfield Concert Band. Het koncert werd geopend door Kunst een Eer, waarna Rust Roest op het schoolplein een werve lende show ten beste gaf. Vervolgens was het de beurt aan de Engelse gasten, die velen in de ban wisten te houden van hun geleverde prestatie. Zondagavond vertrokken de leden van de band weer met hun touringcar richting Engeland, uitgezwaaid door de gastgezinnen, vanaf het busstati on van de ZWN. De delegatie van de Hatfield Parish Councel vertrok van daag. NEW YORK - Een woedende me nigte heeft zondag een buitenver- blijft van Sowjet-diplomaten in Glen Cove, in de buurt van New York, bestormd. Zij staken daar een Sowje- trussische vlag in brand bij wijze van protest tegen het neerschieten van het Zuidkoreaanse passagiersvlieg tuig. Politieagenten die het gebouw bewaakten werden door de meer dan 700 betogers onder de voet gelopen en liepen verwondingen op. HAAMSTEDE - In het kader van het 100-jarig bestaan van de Kon. Muziekvereniging „Witte van Haemstede" wordt deze week op de Chr. Nat. School „Onder de Wieken", de Openbare basisschool „De Kirre- weie" en de kleuterschool „Het Kleuterbosje" een muziekprojekt ge houden. Deze mondt vrijdagavond uit in een „open school"-avond in het bijzijn van alle ouders. Eerst worden door „Witte van Haemstede" te 19.00 uur de kleuters opgehaald waarna op het schoolplein de opening begint met een koncert op de mobiele tent. Dan volgt in de school een optreden van diverse blokfluit en kopergroepen en is er voor de ouders een kwis. Te 20.45 uur nog een optreden door Witte van Haemstede. Dan om 21.00 uur een lampionoptocht door het dorp en om 21.30 uur een vreugdevuur op het open terrein kort bij de school. KERKWERVE - De „Schouwse Poeletjes" zullen het voortaan moe ten stellen zonder „juf" Jopie, me vrouw J. Hendrikse-Janse. Negen jaar lang (vanaf de oprichting van de peutercrèche in augustus 1974) is ze met zo'n honderdvijftig kinderen twee ochtenden in de week bezig ge weest. En dan kun je natuurlijk zo'n juf niet ongemerkt laten vertrekken. Daarom waren er afgelopen vrijdag morgen méér mensen aanwezig in de peuterspeelzaal aan het Wervepad, dan gewoonlijk. De kinderen hadden hun moeder meegebracht en ook het bestuur was van de partij. Namens dit bestuur be dankte mevrouw A. M. Klompe „juf" Hendrikse voor haar inzet. De twaalf peuters die momenteel op school gaan boden hierna juffrouw Jopie ieder een bloem aan, voorzien van een kaartje. Juffrouw Ina (Cle ment) bracht daarna een mooi ver sierde doos binnen met twaalf strik ken. Nadat deze door de peuters wa ren losgemaakt kwam er een kado- bon voor de naar Zierikzee vertrek kende leidster tevoorschijn. Ze heeft beloofd dat ze het kado dat ze zal gaan kopen zeker eens zal komen la ten zien. Na dit officiële gedeelte konden de moeders kennis maken met de nieuwe „juf", Rianne Quant uit Zierikzee. toen voor hen nog kof fie met gebak en weer naar huis, waarna de peuters met hun leidsters nog een gezellig ochtend hadden. ZIERIKZEE - De geplande verga dering van de commissie welzijn van de gemeente Zierikzee, die vandaag (maandag) om 19.30 uur in het stad huis zou worden gehouden zal geen doorgang vinden. BROUWERSHAVEN - Een zaal vol belangstellenden was vrijdagavond aanwezig in het „Tonnenmagazijn" te Brouwershaven voor een film voorstelling, georganiseerd door de kulturele stichting „De Roode Lelie". Er werden oude Polygoon-jour naalbeelden vertoond waarop de we deropbouw na de 2e wereldoorlog te zien was van West Zeeuws Vlaande ren en Walcheren. Vervolgens kwa men de "watersnoodramp in 1953 en de opruimings en herstelwerkzaam heden daarna in beeld. Duidelijk was de enorme ravage te zien die in die tijd vooral op Schouwen-Duiveland heerste. Verder waren er beelden over de sluiting van het Veerse Gat en de opening van de heropgebouwde Abdij in Middelburg. Daarna waren er twee films waarin werd ingegaan op de industrie, landbouw en rekrea- tie van Zeeland. Al dit materiaal werd door de Roode Lelie verkregen via de afdeling voorlichting van de provincie. Speelfilm Van een heel ander kaliber was de laatste, door de provincie en C.R.M. gesubsidiëerde film „De Stenen vriendin". Maar dit was dan ook „een speelfilm", zo'n 30 jaar later op genomen op lokaties in Brouwersha ven en Bruinisse. Deze film is be doeld voor uitzending op televisie en is inmiddels vertoond op festivals in Berlijn en Venetië. Al met al was deze avond een zeer geslaagd initiatief van de Roode Le lie, zoals deze stichting er al meerde re ondernomen heeft, zoals de ten toonstelling over Brouwershaven in de grote kerk die nog steeds loopt. Het verdient aanbeveling deze jonge stichting, die nu zo'n 90 leden telt, te stimuleren. BROUWERSHAVEN - Zaterdag meldde de eigenaar van een winkel in watersportartikelen, W. K. dat zijn winkel ongewenst bezoek had gekregen en dat voor een bedrag van 15.000,aan goederen was verdwe nen. Door een zijruit in te slaagn werd toegang verkregen tot de winkel, waarna „men" (de daders zijn nog onbekend) er zijn gemak van heeft genomen om eens goed uit te zoeken wat van hun gading was. Vermist zijn o.m.: huishoudelijke artikelen, kleding, een vouwfiets, barometers, klokken, zwemvesten en warmte- pakken. De technische recherche stelt een onderzoek in 42 door NEL SCHUTTEVAÊR-VELTHUYS De Hatfield Concert Band in aktie tijdens het koncert in de aula van de RSG. Het publiek luistert geboeid naar het ge- bpdene. Hoofdstuk 13 Claudette was tegen Henk die eerste keer na de vakantie zeer reso luut opgetreden. De dagen, dat ze al leen door Parijs zwierf, afgewisseld met een bezoekje aan haar moeder, was ze tot de overtuiging gekomen, dat ze nog slechts één wens had in haar leven, trouwen met Henk Huis man. Vol nieuwe plannen ondernam zij de terugreis, ze had gedaan weten te krijgen,, dat een deel van haar spaargeld werd overgeschreven naar een Hollandse bank, met geld bereik te je tenslotte alles. En nu ze was in geburgerd in het vreemde land, wil de ze ook niet langer inwonen bij een familie. Henk had er altijd iets op te gen daar aan huis te komen. Ze zou het hem direkt zeggen na hun eerste ontmoeting, het moest een grote opluchting voor hem zijn. Alles was anders gelopen dan Clau dette zich had voorgesteld. Het weer zien was heerlijk geweest, maar toen Henk begon te vertellen over de stre ken die Wim had uitgehaald, werd het blijde gevoel direkt al ver duisterd. Het was harteloos en schaamteloos altijd maar over die jongens te praten, maar ze begreep het wel, hij wilde daarmee aantonen, hoe hecht zijn gezin nog altijd was. Met bedwongen jaloezie begon ze al gauw: „Je zult je nu niet meer behoe ven te ergeren aan de familie hier, Henk, ik heb geld opgenomen en grootse plannen, ik ga een eigen ka mer inrichten. Je kunt dan bij mij ko men eten als je zin hebt en ook eens een weekend overblijven, het zal een voorproefje zijn van onze toekomst. En kijk nou niet zo verschrikt, want je weet best, dat we niet altijd zo maar door kunnen gaan. Ik ben ten slotte een behoorlijke vrouw en niet iemand, waar je maar van profiteren kunt buiten je gezin om. Je hebt dui delijk laten blijken, dat je niet meer van Nita houdt en dat is heel nor maal, het komt in de hele wereld voor. En het is ook niet eerlijk Nita in de mening te laten, dat je nog wel om haar geeft, je moet het zeggen, Henk, en dan kan ze zich van je laten scheiden." Duizelig leunde hij achterover, hij schoof de fijne vingers ruw van zijn knie en plotseling stond hij op. Met grote passen liep hij de kamer op en neer, verlangde er plotseling naar, dat die deftige mevrouw boven zou komen om iets te vragen. Of riep maar een van die kinderen, zodat ze hem een poosje alleen moest laten In een flits zag hij zijn oude schoonvader, bij wie hij met zijn ge zin een week lang gastvrijheid geno ten had, zonder dat de oude man er een cent voor wilde hebben. Hij had hem sigaretten gepresenteerd O. die goeie oude man, de vader van Ni ta en wat verwende hij de jon gens Neen, neen, hij zou zich doodschamen voor iedereen om als een schooier op een kamer met een meisje te gaan wonen. Eindelijk ging hij weer zitten, stak een sigaret aan en kalmeerde een beetje. Hij moest het haar zeggen, het kon eenvoudig niet en ze moest bij de familie blijven die goed voor haar zorgde. Hoe haal de ze het in haar hoofd maar kalm zijn nu overwicht tonen ze was in zulke dingen nog nog en on ervaren. Hij ging weer zitten en zei: „Je moet niet zo hard van stapel lopen, liefste, ik ben nog lang niet zo ver. dat ik afstand kan doen van mijn ge zin. Ik houd van Nita, alleen ben ik niet meer verliefd op haar, maar ik kan haar toch niet missen. Ze is de moeder van mijn jongens en mijn jongens zijn mijn toekomst, heus Nu stond Claudette op als een fu rie, maar ze liep niet als hij de kamer op en neer. ze bleef pal voor hem staan en hij voelde zich in zijn ziften de houding vernederd Woede nd viel ze uit: „als jij het altijd over die jon gens van jou hebt, komt er nooit een eind aan de geschiedenis. Je moet van Nita gaan scheiden en dan zal ik je net zoveel zoons en ook nog doch ters schenken als je maar wilt. Wat denk je eigenlijk wel, waarvoor ik naar dat kikkerland van jou ben ge komen? Niet om door jou maar zo'n beetje aan de lijn gehouden te wor den. Ik wil 'n fatsoenlijke getrouwde vrouw worden en kinderen hebben en ook mijn moeder bij ons laten in wonen." Toen knapte er iets in Henks hoofd. Hij zag de toekomst al vóór zich, een vurig, hartstochtelijk vrouwtje, een schoonmoeder en een wieg. Zijn hand ging in een gewoon tegebaar over zijn spaarzame haren en om de vurige blik te ontwijken sloot hij de ogen. Onwerkelijk kalm klonk dan: „En waar moeten we dat allemaal dan van betalen'' Weet je ei genlijk wel wat de prijzen zijn van kamers, kinderen en toebehoren"7 lk heb al mijn hele huwelijk krom moe ten liggen voor al die dingen, aan me zelf ben ik nauwelijks toegekomen (wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1983 | | pagina 3