Toon van der Steen verkeert
momenteel in bloedvorm:
zevende seizoenzege in Domburg
Laurent Fignon: Verdiend winnaar,
omdat hij geen inzinkingen kende
NIEUWSBODE
Tourzege van debutant
Laurent Fignon afgang
voor de Nederlanders
Ronde van Frankrijk-winnaar was alleen bekend
om zijn salto mortale" in Grote Herfstprijs
-JS
DE RONDE
VAN FRANKRIJK
DOMBURG - Met de drie eilandelijke wielerronden
van achtereenvolgens Bruinisse, Renesse en last but not
least Zierikzee in het verschiet, staat het zo vast als een
huis dat één eilandelijke renner zich zal willen en kun
nen manifesteren. Toon van der Steen uit Bruinisse
maakte donderdagavond tijdens de Badronde van Dom
burg duidelijk, dat hij - meer dan wie ook - in een bloed
vorm verkeert, die hem tot een van de grootste kandida
ten maakt voor een of meer overwinningen tijdens de
Schouwen-Duivelandse trilogie. De Bruenaar heeft van
zelfsprekend ,,zin" in de bloemen van de plaatselijke
Miss Visserijdagen Anja de Ronde, maar hij heeft ook
overduidelijk zijn zinnen gezet op de Wielerronde van
Zierikzee, waar de „Grote Prijs Zierikzeesche Nieuws
bode" op het spel staat.
Toon van der Steen stond bekend
als een gevleugelde sprinter binnen
het amateurpeloton. De 27-jarige
koereur eiste op deze manier dan ook
tal van overwinningen op in kriteri-
ums. Sinds de Ronde van Poortvliet
van afgelopen zaterdag lijkt Van der
Steen er evenwel een andere strijd-
taktiek op na te zijn gaan houden. In
het Thoolse dorp sprintte hij een
tiental kilometer voor de meet weg
van zijn medestrijders om vrij ge
makkelijk de bloemen binnen te ha
len. Vijf dagen later in Domburg her
haalde hij deze versie nog eens.
Al vroeg in de wedstrijd toonde
Van der Steen zich uiterst aktief. Sa
men met Peter Hoondert uit Hein-
kenszand trok hij erop uit, maar de
vlucht kreeg niet de goedkeuring van
de 76 medestrijders.
Na 25 van de af te leggen 84 kilome
ters ontstond een sterke vluchtgroep
met Werner Wieme uit IJzendijke,
Kees de Nooijer uit Aagtekerke,
Theo Appeldoorn uit Roosendaal en
Krijn Sintnicolaas uit Dordrecht.
Het viertal leek definitief weg te
zijn, zeker toen men dreigde in de
staart van het peloton te arriveren.
Dat was voor Toon van der Steen het
sein om over te gaan tot de tegenaan
val.
Met Pierre Raas, John de Crom,
Comé Heeren en Cees Vleugel over
brugde Van der Steen het gat van
ruim een halve minuut binnen enkele
ronden. Even later sloten ook René
Lemmens, Thijs Fase, Nico van de
Klundert, Jackie van der Horst en
Rinus Verboom nog aan, terwijl Pier
re Raas door pech moest afhaken.
Tien kilometer voor het einde zette
Toon van der Steen aan voor zijn
beslissende vlucht om niet meer te
ruggezien te worden. Tien sekonden
nadat hij de finish had overbrugd
won Theo Appeldoorn de sprint van
het geklopte groepje voor John de
Crom, Werner Wieme, Nico van .de
Klundert, Cees Vleugel en Kees de
Nooijer.
De overwinning van Toon van der
Steen in Domburg betekende de ze
vende zege in dit seizoen. Na eertf
eerste zege in Hulst bleek de Brue
naar zijn onfortuinlijke seizoenstart
te boven.
In de trainingsfase voor de ope-
ningsklassieker ,,De Ster van Zwol
le" kwam Van der Steen ten val en
kneusde hij een aantal ribben, dat
hem verhinderde om de voorjaars
klassieker mee te rijden. In de Ronde
van Limburg was Van der Steen er
weer helemaal wat hij demonstreer
de via een derde plaats. Later begon
de triomftocht van Van der Steen
met overwinningen in Oudenbosch,
de loodzware ronde van Oud-Vosse-
meer en Westkapelle. De afgelopen
week voegde hij er nog eens drie
overwinningen aan toe. Zaterdag
won hij in Poortvliet, dinsdag in
Clinge en de zevenklapper werd
gisteravond voltooid in Domburg.
Toon van der Steen heeft zich in
middels wel gemanifesteerd als een
van de betere kriteriumkoereurs van
dit seizoen samen met Theo Appel
doorn, die overigens al negen bloem
tuilen in zijn bezit heeft. ,,Het heeft
wel tot gevolg, dat ze meer op je gaan
letten, zeker wanneer je in eigen ge
meente start", vertelt Toon van der
Steen met het oog op de snel naderen
de Ronde van Bruinisse, die aan
staande donderdag wordt verreden.
.Ondanks het feit, dat ik toch al
weer heel wat jaartjes meega in het
amateurwielrennen heb ook ik te
maken met zenuwen en die spelen
een fikse rol, wanneer iedereen op je
gaat letten". Toch mag hij gezien
worden als een van de grootste kan
didaten voor de zege en dat mag ook
gesteld worden voor de Wielerronde
van Zierikzee, ondanks het feit, dat
vooral in deze ronde de oppositie
enorm sterk zal zijn.
PARIJS - Bij Laurent Fignon is in de Ronde van
Frankrijk van het een het ander gekomen. Zijn doel was
de witte trui winnen en het werd de gele. De beste debu
tant eindigde als de beste van allen. In de gekste Tour
sinds 1956, toen Roger Walkowiak won, kwam de zo
rustig begonnen wielerkarrière van de oud-student dier
geneeskunde in een fikse stroomversnelling. Van een
kleintje werd Fignon in drie weken een grote. Hoe meer
Parijs naderde, hoe verhevener hij zich ging voelen. De
„profiteur" van zere knieën en gebarsten schouderbla
den liep twee dagen voor het verlossende Tour-einde met
de borst vooruit. „Grosse Tête" noemden de Franse vol
gers hem. „Dikke nek" zeiden de Belgen, hetgeen zoiets
betekent als „arrogant".
Zijn in Dijon zo goed als vaststaan
de overwinning heeft veel gevolgen,
de meest zijn nog niet te overzien.
Wat gebeurt er bijvoorbeeld in zijn
ploeg? Daar is Bernard Hinault nor
maal de kopman en wordt de Ameri
kaan Greg Lemond voorzichtig naar
de wereldtop geleid. Het is de bedoe
ling, dat Lemon het volgend jaar zijn
debuut maakt in de Ronde van
Frankrijk. Zijn doel zal zijn om te
winnen, als Hinault het niet kan. Het
talent wordt gekoesterd, al was het
alleen al voor de overzeese belangen
van de rijwiel- en autosponsor. Wel
ke rol krijgt Fignon in dat gezelschap
toebedeeld? Na de huldiging in Pa
rijs als Tourwinnaar neemt hij vast
en zeker geen genoegen meer met een
plaats op het tweede plan.
Startgelden
Laurent Fignon heeft in februari
tijdens het trainingskamp tegen Hi
nault al een grote mond opgezet. Het
werd haast slaande ruzie. Fignon gaf
blijk niet rondgekommandeerd te
willen worden.
In de Tour sloeg hij personeel van
de Franse televisie, dat hem voor de
kamera's wilde slepen, woest van
zich af. Hij ging de caravan van de
dopingkontrole binnen, draaide zich
nog een keer in de deuropening om en
maakte een obsceen gebaar. Laurent
Fignon zal een hoog startgeld vragen
in de kriteriums, waar de Franse
martelaren Pascal Simon en Michel
Laurent eveneens goed betaald zul
len worden. Die gages gaan mede ten
koste van de beurs van Bernard Hi
nault. De winnaar van de Ronde van
Spanje (Wie herinnert zich dat nog?)
had zijn rentree voorzien in het
eerste kriterium van de reeks, in Cal-
lac.
Laurent Fignon wordt in augustus
pas 23 jaar. Ondanks zijn jeugd heeft
de bij zijn ouders wonende Parijze-
naar een uitgesproken mening over
de wielersport. ,,Ik ben geen lid meer
van de Vakbond van Wielerprofs",
stelt hij. „De vergaderingen waren
oeverloos gezwam. Nu is doping het
grote onderwerp. Wat geeft het? Iede
re koereur heeft zijn eigen verant
woordelijkheid en neemt ze ook. Ik
hoop dat ik nooit betrapt wordt,
want je wordt in de publiciteit hele
maal zwart gemaakt". Over de ma
nier waarop hij in de gele trui kwam:
„Het ging mij in eerste instantie om
de witte trui. In de Pyreneeënetappe
heb ik daar de basis voor gelegd. Het
was overduidelijk, dat na de snelle
beklimming van de Aubisque een
ontsnapping tot stand zou komen.
Het was vervolgens kinderspel om
bij die vlucht aanwezig te zijn".
,,Ik ben een beter prof, dan ik ama
teur was", zegt de winnaar van de
70e Ronde van Frankrijk over zich
zelf. „Bij de profs ligt het aksent op
de finale. Amateurs beginnen gelijk
met hoge snelheden te rijden. Het
mooiste wielrennen bestaat in Italië.
Daar gebeurt alles pas tijdens het
laatste uur van de koers".
Over het hoe en waarom van zijn
Tourzege zegt Laurent Fignon: „De
Tour was heel zwaar. Ik ben nooit
ziek, dus kan ik alles hebben. Ik had
in deze Ronde van Frankrijk alleen
een paar zwakke momenten tijdens
de ploegentijdrit op de derde dag.
Bovendien ben ik een echte ronde-
renner. Dit jaar werkte ik een heel
programma af: de Ronde van Sardi
nië, Tirreno-Adriatico, Ronde van
Armor, Ronde van Amerika, Ronde
van Vaucluse, Ronde van Spanje,
Ronde van Zwitserland en nu de Ron
de van Frankrijk. Ik heb het vermo
gen om heel snel te herstellen van in
spanningen. Vandaar dat ik nu nog
fris ben".
Na de Ronde van Frankrijk is het
gedaan met de betrekkelijke rust
voor Laurent Fignon. Hij zal sterke
benen moeten hebben om de weelde,
waarmee hij wordt overspoeld te
kunnen dragen. Het is ook de vraag
hoe Hinault zal reageren. De gebles
seerde Breton, die trainingsritten
van honderdvijftig kilometer schijnt
te maken, heeft zich niet in de Tour
laten zien. Hinault dankte'zijn zege
in de Vuelta voor een belangrijk deel
aan Laurent Fignon. Tijdens de
laatste bergetappe, twee dagen voor
het einde, zette Greg Lemon het grote
anti-Spaanse offensief in. De Ameri
kaan reed tot hij er bijna letterlijk
bij neerviel. Vervolgens nam Fignon
zijn kopman vele kilometers, bergop
en af, óp sleeptouw. Hinault finishte
in grote stijl, even later reed Fignon
opmerkelijk fris over de eindstreep.
Rijdend als knecht was hij opge
klommen naar de zevende plaats in
het eindklassement.
Salto mortale
Vorig jaar debuteerde hij al ver
dienstelijk bij de profs met een vijf
tiende plaats in de Ronde van Italië.
Dat werk lag hem, maar Fignon
werd eigenlijk alleen bekend om zijn
„salto mortale" tijdens de Grote
Herfstprijs. Hij reed met een minuut
je voorsprong op het peloton toen,
zo'n dertig kilometer voor de
eindstreep, een trapas afbrak.
„Ik had die klassieker zeker ge
wonnen", meesmuilde Fignon, die
om zijn brilletje en venijnige demar
rages tijdens de laatste kilometers de
Franse Jan Raas wordt genoemd.
Door de afmelding van Bernard Hi
nault was de strijd in de Tour volko
men open. Er meldden zich wel tien
kandidaten voor de overwinning. In
het rijtje voor kanshebbers kwam
nooit de naam Laurent Fignon voor.
Alleen de vijfvoudige oud-winnaar
Jacques Anquetil waarschuwde:
„Geef Fignon geen tien minuten voor
of hij wordt zeer gevaarlijk voor ie
dereen". In Pau stond Fignon, welis
waar in de schaduw van zijn landge
noot Pascal Simon die later op zijn
rug viel, zes minuten voor op onder
andere Peter Winnen. Zelfs zes minu
ten waren niet goed te maken. Ieder
een kende wel een slechte dag, behaK
ve Laurent Fignon, die ruimschoots
boven iedereen uittorent.
Fignon veroverde de eerste plaats
door mee te sluipen in ontsnappingen
met de op dat ogenblik dominerende
renners. In het laatste weekeinde
heeft hij zich echter nadrukkelijk la
ten zien. Eerst in Dijon door met
overmacht de laatste tijdrit over vijf
tig kilometer te winnen, vervolgens
door bijna de slotetappe op de
Champs Ely sees op zijn naam te
schrijven. Fignon hield vijfhonderd
meter voor de eindstreep groene trui
drager Sean Kelly van zijn enige rit-
zege af. Hij ging voluit door de
laatste bocht, aantonende dat hij ma
ling aan alles had en deed alsof hij
een solo begon. Kelly reageerde. De
Ier koos het wiel van de gele truidra
ger en werd vervolgens, voor sprin
ters veel te vroeg in de wind gezet.
De Zwitser Glaus kwam, gelanceerd
door zijn ploeggenoten precies op tijd
en bleef Kelly een half wiel voor. Hij
mocht Fignon er voor gaan bedan
ken.
Kritiek
Het slotweekeinde stond geheel in
het teken van de jonge Tourwinnaar.
Er was kriteik aan zijn adres. Hij
had geluk gehad. Eerst door het be
danken van zijn kopman Bernard Hi
nault, vervolgens door het gebroken
schouderblad van Pascal Simon. Bo
vendien was het gedrag van de nieu
we vedette aan de arrogante kant.
Fignon had nog geen etappe ge
wonnen. In de tijdrit naar en van Dij
on heeft hij alle kritici de mond ges
noerd. Hij won en niet zo zuinig ook.
De macht van het geel miste zijn uit
werking ahdermaal niet. Cyrille Gui-
mard had toch een nieuwe Tourwin
naar. Ongetwijfeld komt juist deze
ploegleider voor een niet onbelang
rijk deel het sukses van Laurent Fig
non toe. Een volgend probleem
doemt evenwel op. Hoe moet de ex-
renner de zaakjes nu in zijn eigen
ploeg regelen. Bernard Hinault zou
het volgend seizoen over willen stap
pen naar de ploeg van Jean-René Ber-
naudeau. In dat geval kijken de
Fransen nu ongetwijfeld al uit naar
de 71e editie van „hun" Ronde van
Frankrijk.
De 22-jarige Tourwinnaar drukte de kritiek over zijn manier van winnen fiks
de kop in tijdens het laatste Tourweekeinde, waarin hij zijn gele trui" voor
zag van een gouden randje.
V
fc-v y kZ„ r4>r'S
PARIJS - Op het moment dat Bernard Hinault niet in staat bleek
kansrijk aan de 70e Ronde van Frankrijk te beginnen, voelden met na
me de Nederlanders zich geroepen de opengevallen toppositie in te ne
men. In dat licht bezien kan de overwinning van Laurent Fignon, het
hulpje van Bernard Hinault in de Ronde van Spanje, niet anders
bestempeld worden als een afgang voor de Nederlanders. Nooit waren
er zoveel Nederlandse kanshebbers. Winnen, Van der Velde, Zoete
melk, Kuiper en zelfs debutant Rooks werden kansen toegedicht. Na
tuurlijk kon er maar een winnen, maar dat zou toch zeker een Nederlan
der zijn. Kranten en tijdschriften stonden er vol van. De renners werk
ten volgaarne mee aan allerlei, achteraf waardeloze bespiegelingen
over een wielerkoers, die een unieke ontwikkeling doormaakte. Vooraf
had iedereen het over zijn kwaliteiten, niemand sprak over zijn tekort
komingen. De Tour-zege zat meer in de hoofden, dan in de benen.
Een van de Nederlandse favo
rieten is goed aan de eindstreep in
Parijs gekomen. Peter Winnen be
zette de derde plaats. Na zijn vijf
de stelling in 1981 en zijn vierde
vorig jaar boekte hij weer voor
uitgang. Winnen zegevierde knap
op l'Alpe d'Huez, hij bewees op
nieuw klimmer te zijn. Als lid van
de Postploeg, de sterkte in deze
Ronde van Frankrijk, moet Win
nen ook ontdekt hebben waar
schijnlijk nooit in de gele trui Pa
rijs binnen te rijden. Hij bleek te
weinig allround, als tijdrijder te
weinig te zijn vooruitgegaan. Zijn
vijfde plaats in Dijon was het
maximum, dat zijn frele lichaam
te bieden heeft. Onvoldoende
voor een Tourwinnaar.
Van de overige vier „kansheb
bers" haalden er drie Parijs niet
eens. Hennie Kuiper stapte af en
ging naar Nederland, waar droeve
familieomstandigheden op hem
wachtten. Steven Rooks had zich
speciaal geprepareerd op de
eerste bergetappe in de Pyre
neeën. Juist die dag werd hij ge
troffen door diarrhee en raakte
hij krachteloos, hetgeen hem
dwong om af te stappen. Johan
van der Velde brak zijn pols bij
een valpartij in de afdaling van de
Alpenreus Madeleine. Op dat mo
ment had hij de Tour al verloren
en was hij zelfs uit de top-tien van
het klassement verdwenen.
Voor de start in Fontenay-sous-
Bois hadden de Nederlanders een
ding goed begrepen: als er ooit een
kans was op een derde Nederland
se Tourzege, was het dit jaar. De
meest aangewezen persoon leek
Joop Zoetemelk. De winnaar van
1980 kon van zichzelf zeggen even
goed te kunnen tijdrijden als
klimmen. Hij beschikte boven
dien over een goede Tourploeg,
waarin hij onvoorwaardelijk de
enige kopman was. Zoetemelk
bracht ook twaalf jaar Tourerva
ring mee. Hij was een gevaarlijke
klant en iedereen was zich daar
van bewust. Was het toeval, dat
alleen hij van de hoofdpersonen
verstrikt raakte in een doping-
affaire? Rechter Drai in Parijs zal
de wedstrijdkommissarissen mis
schien in het ongelijk stellen. Mis
schien krijgt Zoetemelk genoeg
doening. Hij zal er nooit meer zijn
tweede Tourzege mee behalen.
In de tachtig jaar oud geworden
Ronde van Frankrijk had haast
iedereen een kans, anders was
Laurent Fignon nooit Tourwin
naar geworden. Het is mogelijk,
dat ook hij nooit voor een herha
ling kan zorgen, zoals voor hem
bijvoorbeeld zijn landgenoten Ro
ger Pingeon en Lucien Aimar.
Volgend jaar gaat het zeker weer
anders toe. Als Bernard Hinault
niet terugkomt, is de tijd geko
men voor Greg Lemond, de jonge
Amerikaan, die iedereen domi
neert in de berge en in de tijdrit
ten. Of anders zal daar Pascal Si
mon staan. De man die deze Tour
met groot verschil had gewonnen
als hij niet bij die domme valpar
tij zijn schouderblad had gebro
ken. Nederland bezit voorlopig
geen renners van dat kaliber. Vol
gend jaar zijn Zoetemelk en Kui
per te oud. Rooks, Van der Velde
en ook Winnen zijn te weinig geta
lenteerd.
De etappezeges van Frits Pi-
rard, Bert Oosterbosch (2), Henk
Lubberding en Peter Winnen, de
groene en de gele petten van Posts
ploeg ten spijt, was het geen
grootse Ronde van Frankrijk
voor Nederland. Of toch? De route
werd omzoomd door tienduizen
den Nederlanders. Het leken er
meer, dan de laatste jaren toen de
Tourkoorts zo omhoog schoot.
Niet alleen de Nederlandse fa
vorieten zijn ontluisterd, ook ver
scheidene buitenlanders. Pascal
Simon kon na een week lijden met
zijn gebroken schouderblad bewe
ren door een ongeluk de Tour te
hebben verloren. Zijn intreden in
de legende werd wel zwaar verzil
verd. Simon kreeg als martelaar
van de natie betere kontrakten
voor kriteriums te tekenen dan
winnaar Fignon. De kangoe-
roesprong naar het erepodium
van Phil Anderson bleef achter
wege.
De Ier Sean Kelly kon het etiket
van favoriet, dat hem na zijn zege
in de Ronde van Zwitserland was
opgeplakt, niet aan. Kelly, de
sprinter zonder etappezege, kon
in Parijs weliswaar piepen dat de
groene trui altijd en alleen maar
zijn doel was geweest, hij was
meer tegen- dan meegevallen. Op
merkelijk waren zijn prestaties in
de bergetappes. Telkens moest hij
op de eerste berg de beteren laten
gaan, raakte hij minuten achter
op. Telkens ook maakte hij tij
dens de laatste beklimming minu
ten goed. Abnormaal veel. De
winnaar van de groene trui dank
te zijn zevende plaats in het eind
klassement, volgens verscheidene
renners, aan bestuurders van
volgauto's door wie hij zich liet
voorttrekken. Een oude truc van
ver achterop geraakte renners bij
wie geen wedstrijdkommissaris
meer in de buurt is.
Lucien van Impe, de 36-jarige
Belgische klimgeit, wilde het in
Parijs niet toegeven. Hij had ech
ter spijt, dat hij niet naar de Tour
was gekomen met de idee, dat hij
eventueel winnaar zou kunnen
worden. Van Impe wilde enkel
Federico Bahamontes evenaren
als zesvoudige winnaar van het
bergklassement. Dat is hem ge
lukt. Hij lette alleen op punten en
niet op minuten en sekonden. Van
Impe lette op klimmers en niet op
ontsnappingen. Fignon deed het
wel. Achter Simon liep hij minu
ten uit op de rest in de Pyreneeën-
rit. Die winst hoefde hij slechts te
verdedigen in een gekke Tour met
doldrieste aanvallers. In wezen
had deze redelijk sprinter, be
hoorlijke klimmer en aanvaard
bare tijdrijder daar niet zoveel
moeite mee.
