Edwin van de Velde via Nederlandse disc-jockey-kampioenschappen op weg naar de Hilversumse radio-studio's Fred van Dongen op de bres voor legale streekradio 4 ZIËRIKZEESCHE NIEUWSBODE Vrijdag 24 september 1982 Nr. 23188 5 ZIERIKZEE - „Het geeft een geweldige voldoening om een grote groep jongens en meisjes gek te maken. Jij staat daar te draaien en al die mensen dansen, allemaal gezellig en zo en jij doet dat dan. Nou, dat geeft ge woon een verschrikkelijke kick. En als het dan nog lek ker gaat ook, zondere stotteren en dat soort meer. Je wordt natuurlijk steeds beter". Aan het woord is Edwin van de Velde, negentien jaar oud. Hobby, maar ook toe komstdroom: DJ, disc-jockey. Vanaf zijn vijftiende jaar is Edwin van de Velde, anders dan in de huiska mer, bezig met dit werk. „Het kwam in die tijd eigenlijk in Zierikzee in op mars. Old Dutch kwam er toen, daar werd een diskotheek van gemaakt. In het begin mocht ik daar zo af en toe een uurtje draaien, zo voor de grap. Het ging al vrij vlot steeds beter. Toen kwam De Steeg erbij en ben ik daar naar toe gegaan. Daar werd ik voor gevraagd. Via een kennis van me ben ik in Pi- galle in Renesse gekomen. Daar heb ik nu inmiddels drie zomers gedraaid. Het seizoen zit er nu net weer op". scheiden. „Het grote voordeel van voor radio werken lijkt me, dat je je veel meer kunt konsentreren dan in een diskotheek. Je gaat in een studio geperfektioneerd te werken, omdat je niet wordt afgeleid door mensen om je heen". Het grote voorbeeld voor Edwin van de Velde is Frits Spits. „Ik vind het geweldig hoe hij dat doet. Maar voor radio draaien is eigenlijk niet zo moeilijk. In een diskotheek draaien is veel moeilijker, dan achter de knoppen op Hilversum 3. Frits Spits is gewoon de beste en dan Ferry Maat en zo. Maar niet iedereen krijgt ook de kans om in de schoenen van Frits Spits te staan. Je kunt wel sollicite ren of zo, maar dat maakt toch hele maal niets uit. Je moet een brok ge luk hebben. Ze moeten je toevallig eens bezig horen. Vandaar dat ik weer mee ga doen aan de Nederland se disc-jockey-kampioenschappen. Als ik dan ver kom wordt ik zeker door scouts van de omroepen ge hoord, want die komen daar ook neu zen". Frits Spits „Nog allicht zou ik dat doen", gnif felt Edwin van de Velde als hem voorgelegd wordt of hij de Avondspits op Hilversum 3 over zou willen nemen, als Frits Spits op va kantie zou gaan en juist hij uitgeko zen werd om als vervanger te funge ren. „Dan is je kostje gescharreld, ten minste als je het er goed van af brengt en daar geloof ik wel in. Ik zie dat best zitten". Juist omdat dit sug gestieve idee vrijwel uitgesloten is, denkt Van de Velde, dat het voor hem leuk zou zijn als hij bij een regio nale omroep aan de slag zou kunnen komen. „Vanuit die achtergrond kom je vanzelfsprekend eerder in de picture dan wanneer je alleen maar in een diskotheek staat te draaien. Dat lijkt me logisch", denkt hij. Het publiek bepaalt de kwaliteit van een disc-jockey. Dat staat voor Edwin van de Velde als een paal bo ven water. „Het is niet aan mij om een oordeel te vellen over de DJ's", zegt hij. „Ik kan wei oordelen over foutjes of leuke dingen van een be paalde disc-jockey, maar het publiek bepaalt toch duidelijk of een DJ goed of slecht is. Er zijn DJ's die naar de smaak van het publiek veel te veel niet ter zake doende dingen vertellen en te weinig muziek laten horen. Daar komen ze niet voor naar een diskotheek. Ze willen leuke muziek horen en niet de DJ". Zoutzak Het is voor een disc-jockey belang rijk, dat hij (of zij) met het weinige dat gezegd wordt een leuk verband legt tussen de platen, zodanig dat blijkt, dat de DJ ook weet wat hij draait en wie er zingt of speelt. „Jc moet draaien wat de mensen leuk vinden en ook zelf gezellig mee doen, want als jij daar natuurlijk als een zoutzak achter dat ding gaat staan en je zet een plaat op en voor de rest basta, nou, dat is niet goed. Het is vanzelfsprekend ook belangrijk of een disc-jockey er veel zin in heeft of niet. Heeft hij er veel zin in, dan kan het gezellig worden, maar heeft hij een pesthui of is er thuis of op zijn werk wat voorgevallen wat hem niet lekker zit. dan kun jc dat toch goed merken". Edwin van de Velde erkent, dat hij eigenlijk best wel gauw van slag af is. „De mensen kunnen aan mij vrij snel merken als er overdag ergens iets voorgevallen is met me, wat me niet lekker zit. Ik vind het overigens ZIERIKZEE - Op 20 september 1980 werd Schouwen-Duiveland voor het eerst gekonfronteerd met het fenomeen piratenzender. Om precies mid dernacht klonk voor het eerst de stem van Fred Hadzak over de 102.5 meterband. Anderhalf uur lang schetterde de wat wazige klanken van Radio „Ramara" door de Schouwen-Duivelandse ether. Nu, twee jaar later heeft Fred van Dongen - alias Fred Hadzak - de pijp aan Maarten gegeven. Afgelo pen zaterdagavond was het voor het laatst Radio ,,Tamara"-tijd, althans voorlopig, want Fred van Dongen wil terugkomen. Wanneer weet hij nog niet, „maar", zo zegt hij, „ik zal niet rusten voor men mij weer kan ontvangen, maar dan legaal. Op de oude voet doorgaan kon niet meer. Dat werd te gek". Fred van Dongen legt uit waarom. Aanvankelijk werden de pira- tenprogramma's van Tamara ver zorgd door drie DJ's. Naast Fred Hadzak waren dat Kojak en Dropje. Wat later kwam daar Kleine Jantje'tiog bij, toen deze overstapte van Radio Rawhide". Gedurende 32 uitzendingen zwier ven de mannen achter Tamara door de polders rondom Zierikzee om zo het speurende oog van de Radio Controle Dienst op een dwaalspoor te brengen. „Dat was eigenlijk de allermooiste tijd uit ons tweejarig bestaan", vertelt Fred van Dongen nu. „Zo werken was geweldig avontuurlijk, ook voor de politie. Het was erg lek ker voor hun speurzin". Inval Na 32 uitzendingen besloot het team van Radio Tamara de laatste drie nog resterende uitzendingen, voordat een zomerstop zou wor den ingelast, vanuit de woningen van de DJ's te gaan uitzenden. „Nummer 33 was gepland va nuit mijn woning aan de Scheepstimmerdijk", weet Van Dongen nog, „maar 52 minuten na het begin van de uitzending stond de RCD met negen mensen voor de deur. Aanvankelijk moesten meteen alle stekkers er uit, maar na wat over en weer gepraat mocht ik „mijn" luisteraars eerst nog even gedag zeggen, vooraleer de apparatuur werd meegenomen. Voor erg veel oponthoud zorgde dit niet, want we hadden inmid dels een volledig nieuwe zender in huis, die we van giften van Tamara-fans hadden aangeschaft. Tijdens een uitzending op zondag middag hebben wc toen bekend gemaakt, dat de zender de vorige avond in beslag was genomen. Onmiddellijk kwamen er zoveel giften binnen, dat we opnieuw een zender in voorraad konden leggen voor als er op een bepaald moment weer iets vervelends zou voorvallen". Nadat Radio Tamara nog oen paar wekon gedraaid had, werd alsnog besloten om een zomerstop in te lassen, maar omdat Fred van Dongen wilde voorkomen, dat hij het kontakt met zijn luisteraars kwijtraakte, bleef hij in de lucht, zij het onder de naam Radio Mi Amigo. „Ook in die tijd ben ik nog een keer gepakt, maar opge ven was er voorlopig niet bij" Op zaterdagavond 2fi september om 23.00 uur kwam piratenzender Radio Tamara weer in de luchl Voor de radiopiraat betekende dat de viering van het eenjarig bestaan, maar op zaterdagavond 24 oktober ging de zender ander maal voor de bijl. Toen werd uit gezonden vanaf het adres St. Joostmcct 21 Doorgaan „Het begon natuurlijk wel een beetje irritant te worden, dat we om de haverklap de RCD op onze nek kregen, terwijl inmiddels ontstane andere piratenzenders gevrijwaard bleven van visites van deze instantie", vertelt Fred van Dongen, „maar we hadden er wel mee te maken". De herhaaldelijke invallen kon den vanzelfsprekend ook niet zon der financiële gevolgen blijven. „Er volgde boete op boete, want de rechter dacht, dat we ook in komsten hadden van onze zender. Ons argument om uit te zenden is evenwel, dat er duidelijk behoef te is aan een zender als de onze. Het publiek zit te wachten op re gionale radio, waar zaken op wor den aangeroerd, die hen interesse ren of muziek wordt gedraaid, die op de Hilversumse zenders niet aan de orde is. Winst is er voor ons niet bij. Integendeel, als we van fans niet met tijd en wijle voor zien worden van giften, dan kun nen we wel stoppen, want alles zelf betalen kunnen we niet. Ze ker niet meer als de rechter ons doorlopend voorziet van boetes". „Als je luisteraars dan zo achter je staan, dan kunnen ze ook wel je boetes betalen", stelde de rechter in zijn vonnis aan Fred van Don gen. „Dat zou in de praktijk best wei lukken", meent Van Dongen hierbij, „maar het wordt wel even anders als het wordt zoals het nu is. De laatste keer kreeg ik naast een geldboete een voorwaardelij ke gevangenisstraf. Dat impli ceert. dat ik moet draaien (veer tien dagen, red.) als ik weer wordt gepakt. Ik geloof niet, dat iemand dat voor mij uit wil zitten en zelf bedank ik er ook vriendelijk voor. Vandaar dat de afgelopen week het besluit is gevallen mee te nokken, althans op deze manier. Maar ik blijf wel bezig om opnieuw in de lucht te komen". Instanties Geschrokken door de straf, die F red van Dongen werd opgelegd, besloten zijn medestanders (Ko jak, Dropje en Kleine Jantje) er enkele weken geleden mee te stoppen en ging Fred van Dongen door als eenling. Nu valt voorlo pig ook voor hem het doek. Afge lopen zaterdag, op de dag van de viering van het tweejarig bestaan, zond Radio Tamara van twee uur 's middags tot kwart voor elf 's avonds kontinu uit Toen was het definitief „schluss" met een piratenzender. Radio Tamara was het zwijgen opgelegd, zij hel indirekt. Fred van Dongen besloot voorlopig de eer aan zich zelf te houden en an dere wegen te gaan zoeken. „Ik ga nu proheren of er toeh niet een weg is om legaal (e gaan zenden. Een streekradio of zoiets", mij mert Fred van Dongen. „Dat moet toeh kunnen. Ik heb hiorr en daar mijn lieht al opgestoken. Hope loos is de zaak niet, maar ik gok een beetje op de welwillendheid van de ..grote" instanties. Ook zij moeten willen zien. dat wat ik wil écht voorziet in een behoefte en dat er niemand lasl van hoeft tr hebben als het goed kan worden aangepakt. Maar ik geloof er hei lig ln. dat ik terug kom. Mensen, die er ook zo over denken kunnen me vinden aan het Kerkhof 3fi in Zierikzee". Een disc-jockey moet de gave heb ben om aan te voelen, welke muziek hij moet draaien om al zijn „klanten" een leuke avond te bezoi-- gen. „Je kunt niet voor een bepaald iemand de hele avond zijn lieve lingsmuziek draaien, dat kan niet. Je bent min of meer verplicht om ieders keus in je pakket te verwerken. Dan bind je een groter publiek aan je, dat dan ook de volgende keer weer komt, omdat ze weten, dat.ook wat zij leuk vinden door jou gedraaid wordt. Het is een duidelijke gevoelskwestie. Je mag ook die een of twee hard-rockers oh die enkele liefhebbers van Neder landstalige muziek niet vergeten in de wirwar van disko-muziek". Uitzendbureautje Van de Velde is met zijn negentien jaar nog pas aan het begin van een disc-jockey-loopbaan. „Natuurlijk, ik heb nog heel wat tijd voor me, maar ik kan ondanks deze leeftijd toch al spreken over de nodige ervaring. Ik ben overigens wel gestopt met ergens vast werken. Ik ben nu zo'n beetje een cenmans- uitzendbureautje geworden. Mensen, die wat te vieren hchhen en daarbij graag wat muziek willen hebben, kunnen mij huren. Ik kom dan graag met de nodige apparatuur. Na de Ne derlandse disc-jockey-kampioen schappen zie ik wel weer verder wel van belang, dat de mensen weten wat voor een persoon er achter die fi- selomie zit, die daar achter die draai tafels staat. Je moet je publiek na tuurlijk geen deelgenoot maken van je persoonlijke problemen, maar het is wel leuk om van tijd tot tijd eens tussen de mensen te gaan staan in je diskotheek. Eens een praatje maken of een lolletje ophangen. Dat komt ten goede van jezelf en van de zaak. Dat is gewoon eens leuk. Je doet er ook best leuke ideeën mee op. Je weet wat je publiek leuk vindt". Boven staan Het vervelendste voor een disc- jockey is natuurlijk, als een volle dis kotheek in een mum leegloopt na het verschijnen van betreffende DJ. „Zoiets is vreselijk vervelend", beaamt Van de Velde, „maar je moet er ten allen tijde boven blijven staan. Het is niet zo, dat ik door de grond zou gaan als dit me overkwam. Het kan natuurlijk gebeuren, maar je hebt dan een beoordelingsfout ge maakt. Je hebt als DJ waarschijnlijk niet voor het juiste repertoire geko zen. Je moet nooit vergeten, dat je in een diskotheek niet voor jezelf draait, maar voor het publiek. Je kunt je niet veroorloven om bepaal de soorten muziek helemaal te nege ren. Dan doe je je baas te kort". Edwin van de Velde denkt, dat een disc-jockey bijzonder belangrijk is voor een zaak. „Een hoop bazen, die tillen er niet zwaar aan, want zij gaan er van uit, dat hun zaak toch wel vol zit, maar dat is volgens mij toch niet helemaal zo. Een disc- jockey kan het publiek bepalen van een zaak", legt hij uit. Veelal drukt een DJ een stempel op een disko theek. Het regelmatige publiek weet welke muziek er te verwachten is, als men daar binnen stapt. Desondanks bepaalt ook een eigenaar wel eens wat de tenneur van de muziek moet zijn in zijn diskotheek. De DJ heeft zich dan maar aan te passen aan de wensen van de eigenaar, hetgeen wel eens in het verkeerde keelgat schiet. Andere ideeën „Ik heb in de eerste twee seizoe nen. dat ik in Pigalle draaide, kun nen doen wat ik wilde en dat liep lek ker. Ik heb een soort vast publiek we ten op te bouwen, maar toen er het vorig jaar een andere eigenaar kwam. moest dat plotseling verande ren. Hij had gewoon heel andere ideeën. Er mochten geen grote disko- singles meer gekocht worden, dat vond hij voor luie disc-jockeys. Zul ke dingen kwamen er plotseling. Als je als DJ wilt blijven zitten, dan moet je je aanpassen". Schouwen-Duiveland biedt geen uitgebreid werkterrein voor DJ's. „Voor zes man, voor zes disc-jockeys", meent Van de Velde, „is er plaats. Als je er je beroep van wilt maken, dan vind je hier hele maal geen emplooi. Dan moet je echt naar Rotterdam of naar Brabant. Daar heb je tenten waar je je boter ham kunt verdienen door vijf avon den te draaien. Je hebt daar DJ's, die van acht tot twaalf of van twaalf tot vier uur 's nachts draaien. Dat is be roepsmatig. Maar hier hoef je daar niet aan te denken, want wat heb je hier nou voor een publiek. Enkel op de zaterdagavond heb je een redelijk volle bak en op de vrijdag- en zondagavond is het kielekiele. Over de overige avonden hoef je helemaal niet te praten". Regionale radio Bekendheid bij een breder publiek is een kriterium wat voor een disc- jockey zwaar telt. „Het Is een enorme droom van me om bijvoorbeeld nog eens In Hilver sum aan de slag te komen. Daar zal ik alles voor doen. Voorlopig houd ik het evenwel nog op regionale radio, die er tenminste ooit komt", zegt

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1982 | | pagina 5