DE RONDE EN DE ALPEN IN BEELD Adrie van Houwelingen: ,,Ans, morgen wordt het mijn etappe" Opnieuw Nederlands sukses in Ronde van Frankrijk ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Vrijde 23 juli 1982 Nr. 23152 5 De laatste kilometer op L'Alpe d'Huez van gele truidrager Bernard Hinault in gezelschap van de beide Nederlanders Joop Zoetemelk (links) en Peter Win nen (midden). De leider van het bergklassement Bernard Vallet in gezelschap van de Neder landse kampioen Johan van de Velde in volle aktie op de L'Alpe d'Huez op weg naar de finish. De Zwitser Beat Breu in volle aktie op L'Alpe d'Huez waar hij de tweede ber getappe zou gaan winnen. De voormalige Post-pupil is stellig de beste klim mer in de Ronde. ZIERIKZEE, 23-7. Hierin in de gelegenheid gesteld door een tweetal dagbladen brachten deze week 150 wielersupporters een bezoek aan de Tour de France, waarbij de verrichtingen van de renners in de twee Alpen-etappes met de aankomsten in L'Al pe d'Huez en Morzine werden gadegeslagen. Na de suksessen welke Zoetemelk, Kui per en vorig jaar nog Winnen in L'Alpe d'Huez hebben weten te boeken heeft deze plaats voor de Nederlandse wielersupporters een bijzondere aantrekkingskracht ge kregen. Het suksesvol optreden van de Nederlandse koereurs in deze Tour heeft ér wellicht nog toe bijgedragen dat vele duizenden Nederlanders zich gewapend met spandoeken met de meest uiteenlopende spreuken langs het wegdek van deze bergreus hadden opgesteld. De duizenden die in de suksesvolle jaren de voetbalteams van Ajax ,en Feijenoord en de Nederlandse schaatsploeg in de gloriejaren van Ard Schenk, Kees Verkerk en Jan Bols vergezelden, zijn getallen welke verbleken bij het aantal Neder landers die nu de renners komen aanmoedigen bij de bergetappes. Van de voet tot de top van L'Alpe d'Huez stonden in groten getale de Nederlandse auto's in de bermen ge parkeerd en men waande zich eerder op Nederlands dan op Frans grondgebied. Voor de deelnemers aan het uit stapje zijn het beslist geen vier lichte dagen geworden. Maandagmorgen werd om half zes in Goes gestart waarna via Breda de reis naar de standplaats Lyon werd aanvaard met drie bussen. Na een rit van 1.000 km arriveerde men 's avonds om 8 uur in Lyon waarna men de volgende morgen alweer om half zeven bij de bus stond om op weg te gaan naar de 165 km verderop gelegen L'Alpe d'Huez. 's Avonds weer terug, nadat men pas om 8 uur dooi* de overstel pende drukte weer aan de voet van de L'Alpe d'Huez stond, naar Lyon waarna de volgende morgen de tocht werd gemaakt naar het bijna 300 km verderop gelegen Morzine. Zware dagen Donderdag werd vanuit Lyon weer de terugreis aanvaard waarna men rond 8 uur in Rijsbergen arriveerde waar nog gezamenlijk het afscheids diner werd genuttigd. Vannacht om 5 minuten over twaalf stond uw verslaggever weer in Renesse waar hij nog even aan het werk kon om de in de Tour gemaakte foto's te ontwikkelen en af te druk ken. Hoewel het zonder meer vier zware dagen waren, waren de deelne mers bijzonder enthousiast over het gebodene, niemand had het graag willen missen. De reis door Frank rijk was alleen al de moeite waard, vooral het gebied van de Franse Al pen. Het Tour-gebeuren had velen met stomheid geslagen. Geen enkel idee had men zich voor dien kunnen vormen hoe de renners bij de beklimmingen moeten afzien. Zelfs de grote mannen zoals Hi nault en de Nederlanders die een hoofdrol in de huidige Tour spelen zijn zwaar getekend als zij aan het slopende klimwerk bezig zijn. Wat de T.V. nooit laat zien is het lijden van de niet geboren klimmers in de ach terste geleden. Met geen pen is het te beschrijven hoe deze jongens afzien. Zoals „De Kneet" het eens uitdrukte fietsen deze jongens met de blik in hun ogen op oneindig, druipend van het zweet en smachtend naar drinken om hun dorst te kunnen lessen. Voetballers klagen wel eens als zij op woensdag en de daarop volgende zondag een wedstrijd moeten spelen "Waarbij zij dan bij een minder goede prestatie met het exkuus komen, dat ze de wedstrijd nog van woensdag in de benen hebben. Verwende jongetjes Vergeleken bij wat zelfs de renners in de achterste gelederen presteren zijn de voetballers verwende jonget jes die niet weteirwat afzien is. Hierbij komt dan ook nog, dat een groot aantal renners op zo'n dag nog geen droge boterham verdienen, over sport en presteren gesproken. De Ne derlandse pastoor van L'Alpe d'Hu ez, Père Jaap, heeft dit jaar de klok ken niet, zoals de vorige vijf keer, be hoeven te luiden omdat de Zwitser Beat Breu als winnaar door de finish kwam. Dit kon de pret bij de Nederlanders evenwel niet drukken daar onze hoog in het algemeen klassement geklas seerde renners in de voorste gelede ren waren te vinden. Geen wilde feesten, zoals ik vanmorgen in een van de dagbladen kon lezen, ruim twee uur was ik nog in L'Alpe d'Hu ez, en ook geen rommelschoppende landgenoten zoals men helaas bij an dere sportgebeurtenissen kan waar nemen. Geen moment behoeft men zich op zo'n dagje L'Alpe d'Huez te vervelen, zeker niet als het weer zo fraai is*als het nu het géval was/ r> 9 Bergreus Honderden trimmers, waaronder ook vele Nederlanders, maken van de gelegenheid gebruik om op de ra cefiets deze bergreus te beklimmen met een verzetje van 42 x 30 en nog kleiner. Zelfs trimmers welke de zes kruis jes al zijn gepasseerd en een aantal dames, meldden zich, gade geslagen door de duizenden toeschouwers, voor deze proef. Verder is er het hele gebeuren rond de tour, de verkopers van allerhande sportbladen, petjes van de renners, de stuntmotorrij ders, welke staande op de motor met de handen los van het stuur de berg opkomen en natuurlijk niet te verge ten de reklame karavaan met hei ge hele gebeuren daarom heen. Een klein half uur voordat de ren ners voorbij komen beginnen de eerste volgers binnen te lopen, waaronder de journalisten die niets van het gebeuren zien maar bij wijze van spreken met radio Tour op de schoot zitten om zo hun verhaal te kunnen maken met behulp van de renners die na de finish nog wat te vertellen hebben. Bij een doorkomst op een berg hebben de toeschouwers dan nog het voordeel, dat het gehele rennersveld uiteen ligt en dat de ren ners niet zoals ip een vlakke etappe Voorb'ij-^feomérr geflitst ^warrrdóor men eigenlijk maar een schim van de renners ziet. Ging op de eerste dag het feest van een overwinning niet door. de vol gende dag te Morzine zorgde de Ne derlanders met Peter Winnen en Jo han van de Velde in de hoofdrollen voor een ongekend Nederlands suk- ses. Ook in deze etappe zagen wij weer duizenden landgenoten langs het par koers onder een stralende zon waar wij de doorkomst op de Joux Plane mee maakten. De kopgroep na goed 3 km op de Joux Plane waaruit even later Winnen en Van de Velde zouden ontsnappenV.l.n.r.: Nilson, Bernaudeau, Winnen, Mi- chaud en Van de Velde. „De Kneet" tweede van links, lest zijn dorst bij het beklimmen van de Joux Plane. Knetemann, met naast zich Veldschoten en Peeters regelt het tempo van deze groep zonder zich te forceren. Hinault (rechts) in de groep achtervolgers op de koplopers met v.l.n.r. Ander son, Zoetemelk, Breu en Fernandez. De uiteindelijke winnaar Peter Winnen zou door hen niet meer worden bedreigd. (Foto's: Zierikzeesche Nieuwsbode) SAINT-PRIEST, 22-7. Na de laatste bergetappe In de Ronde van Frankrijk met aankomst in Morzine belde Adrie van Houwelingen op naar zijn vrouw Ans in Zaltbommel. „Morgen wordt het mijn etappe", meldde de oudste van de twee fietsende broers Van Houwelingen In de telefoon. „Ik voel me mo menteel nog prima in konditie. Als het zou moeten spring ik zo weer op mijn fiets en rijd ik de hele 240 kilometer over de zes cols weer terug. Zo fris ben ik aan de eindstreep gekomen". Enkele uren later, enkele minuten voor de start van de achttiende etappe in Morzine naar het 230 kilometer verderop gelegen Saint-Priest had Adrie van Houwelingen een gesprekje met zijn mecanicien. „Vergeet niet de „twaalf" te monteren", luidde Van Houwelingens opdracht. „Iedereen is ziek en ik ben fit en ik ga aanvallen. Ze zullen vanavond over me praten". Het leek allemaal blufpoker van de eerste orde, maar een dikke zes uur later leek Adrie van Houwelingen wel een profeet, die zijn roeping had gemist. In 1955 reed wijlen Daan de Groot met bijna twintig minuten voor sprong Albi binnen na een lange solo. Adrie van Houwelingen werd zijn op volger met een voor huidige Tourbegrippen ongekende voorsprong van 10.31 minuten. Adrie van Houwelingen wist, dat als hij wilde winnen, hij een lange ontsnappping nodig had. Hij moest het proberen als de meesten nog een beetje zaten te slapen op de fiets en niet in de finale als er meer jagers op de dagprijzen aktief zouden zijn. Van Houwelingens demarrage is voor die fase, waarin het ook aankomt op de steun van ploeggenoten en op koers- inzicht, niet krachtig genoeg. Hij had aanvankelijk het plan om al kort na de start op een van de nog te beklim men heuvels een solo aan te vangen. De afstand, 230 kilometer, schrok hem toch te veel af. Zes uur alleen fietsen, dat levert zelden sukses op. Van Houwelingen wachtte tot kilo meterpaaltje 140. Daar was een tus- sensprint met bonificaties. Hij sloop een beetje mee met de sprinters en wachtte geduldig het moment af, dat het tempo achter de streep weer zou zakken en iedereen weer verder zou gaan met de gebrui kelijke kletspraatjes van dergelijke lange, vlakke ritten. Net als altijd zakte het tempo. Een renner echter hield zijn benen niet stil. Adrie van Houwelingen fietste keihard door. Dit was een kans om met beide han den aan te pakken. Met nog vijftig kilometer te rijden bedroeg zijn voorsprong ruim zeven minuten. Pas op dat moment begon hij erin te geloven. Hij had slechts een keer een zwak moment. In een dorpje liep de weg nogal steil om hoog. Daar raakte hij uit zijn ritme, maar dat was klaarblijkelijk ook bij het peloton het geval, want na de klim was de marge nog dezelfde. Twintig kilometer voor het einde werden de vedetten in het peloton pas aktief. Van Houwelingens voor sprong was toen echter niet meer te overbruggen. Een dik kwartier be reikte hij het bord met nog twintig kilometer eerder, dan de konkurren- tie. Daar werd in de slotfase, toen de snelheid hoog werd opgevoerd slechts ruim vier minuten vanaf gek nabbeld. De hoofdverantwoordelijke in de achtervolging was de Belg Ludo Peeters uit de ploeg van Peter Post. Fons de Wolf, normaal de kopman van Adrie van Houwelingen, verde digde de vlucht van zijn knecht en kamergenoot uitstekend. Door de ak- ties van Peeters ontstond er even een interessante jachtgroep. Aan het wiel van De Wolf sloop, uiteraard, zijn Belgische rivaal Willcms mee, maar ook Johan van der Velde. Peter Winnen en Joop Zoetemelk, in vol gorde van opkomst de nummers vier, drie en twee in hel algemeen klasse ment. Bernard Hinault. de gele rij der, miste de slag. Als de kopstukken in deze groep de handen ineen hadden geslagen, dan had deze vlakke etappe, die nauwe lijks iets om het lijf leek te hebben, uit kunnen groeien tot een senstatio- neel gebeuren, waarin de gevolgen voor Bernard Hinault best een de sastreus hadden kunnen zijn. Hi nault miste de slag. omdat al zijn knechten met uitzondering van Be- rard, er finaal doorzaten. Ze hadden allemaal af te rekenen met de inmid dels berucht geworden buikloop. Hi nault sleurde het in al zijn voegen krakende peloton naar de jachtgroep toe. Op de eindstreep en tijdens de hul diging gedroeg de glorieuze winnaar zich helemaal niet als een grandioze triomfator, „maar zo voel ik me wel", antwoordde hij desgevraagd ,,lk loop nooit zo met mijn emoties te koop. Ik vind het prachtig, dat ik een touretappe heb gewonnen, maar het is niet het einde van de wereld. Ik ben nu niet meer kwaad op mezelf. De eerste etappe had ik al kunnen winnen. Ik was de beste die dag, maar niet de slimste, waardoor Pee ters won. Die fout heb ik nu goed ge maakt. Ik ga er van uit, dal er nu voor mij in de kritcriums na de Tour een paar centen meer voor me wordt betaald. Ik heb er tenslotte wat voor gepresteerd". Na de puike prestatie van broer Jan van Houwelingen in de tijdrit in Valence d'Agen was het dit keer Adrie van Houwelingen die de kijker op zich gevestigd wenste. Ironisch ge noeg maakte Jan juist in de etappe, dat Adrie excelleerde een zwarte dag door. Hij eindigde doodziek de etap pe met een achterstand van twintig minuten op de trotse winnaar

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1982 | | pagina 5