DE RONDE EN DE ALPEN IN BEELD
Adrie van Houwelingen: ,,Ans,
morgen wordt het mijn etappe"
Opnieuw Nederlands sukses in Ronde van Frankrijk
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Vrijde 23 juli 1982 Nr. 23152
5
De laatste kilometer op L'Alpe d'Huez van gele truidrager Bernard Hinault
in gezelschap van de beide Nederlanders Joop Zoetemelk (links) en Peter Win
nen (midden).
De leider van het bergklassement Bernard Vallet in gezelschap van de Neder
landse kampioen Johan van de Velde in volle aktie op de L'Alpe d'Huez op
weg naar de finish.
De Zwitser Beat Breu in volle aktie op L'Alpe d'Huez waar hij de tweede ber
getappe zou gaan winnen. De voormalige Post-pupil is stellig de beste klim
mer in de Ronde.
ZIERIKZEE, 23-7. Hierin in de gelegenheid gesteld door een tweetal dagbladen
brachten deze week 150 wielersupporters een bezoek aan de Tour de France, waarbij
de verrichtingen van de renners in de twee Alpen-etappes met de aankomsten in L'Al
pe d'Huez en Morzine werden gadegeslagen. Na de suksessen welke Zoetemelk, Kui
per en vorig jaar nog Winnen in L'Alpe d'Huez hebben weten te boeken heeft deze
plaats voor de Nederlandse wielersupporters een bijzondere aantrekkingskracht ge
kregen. Het suksesvol optreden van de Nederlandse koereurs in deze Tour heeft ér
wellicht nog toe bijgedragen dat vele duizenden Nederlanders zich gewapend met
spandoeken met de meest uiteenlopende spreuken langs het wegdek van deze bergreus
hadden opgesteld. De duizenden die in de suksesvolle jaren de voetbalteams van Ajax
,en Feijenoord en de Nederlandse schaatsploeg in de gloriejaren van Ard Schenk, Kees
Verkerk en Jan Bols vergezelden, zijn getallen welke verbleken bij het aantal Neder
landers die nu de renners komen aanmoedigen bij de bergetappes. Van de voet tot de
top van L'Alpe d'Huez stonden in groten getale de Nederlandse auto's in de bermen ge
parkeerd en men waande zich eerder op Nederlands dan op Frans grondgebied.
Voor de deelnemers aan het uit
stapje zijn het beslist geen vier lichte
dagen geworden. Maandagmorgen
werd om half zes in Goes gestart
waarna via Breda de reis naar de
standplaats Lyon werd aanvaard
met drie bussen. Na een rit van 1.000
km arriveerde men 's avonds om 8
uur in Lyon waarna men de volgende
morgen alweer om half zeven bij de
bus stond om op weg te gaan naar de
165 km verderop gelegen L'Alpe
d'Huez. 's Avonds weer terug, nadat
men pas om 8 uur dooi* de overstel
pende drukte weer aan de voet van
de L'Alpe d'Huez stond, naar Lyon
waarna de volgende morgen de tocht
werd gemaakt naar het bijna 300 km
verderop gelegen Morzine.
Zware dagen
Donderdag werd vanuit Lyon weer
de terugreis aanvaard waarna men
rond 8 uur in Rijsbergen arriveerde
waar nog gezamenlijk het afscheids
diner werd genuttigd.
Vannacht om 5 minuten over
twaalf stond uw verslaggever weer
in Renesse waar hij nog even aan het
werk kon om de in de Tour gemaakte
foto's te ontwikkelen en af te druk
ken. Hoewel het zonder meer vier
zware dagen waren, waren de deelne
mers bijzonder enthousiast over het
gebodene, niemand had het graag
willen missen. De reis door Frank
rijk was alleen al de moeite waard,
vooral het gebied van de Franse Al
pen. Het Tour-gebeuren had velen
met stomheid geslagen.
Geen enkel idee had men zich voor
dien kunnen vormen hoe de renners
bij de beklimmingen moeten afzien.
Zelfs de grote mannen zoals Hi
nault en de Nederlanders die een
hoofdrol in de huidige Tour spelen
zijn zwaar getekend als zij aan het
slopende klimwerk bezig zijn. Wat de
T.V. nooit laat zien is het lijden van
de niet geboren klimmers in de ach
terste geleden. Met geen pen is het te
beschrijven hoe deze jongens afzien.
Zoals „De Kneet" het eens uitdrukte
fietsen deze jongens met de blik in
hun ogen op oneindig, druipend van
het zweet en smachtend naar drinken
om hun dorst te kunnen lessen.
Voetballers klagen wel eens als zij
op woensdag en de daarop volgende
zondag een wedstrijd moeten spelen
"Waarbij zij dan bij een minder goede
prestatie met het exkuus komen, dat
ze de wedstrijd nog van woensdag in
de benen hebben.
Verwende jongetjes
Vergeleken bij wat zelfs de renners
in de achterste gelederen presteren
zijn de voetballers verwende jonget
jes die niet weteirwat afzien is.
Hierbij komt dan ook nog, dat een
groot aantal renners op zo'n dag nog
geen droge boterham verdienen, over
sport en presteren gesproken. De Ne
derlandse pastoor van L'Alpe d'Hu
ez, Père Jaap, heeft dit jaar de klok
ken niet, zoals de vorige vijf keer, be
hoeven te luiden omdat de Zwitser
Beat Breu als winnaar door de finish
kwam.
Dit kon de pret bij de Nederlanders
evenwel niet drukken daar onze hoog
in het algemeen klassement geklas
seerde renners in de voorste gelede
ren waren te vinden. Geen wilde
feesten, zoals ik vanmorgen in een
van de dagbladen kon lezen, ruim
twee uur was ik nog in L'Alpe d'Hu
ez, en ook geen rommelschoppende
landgenoten zoals men helaas bij an
dere sportgebeurtenissen kan waar
nemen. Geen moment behoeft men
zich op zo'n dagje L'Alpe d'Huez te
vervelen, zeker niet als het weer zo
fraai is*als het nu het géval was/
r>
9 Bergreus
Honderden trimmers, waaronder
ook vele Nederlanders, maken van
de gelegenheid gebruik om op de ra
cefiets deze bergreus te beklimmen
met een verzetje van 42 x 30 en nog
kleiner.
Zelfs trimmers welke de zes kruis
jes al zijn gepasseerd en een aantal
dames, meldden zich, gade geslagen
door de duizenden toeschouwers,
voor deze proef. Verder is er het hele
gebeuren rond de tour, de verkopers
van allerhande sportbladen, petjes
van de renners, de stuntmotorrij
ders, welke staande op de motor met
de handen los van het stuur de berg
opkomen en natuurlijk niet te verge
ten de reklame karavaan met hei ge
hele gebeuren daarom heen.
Een klein half uur voordat de ren
ners voorbij komen beginnen de
eerste volgers binnen te lopen,
waaronder de journalisten die niets
van het gebeuren zien maar bij wijze
van spreken met radio Tour op de
schoot zitten om zo hun verhaal te
kunnen maken met behulp van de
renners die na de finish nog wat te
vertellen hebben. Bij een doorkomst
op een berg hebben de toeschouwers
dan nog het voordeel, dat het gehele
rennersveld uiteen ligt en dat de ren
ners niet zoals ip een vlakke etappe
Voorb'ij-^feomérr geflitst ^warrrdóor
men eigenlijk maar een schim van de
renners ziet.
Ging op de eerste dag het feest van
een overwinning niet door. de vol
gende dag te Morzine zorgde de Ne
derlanders met Peter Winnen en Jo
han van de Velde in de hoofdrollen
voor een ongekend Nederlands suk-
ses.
Ook in deze etappe zagen wij weer
duizenden landgenoten langs het par
koers onder een stralende zon waar
wij de doorkomst op de Joux Plane
mee maakten.
De kopgroep na goed 3 km op de Joux Plane waaruit even later Winnen en
Van de Velde zouden ontsnappenV.l.n.r.: Nilson, Bernaudeau, Winnen, Mi-
chaud en Van de Velde.
„De Kneet" tweede van links, lest zijn dorst bij het beklimmen van de Joux
Plane. Knetemann, met naast zich Veldschoten en Peeters regelt het tempo
van deze groep zonder zich te forceren.
Hinault (rechts) in de groep achtervolgers op de koplopers met v.l.n.r. Ander
son, Zoetemelk, Breu en Fernandez. De uiteindelijke winnaar Peter Winnen
zou door hen niet meer worden bedreigd.
(Foto's: Zierikzeesche Nieuwsbode)
SAINT-PRIEST, 22-7. Na de laatste bergetappe In de Ronde van Frankrijk
met aankomst in Morzine belde Adrie van Houwelingen op naar zijn vrouw
Ans in Zaltbommel. „Morgen wordt het mijn etappe", meldde de oudste van
de twee fietsende broers Van Houwelingen In de telefoon. „Ik voel me mo
menteel nog prima in konditie. Als het zou moeten spring ik zo weer op mijn
fiets en rijd ik de hele 240 kilometer over de zes cols weer terug. Zo fris ben ik
aan de eindstreep gekomen". Enkele uren later, enkele minuten voor de start
van de achttiende etappe in Morzine naar het 230 kilometer verderop gelegen
Saint-Priest had Adrie van Houwelingen een gesprekje met zijn mecanicien.
„Vergeet niet de „twaalf" te monteren", luidde Van Houwelingens opdracht.
„Iedereen is ziek en ik ben fit en ik ga aanvallen. Ze zullen vanavond over me
praten". Het leek allemaal blufpoker van de eerste orde, maar een dikke zes
uur later leek Adrie van Houwelingen wel een profeet, die zijn roeping had
gemist. In 1955 reed wijlen Daan de Groot met bijna twintig minuten voor
sprong Albi binnen na een lange solo. Adrie van Houwelingen werd zijn op
volger met een voor huidige Tourbegrippen ongekende voorsprong van 10.31
minuten.
Adrie van Houwelingen wist, dat
als hij wilde winnen, hij een lange
ontsnappping nodig had. Hij moest
het proberen als de meesten nog een
beetje zaten te slapen op de fiets en
niet in de finale als er meer jagers op
de dagprijzen aktief zouden zijn. Van
Houwelingens demarrage is voor die
fase, waarin het ook aankomt op de
steun van ploeggenoten en op koers-
inzicht, niet krachtig genoeg. Hij had
aanvankelijk het plan om al kort na
de start op een van de nog te beklim
men heuvels een solo aan te vangen.
De afstand, 230 kilometer, schrok
hem toch te veel af. Zes uur alleen
fietsen, dat levert zelden sukses op.
Van Houwelingen wachtte tot kilo
meterpaaltje 140. Daar was een tus-
sensprint met bonificaties.
Hij sloop een beetje mee met de
sprinters en wachtte geduldig het
moment af, dat het tempo achter de
streep weer zou zakken en iedereen
weer verder zou gaan met de gebrui
kelijke kletspraatjes van dergelijke
lange, vlakke ritten. Net als altijd
zakte het tempo. Een renner echter
hield zijn benen niet stil. Adrie van
Houwelingen fietste keihard door.
Dit was een kans om met beide han
den aan te pakken.
Met nog vijftig kilometer te rijden
bedroeg zijn voorsprong ruim zeven
minuten. Pas op dat moment begon
hij erin te geloven. Hij had slechts
een keer een zwak moment. In een
dorpje liep de weg nogal steil om
hoog. Daar raakte hij uit zijn ritme,
maar dat was klaarblijkelijk ook bij
het peloton het geval, want na de
klim was de marge nog dezelfde.
Twintig kilometer voor het einde
werden de vedetten in het peloton
pas aktief. Van Houwelingens voor
sprong was toen echter niet meer te
overbruggen. Een dik kwartier be
reikte hij het bord met nog twintig
kilometer eerder, dan de konkurren-
tie.
Daar werd in de slotfase, toen de
snelheid hoog werd opgevoerd
slechts ruim vier minuten vanaf gek
nabbeld. De hoofdverantwoordelijke
in de achtervolging was de Belg Ludo
Peeters uit de ploeg van Peter Post.
Fons de Wolf, normaal de kopman
van Adrie van Houwelingen, verde
digde de vlucht van zijn knecht en
kamergenoot uitstekend. Door de ak-
ties van Peeters ontstond er even een
interessante jachtgroep. Aan het
wiel van De Wolf sloop, uiteraard,
zijn Belgische rivaal Willcms mee,
maar ook Johan van der Velde. Peter
Winnen en Joop Zoetemelk, in vol
gorde van opkomst de nummers vier,
drie en twee in hel algemeen klasse
ment. Bernard Hinault. de gele rij
der, miste de slag.
Als de kopstukken in deze groep de
handen ineen hadden geslagen, dan
had deze vlakke etappe, die nauwe
lijks iets om het lijf leek te hebben,
uit kunnen groeien tot een senstatio-
neel gebeuren, waarin de gevolgen
voor Bernard Hinault best een de
sastreus hadden kunnen zijn. Hi
nault miste de slag. omdat al zijn
knechten met uitzondering van Be-
rard, er finaal doorzaten. Ze hadden
allemaal af te rekenen met de inmid
dels berucht geworden buikloop. Hi
nault sleurde het in al zijn voegen
krakende peloton naar de jachtgroep
toe.
Op de eindstreep en tijdens de hul
diging gedroeg de glorieuze winnaar
zich helemaal niet als een grandioze
triomfator, „maar zo voel ik me
wel", antwoordde hij desgevraagd
,,lk loop nooit zo met mijn emoties
te koop. Ik vind het prachtig, dat ik
een touretappe heb gewonnen, maar
het is niet het einde van de wereld.
Ik ben nu niet meer kwaad op mezelf.
De eerste etappe had ik al kunnen
winnen. Ik was de beste die dag,
maar niet de slimste, waardoor Pee
ters won. Die fout heb ik nu goed ge
maakt. Ik ga er van uit, dal er nu
voor mij in de kritcriums na de Tour
een paar centen meer voor me wordt
betaald. Ik heb er tenslotte wat voor
gepresteerd".
Na de puike prestatie van broer
Jan van Houwelingen in de tijdrit in
Valence d'Agen was het dit keer
Adrie van Houwelingen die de kijker
op zich gevestigd wenste. Ironisch ge
noeg maakte Jan juist in de etappe,
dat Adrie excelleerde een zwarte dag
door. Hij eindigde doodziek de etap
pe met een achterstand van twintig
minuten op de trotse winnaar