ELKE VLUCHT KWAM MET
NAMEN VAN VLIEGTUIG EN
BEMANNING IN DE KRANT
Een kleinigheid vergeten
Vliegen op „Indië"
PPR tegen
diskriminatie
bij onderwijs
Rekord aantal
faillissementen
Opening
RAI-uitbreiding
Wat biedt
de BEELDBUIS?
Surinaamse
jongeren
niet negeren
4
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE) Dinsdag 19 januari 1982 Nr. 23050
In de jaren dertig kwam er, bij ieder vertrek van een Indiëvlucht, in de courant een
berichtje voor over de namen van het vliegtuig en de bemanning. In 1937, toen we met
de DC3 gingen vliegen met maximaal 11 passagiers werd daar ook de steward aan toe
gevoegd.
Verder gaf de courant met data, de posities aan van de Indiëvliegtuigen langs de gehele route. Zoals b.v.: Torenvalk
op uitreis te Jodhpur of Kieveit op thuisreis te Baghdad. Het was gezagvoerder Bax aan wie ik werd toegewezen als
zijn vaste tweede bestuurder op de Indiëlijn. Ik kende hem reeds uit mijn opleidingstijd. Op de binnenlandse lijn
dienst naar Eelde (bij Groningen), nog met de Fokker F7b, hadden we toen wel eens samen gezeild op het Paterswol-
dermeer. Bax, hij was 10 jaar ouder dan ik, is mijn grote leermeester geweest op die lange luchtroute van Amsterdam
naar Batavia. Méér nog, hij was als een vader over mij. Vele vluchten maakten we tesamen en hij was het die mij het
vakmanschap leerde van vooral het vliegen onder zwaar turbulente weersomstandigheden.
De „Indië"-vluchten begonnen met de beroemde Fokker-toestellen.
Hiernaast volgt het tweede ar
tikel van de heer Chr. Bouter,
oud-Zierikzeeënaar, die ver
telt over zijn belevenissen als
K.L.M^gezagvoerder op de
vooroorlogse vliegverbinding
Amsterdam-B atavia.
Wat was nu alzo de taak van een
tweede bestuurder op de Indiëroute?
Die was veelomvattend. Hij had de
volledige vliegbevoegdheid voor de
Douglas DC2. Tussen de Indiëreizen
door vloog hij met Fokker en DC2
zijn eigen diensten, waaronder rond
vluchten, binnenlandse lijnen, ook
op Knokke en de korte Europese lijn
diensten zoals op Londen, Parijs,"
Hamburg. Op de Indiëvluchten was,
behalve het zuivere vliegen op zich
zelf, zijn belangrijkste taak die van
boordadministrateur. Men zou zo
kunnen zeggen, een soort P.T.T.-
funktionaris. Hij had de volledige
verantwoording voor de ladingsta-
ten van de post en de zo belangrijke
verzorging van de eenmaal voor ie
der tussenstation vereiste dokumen-
ten en manifesten.
Zeer belangrijk was het zgn. P.P.G.-
boek, d.w.z. Post-., Passagiers- en
Goederenboek. Let wel, de Post
stond voorop! Na iedere start was hij
administratief bezig met het bijwer
ken van de manifesten. Kwam er b.v.
te Athene post aan boord voor Bang
kok en/of Singapore, hetzij zakken
of enveloppen, dan moest dat bijge
schreven worden op de manifesten
voor alle, ook tussengelegen stati
ons.
Evenzo voor vracht en passagiers,
van welke laatsten alle gegevens uit
de betreffende paspoorten. Voor de
inschrijving in het boek gebruikte
hij een speciaal inktpotlood en car
bonpapier voor doorslagen. Ball-
pointpennen bestonden er nog niet.
Zijn „bureau" was in de passagiers
kajuit. Rechts, in de cabine-voor
wand, bevond zich een grote uitklap
bare schrijftafel. Dan waren er in die
wand, voor de meer dan twintig tus
senstations op de route, de vakjes
voor de kleine postenveloppen en de
dienstpost. Soms ook voor kleine
waardezendingen, zoals goud of dia
manten.
Paspoorten en certificaten
Verder had hij het beheer over de
paspoorten en gezondheidscertifica
ten van zowel bemanning als passa
giers. Na iedere landing was hij dege
ne die als eerste van boord ging met
de tas, waarin de paspoorten, ge
zondheidspapieren en de post- én la
dingmanifesten. In 1937, bij de in-
dienststelling van de wat grotere
DC3 met meer post, passagiers en
vracht, was het te Rangoon, in Bir
ma, dat er een zeer bekwame en ook
charmante typiste werd aangesteld.
Zij was het die dan de diverse mani
festen bijwerkte voor de verder gele
gen tussenstations, althans op de uit
reis. Behalve wat betreft de admi
nistratie en het vliegen op zichzelf,
was het voor de tweede bestuurder
ook zijn taak om voor ieder vliegtra-
jekt het benodigde navigatiemateri-
aal gereed te leggen in de cockpit, zo
als kaarten, vliegveldgegevens enz.
Verder leerde hij van de gezagvoer
der zijn attentie te besteden aan de
passagiers, zowel tijdens de vlucht
alsook 's avonds in de hotels of bij
„sightseeings". Dit is mij alles zo in
geprent geworden op die vooroorlog
se Indiëlijn dat ik, jaren later als cap-
tein, het zelfs tot op de DC8 met zijn
125 passagiers heb volgehouden, al
thans op de lange trajekten van de in
tercontinentale routes, mijn aan
dacht te blijven besteden aan de pas
sagiers.
Echter, dat samen met de passa
giers in een hotel verblijven en die
„sightseeings", dat was er toen niet
meer bij.
Hoewel een enkele maal, als we
wegens een rigoreuze technische sto
ring en op onderdelen wachtend eens
ergens waren „gestrand", dan kwam
dat soms weer alles terug, zeker met
de DC6 of een Lockheed-Constella
tion met „first-class" zo'n 40-60 pas
sagiers. Een verhaal apart!
Maar terugkerend tot die goede ou
de tijd op de Indiëlijn van toen. Bij
motorstoring onderweg was het soms
weer de tweede bestuurder die as
sistentie verleende aan de zwaarbe
laste boordwerktuigkundige. Kort
om, zo was hij „een manusje van al
les", kreeg een goede leerschool,
voorbestemd om later zelf gezagvoer
der te zullen zijn op wie weet nog
eens welke Intercontinentale lucht-
routes.
Gecamoufleerde
vliegtuigen
De Indiëlijn werd het gehele jaar
door langs dezelfde route bevlogen,
behalve de trajekten in Europa. „Zo
mers ging het via Halle-Leipzig, Bu
dapest naar, met als eerste overnach
tingsplaats, Athene. Op het vlieg
veld van Leipzig, in Duitsland, zagen
we ieder jaar na 1936, bij het uitrol
len na de landing, meer en meer geca
moufleerde vliegtuigen opgesteld in
de struiken en bosjes die het terrein
omringden. Een oorlog kwam nader!
Eens, wegens een ernstige techni
sche storing, waren we genoodzaakt
twee dagen in Budapest te blijven.
„Het Parijs van Oost-Europa", gele
gen aan de Donau met zijn prachtige
bruggen, fascinerende zigeunermu-
ziek, Tokayerwijnen en heerlijke pa
prikaschotels. Athene was in de zo
mer de eerste nachtstop en steeds op
de thuisreis, ook in de winter, dan,
op de laatste avond voor Amster
dam, was er in het „hotel de la Gran
de Bretagne" samen met de passa
giers het speciale „captain's dinner".
In de winter liep de route in Europa
via Marseille naar Napels als eerste
nachtstop. Dan was de tweede reis
dag via Athene naar Alexandrië.
Op het trajekt vanaf Athene over
de Middellandse Zee was het dat die
enige „Mercator-Zeekaart" aan
boord wel eens werd gebruikt. Dan
was het de tweede bestuurder, af
komstig van de kweekschool voor de
Zeevaart, die met de luchtvaart-
bubblesextant zonswaarnemingen
maakte en na ingewikkelde bcrekin-
gen met logarithmen op de kaart de
besteklijnen uitzette.
Volledige astronomische navigatie
met sterren was er toen nog niet bij,
want op de vooroorlogse Indiëroute
werd in het algemeen niet nachtge-
vlogen. Nachtelijke „astro" kwam
pas later, in en na de oorlog. Van
Alexandrië naar Gaza in Palestinië,
(later werd dat Lydda), ging dan de
route over de woestijn en voor een
groot gedeelte langs de oliepijplei
ding naar Baghdad en als derde
nachtstop Basrah. Zoals overal was
het hotel daar niet air-condi
tioned" en 's zomers, bij dagtempera
turen van over de 50°C, werden onze
bedden dan op het platte dak ge
plaatst en sliepen we onder de ster
renhemel. Op de thuisreis verbleven
we te Baghdad. Basrah-Karacht kon
den we nog niet halen en in Dj ask,
aan de Perzische kust, moest worden
tussengeland om bij te tanken.
Djask
Djask, een verlaten oord, een
strook woestijn vlak langs de zee met
aan de landzijde de hoge kale bergen
dichtbij. De eenogige Ali was daar
onze agent.
Na de landing mocht, in eerste in
stantie, niemand van boord behalve
de tweede bestuurder met zijn tas
met dokumenten, paspoorten en ma
nifesten. Verder via Karachi ging het
dan naar Jodhpur in voormalig
Britsch-Indië. Dat was een
nachtstop, zowel op uit- als thuisreis.
Een ware sprookjesstad, dat Jodh
pur. De vijfde reisdag liep via Alaha-
bad en Calcutta en dan naar Ran
goon, in Birma. Het dorre woestijn
landschap veranderde die dag meer
en meer in een rijkelijk met groen be
groeid terrein. Vanaf Calcutta ging
het dan over de Golf van Bengalen,
berucht om zijn zware moessonbui
en, vooral in de zomer. Rangoon was,
althans altijd op de uitreis, weer een
nachtstop. De stad met de gouden
tempels, de pagodes. Na Rangoon
ging dan de reis via Bangkok èn van
daar werd Malakka overvlogen. Een
enkele maal, bij gunstig weer, werd
daar wel eens laag gevlogen en zagen
we soms de kuddes olifanten.
Tropisch eiland
Op Penang, een wonder mooi tro
pisch eiland, werd een tussenlanding
gemaakt en dan kwam Nederlandsch
Oost-Indië, Medan. Op de terugreis
een nachtstop. Heen werd nog door
gevlogen naar Singapore. Daar, nu
de laatste avond voor Batavia, was
dan in het Sea-Veiw hotel met onze
passagiers het „captain's dinner"
van de uitreis. De dag daarop was
een betrekkelijk korte vlucht. Op
mijn allerlaatste Indiëreis, in okto
ber 1936, werd mij na de start te Sin
gapore het volgende gezegd: „Er is
nu al die dagen al genoeg gedaan. Ga
naar de kajuit en rust eens wat uit".
Aldus deed ik. De boordwerktuig
kundige kwam ook naar achteren om
voor wat koffie te zorgen.
En dan ineens, er niet op veracht
zijnde, kreeg ik die plens water over
me heen. Het passeren van de Equa
tor! Dan kwam weer Sumatra, met
zijn „bloemkool". Een tussenlanding
te Palembang en dan, eindelijk Bata
via!
Rappe handen haalden daar het ge
hele achterbagageruim volkomen
leeg. Een proef op de som voor de
tweede bestuurder omtrent het klop
pen van de post. Hij kon die gehele
lange reis heel wat uitgehaald heb
ben, desnoods eens in een wat te gro
te Cumuluswolk zijn gedoken, maar
als dan te Batavia zo'n heel klein
postzakje bestemd voor Calcutta te
voorschijn kwam, dan was dat heel
pijnlijkImmers, hij was het toch die
persoonlijk overal onderweg die ach
terbak had gekontroleerd? Maar het
allerergste zwaaide er voor hem wan
neer de bemanningspost niet op de
juiste plaats was afgegeven..
Privilege
Familie en kennissen van de be
manningen konden, onder franke
ring met een gewone Hollandse post
zegel, brieven sturen naar Schiphol
bestemd voor vliegtuigen op de rou
te. Dit was een privilege, verleend
door de P.T.T. Na vertrek van Schip
hol moesten die brieven dan, aan de
hand van de vliegschema's, in de
juiste vakjes gedeponeerd worden.
Stel, tussen Jodhpur en Rangoon pas
seerden uit en thuis elkaar. Die brie
ven moesten dus te Jodhpur zijn ach
tergelaten. En die telegrafisten met
hun Morse-seinen, wisselden altijd
berichten met elkaar uit! Zo van:
„Zijn er nog brieven voor ons in
Jodhpur achtergelaten?" Alzo, als
dat niet klopte, dan werd dat de
tweede bestuurder heel erg kwalijk
genomen. Te Bandoeng kostte hem
dat menig rondje! Maar meestal ver
liep, wat dat betrof, alles perfekt op
die lange luchtroute van Amsterdam
naar Batavia.
BUNNE (Dr), 16-1. „Een beroep op
de vrijheid van onderwijs om ontslag
en verwijdering van homofiele leer
krachten, respektievelijk leerlingen
te rechtvaardigen gaat niet op. Wij
nemen dan ook met grote bezorgd
heid kennis van het standpunt van de
protestants-christelijke besturen-
raad, die vindt dat dit mogelijk moet
zijn". Dit zei zondag een woordvoer
der van het bestuur van de PPR.
Volgens het partijbestuur van de
PPR kan het recht van vrijheid op
onderwijs nooit worden uitgespeeld
tegen andere menselijke grondrech
ten, zoals die in de voorgestelde anti
discriminatiewet worden vastgelegd
en ook in de grondwet liggen veran
kerd.
DEN HAAG, 16-1. Het aantal fail
lissementen in Nederland heeft in
1981 een nieuwe rekord bereikt. Het
aantal van 7.268 uitgesproken faillis
sementen was groter dan ooit sinds
in 1900 met de registratie ervan werd
begonnen. Uit CBS-cijfers blijkt dat
ten opzicht van 1980, toen 5.116 fail
lissementen werden geregistreerd, er
in '81 een toename met 42 pet was. In
december '81 alleen al werde 691 fail
lissementen uitgesproken, tegen 508
in december 1980, een toename met
36 pet.
AMSTERDAM, 18-1. Prins Claus
heeft maandag in Amsterdam de uit
breiding van het RAI-tentoonstel-
lings- en Congrescentrum geopend,
en tegelijkertijd de Landbouw-Rai,
de eerste tentoonstelling in de „Gro
te Rai". Hij deed dat door via de
video-apparatuur aan de kapel
meesters van zes op verschillende
plaatsen in het komplex opgestelde
muziekkorpsen opdracht te geven, al
musicerend op te marceren naar het
binnenplein tussen het oude- en het
nieuwe gedeelte.
WENEN. Maandag is in Wenen het
proces begonnen tegen twee leden
van een Palstijnse splinterorganisa
tie. Bij een aanslag op een synagoge
in Wenen zomer vorig jaar doodden
de uit Irak afkomstige Mohammed
Rajih en de Egyptenaar Hassan Mar-
van twee mensen en verwondden er
twintig door het vuur te openen in
een volle synagoge na daar vermomd
te zijn binnengekomen.
Woensdag 20 januari20.00 uur Ned. 1: „Vreemden: het verhaal van een
moeder en een dochter. Foto: Bette Davis als de verzuurde moeder Lucy
Mason.
WOENSDAG 20 JANUARI
NED. I: Bolke de Beer opent het
middagprogramma dat de NCRV in
handen heeft, gevolgd door een Pool
se natuurfilmpje Beestenboel geti
teld. In het muzieksprookje De fluit
en de Bombardon bespreekt de fluit-
tist de mogelijkheid om een hoorn
blazer aan het orkest toe te voegen.
Pirn en Door van de grote klok win
nen een talentenjacht. Bij de familie
Knots zorgt buurvrouw na het ver
trek van opa en oma voor het eten.
Dan gebeuren er nog wonderlijke
dingen in Meneer Rossi. Allereerst in
het avondprogramma de rubriek Van
gewest tot gewest gevolgd door Poli
tieke partijen waarin de VVD het
voor het zeggen heeft. Dan een Ame
rikaanse film getiteld Vreemden, het
verhaal handelt over een moeder en
een dochter. Mama Lucy (Bette Da-
vis) is weduwe en nogal verzuurd. Ze
leeft in een nogal afgelegen vissers
dorpje, haar dochter komt haar na
ruim 20 jaar opzoeken. De aanvanke
lijk wat wantrouwende houding ver
andert in wat meer toeschietelijk
heid. Rest dan nog journaal, Den
Haag vandaag en Studio Sport.
NED. II: Weekend is de titel van
een nieuwe jeugdserie die handelt
over allerlei problemen zoals bij
voorbeeld eenzaamheid en werkloos
heid. De VOO heeft drie
programma's in petto. Allereerst
Countdown waarin allerlei nieuws
van de hitparade. Fear is the key van
een Amerikaanse speelfilm. In deze
film tracht een zekere John Talbot
AMSTERDAM. De Amsterdamse
politie heeft maandagavond ruim
vijf kilo heroïne in beslag genomen
bij de aanhouding van twee Amster
dammers. Dit heeft de politie be
kendgemaakt.
UTRECHT, 16-1. Het is gevaarlijk
om de kop in het zand te steken door
Surinaamse jongeren te blijven nege
ren. Er dreigt een situatie te ontstaan
waarin deze jongeren het vertrouwen
in alles en iedereen zullen verliezen.
Het is onaanvaardbaar dat een jon
ge generatie in Nederland moet op
groeien, verstoken van praktisch alle
faciliteiten, die anderen wel hebben.
Dit zei voorzitter H. A. Ritveld van
de Stichting Landelijke Federatie
van Welzijnsstichtingen voor Surina-
mers in Utrecht op een bijeenkomst
ter gelegenheid van het 10-jarig
bestaan van de fedratie. Volgens Rit
veld is het geen wonder dat er zeer
krachtige protesten zijn te horen uit
Surinaamse jongerenorganisaties,
die het niet pikken dat ze niet serieus
genomen worden.
kontakt te krijgen met zijn broer, die
naast een partij juwelen John's
vrouw en kind per Dakota vervoerd.
Informatie over ontspanning en kui
tuur wordt dan nog geboden in de
Agenda.
WOENSDAG 20 JANUARI
NED. I: 10.00 Schooltelevisie; 13.00
Nieuws voor doven; 14.45 Open
schooltijd; 15.30 Bolke de Beer; 15.40
Beestenboel; 15.50 De fluit en de
Bombardon; 16.00 De grote klok;
16.45 De familie Knots; 17.10 Meneer
Rossi; 18.20 Nieuws voor doven; 18.28
Teleac; 18.58 Nieuws; 19.00 Van
gwest tot gewest; 19.50 Politieke par
tijen; 20.00 Vreemden: het verhaal
van een moeder en een dochter; 21.37
Journaal; 21.55 Den Haag vandaag;
22.10 Studio Sport; 22.40 Nieuws;
22.45 Nieuws voor doven.
NED. II: 18.30 Staatsloterij; 18.35
Sesamstraat; 18.50 Jeugdjournaal;
18.59 Weekend; 19.25 Kenmerk; 20.00
Journaal; 20.27 Stichting Socutera;
20.32 Countdown; 21.20 Fear is the
key; 22.55 Agenda; 23.02 Teleac; 23.37
Nieuws.
DONDERDAG 21 JANUARI
NED. 1: De Nederlandse en Belgi
sche militairenteams nemen het te
gen elkaar op in de Minivoetbal
show. Twee kenners van kunst wor
den weer op hun kennis getest in Wat
een kunst. De NOS biedt de belang
wekkende dokumentaire De dame
van Nazca. Deze handelt over het
kunstkomplex Rumacolorada Pam
pa in Zuid Peru, die nog vele myste
rieuze zaken voor de mensheid ver
borgen houdt. De nu bijna 80-jarige
maria Reich heeft tijdens haar der
tigjarig onderzoek al vele sluiers op
gelicht. Zo ontdekte zij dat vele geo
metrische oppervlakken en lijnen en
vele dierfiguren tesamen een kalen
der vormen.
NED. 2: Mac Davis is te gast bij de
Muppet show. In de aflevering van
Dubbelpion ontmoet journaliste Do-
rien de Tsjechische schaake en groot
meester Zedenek Slansky. Bij de Sul-
livans is het Kerstmis. Brandpunt
brengt de krijker terug naar de wer
kelijkheid. De nieuwe Canadezen
handelt over de schot John Symons
die zonder enige voorbereiding ver
trok naar Canada en zich een goed
bestaan wist te verwerven. De ru
briek voor mensen binnen en buiten
de kerk Tussen Keulen en Parijs en
beide journaal besluiten de uitzen
ding.
DONDERDAG 21 JANUARI
NED. 1:10.00 Schooltelevisie; 10.30
Frysk Telebord; 11.00 Schooltelevi
sie; 13.00 Nieuws voor doven; 18.20
Dito; 18.28 Teleac; 18.58 Nieuws;
19.00 Bolke de beer; 19.10 De woord-
in-beeld kwis; 19.35 Minivoetbals
how; 20.25 Wat een kunst; 21.37 Jour
naal; 21.55 Den Haag vandaag; 22.10
De dame van Nazca; 23.05 Nieuws;
23.10 Nieuws voor doven.
NED. 2: 18.25 Paspoort; 18.35 Se
samstraat; 18.50 Jeugdjournaal; 18.59
De Muppet show; 19.25 Dubbelpion;
20.00 Journaal; 20.27 De Sullivans;
20.55 Brandpunt; 21.30 De nieuwe Ca
nadezen; 22.25 Tussen Keulen en Pa
rijs; 23.20 Nieuws.
60
Joop kijkt de aantrekkelijke vrouw
onderzoekend aan. „Vertel eens wat
over je eerste huwelijk. Heb je eigen
lijk kinderen?"
„Och, het is niet zo fraai, Joop. Bart
weet natuurlijk alles. Het zou niet
eerlijk geweest zijn, als ik 't hem niet
had verteld. Maar Bart is een schat
Precies het tegenovergestelde van
mijn eerste man."
Nogmaals vraagt Joop: „Heb je kin
deren?"
De vrouw knikt en rookt „Drie; twee
meisjes en een jongen. Ik was negen
tien, toen ik trouwde. Ondanks waar
schuwingen van thuis, omdat ik nog zo
jong was. Ze hadden Pim niet hoog. Hij
stond bekend als een charmeur. Nu ja,
hij had een goeie baan, bij het rijk.
Hoofdopzichter van grote werken. Hij
bezat een regiment diploma's, want
leren kon-ie. Pim was acht jaar ouder,
maar dat zag je helemaal niet aan hem.
Hij kocht een huis in De Steeg. Weetje
dat? Het is eigenlijk hier vlakbij, rich
ting Dieren. Daar begonnen we. Ik was
stapel op hem em ik dacht altijd; hij op
mij. Binnen een jaar werd er een doch
ter geboren en een jaar later nummer
twee: weer een dochter. Het was een
zware bevalling en de dokter in het
ziekenhuis raadde me aan het hierbij
te laten. Tja, en zo begon eigenlijk heel
geleidelijk aan de verwijdering. Ik
leefde misschien teveel voor mijn kin
deren. wie zal het zeggen. Jarenlang
had ik nergens erg in, maar al die tijd
had hij in Arnhem een vriendin. Door
zijn werk was hij soms een paar dagen
achtereen weg, omdat hij in de noor
delijke provincies opereerde en als je
in Leeuwarden bent, heb je geen zin
meer om 's avonds terug te rijden naar
huis. Dus vertoefde hij vaak in hotels.
Tenminste, dat dacht ik altijd. Hij bel
de doorgaans op, als hij wegbleef, zodat
ik wist, dat ik niet op hem hoefde te
wachten. Ik nam aan, dat hij uit een of
ander hotel belde, maar dan was hij in
de meeste gevallen in Arnhem. Bij die
vrouw."
Joop luisterde belangstellend. „Hoe
kwam je er eigenlijk achteri"
„Door een eigenaardige samenloop
van omstandigheden. De meisjes wa
ren zeker al tien of elf jaarwe lie
pen in de stad, in de Jansstraat Een der
kinderen moest nodig en ik zag geen
andere mogelijk dan even een restau
rant binnen te gaan en wat te gebrui
ken. Het was er eivol Ik zag nog ergens
aan een tafel waar twee mensen zaten,
en paar plaatsen, dus stevende ik er
heen en ging zitten. Terwijl we wat
dronken, zag ik ineens mijn man. Nota
bene hand in hand met een andere
vrouw. Van toen af wantrouwde ik
hem. Daarna ging ik wat vaker naar de
stad, af en toe naar datzelfde restau
rant Op een avond zag ik hem daar
weer met die vrouw. Ik wachtte tot ze
weggingen en zag ze Presikhaaf rijden.
Ik had in die tijd zelf een wagentje en
ging ze achterna Zo kwam ik te weten,
dat die vrouw - een onderwijzeres -
hem dikwijls 's nachts herbergde. Toen
Door HENK VAN HE ES WIJK
ik voldoende bewijzen had wilde ik
scheiden. Maar de familie, zowel van
zijn kant als de mijne hebben hemel en
aarde bewogen van een scheiding af te
zien. Enfin, hij beloofde beterschap,
maar ik stelde wel mijn eisen. Weg uit
de omgeving van Arnhem. Het huis in
De Steeg werd verhuurd en hij kocht
een huis in Dalfsen. Zat hij ook wat
centraler in zijn rayon. Goed, we von
den elkaar opnieuw en het leek er op,
dat hij zijn leven beterde. In die tijd
kreeg ik nog een kind, ditmaal een
jongen. Ook weereen zware bevalling,
maar het ging gelukkig goed. Ik was
toen drie en dertig. Peter, zo heet hij,
komt met de vakantie thuis. Hij is een
nogal moeilijk kind en daarom is hij
sinds kort op een internaat. De meisjes
zijn beiden getrouwd; de een woont in
Doetinchem, de ander helemaal in Zee
land. Ze hebben gelukkig een goed
huwelijk gedaan. Maar om mijn ver
haal af te maken - zoals gezegd: Bart
weet het allemaal al maar ik ben van
mening, dat jullie het ook moeten we
ten, dan sta je eerlijker tegenover de
hele situatie - het ging weer een paar
jaar goed. Toen bleek hij opnieuw een
vriendin te hebben. Ditmaal in Zwolle.
Ik was duivels, dat mag je wel wetea
We kregen heftige scènes en bij een
van die ruzies heeft hij me geslagen.
En zei dat hij ditmaal niet van plan was
die vrouw op te geven.
(wordt vervolgd)
