KLAPPEN UIT DE SCHOOL VAN
VOGELHOUDERSVERENIGING
ONS GENOEGENhè, maar een „Ons Genoegen"-lid
TROK IN
SCHETS VAN BELANGRIJK NIEUWS
DAT DE AANDACHT TROK IN 1925
Bezig zijn met vogeltjes
Knallend het
nieuwe jaar in
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Dinsdag 30 december 1980 Nr. 22836
7 7 weet meer. Er zijn drie soorten: ge-
pigmenteerde kanaries, vetstofkana
ries en postuurkanaries en dat is dat.'
Het nieuwe jaar wordt bij heel wat
families ingeluid met een knallende
kurk van een lekker flesje wijn. Bij
de meeste Nederlanders praten we
dan over een Duitse Sekt, bij sommi
gen over Asti Spumante en bij een
enkeling over echte Champagne.
Drie eeuwen geleden waren de
Champagne wijnen nog gewone licht
rode of witte wijnen, die alleen af en
toe in het voorjaar na de oogst wat
mousseerden of prikkelden. Dat
laatste werd echter meer als nadeel
dan als voordeel beschouwd. Totdat
een monnik van de Abdij van Hatvil-
liers bij Reims op het idee kwam om
te proberen die mousserende eigen
schap te behouden. Pas na 20 jaar
lukte hem dat. Drie eeuwen later is
de Champagne nog steeds de fijnste
mousserende wijn die wij kennen.
Alleen de wijnen uit de streek rond
Reims en Epernay mogen de naam
Champagne dragen.
ZIERIKZEE, december. Er zijn talrijke mensen, die
zich met vogeltjes bezig houden; tropische vogeltjes, par
kieten, kanaries, in allerlei soorten. Die vogeltjes trip
pen, vliegen en maken hun eigen geluidjes in meters lan
ge en brede volières, want wie een beetje voor een vo
geltje voelt zorgt er voor dat deze gevederden een riante
behuizing hebben.
De vrije natuur wordt daarmede niet helemaal vervangen, maar 't scheelt
haast niets. Bovendien - dat is een belangrijk tegenwicht - het natje en droogje
is voor de vogels zeker gesteld. Daarvoor zorgt de baas, die het er maar mooi
druk mee heeft.
Kijk, men kan wel een vrije voge
laar zijn, maar dat is al te individua
listisch. Men zorgt dan weliswaar
zelfstandig voor de vogeltjes, maar
wie een beetje mee wil praten (en
handelen) in de vogeltjes wereld,
sluit zich aan bij een vogelvereni
ging. Feitelijk is dat natuurlijk een
vogelhoudersvereniging, maar dat is
zo'n lang woord. Een vogelvereni
ging dus, zoals ons (aller) „Ons Ge
noegen" te Zierikzee, die bestaat
sinds september 1973. Zeg maar, dat
toen de moedervereniging „Zang en
kleur" te groot was geworden en
daaruit is „Ons Genoegen" geboren.
Het was - bij wijze van spreken - een
pop, waaruit een fraaie kanarievogel
is gegroeid.
Kerngezond, zes en dertig leden,
een enthousiast bestuur, een fikse
jeugdafdeling en pas een tentoonstel
ling 1980 achter de rug, die een
doorslaand succes werd.
Men - dat moet er even bij - moest
evenwel uitwijken naar Oosterland
voor onderdak, want Zierikzee zit
niet dik in zijn zalen, die voor vogel
tentoonstellingen geschikt zijn en de
Concertzaal; nee toch té lastig en na
tuurlijk ook een beetje duur.
Voor de oorlog
Vogeltjes houden dateert al van
voor de oorlog, maar niet zo fre-
kwent of in organiek verband. Die
„uplift" kreeg de vogelarij na de oor
log en nu weer, want - zegt de voorzit
ter L. J. d^ Ijlruijn - „de mensen krij
gen ook wat meer vrije tijd en het vo-
gelhouden neemt toe in populariteit.
Het -is trouwens financieel nog te
overzien, in tegenstelling langzamer
hand met de duivenhouderij, die
door de stijgende prijzen, niet onaan
zienlijk duurder wordt". Overigens
zijn er wel enthousiastelingen, die én
duiven doen, én vogels. Een hele
vrije-tijds-onderneming
„Verdienen"
Een lid van „Ons Genoegen" be
taalt 30,— per jaar kontributie,
maar daarmee kan het werk van de
vereniging niet gefinancierd. Er is
echter een enthousiast - en vooral
hard werkend - bestuur, dat met na
me de jaarlijkse tentoonstelling aan
grijpt, om met „leuke dingen" wat te
kunnen verdienen. Het mes snijdt
aan twee kanten; de mensen (vooral
de kinderen) amuseren zich en er
komt wat geld binnen. Trouwens de
jeugd krijgt bij „Ons Genoegen" toch
volop aandacht. Men (het bestuur) is
mild voor de jeugdleden, die maar
22,— kontributie betalen.
„Ons Genoegen" is aangesloten bij
de Algemene Nederlandse Bond van
Vogelhouders en dat is wel een nood
zaak, al was het alleen maar om ver
zekerd te zijn van deskundige keur
meesters, die de mooiste en beste vo
gels aanwijzen op de tentoonstellin
gen.
Sekretaris J. C. Berrevoets over de
keurmeesters: „hardwerkende men
sen, die zich belangeloos inzetten en
met een gebakken Zeeuws visje al be
taald en tevreden zijn en natuurlijk
met de gemaakte onkosten".
Jaarlijks kampt „Ons Genoegen"
met een tekort van 400,— a
500,—, maar, als gezegd, het
bestuur (zie boven) weet daar door al
lerlei akties een mouw aan te passen.
De voorzitter: „bij de gemeente aan
kloppen om subsidie doen wij niet.
De gemeente heeft op sportgebied al
lasten genoeg; en we doen het
tenslotte „voor ons genoegen". Dan
moet het geld maar op tafel komen
ook".
En dat lukt blijkbaar telkens weer,
ook al zijn (soms) de uitgaven hoog.
Zo zit men thans weer voor de nood
zaak van de aanschaf van nieuwe
tentoonstellingskooien. Wat dat alle
maal kost
Wie 18 lentes telt, is uitgeteld als
jeugdlid en schuift meestal wel auto
matisch door naar de kring van oudé-
re leden, die op hun beurt de jeugd -
de beginners - met raad en daad ter
zijde staan, want van vogels moet je
wel iets af weten, om succesvol te
kunnen meedraaien.
„Vogelbijbel"
Er bestaat - zo blijkt - een dik boek,
met alles over volièrevogels, een
soort „vogelbijbel", die de leden gra
tis mogen lenen van de vereniging.
Helemaal lezen is vrijwel uitgeslo
ten; zo dik, zo zakelijk, zo „dor" is
het, maar wel staat alle dokumenta-
tie er in, die men nodig heeft. Dan is
er het bondsblad: „Vogelvreugd",
waarin elke maand een vogel uitput
tend wordt besproken.
Soorten
Wat weet intussen een „gewoon
mens" van kanaries. Nou, ze zijn geel
Zo gaat het met de parkieten ook
en vooral bij de tropische vogeltjes is
het een wirwar van soorten en na
men. Somt hipt er zó'n moeilijke
doorheen, dat zelfs de keurmeester
elkaar vragend aankijken. Laatst
nog, met een zeldzaam soort zilver
spreeuw.
Tropheeën
Op tentoonstellingen zijn Vooral
bekers en bekertjes te winnen en wie
helemaal verschrikkelijk aan de top
zit kan een bondsmedaille verdienen,
maar die zijn schaars. Voorzitter en
sekretaris zijn in het bezit van een
exemplaar. Ze vormen de kern van
de vereniging, met de aanvallende
bestuursleden, de heren J. Yerkaart
(penningmeester en J. J. Veritraaten
(kommissaris). De vereniging „be
schikt" over ongeveer 300 vogels.
Wie „aan vogels doet", u per dag
wel enkele uren kwijt. Df diertjes
moeten gevoederd, op ziekeen gekon-
troleerd en uiteraard goed schoon ge
houden; de jongen moeteij verzorgd
en de luisbestrijding vraagt ook aan
dacht.
Belangrijk punt is de iasverwar-
ming, want men kan trfpische vo
geltjes maar moeilijk in qe kou laten
zitten. Het kweken voord van kana
ries is een sport apart, tanaries en
parkieten vergen niet altijd „kachel-
warmte", maar voor deJropen moet
men het hele jaar door stoken.
Echte hobby/sten
Er gaat door koop, verkoop en rui
ling heel wat om in hetgeorganiseer-
de vogelwereldje. Soiis zijn er op
zienbarende zaken. Een kollega van
elders reisde (tweemail) naar Frank
rijk, om een albino-tanarie op de
kop te tikken a raison van 1500,—.
Dat gaat al een beetje in de richting
van de broodkwekes, maar die van
„Ons Genoegen" zijynog wel de ech
te hobbyisten.
„Vogelvreugd" /ritussen plaatst
ook advertenties viór te koop zijnde
of aangeboden vo/els. Dat gaat dan
b.v. zo: „te koopman. Zilverisabel.
Isabel rood. Inteisief (gele kleur)".
Daar moet je dus,wel een beetje ver
stand van hebbed
Een gebeuren /s een nationale ten
toonstelling, wakvoor de leden - als
die van andere (terenigingen - gun
nen inschrijven; in verschillende in
delingen (hoofd/roepen). De eerstko
mende „natiotfile" vergt nog even
wachten (198/ te Zwolle). Gelet
wordt dan of- postuur, pigmente-
ring, schoonhAd e.d.). Er zijn ook ge
westelijke kampioenschappen (Mid
delburg), ma/r te zeggen dat de „ge-
ZIERIKZEE. Het wakkere bestuur van Ons Genoegenbestaande uit de heren L. J. de Bruijn (voorzitter), J. C. Ber
revoets (sekretaris), J. Verkaart (penningmeester) en J. J. Verstraaten (kommissaris).
(Foto: Zierikzeesche Nieuwsbode)
westelijken" begeren liefdevol in de
armen van „Ons Genoegen" te val
len, zou zwaar overdreven zijn. On
derling in de regio echter zijn de
.vogelt j es-verho'üdingenuitste
kend. Iedereen kent iedereen en de
„top" heeft wel een beeld wat de di
verse mensen aan materiaal in huis
hebben.
Dé toekomst ziet'ér'fleurig uit. Kan
ook niet anders met zulke boeiende
en fraai gekleurde vogels, maar de
„hand op de knip" zal toch ook wel
nodig zijn, want vooral het stoken
wordt duurder.
Faktotum van de vereniging is de
heer J. Jonker te Noordgouwe een
„kostelijke" man, die heel wat klus
jes opknapt. Zo valt er over en rond
„Ons Genoegen" heel wat te noteren
en te leren „La vie est douce" („Het
leven is zoet") zeggen de Fransen.
Dat geldt vooral voor degenen, die 's
morgens gewekt wordt door vrolijk
kwinkeleren. De leden van „Ons Ge
noegen" bijvoorbeeld!
SCHOUWEN-DUIVEL AND, december. Traditiege
trouw gaan we deze krant (ook) een eindje terug in de
tijd Daar leent een oudejaarskrant zich nu eenmaal uit
stotend voor, gelet op het gewenste „nostalgische sfeert
je/. „Ons jaar" is ditmaal 1925; vijf en vijftig jaar gele-
dus.
1925, een nog vrij arme tijd, maar -
jlt aan de Beurs-„Krach" van 1929 -
och een tijd van enige opleving,
ieen krisissituatie toen, zoals in de
dertiger jaren. Van een uitkering uit
iet Gemeentefonds, had Zierikzee in
'die tijd nog niet gehoord; mogelijk
was er niet eens een gemeentefonds.
Toch was er dat jaar sprake van een
meevaller. De stad Zierikzee kreeg
een legaat van f 10.000 (toen een ka
pitale som), met als doel: herstel van
de Noord-Havenpoort. Dat was voor
de stedelijke monumenten in ieder
geval een lichtpuntje.
lig waterschap „Schouwen". Het
besluit steunde op een financiële
noodzakelijkheid, maar G.S. van
Zeeland onthielden toestemming op
de invoering van deze heffing. Er
moest nog wat water door de Schelde
stromen, voordat het zover was.
Tegen het jaareinde was niet op
Schouwen-Duiveland, maar vlak in
de buurt (Tholen) sprake van een vre
selijk ongeluk.
Een lijnbus van de dienst Bergen
op Zoom-Tholen begon 's avonds op
de pont (er was nog geen brug over de
Eendracht) achteruit te rijden en ge
raakte te water, als gevolg waarvan
zeven inzittenden verdronken. Dat
gebeurde vlak voor het jaareinde (29
december). Zeeland was ^r door ge
schokt.
Oudejaarsavond
in Wenen
Oostenrijks hoofdstad Wenen ein
digt op 31 december het Robert Stolz-
jaar (100e geboortedag van deze be
roemde komponist en dirigent) met
een gala-avond in de Johann Strauss-
balzaal van hotel Intercontinental.
,,Wien wird schön erst bei Nacht
is het motto van deze gala-avond,
waaraan o.m. meewerken Marjon
Lambriks (Weense Staats- en Volkso
pera) en Wolfgang Witte. Marjon
Lambriks was pas op de Nederland
se televisie te zien met twee eigen
shows. Het Austria Tanzorchester
speelt op 31 december en de dansers
en danseressen van de Weense
Staats- en Volksopera zijn er ook bij.
Wie deze unieke belevenis wilde
meemaken moest ongeveer f 180,—
neertellen, want bij het galabal hoort
een exklusief diner (vier gangen met
wijn).
Geen kweekschool
Veel minder mooi was het nieuws
rond een in dit jaar begeerde Kweek
school (opleiding onderwijzers (es
sen). De gemeente troostte zich daar
voor grote opofferingen en het leek
er aanvankelijk op dat die opleiding
et (toen) zou komen. Als gevolg van
een wisseling van ministerspost (on
derwijs) ging het echter allemaal niet
door en de gemeente bleef met de ka
ter zitten. Belangrijke figuren wer
den door de dood weggenomen.
Oosterland (toen uiteraard nog
zelfstandige gemeente) verloor de ge
ziene burgemeester J. C. v. d. Have
(70), die als een geacht magistraat de
streekhistorie is ingegaan.
Dat gold ook voor mr. J. P. Cau,
oud-president van de voormalige Zie-
rikzeese rechtbank, die in het vroege
voorjaar overleed.
BROUWERSHAVEN. Ooit bezat Brouwefhaven deze
fraaie standaardmolen. Het was de laatnan dit ty
pe op Schouwen-Duiveland. De foto dajcrt van vóór
1920.
Belasting- gebouwd
Bijzonder veel trammelant was er
met de belasting op de gebouwde ei
gendom, ingevoerd door het toenma-
Een foto van het zilveren jubileum van de toenmalige burgemeester van
Oosterland, de heer J. C. v. d. Have (1920).
(Uit: „Duiveland, zoals het was
