Het „te gekke" filmverhaal van het binnenschip ,Welvaert' rusthuis De gouden handen van P. J. Padmos in „In 't Opper" „Tussen wal ert schip" „Open huis" bij Foto Hameeteman Begrafenis visserijfiguur W. 't Mannetje Timmerman in ruste ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE hei 1977 9 tv-toestel hebben ze van elke afle vering kunnen genieten en de kreten „Weet je nog paps!" van de zijde van het kroost waren veelbeteke- genoeg. Zelf was Aslrid als stand-in van Dora van der Groen regelmatig- in beeld en Teun was de schipper die op een gegeven moment Ben Seinen, die met zijn been bekneld is geraakt, bevrijdt. In 1923 werd een standaardmolen op schaal gebouwd, kompleet demon teerbaar en tot in detail uitgewerkt met bonkelaar, kammetjes en schep rad. Ook restauratie-werkzaamheden werden door hem verricht. Vaak een puzzelwerk als fragmenten van bij voorbeeld een antieke lijfet verdwe nen waren. Dan moest aan de hand van de overige delen een in stijl bij passend stuk worden gesneden. De heer Padmos heeft het houtsnijwerk er vrijweil bij neergelegd. In zijn kamer in het rusthuis „In 't Opper" te Bruinise wordt hij omringd door eigen houtsnijwerk en tekenen doet hij nog steeds. Nog een houtbewerker Wel is er in „In 't Opper" iemand aanwezig die nog dagelijks bezig is met houtbewerking, de heer J. Boo- g'ert, vroeger metselaar en aannemer op Oosterland. Hij voorzag het hele tehuis van allerlei soorten bloembak ken die elk jaar door hem worden in geplant. Uit zijn werkplaats zijn zowel kruiwagens als poppenhuizen en mo lens, drie verschillende, afkomstig. Een van de molens staat voor'het te huis. Vaak is hij acht uur per dag in touw. Heel mooi zijn de miniatuur Toon den Breejen en zijn vrouw Astrid den Breejen-Vorstenbos. (Foto: Zierikzeesche Nieuwsbode) De afscheidsfeesten, o.a. de pers voorstelling in Rotterdam waar bur gemeester André van der Louw gast heer was, waren geweldig. In het programma van Sonja Barend wer den ze voor de zoveelste keer met Kees Brusse gekonfronteerd. Rest de blijvende herinnering aan deze pe riode op de video. Geboren en getogen schipper Teun vaart als kapitein op de veerboot Zijpe en van de zomer op de RTM- rondvaartboten. Zijn vrouw Astrid blijft zich inzetten voor de schippers- problematiek en is hierkiesbaar in het hoofdbestuur van de Schippers vereniging. In een paperback „Tussen wal en schip', het boek staat op naam van Libera Carlier, kunnen de ervarin gen van het gezin Seinen, verdwenen van de buis, nog eens rustig worden nagelezen. OUDDORP Op woensdagavond 18 mei aan staande houdt houdt foto Hameete man te Ouddorp „open huis" voor alle belangstellenden. De aanleiding hiervan is het feit dat de zaak na een interne verbouwing is uitge breid en gemoderniseerd. Duivelandse boerewagens waar heel wat uurtjes in gaan zitten. Ook stoven worden door de heer Boogert gemaakt, weer in een ander genre dan de stoven van meneer Padmos. Beide heren kunnen het uit stekend met elkaar vinden en er is geen spoortje konkurrentie te beken nen getuige de wederzijdse waarde ring voor eikaars werk. Halsketting met uit eikenhout gesneden schakels. (Foto's: Zierikzeesche Nieuwsbode) él liillB M Het aanbod de boot als lokatie te doen dienen voor de opnames op het water kwam als geroepen. Drie GOEDEREEDE. Gedragen door een delegatie van vissers, voor wie hij ruim dertig jaar als bestuurslid en vele jaren als voorzitter op de bres had gestaan, werd in Goederee de, zijn geboorte- en woonplaats be graven de heer W. 't Mannetje, die na een slepende ziekte op 62-jarige leeftijd overleed. Niet minder dan zestien verschil lende advertenties in een streekblad, openbaarden, voor hen die het nog niet wisten, op hoeveel manieren de heer Wout 't Mannetje zijn gaven van hoofd en hart in dienst van de gemeenschap heeft gesteld. Naast gemeenteraadslid voor de partij Vis- serijbelangen was hij onder veel meer ook vice-voorzitter van de Ne derlandse Vissersbond en bestuurs lid van de Visserijschool te Stellen dam. In de in de Ned. Herv. Kerk te Goedereede onder leiding van ds. Van Kooten, gaven ruim 500 aanwe zigen van hun belangstelling blijk. Sprekers waren o.a. burgemeester G. van Velzen, namens de gemeente, de heer J. 't Mannel je namens de vis- sersvei-eniging „Ons Belang", de heer J. A. Biemond naméns de Rabobank, de heer K. Hoekstra namens de Ned. Vissersbond, de heer A. Thurmer na mens het hospitaalschip „De Hoop", alsmede de heer Langstra namens de Stichting voor de Nederlandse Vis serij. Ds. R. van Kooten bepaalde zijn gehoor bij Psalm 23 1 en 4. De heer Padmos aan het werk. Geen imitaties Geen klakkeloze imitaties maar een persoonlijke interpretatie van bijvoorbeeld het ingèwikkelde vlechtwerk van een „knoop zonder eind", eerst op tekening, daarna in houtsnijwerk uitgevoerd. Alle stuk ken zijn verschillend en alles werd gemaakt naar eigen ontwerp. Uniek is de halsketting met uit eikehout gesneden schakels en een medaillon van mahoniehout. Hierop staan als aanduiding van het beroep van smid aambeeld en tangen afgebeeld, evenals de naam van beschermlinge Sint Eloy. De schakels van de curio siteit, waarschijnlijk enig in zijn soort, werden gesneden uit de eiken poot van een ledikant, zo vertelt de maker. Koffiemolen Op een houten koffiemolen zijn de verschillende stadia van de koffie- plant uitgesneden, van bloesem tot boon. Verder zijn er sierlijk bewerkte lijsten, schouwstukjes, reliëfs, een klokje en natuurlijk het wapen van de familie Padmos met toebehoren in kunstig snijwerk. Een enkel keer kwam het wel eens voor dat zo'n ar beidsintensief kunstwerkje in op dracht werd gemaakt. Schouwstuk jes en kapstokken, waarvoor diverse ontwerpen dienden te worden ge maakt. Doorgaans was het pure lief hebberij en kwamen werkstukken bij belangstellende familie en vrienden terecht. „Ik heb alle nichtjes van sto ven voorzien", lacht de timerman houtsnijder. Rond 1940 maakte hij een schitte rend werkstuk. Een lcunbank voor zien van afbeeldingen naar Romaans voorbeeld. Daar werd dan ook twee jaar aan gewerkt. Van karnmolens en vlaszwingelmolens, vroeger door hem gemaakt, heeft hij nog steeds de tekeningen in bezit. ZIERIKZEE, mei. Alle afleveringen van <le 8-delige oorspronkelijke lelevisie-serie „Tussen wal en schip" zijn inmiddels al uitgezonden en deze zijn met bijzon dere belangstelling gevolgd door de in Zierikzee woon- aehtige familie Den Breejen. Teun den Breejen, Astrid den Breejen-Vorstenbos en hun zoontjes Chris en Tonny, waren dan ook nauw betrokken bij de totstandkoming van deze serie, een co-produktie van B.R.T. en V.A.R.A. Een groot gedeelte van de opnamen werd gemaakt op hun vroegere schip, de „Welvaert". Deze spits, een klein type vracht schip voor de binnenvaart, 39 m lang, 375 ton, neemt als plaats van handeling een belangrijke plaats in, in het leven van de hoofdpersonen in de serie. Schipper Ben Seinen - Kees Brusse en Martha Seinen - Dora van der Groen (samen ook te zien in „Dokter Pulder zaait papavers" van Haanstra) delen op de Actief, zoals het schip werd omgedoopt, zowel het wel en wee van het sehippersbestaan als van het huwelijk. Eigen problematiek De serie beoogde de kijker een beeld te geven van de strijd om het bestaan van de kleine zelfstandige, in dit geval de binnenvaartschipper Ben Seinen die te kampen heeft met zowel de externe als interne proble matiek van het sehippersbestaan. Aan de hand van verhaal en hande ling wordt getracht een zo volledig mogelijk beeld te geven van de strukturele moeilijkheden die zich momenteel in de binnenscheepvaart voordoen. Bovendien wordt de geheel eigen sociale problematiek van schippers- gezinnen doorgelicht. Een problematiek waarmee schip persvrouw Astrid den Breejen zich in de praktijk gekonfronteerd zag, vooral als moeder van twee kinde ren, en waarvoor ze zich inzette als bestuurslid van de Algemene Schip pers Vereniging. Op deze wijze kwam ze in kontakt met VARA en BRT-mqnsen die rondliepen met het plan een serie te maken over de binnenvaart. Joke Butzelaer, belast met de research, stelde een rapport over de binnen scheepvaart op, waarin ekonomische, maatschappelijk en sociale proble men van deze specifieke bedrijfstak onder de loep werden genomen en dankzij het kontakt met de familie Den Breejen viel de keus op hun spits, de „Welvaert". In 1975 volgde verdere oriëntatie en eind van dat. jaar werd het kontrakt getekend. Varend bestaan Tot op dat moment had het echt paar De Breejen een varend bestaan geleid, voornamelijk in het buiten land. Gedurende een periode van 12'/2 jaar zwierven ze al naar gelang de lading vooral in Duitsland, Bel gië, Frankrijk en Zwitserland rond, 300 dagen van het jaar buitenland was normaal. De kinderen groeiden op, konden eerder zwemmen dan lopen en speelden desondanks met zwemvestjes aan op het met kippe gaas beveiligde roefdek. Zij zijn aanleiding tot het tegenwoordig wal- bestaan en wat dit betreft was de eerste kinderloze reis doorslagge vend. Ze moesten nu eenmaal naar school. „Wij misten de kinderen ge loof ik nog erger, dan zij ons," is wat Astrid daarvan zegt. maanden lang de kinderen in de buurt en bovendien elk weekend thuis. Tijdens de opnamen bleef het echtpaar op de boot wonen al werd het interieur enigszin aan de eisen, gesteld door zo'n twintig man af en toe, aangepast. In Leeuwarden werd begonnen met filmen. Er volgde een enerverende periode voor het schippersechtpaar want naast het feit dat hun schip werd bevolkt met artiesten en filmkame- ramensen moest de produktie door hen met raad en daad worden bijge staan om de serie een zo realistisch mogelijk karakter mee te geven. Geloofwaardig echtpaar Kees Brusse en Dora van der Groen moesten de kneepjes van het schippersvak worden bijgebracht om hun als een geloofwaardig schip persechtpaar te doen overkomen en in tal van situaties werd aan Astrid en Teun hun uit het leven gegrepen advies gevraagd. In de voorafgaande fase was er al kontakt geweest met o.a. een van de vier schrijvers, Ri chard Hendrikx en regisseur Eimert Kruidhof. Schrijvers van deze serie waren voor Nederland Richard Hendrikx en Fred Hilberdink, terwijl het Belgisch aandeel van het script werd ver zorgd door Roger van Ransbeek en Libera Carlier. In de story krijgen de strukturele dreigingen gestalte in de figuur van reder Glas - Bob de Lange, die de binnenvaart grondig wil saneren. De schippers durven zich pas gaandeweg hiertegen te verzetten door een coöperatie te vormen. Het komt zelfs tot een blokkade. In de privé-sfeer zit het schipper Ben ook niet allemaal mee. Zijn kinderen gaan hun eigen weg en de schippers vrouw realiseert zich dat ze haar leven in dienst heeft gesteld van Ben's passie, varen! Varen is leven! Teun en Astrid den Breejen heb ben een dergelijk idee in hun ach terhoofd. Ze vertellen enthousiast van hun wedervaren tijdens de op namen, maar al met al houdt het voor hen een toch niet helemaal overtuigend afscheid van hun boot in. Zo gauw er gezien de kinderen gevaren kan worden is de kans gróót dat ze het ruime sop weer kiezën. Zo klinkt het althans. Toestanden Het verblijf van de filmgroep aan boord leverde de nodige toestanden op. De werkdagen waren van 8 uur tot 18 uur en voor nachtopnamen moest speciaal worden opgestaan. De onderlinge sfeer was geweldig en ze hebben er kennissen aan overgehou den, dat bleek o.a. toen ze 12Va jaar getrouwd waren. Tijdens de opna men was iedereen heel gekoncen- treerd bezig al konden weersomstan digheden of bijv. een overkomend vliegtuig behoorlijk roet in het eten gooien. Het is wel voorgekomen dat er iets veertien maal over moest wor den gedaan terwijl zaken waar ie dereen een zwaar hoofd in had ge smeerd liepen. Tijdens de derde af levering was gedurende de opname zelfs sprake van een gevaarlijke si tuatie. Er moest een bijna-aanvaring worden geënsceneerd met een dwars-voor aanstomende zeeboot die hiervan niet op de hoogte was. Bij Bath lukte dat uiteindelijk. Al tij dens de eerste opnamen op het IJs- selmeer was Kees Brusse echt nat en een gedeelte van de ploeg zeeziek. Aan boord was het zaak zo goed mogelijk te improviseren om alles en iedereen onder te brengen. In het vooronder was plaats gemaakt voor kostuums en requisten. De make-up afdeling was zo gunstig mogelijk on dergebracht en iedereen deed z'n best peuken, bekertjes en andere troep te voorkomen. Sell i ppersge woon I e De schippersgewoonte, schoenen uil binnen, werd door alle leden ge- respekteerd al werd het in de op winding wel eens vergeten. Voor Astrid en Teun was het een onver getelijke reis, de filmreis. Voor het SCHOUWEN-DUIVELAND, mei. „Toen ik lopen kon", is het antwoord van de lieer P. J. Padmos op de vraag wanneer hij begon met houtbewerking. „Als kind had ik een klein bankje in de timmermanswinkel van mijn vader op Dreisclior". Dc heer Padmos hoopt dit jaar 85 jaar te worden en is dan ook een kwieke timmerman in rusté. Naast het timemrmanswerk kan hij overigens bogen" op een grote hoeveelheid werkstukken die zowel de vaardige hand van de ambachtsman verraden als het kunstzinnig gevoel van een begaafd hout snijder. Houtsnijwerk dat tot stand kwam in de schaarse vrije uren van een drukbeklant timmermansbedrijf im oude stijl. „Zo 's zondagsochtends, voor achten, dan werkte ik daaraan"? vertelt de heer Padmos, en; „Hoe ouder ik werd hoe moeilijker het ging want dan had je zaken aan je hoofd." Op zijn 16e sneed hij een hertekop uit mahoniehout en sinds die tijd kwamen er heel wat werkstukken vanonder het mes. Ook tekenen en schilderen hadden de belangstelling, getuige een sneeuwlandschap je uit 1921 van zijn hand. „Nog kunnen redden tijdens de ramp" want toen ging veel verloren evenals tijdens de oorlog toen de heer Padmos een eigen zaak had op Bruinisse. Aan de hand van werktekeningen geeft de heer Padmos een beeld van de door hem in de loop van de jaren gemaakte voorwerpen. Een groot aantal stoven en stoofjes voorzien van vaak oeroude motieven.

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1977 | | pagina 9