DE VERKEERDE DADER
Het voorspel van de tragedie met de tien verzetsstrijders
Toch dienstplicht voor meisjes?
VAN HET VADERLANDSE ERF
Honden en Lippen
ruw?pURQL
Wat biedt
de BEELDBUIS?
ARAM VAN DE EILANDEN
Vijfentwintig jaar geleden
wel
lijkl
illes z<
het ni
venhot
toch of de wacht
>fd wat begint te
merken. Er wordt geschoten. Geluk
kig zijn het maar geweerschoten en
de kogels treffen geen doel. Met bui
tengewoon veel moeite worden ein
delijk, nadat de motor weer op gang
is gebracht, de wegdrijvende com
mando's gepikt, op een plaats waar
nog maar 1 Vz meter water staat.
zijn, als de com-
ond waren ge-
Wat zou er gebeu
mando's aan de
raakt?
Maar ook de „Janneke Adriana"
moet oppassen niet aan de grond te
raken. Als Adrie met veel moeite
eveneens aan boord genomen is, is
het dl laag water daar vlak onder
de dijk. De Roggenplaat loopt ter
plaatse evenwijdig met de dijk en
het is oppassen om niet aan de grond
te varen en te blijven zitten, want
dan zal het spel onherroepelijk ver
loren zijn, ook voor de gebroeders
Van Kooten en hun 127 passagiers.
Gelukkig heeft Adrie daar nogal
eens overdag gevaren met schipper
Verburg in de afgelopen maanden,
zodat hij eveneens de weg weet.
Spanning
Men voelt de spanning
dit alles moet gebeuren,
waaronder
stikdonker.
zonder goed werkend kompas, onder
kogelbereik van de Duitsers, vlak
langs de dijk te moeten varen, met
de gedachte dat één verkeerde ma
noeuvre, het schip aan de grond kan
doen varen, met alle gevolgen van
dien.
En toch gelukt het en als men
eenmaal in dieper water is, als men
zich bevrijd heeft uit de muizenval,
waarin men door de eb toch eigen
lijk zat, komen de tongen los. De
spanning is geweken en ontlaad zich
in het gesprek, een gesprek waar
men niet uit kan komen. Vragen ko
men los, vragen die nooit zullen
worden opgelost, omdat zij die het
zouden kunnen vertellen, door de
Duitsers zijn omgebracht.
De commando's vertellen, dat ze
twee uur lang, hebben gezocht en
niets gevonden. Hoe is dat mogelijk.
De O.D.-ers moeten toch de motor
hebben gehoord. Ze moeten gezien
hebben hoe de geluiddemper in
brand vloog. Ze moeten gezien heb
ben hoe van de „Janneke Adriana"
een sein de lucht in ging.
Nimmer zal men weten hoe het komt
dat de bevrijdingspoging mislukte
van het groepje moedige mannen op
Schouwen-Duiveland, dat zich inzet
te voor de bevrijding van Schouwen-
Duiveland, een bevrijding die eerst
Dr. J. II. Baay, directeur van het
Centraal Ziekenhuis te Alkmaar
heeft onlangs weer een pleidooi ge
houden voor de invoering van een
dienstplicht voor meisjes. HU acht
deze dienstplicht onontkoombaar,
omdat er anders geen mogelükheid
bestaat om alle vakante plaatsen in
de ziekenhuizen en andere instellin
gen op het gebied van de lichame-
lykc en geestelyke gezondheidszorg
op te vullen.
Als men bedenkt dat wy alleen al
aan gezinshelpsters de komende vijf
jaar ongeveer 45.000 vrouwen of
meisjes méér nodig zullen hebben
dan kan men zich voorstellen dat de
suggestie van de Alkmaarse zieken
huisdirecteur wel degclyk gegronde
redenen heeft. Of men het daarom
met zyn voorstel eens moet zyn, is
een andere zaak.
Dienstplicht vorm van
emansipatie
Dr. Baaij meent clat het zonder de
invoering van een dienstplicht voor
meisjes onmogelijk zal zyn om alle
vakatur.es in ziekenhuizen en andere
gezondheidsorganisaties voldoende te
bezetten. Dut is op zichzelf natuur
lijk een ernstige zaak. Maar toil dr.
Baaij dienstplichtige meisjes dan
verplegingswerk laten doen
„Nee, dat wil hij niet. Er zijn ech
ter talrijke taken in een ziekenhuis
te verrichten, waarvoor men geen
gediplomeerden nodig heeft. Boven
dien zeg ik ook niet dat dienstplich
tige meisjes per sé in ziekenhuizen
zouden moeten werken. Het gaat om
de hele dienstverlenende sector. Ik
denk hier o.a. aan bejaardentehui
zen, verpleegtehuizen, instellingen
voor gezinsverzorging en openbare
nutsbedrijven misschien.
Dr. Baaij vindt het merkwaardig
dat het begrip „dienstplicht voor
meisjeszoveel weerstanden wekt.
„Ik wil geen dienstplicht voor meis
jes omdat er ook een dienstplicht
voor jongens is. Ik wil die dienst
plicht omdat het gewoon noodzake
lijk is. Ik vind wel dat we zover zijn
met de emacipatie, dat we gelijke
rechten en plichten hebben. Er is ge
lijkberechtiging van de geslachten,
de gelijkheid van ambten komt er
zeker ook. Ik zie de dienstplicht in
dienstverlenende bedrijven ook als
emancipatie..." Dr. Baaij verbaast
zich ook over het feit, dat van de
komende lichting 30.000 jongens zon
der meer zijn vrijgesteld. „Die zou
den wij in ziekenhuizen en andere
sectoren kunnen gebruiken", ver
zucht hij waarschijnlijk niet ten on
rechte.
Meer betalen
Dr. F. J. G. Oostvogel, directeur
van een Haags bejaardentehuisen
een autoriteit op het gebied van de
bejaardenzorg (hij schreef er een
proefschrift over), deelt de mening
van dr. Baaij-niet. Hij erkent dat men
in de bejaardenzorg en de gezinszorg
zit te springen om nieuwe krachten,
„maar een dienstplicht voor meisjes
vind ik een onmogelijke zaak".
Waarom onmogelijk? Dr. Oostvo
gel: „Kennis, vaardigheid en vooral
ook de goede houding en mentaliteit
verkrijgt men niet onder dwang".
Maar hoe denkt hij dan het gebrek
aan personeel te kunnen opvangen?
Dr. Oostvogel: „Ik denk dat we ho
gere lonen moeten betalen. Het is
bijvoorbeeld dwaas dat er een ver
schil in beloning bestaat tussen de
gezinshelpster bij de bejaarden thuis
en de bejaardenhelpster in de tehui
zen".
Economische niet verantwoord
Tegen de dienstplicht voor meisjes
kunnen o.i. nog wel andere bezwa-
ren worden aangevoerd. Wanneer
wij in de lagere leeftijdsgroepen een
vrouwenoverschot hadden, zou een
dienstplicht het overwegen warrd
zijn. Maar het tegendeel is het geval.
Het vrouwenoverschot in de leef
tijdsgroep beneden de dertig jaar
leidt er mede toe, dat de gemiddelde
huwelijksleeftijd van de Nederland
se vrouw een dalende tendens ver
toont en thans rondom de 22 jaar
ligt. Kortom, vele meisjes worden al
vrij jong aan het arbeidsproces ont
trokken, voorzover zij na hun hu-
welijk met werken ophouden.
Wanneer men een dienstplicht
voor meisjes zou invoeren, zou dit
leiden tot ernstige stoornissen in het
economisch leven. Je kan de meisjes
nu wel in ziekenhuizen laten wer
ken, maar waar haal je dan nog ty
pistes, secrtaresses, facturistes, ver
koopsters vandaan? Talloze bedrij
ven adverteren nu al het hele jaar
door om geschikt kantoorpersoneel
te krijgen. Een directeur van een
sociale instelling zei dezer dagen:
„Ik kan gemakkelijker een socioloog
dan een typiste krijgen Zouden
nu elk jaar tienduizenden meisjes
hun dienstplicht moeten vervullen,
dan is de ramp voor vele bedrijven
niet te overzien.
Toch moeten de opengevallen
plaatsen in de sector gezondheids
zorg bezet worden. Dit zou door ge
huwde vrouwen kunnen gebeuren.
Eventueel ook door ongehuwde
meisjes en vrouwen, die bijvoorbeeld
het .weekend of enkele avonden er
gens invallen. Helaas is onze fiscale
wetgeving op zo'n situatie niet afge
stemd. Het inkomen van de gehuwde
vrouw wordt bij dat van haar man
opgeteld en de vrijgezellenbelasting
ligt veel te hoog. Wanneer dr. Baaij
eens een pleidooi zou houden om de
ze fiscale onrechtvaardigheden weg
te nemen, zou hij waarschijnlijk on
ze gezondheidszorg een grotere dienst
bereiden dan met een vrij zinloos
pleidooi voor een ook organisato
risch moeilijk te verwezenlijken
dienstplicht voor meisjes.
werkelijkheid zou worden nadat
Duitsland had gecapituleerd op 5
mei 1945.
Nog vijf maanden zouden de Duit
sers heer en meester zijn op Schou
wen-Duiveland. Zij zouden zich ver
grijpen nog diezelfde dag aan tien
jonge levens. Het monument te Re-
nesse zal er aan herinneren tot in
lengte van dagen opdat wij niet ver
geten.
Zuidkust inhet licht
Nog maar nauwelijks is men onder
de Schouwen-Duivelandse wal van
daan, of de bezetting komt daar in
rep en roer. Lichtkogels flitsen de
lucht in en zetten het havenhoofd
van Zierikzee in helle gloed. Ook
verder op laat men lichtkogels op,
uit langs de dijk gebouwde bunkers,
en straks is het laygs de hele zuide
lijke kust van Schouwen, overal licht
Het is een mooi gezicht, maar het
is oorlog en men weet aan boord vah
het dan juist buiten gevaar zijnde
schip, dat het gaat om tien mensen
levens. Het is te donker, dan dat men
van de Schouwse kust af, het schip
nog zou kunnen zien, zelf heeft men
afgesproken niet te zullen schieten,
dan in uiterste noodzaak.
„Hadden ze maar op ons gewacht",
zo zegt men. Zal dit het geweest zijn
de verlopen tijdsduur, door allerlei
oorzaken vertraagd? Of was het iets
anders, iets op het eiland zelf, dat de
mannen noopte zich schuil te hou
den, ook toen de commando's vlak in
hun nabijheid waren. Was de lan-
dingsplek verkeerd afgesproken?
Niemand zal ooit weten, waarom
men elkaar niet vond. Kwart voor
twaalf is men terug in de haven van
Colijnsplaat, doodop van vermoeid
heid en spanning.
Advertentie.
KORTE BERICHTEN
HIT HET BINNENLAND
AMSTERDAM. De Amsterdamse
recherche waarschuwt dat er sinds
enkele dagen in de randstad valse
bankbiljetten van 50 mark in omloop
gebracht, vermoedelijk door twee
Duits sprekende jongemannen. Tot-
dusver zijn in Amsterdam, Den Haag
en Rotterdam zes van dergelijke bil
jetten ontdekt.
VEENDAM. De gemeentepolitie
van Veendam heeft een uitgebreid
onderzoek ingesteld naar de ooi-zaak
van de branden die in deze gemeente
hebben gewoed. Bij deze branden
gingen een café en twee woningen
aan het Benedenverlaat in vlammen
op.
AMSTERDAM. De 67-jarige me
vrouw J. Diesel-Diesel is in het Wil-
helminagasthuis in Amsterdam over
leden aan verwondingen die zij eer
der bij een verkeersongeluk opliep.
De vrouw was in de Jan Evertsen-
straat in de hoofdstad bij het over
steben aangereden door een vracht
auto.
AMSTERDAM. De 21-jarige J.
Jonker uit Weesp is om het leven
gekomen toen hij op de provinciale
weg Diemen-Weesp met zijn auto
frontaal in botsing kwam met een
tegenligger. De bestuurder van deze
wagen, de 24-jarige H. van der Laan
moest met een zware hersenschud
ding in het O.l.v. Gasthuis in de
hoofdstad worden opgenomen.
ARNHEM. De 22-jarige ijzervlech-
ter A. J. M. W. te Groesbeek moest
zich voor de Arnhemse rechtbnak
verantwoorden wegens een zeer ge
varieerd aantal delicten. Zo zou hij
in de loop van augustus vijf inbra
ken hebben gepleegd in zijn woon
plaats en omgeving.
ARNHEM. De oudercommissie van
het Rhedens lyceum, waar de invoe
ring van de mammoetwet ook reeds
tot een lerarenactie leidde, heeft
thans in een adres aan minister Ve-
ringa de verontrusting geuit van
ouders, leraren en leerlingen over de
gang van zaken tot dusver met be
trekking tot de onderwijsvernieu
wing.
DINSDAG 16 DECEMBER.
NED. 1. De AVRO brengt voor de
jeugd de serie „De rare vogels". In
deze vierde aflevering, getiteld „Net
jes blijven", krijgen de rare vogels
te maken met „nette" mensen die
als ze met vakantie gaan hun huis
dier uit de auto zetten en alleen
achter laten. Emmy en ook De
Graauw vinden dat verschrikkelijk
en beramen tegenmaatregelen. Dan
„Peyton Place" .Terwijl Allison lang
zaam maar zeker bijkomt, Steve en
mr. Fowler in de clinch gaan over
de zaak Rodney en David Schuster
alleen thuis zit, verschijnt plotseling
Martin Peyton in hoogst eigen per
soon in hef stadje. Hij schijnt van
zins te zijn er opnieuw te gaan wo
nen. Aansluitend aan hel journaal
de derde serie van deze avond. Het
is „Strange Report". Adam bemoeit
zich met modezaken. De collectie
van een bekend ontwerpster blijkt
nl .kort voor de presentatie verdwe
nen. In de Tom Jones show zingt
deze Engelse zanger enkele van zijn
toppers en laat voor een niet onbe
langrijk deel van de show het woord
en de daad aan anderen. Dat zijn
dan Dusty Springfield, Shirley Jones,
the Foundations, de Amerikaanse
komiek Dick Cavet en niet te ver
geten de Engelse zanger Engelbèrt
Humperdinck. Na Televizier sluit
een programma met liederen in
kerstsfeer, te zingen door Jenny Vee-
ninga en de schola cantorum uit Den
Bosch, het programma af.
NED. II. Na „Scala" de KRO met
het tweede deel van het concert, dat
Earl Hines and his all stars deze zo
mer in Laren gaven. Het journaal
gaat vooraf aan „Brandpunt Buiten
spel", het sportprogramma van de
KRO dat ook ditmaal weer uit Stu
dio Bellevue in Amsterdam komt.
De wekelijkse hoofdfilm past in het
schema van Graham Greene en de
film. Vanavond „Across the Bridge"
van Ken Annakhi met in de hoofd
rollen Rod Steiger, David Knight e.
v.a. Het is een bijzonder knap ver
haal, spannend en met een scherpe
persoonstekening. De hoofdpersoon
is een zwendelende financier, die op
de vlucht is voor de politie. Hij pro
beert Mexico binnen te komen, maar
ontdekt op reis daarheen dat hij ge
signaleerd is en bij de grens opge
wacht zal worden. Hij steekt zich in
de kleren van een medepassagier, die
een door de Mexicaanse politie ge
zocht politiek delinquent is. Deze
man komt om het leven bij een
schietpartij, waarna de grote man
van weleer, de rijke bankdirecteur,
wordt doodverklaard. Hjj geniet geen
enkel aanzien meer en zwerft als
uitgestoten vreemdeling rond.
DINSDAG 16 DECEMBER.
NED. I: Schooltelevisie: 10.45 Ver
kennen en ontdekken; 11.10 Erasmus
en zijn tijdgenoten; 11.35 Beroepen
iia de lats; 12.00 Einde; 18.50 Fabel
tjeskrant (kleur); 18.56 Ster; 19.00
Nieuios; 19.03 Ster; 19.07 De rare vo
gels; 19.30 Pepton Place; 19.56 Ster;
20.00 Journaal; 20.16 Ster; 20.20
Strange report (kleur); 21.10 De Tom
Jones show (kleur); 22.20 Avro's Te
levizier; 22.50 Liederen in kerstsfeer;
22.55 Journaal; 23.00 Schaken voor
beginners (Teleac); 23.30 Einde.
NED. II: 18.50 Fabeltjeskrant (in
kleur); 1.56 Ster; 19.00 Nieuws; 19.03
Scala; 19.30 Earl Hines and his all
stars; 19.56 Ster; 20.00 Journaal; 20.16
Ster; 20.20 Brandpunt-buitenspel;
21.10 Graham Greene en de film;
22.50 Journaal.
Een winters beeld, zoals hel vorige
week - en misschien nu nog wel of
straks weer - viel te fotograferen in
Nederland.
BRUSSEL. Koning Boudewijn zal
woensdag 17 december de eerste me
trolijn in Brussel inwijden met een
rit over het gehele 3,6 km. lange tra
ject tussen het Brouckereplein in de
Brusselse binnenstad en het Schu-
manplein aan het einde van de Wet
straat, de uitvalspoort naar de oos
telijke buitenwijken.
KERKNIEUWS
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Meteren en Est: B. de
Graaf, Meeuwen; te Nieuw Stadska
naal: S. Meyers. Ermelo; te Ooster
zee: S. Euverman, Warffum; door de
gen. synode tot predikant voor b.w.
(koopvaardij pred. district Singapore)
(I-Ierv. Zeemansraad): phr. mr. A. M.
A. de Beaufort, Oostwoud-Midwoud;
te Amsterdam als pred. voor b.w.
(t.b.v. de commissie Kerk en Zieken
zorg): J. de Ruyter, Rheden.
Bedankt voor Ede: J. H. Vlijm,
Krimpen aan den IJssel.
Ger. Kerken
Beroepen te Leiderdorp: G. van
Loehen, Alkmaar; te Haren: A. Na-
gelkerke, Dordrecht; te Bleiswijk: J.
Keizer, Brouwershaven.
Bedankt voor IJmuiden: W. P. H.
Pouwels, Hillegom.
Ger. Kerken (vrijgemaakt)
Bedankt voor Utrecht-Centrum:
M. K. Drost, Dalfsen.
Chr. Ger. Kerken
Beroepen te Ouderkerk aan den
Amstel: M. Baan, Zeist.
FEUILLETON
door FRANK VAN FALCKENOORT
„Midden-Duitsland, zou je kunnen
zeggen". Hij haalde een kaart te
voorschijn en wees naar een smal
bauw slingerend lintje. „Hier hebt u
de Weser. U hebt toch wel eens ge
hoord van Hameln, niet? De i-atten-
vangerstad. Die ligt er ook aan. Maar
Hameln is een drukke stad. Die raad
ik u af. Höxter kan ik u aanbeve
len. Een mooi oud stadje, vlak aan
de Weser, met goede, eenvoudige
hotels. Er komen weinig buitenlan
ders. Ook niet veel Duitsers. Gaat
u met de auto?"
„Dat is de bedoeling".
„Waar woont u?"
32. „Gij kont deze stad, nietwaar Laroet?"
vroeg de reus gespannen. En toen de Prater
met veel omhaal van woorden verklaard
had dat er niets of niemand was in Pareh
waarmee hij niet bekend was, vroeg Tudor
kort: „Ik zoek mijn zuster. Zij werd hier
heen ontvoerd. Haar naam luidt Tamahia.
Hebt ge iets van haar vernomen?"
Hevig geschrokken fladderde Laroet om
hoog. „Tamahia!" bracht hij hees uit. „Ta
mahia.
„Ge hebt dus van haar gehoord?"
„Wie heeft dat niet in Pareh!" Het kleine
wezentje was ten prooi van een hevige
opwinding. Zij moesten ieder woord uit
hem trekken en doorlopend smeekte hij
hen niet verder te vragen. Maar toen ze
hem eindelijk vroegen waar het meisje
zich bevond, hief hij smekend z'n gevleu
gelde armpjes op. „Ga er niet heen! Waar
zij zich bevindt kunt ge niet doordringen!
Weest verstandig! Keer terug! Ditmaal gaat
het om méér dan uw leven!"
Maar zij sloegen geen acht op hem en
hij kon niet weigeren hen te leiden. Door
donkere straten ging hij hen voor. Einde
loos scheen de tocht te duren. Aram kreeg
het gevoel dat zij heel Pareh doortrokken.
Herhaaldelijk moesten zij zich verbergen
voor vreemde, monsterachtige schaduwen,
welke in de verte voorbij gingen en een
maal vernamen zij in de verte het rumoer
van de jachttocht. Maar dat alles scheen
het kleine figuurtje niet zoveel angst aan
te jagen als het verschrikkelijke einddoel
van hun tocht.
Eindelijk echter liet hij hen achter en
kele huizen stilhouden en wees sidderend
naar een groot, duister gebouw, dat aan
de andere zijde van een klein plein oprees.
Er hing een eigenaardige doodsheid over
de verzakte koepels en daken. Nei'gens
brandde licht. Alleen hoog in één der koe
pels gloeide een eenzaam venster op in de
nacht. Huiverend wees Laroet daarnaar.
„Hier bevindt zich Tamahia. Doch wees
verstandig! Luister naar wijze conversa
tie! Waag het niet daarbinnen te gaan. Hier
heersen machten waarvoor zelfs Pareh
huivert. En de man die achter dat verlichte
raam naar wijsheid vorst, is méér te vre
zen dan alles wat ge in deze stad hebt
gezien
„In Dorringen. Dicht bij Enschedé
is dat".
„Ik ken het dorpje, ja. Wel, u rijdt
via Osnabrück en Bielefeld via Det-
mold naar Altenbeken. Daarvandaan
gaat u via Bad Driburg naar Ott-
bergen naar Höxter. Dat is niet de
allerkortste weg, maar wel de beste.
Ik neem aan, dat het u daar wel zal
bevallen, als u rust zoekt. En mag
ik dan eens een góede raad geven?"
„Gaat uw gang".
„Laat-uw wagen een dag thuis en
ga een boottocht maken over de We
ser. De dienstregeling vindt u bij de
ze folders. Ik wens u veel sukses en
veel genoegen".
Dat laatste mag hij er wel aflaten,
dacht Evert. Veel genoegen zal ik
niet beleven, misschien wat verge
telheid, die heb ik wel nodig.
En nu zat hij twee dagen in Höx
ter en het beviel hem hier. Tot nog
toe had hij hier geen Nederlandse
wagen gezien. Het gezelschap in het
hotel bestond uitsluitend uit Duit
sers, die hem niet lastig vielen en
alleen maar Vriendelijk groetten. Het
stadje had hij al bekeken. Het was
leuk en intiem. Met mooie vakwerk
huizen, vooral in het centrum. Zo te
zien had het stadje weinig te lijden
gehad van de oorlog. De omgeving
was mooi. De rit erheen was op
zichzelf al een genoegen geweest.
Vandaag ging hij maar eens een be
zoek brengen aan Hameln. Als kind
had hij gesmuld van het verhaal van
de rattenvanger. Nu wilde hij de
stad zelf wel eens bekijken. Het was
ongeveer zestig kilometer, dus een
kwestie van een goed uurtje, als hij
het kalm aan deed .En misschien
volgde hij het advies van het reis
bureau wel en maakte hij morgen of
overmorgen een boottocht.
De ober kwam met zijn ontbijt. Hij
schonk zich thee in en begon een
hard Duits broodje door te snijden.
Vers brood om half negen. Waar
kreeg je dat in Nederland in een
hotel? Maar in Duitsland kon dat.
Hij begon met smaak te eten. Ge
lukkig, sinds hij hier zat, kwam zijn
eetlust terug. In Dorringen keek
iedereen hem bedenkelijk na en hij
wist, wat de mensen onder elkaar
over hem zeiden: Daar heb je die
Vardèl, die vastgezeten heeft voor
13
die moord op de oude heer Groote-
borg in het Wold. Zijn buurman, met
wie hij altijd overhoop lag. Nou, als
hij het niet gedaan heeft
Ja, zo ongeveer zouden de mensen
wel redeneren. Zelfs in het Wold, zijn
eigen overburen, met wie hij altijd
goed overweg had gekund, negeer
den hem en draaiden zich om, als ze
hem zagen. Binnen drie dagen had
hij het geweten: ik lig er uit, al ben
ik vrijgesproken. In hun ogen ben en
blijf ik de moordenaar van m'n
buurman.
Enkele dagen na zijn invrijheid
stelling was hij gewoon aan het
werk gegaan, klanten bezocht. Win
keliers, aan wie hij al jaren pak
ketten en strips met zegels verkocht
voor de wederverkoop. Maar ook
hier speurde hij terughoudendheid.
Er waren er zelfs, die heel beleefd
te kennen gaven, dat ze onder de
gegeven omstandigheden liever geen
zaken meer met hem wilden doen.
Of hij dus maar niet meer terug
wilde komen. Wat zei die winkelier
in droenlo ook alweer? O ja: „Niet,
dat ik u er lelijk om aankijk, meneer
Vardèl. Vast niet".
„O nee?"
„Beslist niet. U bent vrijgespro
ken, dus voor mij is de kous af. Maar
ja.... ik heb een zaak, nietwaar?
En uw foto heeft meer dan eens in
de krant gestaan en men weet, dat u
postzegelhandelaar bent. Men zou u
kunnen herkennen en het mij kwa
lijk nemen, dat ik nog zaken met u
doe. Blijft u een poosje weg; ik heb
op het ogenblik voorraad genoeg. La
ten we zeggen: een jaar. Dan zien
we wel weer
Deze man was tenminste eerlijk.
Maar menigeen zei met een gemeen
smoesje: ..Och, er zit de laatste tijd
niet veel brood meer in die postze
gels. Daarom heb ik maar besloten
er mee op te houden".
„Nou, goed, meneer, het is uw
zaak. Als u van gedachte verandert,
weet u m'n adres en m'n telefoon
nummer".
„Ja, ik zal aan u denken, als het
zover is".
Maar toen hij drie weken later
langs reed, zag hij het raam behan
gen met nieuwe strips van een con
currerende firma.
(wordt vervolgd)
