I
Rook'm
zwaarder is er niet!
Spelen en werken met vuur
Vredesgeruchten uit Vietnam
Snoep
verstandig
eet 'n appel
Snoep
verstandig
eet 'n appel
De grootmeester der tonen
Snoep
verstandig
eet 'n appel
Vuur maken was vroeger een hele kunst
Advertentie
Zodra wü zo aan het einde van het
jaar met de feestdagen de jaarwisse
ling naderen, dan bestaat er altjjd
een grote liefhebberij voor vuurwerk.
Velen kopen wat van dit materiaal
om het oude jaar uit te knallen. In
wezen is dit lawaai maken een oud
heidens gebruik en v^el om de boze
geesten die geluk en voorspoed in
het nieuwe jaar zouden kunnen be
dreigen, op de vlucht te jagen.
Wü zien dit er niet meer in en ve
len van ons vinden het alleen maar
leuk om wat vuurwerk af te steken
en wat herrie te maken, voor ande
ren is het een soort traditie.
Wel vuurwerk
geen vuurwapens
Vuurwerk fabriceren is een vak
apart. Reeds in de oudheid waren de
Chinezen er meesters inZij wisten
reeds hoe zij dergelijke explosieven
moesten vervaardigen, eeuwen uoor-
dat in Europa het buskruit werd uit-
gevonden. Zij wisten hoe zij de be
standdelen als salpeter, zwavel en
houtskool moesten mengen, hoe zij
verschillende kleuren aan het licht
van het vuurwerk konden geven
door bijmenging van andere stoffen
zoals salpeterzuur, natrium en enige
koolzure zouten, alsmede metaalvijl-
sels. Zij waren meesters in het ver
vaardigen van kunst vuurwerken.
Het typische is echter, dat deze
Chinezen de explosieven slechts
aanwendden voor vuurwerk voor
feestelijkheden. Het buskruit werd
niet voor oorlogsdoeleinden gebruikt.
Vuurwapenen waren er onbekend
Dit alles neemt niet weg, dat er
door deze explosieven toch wel on
gelukken gebeurden, evenals dat nu
nog het geval is. Wie met vuur speelt
moet voorzichtig zijn. Het vuur i-
nu eenmaal de onafscheidelijke en
onmisbare metgezel van de mens,
maar tevens een groot vijand. Hoe
veel ellende bezorgde het vuur de
mens niet? Het is als een demon,
die slechts te hanteren is, wanneer
men hem in bedwang weet te hou
den. Krijgt hij zijn kans krachten
te ontplooien, dan ziet het er voor
de mens slecht uit.
De mens en het vuur
Wie een lucifer aanstrijkt of een
sigarettenaansteker gebruikt, vraag'
zich praktisch nooit af, hoe de men
sen zich vroeger redden wanneer zij
vuur nodig hadden. Het is toch de
moeite waard hier iets meer van te
weten.
Hoe leerde de mens het vuur ken
nen en gebruiken? Dit is een vraag,
die men slechts met een theorie kan
beantwoorden en wel, dat op zuiver
natuurlijke wijze ontstaan vuur (als
bos_ en heidebranden) onze verre
voorouders kennis heeft doen maken
met dit verschijnsel. Waarschijnlijk
zullen zij bij het afjagen van door
brand geteisterde streken ontdekt
hebben, dat het vlees van achterge
bleven dode dieren en sommige
knollen, wortels en vruchten beter
te eten waren dan in ongeroosterde
staat, hetgeen hen op het idee bracht
op kunstmatige wijze vuur te ma
ken. Al deze methoden berusten op
toeval.
Reeds iïi het stenen tijdperk
maakte de mens gebruik van twee
houtjes, die hij krachtig tegen el
kaar wreef, zodat door de wrijving
warmte ontstond, die het gereedlig
gende zeer branbbare materiaal tot
gloeien brachtEen dergelijke me
thode vergde veel tijd en energie,
zodat men zo verstandig was om het
eenmaal gemaakte vuur aan te hou
den en te bewaren. Zelfs als men
ging verhuizen, werd hqt vuur mee
genomen opdat men hetelders niet
opnieuw met veel moeite zou behoe
ven te maken.
Vuurploeg en vuurzaag
Toch kwam het natuurlijk voor,
dat nieuw vuur gemaakt moest wor
den en de arbeid die hiermede ge
moeid was, leidde tot nieuwe, een
voudiger vindingen, zoals de vuur
ploeg en de vuurzaag, waarbij men
een staaf hout krachtig en snel be
woog over een onderliggend stuk
hout, waarin zich een groef bevond.
De wrijving-was intenser en men
kreeg sneller vuur.
Later vond men de vuurboor uit,
die als volgt werkte. Onder lag een
stuk hout, waarin een gat en verti
caal op het eerste stuk hout stond
een kort stok, die met het ondereind
precies in dat gat paste. Tussen de
twee platte handen kon men de
stok nu snel in de rondte laten
draaien, waardoor wrijving ont
stond.
Maar men vond er nog iets beters
op. Men nam een gebogen stok, strak
gespannen door een pees, dus een
soort boog. De pees werd met één
slag om de ronde stok geslagen en
door het snel heen en weer bewegen
van de boog, deed men de ronde
stok in het gat zeer snel draaien,
zonder veel moeite. Op die manier
kreeg men op eenvoudiger en min
der inspannende wijze vuur. Deze
methode vinden We bij vele volke
ren en is ook in onze gebieden zeer
lang in zwang geweest.
Vuursteen
Reeds zeer vroeg kende men ook
een andere manier om vuur te ma
ken en wel door een vonk te slaan
van een stuk vuursteen, deze vonk
op te vangen op licht brandbaar
materiaal en daarna door aanblazen
eerst de gloed en daarna het vuur
aan te wakkeren.
Toen de verbindingen tussen de
volkeren hechter en beter werden.
waardoor ook verschillende handels
waren, waaronder vuursteen, bin
nen ieders bereik kwamen, werd
deze methode alom gebruikt in onze
gebieden, aangezien het de gemak
kelijkste manier van vuurmaken
was. Werkte men aanvankelijk nog
met een groot stuk vuursteen, reeds
spoedig kwam men tot fijner mate
riaal, als een kleiner stuk vuursteen,
een klein metalen staafje en een
stukje kool of zwam, dat vervoer
baar was in een eenvoudig doosje.
Zo ontstond de tondeldoos, die tot
voor ruim honderd jaar het middel
bij uitnemendheid bleef om op een
voudige en voor die tijd snelle w\jze
vuur te maken. Men kon een derge
lijke tondeldoos steeds bij zich dra
gen en was dus overal en onder bij
na alle omstandigheden in staat vuur
te maken. Een aanmerkelijke voor
uitgang bij vroeger.
De zwavelstok
Toch sluimerde in de mens nog
steeds de wens om snel en eenvou
dig met een enkele handbeweging
volop vuur tot zijn beschikking te
hebben en deze wens ging in ver
vulling, toen de scheikunde zich
meer ging ontwikkelen. In het begin
van de negentiende eeuw vervaar
digde een snuggere tabakshandelaar
de eerste „aansteker", althans wan
neer wij zijn ingenieuze vinding zo
willen noemen.
Hij gebruikte twee kleine glazen
buisjes. In het een bevond zich een
hoeveelheid kalichloride, in het an
dere zwavelzuur. Stak men een stuk
je opgerold papier eerst in het ene
en daarna in het andere buisje, dan
ontvlamde dat vanzelf.
Het systeem met de twee buisjes
was te gecompliceerd en bovendien
gevaarlijk, waardoor de vinding van
de Londense tabakshandelaar geen
succes werd. Het zette echter geni
ale personen aan het denken en zo
werd John Walker, een gestraald
medisch student die later apotheker
werd, de eigenlijke uitvinder van de
lucifer. Hij baseerde zijn principe
weer op de oude wijze van wrijving,
maar nu met scheikundige stoffen
die tot volkomen ontbranding kwa
men na een enkele streek. Door een
toeval ontdekte hij de juiste zwavel-
oplossing, die een houten stokje door
wrijving tot ontbranding kan bren
gen.
In 1827 bracht hij zijn eerste lu
cifers van liefst tien centimeter
lang, waarvan de kop in een meng
sel van zwavel, kalichloride, suiker
en gom ivas gedrenkt, in de handel.
Doch ook zijn zwavelstokken wer
den geen succes, aangezien in de
praktijk bleek, dat ze vrij moeilijk
ontbrandden. Vele tijdgenoten gre
pen weer terug naar de tondeldoos.
De vooruitgang viel echter niet meer
te stuiten, want andere pioniers
zochten voort.
Onze lucifer
Beter ontvlambare lucifers kwa
men kort cyarop uit Frankrijk, waar
men op het idee was gekomen de
kop in gele fosfor te drenken, een
snel ontvlambare stof. Deze „strijk-
houtjes" waren echter zeer gevaar
lijk, aangezien ze soms reeds door
de lichaamswarmte tot ontbranding
kwamen, met alle nare gevolgën van
dien. Bovendien is gele fosfor ver
giftig, zodat dergelijke lucifers grote
risico's met zich brachten.
Het was tenslotte een Zweed, die
op de gedachte kwam om de giftige
gele fosfor te vervangen door de
niet giftige rode, Bovendien werden
spoedig andere stoffen gevonden,
die de lucifer tot een bijna nooit fa
lende en veilige vuurmaker promo
veerden.
Het principe van vuurmaken is
eigenlijk nooit veranderd. Nog ma
ken wij met een lucifer door middel
van wrijving vuur en bij onze siga
rettenaanstekers maken we nog ge
bruik van het afslaan van een vonk
van een stukje vuursteen. Slechts
door respectievelijke toepassing van
zwavel of fosfor en benzine of gas
zorgen we er voor, dadelijk volop
vuur te hebben.
MARKTBERICHTEN
De eierveilingen
BARNEVELD, 7-12. Coöperatieve
Veluwse eierveiling Ede. Aanvoer
708.404 stuks; stemming redelijk.
Prijzen per 100 stuks: eieren van
52-53 gram f 11,45-11,70; van 56-57
gram f 12,29-12,53; van 60-61 gram
f 13,42-13,66; van 64-65 gram f 14,53
-14,61.
Eiervieling Barneveld. Aanvoer
718.690 stuks; stemming fjauw.
Prijzen per 100 stuks: eieren van
42-48 gram f 8,86-11,31; van 52-58
gram f 11,51-12,81; van 59-66 gram
f 12,85-13,49; van 66-72 gram f 14,19
-15,18.
Kruisfhoutum (België). Aanvoer
442.800 stuks; stemming rustig.
Prijzen per 100 stuks: eieren van
52-53 gram f 11,44-11,62; van 57-58
gram f 12,03-12,41; van 62-63 gram
f 12,92-13,47.
Eiermarkt Barneveld. Aanvoer ca.
2.150.000 stuks; handel matig.
Prijzen per 100 stuks: eieren van
50-58 gram f 11,15-13,15, kg. prijs
f 2,23-2,27; van 59-65 gram f 13,40-
14,60, kg. prijs f 2,27-2,25.
Bouw van groot fruitkoel-
liuis op Zuid-Bevelaiid
KAPELLE, 9-12. De vier fruit-
veilingen van Zuid-Beveland en
Walcheren willen op korte termyn
overgaan tot de bouw van een nieuw
fruitkoelhuis met sorteerhal met een
opslagcapaciteit van vüf miljoen ki
logram.
Deze bouw wil men tot stand bren
gen op een terrein, gelegen tussen
Kapelle en Goes, waarop men in de
toekomst een centrale fruitveiling
voor Zuid-Beveland en Walcheren
wil stichten. In eerste instantie heeft
men voor de koelhuisbouw vijf ha
grond nodig, maar het totale veiling-
terrein moet vijftien ha groot wor
den.
Het is de bedoeling, dat de betrok
ken veilingen, te weten die in Goes,
Kapelle, Krabbendijke en Middel
burg samen een coöperatie gaan vor
men die de grondaankopen verricht,
de bouwplannen uitvoert en ook de
exploitatie van het nieuwe complex
verzorgt. De investering zullen in
eerste instantie een bedrag vergen
van 3,9 miljoen gulden.
BLIK DOOR HET WERELD
VENSTER
RECHTZAKEN
Verpleegster stal morfine
ROTTERDAM, 9-12. De officier
van justitie bü dc rechtbank in Rot
terdam, mr. A. Niessen, heeft zeven
maanden gevangenisstraf met aftrek
waarvan drie voorwaardelijk geëist
tegen de 39-jarige verpleegster Coba
K. uit de Maasstad wegens diefstal
van tien ampullen morfine en een
aan aantal palfium tabletten uit een
Rotterdams ziekenhuis.
De verpleegster was nog maar
twee dagen in dienst toen zij op 8
september van dit jaar voor de eer
ste keer een greep in de gifkast deed.
In de week die daarop volgde ge
beurde dat nog twee keer. Bij de
laatste diefstal werd de verpleegster
gesnapt en op staande voet ontslagen
Terwijl Coba K. deze misdrijven
pleegde liep ze juridisch nog in de
proeftijd, verbonden aan een straf
die de rechtbank haar bijna drie jaar
geleden voor eenzelfde feit had opge
legd.
De verpleegster gebruikte de sterk
verdovende middelen voor zichzelf,
zo bleek tijdens de zitting van de
Rotterdamse rechtbank. Zij wendde
de dope aan om de depressieve toe
standen waarin ze de 'laatste jaren
vaak verkeerde zoveel mogelijk te
verdringen.
Advertentie
PARIJS. Frankrijk is bereid Irak
wapens te verkopen en het is voor
nemens net embargo op wapenle
veranties aan het midden-oosten op
te heffen, zo wordt van gezagheb
bende zijde in Parijs vernomen.
DODELIJKE
ONGELUKKEN
BARNEVEL. Ten gevolge van de
gladheid raakte een personenauto
op de Scherpenzeelse weg te Barne
veld in een slip. De 18-jarige mej. G.
Kattenbroek uit Kootwijkerbroek
werd met haar fiets op het fietspad
door de slippende auto gegrepen en
in de sloot geslingerd. Zij overleed
in het ziekenhuis.
Hoe fel de gevechten ook zijn, el
ke keer weer duiken geruchten op
over nieuwe pogingen om tot vrede,
of op zijn minst een wapenstilstand
te komen. In Vietnam zelf uit zich
dat in verhalen over een zogenaamd
gevangen genomen hoge functiona
ris van het nationale bevrijdings
front, die alleen maar naar Saigon
zou zijn gekomen om contact op te
nemen met de Amerikaanse ambas
sade. Andere berichten reppen van
contacten tussen het bevrijdings
front (of de Vietcong, de gewapen
de afdeling daarvan) en de Ameri
kanen in Thailand.
Dat zijn altijd berichten die ont
kend worden om twee redenen. Als
de besprekingen er zijn en succes
willen hebben, zullen ze in het diep
ste geheim gevoerd moeten worden.
Voortijdige meldingen vah bespre
kingen zouden de schijn wekken dat
de ene of de andere partij om het
gesprek gevraagd heeft, een teken
van zwakte dat geen zich kan per
mitteren.
Botsing
Aan de andere kant is het ook zo
dat men over deze gesprekken niet
kan spreken omdat de oorlog niet
alleen een zaak is van de Amerika
nen en de Vietcong. De eersten heb
ben ook te maken met de Zuidviet-
namese regering, de tweede met de
N oordvietnamese en bovendien
waarschijnlijk ook in hoge mate met
de Chinezen.
Zo ontstaat altijd een botsing tus
sen de diplomatieke noodzaak voor
beide strijdende partijen niet elk
contact met elkaar te verliezen en
de eisen van de propaganda, de psy
chologische oorlogsvoering, om der
gelijke contacten als onmogelijk af
te schilderen.
gaan maken met Washington en
Moskou als stopplaatsen. Aan de
orde zullen vele andere problemen
komen, maar het zou vreemd zijn
als Vietnam niet ter sprake kwam.
En het is een bekend Brits recept
dat de premier poogt op internatio
naal terrein een succes te boeken
als hij met binnenlandse moeilijkhe
den sukkelt.
Misschien een beetje egoïstisch
motief dan, maar als Wilson inder
daad slaagt het tot een gesprek te
laten komen tussen de strijdenden
in Vietnam, hoeft niemand daarover
ondankbaar te zijn.
Feuilleton
„Toen de vrouw na de arrestatie
vcor de eerste maal bij me kwam,
heb ik haar gefeliciteerd", aldus mr.
Niessen in zijn requisitoir. „Ik feli
citeerde haar omdat ze er nog niet
zo erg aan toe was als de dode vrouw
die ik een dag tevoren op de sectie
tafel had zien liggen. Deze vrouw
was door het gebruik van verdoven
de middelen een wrak geworden en
aan een te grote dosis overleden". De
officier vroeg zich af of die felicita
tie aan het adres van Coba K. nu nog
zou moeten gelden. Hij geloofde na
melijk dat er gezien de rapporten
weinig reden tot optimisme is voor
wat de toekomst van de verpleeg
ster betreft.
U kunt niet
alles weten!
PLUCHE krijgt een mooie, nieuwe
glans door het af te wrijven met
het nat van zuurkool. 1
HARDE NAGELS: om harde nagels 1
te knippen houdt vien de voeten
eerst in een warm Ijjnzaadkook-
sel, waardoor de nagels zacht
worden en gemakkelijk geknipt
kunnen worden.
INGEGROEIDE NAGELS: elke dag
insmeren met groene zeep heeft
vaak succes, waardoor na onge
veer 5 weken de nagel weer ge
woon recht geworden is.
BRUINGEWORDEN PORCELEIN.
Als porcelein door langdurig ge-
bruik of door ouderdom bruin is I
geworden, legt men deze voorwer
pen een half uur in verdunde zwa.
velzuur en schuurt ze daarna af
met zeer fijn zand en water.
VLEKKEN UIT FLUWEEL verwij
deren we met een droog flanellen
lapje dat met terpentijn is inge-
wreven.
IS DE INKTPOT OMGEVALLEN,
strooi dan direct DIK zout op de
inkt, schep de massa met een lepel I
op en herhaal deze behandeling i
tot het meeste weg is. Daarna de Ij
plek afwrijven met een in lauwe
melk gedrenkte lap, daarna met j
iets warmere melk. Tenslotte met I
een spons met warm water en
eindelijk met een schone doek na-
wrijven. I
MOET MEN KANT WASSEN, wik
kel deze kant dan om een fles, j
daarna door een lauwwarm zeep-
sopje slaan en vervolgens in koud
water naspoelen.
Advertentie
(Hel leven van Jos Haydn)
door Franz von Seeburg
Advertentie
RILLAN DBATH. Op rijksweg 58
bij Rilland Bath heeft zich een fron
tale botsing tussen een personen
auto en een vrachtauto voorgedaan,
die aan één persoon het leven heeft
gekost. Het slachtoffer, de 23-jarige
heer F. van der Vtenne uit Ossen-
drecht, was een van de inzittenden
van de personenauto.
BAARN. Bij het oversteken van
de Biltseweg in Baam is de veer
tienjarige scholier J. J. F. Breij uit
Baarn om het leven gekomen. Toen
hij per fites de weg wilde overste
ken werd 'hij aangereden door een
auto. Hij was op slag dood.
Contact
Men mag daarom aannemen dat
er wel degelijk enige contacten zijn
tussen de twee partijen .Behulpzaam
kan onder de huidige omstandighe
den zijn, dat in elk geval Peking op
dit moment niet meer in de meest
oorlogszuchtige stemming is.
De culturele revolutie daar is vrij
plotseling afgezwakt: men hoort niet
meer van strijd tussen pro- en anti-
Mao-groepen, er worden geen bui
tenlandse ambassades meer gebrand
schat en de rode gardisten schijnen
nu eindelijk teruggestuurd te zijn
naar de schoolbanken. Zelfs de felle
aanvallen op president Lioe, die nog
altijd zijn zetel bezet, zijn verstomd.
Het leger maakt de indruk de
strijdenden uit elkaar te houden. Dal
betekent ook dat dit leger de han
den vol heeft en geen behoefte heeft
aan een toeneming van het risico
dat het Noord-Vietnam te hulp ko
men moet - met materiaal of met
mensen.
Wilson
Wellicht speelt dit door het ach
terhoofd van de Britse premier Wil
son die voornemens heeft om weer
eens een grote diplomatieke toer te
Intussen had de vreemde tussen
Haydn's papieren een notenschrift
gevonden, waarop stond: Opgedra
gen aan Vorst Esterhazy. God zeeg'-
ne het werk maar nog meer de ede
le weldoener! Het schrift bevatte
een compositie, die ongeveer half
klaar was. Met groeiende interesse
las de vreemdeling de partituur,
ging daarna aan het spinet zitten en
probeerde het stuk te spelen; maar
het instrument leed zozeer aan
ouderdomszwakte en zuchtte en
kreunde zo, dat bij iedere aanslag
enige toetsen weigerden.
Ellendig wrak! hoonde hij en
sloeg met de vuist op het klavier,
dat de snaren trilden; toen las hij
het manuscript uit. Een ogenblik
keek hij stil glimlachend voor zich
uit en nam toen een penhouder,
doopte 'die in en schreef op het
schutblad van het schrift, onder de
naam Josef Haydn: vice-kapelmees-
ter van Zijn Doorluchtigheid Vorst
Anton Esterhazy. Even later verliet
de vreemdeling het huis.
Lina keek hem na totdat hij de
trap geheel af was, wierp de deur
in het slot en snelde naar de kamer
van haar man, om te zien, of de ge
heimzinnige vreemdeling zich niets
had toegeëigend. Alles was op zijn
plaats - slechts de muziekbladen la
gen slordig door elkander. Lina wil
de juist weer naar de keuken terug
gaan, toen zij haar man hoorde thuis
komen. Zij snelde hem tegemoet en
vertelde hem met onsamenhangen
de woorden van het vreemde be
zoek.
Glimlachend en met de oplossing
van het zoeven van zijn vrouw ge
hoorde raadsel bezig, ging hij zijn
kamer 'binnen. De door elkaar lig
gende muziekbladen vielen hem da
delijk op.
M'n oude heeft weer eens wil
len opruimen! mopperde hij, terwijl
hij de bladen ordende. Als ze maar
eens begrijpen wilde dat ze mijn
werk moet laten liggen! Lina! riep
hij ongeduldig.
De geroepene verscheen dadelijk.
Ben je weer aan het opruimen
geweest? Je weet toch wel, dat ik
daar niet van houd?
Josef, wat zoek je? vroeg zijn
echtgenote opvallend kalm.
Waar is die nieuwe compositie?
vroeg Haydn ongeduldig.
Ik weet het niet!
Haydn stampvoette.
Daar op de vensterbank ligt
een deel; kijk eens of dat niet het
gezochte is!
Haydn greep er haastig naar en
sloeg het open; hij herademde. Ge
lukkig! Je hebt het niet naar de sla
ger gebracht!
Josef! mopperde nu mevrouw
Haydn. Die oude heer heeft al je
muziek zo door elkaar gesmeten.
Haydn sorteerde de losse bladen
van het deeltje en ontdekte een
reusachtige inktvlek. Een manus
cript dat er niet netjes uitzag, leek
hem een ontwijding van zijn muze.
Met een boos gezicht las hij de
woorden, die boven de vlek stonden.
Ze leken wel met een houtje in
plaats van met een pen geschreven
te zijn.
„Josef Haydn, vice-kapelmeester
van Zijne Doorluchtigheid Vorst An
ton Esterhazy".
Het blad trilde in Haydn's hand!
Lina, lees wat hier staat!
Dat heeft die vreemdeling ge
schreven, riep deze, na een vluchti
ge blik op het blad geworpen te heb
ben.
Dan was het vorst Esterhazy
zelf, die in mijn armoedige kamer
kwam! Hij heeft zijn hart niet voor
mijn nood gesloten! Vrouwtje, wend
de Haydn zich plotseling vrolijk tot
Lina, nu heb ik honger! Dek de ta
fel en dien het vlees op! Morgen laat
ik een dankmis lezen, opdat ons ook
in de toekomst geen zegen ontbreekt
Des middags kwam er een brief,
waarin Haydn bevolen werd de vol
gende dag bij de vorst te komen. I
Haydn keek niet naar de verblin
dende pracht, die hem daar omgaf; j
hij had er geen lust in uit de glans
van 't paleis de mate van zijn toe- I
komstig lot te bepalen; hij dacht
slechts aan de vorst en zijn goed-
heid en aan zijn geluk, dat, hoe groot
het ook was, toch door zijn dank
baarheid werd overtroffen.
Vorst Esterhazy ontving Josef I
Haydn met die echte voorkomend
heid, die niet de lage geboorte van
de persoon aanzag, maar het grote
genie ervan erkende.
Haydn, begon hij. Ik zie aan pe
gezicht, dat ik je een genoegen ge
daan heb. Ik denk, dat we wel goe
de vrienden zullen worden. Nu bent. j
u mijn vice-kapelmeester. In mijn
kapel is ieder medewerker een kun
stenaar, de grootste bent u! Ik will
u een aardig tehuis in huize Ester-
hazy geven; daar zult u rust en vre
de hebben om de vleugels van uw
genie ongehinderd uit te slaan. Bent
u met f 400 aanvangssalaris tevre
den? Later geef ik u gaarne meer.
U zult het hier goed hebben; wat
ik doe, wil ik goed doen. Nu nog een
woord over uw plaats hier in huis.
Mijn 'broer Nicolaas en ik zijn innige
vereerders der muziek. Nicolaas zelf
is 'n virtuoos op de viool; wij zien
beiden in de muziek een heilige gave
van God. Wie de liefde en begees
tering voor de muziek met ons deelt, I
is een vriend van ons; wie echter
met van God gegeven talent deze
liefde in ons nog groter maakt, tot
die kijken wij met dankbare ver
ering op. Mijn beste Haydn. Men
prijst u dat u een bijzondere lieve
ling der Muze bent en dat in u de
vonk der onsterfelijkheid zou liggen.
Dat u een goed mens bent, weet ik
van uw vriend, de prior. Daarom
begroet ik u als een vriend, die ik,
mét mij en mijn goede broeder Ni
colaas een gelukkige toekomst wens!
(Wordt vervolgd)
