wil je
een stuk
kaas
nithet
vuistje
Rudi
Waardevolle zaken aan de orde op tweede dag „Schuttevaer"
De le mei werd voltreffer voor Westhoek
„Het schoolonderwijzersgezeïschap in.
Schouwen van 1815"
STREEKNIEUWS
Vier leden Bruse muziekvereniging kregen onderscheiding
DE ZOON VAN ARAM
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Mudae a mei me .\r. m»2
Inhoudsvolle gedachten wisse ling
Drukte als in hoogseizoen
ZIERIRZEE, 30-4. De tweede dag
van het „Schuttevaer"-congres te
Zierikzee, zou men wat de morgen
betreft kunnen betitelen als de dag
der gedachtenwisseüng. Verschillen
de autoriteiten lieten hun deskundig
licht schijnen over verschillende din
gen die werden gevraagd.
Daar was in de eerste plaats
Schout bU nacht J. F. Drijfhout van
Hooff, directeur-generaal van het
loodswezen, vertegenwoordigend zij
ne excellentie de minister van defen
sie. liy is de man die alles te zeggen
heeft over betonning en bebakening
en deze materie maakt altijd een
groot deel uit, van de voorstellen die
ieder jaar by het hoofdbestuur van
„Schuttevaer" binnen komen. Indien
een voorstel billijk werd geacht kon
dat bjj hem wel waardering vinden
en zegde hij zijn medewerking toe.
Maar de gasboei of lichtboei die de
Zeeuwse vissers zo vurig wensen
tussen Marken en de Leek achtte hij
geen urgente eis voor inwilliging,
(voorstel 25 Schouwen-Duiveland),
ook verlichting van de Kurkenol
(lichtboei) vond hij minder noodza
kelijk en teruglegging van de zwar
te gasboei ter hoogte van de Mossel
kreek, evenmin (Goeree-Overflak-
kee).
Daar Schout bij nacht Drijfhout
geen oplossing geven kon, omdat het
soms zaken voor Rijkswaterstaat be
troffen was daar ook nog ir. H. van
Wijngaarden, hoofdingenieur van de
Rijkswaterstaat arr. Dordrecht. Ook
hij kon menigmaal hetzij een ver
lossend, hetzij een bezwerend woord
spreken, nu hij oog in oog gesteld
werd met de schippersproblemen.
Iets wat hem overigens ieder jaar
overkomt, want hij is vrij regelma
tig een vaste bezoeker van de„Schut-
tevaer"-congressen.
Verder aanwezig was ir. W. J. Ko
ning. hoofdingenieur bij de Nederl.
Spoorwegen. Klachten over te lage
spoorbruggen en over te korte open
stellingen van bruggen waren le
gio.
Mr. Van Dam hoopte dat men nog
wed eens zou overgaan tot het uitba-
kenen van een vaste vaarroute op
het IJsselmeer.
De gisteren getrokken conclusie:
Het voorreglement moet zeggings
kracht krijgen voor niet varende
voorwerpen die toch in, aan of langs
het water staan en waarmee de
schipper te maken krijgt (hinderlij
ke verlichting enz.) werd ook deze
morgen door de voorzitter enige ma
len herhaald.
Ir. Van Wijngaarden deelde onder
andere mede dat op alle grote rivie
ren tellingen worden verricht om de
behoeften van de scheepvaart vast te
stellen.
Een vraag over het verbeteren van
de Witte Tonnen Vlije als vaarwater
door het aanleggen van leidammen
als indertijd in het Hellegat vond ir.
Van' Wijngaarden wel een wat dure
oplossing, hij kon wel mededelen dat
op 1 juli daar de zandwinning in
consessie begint.
De zandhonger is groot in Neder
land en een zandzuiger kan soms
ook wel wat doen om het vaarwater
te verbeteren.
Spoorbruggen
Ir. Koning van de Nederlandse
Spoorwegen had nogal te kampen
met personeelsgebrek en dat was van
invloed op de openstellingstijden van
sommige spoorbruggen.
Een spoorbrug verhogen is gemak
kelijke op het papier gezet, dan uit
gevoerd. Praktische bezwaren wer
den door hem opgesomd, maar de
voorzitter was toch tamelijk strin
gent in dit opzicht.
Spoorbruggen verhogen achtte hij
dringend nodig en als voorbeeld
kwamen in de vergadering ter tafel
de bruggen over de Delfhavense
Schie, de Gouwe brug, de Hembrug,
de brug over de Koningshaven te
Rotterdam. Als je nu investeert is
het goedkomen dan in de toekomst,
meende de voorzitter en eenmaal
moet het toch.
Zo passeerden een aantal voorstel
len de revue. Voorstel 126 (Zwijn-
drecht). Verzoeke de schutsluis bij
Bruinisse (Grevelingendam) tijdens
de bietencampagne ook des zondags
te bedienen, kon in de ogen van ir.
Van Wijngaarden geen genade vin
den; ook niet toen men wees op het
toenemend aantal pleziervaarten, dat
in de toekomst op het Grevelingen-
meer recreatie zal zoeken.
De personeelsverziening en de ope
nings tijden zijn afgestemd op de be
hoefte van het ogenblik, aldus het
commentaar.
Tijdens het behandelen van de
voorstellen arriveerde de staatssecre-
Ingezonden mededeling
taris van verkeer en waterstaat ir.
Posthumus, met zijn directeur-gene
raal mr. De Vrij.
Hij bleek een fervent luisteraar en
sprak aan het einde van de verga
dering zijn bewondering uit, voor de
goede en praktische manier waarop
de gestelde vragen werden behan
deld.
De Zwijndrechtse heer W de Boer
pleitte voor meer aktiviteiten bij de
leden toen de vergadering door de
voorzitter al was gesloten.
Maar eer het zover was, werd nog
even de schijnwerper gericht op de
beide bestuursleden van de afdeling
Schouwen-Duiveland de heren W.
van der Klippe en S. Beekman. Z(j
kregen evenals de heer die had ge
assisteerd, de heer M. Kempe, de
kop en schotel voor de verdienste
aan „Schuttevaer" bewezen, door
het organiseren van dit congres.
Een cognacglas met zilveren voet*
alsmede een fles cognac in de voet
van het glas een inscriptie, dat was
de beloning voor de heer De Boer
voornoemd, voor zijn medewerking
om dit congres te doen slagen.
Na de sluiting van de vergadering
werd de fabriek van Smit en Bolnes
te Zierikzee bezocht, een excursie die
voor velen een openbaring was, om
dat men een dergelijke fabriek op
het industrieterrein van Zierikzee
niet had vermoed.
Daarna volgde de vaartocht naar
de Volkeraksluizen en de bezichti
ging van deze sluizen met aan boord
de filmvertoning en het commentaar
daarbij over de Decca radar en ande
re electronische apparatuur, door een
vertegenwoordiger van de I.N.A.
„Radarnavigatie op de binnenwate
ren".
Fragment uit
een archief
Er zullen wel onderwijsmensen
zijn. die, temidden van alle moge
lijkheden tot communicatie, die hun
vak hun schenkt, zich eenzaam en
onbegrepen in deze wereld voelen.
Hoeveel meer moet dat het geval ge
weest zijn honderd, honderdvijftig
jaar geleden, toen de schoolmeester,
vooral op het platteland, een veel
geïsoleerder bestaan bad dan dat nu
het geval is. Geen wonder dat ze er
behoefte aan hadden met collega's te
spreken, met hen van gedachten te
wisselen over hun dagelijks werk,
waarover ze met hun dorpsgenoten
niet konden praten.
Die behoefte was echter niet ge
makkelijk te bevredigen, want een
eeuw of anderhalf geleden was een
arme schoolmeester, als hij een col
lega op een naburig dorp wilde be
zoeken, aangewezen op het gebruik
van zijn beide benen. De wegen wa
ren daarbij slecht en het weer, net
als nu, onbetrouwbaar.
Toch was de drang om bij elkaar
te komen zo groot dat op zaterdag,
21 oktober 1815 zes schoolmeesters
zich verenigden ten huize van één
van hen het hoofd ider school te Re-
nesse, 'de Iheer J. Gast. Ze waren ge
komen om de eerste 'bijeenkomst te
houden van het, een maand te vo
ren opgerichte, „Sahoolonderwijzers-
gezelsahap dn Schouwen". Voorzit
ter was de schoolopziener van het
district, dominee Adr. Uittenhove te
Brouwershaven. Behalve de gast
heer waren aanwezig de schoolhoof
den: W. van Gelder, Burgh en J.
Bakker van Serooskerke.
De torenklok van Renesse had
zijn twee slagen vast nog niet la
ten horen toen men in de huiska
mer van het echtpaar Gast plaats
nam.
Twee stuivers boete
In het reglement dat men de vo
rige maand had opgemaakt, stond
namelijk dat, wie na een kwartier
niet binnen was, twee stuivers boete
had te betalen en wie 'het hart had
'helemaal niet te verschijnen niet
minder dan elf stuivers verbeurde.
En de stuivers waren duur en zeer
sdhaars aanwezig bij de schoolon
derwijzers van 1815.
Om niet met ontvruChtbaar ge
praat allleen de 'gezelligheid te die
nen. werden er „werkzaamheden"
opgegeven. De volgende onderwer
pen voor de gespreksgroep werden
goedgekeurd;
1. Hoe zal de Onderwijzer (met
een hoofdletter!) een nieuwling best
leren kennen in deszelfs aanleg en
vermogens om zijn onderwijs met de
meeste vrudht in te richten en aan
te leggen."
2. „Welke hoofdstukken of afde
lingen van het Nieuwe Testament
moet men als de gepaste (sic) en
nuttigste voor het kinderlijk ver
stand 'beschouwen en als zodanig in
de schóól lezen."
Op de volgende vergadering moest
één der nu aanwezige leden, op toer
beurt een verhandeling over één van
deze opgaven ten beste geven. Dé
anderen mochten daarna hun op- of
aanmerkingen, hun lof of kritiek la
ten horen.
Meestal was men erg mild in zijn
beoordeling, wel wetende, dat men
zelf een volgende maal aan de beurt
kon zijn om een inleiding te hou
den Daar men niet een hele middag
op een droogje kon zitten, maar aan
de andere kant zich ook niet te bui
ten wilde gaan, werd de plechtig in
de statuten opgenomen dat:
„De verteringen zich zouden be-
„palen tot 'het gebruiken van een
„kopje thee, feen glaasje wijn, tegen
„een halve fles de persoon gerekend,
„en boterhammetje en een pijp ta
bak."
Het nuttige werd, dat is duidelijk,
met het aangename verenigd; het
geestelijke kreeg de aandacht, maar
liet matria'listische werd niet ver
waarloosd.
Ontegenzeggelijk voorzag deze eer
ste vergadering in een lang gevoelde
behoefte, want de vólgende bijeen
komsten werden werkelijk gehou
den en goed bezocht. Elke laatste za
terdag van iedere maand was men
present, behalve in de wintermaan
den december en januari.
Tot 1846
Tot het jaar 1846 bleef het gezel-
scnap bestaan. Het werd daarna niet
opgegeven en de naam werd ook
niet direct veranderd, maar 't kreeg
meer het karakter van afdelingsver-
gadering van het Nederlandsch On
derwijzers Genootschap, ihet N.O.G.
Tegenwoordig hebben de bijeenkom
sten nog steeds plaats, nu onder aus
piciën van N.O.V., de Nederlandse
Onderwijzersvereniging. Het aantal
is beperkt, meestal ziet men elkaar
slechts twee 'keer per jaar en „werk
zaamheden'' worden er niet meer
opgegeven, maar als men straks gaat
vergaderen als afdeling van de A.B.
O.P. Algemene Bond van Onderwijs
personeel, dan is het toch wel aar
dig te weten, dat men een teaditie
voortzet, die in 1815 is begonnen.
Ellemeet. A. C. de JONGE.
WESTERSCHOUWEN
Hengelwedstrijd „De Krabbe"
De werphengelvereniging „De
Krabbe" organiseerde een wedstrijd
die gold voor het clubkampioenschap
De strijd speelde zich af op het
strand bij het Watergat onder Re-
nesse. De deelnemers kwamen des
morgens om kwart voor zes in het
geweer en het werd een goede wed-
e engoede wedstrijd want de bot beet
gretig. Vooral de grote maten hadden
het op het wormrijke aas voorzien.
Om kwart voor negen klonk het slui
tingssignaal en kon de heer P. Du-
son als bestuurslid beginnen met het
wegen der vangst. Opmerkelijk was
dat twee junioren-leden met de bes
te cijfers uit de bus kwamen.
De uitslag was als volgt: senioren
leden: 1. D. Braai, 750 pnt.; 2. J.
Tuinman, 730 pnt.; 3. Leo Kik, 535
pnt.; 4. A. P. Deurloo, 500 pnt.; 5. J.
v. d. Graaf, 500 pnt.; 6. T. v. Vliet,
475 pnt.; 8. Joh. Verboom, 300 pnt.;
9. J. Hart, 255 pnt. en 10. Joh. v. d.
Bos, 225 pnt.
De junioren uitslag was: 1. Harry
Boot, 975 pnt.; 2. Ad Deurloo, 750
pnt.; 3. Nico v. d. Bos, 235 pnt. en 4.
Benny Meddeler, 25 pnt.
BURGH
Duinbrandje
De brandweer werd zaterdagmid
dag omstreeks half vijf gealarmeerd
voor een 'duinbrand die woedde dn
de (duinen vooraan de Adr. v. d.
Weij'de's weg. Bij aankomst bleek
dat te hulp geschotenen 'het vuur
reeds hadden uitgetrapt. Gelukkig
was het vuur ontstaan in een vrij.
natte duinput, zodat uitbreiding niet
zo snel in zijn werk kon gaan. De
brandweer 'behoefde geen diens te
doen. De rijkspolitie vond een luci
fersdoosje en de eerste 'blussers
meenden 'kleine, jongens te hebben
zien weglopen. Vanaf deze plaats
kunnen we er niet genoeg de na
druk op leggen om toch voorzichtig
te zijn in de duinen met vuur. Dit
brandje woedde vrij kort bij het
prachtige dennenbezit van de Do
meinen en een brand hier zou ramp
zalige gevolgen 'kunnen hebben.
BRUINISSE
Ierse setier zoek
De commandant van de Rijkspoli
tie te Bruinisse is geïnteresseerd in
een Ierse setter, die zich in de auto
moet hebben bevonden, waarmee
twee verpleegsters vorige week een
ongeluk hadden op de Rijksweg. Het
dier was na het ongeluk zoek. In
lichtingen worden gaarne ingewacht
bij de commandant voornoemd.
WESTERSCHOUWEN, 1-5. Na
veertien dagen geleden nog afgere
kend te hebben met een winterse
sneeuwbui, heeft eind april en de
eerste mei daarbij ingesloten een
dermate prachtig weer te zien gege
ven dat eigeniyk een vol-seizoen dag
er niet voor onder hoeft te doen. Het
strand kreeg een enorme toeloop en
menig nog in winterse kleuren uit
ziend lichaam ging voor het eerst
in 1966 in het zoute, slechts 10 gra
den C. warme Noordzeewater.
Wat is er verder gezonnebaad, niet
alleen op het strand, langs de zeedij
ken, in ligstoelen voor of achter de
zomerhuisjes en zelfs voor de kam-
peertent, want ook deze nachtver
blijven deden hun bezitters eer aan.
Opvallend is het zeer groot aantal
caravans dat er in de Westhoek bij
komt en veel van deze bungalows
op wielen waren gedurende het
weekend bewoond. De strandpavil
joens waren geopend en hadden
stoelen en handen tekort om iedereen
het naar de zin te maken. Diverse
terrasjes, rijkelijk vooi-zien van zo-
merstoelen, waren vol en ook hier
deed 'de zo milde zon haar best om
naast het gekochte drankje, gratis
warmte en kleur aan de mens uit te
delen. Het woord kleur verschilde
enorm op die fraaie l mei-dag, want
wie in de voormiddag blank in het
warme zand neerzeeg of in een lig
stoel plaats nam, was na enige uren
al verbrand en daar de nog zeer ge
ringe voorraad zonnebruin weldra
uitverkocht was, kreeg de kleur
rood de overhand.
Met p\jnl\jke ledematen vertrok
ken de meeste dagjesmensen tegen
de avond weer in de richtiny van
hun woonsteden en gingen een bange
slapeloze nacht tegemoet, een gevolg
van deze prachtige zonnige 1 mei
dag.
Het parkeerterrein te Westen-
schouwen was juist vrijdag geteerd
en de aannemer achtte het niet ver
antwoord het al te openen, zodat het
andere gedeele propvol stond. Zij,
die niet de moeite namen om een le
gaal parkeerplaatsje te zoeken en
hun wagen maar langs de weg zetten
kregen prompt een bekeuring.
De zeedijk-recreatie neemt hand
over hand toe en van Koudekerke
lot kort bij het Gat van de Scbelp-
hoök was het een drukte van belang.
Een soort Belgisch stukje Schouwen,
want hele families uit „den Anvers"
hadden zich hier, voorzien van grote
zonneschermen, veldbedden en een
goed humeur genesteld. Terwijl va
der werphengelde lag ma heerlijk te
zonnen, ofschoon we het ook een
keer andersom hebben gezien. Bo
venaan het parkeerterreintje bij
Smallegange's dijk stonden de wa
gens met de witte nummerborden
met rode cijfers en voor deze mensen
was het echt een heerlijke dag. Het
zelfde beeld bood de dijk bij de ha
ven van Burghsluis, waar zelfs een
club duikers de zeebodem afgraasde
en bij de Westbout waar het par
keerterrein een 20-tal wagen her
bergde.
Het stilei water van «de Ooster-
sChelde trók de watersportliefheb
bers en talrijke jachten, motorkrui
sers en visboten vormden een prach
tig gezicht. Zelfs enige waterskiërs
trokken hun edhuimsporen en de no
dige belangstelling.
25 graden C. wees de thermomter
op deze prachtige openingsdag van
mei en het werd meteen een vol
treffer.
UTRECHT In het bestuur van
het Landbouwschap is in principe
overeenstemming bereikt over een
oplossing van de kwestie georgan:-
seerden-ongeorganiseerden
In het kader van de „lintjesregen"
werd de heer P. Haeclc tc Zierikzee,
opziener by de Visserijpolitie op de
Zeeuwset stromen, onderscheiden
met de ere-medaille in goud, beho
rend bij de Orde van Oranje Nassau
Grote eer voor „Nu met Hope"
BRUINISSE, 29-4. Dat hier ter
plaatse een onderscheiding werd uit
gereikt ter ere van de verjaardag
van de koningin, was zeker sedert
het burgemeesterschap van de heer
C. H. van de Linde, geen zeldzaam
heid meer, maar dat vier spatjes van
de lintjesregen tegelijk op ons dorp
neerkwamen is toch wel een grote
bijzonderheid.
Voor de muziekvereniging „Nu Met
Hope" was het dan ook een bezon-
der blijde gebeurtenis, dat vier van
haar leden een koninklijke onder
scheiding kregen namelijk de zilve
ren medaille verbonden aan de Orde
van Oranje Nassau.
Een onderscheiding, 'die voor de
betrokkenen de bekroning vormt van
bestuurslidmaatschappen van de
muziekvereniging, die ze hebben ge
diend in tijden van voorspoed maar
ook in tijden van neergang, als goe
de krachten wegtrokken naar elders
of om andere redenen de „harp" aan
de wilgen hingen.
Waarnemend burgem'eest W.
van Gilst mocht daarom vrijdag
avond dn tegenwoordigheid van het
degelijks bestuur van de gemeente
in de hal van de dhr. huishoudschool,
waar dé betrokkenen met hun echt
genoten en leden van muziekvereni
ging en drumband waren samenge
komen, het eremetaal uitreiken aan:
Th. Kik Jz„ C. Kik Wz, H. J. Hage
en W. B. de Roo, allen leden respec
tievelijk bestuurs- of oud-bestuurs
leden van de plaatselijke muziek
vereniging.
In zijn toespraak wees de loco-
burgemeester er op, hoe de gedeco
reerden de muziekvereaniging trouw
waren gebleven, alles op basis van
vrijwilligheid".
De gemeenschap ten goede
De meeste mensen doen aan vrije
tijdsbesteding, maar die komt dan
dikwijls aan hen zelf ten goede, wat
de leden van de muziekvereniging
deden was een vrije tijdsbesteding,
die ook de gemeenschap ten gc :ie
kwam, want wat was en is een
dorpsgemeenschap zonder fanfare
of harmonie. Wat gedaan wcd werd
mede gedaan ter verhoging van het
culturele peil van de leef ineen-
schap.
De heer C. Kik trad tot de mu
ziekvereniging toe in 1919, hij verliet
tijdelijk de gemeente, omdat hij be
noemd werd tot kantoorhouder te
Nieuw Vossemeer, maar was daar
gedurende 10 jaar lid van het mu
ziekgezelschap „Crescendo". Thomas
Kik was onafgebroken lid van 1920
af, evenals de heer W. B. de Roo.
De heer H. J. Hage (72 jaar) was lid
van 'het fanfaregezelscfhap te Oos-
terland vanaf 1910. Toen (hij na de
oorlog op Bruinisse kwaan wonen
werd hij direct lid van „Nu met Ho
pe", was voorzitter en is nu nog se
cretaris van de vereniging.
Aan de echtgenoten werden bloe
men aangeboden, want-terecht wees
de heer van Gilst er op, dat ook de
echtgenoten offers hebben moeten
brengen voor wat hun mannen pres
teerden.
Spijtig was het dat burgemeester
van de Linde zelf deze plechtige
handeling 'kon verrichten. Succes
Wensend voor de nieuwe ledenwerf
campagne verzocht de loccburge-
meester het Wilhelmus ten gehore
te brengen, waaraan spontaan werd
voldaan.
De voorzitter van d:- vereniging,
de heer J. van der Have, dankte de
loco-burgemeester voor deze uitrei
king, die niet alleen voor de leden
zelf maar ook voor de vereniging
en bijzondere gebeurtenis is. Hij
verzocht de dank over te brengen aan
H.M. de Koningin en 'hoopte dat een
en ander de toetreding van nieuwe
leden zou stimuleren, daar de ver
eniging juist een periode doormaakt,
waarbij men door gebrek aan nieu
we jeden niet kon bereiken wat men
graag wilde.
De heer H. J. Hage had ,toen hij
op 14-jarige leeftijd toetrad tot het
muziekgezelschap te Oosterland, niet
kunnen denken dat hij 58 jaar later
nog meewerkend lid zou zijn te
Bruinisse en daarvoor nog een on
derscheiding zcu mogen ontvangen.
Maar 'het was zo geworden, dat mu
ziek en toneel een deel van zijn le
ven werden, waaraan hij veel ge
noegen had beleefd.'Hij hoopte dat
de wens van de loco-burgemeester,
dat allen de vereniging nog jaren
mochten dienen, ook voor hem nog
zou gelden.
De muziekvereniging speelde nog
het marsnummer „Scheldegalmen"
en ook de drumband liet zich horen,
Met enicele woorden van de heer van
Gilst werd de bijeenkomst daarna
gesloten.
Vier leden van „Nu met Hope" te
Bruinisse kregen een koninklijke
onderscheiding, die werd uitgereikt
door loco-burgemeester W. van Gilst.
Na afloop was er gelegenheid tot het
maken van een groepsfoto.
3. Nadat Aram de wachter bevolen had
de poort te openen, spoedde hij zich naar
beneden om zijn gasten welkom te heten
op zijn slot. De man in de zwarte mantel
was reeds van zijn paard gestegen en met
de hoed in de hand trad hij op Aram toe.
„Mijn naam is Thomas, hertog van Nor
folk", zei hij „Ik dank u voor de gastvrij
heid waarmee ge een vermoeid reiziger in
uw kasteel een onderdak biedt. Wie zijt
ge, heer ridder?"
„Mijn naam luidt Aram. Ge schenkt mij
echter te veel eer, indien ge me met „rid
der" aanspreekt", antwoordde Aram glim
lachend, terwijl hij de hertog van Norfolk
voorging jiaar de eetzaal. „Ik ben niet van
edele bloede".
„Geen edelman en toch kasteelheer? Zijt
ge dan wellicht een welgesteld koopman?"
vroeg zijn gast verbaasd.
„Ook dat niet. Maar zie, hier staat de
oplossing van het raadsel, mijn echtgenote,
vrouwe Perguye".
Perguye, die aan het hoofd van haar
keukenpersoneel een overvloedig maal in
gereedheid gebracht had, maakte een* be
leefde buiging voor de edelman. „Vrouwe
Perguye is de weduwe van de hertog Del
Umberto, de Gezant van Genua", ver
klaarde Aram, toen allen gezeten waren.
„De Gezant vond de dood bij een onder
handelingspoging met Chamag-Chan, de
Mongoolse veroveraar. Ik redde haar uit
de handen van de Chan en nu zijn we
reeds acht jaar gehuwd. Vrouwe Perguye
erfde dit kasteel met de omliggende land
goederen van de Gezant, zodoende ben ik
kasteelheer geworden. En - voegde hij er
lachend aan toe - er ontbreekt me nu al
leen nog een adellijke titel. Wellicht kan
uw koning Richard II mij er een schenken.
Vorsten zijn gewoonlijk kwistig met ti
tels!"
De uitwerking van deze laatste opmer
king was verbijsterend. Het glas, dat de
hertog van Norfolk juist aan de mond
wilde brengen, trilde plotseling heftig in
zijn hand. Met wilde ogen staarde de edel
man Aram aan. Toen schreeuwde hij met
hese stem: „Wat. meent ge! Wat bedoelt ge
met die laatste woorden?!"
