zijn meesterstuk ï'u,,,.
VREDE OP AARDE
MESOPOTAMIË tï,"™,
MODE IN DE
WINTERSPORT
Niet om geldelijk gewin, maar om Gods eer schilderde hij
een zo oude cultuur toch eigenlijk
niet terecht mogen komen,
waardig zijn, waarin dragers van
In-cn-in-ziclig
Kwaad zijn met zoon of dochter,
met vader oj moeder, met broer oj
zuster, het is zo vreselijk onbe
schaafd.
Vooral dat „gebroken hebben" met
degëiïen die je het naaste moesten
staan, getuigt van zo'n in-en-in-zie-
lige levenshouding.
En 'dan moet je eens nagaan ivaar-
om dat nu allemaal feitelijk is.
TroUwens, al was het iets belang
rijkq, wat dan nog?
Hat getuigt van geestelijke rijp
heid als we over bepaalde dingen
heen kunnen stappen, als we wer
kelijk vredelievend zijn.
Vc-or de buren
Thorn Prikker: aanbidding der herders.
O, wat zijn we allemaal voor de
lieve vrede. Dat zijn we het hele
jaar door, maar in de kersttijd ge
tuigen we daar nog eens extra van.
En als we het daar zo druk over
hebben zijn we tegen het gebruik
van atoombommen en kernvloten,
tegen gevechten in Korea, Kongo,
Vietnam, Zuid-Tirol en op Cyprus.
Omdat we keurige en nette men
sen zijn verafschuwen we rassen-
onlusten, moordaanslagen, nozem
relletjes en vechtpartijen op school.
We begrijpen niet waarom de men
sen het elkaar toch altijd zo lastig
moeten maken, waarom ze elkander
toch zo slecht verdragen!
Eerste beste boom
Soms hebben we het zelf ivel eens
over die rotjood of over die vuile
nikker, maar dan bedoelen we daar
toch niets verkeerds mee.
We vinden ook wel eens dat een
bepaalde verkeersdelikwent aan de
eerste de beste boom moet worden
opgeknoopt, maar dat is alleen bij
wijze van spreken.
Ook zijn er allerlei staatshoofden,
die nodig een kopje kleiner gemaakt
moeten worden, maar dat zullen wij
persoonlijk heus niet doen.
Eigenlijk is er alle reden voor om
ons af te vragen of we eigenlijk wel
zo netjes en zo keurig en zo vrede
lievend zijn als we zelf wel denken.
Ellendige guldens
Mensen, mensen, ivat ontbreekt er
veel aan ons. Wat hebben al die
eeuwen beschaving eigenlijk weinig
invloed op ons gehad.
Groet u de buren nog nadat ze
Schrijft u Greelje nog terwijl ze..?
Wilt u nog iets met Karei te maken
hebben sedert
OOK TUSSEN DE
FAMILIELEDEN
En dat allemaal om een paar el
lendige guldens, om een ander ge
loof, om de lagere stand, om een
misselijke prestigekwestie.
Wie van ons mag - zoals hij nu,
op dit ogenblik, is - de woorden
vrede-op-aarde- eigenlijk met
enig recht in de mond nemen?
Ruzie maken
Hel zou werkelijk niet overdreven
zijn als we deze kersttijd gebruikten
om met deze dingen in het reine te
komen.
Natuurlijk, er is wel iets gebeurd,
de andere partij heeft zelfs grote
fouten gemaakt, maar waarom moe
ten wij elkaar zo slecht verdragen?
Ruzie maken is een bijzonder pri
mitieve bezigheid, maar om daarna
blijvend kwaad op elkaar te zijn is
nog veel kinderachtiger.
Dat zijn situaties die lichamelijk
en geestelijk volwassenen beslist on-
Zönder ons nu direct met uw par
ticuliere zaken te bemoeien: mogen
wij het begrip „familieband" eens
bescheiden onder uw aandacht bren
gen? Wat denkt u van een familie
reünie, d.w.z. van de hele familie
en niet van die gedeelten die „goed
met elkaar" zijn?
Dan is er ook nog het kerststukje
met een aardig briefje voor de bu
ren van boven, beneden, van links
of van rechts.
Kerstmis is daarvoor de aangewe
zen tijd, ook „de anderen" zijn op
die dagen iels vreedzamer ingesteld
dan anders.
Anders worden
Want hoe moet de wereld nu beter
worden als we niet in onze eigen
kleine kring beginnen, hoe zou die
vrede er ooit moeten komen?
Dan zullen we ook heus op moeten
houden met discriminerende uitlatin
gen over mensen van ander ras, an
der geloof of andere politieke over
tuiging.
Dan zullen we allerlei onheuse en
mensonterende verivensingen niet al
leen in moeten slikken, maar uit on
ze gedachten moeten bannen.
Dan zullen we moeten proberen
familietwisten bij te leggen, onenig
heden met collega's, kennissen en
buren uit de weg te ruimen.
Dr. Alfrcda Bricdé.
BAGDAD (P. P.) - Het leven in
Bagdad schijnt zo goed. Er is geen
stad in het midden-oosten zo be
haaglijk als deze. De mensen zijn
hoffelijke en aimabèle Arabieren,
die alles doen voor een vriendelijk
woord en een glimlach. De intriges
zijn er niet erger dan elders in het
midden-oosten, de plagen van het
leven zijn er groot, maar het schijnt
hier allemaal gemoedelijker te dra
gen.
Hoewel de situatie in Irak, het oude
tweestromenland, nog altijd explo
sief is, is na de moord op generaal
Kassem, die jarenlang hier de alleen
heerser was, een rustige periode in
de veelbewogen geschiedenis van dit
land ingetreden.
Scharnier tussen Oost
en West
Irak, welks grenzen ongeveer sa
menvallen met het centrum van het
oude Babylonische rijk, is een bij
zonder land. Al in de prille jeugd
der mensheid speelt het een belang
rijke rol. Het eerste mensenpaar,
waarvan de heilige boeken ons het
verhaal vertellen, werd geplaatst in
Tweestromenland. Geen crisis in de
wereldgeschiedenis gaat later aan
dit land voórbij. Irak blijkt in 'het
hart van.rhet wereldgebeuren te lig
gen, het scharnier te zijn tussen oost
en west.
Van dit land zijn (belangrijke gees
telijke impulsen uitgegaan over heel
de wereld. Reeds omstreeks 600 jaar
voor Christus beleefde het Babyloni
sche rijk een tijdperk van grote bloei
en vele eeuwen later kwam het on
der de beroemde kalief Haroen al
Rasjid tot nieuwe glorie.
De reiziger, die thans Irak bezoekt,
zal missdhien teleurgesteld worden.
Hij vindt er weinig van de oostei-se
pracht, die hij zou verwachten bij de
herinnering aan een roemrijk verle
den. Vele oude steden liggen reeds
eeuwen onder 'het stof van de Iraak-
se steppe, waar thans op klaarlichte
dag de jaikhals rondsluipt, trooste
loos als het beeld des doods zelf.
Unanieme goedmoedigheid
Dit is echter een gezellige stad.
We wandelen met genoegen in de
trottoirgalerijen, waar mensen, ezels
en paarden letterlijk lijf aan lijf
dooreenkrioelen. De mensen zijn
vriendelijker en behulpzamer dan in
Egypte of Syrië. Zelfs de armsten
on'der de armen hebben 'hier het la
chen niet verleerd. Men ervaart een
unanieme goedmoedigheid, die men
in deze stad, waar zovele politieke
drama's aidh hebben afgespeeld, niet
verwacht zou hebben.
Hoe is het mogelijk dat juist dit
vol'k berucht is geworden door zijn
opstandigheid en haatdragendheid?
Beminlijk als de Irakis van nature
zijn, schijnen zij toch ergens span-
niingscompensatie te vinden. In 45
jaar tijd versleet Irak 42 regeringen.
Irak's olierijkdom bracht de Britse
regering er destijds toe ten aanzien
van dit mandaat een beleid te vol
gen, dat sterk afweek van het be
leid waarmee zij India tegemoet
,kwam. De Engelsen zijn in clit land
daarom nog steeds gehaat. De revo
lutie van 1958, die koning F ei sal het
leven kostte, maakte een einde aan
het westers-georiënteerde bewind
van Nouri al Sai'd en versterkte bij
het westen de vrees dat Irak onder
de invloedssfeer van Moskou zou
komen.
Generaal Kassem neigde eei-st ook
naar uiterst links, maar voer al
spoedig een andere, overigens even
bedenkelijke koers. Hij vestigde een
fascistisch regiem en verhinderde
elke oppositie door mensen op te
pakken, die zijn regiem niet zonder
meer aanvaardden. Dit is uiteinde
lijk zijn ondergang geworden, wamt
vorig jaar werd deze dictator van
zijn voetstuk gestoten en door de re
volutionairen vermoord.
Orde op zaken
'Onder het bewind van Kassem's
opvolger en vroegere medewerker
Aref tracht men nu in het oude
Tweestromenland orde op zaken te
stellen. De banden met Nasser, in
wie Kassem alleen maar een gevaar
lijke rivaal zag voor zijn grootara-
bische aspiraties, zijn weer heent
geworden. De vraag is echter of het
land zich rustig zal kunnen ontwik
kelen. De ontevredenheid onder de
bevolking is nog altijd groot en het
leger vormt, evenals in de andere
Arabische landen, ook hier e'en on
stabiele factor.
Ontegenzeggelijk heeft de laatste
jaren in de grote steden zich een
klasse van goed-betaalde arbeiders
gevormd die de hoop op een rustige
evolutie versterkt. De krachtige ont
wikkeling van de olie-industrie heeft
de levensstandaard van de beyolking
verhoogd. Maar het staldsproletariaat
van Bagdad wentelt zidh nog in on
beschrijflijke armoede en is zeer
ontvankelijk voor de op'hitsingstac-
tiek van oppositionele elementen. De
talrijke bevolkingsgroep der Sji'-
ieten, alsmede de Koerden, zijn in
staat met ongeremd fanatisme een
opstand te veroorzaken. Eer. geluk
kige omstandigheid is 'echter, dat de
Koerden over het algemeen wel te
vreden zijn over het nieuwe bewind
in Irak.
Het communisme is zeker ook een
dredging voor 'de veiligheid van het
land. Overtuigde communisten vindt
men hier weinig. Maar (het commu
nisme is hier meer een uitlaatklep
voor het volksmisnoegen. Het is de
enige uitweg geworden voor alle on
tevredenheid, die eliders geen uitweg
vindt.
Daarom is de actuele situatie in
het oude Mesopotamië nog altijd kri
tiek en is men er nog ver verwij
derd van de toekomst, zoals de Ba
bylonische vorst Hammoera'bi en de
grote wijzen van de Isdam eeuwen
geleden gedroomd hebben.
Met de handen diep weggedoken
in de zakken van zijn versleten kuit
broek en een verbeten trek op zijn
gelaat, staarde hij door de half be
vroren ruitjes naar de smetteloos
witte laag van maagdelijke kristal
len, die - opgehoopt door de speelse
wind - zich nestelden in de hoek
van de vensterbank. Waar het mat
geel licht, dat uit zijn kamer straal
de, een tere, tegen de ruit gekleefde
vlek beroerde, flonkerde deze in
duizendvoudige glans, de starende
schilder fascinerend door haar
schoonheid.
Plotseling voelde hij de koude, die
hem tot in het merg gekropen was
en zijn lichaam verstarde als was
het van ijs. Alleen zijn koortsige
geest werkte onvermoeid als wilde
zij door haar activiteit het lichaam
ontdooien.
Was het met de mensen niet als
met deze tere vlokken? Rein en
smetteloos als de sneeuiv komen zij
op aarde, speels als de kristallen, die
zich hopen op de vensterbank. En is
de wind niet als het lot?? Het gooit
je in een willekeurige hoek, waar je
samen met vele lotgenoten wacht op
de dingen die komen gaan, wachtend
op een ongewisse toekomst van glo
rie of ondergang, zo als ook deze
vlokken eens zullen vergaan tot
goor, bruin water, wanneer de stra
len 'van het winterzonnetje hun
schoonheid doen versmelten.
„Als deze sneeuw is de mens",
dacht de schilder, „tot niets gebo
ren, dan tot vergaan als drabbig ijs-
water, borrelend in de goot, waar de
put bijna in stikt".
Als in een flits zag hij zijn jeugd,
speels en flonkerend, zonder zorgen
voor de dag van morgen. Hij moest
zijn roeping volgen, schilder zou hij
worden. Zijn leermeesters waren de
groten uit de gouden eeuw. Zij
voorspelden hem een fraaie toe
komst en inderdaad, zijn genoten in
de kunst eerden hem 'als de meester.
Maar dit was hem niet genoeg,
want wat had men aan meesterschap
met een lege maag er. schuldeisers
aan de deur? Hij wilde roem, die
hem goudstukken opbi'acht. Beter
had 'hij sen goed ambachtsman kun
nen worden, die werden högelijker
gewaardeerd, dan zou 'hij dn deze
eeuw van voorspoed niet in een ar
melijk pothuis verkommeren van
honger en kou'de als nu het geval
was.
Hij vloekte zijn gave, die hem met
onweerstaanbare drang tot dit ellen
dige bestaan gebracht ha'd. Waarom
had God hem deze geest gegeven?
Waarom niet de handbekwaamheid
van een schoenlapper of snijder? Die
maakten in deze 'dagen gouden munt
met hun handen! Zij liepen op deze
avond voor Kerstmis niet met' een
hongerige maag ronld, maar vermei
den zich 'in de dag van morgen, die
hun een welvoorziene 'dis zou schen
ken. Deze lieden 'konden tevreden
ter kerke gaan, wanneer zo straks
de klokken zouden luiden voor de
nachtdienst, want zij waren in vrede
en konden in stille overgave het
feest van Christus' 'geboorte geden
ken, maar hij, neen, hij kon 'dit niet!
Met een ruk draaide hij zich af
van het venster en 'kéék naar het
grote doek .waarop hij een begin
had gemaakt met zijn nieuwe schep
ping. „De herders aanbidden het
kind", wilde 'hij het inoemen, maar
de laatste dagen 'had 'hij niet kun
nen werken. Hoe zou hij ook. sinds
de ontevredenheid meester van zijn
geest was geworden en hij daardoor
in conflict was gekomen met God?
Hoe had hij ooit een dergelijk doek
kunnen opzetten?
Zijn verstijfde hand flitste uit
zijn broekzak en klemde zich om het
heft van het mes, dat reeds een dag
onberoerd naast de kale broodplank
lag. Zijn ogen vergrootten zich en
een onredelijke woede benevelde
zijn brein. Dit zou niet voltooid wor
den! Nooit! Hij stapte langzaam up
het doek toe. Kil voelde het heft in
zijn magere hand, die zich krachti
ger 'klemde, als zodht hij steun voor
de volvoering van zijn plan. Nog
eenmaal gleed zijn blik over de on
voltooide vrucht, toen hief hij de
hand op om met één 'krachtige haal
het doek te splijten.
Op dat moment 'bleef hij staan als
was hij tot steen getransformeerd,
want de doodse stilte werd verbro
ken door het luiden van de kerk
klokken. De bronzen stemmen zon
gen en in niet te stuiten kracht
golfden de klanken over de donkere
stad, weerkaatsend tegen tie gevels
van de gracht, drongen zij tot in het
pothuis en verlamden de opgeheven
hand van de schilder. Dit was het
uur! Het kindeke geboren in Betlile-
hems stal. De engelen zongen en de
herders volgden de ster, die hen
bracht naar de plaats waar het
kindje lag, in doéken gewonden.
Hij voelde,- hoe een vreemde gloed
door hem heentrdk, van zijn hoofd
tot naar zijn voeten. Hoe plotseling
het zweet op zijn voorhoofd en in
zijn handen stond. Hij ontdooide en
als door een onzichtbare 'hand werd
zijn brein schoongeveegd. Nu zag hij
weer hoe hij zijn schilderij had be
doeld, een eerbewijs aan de aller
hoogste, voor de gave die hem ge
schonken was en dat op Kerstmis
klaar moest zijn. Machteloos zakte
zijn opgeheven 'hand en kletterend
vi'el het mes op de plavuizen.
De schilder voelde zich verdrietig
en hopeloos, want hoe 'kon hij zijn
voronemen gestand doen, dit gigan
tisch werk in zo korte tij'd voltooien?
Vertwijfeld keek hij naar het doek,
als verwachtte hij een wonder. Toen
ontplooide zich zijn grote gave. In
zijn oren galmden de klökkenstem-
men en voerden zijn geest als op
vleugelen honderden jaren terug,
naar de nacht van het wonderlijk
gebeuren in Bethlahem.
Het doek kreeg kleuren en begon
te loven. Hij zag 'het kindeke in de
kribbe, het stralend aureool, de ge
lukkige moeder en vader, de os en
de ezel, de knielende herders, kort
om, hij zag liet stralende tafereel,
als was hij daar, een zeventiende
eeuwse getuige bij Christus' geboor
te. Zo duidelijk waren de beelden
op het doek, dat hij onbewust een
stap voorwaarts deed en trachtte hen
met de handen te raken, want zij
leefden voor hem en waren als van
vlees en bloed.
Werktuigelijk greep hij palet en
penselen en bogon te werken. Zijn
arbeid greep hem heftiger aan en
hij vergat alles om zich heen. Hij
bemerkt de honger en de koude niet,
die vruchteloze pogingen aanwend
den om zich te doen 'gevoelen, want
hij was niet meer van deze aarde.
Zijn hand deed werktuigelijk wat
zijn geest beval.
De beelden werden zo hij ze zag,
stralend, liefderijk en eerbiedig. Hij
speelde met de stof en (het licht als
nooit tevoren en sohiep zijn mees
terwerk, ter ere van God, die hem
zijn wonderlijke gave schonk.
De intense stilte, die viel nadat
de klokken zwegen, 'bespeurde hij
niet, evenmin als de in de sneeuw
krakende voetstappen der kerkgan
gers, die zich over de gracht naai
de kerkelijke hoogtij repten.
Pas de prille stralen van de och
tendzon, die door de ruitjes priem
den, aanschouwden 'het voltooide
meesterwerk. Zij speelden over hel
uitgeputte lichaam van de schilder.,
die aan tafel in slaap 'gevallen was.
Zijn hoofd rustte op de armen en een
tevreden glimlach speelde om zijn
Lippen. Hij had Christus' geboorte
beleefd als geen ander. Op de kale
broodplan lag het palet als een sym
bolisch stilleven en van de venster
bank dropen de gesmolten vlokken.
■0fW00000MMMjrWMMMMMjr0jr0000MMM0M0M*M0WMMM00M0000WMM00000000000000000000000Ol
WINTERSPORT is tegenwoordig geen toverwoord meer. Velen verplaatsen
hun vakantie naar de winter om te genieten van sneeuw, zon en berglucht,
maar ook van de mode! Nergens wordt een zo uitgebreide show van de
nieuwste snufjes op modegebied gehouden als juist in deze kosmopolitische
centra! Dé bekende Ascot races" vallen er bij in het niet.
Juist op het gebied van de wintersport worden de nieuwste materialen en
modellen uitgeprobeerd.
De laatste jaren worden de winterjacks langer dan tot nu toe het geval was.
Zij worden veelal vervaardigd met een verdekte capuchon en verdekte slui
ting, zodat, zij heel goed als wandeljasje zijn te gebruiken. Pantalons zijn
meestal in de zelfde kleur en van het zelfde waterdichte, warme rekbare
materiaal als het jack.
De Noorse sportieve truien zijn nog steeds „in". Vooral de heren en kinderen
zullen zich in zo'n trui behaaglijk voelen.
Après-ski
Onze drie modellen tonen u de winter op zijn „paasbest". Het heerlijke,
rpodieuze skipak, geaccentueerd door de strakke lijn, kan heel goed ook
na het skiën worden gedragen. De leuke muts-shawl en grote, ja bijzonder
grote wanten van vossenbont bieden u alle warmte en bescherming.
WILLY MAENS
„En zij gingen om beschreven te worden
