Een blik in Oost- en West-Berlijn
Supralux VERF EN LAK
I WIJ OUDERS
BOLS
BOOD
slot
door Mart Seijbel
Jhr. R. Röell dertig jaar burgemeester van één gemeente
goed
horloge
MOURER
Nehroe naar de
Sow jet-Unie
ZIERIKZEE. De Westberlijners
weten maar al te goed, dat hun
stadsdeel een eiland is in de
„Rode" zee. Van Helmstedt, een
stadje in het uiterste oosten van
de Bondsrepubliek is het nog al
tijd drie en een half uur met de
trein eer men in west-Berlijn
komt. De twee en een half mil
joen mensen daar begrijpen, dat
wanneer de spaarzame toegangs
wegén naar de stad worden af
gesloten zij op een eiland zitten,
met als gevolg: zonder eten. Men
kan daar over mee praten. In
1948 hebben de Russen ook la
ten zien, dat ze best het bestand
durven schenden. Toen de Rus
sen de weinig aanvoerwegen af
sloten, was Berlijn zo hulpeloos
als een kind. Het was nog maar
net herstellende van de slag die
de oorlog het had toegebracht.
Het was maar goed, dat de wes
telijke mogendheden toen heb
ben ingegrepen en een luchtbrug
hebben ingesteld, want anders
was west-Berlijn wederom red
deloos. Deze luchtbrug heeft elf
maanden geduurd en dus niet
zonder enige reden wachten de
mensen in west-Berlijn het ver
loop van de ontwikkelingen met
spanning af.
Niet alleen in oost-Berlijn heb ik
de mensen zien hamsteren, maar
ook in west, al ging dat daar niet
gepaard met enorme rijen mensen
voor de winkels.
Toen ik in de keuken van mijn
pension kwam, zag ik hoe een
dienstmeisje tien blikken doperw
ten op tafel neerzette. Ergens an
ders stonden grote blikken met
ham. Mijn hospita vertelde, dat ze
alvast maar wat inkopen had ge
daan, want je kon nooit weten. Zij
was niet de enige, vele honderden
volgden haar voorbeeld of hadden
reeds intensief gewinkeld.
Niet alleen de Westberlijnse ge
zinnen hebben rekening gehouden
met een eventuele blokkade, ook
de Westberlijnse autoriteiten. Toen
ik met de bovengrondse trein naar
Mariënfelde reed, zag ik aan
weerszijden van de spoorlijn enor
me kolenvoorraden. Op mijn vraag
waar die voor dienden, antwoord
de een lid van het stadsbestuur la
ter, dat men al vast kolen in voor
raad had om een eventueel isole
ment het hoofd te kunnen bieden.
Niet alleen kolenvoorraden, maar
in grote silo's liggen enorme hoe
veelheden graan opgeslagen, in ko
lossale koelkasten liggen duizenden
geslachte koeien en paarden. Van
tijd tot tijd worden deze voorra
den ververst en worden de over
tollige waren goedkoop op de
markt gebracht. Momenteel houdt
Berlijn zijn wekelijkse dinsdag-
markt niet, want de spanning
groeit en de voorraden kunnen
wel eens spoedig aangesproken
moeten wordën.
Na kwistig met sigaretten te
hebben gestrooid is het me ge
lukt om in een van deze voor
raadschuren door te dringen. Het
ging niet zo bar eenvoudig, want
men is als de dood voor rode
spionnen. Maar eindelijk klonk
toch het verlossende woord „In
Ordnung". Samen met twee le
den van het personeel ging ik
naar binnen.
Ik kwam in een enorme verlich
te ruimte. Ondanks mijn overjas,
huiverde ik. Het was even wennen
aan de temperatuur van vier gra
den onder nul, terwijl de thermo-
meter buiten 18 graden aanwees.
Overal zag ik vlees, vlees en nog
eens vlees. Het was een schuur,
die niet veel onder deed voor de
grote loods van de coöperatie in
de Zelke te Zierikzee. Overal la
gen in torenhoge rekken duizenden
ponden vlees. Mochten de Russen
de deur dicht doen, dan kunnen
de Westberlijners drie maanden
vlees eten alsof de aanvoer nog ge
woon doorging. Men is dus op alles
voorbereid, en ook de winkels lig
gen nog vol.
Anders is het echter in het oos
telijk deel van de stad. Daar trof
ik vaak lege etalages, of half lege.
Het was druk in de particuliere
winkels, die veel goedkoper zijn
dan de staatswinkels. De laatste
spaarcentjes werden opgemaakt.
Ik heb me in een van de vele
lange rijen voor een levensmidde-
lenbedrijf opgesteld. Alles verliep
rustig. Steeds mochten tien men
sen naar binnen, dan ging de deur
op slot en mochten deze mensen
kiezen en kopen wat ze wilden,
terwijl men buiten geduldig op
zijn beurt wachtte.
Mijn metgezellen waren voor het
merendeel eenvoudige lieden, die
schamel gekleed gingen. Voetje
voor voetje gingen we naar de
deur. Mijn buurvrouw kocht een
blik ham, wat sardienes en brood
beleg, alles in blik, want dat kun
je goed bewaren, vertelde ze me.
Voor zestig gulden aan boodschap
pen verdween in de tas, het was
weinig! Toen ze klaar was, ging ik
met haar mee, want een paar pak
jes sigaretten doen wonderen in
oost-Berlijn. „Lucky Strike" is on
betaalbaar en niet te krijgen en
wanneer je dan drie pakjes zo
maar cadeau krijgt, wil je best
wat koffie-surrogaat voor die
vriendelijke westerling klaarma
ken. Of, zoals die taxichauffeur, je
een deel van Berlijn laten zien
zonder een cent te behoeven te be
talen.
Ze woonde op de vierde étage
van een kazerne-woning. Via en
kele steile trapjes kwamen we op
een klein balkonnetje. De flat was
nog van voor de oorlog en zag er
verschrikkelijk uit. Dat er vroeger
nog eens een schilder een kwastje
verf op de posten en kozijnen
heeft gestreken kon ik me nauwe
lijks voorstellen. De kalk was
meer naast, dan op de muur. Een
piepende oude, vermolmde deur
gaf toegang tot de woning; een
slaapkamer, woonkamer en een
keuken. De meubels waren voor
westerse begrippen uit de mode.
Alleen een modern radiotoestel
herinnerde mij er aan, dat ik in
een huis was, dat bewoond werd
door mensen uit de twintigste
eeuw. Uit het gesprek bleek later,
dat dit toestel de trots van de fa
milie was.
Haar man had drie maanden in
west-Berlijn gewerkt. Elke week
bracht hij veertig Westmarken en
zestig Oostmarken mee naar huis.
Dit behoorde nu tot het verleden.
Hij werkte weer in het oosten na
de afsluiting van de stad. De 60
Westmark die omgewisseld werden
voor 240 Oostmark, werden sterk
gemist, zo zei de vrouw. Zij ver
diende er nog negentig bij als
straatmaakster en zo konden ze
met hun twee kinderen er aardig
van komen. „Want alles gaat op
aan het eten, meneer". „Aan het
eten?", vroeg ik verbaasd. De
vrouw knikte en vertelde me dat
ze twee en een halve kilo aardap
pelen hadden voor veertien dagen
en een half broodje per dag. Meer
is er niet te koop. Natuurlijk wel
in het zwart, maar niet op de bon.
Vandaar dat men gerust kan zeg
gen, dat in Berlijn zowel in west
als in oost, geen enkel spaarvar
ken meer leeft, of die er nog zijn
maar weinig penningen in hun
buik hebben.
EEN ZELDZAAM JUBILEUM
WESTERSCHOUWEN. Dinsdag 29 augustus a.s. hoopt burge
meester Jhr. R. J. H. Q. Röell van Westerschouwen zijn dertigjarig
ambtsjubileum te vieren. Het komt zelden voor dat een burger
vader dertig lange jaren het wel en wee meemaakt van één en de
zelfde gemeente, want het gebeurt maar al te vaak dat het hoofd
van een plattelandsgemeente na enige jaren al uitziet naar een
„promotiegemeente". Wat dat betreft is de oude gemeente Haam
stede - want daar heeft burgemeester Röell tenslotte bijna dertig
jaar gewerkt - bepaald nooit een doorgangshuis geweest. Nee,
Haamstede is bepaald niet rijkelijk bedeeld met het inhalen van
nieuwe „eerste burgers", want toen door het plotseling overlijden
van burgemeester Jhr. L. van Citters in 1930 Jhr. Röell deze op
volgde, bleek al spoedig dat deze zich geheel aan Haamstede gaf
en in alles aantoonde daar te willen blijven. En.Jhr. Röell is
er gebleven. Wat misschien nog meer zegt: hij bleef er niet alleen
maar toonde zich dertig jaar lang een waarlijk bestuurder.
Ingezonden mededeling
is beter, kost minder... en elke streek strak!
■tflU p""*"
ct van BRINK, Groot-Ammars
«<§<3SC^CS<^G§OS<X<t
Kinderen
die niet willen eten
(en die toch niet verhongeren!)
Geen maaltijd gaat er thuis
voorbij of de slechte eetlust van
Klaasje en Klazientje staat in het
middelpunt van ieders belangstel
ling en ook als men niet aan tafel
zit, vormt dat „absoluut geen trek
hebben" en dat „werkelijk niets
willen eten" van „dat arme schaap"
geliefkoosd onderwerp van ge
sprek.
Nu hebben kleine potjes dikwijls
bijzonder grote oren en waar dit
onderwerp evenals het beruchte
bedplassen meestal met graagte in
de volle aanwezigheid van de kleu
ter worden besproken, is het hele
maal niet verwonderlijk als het
kind er na verloop van tijd ook
echte kuren op na gaat houden.
Ieder kind eist graag de aandacht
voor zich op en dat hele slechte
eten is, ook alweer net als bij het
bedplassen, een uitstekend en te
vens gemakkelijk middel om de
aandacht bij voortduring op zich
gevestigd te houden.
Ongezonde atmosfeer
Wat het eten betreft: ze gaan
hoe langer hoe meer teuten, ze
gaan bepaalde dingen beslist niet
meer lusten. Ze krijgen huilbuien
en driftaanvallen. Ze ondergaan de
uitgedeelde straffen met hetzelfde
genot als waarmee ze de ter fawis-
seling uitgeloofde ijsjes verorbe
ren.
Kortom de huiselijke sfeer wordt
hoe langer hoe troebeler, 't samen
spel tussen het kind en zijn ouders
hoe langer hoe onverkwikkelijker,
de onderlinge houding voortdurend
ziekelijker.
De getekende situatie behoeft
zich natuurlijk niet steeds in deze
extreme vorm te hebben ontwik
keld. Toch zijn alle elementen
daarvan meestal aanwezig wan
neer er sprake is van dat grote ge
brek aan eetlust.
Oliedomme ouders
Het is vaak helemaal niet zo ge
makkelijk de eenmaal ontstane be
tovering weer te verbreken. Het is
doorgaans niet voldoende na een
korte toelichting tegen de ouders
te zeggen, dat zij in het vervolg
verstandiger moeten zijn.
Op dit punt hebben zulke ouders
veel te weinig en soms helemaal
geen weerstand en dat is juist de
oorzaak van dit onplezierige en be
slist schadelijke gedoe. Ook men
sen met een goede schoolopleiding,
met diploma's die de moeite waard
zijn, met betrekkingen die niet
door de eerste de beste kunnen
worden vervuld, kunnen op dit
punt oliedom zijn.
En wanneer dat nu allemaal spo
radisch voorkwam, zouden wij er
nog niet eens over schrijven. Maar
aangezien het „slechte eten" en
alles wat daarmee samenhangt
langzamerhand een soort volks-
plaag schijnt te worden, willen wij
er hier toch wel eens iets over zeg
gen.
Niet nagewezen
Het moet ouders met enige in
telligentie toch wel iets zeggen dat
hun kind op straat niet met de
vinger wordt nagewezen omdat het
er zo ellendig uitziet.
Moeder zelf spreekt wel over
„vreselijk minnetjes", maar het
nerveuze kind is meestal tenger en
dat heeft verder niets te beteke
nen, wanneer de eveneens nerveu
ze moeder het kind tenminste niet
als een wandelend skelet be
schouwt.
Zulke kinderen leveren in een
ander milieu geen moeilijkheden
op. Dat kan als een soort bewijs
gelden, dat de kieskauwerij niet
(alleen) aan het kind ligt, maar
veeleer aan de omgeving waarin
het opgroeit.
Wanneer de dagmenu's voldoen
de gevarieerd zijn, wanneer er bij
iedere maaltijd een beetje keus is,
zorgen de kleuters er zelf wel voor
dat ze niets tekort komen! En ze
doen dat zelfs nog als bij verve
lend geteut hun bord stelselmatig
wordt weggenomen.
TER-APEL. Tijdens een wande
ling is de donderdag 86 jaar ge
worden heer M. M. uit Nieuw-
Weerdinge in een zijarm van het
Siepelveenkanaal gevallen. De be
jaarde man is verdronken.
Pater om het leven
gekomen
UTRECHT, 24-8. De 52-jarige pa-
ter M. van E. uit Utrecht is don
derdag aan de verwondingen, die
hij bij een verkeersongeluk had
opgelopen, overleden. De pa
ter werd donderdagmorgen door
een bestelauto gegrepen, toen hij
de gevaarlijke kruising Rijksweg
22-Prins Hendriklaan in Utrecht de
Rijksweg overstak.
De bestuurder van de bestelwa
gen, de 26-jarige J. V. uit Roer
mond, werd evenals een mede-in
zittende gewond bij een poging om
de pater te ontwijken. De bestel
wagen kwam daarbij namelijk in
botsing met een geparkeerde auto.
Pater E. was verbonden aan de
St. Aloysius-parochie in Utrecht.
Ingezonden mededeling
Voor een
naar:
1 7-steens
schokvrij
"K roestvrij staal
doublé
chroom
goud
ALLE horloges twee jaar
GRATIS verzekerd
IN ÉÉN MAAND:
In Amsterdam 2109
verkeersongevallen
AMSTERDAM, 24-8. Van de 2.109
verkeersongevallen die in de maand
juli ter kennis kwamen van de
Amsterdamse politie, moesten 266
ongevallen als ernstig worden ge
kwalificeerd. In juli vorig 'jaar
waren deze cijfers 2.083 en 287.
552 (548) Personen werden in juli
1961 slachtoffer van het verkeer,-
een stijging dus van 0.7 procent.
Het aantal gedoden en ernstig ge
wonden bedroeg in de verslag-
maand 175 (juli 1960: 180), twaalf
(vorig jaar: tien) personen vonden
de dood door het verkeer.
Op 29 augustus zal het dan dertig
jaar geleden zijn dat wijlen wet
houder C. Blom burgemeester
Röell in zijn. ambt installeerde en
om aan deze dag enige luister bij
te zetten wordt dinsdagmiddag a.s.
een buitengewone openbare verga
dering van de raad der gemeente
Westerschouwen gehouden op het
gemeentehuis te Haamstede. De
aanvang is gesteld op half drie. Na
afloop der vergadering wordt aan
burgemeester en mevrouw Röell
een receptie aangeboden in het
Dorpshuis te Renesse, waarvan de
aanvang is gesteld op half vijf.
Uit een militair milieu
Jhr. Röell werd in 1902 geboren
als zoon van een officiersgezin te
Utrecht. Door het militaire beroep
van zijn vader verwisselde het ge
zin Röell nogal eens van woon
plaats en zo woonde jhr. Röell als
jongen in Den Helder, Leiden, Den
Haag en Middelburg. Na het beha
len van het einddiploma van de
HBS werd jhr. Röell aangesteld als
volontair op de gemeentesecretarie
van Etten-Leur (op 1 september
1919) alwaar hij het bracht tot
ambtenaar.
In die tijd gingen de gedachten
van jhr. Röell reeds uit naar het
burgemeestersambt, speciaal naar
dat van Haamstede. Hij solliciteer
de maar had weinig hoop op een
benoeming en besloot daarom zijn
vakantie door te brengen en wel in
Noord-Afrika in de Lybische woe
stijn, waar het plaatsje Nefta ligt.
In dat plaatsje bereikte hem het
telegram met de benoeming tot
burgemeester van Haamstede van
jhr. R. J. H. Q. Röell, ambtenaar
ter secretarie van Etten-Leur. De
installatie volgde reeds op 29 au
gustus 1931 en met grote ijver
wierp de burgemeester zich op de
hem opgedragen taak zodat bij
reeds spoedig de achting en sym
pathie van zijn gemeentenaren wist
te winnen en van de ook toen reeds
aanwezige badgasten.
Mijn werk heeft mij altijd het
meeste plezier gedaan, zegt burge
meester Röell, die vooral geïnteres
seerd is in de ontwikkeling van
zijn gemeente als recreatiegemeen
te.
Na zijn installatie kon burge
meester Röell al spoedig tonen wat
hij waard was in de strijd met Zie
rikzee over de aanleg van een
vliegveld. De opening van het
vliegveld geschiedde met vlag en
wimpel - te Haamstede. Toch zit
het burgemeester Röell bijzonder
dwars dat het vliegveld door de
Ryks Luchtvaart Dienst is afge
keurd en is het zjjn bedoeling nog
al het mogelijke te doen een lucht-
verbinding met de grotere steden
tot stand te brengen.
Een reden tot grote dankbaar
heid in de ambtsperiode van bur
gemeester Röell was ook de tot
standkoming van het rusthuis
„Duinoord". Bijzonder veel liefheb
berij heeft jhr. Röell immers altijd
getoond in het medisch-sociale
werk en vandaar ook zijn benoe
ming tot voorzitter van de afdeling
Haamstede van het Groene Kruis
en - later - tot voorzitter van de
Provinciale vereniging. Daarom is
het duidelijk dat het burgemeester
Röell nog altijd bijzonder spijt dat
nog steeds geen verpleeginrichting
op het eiland aanwezig is voor
chronische zieken.
Burgemeester Röell ziet hier
echter nog altijd een mogelijkheid
toe door de aanbouw van een der
gelijke inrichting aan het Rode
Kruis ziekenhuis te Zierikzee of
aan het rusthuis Duinoord te
Haamstede.
Zorgelijk gestemd is burgemees
ter Röell over de grote toename
van het toerisme, speciaal over de
enorme uitbreiding van het gemo
toriseerde verkeer. Jhr. Röell zegt
dan ook: „Hier moeten spoedig
maatregelen worden genomen,
vooral de aanleg van nieuwe wegen
en parkeerterreinen zal de gemeen
te nog veel hoofdbrekens kosten".
Jhr. Röell zegt dit tot ons geze
ten in een kamer die de naam van
burgemeesterskamer amper waard
is. Een nieuw gemeentehuis zou
bepaald geen overbodige luxe zijn
en is dan ook een punt dat zeker
aandacht heeft.
Vruchtbare tüd
Als we samenvatten wat in de
ambtsperiode van burgemeester
Röell zoal tot stand is gekomen -
we noemden het reeds - is de aan
leg van een vliegveld wel het meest
spectaculaire geweest. In die jaren
nam echter ook de fruitteelt een
grote vlucht, al zijn de moeilijkhe
den van vandaag op dit gebied
weer erg groot. In de tweede we
reldoorlog was de burgemeester
gedwongen voor enige jaren zijn
gemeente te verlaten en uiteraard
bracht ook de ramp van 1953 veel
en moeilijk werk, zoals de plaat
sing van de Oostenrijkse en Noor
se woningen. De straatverlichting
werd in de loop der jaren gemo
derniseerd, Haamstede kreeg een
nieuwe kleuterschool, de haven van
Burghsluis werd vergroot en kreeg
een nieuwe loswal. De nieuwe rio
lering nadert zijn voltooiing. Het
(kostbare) uitbreidingsplan werd
vastgesteld in 1958 en in datzelfde
jaar vond herstel plaats van de aan
het vliegveld toegebrachte oorlogs
schade. In 1960 begon de aankoop
van grond zuidelijk van het Boom-
gaardwekken, de straten werden
van een asfaltlaag voorzien en
Haamstede kreeg de beschikking
over een verplaatsbare muziektent.
Niet te vergeten is de herinde
ling van de gemeenten, waardoor
burgemeester Röell in plaats van
één over vijf gemeenten de lei
ding kreeg toevertrouwd. Ook
deze nieuwe taak vervult de bur
gemeester met veel energie.
Zeker zal het de jubilaris dins-
ig a.s. niet aan belangstelling
ontbreken en zullen allen in
Westerschouwen n& deze dag
met vertrouwen het kundige be
leid van burgemeester Röell voor
de volgende vijf jaren tegemoet
zien.
„MERKWAARDIGE VERSCHUIVING"
Arbeidsmarkt kampt met groeiend tekort
aan ongehuwde vrouwen
Drie Oostduitse
politiemannen gevlucht
TRAVEMÜNDE, 25-8. Drie leden
van de Oostduitse grenspolitie, die
deel uitmaakten van de bemanning
van een motorboot van de politie,
zijn met hun vaartuig, waarop zich
nog negen anderen bevonden, de
haven van de Westduitse plaats
Travemünde bij Lübeck binnenge
lopen en hebben daar om politiek
asiel verzocht.
De motorboot was uit Wismar
vertrokken en voer op de Oostzee,
toen het drietal zich van het schip
meester maakte en de andere op
varenden in bedwang hield. Het
vaartuig voer met grote snelheid
de haven van Travemünde binnen.
AMSTERDAM, 24-8. „De inge
wijden ter zake van de arbeidsver
houdingen in ons land weten reeds
geruime tijd dat het aanbod van
vrouwelijke werkkrachten beneden
de primaire verwachting blijft.
Aangezien nu in Nederland de ar
beid van de gehuwde vrouwen een
te verwaarlozen factor mag worden
genoemd, moet als vanzelf de vraag
rijzen, of mogelijk, door welke oor
zaak dan ook, de huwelijksfrequ
entie is toegenomen, zodat het aan
tal ongehuwde vrouwen gedurig
zou verminderen. Hier ligt inder
daad het zwaartepunt van het pro
bleem. In onze samenleving -vol
trekt zich een merkwaardige, de
mografische verschuiving, waar
van de gevolgen nog niet ten volle
kunnen worden overzien".
Dit schrijft prof. dr. J. P.van
Rooijen in „economisch-statistische
berichten" in een artikel onder het
opschrift: „Het groeiend tekort aan
ongehuwde vrouwen". Hij stelt vast
dat de huwelijksfrequentie sinds
de oorlog in niet geringe mate is
gestegen „nu de meisjes zich in
zeer hoge nuptiale kansen verheu
gen mogen" en hij besluit: „onder
deze radicaal veranderde omstan
digheden lijkt het uitgesloten, dat
de verzorging van het nationale
produkt alleen door de mannen en
de - in aantal voortdurend afne
mende - ongehuwde vrouwen ter
hand wordt genomen.
De tijd is aangebroken, dat sen
timentele overwegingen omtrent
inschakeling van gehuwde vrou
wen in het arbeidsproces terzijde
worden gesteld, terwijl de overheid
tot taak heeft om haar fiscale greep
zodanig te beperken, dat het zelf
standig karakter van de arbeids-
NEW DELHI, 24-8. Premier Neh
roe van India zal 6 september voor
een bezoek van ongeveer vier da
gen in Moskou aankomen na het
bijwonen van de conferentie van
niet aan een wereldblok gebonden
landen in Belgrado.
Nehroe was in 1955 voor het
laatst in de Sowjet-Unie. Zijn ko
mende bezoek is in antwoord op
een uitnodiging van premier
Chroesjtsjef, toen deze vorig jaar
in India was.
bekwaamheid der gehuwde vrouw
volstrekt wordt erkend".
Voorts merkt prof. van Rooijen
op, dat het jongste advies van de
S.E.R. ten aanzien van de verla
ging- van de leeftijdsgrens binnen
het raam van de A.W.W. in het
licht van het bovenstaande een
pijnlijke indruk maakt.
Ingezonden mededeling:
bessengenever
van topklasse!
Met sodawater
ook een
heerlijke frisse/
schuimende
longdrink
5.60
per fles
Mail gedood
door vallende muur
ENSCHEDE, 24-8, Bij het atbre-
ken van een huis op de hoek van
de Veenstraat en de Brinkstraat in
Enschede is donderdag omstreeks
half *twee een stuk muur ingestort.
Drie personen, die op de begane
grond aan het werk waren, werden
door het puin getroffen. De 28-
jarige sloper J. V. uit Enschede
werd gedood. Twee andere slopers
liepen lichte verwondingen op.
Van elfde verdieping
torenflat gestort
UTRECHT, 24-8. De 33-jarige ar-
beider C. L. uit Haarlem, is don
derdag van de elfde verdieping van
de nog niet geheel voltooide toren
flat aan de Neudc in Utrecht ge
vallen. De man is in zorgwekkende
toestand naar het Academisch zie
kenhuis gebracht. Hij heeft onder
meer een schedelbasisfraktuur.
In de afgelopen zes dagen zijn
in de zuidoostelijke provincies van
Zuid-Korea 25 mensen aan slaap
ziekte overleden. Hondcrd-en-vier
personen lijden aan de ziekte.