SPIONNE IN PLASTIC -
1960
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE ZATERDAG 31 DECEMBER 1969 N*. 1S697
Vermindering famitielcden\
Amerlk militairen overzce\
\BAMPtAH6E VLOEOtOlVEN I
\IH JAPAN EN PAKISIAN
[Kennedy presidentl
Verenigde Staten
j VEBHINüEBIIIC BUSS STBUOKRACHlEH\ V*"\.
"^r.dpcol
{Russisch-Amerik.
incidenten U2 en RBZ7|
\AMEBIKAANSE BEIAHNSS. I
\3AIANS IN MOEUIJKHEOENl
Duitsland bctaolt
geen legcringskos-
ten oon de V. S
VERENIGDE
STATEN
Wïoü
\KABEl OOOBHAN
\Commun. topconferentie\
SOVJET UNIE o
jW/ëmvc franc I
\Nieuwe roebel1
- ,'W' C
[Onlusten|
1 CUBA PRO. RUSSISCH
PEA2IE
v jïopconferent iel
V |Porijs mislukt I
stix-t atlantISchcT
S Lagaillarde
a. vlucht naar Spanje
Turkije
SïpA/D/SCQS-
llKroonprlns van
•Perzlë geboren
Indon. infiltratie]
Ertntar
Hevige
natuurramp
\SIAATS6BEEP
UNTJBKI/E I
ICREHSCESCHIl ll/HIA - CHUÏA\
Aardbeving
|inAgodir 1
om de macl
|Afseheiding Kotong<
Orkaan en vloedgolf
In Pakistan
I Franse proefI
explosie/ SA HA BA)
Eichmann
gearesteerd
j O LY M PI SC HE SPELEN IN RON'
Anarchie no onaf- I J
ihonkelijkheid Kongol UNIE VAN
-\^2jiDAFailA
11 ...i i .v. j'iii i'i* ii j*i i iTntiWiftfoifo
Onbekende duik- 1
boten voor de kust
Verzet tegen apart-
held In Zuid Afrika
scherpere koude
oorlog
Veel rumoer was er rond de Congolese politikus Loemo,emba, die het
in Congo voor het zeggen scheen te krijgen. Andere „sterke mannen"
drongen hem evenwel van zijn plaats. Hier ziet men Loemoemba ge
fotografeerd met secretaris-generaal Dag Hammarskjoeld.
Het is wel zeer waarschijnlijk,
dat het jaar 1960 in de geschiede
nis zal voortleven als ,het jaar van
Afrika'. Niet alleen dat 1960 begon
en eindigde met bizondere aan
dacht te vragen voor het Algerijn
se probleem- In de loop ervan wer
den alle Franse koloniën onafhan
kelijk (behalve dan Frans Soma-
liland) benevens Italiaans Somall-
land en de grootste Afrikaanse
staat: het voorheen Britse Nigeria,
met 35 miljoen inwoners. Dan was
het grote feit de onverwachte en
onvoorbereide ontvoogding van
Belgisoh Congo, wat tot een drama
leidde.
Nauw daarmee samen hing de
verheviging van de koude oorlog,
de botsing van belangen en ideo
logieën juist in Afrika. Ook elders
werd die oplaaiing van de tegen
stelling tussen de Atlantische en
de Sowjetwereld voelbaar, o.a. in
latjjns-Amerika (Cuba) en door de
mislukking in mei van de topcon
ferentie in Parijs. Een en ander
bracht mede, dat de meningsver
schillen tussen Moskou en Peking
geringer werden, zoals op de con
ferentie van communistische lei
ders in Moskou, in november dui
delijk werd. Een radicalisering van
het communisme in zijn strijd met
het zogenaamde „imperialisme"
werd gedemonstreerd. Alles teza
men: een jaar van toegenomen
spanningen.
JONGE NEGERSTATEN
De Fransen hebben, sneller dan
werd verwacht, de leden van de
Frans-Afrikaanse gemeenschap
volkomen onafhankelijkheid ver
leend. Een deel van die staten is
zo zwak dat zij financieel en mili
tair nog geheel van de subsidies en
steun van het moederland afhan
kelijk zijn gebleven. Doch andere,
zoals de Franse Soedan (nu Mali
genaamd) volgen het voorbeeld
van Guinea, en kwamen in oppo
sitie te staan tot Parijs.
Merkwaardig was, dat zelfs de
Ivoorkust, met de zeer gematigde
leider Houphouet-Boigny, zijn be
leid begon te radicaliseren. Mali
en Guinea gingen op de weg van
een soort Unie, zoals Guinea reeds
eerder had aangegaan met het
vroeger Britse Ghana, dat onder
leiding van Nkroema ook al link
ser werd. Dat wil zeggen dat de
communistische invloeden er toe
namen, vooral die van China, dat
meer aanhang in Afrika won dan
de Sowjet-Unie, omdat die tenslotte
Europees en overwegend blank is.
Het voorbeeld van Ghana en Ni
geria inspireerde de Oostafrikaan-
se (Britse) negers tot het eisen van
snelle ontvoogding. Tot ernstige
conflicten kwam het in Niassaland,
dat zich wilde vrij maken uit de
federatie met Rhodesia, omdat
daar blanken de leiding hebben.
Niassaland wilde zich eerder aan
sluiten bij Tanganjika.
Het is geen wonder, dat in Zuid-
Afrika ernstige onlusten voorkwa
men, waarbij de negers staakten
en demonstreerden, teneinde gro
tere bewegingsvrijheid hogere lo
nen en meer rechten te verkrijgen.
De apartheid bleef gehandhaafd,
doch voor het eerst kon men spre
ken van politieke woelingen, waar
bij tientallen doden vielen.
De Kongolese anarchie.
Doch duurzaam bleken de wan
orde en de gevechten in Kongo,
dat tot ontbinding overging, nadat
de Belgen het op 30 juni de onaf
hankelijkheid schonken. België
deed dit in de overtuiging, dat het
nog jaren lang als economische
macht en politieke raadsman kon
optreden. Dat zou ook wel heil
zaam zijn geweest, want er waren
geen intellectuelen, geen militaire
bevelhebbers, geen technici en
geen bestuursambtenaren uit de
negers gevormd. Maar de golf van
onafhankelijkheidsdrang overspoel
de alles.
De centrale regering van Loe
moemba, de premier die door het
parlement was benoemd, had geen
gezag. Een Kongolese natie was er
niet, slechts zes provincies waarin
bepaalde figuren invloed hadden
onder hun stamgenoten. In de
anarchie schiep Tsjombe de onaf
hankelijke mijnprovincie Katanga
onder Belgische economische en
administratieve voogdij.
President Kasavoeboe stond toe,
dat plotseling opgekomen leger
aanvoerders premier Loemoemba
en het parlement naar huis zonden
De Belgen voelden zich bedreigd
en vluchtten bij tienduizenden.
Daarna kwamen er echter duizen
den terug, om als adviseurs in Ka-
tanga en als een macht achter Ka
savoeboe weer een rol te spelen.
De Ver. Naties zonden een politie-
leger om te trachten de Europea
nen te beschermen en burgeroor
log te verhinderen. Zij erkenden
na veel geharrewar Kasavoeboe
als president.
Strijdtoneel
De Sowjetlanden en vele Afro-
Aziatische staten spraken van
nieuwe kolonisatie en bleven Loe
moemba erkennen. Deze viel in
handen van de legeraanvoerder
Moboetoe en werd ernstig mishan
deld, wat de gemoederen nog meer
in beweging bracht. Aan het einde
van het jaar was de koude oorlog
overgeslagen op Afrika en deden
de gematigde regimes al hun best,
de communistische invloeden te
weren. De Amerikanen onthielden
zich van militaire interventie om
geen olie op het vuur te werpen.
Maar het was duidelijk, dat het
nieuwe jaar zou ingaan met als
voornaamste probleem het zwarte
werelddeel.
De Franse president De Gaulle
begreep, dat hij actief moest trach
ten, een einde te maken aan de
oorlog in Algerije, omdat anders
ook dit Franse gewest het toneel
zou worden van de koude oorlog.
Reeds dreigden de vechtende na
tionalistische moslims de hulp te
aanvaarden van China. Daarom
vroeg De Gaulle het Franse volk,
zich op 8 januari 1961 uit te spre
ken voor het zelfbeschikkingsrecht
der Algerijnen, op voorwaarde dat
eerst het vuren zou zijn gestaakt.
Intussen wilde hij reeds een auto
nome Algerijnse regeringsraad in
stellen, zodat in dit gewest de mos
lims als meerderheid der bevol
king de vertegenwoordigende en
uitvoerende organen zouden be
heersen. De negerrepublieken be
gonnen aan te dringen op erken
ning van het recht op onafhanke
lijkheid van Algerije en De Gaulle
deed nieuwe consessies.
Algerijns probleem
Al verleden jaar september had
De Gaulle een en ander in uitzicht
gesteld. In januari 1960 was daar
door een muiterij ontstaan onder
de Europeanen in Algerije, die van
geen zelfstandigheid van dit ge
west wilden weten. Toen had de
Gaulle gezegevierd. In december
ontstond een nieuwe onrust, maar
bij zijn bezoek aan Algerije wist
de Franse president te tonen, dat
het leger geen gemene zaak maak
te met de Europese extremisten.
Hij zette zijn pogingen voort, de
moslims voor zich te winnen door
hun zelfbestuur toe te zeggen en
de vechtende nationalisten te iso
leren. Van onderhandelingen met
deze rebellen was nog geen sprake
De vraag was, of het Franse leger
dit zou aanvaarden. Zo bleef de
oorlog in Algerije woeden. Maar
verondersteld werd, dat onderhan
delingen met de rebellen in 1961
toch wel mogelijk zouden zijn.
Koude oorlog
Intussen was in mei gebleken,
dat de poging tot ontspanning tus
sen Rusland en Amerika schip
breuk hadden geleden. Het ver
schijnen van een Noordamerikaans
spionage-vliegtuig boven de Oeral,
dat werd neergeschoten, was voor
Chroesjtsjow aanleiding, de top
conferentie in Parijs te doen mis
lukken voordat zij was begonnen.
Hij hield officieel vast aan de stel
ling, dat vreedzame coëxistentie
mogelijk was. Doch het was dui
delijk, dat de spanningen waren
toegenomen.
Zij bleken ook rond Berlijn,
waar de Oostduitsers het verkeer
van de Westduitsers met west-
Berlijn bemoeilijkten. En toen in
november te Moskou de hoogste
communistische leiders bijeen wa
ren, werd een agressieve resolutie
aangenomen tegen het „westelijk
imperialisme", dat een oorlog zou
willen ontketenen zoals de Chine
zen steeds hadden beweerd. Wel
werd gezegd, dat de opstandige ar
beiders en de anti-koloniale krach
ten zulks zouden verhinderen en
dat de oorlog niet onvermijdelijk
was door de revolutionaire tegen
stand daartegen. Doch meer dan
voorheen werd een beroep gedaan
op het bevorderen van de wereld
revolutie tegen het „imperialisme".
Cuba
Op vele fronten werd de strijd
gestreden. China ging voort, India
te verontrusten. In Laos duurde de
burgeroorlog tussen pro- en anti
communistische bewegingen. Met
genoegen zagen de Russen, dat
Turkije, een westelijk bolwerk, in
nerlijk verdeeld bleek: een mili
taire staatsgreep leidde tot de ar
restatie van het ministerie-Mende-
res.
De leden van de N.A.V.O. drongen
aan op verdere uitrusting van hun
legers met kernwapenen. Doch
spectaculair was het binnendrin
gen van sowjet-invloed in Cuba,
waar een links socialistisch regime
allerlei communistische maatrege
len nam, in heftig conflict kwam
met de V.S. en toen economische
steun kreeg van alle sowjetstaten.
Op de drempel van de V.S. von-
de de communistische landen een
ideologische basis. Dit feit illu
streerde meer dan iets anders, in
welke mate 1960 het jaar was van
verontrustende spanningen.
HET GEBEURDE IN HET BUITENLAND IN I960
De arbeidsmarkt
in 1960
AMSTERDAM 22-12. „De toe
nemende werkgelegenheid leidde in
I960 tot grote spanningen in ver
schillende sectoren van de arbeids
markt", aldus dr .ir. D. R. Mans-
holt, directeur-generaal voor de
arbeidsvoorziening, in een artikel
De arbeidsmarkt in 1960" in de
heden verschenen E S.B. Het ontoe
reikende aanbod van werkkrachten
vormt, volgens de schrijver, voor
vele industriële bedrijfstakken een
rem voor de produktie. De con
juncturele spanningen hebben een
grotere mobiliteit van de arbeids
markt tot gevolg gehad o.a. ten
gunste van west-Duitsland. De
schaarste leidde tot het werven van
Italianen binnen het kader van de
E.E.G. De gemiddeld geregistreer
de arbeidsreserve van mannen
daalde van 71.000 in 1959 tot 46.000
in 1960. Dr. Mansholt komt tot de
volgende vooruitzichten voor 1961:
..De verwachting, dat de conjunc
tuur zich in het jaar 1961 zal blij
ven ontwikkelen is voorshands niet
optimistisch".
Volledige werkgelegenheid
De volledige werkgelegenheid is
echter een toestand van overspan
ning op de arbeidsmarkt geworden
en de vraag is, in hoeverre er na
uitputting van de geregistreerde
arbeidsreserve en opneming van de
groei der beroepsbevolking ad 35
duizend mannen nog andere reser
ves zijn, die de produktiecapaciteit
verder kunnen opvoeren. Het sti
muleren van de industriële ontwik
keling buiten het westen en in het
bijzonder in de probleemgebieden,
alsmede het aantrekken van bui
tenlandse arbeidskrachten om in
onze tekorten te voorzien kan
slechts in beperkte mate soelaas
bieden aan de conjuncturele span
ningen. Deze activiteiten dienen
echter te worden voortgezet, ter
wijl daarnaast de trek uit de grens
gebieden zoveel mogelijk dient te
worden tegengegaan door het
scheppen van gunstige voorwaar
den in eigen land.
Anderzijds dient zowel in de pro-
duktieve als in de consumptieve
sfeer gewaakt tc worden voor over-
zijn. Als we nog langer blijven
plakken komen we op het bureau
voor gevonden voorwerpen terecht.
Kom, wie het eerst bij zijn hok
je is".
Maar Bonnard had geen zin meer
om te rennen en in gedachten ver
zonken liep hij terug. Nog diezelfde
avond had Louise een lang tele
foongesprek met Jean vanuit haar
pension. Ze gaf hem zo letterlijk
mogelijk verslag van wat er tussen
haar en Bonnard besproken was.
Jean leek wel ietwat onthutst, toen
hij hoorde, dat Bonnard volkomen
op de hoogte was met zijn nieuwe
produkten.
„Gaat Bonnard nog meer dingen
van ons namaken?" vroeg hij ge
spannen. „Dat zou jammer zijn
voor André. Die nieuwe toepassin
gen waren zijn idee, wist je dat al?"
„Ik geloof het niet, Jean. Bon
nard maakt niet graag iets na, be
halve dan wat buitenlands goed
waarvoor hij licentie heeft. Maar
is dat werkelijk? Had André dit
uitgedacht?"
„Jazeker! Hij reist nu voor ons,
zoals je weet en hij schijnt een fijne
neus te hebben voor nieuwe toe
passingen. Een maand geleden
kwam hij met deze dingen. Ik
lachte er eerst wat om, maar hij
kwam aanzetten met een prijsover-
zicht van die rotan spullen en toen
bleek dat wij er inderdaad ruim
schoots onderdoor konden. Begrijp
je?"
„Natuurlijk. Maar wie kan de
man zijn, die bij ons voor Bonnard
spioneert? Heb jij enig vermoe
den?"
„Jawel. Die man kan nl. nooit
lang bij ons in dienst zijn, omdat
Bonnard in de tijd toen jij bij hem
in dienst kwam, opvallend slecht
over ons geïnformeerd was. Dat is
jou toen ook opgevallen. Nu, na die
tijd, ik denk van een maand gele
den, is er door ons één nieuwe
werkkracht aangenomen; een
chauffeur, die nu met een bestel
wagen rijdt. Doordat hij allerlei
spullen voor ons van het station
afhaalt en wegbrengt, kan hij na
tuurlijk aardig op de hoogte zijn.
Hindert niet, ik zal mijn maatre
gelen nemen en zorgen dat hij on
juiste berichten doorgeeft! Maar
kom jij voorlopig niet hier naar
toe, want het is natuurlijk moge
lijk dat hij jou óók kent. Gesnapt?"
ken en op het artikel van Tom
Becker komen er nog wel meer af,
want daar staat het natuurlijk als
klap op de vuurpijl vermeld. En
misschien hindert het niet dat het
zo ontzettend duur is".
„Is het zó duur?"
Bonnard kwam naast haar zitten.
„De duurste soort die ik ooit heb
gemaakt Ja, je hebt me wat moois
geleverd Wij zitten hier nu een
maal in een landje, dat geen aard
olie-derivaten heeft en alles voor
je goudplastic zal moeten worden
ingevoerd. Maar dat geeft niets:
het is een goed soort en zal het best
doen".
Dat was een pak van haar hart.
Met dit plastic zou hij in elk geval
de Dubois' geen schade kunnen be
rokkenen. Ze zou zo gauw mogelijk
een stukje opsturen naar Jean.
Misschien had d'e er wat aan. De
samenstelling kende ze bijna uit
haar hoofd.
Ongemerkt was het nu volkomen
donker geworden. Ook Louise
merkte het nu pas. „Ik geloof, dat
het tijd wordt om op te stappen,
Paultje. Er staan al mensen naar
ons te kijken alsof we versteend
HET RAADSEL VAN LOCH-NESS
3. „Duizend duivels nog-an-toe!" bult de man, die door de
zware houten bal getroffen is. Als door een adder gebeten springt
hij van zijn stoel. Zijn gezicht, dat purperrood is van woede, zit
vol met klodders dampende pap en op de plek, waar Agua's bal
zijn kale schedel raakte, zwelt langzaam een buil.
„Wie is die overgehaalde ideoot, die die kegelbal heeft gegooid!"
ot »--A1o woest en h'* werat fonkelende blikken over het
„Ikehik vrees, dat ik dat was", hakkelde Agua ontzet.
„Het spijt mij oprecht, sir, ik bied u mijn verontschuldigingen aan".
„Verontschuldigingen?" schreeuwt het mannetje fel. „Mijnheer,
ik eis genoegdoening! Alleen een tweegevecht kan volstaan om de
eer van mij, sir John Appleblossem, te verdedigen! Hier, ik werp u
de handschoen toel" En. de daad b" het woord voecend. wejat hii
In juni bracht de Israëlische premier David Ben Goerion een onofficieel
bezoiek aan ons land. De foto toont hem na aankomst in geanimeerd
gesprek met de Nederlandse minister van buitenlandse zaken, mr. J. M.
A. H. Luns.
Ofschoon zijn woorden haar he
vig verontrustten omdat hij zo goed
op de hoogte bleek met Genève,
voelde Louise toch een grote vol
doening in zich opkomen. Dus hij
spioneerde ook! Wel, wie kaatst,
moet de bal verwachten. Ze moest
lachen om de situatie, dat hij hier
zijn fabrieksgeheimen met haar be
sprak, met haar, die alles linea rec
ta zou overhevelen naar de ge
vreesde concurrent. En toch
In elk geval was het nu het ogen
blik om méér te weten te komen
Hij lag nu heerlijk uit te rusten in
het zand, de ogen gesloten. Onbe
wust van het gevaar.
„Maar wij hebben het goudplas
tic", zei ze „Dat hebben de Dubois'
in elk geval niet! Wat ga je er mee
doen, Paul?"
Hij gaapte lui en langdurig. „Het
Louiseplastic bedoel je? Wel meisje,
alle mogelijkheden uitbuiten die er
zijn. Allerlei sier- en kunstvoor
werpen van maken, zoals ringen
voor kinderen en misschien na-
maakstenen. Misschien kan het ook
gebruikt worden om andere soor
ten bij te kleuren. Volgende week
komen er wel twintig lui naar kij
