i
Militante emancipatie in Pakistan
I wij ouders zou zij er Ansje kwaad mee doen
ZWITSAL
Zijn bejaarden te benijden
1jood\vrill
few1
De jaren waarop wij wachten
Drink
MOEDER WORDEN...
Succes van Olympische
Spelen reeds verzekerd
Hondsdolheid
op Groenland
OVERSTROMINGEN
IN INDIA
Beeldbuis
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE vrijdag 2 september i960 No. im
DE SLUIER VERDWIJNT
Opheffing uit haar onderworpen staat niet direct bereikbaar
KARACHI. In de grote steden,
als Cairo en in de woestijndorpen
van bijvoorbeeld Irak maakten wij
kennis met een deel van het Ara
bische leven dat voor westerlingen
heel moeilijk goed te begrijpen is:
de verhouding tussen man en
vrouw.
De vaak nog zo onderworpen
staat waarin de vrouw, gehuwd of
ongehuwd, haar leven slijt, ver
schilt naar plaatselijke omstandig
heden en is sterk afhankelijk van
opvoeding en ontwikkeling van de
bevolkingsgroepen. Maar nog over
al heerst de man absoluut en moet
de vrouw zich voegen naar een
stelsel van gedragsregels, die volks
gewoonten en godsdienst haar op
legden.
In Bagdad de thee gebruikend bij
één van onze Arabische vrienden,
waarbij wij door de heer des hui
zes werden ontvangen en gastvrij
onthaald, zou het indruisen tegen
goed fatsoen om te informeren naar
het welzijn van de echtgenote.
Vier visite's heeft het geduurd
alvorens wij kennis maakten met
Laman, zijn vrouw, die in Amerika
gestudeerd en een graad gehaald
had, maar in haar geboorteland
zich opnieuw moest onderwerpen
aan de gewoonten van haar volk.
Heel langzaam maar maakt een
moderner bevolking zich los van
wat traditie heeft overgehouden
van de strenge voorschriften uit de
bijbel der Mohammedanen: de
Koran.
ONGEZIEN VOOR
DE BUITENWERELD.
Bij de Arabieren leefde de vrouw
in volkomen afsluiting van de we
reld. Zij woonde in een apart deel
van het huis. Geen andere man dan
haar eigen, of haar zoon, mocht
ooit een blik op haar werpen. Van
het leven buitenshuis zag zij niet
meer dan de nauwe spleten die tot
ramen van haar vertrekken dien
den, haar toelieten óp te merken.
Zij bleef ongezien voor de buiten
wereld.
Mohammed, Allah's profeet, was
een wijs man. Hij begreep dat zulk
een leven lichamelijk en geestelijk
ongezond was en als één van de
vele revolutionaire daden door hem
gesteld, bepaalde hij dat vrouwen
zich voortaan naar buiten zouden
mogen begeven. Tegemoetkomend
aan niet gemakkelijk opzij te schui
ven tradities van zijn volk, zou de
afsluiting voor de blikken van an
deren door de sluier gewaarborgd
zijn.
Wat voor vele culturen geldt, is
zeker waar voor die van de Islam:
ook deze vooruitstrevend bedoelde
maatregel werd door onbegrip van
de achtergronden tot een kracht,
die remmend werkte op de ontwik
keling van moderner opvattingen.
EMANCIPATIE WINT VELD.
Toch winnen nieuwe ideeën veld.
In Cairo treft men nog maar heel
zelden een gesluierde vrouw. In de
mondaine clubs zagen we de Egyp
tische een oud spel spelen met nieu
we middelen. In geraffineerde
kleuren en stoffen uitgevoerde voi
les, die zij kan oplichten om het
gezicht te ontbloten, spreken met
„ik-mag-je-wèl" mee, bij toenade
ring van een lid van de andere
sexe. Met dezelfde bedoelingen
werpen dansmeisjes in de Arabi
sche cabarets haar gezichtssluiers
temidden van een opgetogen pu
bliek, daarmee een climax berei
kend in haar optreden.
In de straten van Bagdad blijkt
hoeveel vrouwen - vooral de jon
gere - zich het gebruik van de wes
terse kleding eigen maakten. De ge-
zichtbedekkende sluier is vaak ver
vangen door de „abah", een langs
het achterhoofd neervallend, tot de
grond reikend kleed, dat op straat
het moderner toilet verbergt.
Anders liggen de zaken bij de
woestijnbevolking en in kleine dor
pen, waar moderner stromingen
nog niet konden doordringen.
PAKISTAN VOORAAN.
In het ook Mohammedaanse Pa
kistan, zelfs in de hoofdstad Kara
chi, wordt de „Burkha", het vor
meloze witte gewaad dat de vrou
wen van top tot teen verbergt nog
veel, in alle kringen, gedragen.
Maar in geen land als in deze
jonge staat hebben wij een zo mili
tante emancipatiebeweging aange
troffen, strijdend tegen verouderde
verhoudingen, tegen polygamie, te
gen het weren van vrouwelijke in
vloed op onderwijs en regering.
Nergens in Azië zagen w\j jonge
vrouwen met zoveel fierheid de
nationale dracht tonen als hier,
wanneer tot afschaffen van de le
lijke bedekkende sluier is besloten.
Een ontwikkeling die onderwijs
en meer sociale welv.aart zeker zul
len bevorderen.
Ruim duizend
nieuwe gevallen
van huidziekte
DEN HAAG, 31-8, Het ministerie
van Sociale Zaken en Volksgezond
heid deelt mede: over de ziekte,
welke in verband staat met het
nuttigen van „Planta" margarine
in nieuwe samenstelling deelt de
geneeskundige hoofdinspecteur mee
dat de artsen veel medewerking
verlenen om een inzicht te verkrij
gen in de mate waarin deze ziekte
voorkomt. Een groot aantal artsen
doet dagelijks aangifte van het
aantal nieuwe gevallen. Daarbij
geven vele artsen persoonlijk in
lichtingen, waarbij vele uitvoerige
gegevens worden verstrekt over de
aard en de ernst van de ziekte en
over de behandelingsmethoden,
welke door hen worden gevolgd.
Vanaf maandag tot en met woens
dag zijn dagelijks ruim duizend
nieuwe gevallen ter kennis van de
geneeskundige hoofdinspecteur ge
bracht. Er hebben zich geen nieuwe
sterfgevallen voorgedaan.
Ansje kan een gelukkig kind ge
noemd worden, want ze heeft een
moeder, die een onuitputtelijke fan
tasie bezit. Een moeder, die boven
dien zo jong is, dat ze zich nog ge
heel kan verplaatsen in de wereld
der verbeelding van haar kind. Als
ze samen hun dagelijkse wandeling
door het bos maken, vertelt Ansje's
moeder over elfjes en kaboutertjes
en samen zien ze werkelijk die
sprookjeswezentjes achter struiken
en bomen en in de bloemen. Ansje
gaat er zo in op, dat ze nauwelijks
haar voetjes op de dikke laag bla
deren durft te zetten. Er zou im
mers best een kaboutertje onder
kunnen zitten
Iedere avond voor het slapen
gaan wordt er ook een verhaaltje
verteld. Moeder heeft daarbij geen
boekjes nodig; de mooiste sprook
jes schudt ze zomaar uit haar
mouw. Moeder's sprookjes eindigen
nooit droevig of beangstigend. Dat
is juist het heerlijke van die zelf
verzonnen verhalen: je kunt er net
zo'n mooi slot aan borduren, als je
zelf wilt. Moeder vindt, dat haar
kind met blijde gedachten moet
gaan slapen en daar help je haar
mee, door haar mooie, blijde en
goede dingen voor te toveren.
Maar niettemin zit er toch wel
spanning in die sprookjes. Soms
dreigt het mis te gaan; soms lijkt
het of er iets heel naars met het
prinsesje of het elfje zal gaan ge
beuren en haar een groot gevaar
te wachten staat. Maar gelukkig
komt er onveranderlijk op het laat
ste ogenblik een sterke, moedige
prins, of een heel slim klein kabou
tertje, om alles weer in het reine
te brengen.
Ansje's hele gezichtje leeft méé.
De grote, blauwe kinderogen han
gen aan moeders lippen. Iedere
trek weerspiegelt, wat moeder ver
telt. En als tenslotte toch alles
maar weer goed afgelopen is, slaakt
Ansje een diepe zucht van verlich
ting. Met een van geluk stralend
snoetje fluistert zij: „Mooi hè,
mam
Wie het niet mooi vindt, is moe
ders tante Dida, die wel eens bij
hen logeert en dan getuige is van
het vaste programma voor het sla-
pen-gaan. Tante Lida is een onge
trouwde, werkende vrouw, die met
beide benen muurvast op de grond
staat en de poëzie en romantiek
van het leven nooit heeft kunnen
ontdekken. Ze bekijkt alles met
een nuchterheid, die ze „gezond
verstand" noemt. En hiermee pro
beert ze de lichte bitterheid, die
enkele in haar jeugd geleden te
leurstellingen in haar hebben ach
ter gelaten, te bestrijden.
Ietwat verachtelijk kan ze haar
neus ophalen, als ze moeders
sprookjes, die kleine Ansje zoveel
voldoening schenken, mee aanhoort.
Later, met moeder alleen, kan ze
dan afkeurend zeggen: „Wat mal,
om dat kind al die verdichtsels op
te dissen. Wat denk je ermee te be
reiken? Het leven is niet mooi en
lief en zacht en in het leven komt
ook niet altijd alles vanzelf op zijn
pootjes terecht. Je kunt beter vroeg
beginnen, .je dochter wat nuchtere
werkelijkheidszin bij te brengen."
Dan lacht moeder fijntjes. Ze is
nog niet zo ver als tante Lida. Het
leven heeft haar tot dusver nog zo
veel moois gebracht, dat ze zelf nog
in tere sprookjes gelooft. Zelf kan
ze op stille zomeravonden nog de
elfenvleugeltjes horen ruisen.
Daarom moet ze Ansje ervan ver
tellen. Zou ze er Ansje kwaad mee
doen Moeder gelooft van niet. Ze
wil haar kind zo lang het kan haar
lieflijke sprookjeswereld laten be
houden. Het werkelijke leven komt
zelf later wel aan het woord.
MARCELLE.
Ingezonden mededeling
BINNENVERINGBED
HAZET-FABRIEKEN ZEVENBERGEN
SCHUIMRUBBERBED
Ingezonden mededeling
1
de enige
echte
Sedert 1912
BESPREKINGEN OVER LANDBOUW-
GARANTIEPRIJZEN 1960-1961 INGELEID
DEN HAAG, 31-8. Minister Ma-
rijnen en vertegenwoordigers van
het bestuur van het Landbouw
schap hebben vanmiddag, in een
hunner periodieke bijeenkomsten,
de procedure met betrekking tot de
prijsvaststelling voor gegarandeer
de landbouwprodukten voor het
oogstjaar 1960-1961 besproken. Een
programma voor de in de komende
weken over dit onderwerp te voe
ren onderhandelingen werd opge
steld. Verwacht kan worden, dat
de prijscalculatierapporten van het
Landbouw-Economisch Instituut,
die voor deze onderhandelingen
een onmisbaar gegeven vormen,
omstreeks 15 september gereed
zullen zijn.
Getracht zal worden tot een voor
overheid en landbouw bevredigen
de wijze van kostprijsvaststelling
te komen. De vraag in welke mate
de produktiviteitsontwikkeling tot
uiting moet komen in de als gege
ven voor de garantieprijzen dienen
de kostprijzen zal daarbij van be
lang zijn.
Ingezonden mededeling
Dit Is de titel van het nieuwe boek van
Dr. W, de Kok. Alles over zwangerschap,
geboorte, babyverzorging en kleuter
opvoeding. Dit waardevolle boek (184
pagina's In fraaie omslag) krijgt U ten
geschenke bij aanschaffing van een
BABYSET DE LUXE <4
Allerwegen stelt men zich wel
eens de vraag, zijn gepensioneerden
te benijden of niet
Het antwoord hierop te geven is
niet zo eenvoudig als het lijkt. Er
zijn positieve en negatieve kanten
aan dit probleem.
Nu kan men uitgaan van het
standpunt, dat een bejaarde kan
gaan uitrusten van het vele werk
dat hij gedaan heeft. Het jachtige
leven is voorbij en hij kan met ge
noegen terugdenken aan zijn werk
zaamheden, hij kan blij zijn met de
vrije tijd die hij ter beschikking
krijgt, hij kan zich onafhankelijk
voelen om nu eens precies te kun
nen doen waar hij zin in heeft.
Doorgaans staat hier in vele ge
vallen een of ander gebrek tegen
over. Hij ziet wellicht geen toe
komstmogelijkheden meer, zelfs
kan hij er aan gaan denken, dat hij
dichter bij het einde van zijn leven
is gekomen, hij zal zich niet goed
kunnen verenigen met het zich
moeten opleggen van beperkingen,
zelfs kan hij zich bezwaard gevoe
len door de opmerkingen van jon
geren, die niet goed kunnen inzien,
dat een bejaarde recht heeft op een
behoorlijke en onbezorgde ouder
dom.
GEVAARLIJKE OPMERKINGEN.
Het komt helaas nog maar al te
vaak voor, dat niet-bejaarden zich
min of meer jaloerse uitlatingen
durven te veroorloven, die de ge
pensioneerden tegen de borst zul
len stuiten.
Het is gevaarlijk zich laatdun
kend uit te laten over bejaarden,
men doet hen de lust vergaan om
van het leven wat hen te wachten
staat nog zoveel mogelijk te maken.
Schampere uitlatingen als men het
heeft over werkzaamheden of hob
bies van een gepensioneerde, zullen
een domper drukken op zijn initia
tief en levenslust waardoor hij zal
gaan piekeren of het wel juist is,
dat hij nog iets doet. Het gevolg
kan zelfs zijn, dat hij volkomen
apatisch wordt en zich tenslotte
maar zoveel mogelijk op de achter
grond houdt.
Dit laatste nu is niets meer of
minder dan misdadig, want een be
jaarde kan er zich in vele gevallen
op beroemen heel wat in zijn leven
volbracht te hebben, waarvoor de
gemeenschap hem dank verschul
digd is. Hij heeft het volste recht
zich af te vragen, wat zijn jongere
collega er van terecht zal brengen,
of deze ook de werklust kan op
brengen die hij opgebracht heeft.
OUD WORDEN EEN MISDAAD?
Jongere krachten beroepen zich
op vele en velerlei sociale rechten,
rechten die hun bij arbeidsovereen
komsten zijn gegeven, maar die zij
te danken hebben aan de noeste
vlijt van hun voorgangers die de
zaken hebben opgebouwd, waar de
jonge garde nu terecht kan.
Vroeger was het een hele presta
tie van een bejaarde als hij zich
staande kon houden, soms zonder
pensioen en ongeschikt tot werken.
Tegenwoordig ontziet men zich
zelfs niet, „die oude" maar te ver
wijzen naar een bejaardentehuis.
Koninklijk paar
naar Rome vertrokken
DEN HAAG, 1-9. H. M. de Ko-
ningin en Z. K. H. Prins Bernhard
zijn vanmorgen met de prinsessen
Beatrix en Irene met het regerins-
vliegtuig in Rome aangekomen.
Zij zullen daar, zoals aangekon
digd, enige evenementen van de
olympische spelen bijwonen.
Zeker, hij kan het treffen, maar
menigeen kan het niet verdragen
daar zich zelf niet te kunnen zijn.
Voorheen was hij onderworpen aan
verplichtingen hem opgelegd door
zijn werkgever, in de toekomst zal
hij zich dan dienen te schikken in
de verplichtingen, die hem het be
jaardentehuis gaat opleggen. Toen
dus als maar verplichtingen, en in
de toekomst eveneens nog vele ver
plichtingen, waaraan hij zich zal
moeten onderwerpen.
Is het dan zo'n misdaad oud te
worden?
DE HELPENDE HAND.
Laat de tegenwoordige jeugd be
denken dat zij veel te danken heeft
aan de arbeid van de tegenwoordi
ge bejaarden, en hen met vreugde
bijstaan in hun moeilijkheden.
Wat betekent het voor een jeug
dig persoon eens een handje uit te
steken als bv. de tegenwoordig ver
plichte zware vuilnisemmers op be
paalde dagen naar buiten moeten,
als de bejaarde zijn eigen bed niet
meer zo goed zelf kan opmaken,
omdat hij zich niet zo gemakkelijk
meer bukken kan!
Jeugd van thans, steekt uw han
den eens uit en help mede, de be
jaarden zolang mogelijk in hun ge
wone doen te doen blijven. Het
kost u toch geen geld en het vergt
maar weinig van uw krachten.
Schaamt u er niet voor, dat ge een
beetje van uw vrije tijd aan een
bejaarde geeft, u zult er ongetwij
feld voor beloond worden. Sluit u
dus aan bij de welwillenden en
brengt meer eerbied op voor de
ouderdom.
In een interview met een Itali
aans blad heeft de president van
het I.OC. Avery Brundage ver
klaard dat het succes van de spelen
van 1960 reeds thans verzekerd is,
en dat de grote deelneming en het
meeleven van een geestdriftig pu
bliek deze spelen tot een onverge
telijke gebeurtenis maken. Als or
ganiserend land heeft Italië het
vertrouwen volledig verdiend.
Brundage was het niet eens met
de kritiek in tal van bladen op de
organisatie. Men moet iedere or
ganisatie een zekere aanlooptijd
gunnen, zo meende hij, in het bij
zonder als het zulk een veelheid
van wedstrijden benevens proble
men van huisvesting en verkeer in
een wereldstad betreft.
Volgens een schatting van de in
stanties die het vreemdelingenver
keer controleren bevinden zich
sinds het begin van de spelen on
geveer 75.000 buitenlandse toeristen
in Rome.
Dit aantal zou op korte termijn
tot 100.000 stijgen.
Figaro bezweek
voor verleiding
ROME, 31-8. De Russische
atletes lopen sinds woens
dag met een moder Itali
aans kapsel. Riccardolo
Giudice, de dameskapper
in het Olympische dorp,
had al enkele dagen voor
de deur van zijn salon, ver
langend naar het niet zo
modern gekapte Russische
haar gekeken. Toen woens
dag twee Russische meisjes
zijn zaak passeerden, kon
hij zich niet langer beheer
sen. Hij stapte op de meis
jes af en bood hen een gra
tis behandeling aan. Zeer
verrukt vertelden de atle
tes het „sprookje" aan de
andere Russische deelne
mers en in een oogwenk
was Ricardo's salon gevuld
met meer dan 20 meisjes.
„Hetwas zo mooi" zei de
stralende Ricardo. Ik moest
nadat ik twee of drie maal
geknipt had natuurlijk gaan
afrekenen maar zelfs toen
werd ik nog overladen met
souvenirs; tien emblemen,
een pop in nationaal cos-
tuum, lederwerk en zelfs
een vergulde spoetnik".
In Groenland heeft men te kam
pen met hondsdolheid onder de
voor de bevolking zo onmisbare
sledehonden. De Nationale Raad
heeft een wet aangenomen volgens
welke de hoektanden van de hon
den moeten worden weggenomen
teneinde verspreiding van de ziek
te tegen te gaan. Dit jaar zijn
reeds een duizendtal honden afge
maakt. Men is begonnen met alge
mene inenting en er wordt jacht
gemaakt op wilde vossen, de voor
naamste overbrengers van de in
fectie.
Duizenden op de vlucht
NIEUW DELHI, 1-9. De laag
gelegen gedeelten van de stad
Rohtak, in de zuidelijke Pendsjaab
zijn na hevige regens ondergelo
pen, in weerwil van de pogingen
van duizenden om met zandzakken
het water te keren. Vele van de
100.000 inwoners van de stad zijn
reeds gevlucht.
In andere gebieden van de
Pendsjaab zijn minstens 50 perso
nen en honderden stuks vee ver
dronken. Ongeveer 4.000 dorpen
worden door watersnood getei
sterd.
In de aangrenzende staat Oet-
tar Pradesj zijn 21 mensen omge
komen en 15.000 dakloos geworden
Ongeveer 5.000 huizen zijn bescha
digd en een grote oppervlakte met
te velde staande gewassen staat
blank.
WAT BIEDT DE
De Olympische (zomer)spelen ko
men wel stukken beter op de buis,
dan de winterspelen in de Squaw-
Valley! Het is werkelijk fascine
rend, hoe de Italiaanse technici er
in slagen geheel Europa op alle
fronten gelijktijdig te bedienen.
Want er zijn zoveel wedstrijden op
een dag en er lopen zo ontelbaar
veel commentatoren rond, dat er
een ontzaglijke spraaken dra ad-
verwarring zou heersen als de or
ganisatie minder goed in elkaar zat.
Hoedje af dus voor de R.A.I.
Het komt ons daarom een beetje
overdreven voor van bepaalde of
ficials om ach en wee te roepen,
als de plaatsen hun niet aanstaan
waar ze moeten zitten b\j een uit
zending. Het is nu eenmaal onmo
gelijk om van elk gewenst punt uit
een kwartiertje te gaan uitzenden.
Er is dus een schema opgesteld van
de meest attractieve wedstrijden en
de meest gevraagde tijden. Een
aantal evenementen, waar weinig
belangstelling voor bestond, moest
men helemaal laten vallen. Voor
enkele andere heeft men echter nog
met veel goede wil een noodvoor
ziening kunnen treffen, zodat het
publiek in Nederland bv. de pres
taties van landgenoten kan zien,
waar andere landen niet naar wil
len kijken.
Wij vinden het allemaal bijzon
der knap geregeld en als we zo da
gelijks de spannende flitsen uit
Rome zienstaan we steeds weer
in stomme verbazing, dat het alle
maal maar ongestoord en onver
stoord onder onze ogen komt.
UIT OF THUIS?
Zaterdag verrast de V.P.R.O. ons
met een nieuwe één-vrouw schouw
van Maya Bouma, de Oude Draai-
doos en een jazz-ballet voor „mo
derne mensen". De ouderen kun
nen dus vroeg naar bed. Zondag
middag (aardig voor kinderen) het
Zundertse bloemencorso, 's avonds
kijkspel van de N.C.R.V. Maandag
Olympische spelen en herh. Nederl.
in oorlogstijd, dinsdag tussen de O.
S. een film over Lourdes, woensdag
behalve amusement het forum,
donderdag als kijkspel een Engels
familiestuk „De vijf kruisjes" met
o.m. Fientje Berghegge, vrijdag de
musical „Free and easy" van 't zelf
de gezelschap als „Porgy and Bess"
Zaterdag, donderdag en vrijdag
thuisblijven dus!
FEUILLETON
25
door HANOL SPOOR
Als gebroken ging Henny de trap
op, om haar voornemen, om hulp
voor Harry te halen, te volbrengen.
Haar zorgen en herinneringen aan
Henk waren teniet gedaan, maar
daarvoor in de plaats, was nu een
groot verdriet om Harry. Zou het
leven voor haar ooit zonder narig
heid zijn? vroeg ze zich af.
Henny voelde haar hart, dat zich
pas weer openstelde voor nieuwe
indrukken, nu afsluiten en verhar
den. Ze vond het leven wreed.
Hoofdstuk XI.
Juffrouw Koosje
acclimatiseert verder.
Juffrouw Koosje had na het
nachtelijk avontuur kalm de ergste
stormen van verontwaardiging over
zich heen laten gaan. Juist omdat
ze op de opgewonden praatjes van
de huisbewoners zo kalm reageer
de, trok langzaam maar zeker de
schuld van het nachtelijk gebeuren
zich rond haar vast.
Juffrouw Koosje was nog steeds
de vreemde eend in de bijt. Zij
stoorde zich het minst aan de regle
menten. Zij doorliep het gehele
huis, inclusief de zalen beneden.
Kortom, juffrouw Koosje had zich
volgens het oordeel van de mensen
op de gang, nog niet aangepast aan
de dagelijkse gewoonten van 'het
huis.
Toch was men nog steeds gene
gen, haar op slag alles te vergeven,
zo zij goede voornemens toonde.
Want het was waar, dat juffrouw
Koosje gezellig en onderhoudend
kon praten. Ze hielp je ook aan
ideeën, om de lange dagen door te
komen. Verder was ze altijd be
hulpzaam en zorgvol, als een van
de bewoners zich niet goed voelde.
Nog steeds had zuster Wilma het
zeer druk met de lichamelijke ver
zorging van de oude mensen, die
zichzelf niet meer zo goed konden
helpen. Het werd al een dagelijkse
gewoonte, om de hulp van juffrouw
Koosje in te roepen en deze ver
veelde zich dan ook geen moment.
Soms kwam ze met verwonde
ring tot de conclusie, dat ze hier
een taak had gevonden, die ze fei
telijk niet eens zo graag meer wilde
missen. Daarom maakte ze ook nog
steeds geen haast met haar vertrek.
De enige, die nog nare gevolgen
van haar onvrijwillig verblijf in het
tehuis ondervond, was notaris
Greedel. Ze was niet van plan, om
tegenover hem te bekennen, hoe
het verblijf in het tehuis haar ten
slotte was meegevallen. Niettemin
was hij toch herhaaldelijk terug
gekomen en informeerde dan altijd
heel belangstellend naar haar om
standigheden.
Dikwijls vergat juffrouw Koosje
haar rancune tegenover hem, en
was ze ongemerkt in een heftig de
bat met hem gewikkeld over de
toestanden in verschillende tehui
zen en speciaal in het tehuis, waar
zij noodgedwongen in vertoefde.
Niet dat ze ernstige klachten had.
De medische en lichamelijke ver
zorging kon er, zover de mogelijk
heden het toelieten, mee door. De
maaltijden waren» met zorg bereid,
kortom, theoretisch gesproken ont
brak het de mensen aan niets.
Maar het bevredigde juffrouw
Koosje niet, dat de mensen soms
met hun lege tijd geen raad wisten.
Enkelen verveelden zich gruwelijk
en daaruit ontstonden dan de rod
delpraatjes, waardoor allerlei on
plezierige toestanden ontsproten.
„Neem nu tante Eliza en mijn
heer Kleijberg", zei juffrouw Koos
je. „Waarvoor is dat nu, dat de an
dere mensen hen ineens mijden,
alsof ze een besmettelijke ziekte
hebben. Was de genegenheid welke
die twee voor elkaar voelden maar
besmettelijk, dan zou de algemene
toestand op de gang beter zijn dan
nu".
„Waarschijnlijk zou het voor heel
wat mensen beter zijn", zei notaris
Greedel met een veelbetekenende
blik in zijn ogen.
Juffrouw Koosje kuchte bele
digd. Daar was hij weer met zijn
halve toespelingen. Het zou toch
niet lang meer duren ,of ze zou
hem rekenschap vragen over die
losse opmerkingen, waar je van
alles van kon maken. Waarom was
hij niet wat flinker en sprak zich
uit. Zelfs al zou dat negatieve re
sultaten hebben. Dan zou ze toch
meer bewondering voor hem kun
nen opbrengen, dan voor de toespe
lingen, alsof iets hem tegenhield,
om haar alsnog ten huwelijk te
vragen.
De insinuaties braken haar woor
denstroom af en brachten haar
weer in een nors stilzwijgen. No
taris Greedel vertrok dan met te
genzin, drukte haar bij het weggaan
gaan nog eens stevig de hand en
liet juffrouw Koosje in een twijfel
achtige gemoedstoestand achter.
Meestal gebeurde er dan wel
weer iets, dat haar gedachten af
leidde.
(Wordt vervolgd)