i Militante emancipatie in Pakistan I wij ouders zou zij er Ansje kwaad mee doen ZWITSAL Zijn bejaarden te benijden 1jood\vrill few1 De jaren waarop wij wachten Drink MOEDER WORDEN... Succes van Olympische Spelen reeds verzekerd Hondsdolheid op Groenland OVERSTROMINGEN IN INDIA Beeldbuis ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE vrijdag 2 september i960 No. im DE SLUIER VERDWIJNT Opheffing uit haar onderworpen staat niet direct bereikbaar KARACHI. In de grote steden, als Cairo en in de woestijndorpen van bijvoorbeeld Irak maakten wij kennis met een deel van het Ara bische leven dat voor westerlingen heel moeilijk goed te begrijpen is: de verhouding tussen man en vrouw. De vaak nog zo onderworpen staat waarin de vrouw, gehuwd of ongehuwd, haar leven slijt, ver schilt naar plaatselijke omstandig heden en is sterk afhankelijk van opvoeding en ontwikkeling van de bevolkingsgroepen. Maar nog over al heerst de man absoluut en moet de vrouw zich voegen naar een stelsel van gedragsregels, die volks gewoonten en godsdienst haar op legden. In Bagdad de thee gebruikend bij één van onze Arabische vrienden, waarbij wij door de heer des hui zes werden ontvangen en gastvrij onthaald, zou het indruisen tegen goed fatsoen om te informeren naar het welzijn van de echtgenote. Vier visite's heeft het geduurd alvorens wij kennis maakten met Laman, zijn vrouw, die in Amerika gestudeerd en een graad gehaald had, maar in haar geboorteland zich opnieuw moest onderwerpen aan de gewoonten van haar volk. Heel langzaam maar maakt een moderner bevolking zich los van wat traditie heeft overgehouden van de strenge voorschriften uit de bijbel der Mohammedanen: de Koran. ONGEZIEN VOOR DE BUITENWERELD. Bij de Arabieren leefde de vrouw in volkomen afsluiting van de we reld. Zij woonde in een apart deel van het huis. Geen andere man dan haar eigen, of haar zoon, mocht ooit een blik op haar werpen. Van het leven buitenshuis zag zij niet meer dan de nauwe spleten die tot ramen van haar vertrekken dien den, haar toelieten óp te merken. Zij bleef ongezien voor de buiten wereld. Mohammed, Allah's profeet, was een wijs man. Hij begreep dat zulk een leven lichamelijk en geestelijk ongezond was en als één van de vele revolutionaire daden door hem gesteld, bepaalde hij dat vrouwen zich voortaan naar buiten zouden mogen begeven. Tegemoetkomend aan niet gemakkelijk opzij te schui ven tradities van zijn volk, zou de afsluiting voor de blikken van an deren door de sluier gewaarborgd zijn. Wat voor vele culturen geldt, is zeker waar voor die van de Islam: ook deze vooruitstrevend bedoelde maatregel werd door onbegrip van de achtergronden tot een kracht, die remmend werkte op de ontwik keling van moderner opvattingen. EMANCIPATIE WINT VELD. Toch winnen nieuwe ideeën veld. In Cairo treft men nog maar heel zelden een gesluierde vrouw. In de mondaine clubs zagen we de Egyp tische een oud spel spelen met nieu we middelen. In geraffineerde kleuren en stoffen uitgevoerde voi les, die zij kan oplichten om het gezicht te ontbloten, spreken met „ik-mag-je-wèl" mee, bij toenade ring van een lid van de andere sexe. Met dezelfde bedoelingen werpen dansmeisjes in de Arabi sche cabarets haar gezichtssluiers temidden van een opgetogen pu bliek, daarmee een climax berei kend in haar optreden. In de straten van Bagdad blijkt hoeveel vrouwen - vooral de jon gere - zich het gebruik van de wes terse kleding eigen maakten. De ge- zichtbedekkende sluier is vaak ver vangen door de „abah", een langs het achterhoofd neervallend, tot de grond reikend kleed, dat op straat het moderner toilet verbergt. Anders liggen de zaken bij de woestijnbevolking en in kleine dor pen, waar moderner stromingen nog niet konden doordringen. PAKISTAN VOORAAN. In het ook Mohammedaanse Pa kistan, zelfs in de hoofdstad Kara chi, wordt de „Burkha", het vor meloze witte gewaad dat de vrou wen van top tot teen verbergt nog veel, in alle kringen, gedragen. Maar in geen land als in deze jonge staat hebben wij een zo mili tante emancipatiebeweging aange troffen, strijdend tegen verouderde verhoudingen, tegen polygamie, te gen het weren van vrouwelijke in vloed op onderwijs en regering. Nergens in Azië zagen w\j jonge vrouwen met zoveel fierheid de nationale dracht tonen als hier, wanneer tot afschaffen van de le lijke bedekkende sluier is besloten. Een ontwikkeling die onderwijs en meer sociale welv.aart zeker zul len bevorderen. Ruim duizend nieuwe gevallen van huidziekte DEN HAAG, 31-8, Het ministerie van Sociale Zaken en Volksgezond heid deelt mede: over de ziekte, welke in verband staat met het nuttigen van „Planta" margarine in nieuwe samenstelling deelt de geneeskundige hoofdinspecteur mee dat de artsen veel medewerking verlenen om een inzicht te verkrij gen in de mate waarin deze ziekte voorkomt. Een groot aantal artsen doet dagelijks aangifte van het aantal nieuwe gevallen. Daarbij geven vele artsen persoonlijk in lichtingen, waarbij vele uitvoerige gegevens worden verstrekt over de aard en de ernst van de ziekte en over de behandelingsmethoden, welke door hen worden gevolgd. Vanaf maandag tot en met woens dag zijn dagelijks ruim duizend nieuwe gevallen ter kennis van de geneeskundige hoofdinspecteur ge bracht. Er hebben zich geen nieuwe sterfgevallen voorgedaan. Ansje kan een gelukkig kind ge noemd worden, want ze heeft een moeder, die een onuitputtelijke fan tasie bezit. Een moeder, die boven dien zo jong is, dat ze zich nog ge heel kan verplaatsen in de wereld der verbeelding van haar kind. Als ze samen hun dagelijkse wandeling door het bos maken, vertelt Ansje's moeder over elfjes en kaboutertjes en samen zien ze werkelijk die sprookjeswezentjes achter struiken en bomen en in de bloemen. Ansje gaat er zo in op, dat ze nauwelijks haar voetjes op de dikke laag bla deren durft te zetten. Er zou im mers best een kaboutertje onder kunnen zitten Iedere avond voor het slapen gaan wordt er ook een verhaaltje verteld. Moeder heeft daarbij geen boekjes nodig; de mooiste sprook jes schudt ze zomaar uit haar mouw. Moeder's sprookjes eindigen nooit droevig of beangstigend. Dat is juist het heerlijke van die zelf verzonnen verhalen: je kunt er net zo'n mooi slot aan borduren, als je zelf wilt. Moeder vindt, dat haar kind met blijde gedachten moet gaan slapen en daar help je haar mee, door haar mooie, blijde en goede dingen voor te toveren. Maar niettemin zit er toch wel spanning in die sprookjes. Soms dreigt het mis te gaan; soms lijkt het of er iets heel naars met het prinsesje of het elfje zal gaan ge beuren en haar een groot gevaar te wachten staat. Maar gelukkig komt er onveranderlijk op het laat ste ogenblik een sterke, moedige prins, of een heel slim klein kabou tertje, om alles weer in het reine te brengen. Ansje's hele gezichtje leeft méé. De grote, blauwe kinderogen han gen aan moeders lippen. Iedere trek weerspiegelt, wat moeder ver telt. En als tenslotte toch alles maar weer goed afgelopen is, slaakt Ansje een diepe zucht van verlich ting. Met een van geluk stralend snoetje fluistert zij: „Mooi hè, mam Wie het niet mooi vindt, is moe ders tante Dida, die wel eens bij hen logeert en dan getuige is van het vaste programma voor het sla- pen-gaan. Tante Lida is een onge trouwde, werkende vrouw, die met beide benen muurvast op de grond staat en de poëzie en romantiek van het leven nooit heeft kunnen ontdekken. Ze bekijkt alles met een nuchterheid, die ze „gezond verstand" noemt. En hiermee pro beert ze de lichte bitterheid, die enkele in haar jeugd geleden te leurstellingen in haar hebben ach ter gelaten, te bestrijden. Ietwat verachtelijk kan ze haar neus ophalen, als ze moeders sprookjes, die kleine Ansje zoveel voldoening schenken, mee aanhoort. Later, met moeder alleen, kan ze dan afkeurend zeggen: „Wat mal, om dat kind al die verdichtsels op te dissen. Wat denk je ermee te be reiken? Het leven is niet mooi en lief en zacht en in het leven komt ook niet altijd alles vanzelf op zijn pootjes terecht. Je kunt beter vroeg beginnen, .je dochter wat nuchtere werkelijkheidszin bij te brengen." Dan lacht moeder fijntjes. Ze is nog niet zo ver als tante Lida. Het leven heeft haar tot dusver nog zo veel moois gebracht, dat ze zelf nog in tere sprookjes gelooft. Zelf kan ze op stille zomeravonden nog de elfenvleugeltjes horen ruisen. Daarom moet ze Ansje ervan ver tellen. Zou ze er Ansje kwaad mee doen Moeder gelooft van niet. Ze wil haar kind zo lang het kan haar lieflijke sprookjeswereld laten be houden. Het werkelijke leven komt zelf later wel aan het woord. MARCELLE. Ingezonden mededeling BINNENVERINGBED HAZET-FABRIEKEN ZEVENBERGEN SCHUIMRUBBERBED Ingezonden mededeling 1 de enige echte Sedert 1912 BESPREKINGEN OVER LANDBOUW- GARANTIEPRIJZEN 1960-1961 INGELEID DEN HAAG, 31-8. Minister Ma- rijnen en vertegenwoordigers van het bestuur van het Landbouw schap hebben vanmiddag, in een hunner periodieke bijeenkomsten, de procedure met betrekking tot de prijsvaststelling voor gegarandeer de landbouwprodukten voor het oogstjaar 1960-1961 besproken. Een programma voor de in de komende weken over dit onderwerp te voe ren onderhandelingen werd opge steld. Verwacht kan worden, dat de prijscalculatierapporten van het Landbouw-Economisch Instituut, die voor deze onderhandelingen een onmisbaar gegeven vormen, omstreeks 15 september gereed zullen zijn. Getracht zal worden tot een voor overheid en landbouw bevredigen de wijze van kostprijsvaststelling te komen. De vraag in welke mate de produktiviteitsontwikkeling tot uiting moet komen in de als gege ven voor de garantieprijzen dienen de kostprijzen zal daarbij van be lang zijn. Ingezonden mededeling Dit Is de titel van het nieuwe boek van Dr. W, de Kok. Alles over zwangerschap, geboorte, babyverzorging en kleuter opvoeding. Dit waardevolle boek (184 pagina's In fraaie omslag) krijgt U ten geschenke bij aanschaffing van een BABYSET DE LUXE <4 Allerwegen stelt men zich wel eens de vraag, zijn gepensioneerden te benijden of niet Het antwoord hierop te geven is niet zo eenvoudig als het lijkt. Er zijn positieve en negatieve kanten aan dit probleem. Nu kan men uitgaan van het standpunt, dat een bejaarde kan gaan uitrusten van het vele werk dat hij gedaan heeft. Het jachtige leven is voorbij en hij kan met ge noegen terugdenken aan zijn werk zaamheden, hij kan blij zijn met de vrije tijd die hij ter beschikking krijgt, hij kan zich onafhankelijk voelen om nu eens precies te kun nen doen waar hij zin in heeft. Doorgaans staat hier in vele ge vallen een of ander gebrek tegen over. Hij ziet wellicht geen toe komstmogelijkheden meer, zelfs kan hij er aan gaan denken, dat hij dichter bij het einde van zijn leven is gekomen, hij zal zich niet goed kunnen verenigen met het zich moeten opleggen van beperkingen, zelfs kan hij zich bezwaard gevoe len door de opmerkingen van jon geren, die niet goed kunnen inzien, dat een bejaarde recht heeft op een behoorlijke en onbezorgde ouder dom. GEVAARLIJKE OPMERKINGEN. Het komt helaas nog maar al te vaak voor, dat niet-bejaarden zich min of meer jaloerse uitlatingen durven te veroorloven, die de ge pensioneerden tegen de borst zul len stuiten. Het is gevaarlijk zich laatdun kend uit te laten over bejaarden, men doet hen de lust vergaan om van het leven wat hen te wachten staat nog zoveel mogelijk te maken. Schampere uitlatingen als men het heeft over werkzaamheden of hob bies van een gepensioneerde, zullen een domper drukken op zijn initia tief en levenslust waardoor hij zal gaan piekeren of het wel juist is, dat hij nog iets doet. Het gevolg kan zelfs zijn, dat hij volkomen apatisch wordt en zich tenslotte maar zoveel mogelijk op de achter grond houdt. Dit laatste nu is niets meer of minder dan misdadig, want een be jaarde kan er zich in vele gevallen op beroemen heel wat in zijn leven volbracht te hebben, waarvoor de gemeenschap hem dank verschul digd is. Hij heeft het volste recht zich af te vragen, wat zijn jongere collega er van terecht zal brengen, of deze ook de werklust kan op brengen die hij opgebracht heeft. OUD WORDEN EEN MISDAAD? Jongere krachten beroepen zich op vele en velerlei sociale rechten, rechten die hun bij arbeidsovereen komsten zijn gegeven, maar die zij te danken hebben aan de noeste vlijt van hun voorgangers die de zaken hebben opgebouwd, waar de jonge garde nu terecht kan. Vroeger was het een hele presta tie van een bejaarde als hij zich staande kon houden, soms zonder pensioen en ongeschikt tot werken. Tegenwoordig ontziet men zich zelfs niet, „die oude" maar te ver wijzen naar een bejaardentehuis. Koninklijk paar naar Rome vertrokken DEN HAAG, 1-9. H. M. de Ko- ningin en Z. K. H. Prins Bernhard zijn vanmorgen met de prinsessen Beatrix en Irene met het regerins- vliegtuig in Rome aangekomen. Zij zullen daar, zoals aangekon digd, enige evenementen van de olympische spelen bijwonen. Zeker, hij kan het treffen, maar menigeen kan het niet verdragen daar zich zelf niet te kunnen zijn. Voorheen was hij onderworpen aan verplichtingen hem opgelegd door zijn werkgever, in de toekomst zal hij zich dan dienen te schikken in de verplichtingen, die hem het be jaardentehuis gaat opleggen. Toen dus als maar verplichtingen, en in de toekomst eveneens nog vele ver plichtingen, waaraan hij zich zal moeten onderwerpen. Is het dan zo'n misdaad oud te worden? DE HELPENDE HAND. Laat de tegenwoordige jeugd be denken dat zij veel te danken heeft aan de arbeid van de tegenwoordi ge bejaarden, en hen met vreugde bijstaan in hun moeilijkheden. Wat betekent het voor een jeug dig persoon eens een handje uit te steken als bv. de tegenwoordig ver plichte zware vuilnisemmers op be paalde dagen naar buiten moeten, als de bejaarde zijn eigen bed niet meer zo goed zelf kan opmaken, omdat hij zich niet zo gemakkelijk meer bukken kan! Jeugd van thans, steekt uw han den eens uit en help mede, de be jaarden zolang mogelijk in hun ge wone doen te doen blijven. Het kost u toch geen geld en het vergt maar weinig van uw krachten. Schaamt u er niet voor, dat ge een beetje van uw vrije tijd aan een bejaarde geeft, u zult er ongetwij feld voor beloond worden. Sluit u dus aan bij de welwillenden en brengt meer eerbied op voor de ouderdom. In een interview met een Itali aans blad heeft de president van het I.OC. Avery Brundage ver klaard dat het succes van de spelen van 1960 reeds thans verzekerd is, en dat de grote deelneming en het meeleven van een geestdriftig pu bliek deze spelen tot een onverge telijke gebeurtenis maken. Als or ganiserend land heeft Italië het vertrouwen volledig verdiend. Brundage was het niet eens met de kritiek in tal van bladen op de organisatie. Men moet iedere or ganisatie een zekere aanlooptijd gunnen, zo meende hij, in het bij zonder als het zulk een veelheid van wedstrijden benevens proble men van huisvesting en verkeer in een wereldstad betreft. Volgens een schatting van de in stanties die het vreemdelingenver keer controleren bevinden zich sinds het begin van de spelen on geveer 75.000 buitenlandse toeristen in Rome. Dit aantal zou op korte termijn tot 100.000 stijgen. Figaro bezweek voor verleiding ROME, 31-8. De Russische atletes lopen sinds woens dag met een moder Itali aans kapsel. Riccardolo Giudice, de dameskapper in het Olympische dorp, had al enkele dagen voor de deur van zijn salon, ver langend naar het niet zo modern gekapte Russische haar gekeken. Toen woens dag twee Russische meisjes zijn zaak passeerden, kon hij zich niet langer beheer sen. Hij stapte op de meis jes af en bood hen een gra tis behandeling aan. Zeer verrukt vertelden de atle tes het „sprookje" aan de andere Russische deelne mers en in een oogwenk was Ricardo's salon gevuld met meer dan 20 meisjes. „Hetwas zo mooi" zei de stralende Ricardo. Ik moest nadat ik twee of drie maal geknipt had natuurlijk gaan afrekenen maar zelfs toen werd ik nog overladen met souvenirs; tien emblemen, een pop in nationaal cos- tuum, lederwerk en zelfs een vergulde spoetnik". In Groenland heeft men te kam pen met hondsdolheid onder de voor de bevolking zo onmisbare sledehonden. De Nationale Raad heeft een wet aangenomen volgens welke de hoektanden van de hon den moeten worden weggenomen teneinde verspreiding van de ziek te tegen te gaan. Dit jaar zijn reeds een duizendtal honden afge maakt. Men is begonnen met alge mene inenting en er wordt jacht gemaakt op wilde vossen, de voor naamste overbrengers van de in fectie. Duizenden op de vlucht NIEUW DELHI, 1-9. De laag gelegen gedeelten van de stad Rohtak, in de zuidelijke Pendsjaab zijn na hevige regens ondergelo pen, in weerwil van de pogingen van duizenden om met zandzakken het water te keren. Vele van de 100.000 inwoners van de stad zijn reeds gevlucht. In andere gebieden van de Pendsjaab zijn minstens 50 perso nen en honderden stuks vee ver dronken. Ongeveer 4.000 dorpen worden door watersnood getei sterd. In de aangrenzende staat Oet- tar Pradesj zijn 21 mensen omge komen en 15.000 dakloos geworden Ongeveer 5.000 huizen zijn bescha digd en een grote oppervlakte met te velde staande gewassen staat blank. WAT BIEDT DE De Olympische (zomer)spelen ko men wel stukken beter op de buis, dan de winterspelen in de Squaw- Valley! Het is werkelijk fascine rend, hoe de Italiaanse technici er in slagen geheel Europa op alle fronten gelijktijdig te bedienen. Want er zijn zoveel wedstrijden op een dag en er lopen zo ontelbaar veel commentatoren rond, dat er een ontzaglijke spraaken dra ad- verwarring zou heersen als de or ganisatie minder goed in elkaar zat. Hoedje af dus voor de R.A.I. Het komt ons daarom een beetje overdreven voor van bepaalde of ficials om ach en wee te roepen, als de plaatsen hun niet aanstaan waar ze moeten zitten b\j een uit zending. Het is nu eenmaal onmo gelijk om van elk gewenst punt uit een kwartiertje te gaan uitzenden. Er is dus een schema opgesteld van de meest attractieve wedstrijden en de meest gevraagde tijden. Een aantal evenementen, waar weinig belangstelling voor bestond, moest men helemaal laten vallen. Voor enkele andere heeft men echter nog met veel goede wil een noodvoor ziening kunnen treffen, zodat het publiek in Nederland bv. de pres taties van landgenoten kan zien, waar andere landen niet naar wil len kijken. Wij vinden het allemaal bijzon der knap geregeld en als we zo da gelijks de spannende flitsen uit Rome zienstaan we steeds weer in stomme verbazing, dat het alle maal maar ongestoord en onver stoord onder onze ogen komt. UIT OF THUIS? Zaterdag verrast de V.P.R.O. ons met een nieuwe één-vrouw schouw van Maya Bouma, de Oude Draai- doos en een jazz-ballet voor „mo derne mensen". De ouderen kun nen dus vroeg naar bed. Zondag middag (aardig voor kinderen) het Zundertse bloemencorso, 's avonds kijkspel van de N.C.R.V. Maandag Olympische spelen en herh. Nederl. in oorlogstijd, dinsdag tussen de O. S. een film over Lourdes, woensdag behalve amusement het forum, donderdag als kijkspel een Engels familiestuk „De vijf kruisjes" met o.m. Fientje Berghegge, vrijdag de musical „Free and easy" van 't zelf de gezelschap als „Porgy and Bess" Zaterdag, donderdag en vrijdag thuisblijven dus! FEUILLETON 25 door HANOL SPOOR Als gebroken ging Henny de trap op, om haar voornemen, om hulp voor Harry te halen, te volbrengen. Haar zorgen en herinneringen aan Henk waren teniet gedaan, maar daarvoor in de plaats, was nu een groot verdriet om Harry. Zou het leven voor haar ooit zonder narig heid zijn? vroeg ze zich af. Henny voelde haar hart, dat zich pas weer openstelde voor nieuwe indrukken, nu afsluiten en verhar den. Ze vond het leven wreed. Hoofdstuk XI. Juffrouw Koosje acclimatiseert verder. Juffrouw Koosje had na het nachtelijk avontuur kalm de ergste stormen van verontwaardiging over zich heen laten gaan. Juist omdat ze op de opgewonden praatjes van de huisbewoners zo kalm reageer de, trok langzaam maar zeker de schuld van het nachtelijk gebeuren zich rond haar vast. Juffrouw Koosje was nog steeds de vreemde eend in de bijt. Zij stoorde zich het minst aan de regle menten. Zij doorliep het gehele huis, inclusief de zalen beneden. Kortom, juffrouw Koosje had zich volgens het oordeel van de mensen op de gang, nog niet aangepast aan de dagelijkse gewoonten van 'het huis. Toch was men nog steeds gene gen, haar op slag alles te vergeven, zo zij goede voornemens toonde. Want het was waar, dat juffrouw Koosje gezellig en onderhoudend kon praten. Ze hielp je ook aan ideeën, om de lange dagen door te komen. Verder was ze altijd be hulpzaam en zorgvol, als een van de bewoners zich niet goed voelde. Nog steeds had zuster Wilma het zeer druk met de lichamelijke ver zorging van de oude mensen, die zichzelf niet meer zo goed konden helpen. Het werd al een dagelijkse gewoonte, om de hulp van juffrouw Koosje in te roepen en deze ver veelde zich dan ook geen moment. Soms kwam ze met verwonde ring tot de conclusie, dat ze hier een taak had gevonden, die ze fei telijk niet eens zo graag meer wilde missen. Daarom maakte ze ook nog steeds geen haast met haar vertrek. De enige, die nog nare gevolgen van haar onvrijwillig verblijf in het tehuis ondervond, was notaris Greedel. Ze was niet van plan, om tegenover hem te bekennen, hoe het verblijf in het tehuis haar ten slotte was meegevallen. Niettemin was hij toch herhaaldelijk terug gekomen en informeerde dan altijd heel belangstellend naar haar om standigheden. Dikwijls vergat juffrouw Koosje haar rancune tegenover hem, en was ze ongemerkt in een heftig de bat met hem gewikkeld over de toestanden in verschillende tehui zen en speciaal in het tehuis, waar zij noodgedwongen in vertoefde. Niet dat ze ernstige klachten had. De medische en lichamelijke ver zorging kon er, zover de mogelijk heden het toelieten, mee door. De maaltijden waren» met zorg bereid, kortom, theoretisch gesproken ont brak het de mensen aan niets. Maar het bevredigde juffrouw Koosje niet, dat de mensen soms met hun lege tijd geen raad wisten. Enkelen verveelden zich gruwelijk en daaruit ontstonden dan de rod delpraatjes, waardoor allerlei on plezierige toestanden ontsproten. „Neem nu tante Eliza en mijn heer Kleijberg", zei juffrouw Koos je. „Waarvoor is dat nu, dat de an dere mensen hen ineens mijden, alsof ze een besmettelijke ziekte hebben. Was de genegenheid welke die twee voor elkaar voelden maar besmettelijk, dan zou de algemene toestand op de gang beter zijn dan nu". „Waarschijnlijk zou het voor heel wat mensen beter zijn", zei notaris Greedel met een veelbetekenende blik in zijn ogen. Juffrouw Koosje kuchte bele digd. Daar was hij weer met zijn halve toespelingen. Het zou toch niet lang meer duren ,of ze zou hem rekenschap vragen over die losse opmerkingen, waar je van alles van kon maken. Waarom was hij niet wat flinker en sprak zich uit. Zelfs al zou dat negatieve re sultaten hebben. Dan zou ze toch meer bewondering voor hem kun nen opbrengen, dan voor de toespe lingen, alsof iets hem tegenhield, om haar alsnog ten huwelijk te vragen. De insinuaties braken haar woor denstroom af en brachten haar weer in een nors stilzwijgen. No taris Greedel vertrok dan met te genzin, drukte haar bij het weggaan gaan nog eens stevig de hand en liet juffrouw Koosje in een twijfel achtige gemoedstoestand achter. Meestal gebeurde er dan wel weer iets, dat haar gedachten af leidde. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1960 | | pagina 9