GELD
keus in CAMERA'S voor foto en film I ten kate d.m5
HANNESJE
Planta - even puur natuur als vers fruit
ZIJN HET DE OUDERS
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE
VRIJDAG 1 JULI 1960 No. 18794
drogisterij- fotohandel
Puur.het woord dat bij Planta's plantaardige vetten past.dat Planta's natuur
zuivere smaak volmaakt typeert. Bovendienplantaardige voeding is goede
voeding, moderne voeding. Sluit U aan bij deze gezonde opvatting en breng elke
dag Planta op tafel. Planta is even puur natuur als appelen, druiven, groenten...
>§QÊ>jPëQ*>lP§Q6>*>8Dl
WIJ OUDERS
Zoals de schil
de vrucht
beschermt...
zo bewaart de nieuwe wikkel
de verse smaak van Planta.
PM 116.250.240.6i
Kredieten uitsluitend groot
f 1600,— a 3%;
zonder borg verkrijgbaar
voor elk doel en
voor iedereen.
Gemakkelijke voorwaarden
wisselende wachttijd.
Vraagt inlichtingen
„SAMENWERKING"
Verstolkstr. 31, Leeuwarden.
FEUILLETON
36
Het leven van een boerenarbeider
uit de eerste helft der 20ste eeuw
Als ik in de krant weer eens zo'n
bericht lees (wat tegenwoordig nog
al eens voorkomt) over een minder
jarig meisje, dat van huis wegge
lopen is en van wie opsporing ver
zocht wordt, moet ik aan Marieke
denken. Marieke is niet éénmaal,
maar reeds verscheidene malen
van huis weggelopen.
De eerste keer hebben de ouders
in hun angst ook de politie inge
schakeld en opsporing verzocht.
Later niet meer. Ze hebben de er
varing opgedaan dat Marieke elke
keer vanzelf weer boven water
komt. Meestal dezelfde avond laat
al; soms de volgende dag; maar uit
zichzelf verschijnen, doet ze altijd
weer.
Je zou kunnen zeggen, dat de
ouders van Marieke langzamer
hand aan deze afwijking van het
meisje gewend zijn geraakt en er
in berusten .Maar dat is natuur
lijk niet helemaal waar.
Het geeft hun wel degelijk iedere
keer nog een schok, als het kind
niet op de gewone tijd aan tafel
verschijnt. En onwillekeurig doe
men dan tóch bange voorgevoelens
en een niet te onderdrukken vrees,
voor „ditmaal iets verschrikkelijks"
in hen op. Het enige wat in geen
van beiden opkomt, is een schuld
gevoel. En daarover zou men zich
toch eigenlijk moeten verbazen,
want èrgens moet dit herhaalde
lijk weglopen van Marieke een
achtergrond, een oorzaak hebben.
En zouden de ouders zich dan nooit
afvragen, of die oorzaak ook ge
heel of gedeeltelijk bij hén kan
liggen?
Kennelijk niet. Ze voelen zich
bezorgd over het meisje, dat moet
wel. Maar meer nog voelen ze zich
verongelijkt, tekort gedaan door
hun opgroeiende dochter, wie
blijkbaar alle dankbaarheid ont
breekt. En die niet weet, wat ze
aan haar ouders verplicht is.
Hebben ze dan niet altijd alles
voor Marieke gedaan? Hebben ze
haar niet goed gevoed en gekleed
en een zo goed mogelijke opleiding
laten geven?
iNeen, ze kunner tot geen andere
conclusie komen, dan dat Marieke
een van alle dankbaarheid ge
speend wezen is, dat het goede ver
smaadt en het avontuur zoekt. Een
kind, dat haar ouders alleen maar
verdriet aandoet en hen in zorgen
brengt over wat er van haar nog
eens terecht moet komen.
Eenmaal ben ik er bij geweest,
toen Marieke van een van haar es
capades terug keerde. Zeker werd
ze niet als de verloren zoon binnen
gehaald en misschien zou dat ook
niet de juiste manier zijn geweest.
Maar ik ben geschrokken van het
verbeten gezicht va nhet meisje,
toen ze de woorden van moeder
over zich liet heen gaan: „Vooruit
naar boven, ga je wassen. Je ziet
eruit als een zwijn!"
Misschien was dit de manier van
de moeder, om haar ongerustheid
en opluchting nu het kind terug
gekeerd was, te uiten. Misschien
kan ik er ook niet over oordelen,
hoe ouders reageren, als hun kind
herhaaldelijk wegloopt, omdat ik
het zelf nooit heb meegemaakt.
Maar één ding is zeker: in hun
plaats zou ik toch willen weten,
waarom ze weg loopt. Dat doet zelfs
een hond niet, die een goed, veilig
thuis heeft. Waarom een kind dan
wèl?
Is dit weglopen een geestelijk de
fect in Marieke? Dan moet met
haar naar een dokter gegaan wor
den, om genezing te zoeken. Of
ontbreekt er iets aan het thuis? Is
er ergens een gemis aan liefde, aan
vertrouwen, begrip, belangstelling,
kortom aan geborgenheid, dat het
kind in innerlijke nood wegdrijft,
in een poging het ergens anders te
vinden? In dat geval zijn het de
ouders, die zichzelf ernstig zullen
moeten onderzoeken.
MARCELLE.
KERKNIEUWS
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Hoevelaken: A.
Klein Kranenburg, Hilversum; te
Wezep: H. K. van Wingerden, Har
derwijk; door de Gen. Syn. als zee
manspredikant te Hamburg: P. C.
Pettinga, vicaris aldaar; door de
Gen. Syn. voor de arbeid van de
Morgenlandzending: E. M. Top,
kand. te Wemeldinge, die tevens
zal optreden als docent aan de
Theologische afdeling van de uni
versiteit te Beiroet.
Aangenomen het beroep van de
Prov. Kerkvergadering van Fries
land voor de arbeid der geestelijke
sanering met standplaats Leeuwar
den: H. J. N. Zuidersma, Ooster-
meer; naar Oosterend op Texel
(toez.): kand. J. G. Beerthuis, Hil
versum; het beroep van de Gen.
Synode als legerpredikant: J. H. J.
B. Austi, Oldeboorn.
Bedankt voor Schoonhoven (vac.
J. J. Moll): H. N. van Hensbergen,
Renkum; voor Leens-Zuurdijk: A.
M. Arntzenius, Grootegast.
Ger. Kerken
Tweetal te Zeist (vac. J. Gille-
baard): J. van Leeuwen, IJmuiden
en E. Siertsema, Aalten.
Beroepen te Nieuw-Loosdrecht:
A. Corporaal, Edam; te Bakkeveen:
F. de Jong, kand. aldaar, die dit be
roep aannam; te Lekkerkerk: C. J.
Tissink, Giessen-Rijswijk.
Ger. Kerken
Aangenomen naar Zwijndrecht-
Grote Lindt: P. L. Smilds, Nieuw-
leusen; naar Donkerbroek: J. Ele-
veld, Hijum-Pinkum.
Bedankt voor Ulrum: D. Pas-
schier, Oosterzee (Fr.).
Ger. Kerken (vrijgemaakt)
Aangenomen naar Capelle aan de
IJssel: J. Rijneveld, Bunschoten.
Chr. Ger. Kerken.
Beroepen te 'Werkendam: W. F.
Laman, Hamilton (Ontario, Ca
nada).
Maar de kippen! De boer heeft
er honderd, Hannesje vijftig. Die
moeten vrij op het erf rondlopen.
Hoe ze uit elkaar te houden?
„Geen nood", zegt de boer met
een luchtig gebaar. Nog dezelfde
avond gaat hij naar het dorp en
komt terug met een pot groene
verf en een grote kwast De volgen
de morgen grijpt hij zijn kippen
één voor één en tekent ze zo groen
als gras. Op een beetje verf ziet hij
niet. Hij betaalt, weet Hannesje nu
al, de schilder toch nooit.
Hannesje is gewaarschuwd. Hij
heeft van de boer een stoep stal
mest gekocht, die hij voor zijn ver
armde akkers broodnodig heeft.
Met zijn nachtmerrie voor schuld
zal hij die gauw contant gaan be
talen, als zijn buurman van de hof
stede even verder hem tegen het
lijf loopt.
„Wacht maar wat met die vent
te betalen", zegt deze, „want zó
glad ben je niet, of je zult toch wel
aan hem tekort komen!"
Dan komt de dag van verhuizen,
ook al een nachtmerrie voor Han
nesje, zij het van andere aard. Hij
krijgt voor die dag van zijn buur
man-geldschieter een span paarden
en een boerenwagen te gebruiken.
De kluis wordt leeggedragen.
Hannesje krabt zich de kop, als hij
de janboel overziet. Zulk werk ligt
hem dan helemaal niet. Ze moeten
die dag maar niet te veel tegen
hem zeggen, maar liever uit zijn
vaarwater blijven.
Als de wagen volgeladen is, kijkt
hij bedenkelijk naar de torenhoge
last. Een wagen zonder veren
Een uur ver rijden over wegen,
hard en hobbelig van de late vorst
Wat zal daarvan terecht ko
men?
Inderdaad begint de last ,als hij
tot halverwege voortgehotst is, te
„werken", te verschuiven en nog
heeft Hannesje de paarden niet
stil, of daar rammelt en ratelt de
halve inventaris tégen de keien
„Breekt de poten", schreeuwt
Hannesje boven het geweld uit,
maar zijn wrakke stoelen zijn hem
vóór geweest; verscheidene liggen,
ten dele geamputeerd, er bij neer.
In zijn woede gooit en smijt Han
nesje de rommel weer op de wagen,
met zulke energieke bewegingen,
dat de stukken, die nog heel waren,
het nu ook begeven.
Meerdere escapades van de be
weeglijke lading volgen. Nu is de
duivel weer los!Het onweer is
niet van de lucht!
De twee meisjes, die de wagen
te voet volgen, durven niet te kik
ken, als ze vaders verbeten, paars
rode gezicht terzijde van 't gevaar
te de lading zien inspecteren. Vei
ligheidshalve blijven ze maar wat
achter.
Dan smakt het droogrek tegen de
stenen. Ditmaal draagt Hannesje
het wonderlijk gelaten.
„Verhuizen kost bedstro!"
grimmigt hij, met een lachje als van
de bekende boer met zijn kiespijn.
„Daar valt de aardappelketel van
de tuite", schreeuwen de meisjes
en luide, met zijn traditionele ke
telmuziek rammelt het instrument
over de straat.
Hannesje, door het geschreeuw
nog meer obstinaat dan door het
gerammel, tuimelt van de wagen
meer dan hij springt, stort zich in
twee salto's naar de nog immer
voortrollende en immer musiceren
de ketel, geeft deze een trap, dat
hij meer over de sloot vliegt dan er
in, onder een accompagnement van
een vocale muziek, waarbij verge
leken die van de rammelende ketel
nog als alleszins welluidend heten
mag.
Als hij dan eindelijk op zijn erf
stilhoudt, is de vracht veel vlugger
gelost, dan een uur geleden gela
denzulks om twee redenen.
Hij kijkt naar de bende niet meer
om, maar wendt de paarden, om de
levende have te halen.
Verdere verschrikkingen blijven
hem op die tocht bespaard, althans
de geschiedenis gewaagt er niet
van.
Dan troont Hannesje als koning
op een hofstede, waarop geslachten
van rijke boeren hun vrij en onaf
hankelijk leven hebben geleefd.
Hannesje, wie het nog heugt als
de dag van gisteren, dat hij eerst
twee hazen moest vermoorden,
vóórdat hij die afschuwelijke één
oor betalen kon.
't Is er echter verre van, dat hij
zich van overmoed op de borst zou
slaan. Hij blijft zichzelf gelijk, is
op z'n mooist dankbaar dat het lot
hem daar gebracht heeft. Hij ver
geet het verleden niet, de bittere
armoede, de bovenmatige arbeid,
bij dag en nacht.
2.
(Wordt vervolgd)
Garage
Gebr. de Jonge
Telefoon 2844, Zierikzee
Speciaal voor clubjes
en familie's
geen goedkoper vervoermiddel
BERGMANS levert de
goede leesbrillen
televisiebrillen en
verrekijkers
CORSET
Verkrijgbaar bij:
I. VAN DEN DOEL
Vlsslraat 14. Zierikzee
Telefoon 2300
