De tapijtkever is in opmars
ITAUANO
tjooflwill
Oefening Bietekop
Israël
KOU r%
GEVAT
de lekkere
DE MAN UIT CHICAGO
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE VBXJDAO b OKTOBER 1959 NO. ISMT
Nederlandse meester
werken te Oslo
OSLO, 8-10. Koning Olav V van
Noorwegen en prinses Astrid zul
len vrijdagmiddag de officiële ope
ning bijwonen van de tentoonstel
ling „Van Rembrandt tot Vermeer"
in het nationale museum te Oslo.
De opening zal worden verricht
door de Noorse minister van on
derwijs, Bergensen. Deze tentoon
stelling van zeventiende-eeuwse
meesters, die wordt beschouwd als
het grootste evenement op het ge
bied van de schilderkunst van het
seizoen te Oslo, blijft tot 6 decem
ber geopend.
De tentoonstelling is het resul
taat van Noors-Nederlandse samen
werking op grond van het culturele
akkoord tussen de twee landen. Zij
staat onder bescherming van de
twe estaatshoofden.
De 91 kunstwerken op de ten
toonstelling zijn geleend van mu
sea in Nederland, Zweden, Dene
marken en Noorwegen en van eige
naars van particuliere verzamelin
gen. Het oudste werk, een winter
landschap van Hendrlck Avercamp
dateert van 1608.
De rechten van het kind
NE WYORK, 8-10. Mevrouw F. T.
Diomer-Lindeboom van de Neder
landse delegatie naar de verenigde
zitting van de algemene vergade
ring van de Verenigde Naties, heeft
dezer dagen in de derde commissie
voor sociale, humanitaire en cultu
rele kwesties, van de assemblee bij
de bespreking over een ontwerp
voor een verklaring van de rech
ten van het kind gezegd dat een
dergelijke verklaring kan bijdragen
tot verbetering van de positie van
het kind. Al slaat de algemene ver
klaring van de mensenrechten ook
op kinderen, het kind heeft voor
de ontwikkeling van zijn persoon
lijkheid „wegens zijn lichamelijke
en geestelijke onrijpheid en zijn bij
zondere juridische status" speciale
waarborgen nodig, zoals in de pre
ambule van het ontwerp wordt ge
zegd, aldus mevrouw Diemer-Lin-
deboom.
De Amerikaanse Fordstichting
heeft donderdag 950.000 dollar be
schikbaar gesteld voor vier Ame
rikaanse operagezelschappen, die
in de komende acht jaar 18 nieu
we Amerikaanse opera's willen
uitvoeren. Het zijn de Metropolitan
Opera van New York, de City Ope
ra uit dezelfde stad en de operage
zelschappen van Chicago en San
Francisco.
Ingezonden mededeling
BINNENVERINGBED
HAZET-FABRIEKEN ZEVENBERGEN
SCHUIMRUBBERBED
Veediefstallen
in Friesland
LEEUWARDEN, 8-10. In Fries-
land en de Noord-Oostpolder zijn
de laatste maanden herhaaldelijk
koeien, kalveren, schapen en ko
nijnen gestolen. Sedert mei jl. werd
bü de politie verscheidene malen
aangifte gedaan van vermissing van
vee uit de welde, o.a. te Oppen
huizen, Balk, Lemmer, Harich en
Wijckel. In de Noord-Oostpolder
werden vooral schapen uit de wei
landen ontvreemd.
De politie helt over naar de me
ning dat hier een georganiseerde
dievenbende aan het werk is, die
's nachts opereert. Er is reeds een
verdachte aangehouden en voor de
officier van justitie te Leeuwarden
geleid. De gearresteerde is de 62-
jarige P. van der G. te Akkrum. Hij
heeft reeds een aantal diefstallen
bekend.
KORTE BERICHTEN
UIT HET BINNENLAND
ROTTERDAM. Op de Wester-
singel te Rotterdam heeft een
achteropkomende bestelauto twee
meisjes, die op de fiets zaten, aan
gereden. Een van hen, de 13-jarige
Mieke Kanters van de Westzee
dijk, was vrijwel op slag dood, het
andere meisje, de 14-jarige Ch. de
Wilde uit de Adrianalaan, werd
tegen het trottoir geslingerd, maar
kwam er met enige schaafwonden
af.
GELDERMALSEN. Een onbe
kende heeft na het inslaan van de
dubbele ruiten een greep gedaan
in de etalage van de zaak in goud
en zilverwerken van de heer A.
Stolk aan de Geldersestraat in
Geldermalsen. Deze greep leverde
de dief (of dieven) twee plateaus
met 100 gouden ringen tot een to
taalwaarde van f 5000 op.
ROTTERDAM. Op zijn derde
reis-om-de-wereld, waarvan het
schip maandag a.s. in Rotterdam
wordt terugverwacht, heeft de
„Willem Ruys" voor het eerst Cal-
lao, de havenplaats van Peru's
hoofdstad Lima aangelopen. Daar
mee opende dit Nederlandse schip
tevens de eerste geregelde passa-
giersdienst van Australië en Nieuw
Zeeland naar Zuid-Amerika.
AMSTERDAM. De jaarlijkse
traditionele rit van de pionier-
automobielenclub, een toertocht
voor zeer bejaarde auto's, welke
op zondag 11 oktober a.s. voor de
vierde maal wordt verreden, heeft
dit jaar een record aantal buiten
landse inschrijvers getrokken. Het
evenement bestaat uit een tocht
over west-Nederland's meest unie-
tieke wegen en wordt besloten
met behendigheidsproeven op het
Zandvoortse circuit.
PURMEREND. In Purmerend is
de 10.000ste inwoner geregistreerd.
Het is Adriana Anna Wilhelmina
Velzeboer, dochter van de familie
R. Velzeboer-Poel. Burgemeester
mr. R. Kooiman overhandigde de
vader een spaarbankboekje met
f 100 op naam van zijn dochter en
een zilveren beker met het stads
wapen. Purmerend telde drie jaar
geleden nog 7500 inwoners.
wij ouders Het is een kwestie van
geven nemen
Het gezin va nde Vermolens is
er een met vier „tieners". Coby is
17, Jaap van 16 en de tweeling Ma
rion en Tonny van 14. Vier kin
deren, die niet bijzonder moeilijk
of ongezeggelijk zijn, maar die een
even grote behoefte aan expansie
hebben, als ieder ander kind van
hun leeftijd. Vier kinderen, die in
het gelukkige bezit zijn van een
paar ouders, die begrip voor hen
hebben en niets nalaten, om in
huis een sfeer van gezelligheid te
scheppen, zodat ze het niet op
straat hoeven te zoeken.
Bij de Vermolens mag veel. Als
stelregel geldt daar: „jullie kunnen
iedereen mee naar huis brengen".
In dit gastvrije huis wordt daarvan
dan ook graag gebruik gemaakt
door de vele vriendjes en vrien
dinnetjes van de kinderen Ze heb
ben een pick-up met een uitgebrei
de discotheek, die steeds aangevuld
wordt met de nieuwste platen. En
wat is er voor jongelui op deze
leeftijd heerlijker dan plaatjes
draaien? Vooral als er vaak ook
nog bij gedanst mag worden. Moe
der Vermolen ziet niet op tegen
wat lawaai. En de rommel die ze
maken, ruimen ze later zelf weer
op.
De nieuwe buren
ZeAbewonen een huis van twee
onder één dak. Met de buren had
den ze het ook getroffen. Dat waren
zelf mensen met kinderen, die wel
een stootje konden verdragen.
Sinds kort is daar echter verande
ring in gekomen. Buurman is naar
een andere stad overgeplaatst en
het gezin is vertrokken.
In hun plaats wordt het huurhuis
nu bewoond door een echtpaar op
leeftijd. En daarmee is de ellende
begonnen. De huiskamers grenzen
aan elkaar. Zodra er wat te luid
ruchtig muziek gemaakt wordt, of
de jongelui zich een beetje rumoe
rig gedragen, wordt er venijnig te
gen de muur geklopt, wat zoveel
betekent als een aanmaning tot
stilte.
Moeder Vermolen zit met de han
den in het haar. Ze is niet het soort
vrouw, dat zich van haar mede
mensen niets aantrekt, En zeker
zou ze niemand met opzet overlast
willen bezorgen. Maar het is toch
ook geen doen, dat er in haar huis
met vier kinderen op die onstui
mige leeftijd en hun vele vrolijke
vriendjes en vriendinnetjes nu
steeds een doodgraversstemming
moet heersen. Ze kan het hun niet
aandoen, om alles te verbieden en
steeds met de vinger tegen de lip
pen te komen waarschuwen: „Stil,
stil, denk om de buren!"
,Als de mensen nu werkelijk heel
oud of ziekelijk waren, zou het na-
turlijk nog iets anders zijn. Maar
dat zijn ze niet. Ze bewegen zich
nog heel flink en gezond. Ze zijn
alleen maar sikkeneurig. Dat komt
natuurlijk omdat ze zelf nooit kin
deren hebben gehad en niets ge
wend zijn. Maar moeten ze daarom
ook het huis van een ander rege
ren?
Niet op reageren
„Niets van aantrekken. Rustig
laten kloppen", raadt vader Ver
molen aan. Maar dat kan moeder
ook niet. Het maakt haar zenuw
achtig. Ze praat eerst met de kin
deren, wijst hun er op, dat ze na
tuurlijk rekening met anderen
moeten houden en het dus wat rus
tiger aan moet; de muziek wat
zachter aan zetten. De hele schaar
begrijpt het redelijke er van en be
looft medewerking.
Daarna stapt moeder naar de bu
ren. Ze begint met te zeggen, dat
hun behoefte aan rust en stilte zo
veel mogelijk gerespecteerd zal
worden, maar dat ze aan de andere
kant een beroep doet op hun be
grip voor de jeugd, die zich toch
érgens in moet kunnen uitleven. Er
is geen boos woord gevallen. Er Is
beide partijen hun best zullen doen,
te geven en te nemen. Dat is te
danken aan moeder Vermolen, die
het van het begin af, op de enige,
verstandige manier heeft aange
pakt. MARCELLE.
OVERDENKING
Dinsdag werden weer militaire vrachtwagens ingeschakeld bü het ver
voer van aanvullend veevoeder naar de droogtestrekenwaar men
met ernstige veevoedertêkorten heeft te kampen. - In de vroege mor
genuren hebben de mannen van de genie-troepen uit Keizersveer hun
vrachtwagens bij Tweede Tol onder Dordrecht volgeladen met biete
koppen. - Een transport van zestien zwaar op hun veren zuchtende
vrachtwagens begaf zich tegen de middag naar Stramprooy bij Weert.
De koeien stonden onderweg likkebaardend de wagens na te kijken.
Toen het transport tegen zes uur namiddags in het Limburgse plaatsje
aankwam, hieven de koeien een dankbaar geloei aan, een groots com
pliment jegens de militairen. Toen de wagens afgeladen werden, sto
ven de dieren toe om zich de hapjes lekker te laten smaken. - Foto
boven: opladen bij Tweede Tol. - Onder: dankbare koeien in Stramprooy
Een taaie rakker, die in wol enoi'me verwoestingen aanricht
De eerste alarmerende berichten
kwamen uit Limburg, waar velen
op ernstige wijze met de larven van
de tapijtkever werden geconfron
teerd. En betrekkelijk snel hebben
de dieren zich over de rest van ons
land verspreid, want na enkele da
gen kwamen er ook berichten over
de aanwezigheid van deze textiel-
vreters uit alle andere delen van
ons land. De gemoederen worden
er door bezig gehouden en wel in
het bijzonder van de huisvrouwen,
want uit de berichten blijkt, dat de
larven van de,tapijtkever enorme
verwoestingen aanrichten in aller
lei artikelen, erger dan we dat van
de motten gewend zijn.
De mot eet plaatselijk gaatjes, en
alleen in wol, maar de tapijtkever-
larve verplaatst zich over het ge
hele terrein en vreet hier en daar
een gaatje, zodat in minder dan
geen tijd een groot aantal kleding
stukken, de stoffering en zelfs de
stoelbekleding door een veelheid
van overal verspreide gaatjes ge
ruïneerd is. De larven zijn gewel
dig vraatzuchtig en tasten alles aan.
Het is geen wonder dat de huis
vrouwen zich ernstige zorgen ma
ken over de gesignaleerde diertjes,
mede doordat gebleken is, dat de
bestrijding geen eenvoudige zaak
is, omdat de larven buitengewoon
taaie rakkers zijn.
Van tuin naar huis
De tapijtkever lijkt bedrieglijk
veel op een zogenaamd lieveheers
beestje. Het verschil zien we aan
de kleur. Er zijn twee soorten, te
weten zwarte en grijsbruine De
kevertjes zelf zijn onschadelijk. Ze
leven gedurende het voorjaar en de
zomer in de tuinen, waar ze zich
bezig houden met de bloemen en
stuifmeel en honing eten. In het
najaar echter worden ze onrustig,
want er moet voor het nageslacht
gezorgd worden en dan vliegen ze
de hulzen binnen of leggen hun
eitjes in schoorstenen en op vlie
ringen of onder de dakpannen. Van
hieruit gaan de larven op mars en
ze weten met onfeilbare zekerheid
smakelijke goederen te vinden
waaraan ze zich tegoed doen.
Middeltjes als mottenballen en
dergelijke helpen tegen deze larven
niet. Men moet echt wel met
zwaarder geschut komen.
Wat kunnen we doen?
De bestrijding van de diertjes is
echter niet zo eenvoudig. Preven
tief kunt u echter veel succes heb
ben, door zoveel mogelijk alle wol
len stoffen „motecht" te nemen,
want daar blijven do larven af. Bo
vendien hebben ze een hekel aan
zonlicht en nu we nog steeds ver
gast worden op zonnige dagen,
kunnen we daarvan een dankbaar
gebruik maken door zoveel moge
lijk alle textiel, ook nylon, katoen
en dergelijke, te luchten en buiten
in de zon te hangen.
Worden er larven geconstateerd,
dan is het echter moeilijker. De
enige middelen waarmee u enig
succes kunt hebben, zijn contact
insecticide met residu werking, die
u spuiten moet. Hoe afdoende der
gelijke middelen zijn ten opzichte
van de bekende insecten, hun wer
king op de taaie larven van de ta-
pijtkever is vrij langzaam. Boven
dien kunt u ze slechts effectief be
strijden, wanneer u niet alleen
plaatselijk spuit, maar ook de haar
den opzoekt. Die vindt u meestal
op donkere warme plekjes, dus ook
in de buurt van verwarmingsappa
raten, zoals delen van het kleed
onder de haard of centrale ver
warming e.d.
U kunt veel narigheid voorkomen
door in deze tijd van het jaar regel
matig alles te controleren op de
aanwezigheid van larven en, als
ze gevonden worden, dadelijk de
zaak grondig aan te pakken. U
voorkomt dan grote schade.
Afgelopen zondag is het in de
kerken de gebedszondag geweest
voor het volk Israël. Misschien
vindt u dat overbodig. Dat is toch
niet het geval. Het is wel waar, dat
velen in de christelijke kerk en
daarbuiten leven met de gedachte,
dat Israël heeft afgedaan: De kerk
is immers in de plaats van Israël
gekomen.
De apostel Paulus denkt daarover
anders. Hij worstelt in de hoofd
stukken 9-11 uit de brief aan de
Romeinen met de vraag, waarom
zijn eigen volk Israël Jezus Chris
tus niet als de messias aanvaardt
Hij ziet aan de andere kant dat het
evangelie wel gehoor vindt bij de
heidenen. Overal in het heiden-
land ontstaan gemeenten, die Je
zus Christus als Heer belijden.
Paulus tracht op al deze vragen
een antwoord te vinden. Hij denkt
er over na met de inzet van zijn
ganse persoon. Hij komt tot de slot
som, dat de stroom van het heil
over een ander spoor is gelegd: Is
raël staat nu op dood spoor.
Maarzo zal het niet blijven.
Er komt een tijd, waarin Israël
weer in het heii komt te staan. Nu
is door de weigering van Israël het
heil de heidenwereld Ingegaan.
Daardoor mogen U en ik weten van
Jezus Christus, daardoor zijn er op
ons eiland christelijke kerken en
geen tempels van Wodan en Donar
meer of andere goden; daardoor
mogen U en ik ons bevrijd weten
uit de greep van machten en demo
nen, die vaak wurgend de mensen
in hun greep hebben. Jezus Chris
tus is immers de grote bevrijder.
Deze omlegging van de heils-
stroom is maar tijdelijk. Er komt
een ogenblik waarop Israël daarin
weer is opgenomen en ook Israël
Jezus Christus als zijn Heer en
Heiland gaat belijden. Is het te ver
wonderen, dat Paulus dit een leven
uit de dood noemt?
Israël heeft dus niet afgedaan.
U kunt dit in deze tijd aan ver
schillende tekenen zien. Daar is de
staat Israël. Na 2000 jaar rond
zwerven komt Israël voor een deel
weer tot rust in het land Palestina.
Israël krijgt weer een nationaal te
huis. Israël gaat nu in Palestina
het Nieuwe Tesetament lezen. Het
heeft dit in de afgelopen 2000 jaar
steeds geweigerd. Wanneer we dat
zien en horen, kunnen wij alleen
maar vurig bidden en hopen dat
Israël de weg tot Jezus Christus
mag vinden en zo de volheid dei-
tijden wordt ingeluid.
Wanneer wij zo bidden moeter
wij echter ook bereid zijn in onze
verhouding tot Israël meer liefde
aan de dag te leggen. Wij zullen
ons meer moeten inspannen om Is
raël tot naijver op ons op te wek
ken. Israël heeft tot dusver nu niet
bepaald een gunstige indruk ont
vangen van de christelijke kerk. Ik
denk aan het antisemitisme in de
loop der eeuwen. Ik denk aan de
Jodenvervolging in dertiger en
veertiger jaren in Europa, die ons
nu nog met afschuw vervullen.
Welk een indruk heeft dat op Is
raël gemaakt. Was het niet het
christelijk Europa, dat zulks deed?
Hebben zij in deze handelingen de
liefde van Christus kunnen ont
dekken? Zien zij verder in 't leven
van elke dag een toewijding tot Je
zus Christus die hen beschaamd
doet staan?
AI deze overwegingen zullen U
en mij tot inkeer en levensvernieu
wing moeten brengen. Dan kunnen
wij mogelijk door ons gedrag, waar
uit liefde en toewijding spreekt Is
raël tot naijver opwekken.
Israels God.' Verdrukt verdreven
doolt Uw oude bondsvolk voort:
voer het door Uw macht ontheven,
door der vrijheid morgenpoort.
Och, werd ook door ons
aanschouwd,
hoe G'Uw Sion, Heer, herbouwt!
Scharendijke. Ds. Alb. v. d. Ban
Ingezonden mededeling
EEN PRODUKT VAN KING- EN RANGFABRIEKEN TONNEMA N.V. SNEEK
FEUILLETON
door LUCIEN LELONG
„Maar er heet geen koe bont of
•er is een vlekje aan!"
„Een schandelijk spreekwoord",
stelde Colverton vast. „Het ergert
me zovaak ik het hoor".
„Dus u ergert zich, mr. Colver
ton. Aan mij toch niet, hoop ik?"
„O nee, mevrouw, aan u erger ik
me niet. Alleen aan de praatjes".
tJzult toch ook als journalist
wel eens praatjes in de-krant zet
ten", meende Kruiderink, die er
bij was komen staan.
„U weet nog niet veel van jour
nalistieken nog veel minder
van journalisten, meneer", ant
woordde Colverton stijfjes. „Me
vrouw, ik dank u voor uw inlich
tingen Voorzover ze door de fei
ten worden gesteund, za lik zien,
wat ik er mee doen kan". En weg
was hij.
„Dat heb je weer eens. mooi ver
prutst", striemde mevrouw Boom
haar medestrijder. „Die vent zo
brutaal op de tenen te trappen. Het
is toch al zo'n lichtgeraakt manne
tje. Hij antwoorde mij ook af en
toe op een toonze zweeg ver
ontwaardigd.
„Daar hebben we Zoetevrijer",
zei Kruiderink, blij met de aflei
ding, dio de correspondent van de
Provinciebode verschafte. En me
vrouw Boom en haar vriend haast-
teh zich naar de nieuwaangekome-
ne, om deze al vast in te lichten
over het grote nieuws dat hij van
avond aan zijn krant kon melden.
Bij de deur keek Corrie al dat
gedoe aan. Ze had Colverton in ge
sprek gezien met mevrouw Boom,
had met onmachtige woede gezien,
hoe deze dame trachtte de Ameri
kaan in te palmen, en niet zonder
leedvermaak ontdekt hoe stijf en
koel het afscheid was. En nu zaten
ze weer met Zoetevrijer te flik
flooien. Een man, die ge enkwaad
zou doen, eerlijk, ofschoon erg
langdradig, maar die toch in zijn
krant op een verschrikkelijke ma
nier, de kat de bel kon aanbinden,
als er niet tijdig raad geschaft
werd.
Daar ontdekte ze, in haar hoekje,
Riek de Ruiter en spoedig zaten de
beide meisjes in druk gesprek. De
hoofden negen zich naar elkaar, er
werd gefluisterd en gelachten en
opeens uitte Corrie een kreet van
verrukking en sloeg, zonder op de
omstanders te letten, haar armen
om het oudere meisje. „O Riek, wat
énig! Rlekl O, nu komt alles vast
goed!"
„Hoe bedoel je?"
„O, ik geloof vast, dat Colverton
vanavond de zaak redt. Gek hé? Nu
ik dit gehoor dheb, van jullie twee-
enik weet wol, het is ver
schrikkelijk onlogisch, maar ik heb
zo'n vast vertrouwen in hem!"
„Ja, ik ook", bekende Riek.
„Natuurlijk, halve gare! Anders
had je het toch nooit aangedurfd
met hem?"
„Ja, toen hij zoeven met mevrouw
Boom zat te praten en die slang zo
liefjes tegen hem deed, kon ik haar
wel ik weet niet wat doen. Maar hij
stond óp en wandelde weg, zo stijf-
57
jes als een stok en Boom was ra
zend, dat kon ik duidelijk zien!"
„Nu, verwacht er nog maar niet
te veel van", kalmeerde Riek.
„Want de Gooyer is nog steeds niet
komen opdagen
„Nee, dat is zobekende Cor
rie kleintjes en haa rvreugde was
weer omgeslagen in mistroostigheid
„Kom, laat je hoofd nu niet weer
te gauw zakken, Corriekind",
troostte Riek.
Op dat ogenblik kwam de bur
gemeester binnen. Hij schudde
handen, groette vriendelijk mevr.
Boom, Kruiderink en Kareisen.
„Wat een ijzeren hein", bewon
derde Hanny Boom zijns ondanks.
„Je zou zeggen, dat alles oké is, hij
ziet er uit als een goudhaantje".
„Dat zal over een uurtje wel an
ders rijn", meende mevrouw Boom
kwaadaardig, „dan zal het haantje
zijn veren wel verloren hebben".
Hanny vond deze woordspeling
zo geestig, dat hij het uitschaterde
van plezier.
Inmiddels was bode Almekinders
tot de burgemeester doorgedron
gen. „Burgemeester", fluisterde hij
haastig, „meneer de Gooyer Js In
uw kamer en wil u meteen even
spreken, voor de bijeenkomst be
gint".
„Goed bode", zei de burgemees
ter en volgde zo onopvallend mo
gelijk de functionaris. Maar zo on
opvallend niet of twee paar ogen
hadden het gezien; Corrie en Col
verton. Het was de Amerikaan, die
vrijmoedig de burgemeester ach
terna ging en toen Dikkenburg
zich omdraaide om de deur te slui
ten, bemerkte hij, dat Colverton
achter hem was binnengekomen.
(Wordt vervolgd)
