Gemeenteraad van Burgh beraadde zich
Uitbreidingsplan der gemeente
op
Het roofdier houdt de soort in stand
Toch nog liefde
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 6 MAART 1959 NO. 18526
Goedkeuring nodig voor 25 maart
Grondspeculanten krijgen te Burgh geen kans
De gemeenteraad van Burgh
kwam woensdag in openbare ver
gadering bijeen onder voorzitter
schap van burgemeester Jhr. A.
van Citters.
Uit de notulen bleek dat de Oos
tenrijkse woningen verhuurd kun
nen worden voor 2 a 3 jaar tege
lijk, doch niet voor 5 jaar. Uit het
antwoord van de voorzitter op een
vraag van de heer Duson (arb
bleek dat het niet mogelijk is een
uitkering te geven voor het zelf
schilderen van het interieur van de
Noorse woningen. Dit in tegenstel
ling dus met de Oostenrijkse wo
ningen.
Het rapport van de vleeskeu
ringsdienst, idem van de Regionale
Brandweer, idem Waterleiding Mij
en schooltandartsendienst werden
vastgesteld. Uit het antwoord op
een vraag van de heer Duson bleek
dat de achterstand in de Westhoek
van de schooltandartsendienst lang
niet zo groot is als vragensteller
wel dacht.
In besloten vergadering werd
hierna besloten de mogelijke bouw
van een nieuw school in de volgen
de vergadering te bespreken.
Mevr. Lysen-Beerens (arb.) werd
aangewezen als vertegenwoordig
ster der Beatrixschool. Als plaats
vervanger de heer W. v. d. Zande
(V.V.D.). Als vertegenwoordiger
Centrale Werkplaats werd benoemd
Jhr. A. van Citters, plaatsvervan
ger de heer J. Duson.
Zonder hoofdelijke stemming
werden enige wijzigingen aangeno
men in de gemeenschappelijke re
gelingen Centrale Werkplaats en
Beatrixschool. Eveneens werd vast
gesteld de rekening van Maat
schappelijke Zorg, in ontvangsten
en uitgaven bedragende f 10.558,70.
Een premie voor woningverbete
ring werd toegekend aan de heer
Joh. Blom. Aangenomen werd te
vens een wijziging kinder-toelage
verordening.
Provinciale weg: voorrangsweg
De provinciale weg wordt ook in
Burgh tot voorrangsweg bepaald.
Mevr. Lysen en de heer H. W. v. d.
Klooster (C.Hzouden graag voor
de weg tussen Haamstede en Burgh
een snelheidsbeperking ingevoerd
zien tot 50 km. De heer v. d. Zande
opperde het idee de mechanische
zandstrooier in de wintertijd te ge
bruiken voor 'bestrijding van de
gladheid der gemeentewegen, des
noods tegen enige vergoeding.
De Dreef zal recht aansluitend
worden gemaakt op de Provinciale
weg.
De raad besloot verder toe te
treden tot de Bouwkas Nederlandse
gemeenten. In antwoord op een
vraag van mevr. Lysen antwoord
de de voorzitter dat men ondanks
aansluiting bij de bouwkas vrij 1
blijft in het type woning dat men
wil bouwen. Op verzoek van het
betreffende ministerie werd beslo-
ten een zo hoog mogelijke bijdrage
aan te vragen in het nadelig exploi
tatietekort der Noorse woningen.
B. en w. werden gemachtigd de
verkoop te behartigen van bouw
grond aan de Weeldeweg tegen een
prijs van f 7 per m2.
Reklame met bouwgrond
In antwoord op een vraag van de
heer Duson werd medegedeeld dat
de gemeente tegen het zomersei
zoen reclame met bouwgrond zal
maken. De heer Duson zou ook de
gemeente-weide willen verkopen.
Aan grond-speculanten wordt geen
grond verkocht. Dit zal perceels
gewijze gebeuren. In de gemeente
zullen binnen afzienbare tijd enige
nieuwe lichtmasten verrijzen met
een capaciteit van 2 maal TL 40
watt.
De heer H. W. v. d. Klooster
wees op de verwarring welke is
gesticht door een overtollig bord
aan de Weeldeweg met het op
schrift „Burgh". Overwogen wordt
één der borden te verwijderen.
In verband met de komende
werkeloosheid vroeg de heer Du
son naar de rioleringsplannen in de
gemeente. Hierover is nog weinig
nieuws.
HET UITBREIDINGSPLAN
Ir. J. P. 't Hooft en de heer
Grootjans van het stedebouwkun
dig bureau irs. 't Hooft en Rothui
zen verschenen hierna ter verga
dering en gaven een uiteenzetting
betreffende het uitbreidingsplan.
Het ligt niet in de bedoeling in dit
plan nog grote wijzigingen aan te
brengen al zijn er enige bezwaar
schriften ingediend. Ir. 't Hooft
behandelde enige van dergelijke
bezwaarschriften. In dit plan ligt
de mogelijkheid tot realisering van
een weg vanaf de kust op een af
stand van ongeveer 150-600 meter
vanaf Westenschouwen naar de
vuurtoren met aftakkingen naar
het strand. Een gedetailleerd plan
bestaat hiervoor echter nog niet.
Ir. 't Hooft zei er van over
tuigd te zijn dat de bevolking
van Burgh er practisch geheel
tegen zal zijn als men zou vra
gen naar de wenselijkheid van
drommen mensen in- de toe
komst uit de randstad Holland.
De bevolking wil liever Wes
tenschouwen houden zoals dit
is maar dit zal niet mogelijk
zijn.
De mensen zullen opgevangen
moeten worden. Ook mevr. Lysen
meende dat Burgh in de toekomst
zal overschakelen van landbouw
naar recreatiedorp.
Wethouder v. d. Klooster (arb.)
zei dat het uitbreidingsplan enigs^
zins geforceerd vastgesteld zal
moeten worden.Er zijn zoveel bij
komstige facetten naar voren geko
men dat het wel moeilijk wordt,
ook i.v.m. de doorsnijding van
landbouwgronden, zodat enige
landbouwers zwaar worden getrof
fen, voor de raadsleden dit plan
maar voetstoots goed te keuren.
Goedkeuring vóór 25 maart
Echter als de raad het plan voor
25 maart niet goedkeurt dan zal G.
S. een plan maken. Het hoofdbe
zwaar is de aanleg van een nieuwe
hoofdweg. De voorzitter meende
dat er nog maar twee mogelijkhe
den zijn: of het plan zelf goedkeu
ren of G.S. een plan laten maken.
De moeilijkheden worden nog gro
ter omdat deze hoofdweg een aan
tal kavels doorsnijdt die nog niet
definitief in eigendom zijn gegeven
door de herverkaveling. Een defini
tieve eigenaar kan dus geen be
zwaarschrift indienen. De dupe
hiervan is o.a. weth. v. d. Zande.
Het plan zal zeer binnenkort
weer in de raad komen met een
gewijzigde considerans om dan op
de volgende vergadering een wij
ziging aan te brengen. Aldus werd
besloten.
(De weg waarop het uitbreidings-
plan strandde is de weg die vanaf
de zeedijk komt en dan tussen de
woningen van W. Flohil en C. v. d.
Klooster door de Domeinen gaat).
*?oKSCSo^cg<^cfc§egOKi
;wiJ OUDERS
Moeten kinderen alles eten?
-:8<300ScS<^cgaK9eSOH:
Er zullen waarschijnlijk maar
weinig kinderen zijn, die alles lus
ten. Ik bedoel van die ongelooflijk
gemakkelijke peuters, bij wie nooit
iets met kunst en vliegwerk naar
binnen gewerkt moet worden, maar
die alles wat hun voorgezet wordt
met graagte en zonder gezanik ver
orberen. Een kind heeft evengoed
als grote mensen zijn voorkeur en
tegenzin en ik geloof niet, dat het
erg is, om hier in bepaalde geval
len enigszins rekening mee te hou
den.
Er kunnen dingen zijn, waarte
gen een kind zo'n onoverwinnelijke
aversie heeft, dat zijn maag ertegen
in opstand komt en hij de boel weer
over gaat geven. Het heeft weinig
zin, in zo'n geval het kind te pla
gen, door hem te dwingen, zijn
bord al kokhalzend tóch leeg te
eten. Het komt nl. voor, dat be
paald voedsel wérkelijk niet ver
dragen wordt en dan schrijft de
maag merkwaardig genoeg zélf
voor, wat hij „lust" of niet. Het is
verstandiger om dan maar toe te
geven en iets anders voor de kleine
klaar te maken. Maar past u in dit
geval wel op, dat er geen misbruik
van gemaakt wordt. Het is soms
heel moeilijk, om vast te stellen,
wat aanstellerij of kieskeurigheid
is, of waar het gaat om de oprech
te onmogelijkheid, iets te verwer
ken. Kinderen zijn bijzonder gesle
pen in dit opzicht. Ze weten o zo
gauw, hoe ze hun zinnetje kunnen
krijgen, als ze iets minder lekker
vinden en er liever iets anders voor
in de plaats hebben. Ze kunnen
hun comedie zo volmaakt spelen,
dat ze er zelf aan geloven en echt
beginnen te kokhalzen of zelfs over
te geven.
Als regel zou ik willen stellen,
dat er alles gegeten wordt, wat de
pot schaft. Wanneer men van jongs
af het kind hieraan als aan iets
vanzelfsprekends went, heeft men
bij het opgroeien de minste moei
lijkheden te vrezen. Begin vooral
niet met het kind te vragen: „Vind
je het niet lekker?", wanneer u
hem met trage tanden ziet eten.
Neem als vaststaand aan, dat hij
het wél lekker vindt. En begin ze
ker nooit met aan te bieden: „Zal
ik wat anders voor je maken?"
Hiermee brengt u in eerste instan
tie het kind op de gedachte, dat er
dus iets anders in de plaats kan
komen voor wat hem niet aanstaat.
Het beste is, om zo min mogelijk
aandacht aan het kind te schenken
onder het eten. Al die angstige
blikken van bezorgde ouders, die
bang zijn, dat hun spruit niet aan
zijn trekken komt, zijn uit den bo
ze. Alles, waarbij het kind zich te
veel in de belangstelling voelt
staan, werkt falikant. Dat is voor
hem alleen maar een prikkel, om te
gaan experimenteren.
Een tweede belangrijk punt voor
de eet-opvoeding van het kind is
de goede sfeer gedurende de maal
tijd en het voorbeld van de ouders.
Men kan van een kind niet ver
wachten, dat hij een tevreden eter
wordt, als hij ziet, dat vader van
dit en dat niet houdt en overal aan
merking op maakt, of als moeder
pietluttig het kleinste vetrandje
van haar vlees afsnijdt, omdat ze
haar neus voor vet ophaalt. Hoe ge
woner en vanzelfsprekender de
grote mensen zich tegenover hun
voedsel gedragen, hoe ontspannen-
er de stemming aan tafel is, hoe
minder neiging tot kuren het kind
zal vertonen. Bij een tot een der
gelijke staat van aanpassing opge
voed kind, komt men er gemakke
lijker achter, wanneer er bij een
bepaald gerecht geen sprake van
onwil, maar van onmacht om het
te eten zou zijn. En zoals gezegd,
dan hoeft geen enkele moeder het
zich tot een verwijt te maken, als
zij de hand over het hart strijkt.
MARCELLE.
Ingezonden mededeling
KINDERHOEST VERDWIJNT DOOR
ZWITSAL KINDER-HONING-SIROOP
SPEURTOCHT IN DE NATUUR
Het evenwicht in de natuur
Ingezonden mededeling
HiaidgeircezSng
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
Voefen en oksels
SPORT
VOETBAL K.N.V.B.
Zierikzee IH-Zonnemaire I
De voor zondag 8 maart vastge
stelde wedstrijd Zierikzee III-Zon-
nemaire I begint om 12 uur.
Is het roofdier de belager en een
gevaar voor de instandhouding van
de soort? De leek is geneigd ja te
knikken, maar het is niet het roof
dier, dat de wildstand bedreigt. In
tegendeel, het roofdier veredelt de
wildstand. Het is vrijwel steeds de
mens die oorzaak is van de versto
ring Van het evenwicht.
In een natuur, waar de mens niet
heeft ingegrepen, zal altijd een
schitterend evenwicht heersen,
waarbij het roofdier een zeer be
langrijke taak heeft en wel tot de
instandhouding van de soorten an
dere dieren. De natuur is zo prach
tig ingericht, dat ieder dier nor
maal in staat is zich te verdedigen,
tijdig te vluchten, over het alge
meen zich te beschermen tegen zijn
vijanden.
Wij zien dit trouwens duidelijk
om ons heen. Verschillende dieren
hebben vervaarlijke wapens, an
dere, die ogenschijnlijk weerloos
zijn, zijn echter zo snel en hebben
zulke goede ogen en oren, dat zij
in staat zijn tijdig een vijand te
ontvluchten. Weer andere dieren
zijn in staat zich afdoende te ver
bergen of te camoufleren en
zouden we kunnen doorgaan.
„Hoe komt het roofdier dan aan
zijn prooi?" zal men zich afvragen.
Zieken en gebrekkigen
Het is een volkomen logische
gang van zaken, dat ook het roof
dier de weg van de minste weer
stand zoekt en zich tracht te voe
den met een prooi, die gemakkelijk
is te vangen. Deze prooien zijn de
zieke en gebrekkige dieren. Deze
kunnen de hun door de natuur ge
geven beschermende gaven niet
voldoende ontplooien en worden
het slachtoffer.
Door deze nuttige instelling van
de natuur wordt elke groep dieren
als het ware door zijn natuurlijke
vijanden gezeefd. De zieken
zwakken vallen af, alvorens zij
kans krijgen zich voort te planten.
De soort wordt hierdoor behoed
voor degeneratie. Slechts de besten
krijgen de kans tot voortplanting,
met als gevolg dat er een gezond
en krachtig 'soort blijft bestaan.
De uitgestotenen
Het is zelfs zo sterk, dat een
groep dieren een ziek of zwak dier
uitstoot en alleen aan zijn lot over
laat, zodat het op die manier zal
omkomen of door natuurlijke vij
anden zal worden gedood, bang als
ze zijn voor besmetting of voor ver
volging door roofdieren, die jagende
op deze zieken of zwakken, de ge
hele groep achtervolgen. Natuurlijk
doen deze dieren in zo'n groep dat
niet beredeneerd, maar uit .zuiver
instinct, alweer een bewijs hoe
prachtig de natuur is ingericht.
Bovendien heeft de natuur nog an
dere maatregelen genomen om de
soort in stand te houden en gevon
den in de hoeveelheid nakomelin
gen. Wij behoeven daartoe maar
naar de dieren in ons eigen land
schap te kijken. Een vogel als de
arend heeft meestal maar één jong
in zijn nest. De vos, die meer vij
anden heeft, werpt vier tot vijf
jongen; de haas, die aan nog groter
gevaren bloot staat, haalt de tien
wel en de veldmuis daar het drie
dubbele van.
Wanneer echter de mens gaat in
grijpen en het evenwicht in de na
tuur gaat verstoren, dan gebeuren
er de verschrikkelijkste dingen. De
balans gaat naar één kant door
slaan en is bijna niet meer in even
wicht te krijgen, want nemen we
tegenmaatregelen, dan slaat hij
weer teveel naar de andere kant
door en zo blijven we aan de gang.
Deskundigen weten wel, dat we
niet ongestraft bepaalde soorten
zogenaamde „schadelijke" dieren
kunnen vervolgen en of uitroeien,
want het middel is dikwijls erger
dan de kwaal. Het beste voorbeeld
zien- we, in de afschuwelijke ko-
nijnenplaag in Australië, als gevolg
van het feit dat men daar de on
bekende konijntjes voor de aardig
heid invoerde, waar ze geen na
tuurlijke vijanden hadden. De re
sultaten zijn afschuwelijk voo:r de
mens.... maar ook voor het dier!
RECHTZAKEN
Man hing buurman's haan op
AMSTERDAM, 5-3. De procu
reur-generaal bij het gerechtshof
te Amsterdam heeft vanochtend
f 100 boete geëist tegen de 40-ja-
rige A. M. van der Kroon uit Ber
gen wegens het opzettelijk doden
van een haan van zijn buurman
pluimveehouder. De politierechter
.in Alkmaar had K. reeds tot een
zelfde straf veroordeeld, maar de
officier van justitie was hiertegen
hoger beroep gekomen. Deze
meende dat alleen een vrijheids
straf op zijn plaats is. Verdachte
had nl. de haan opgehangen aan
een balk in het hok. Reeds herhaal
delijk had hij zijn buurman zijn
ongenoegen te kennen gegeven
over het oorverdovende gekrakeel
van diens 70 hanen. „Ik kon er
nachts gewoon niet van slapen,
een hele week had ik geen oog dicht
gedaan en toen heb ik in een boze
bui de haan gedood", zo veront
schuldigde K. zich. „Het is anders
wel een ernstig en ergerlijk feit",
zei de president, „u heeft'die haan
gewoon afgemaakt".
Verdachte: Nou, afgemaakt, dat
gebeurt dagelijks met hanen.
President: Maar dan worden die
dieren toch niet opgehangen, dat is
mishandeling.
Verdachte: Nee hoor, ik vind dat
geen mishandeling. Ophangen komt
veel voor op boerderijen.
President: Maar het was toch in
ieder geval het eigendom van een
ander.
Dat kon verdachte niet ontken
nen.
AMSTERDAM. Het handelsbu
reau van de Braziliaanse regering
te Amsterdam deelt mede dat, in-
volge informatie van dr. Renato
Costa Lima, voorzitter van het Bra
ziliaanse instituut voor de koffie,
de berichten over voorraadvorming
in het buitenland van Braziliaanse
koffie geen enkele grond van
waarschijnlijkheid inhouden.
Een 19-jarige timmerman uit
Lens is woensdag aangehouden op
beschuldiging van moord op de r.k.
priester Robert Cochu, wiens stof
felijk overschot dezer dagen in een
bos bij Amiens werd gevonden. De
arrestant zou hebben verklaard de
moord te hebben gepleegd om de
abbe te kunnen beroven. Hij zou,
naar verluidt, een medeplichtige
hebben gehad.
DE ZEEKONINGIN
46. Zodra het onrechtvaardig vonnis over hem uitgesproken is,
voelt Aram zich door sterke soldatenarmen beetgegrepen en weg
gesleurd. Even later tuimelt hij omlaag in een donkere kerker en
slaat de deur dreunend achter hem dicht
Het eerste wat hij ziet, als hij weer op de been krabbelt, is het
geamuseerd glimlachende gezicht van een al wat oudere man.
„Welkom in dit voorportaal van de onderwereld, jonge vriend",
grinnikt de man. „Mijn naam is Flavius, van beroep filosoof, iets
wat in dit stinkende hol wel zijn nut heeft, dat verzeker ik je,
hahaha".
„Als ik die dikke Prianus nog eens in mijn vingers krijg", gromt
Aram woedend.
„Vergis je niet", lacht zijn vreemde lotgenoot. „Die dikke senator
is een beste, brave kerel, hij is volkomen in de macht van Ares,
een krachtpatser, die door zijn overwinningen in het stadion schat
rijk geworden is. Prianus is slechts een stroman, die alle verant
woordelijkheid voor de wandaden van die schurkachtige atleet te
dragen krijgt. Tja, vriend, op Ithaca regeert momenteel de spier
kracht over de rede
Terwijl Aram in de kerker de ontberingen van zijn filosofische
lotgenoot aanhoort, is Ambre aan boord van het kaperschip druk
doende met het aanpassen van haar pas veroverde garderobe
STAD EN PROVINCIE
HAAMSTEDE
Burgerlijke stand en loop der
bevolking over de maand februari.
Geboren: 11. Maria Jannigje, d.
van -J. Pos en M. Verhoef; 24. Jo-
hannis Pieter, z. van H. C. Braam
en P. J. Oole.
Ingekomen: 2. D. Visser en gezin
uit Arkel; 2. J. Kroon uit Arkel;
4. A. C. Kommer uit Zierikzee; 16.
H. Steiner uit Rotterdam; 17. I.
Goossen uit Vlaardingen.
Vertrokken: 9. M. van den Berge
naar Dordrecht; 18. C. F. Evelaar
en gezin naar Smallingerland; 23:
M. L. van der Est en gezin naar
Beverwijk; 27. G. J. Avenarius
naar Zeist.
ANNA-JACOBAPOLDER
Jaarvergadering N.C.V.B.
De afdeling van de N.C.V.B. hield
haar jaarvergadering onder lei
ding van mej. J. W. C. van Strien.
Na het verslag van de penning-
meesteresse, mevr. Moerland-Kunst
en van de sekretaresse, mevrouw
Abrahamse-v. d. Berg, werd deze
avond geheel verzorgd door eigen
leden. Zang, samenspraak en de-
klamatie wisselden elkaar af. Aan
de beurt van aftreden was de se
kretaresse, mevr. Abrahamse-v. d.
Berg. De presidente dankte haar
voor het vele werk dat ze voor de
afdeling gedaan heeft. Tot vice-
presidente werd gekozen mevr. Vo-
gelaar-Frangois.
Op de volgende vergadering, die
op 24 maart zal gehouden worden,
hoopt de textielfirma Spanjaard
uit Borne de avond te verzorgen.
De afdeling telt nu 84 leden.
FEUILLETON
door Hanoi Spoor
„Wat scheelt haar", hijgde Pau-
lien.
„Niersteen. Ze wordt vandaag ge
opereerd en daarom vonden we het
nu toch beter om je voor die tijd
te waarschuwen, dan kun je haar
bezoeken en misschien nog wat
moed inspreken".
Even vond Paulien die opmer
king vreemd. Stel je voor, haar
flinke moeder zou woorden ter ver
sterking nodig hebben. Doc'h dan
dacht ze aan al die patiënten en ge
vallen die ze al had meegemaakt,
en haar hart werd diep verontrust
bij de gedachte dat haar moeder nu
haar troost van node zou hebben.
„Je kunt nu naar haar toegaan",
zei de hoofdzuster; „daarna begin
je onmiddellijk aan je rusttijd.
Wanneer je geslapen hebt zal de
operatie achter de rug zijn, en zo
mogelijk kun je je dan van haar
toestand overtuigen. Je moeder ligt
in zaal 84".
Paulien had verder geen aan
moediging nodig. Ze snelde door de
gangen.
HOOFDSTUK XVII.
Een keerpunt.
In zaal 84 kreeg ze een hartelijk
knikje van de dienstdoende zuster,
die meteen met 'haar ogen een wenk
gaf waar ze haar moeder kon vin
den.
Moeder heeft natuurlijk al over
mij gesproken, dacht Paulien.
Ze trad op het bed van haar moe
der toe en schrok van de grote ver
andering, die zich nu al aan haar
moeder voltrokken had. De anders
blozende wangen zagen akelig
bleek. Trekken van vermoeidheid
en pijn maakten haar gezicht veel
ouder. Een glimlach verhelderde
haar gelaat, toen ze Paulien ont
waarde.
Ze stak haar 'hand uit en Paulien
greep deze ontroerd met beide han
den.
„Lieve moeder, waarom hebt U
mij toch gisteren niet laten roepen.
Te denken dat we hier onder het
zelfde dak vertoefden en ik dit niet
wist".
„Eerst wilde ik afwachten wat
het onderzoek aan het licht bracht
en daarnaMartha zuchtte met
trillende ademhaling, „daarna was
h'et te erg Paulien, ik verlangde
nergens meer naar dan naar rust".
Paulien streelde haar hand. „Was
het zo erg moeder?"
„O kind, niet te beschrijven", en
dan weer even met haar oude veer
kracht en zelfrespect, „ik zal nooit
meer zonder de gedachte aan dit
verschrikkelijke, een kip kunnen
slachten; het zal me iedere keer
aan dit onderzoek herinneren. Ik
dacht steeds dat dokter Wicker het
zelfde met mij probeerde".
„Vanmorgen is hij al wezen zeg
gen, dat ik vandaag geopereerd zal
worden, de foto's hebben uitgewe
zen dat de steen klem zit".
„Ik denk dat de steen eerst was
losgeraakt en iets heeft beschadigd"
zei Paulien peinzend, „een nieron-
derzoek hoeft heus niet zo pijnlijk
te zijn. Dit is misschien een minder
gunstig geval".
„Het zal wel zo zijn. Hoe dan ook,
ik zal blij zijn als de operatie be
gint, de pijn is ondragelijk".
Paulien zag hoe haar moeder met
de grootste wilskracht probeerde
de pijn de baas te blijven, maar
haar grauwbleke gezicht sprak
boekdelen.
„Paulien we moeten rekening
houden met het feit, dat de opera
tie verkeerd kan aflopen. Het is
blijkbaar de voorzienigheid ge
weest die mij laatst met jou over
dat testament deed spreken".
„Nee moeder, toe niet doen",
smeekte Paulien, „U bent zo gezond
en zo sterk en dokter Wickers is zo
knap, hij zal U er heus door halen".
„Stil kind, luister een ogenblik
je". Martha haalde diep adem,
kun je mij niet beloven dat je
mijn laatste wens eerbiedigen zal.
Mijn hart zal zo gerust zijn, als ik
weet dat jij en Bernard samen het
bedrijf zullen geheren. Je zult zien
dat Bernard ook nog flink kan zijn,
vooral als hij de eigenaar van het
bedrijf zal worden".
„Moeder, o toe, vraag dat niet",
fluisterde Paulien ontdaan. „Ik be
hoor aan Andries".
„Paulien, ik wilde eerst geduld
hebben, ik dacht de jaren zullen je
wijzer maken. Een huwelijk met
Andries kan niet doorgaan. Je kunt
daarom toch niet je toekomst ver
gooien. Wanneer je rekening met
mijn wensen houdt, dan weet ik
jullie beiden geborgen, Bernard en
jou. Andries moet de gevolgen van
zijn drift alleen dragen, daaraan
hoef jij je niet op te offeren".
Paulien maakte een onwillekeu
rige beweging.
(Wordt vervolgd).
