MacMillan als verkenner zonder kringen Sun balm hoekje Toch nog liefde WEKELIJKSE WERELDSCHOUW Ijoodwill inwrijven laten drogen afborstelen DE KWESTIE BERLIJN Viervoudig lenteteken ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 27 FEBRUARI 1959 No. 18522 BEZOEK IN MOSKOU Met een witte bontmuts op (eens meegebracht van een toeristenbe zoek aan de Sowjet-Unie dertig jaar geleden) is de Britse premier MacMillan per vliegtuig aangeko men in Moskou als - zoals hij het bij zijn vertrek uit Londen noemde - „verkenner". Het lijdt geen twijfel dat dit be duidt, dat de Engelse premier als een soort voorpost van de westelij ke wereld zijn voelhorens heeft moeten uitsteken over hetgeen nu met de Russen valt te bereiken. De Amerikanen hadden in dezen reeds ervaringen opgedaan met de Rus sische vice-premier Mikojan, die hun verzekerde dat Moskou een compromis wil en een vredestoe stand, waarin alleen een vredelie vende wedloop mogelijk zal zijn. Het probleem is echter altijd, hoe men zich zulk een toestand con creet voorstelt. Want die vreedza me concurrentie is natuurlijk lastig genoeg en nooit zonder allerlei ver wijten aan eikaars adres. Daarbij komt dat geen van de twee par tijen zwak wil lijken en zeker niet de indruk wil wekken, dat zij over zich heen zou laten lopen. Zulk een zoetelijkheid zou ook ernstige ge varen met zich brengen. Zij zou een van de twee groepen kunnen bewegen tot het doen van een ge vaarlijke stap voorwaarts, die juist tot oorlog zou kunnen leiden. Berl(jnsc kwestie Wat dit betreft waarschuwt de Amerikaanse senator Walter Lipp- mann (zeker geen vriend van Dul les) er tegen te geloven dat de ziek te van Dulles het mogelijk zal ma ken, nu eens soepel tot akkoorden te komen. De mening van de Rus sen - en van vele lieden inhet wes ten - is dat de Amerikaanse minis ter van buitenlandse zaken een on handelbaar man is. Is hij terzijde geschoven, zoals nu door zijn ope ratie en de noodzakelijke bestra ling van gezwellen - dan zouden er zaken te doen zijn. Bij voorbeeld met MacMillan. Zeer terecht nu waarschuwt Lippmann tegen dit misverstand. Dulles heeft zo'n gezag als onwrik baar strijder voor het belang van het westen, dat hij ook alleen in staat ls, de Amerikaanse politiek soepeler te maken en concessies te doen. Zouden anderen overstag gaan, dan zou de indruk worden gewekt, dat in afwezigheid van de Ingezonden mededeling BI N N ENVERI NGBED HAZET-FABRIEKEN ZEVENBERGEN SCHUIMRUBBERBED meester de leerlingen streken zou den uithalen. Indien MacMillan in Moskou iets bereikt, dan zal hij eerst in Washington de zegen van Eisenhower en Dulles daarop moe ten vragen, voordat de Amerikanen het aanvaarden, én voordat een meerderheid in de NAVO het on derschrijft. Zonder Dulles moeilijker? Zo behoeven we dus niet bang te zijn, dat de Engelse premier iets zou afspreken, dat de andere At lantische staten bindt. Maar hij weet dat ook de Amerikanen geens zins wensen dat de Berlijnse kwes tie tot een oorlog voert We kun nen ons nu al ongeveer voorstellen, hoe het zal gaan, als er geen ern stig ongeluk gebeurt dat tot een oorlog aanleiding zou kunnen ge ven. In mei (of misschien later) zal de Sowjet-Unie zich als bezetter van Berlijn terugtrekken en het gezag over haar sector overdragen aan de Oostduitse republiek. Natuurlijk zal Moskou van deze republiek de bondgenoot blijven. Dan zal oost- Duitsland verklaren, dat het de verplichting van de Sowjet-Unie overneemt, om vrij verkeer te ga randeren naar en van west-Ber- lijn. Het westen zal verklaren, dat het die machtsoverdracht niet er kent, maar er genoegen mee nemen zal, dat de Oostduitse functionaris sen optreden als zaakwaarnemers van de Sowjet-Unie. Bovendien is er kans op een con ferentie over de Duitse kwestie. Maar daar zal het moeilijk zijn tot een akkoord te komen over de her eniging der Duitsers. Gemakkelij ker zal het zijn, te berusten in het bestaan van twee Duitse republie ken (niet officieel maar officieus) en de mogelijkheid van onderlinge toenadering open te laten, zodat er enige ontspanning in het grensge bied ontstaat. Friese kerk werd prooi der vlammen LEEUWADEN, 26-2. In de afgelo- pen nacht is het gebouw van de Gereformeerde Kerk aan de Scho- terlandseweg te Hoornsterzwaag volledig door brand verwoest. De predikant, die in de pastorie naast het gebouw woont, werd uit de slaap gewekt door buren die het vuur hadden ontdekt en alarm sloegen. Meteen werd de brand weer van Jubbega gewaarschuwd, doch toen deze arriveerde had de brand, die in de consistoriekamer was ontstaan, zich al over heel de kerk uitgebreid. In een laaiende zee van vlammen is de kerk (een houten gebouw, dat plaats bood aan enkele honderden personen) ten onder gegaan. Niets kon van de inventaris woorden gered. Ook de bibliotheek en het kerkelijk archief gingen verloren. De oorzaak van de brand is niet bekend. Het gebouw was verzekerd. WIJ OUDERS •ÉcKSCSCKKScfcSCScW Een kind kan niet buitennissig zijn Moeder Elske was, toen zij zelf nog een klein meisje was, al een echt poppenmoedertje. Zij was 12, 13, ja wel 14 jaar, toen zij nog met poppen speelde en haar lievelinge tjes als echte babies verzorgdde. En aangezien zij ook heel handige vingertjes had, naaide zij er ijverig zelf de kleertjes voor. Geen wonder dat Elske, toen zij verloofd raakte, zich illussies begon te maken over levende kindertjes, die de plaats van haar geliefkoosde poppen zouden gaan innemen. En toen zij eenmaal, heel jong nog, in het huwelijksbootje stapte droom de zij praktisch vanaf de eerste dag over het blonde dochtertje, dat ko men zou. Merkwaardig was het, dat Elske geen rekening hield met een zoontje. Haar eerste kindje kon ze zich niet anders voorstellen dan als een meisje. Misschien is het niet zo merk waardig, als we in aanmerking ne men, dat al Elske's poppen meisjes poppen waren geweest. Ze verheug de zich er al bij voorbaat op, nu ook spoedig voor haar kindje leuke kleertjes te kunnen maken. Bij het kleden van een meisje kun je ten minste je fantasie de vrije loop la ten. Bij jongenskleren blijft alles zo saai en uniform. Geen uniformen En toch was Elske's eerste een jongen. Ze was dood verbaasd, om dat ze dit helemaal niet verwacht had. Het was in haar gedachten al tijd een „zij" geweest; nu moest ze plotseling overschakelen op een „hij". Maar toen het kindje er een maal was, kende haar geluk na tuurlijk toch geen grenzen Een ba by is een baby en in een luier en truitje zien zij er allemaal eender uit en zijn meisjes en jongens pre cies dezelfde lekkere knuffeldier tjes. Ook het tweede en derde kindje waren jongetjes. Elske berustte er in, dat zij de moeder van zoons scheen te moeten worden en was dol.op haar kerels. Maar dat wil niet zeggen, dat zij haar verlangen opgaf, om ze leuk aan te kleden. Uniform-jongetjes werden haar zoontjes vast niet. Alle pakjes, bloesjes en kieltjes werden snoezig geborduurd en gesmokt. Dit genoe gen kon Elske zich heus niet ont zeggen. En dat was ook helemaal niet erg, zolang de jongetjes klein waren en alleen nog met hun moe der en bewonderende tantes, oma's en vriendinnen te maken hadden. De kleine Lord De moeilijkheden begonnen, toen de oudste naar school moest. Elske had voor die gelegenheid een Klei ne Lord van hem gemaakt met een beeldig fluwelen pakje met grote kanten kraag. Dit stond hem voor al om te zoenen omdat hij nog steeds een page-kopje droeg. Maar o wee, de onbarmhartige school kameraadjes, wat maakten ze hem het leven zuur. Huilend kwam het kind thuis. „Ik wil dat gekke pak niet aan. Ze zeggen, dat ik een aap op een stokje ben". Elske wilde er niet van horen. Hij moest en zou het lieve pakje aan. Zij liet zich toch door zo'n troep schoolkinderen de wet niet voorschrijven. Maar toen het iedere dag tranen met tuiten bleef en het zelfs tot grote scènes kwam, is Elske toch gezwicht. Gelukkig heeft ze begrepen, dat een kind geen groter leed aange daan kan worden, dan zich buiten nissig te voelen, anders dan de an deren en daardoor het mikpunt te worden van spot en plagerij. Elske's twee andere jongens zijn van het begin af doodgewoon in een broek je en een trui of bliesje naar school gegaan. Haar vierde kindje werd een meisje, zodat ze tenslotte toch aan het maken van snoezige jurkjes toe kwam. MARCELLE. Ingezonden mededeling V O T l^'P* ^'rect te2tn etensvlekken, vet, Cm f teer, smeer, olie, vruchten, wijn, gras, lipstick, parfum, stempelinkt, enz. verwijdert vlekken Royale tube f.1.95 LAHNEMANN Laren (N.H.) Postbus 18 Imp. v. PolycoIor-K2r-Placentubex-Margrec Astor-Mouson-Blendax MOSKOU, 26-2. In een gesprek met leden van de wereldvredesraad heeft premier Chroesjtsjef van de Sowjet-Unie verklaard dat een ont moeting met generaal de Gaulle „wenselijk en nuttig" zou zijn. Het- zelf gold voor een onderhoud met Eisenhower. Gesprekken als deze konden een gunstige invloed hebben „op de toestand in het cen trum van Europa". De Sowjet-Unie is bereid ook met landen als Frankrijk vriend- schaps- en nietaanvalsv'erdragen te sluiten. Het overleg met premier MacMillan van Engeland noemde de Russische staatsman in elk ge val positief, ook al zou er geen ak koord uit voortvloeien. f I Ingezonden mededeling Ihfri w m Premier sir Edgar Whitehead van Zuid-Rhodesië heeft donder dag de noodtoestand afgekondigd en het „Afrikaanse Nationale Con gres' buiten de wet gesteld. Het me rendeel van de leiders van deze politieke organisatie van inheem sen is gearresteerd. Ol/ERDENKING Geheel alleen Joh. 6 15, laatste woorden. Het kan zijn dat een mens temid den van anderen zijn leven slijten mag en toch zich eenzaam, alleen gevoelt. Een tijdlang heeft men er geen last van, en dan, opeens, komt het weer. Er komen gedachten naar boven, die een ander maar niet moet weten. Je wordt achterdoch tig, zoekt overal iets achter, en zit met alles in de put. De twijfel komt, aan anderen, zelfs aan God Tenslotte is het geen leven meer. Hoe graag ook uit de misère wil lende komen, het lukt niet. Eén is er, Die ons begrijpt, Die weet wat het zeggen wil, alleen te zijn. Het is Jezus Christus Ook Hij is in de moeilijkste ogenblikken van Zijn leven in de steek gelaten. Het verhaal, waaruit bovenstaande twee woorden gekozen zijn, getuigt ervan. Jezus had een groot wonder la ten zien, door meer dan 5000 men sen van een paar broden en visjes toch genoeg te laten eten. Hij gaf dit wonder als een teken, dat men Hem zou erkennen als de gezon dene van God, om Koning te zijn over ons hart, ons gehele bestaan. Want Jezus Christus is niet geko men om de mensen uitsluitend van de honger en zorgen af te helpen. Hij gaf Zijn leven tot redding van de gehele mens. En wat was nu het vreselijke? De mensen zagen in Hem ondanks alle arbeid des Heren, om Zichzelf te doen verstaan, steeds een aards vorst, een aanvoerder, desnoods een profeet, die hen met zijn regeer macht zou afhelpen van vijanden, die zou zorgen, dat zij het goed kregen op deze wereld. Doch zeer zeker zag men Hem niet als Eén, Die verzoening van zonden bracht. Dit alles had tot gevolg dat de Heiland zich moest terugtrekken, alleen zijn.... en blijven. Hij, de Eenzame, de Onbegrepene, moest alleen de strijd uitvechten. Toch kwam nog iemand Hem op zoeken: de verzoeker. Deze wilde Hem murw maken, opdat Hij zijn opdracht niet zou volbrengen. Straks zweette Hij er druppelen bloeds van. En uiteindelijk ja hangt Hij op de kruisheuvel, Hij, de enige, echte, waarachtige Mens, aan een hout, verlaten zelfs van God. Van deze verschrikkelijke dingen zijn de twee woordjes „geheel al leen" een voorportaal. Op deze wij ze heeft Jezus Christus als Borg en Middelaar de ernst van ons door de zonde ontstane eenzaamheid en al leen-zijn leren kennen. Echter, met een heerlijk doel: om ónze zonden, ónze eenzaamheid uit te vechten, weg te dragen, te over winnen. Hij verlaten, opdat wij nimmermeer verlaten zouden zijn. Niemand behoeft nu meer op zich zelf en op het niet-zijn aangewe zen te zijn. Er is een ontkomen aan het verderf. Door de Heilige Geest spreekt Jezus Christus dit evange lie tot ons. Niemand behoeft meer bang te zijn, angstig en eenzaam zich te ge voelen, mits hij zich overgeeft aan de uitstrekkende handen van de grote Mensenvriend, Die de zijnen .nooit vergeet. Doen wij dat toch, opdat onze harten, zelfs in de grootste smar ten, in de Heer gerust zullen zijn. Op de man af: doet gij dat? Ge looft dit evangelie! Z.zee. A. VAN PEL. W&ÈWSm, IëSMhBHI! Een schaap van de heer H. Bolk op de erve ,,'t Reestman" te Weerselo bij Bome heeft het leven geschonken aan vier lammerentwee vrouw tjes- en twee mannetjesdieren. De zeldzame familie trekt in de streek veel belangstelling. Een zeldzaamheid is, dat het moederdier ook alle vier haar kinderen zoogt. - De foto laat zien dat moeder en kinderen in beste welstand verkeren. FINANCIEN EN ECONOMIE Rusland wil meer olie exporteren naar het Westen LONDEN, 26-2. De Sowjet-Unie wil snel haar olie-export naar de westelijke landen vergroten, in het bijzonder die naar Groot-Brittan- nië, zo verklaarde de voorzitter van het Sowjet-Russische oliebureau „Souznesti", Gorov, redacteur van de „Financial Times". De Sowjet- Russische olie-export naar het Ver enigd Koninkrijk beloopt op het ogenblik 100.000 ton per jaar, aldus Gorov, maar deze zou belangrijk vergroot kunnen worden. Volgens de plannen moet de Sowjet-Unie in 1965 minstens 200 miljoen ton olie produceren, twee maal zoveel als verleden jaar Het doel van de Sow jet-Unie is naar hij zei de deviezen te verkrijgen voor de betaling van de invoer, welke zij uit het westen hoopt te verkrijgen. EEN DIEF /N GENUA 6ING- ER MET DR/E KOFFER5 VAN EEN HANDELSR6I- Z'GER VANDOOR. H'J 2AL ML OP 2"N NEUS GEKEKEN HEBBEN. IN DE KOTTERE ZATENSO.QOQ KNOPEN..f IN LONDEN HEBBEN VJP STUDENTEN KANS GEZIEN ONOPGEMERKT DE AMERI KAANSE VLAG OP HET GEBOUW VAN DE RUSSISCHE AMBASSADE TE HITSEN IN PARUS PLEEGDEN V/ER BANDIETEN EEN OVERVAL OPEEN MANUFACTURER HET SLACHTOFFER KON DE POLITIE NIET ALLEEN EEN BESCHRUV/NG GEVEN VAN H£T VIERTAL. MAAR BOVENDIEN VAN EEN VAN HEN DE MATEN. DE2E MAN HAD NAMELÜK DE ROOFOVERVAL IN GELEID DOOR EEN KOSTUUM T6 BE- stellen- De POSTBODEN UiT NEUSrADT- WCMTRASSE IN h/esr-DU/FSlAND ZUN UITGERUST MET WANDELMETERS. D/E ONZICHTBAAR OM HUN BENEN ZUN BEVESTIGD. ZODAT DE AFSTAND KAN WORDEN GEMETEN DIE Z'J DAGEL'JKS OP HUN RONDE AFLEGGEN HET GEMIDDELDE IS ONGEVEER ZS KILOMETER PER DAG Het mooie Franse paviljoen van de vorig jaar gehouden Brusselse wereldtentoonstelling, zal worden gesloopt. Plannen om het stalen ge bouw te demonteren en elders weer op te bouwen, zijn gestrand op de grote kosten die hieraan verbonden zouden zijn. FEUILLETON 29 door Hanoi Spoor Toch was ze haar broer dankbaar voor zijn attenties. Juist nu voelde ze hoe alleen ze eigenlijk stond. Daar lag ze nu ziek, en als haar broer er niet geweest was, dan zou ze van iedereen verlaten zijn. Bernard 'had Paulien dadelijk een telefonische boodschap willen stu ren, doch Martha had geprotes teerd. Waarom dat kind nu laten schrikken. Wie weet liep alles nog mee. Daar zag het echter niet naar uit en Martha nam zich voor om aan de dokter te verzoeken haar zo mo gelijk naar het ziekenhuis te laten brengen waar Paulien werkte. In de middag kwam de dokter te rug en stelde enkele vragen. Mar tha had geen koorts. Ze lag te ril len van de kou, terwijl buiten een zachte temperatuur heerste. De dokter keek naar haar in-wit gezicht en besloot er een zieken huisopname van te maken. Hij vroeg haar of ze nog voorkeur had voor een bepaald ziekenhuis, en Martha sprak haar wens uit. „We zullen zien", zei de dokter welwillend: „het hangt natuurlijk af of er plaats is. De ziekenhuizen zijn tegenwoordig overvol, maar we zullen ons best doen". Even later was er een druk ge loop in huis. De dokter vroeg assis tentie van de zuster. De zuster kwam helpen en legde Martha's kleding klaar. Extra schoon goed, pantoffels en een peig noir. Bernard werd om de zieken huispapieren gestuurd. Martha liet alle drukte langs zich heen gaan. De pijn was zo hevig dat ze bijna verlangde dood te zijn. Van haar rechterzijde trokken de pijnscheuten nu helemaal tot in haar benen en geen enkele houding bracht enige verlichting In die toe stand was ze blij, toen ze de claxon van de ziekenauto hoorde. De bedrijfsleider kwam ook nog vlug even kijken, maar Martha knikte alleen maar ten groet. Ze had niet meer de moed om nog verdere aanwijzingen te geven. Trouwens, ze wist dat de tuinderij bij hem in goede handen was. De reis in de auto werd een lang gerekte marteling. Hoe goed de auto ook was ingericht, iedere schommeling of stoot bracht nieu we pijnen. Ook toen men de lange rit door de stad maakte, had Mar tha het idee dat juist vandaag het verkeer extra druk was, en onno dig ophield. Eindelijk werd de deur openge maakt en kwamen de chauffeur en de verpleger helpen om haar met een brancard de ingang van het ziekenhuis in te rollen. De brancard reed door de lange gangen en zelfs de afgeronde riggels op de grond bezorgden Martha nog pijn. Ze werd een zaal ingereden, waar aan iedere kant zes bedden waren geplaatst. Een bed in het midden der zaal was leeg en Mar tha werd daar door twee zusters met ervaren handen in getild. Even flitste het door haar heen, hoe vlug ze toch van gewoon mens een ziekenhuispatiënte was geworden. Vanmorgen nog vol energie aan het werk, nu door twee zusters in bed gelegd. Tamelijk vlug kwam een dokter haar ondervragen. Toen Martha vertelde welk een hevige pijn de geringste stoot haar had bezorgd luidde zijn voorlopige conclusie: „niersteen". Martha keek hem hoogstverwon- derd aan. „Niersteen?" deed ze vra gend, maar dan liet ze zich in de kussens terugvallen. Wat het ook was, als de dokter haar in ieder geval maar vlug van de pijnen af wist te helpen. „We moeten natuurlijk zekerheid hebben", zei de dokter. „We begin nen straks nog met het onderzoek". Even later werd er weer een brancard de zaal ingereden, en Martha verhuisde voor de tweede keer op dit rijdend materiaal. Toen ze de onderzoekkamer binnenkwam werd er juist een luid kreunende patiënt weggebracht. Martha wist wel dat men in ziekenhuizen min der prettige dingen beleefde, maar ze nam zich toch voor om niet zo luid als deze patiënt iedereen te overtuigen van de pijn die je moest lijden. Ze probeerde nu al het ge kreun, dat haar af en toe ontsnapte, te onderdrukken. Later, toen Martha enige tijd van dit onderzoek was uitgerust, zover als bij pijnlijden van uitrusten sprake kan zijn, herinnerde zij zich dit voornemen als iets zeer voor barigs. Martha wist toen, dat een onderzoek zodanig kan zijn dat men zelfs geen wil meer heeft en men je kan laten gillen als een dier in doodsangst. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1959 | | pagina 5