MacMillan als verkenner
zonder kringen
Sun
balm
hoekje
Toch nog liefde
WEKELIJKSE WERELDSCHOUW
Ijoodwill
inwrijven laten drogen
afborstelen
DE KWESTIE BERLIJN
Viervoudig lenteteken
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 27 FEBRUARI 1959 No. 18522
BEZOEK IN MOSKOU
Met een witte bontmuts op (eens
meegebracht van een toeristenbe
zoek aan de Sowjet-Unie dertig
jaar geleden) is de Britse premier
MacMillan per vliegtuig aangeko
men in Moskou als - zoals hij het
bij zijn vertrek uit Londen noemde
- „verkenner".
Het lijdt geen twijfel dat dit be
duidt, dat de Engelse premier als
een soort voorpost van de westelij
ke wereld zijn voelhorens heeft
moeten uitsteken over hetgeen nu
met de Russen valt te bereiken. De
Amerikanen hadden in dezen reeds
ervaringen opgedaan met de Rus
sische vice-premier Mikojan, die
hun verzekerde dat Moskou een
compromis wil en een vredestoe
stand, waarin alleen een vredelie
vende wedloop mogelijk zal zijn.
Het probleem is echter altijd, hoe
men zich zulk een toestand con
creet voorstelt. Want die vreedza
me concurrentie is natuurlijk lastig
genoeg en nooit zonder allerlei ver
wijten aan eikaars adres. Daarbij
komt dat geen van de twee par
tijen zwak wil lijken en zeker niet
de indruk wil wekken, dat zij over
zich heen zou laten lopen. Zulk een
zoetelijkheid zou ook ernstige ge
varen met zich brengen. Zij zou
een van de twee groepen kunnen
bewegen tot het doen van een ge
vaarlijke stap voorwaarts, die juist
tot oorlog zou kunnen leiden.
Berl(jnsc kwestie
Wat dit betreft waarschuwt de
Amerikaanse senator Walter Lipp-
mann (zeker geen vriend van Dul
les) er tegen te geloven dat de ziek
te van Dulles het mogelijk zal ma
ken, nu eens soepel tot akkoorden
te komen. De mening van de Rus
sen - en van vele lieden inhet wes
ten - is dat de Amerikaanse minis
ter van buitenlandse zaken een on
handelbaar man is. Is hij terzijde
geschoven, zoals nu door zijn ope
ratie en de noodzakelijke bestra
ling van gezwellen - dan zouden er
zaken te doen zijn. Bij voorbeeld
met MacMillan.
Zeer terecht nu waarschuwt
Lippmann tegen dit misverstand.
Dulles heeft zo'n gezag als onwrik
baar strijder voor het belang van
het westen, dat hij ook alleen in
staat ls, de Amerikaanse politiek
soepeler te maken en concessies te
doen. Zouden anderen overstag
gaan, dan zou de indruk worden
gewekt, dat in afwezigheid van de
Ingezonden mededeling
BI N N ENVERI NGBED
HAZET-FABRIEKEN ZEVENBERGEN
SCHUIMRUBBERBED
meester de leerlingen streken zou
den uithalen. Indien MacMillan in
Moskou iets bereikt, dan zal hij
eerst in Washington de zegen van
Eisenhower en Dulles daarop moe
ten vragen, voordat de Amerikanen
het aanvaarden, én voordat een
meerderheid in de NAVO het on
derschrijft.
Zonder Dulles moeilijker?
Zo behoeven we dus niet bang te
zijn, dat de Engelse premier iets
zou afspreken, dat de andere At
lantische staten bindt. Maar hij
weet dat ook de Amerikanen geens
zins wensen dat de Berlijnse kwes
tie tot een oorlog voert We kun
nen ons nu al ongeveer voorstellen,
hoe het zal gaan, als er geen ern
stig ongeluk gebeurt dat tot een
oorlog aanleiding zou kunnen ge
ven.
In mei (of misschien later) zal de
Sowjet-Unie zich als bezetter van
Berlijn terugtrekken en het gezag
over haar sector overdragen aan de
Oostduitse republiek. Natuurlijk zal
Moskou van deze republiek de
bondgenoot blijven. Dan zal oost-
Duitsland verklaren, dat het de
verplichting van de Sowjet-Unie
overneemt, om vrij verkeer te ga
randeren naar en van west-Ber-
lijn. Het westen zal verklaren, dat
het die machtsoverdracht niet er
kent, maar er genoegen mee nemen
zal, dat de Oostduitse functionaris
sen optreden als zaakwaarnemers
van de Sowjet-Unie.
Bovendien is er kans op een con
ferentie over de Duitse kwestie.
Maar daar zal het moeilijk zijn tot
een akkoord te komen over de her
eniging der Duitsers. Gemakkelij
ker zal het zijn, te berusten in het
bestaan van twee Duitse republie
ken (niet officieel maar officieus)
en de mogelijkheid van onderlinge
toenadering open te laten, zodat er
enige ontspanning in het grensge
bied ontstaat.
Friese kerk
werd prooi der vlammen
LEEUWADEN, 26-2. In de afgelo-
pen nacht is het gebouw van de
Gereformeerde Kerk aan de Scho-
terlandseweg te Hoornsterzwaag
volledig door brand verwoest. De
predikant, die in de pastorie naast
het gebouw woont, werd uit de
slaap gewekt door buren die het
vuur hadden ontdekt en alarm
sloegen. Meteen werd de brand
weer van Jubbega gewaarschuwd,
doch toen deze arriveerde had de
brand, die in de consistoriekamer
was ontstaan, zich al over heel de
kerk uitgebreid. In een laaiende
zee van vlammen is de kerk (een
houten gebouw, dat plaats bood
aan enkele honderden personen)
ten onder gegaan. Niets kon van de
inventaris woorden gered. Ook de
bibliotheek en het kerkelijk archief
gingen verloren. De oorzaak van de
brand is niet bekend. Het gebouw
was verzekerd.
WIJ OUDERS
•ÉcKSCSCKKScfcSCScW
Een kind kan niet
buitennissig zijn
Moeder Elske was, toen zij zelf
nog een klein meisje was, al een
echt poppenmoedertje. Zij was 12,
13, ja wel 14 jaar, toen zij nog met
poppen speelde en haar lievelinge
tjes als echte babies verzorgdde.
En aangezien zij ook heel handige
vingertjes had, naaide zij er ijverig
zelf de kleertjes voor.
Geen wonder dat Elske, toen zij
verloofd raakte, zich illussies begon
te maken over levende kindertjes,
die de plaats van haar geliefkoosde
poppen zouden gaan innemen. En
toen zij eenmaal, heel jong nog, in
het huwelijksbootje stapte droom
de zij praktisch vanaf de eerste dag
over het blonde dochtertje, dat ko
men zou. Merkwaardig was het, dat
Elske geen rekening hield met een
zoontje. Haar eerste kindje kon ze
zich niet anders voorstellen dan als
een meisje.
Misschien is het niet zo merk
waardig, als we in aanmerking ne
men, dat al Elske's poppen meisjes
poppen waren geweest. Ze verheug
de zich er al bij voorbaat op, nu
ook spoedig voor haar kindje leuke
kleertjes te kunnen maken. Bij het
kleden van een meisje kun je ten
minste je fantasie de vrije loop la
ten. Bij jongenskleren blijft alles
zo saai en uniform.
Geen uniformen
En toch was Elske's eerste een
jongen. Ze was dood verbaasd, om
dat ze dit helemaal niet verwacht
had. Het was in haar gedachten al
tijd een „zij" geweest; nu moest ze
plotseling overschakelen op een
„hij". Maar toen het kindje er een
maal was, kende haar geluk na
tuurlijk toch geen grenzen Een ba
by is een baby en in een luier en
truitje zien zij er allemaal eender
uit en zijn meisjes en jongens pre
cies dezelfde lekkere knuffeldier
tjes.
Ook het tweede en derde kindje
waren jongetjes. Elske berustte er
in, dat zij de moeder van zoons
scheen te moeten worden en was
dol.op haar kerels. Maar dat wil
niet zeggen, dat zij haar verlangen
opgaf, om ze leuk aan te kleden.
Uniform-jongetjes werden haar
zoontjes vast niet. Alle pakjes,
bloesjes en kieltjes werden snoezig
geborduurd en gesmokt. Dit genoe
gen kon Elske zich heus niet ont
zeggen. En dat was ook helemaal
niet erg, zolang de jongetjes klein
waren en alleen nog met hun moe
der en bewonderende tantes, oma's
en vriendinnen te maken hadden.
De kleine Lord
De moeilijkheden begonnen, toen
de oudste naar school moest. Elske
had voor die gelegenheid een Klei
ne Lord van hem gemaakt met een
beeldig fluwelen pakje met grote
kanten kraag. Dit stond hem voor
al om te zoenen omdat hij nog
steeds een page-kopje droeg. Maar
o wee, de onbarmhartige school
kameraadjes, wat maakten ze hem
het leven zuur. Huilend kwam het
kind thuis. „Ik wil dat gekke pak
niet aan. Ze zeggen, dat ik een aap
op een stokje ben".
Elske wilde er niet van horen.
Hij moest en zou het lieve pakje
aan. Zij liet zich toch door zo'n
troep schoolkinderen de wet niet
voorschrijven. Maar toen het iedere
dag tranen met tuiten bleef en het
zelfs tot grote scènes kwam, is
Elske toch gezwicht.
Gelukkig heeft ze begrepen, dat
een kind geen groter leed aange
daan kan worden, dan zich buiten
nissig te voelen, anders dan de an
deren en daardoor het mikpunt te
worden van spot en plagerij. Elske's
twee andere jongens zijn van het
begin af doodgewoon in een broek
je en een trui of bliesje naar school
gegaan.
Haar vierde kindje werd een
meisje, zodat ze tenslotte toch aan
het maken van snoezige jurkjes toe
kwam. MARCELLE.
Ingezonden mededeling
V O T l^'P* ^'rect te2tn etensvlekken, vet,
Cm f teer, smeer, olie, vruchten, wijn, gras,
lipstick, parfum, stempelinkt, enz.
verwijdert vlekken Royale tube f.1.95
LAHNEMANN Laren (N.H.) Postbus 18 Imp. v. PolycoIor-K2r-Placentubex-Margrec Astor-Mouson-Blendax
MOSKOU, 26-2. In een gesprek
met leden van de wereldvredesraad
heeft premier Chroesjtsjef van de
Sowjet-Unie verklaard dat een ont
moeting met generaal de Gaulle
„wenselijk en nuttig" zou zijn. Het-
zelf gold voor een onderhoud
met Eisenhower. Gesprekken als
deze konden een gunstige invloed
hebben „op de toestand in het cen
trum van Europa".
De Sowjet-Unie is bereid ook
met landen als Frankrijk vriend-
schaps- en nietaanvalsv'erdragen te
sluiten. Het overleg met premier
MacMillan van Engeland noemde
de Russische staatsman in elk ge
val positief, ook al zou er geen ak
koord uit voortvloeien.
f I
Ingezonden mededeling
Ihfri
w
m Premier sir Edgar Whitehead
van Zuid-Rhodesië heeft donder
dag de noodtoestand afgekondigd
en het „Afrikaanse Nationale Con
gres' buiten de wet gesteld. Het me
rendeel van de leiders van deze
politieke organisatie van inheem
sen is gearresteerd.
Ol/ERDENKING
Geheel alleen
Joh. 6 15, laatste woorden.
Het kan zijn dat een mens temid
den van anderen zijn leven slijten
mag en toch zich eenzaam, alleen
gevoelt. Een tijdlang heeft men er
geen last van, en dan, opeens, komt
het weer. Er komen gedachten naar
boven, die een ander maar niet
moet weten. Je wordt achterdoch
tig, zoekt overal iets achter, en zit
met alles in de put. De twijfel
komt, aan anderen, zelfs aan God
Tenslotte is het geen leven meer.
Hoe graag ook uit de misère wil
lende komen, het lukt niet.
Eén is er, Die ons begrijpt, Die
weet wat het zeggen wil, alleen te
zijn. Het is Jezus Christus Ook Hij
is in de moeilijkste ogenblikken
van Zijn leven in de steek gelaten.
Het verhaal, waaruit bovenstaande
twee woorden gekozen zijn, getuigt
ervan.
Jezus had een groot wonder la
ten zien, door meer dan 5000 men
sen van een paar broden en visjes
toch genoeg te laten eten. Hij gaf
dit wonder als een teken, dat men
Hem zou erkennen als de gezon
dene van God, om Koning te zijn
over ons hart, ons gehele bestaan.
Want Jezus Christus is niet geko
men om de mensen uitsluitend van
de honger en zorgen af te helpen.
Hij gaf Zijn leven tot redding van
de gehele mens.
En wat was nu het vreselijke? De
mensen zagen in Hem ondanks alle
arbeid des Heren, om Zichzelf te
doen verstaan, steeds een aards
vorst, een aanvoerder, desnoods een
profeet, die hen met zijn regeer
macht zou afhelpen van vijanden,
die zou zorgen, dat zij het goed
kregen op deze wereld.
Doch zeer zeker zag men Hem
niet als Eén, Die verzoening van
zonden bracht.
Dit alles had tot gevolg dat de
Heiland zich moest terugtrekken,
alleen zijn.... en blijven. Hij, de
Eenzame, de Onbegrepene, moest
alleen de strijd uitvechten.
Toch kwam nog iemand Hem op
zoeken: de verzoeker. Deze wilde
Hem murw maken, opdat Hij zijn
opdracht niet zou volbrengen.
Straks zweette Hij er druppelen
bloeds van. En uiteindelijk ja
hangt Hij op de kruisheuvel, Hij,
de enige, echte, waarachtige Mens,
aan een hout, verlaten zelfs van
God.
Van deze verschrikkelijke dingen
zijn de twee woordjes „geheel al
leen" een voorportaal. Op deze wij
ze heeft Jezus Christus als Borg en
Middelaar de ernst van ons door de
zonde ontstane eenzaamheid en al
leen-zijn leren kennen.
Echter, met een heerlijk doel: om
ónze zonden, ónze eenzaamheid uit
te vechten, weg te dragen, te over
winnen. Hij verlaten, opdat wij
nimmermeer verlaten zouden zijn.
Niemand behoeft nu meer op zich
zelf en op het niet-zijn aangewe
zen te zijn. Er is een ontkomen aan
het verderf. Door de Heilige Geest
spreekt Jezus Christus dit evange
lie tot ons.
Niemand behoeft meer bang te
zijn, angstig en eenzaam zich te ge
voelen, mits hij zich overgeeft aan
de uitstrekkende handen van de
grote Mensenvriend, Die de zijnen
.nooit vergeet.
Doen wij dat toch, opdat onze
harten, zelfs in de grootste smar
ten, in de Heer gerust zullen zijn.
Op de man af: doet gij dat? Ge
looft dit evangelie!
Z.zee. A. VAN PEL.
W&ÈWSm,
IëSMhBHI!
Een schaap van de heer H. Bolk op de erve ,,'t Reestman" te Weerselo
bij Bome heeft het leven geschonken aan vier lammerentwee vrouw
tjes- en twee mannetjesdieren. De zeldzame familie trekt in de streek
veel belangstelling. Een zeldzaamheid is, dat het moederdier ook alle
vier haar kinderen zoogt. - De foto laat zien dat moeder en kinderen in
beste welstand verkeren.
FINANCIEN EN ECONOMIE
Rusland wil meer olie exporteren
naar het Westen
LONDEN, 26-2. De Sowjet-Unie
wil snel haar olie-export naar de
westelijke landen vergroten, in het
bijzonder die naar Groot-Brittan-
nië, zo verklaarde de voorzitter van
het Sowjet-Russische oliebureau
„Souznesti", Gorov, redacteur van
de „Financial Times". De Sowjet-
Russische olie-export naar het Ver
enigd Koninkrijk beloopt op het
ogenblik 100.000 ton per jaar, aldus
Gorov, maar deze zou belangrijk
vergroot kunnen worden. Volgens
de plannen moet de Sowjet-Unie in
1965 minstens 200 miljoen ton olie
produceren, twee maal zoveel als
verleden jaar Het doel van de Sow
jet-Unie is naar hij zei de deviezen
te verkrijgen voor de betaling van
de invoer, welke zij uit het westen
hoopt te verkrijgen.
EEN DIEF /N GENUA 6ING- ER MET
DR/E KOFFER5 VAN EEN HANDELSR6I-
Z'GER VANDOOR. H'J 2AL ML OP 2"N
NEUS GEKEKEN HEBBEN. IN DE KOTTERE
ZATENSO.QOQ KNOPEN..f
IN LONDEN HEBBEN VJP STUDENTEN
KANS GEZIEN ONOPGEMERKT DE AMERI
KAANSE VLAG OP HET GEBOUW VAN
DE RUSSISCHE AMBASSADE TE HITSEN
IN PARUS PLEEGDEN V/ER BANDIETEN
EEN OVERVAL OPEEN MANUFACTURER
HET SLACHTOFFER KON DE POLITIE NIET
ALLEEN EEN BESCHRUV/NG GEVEN VAN
H£T VIERTAL. MAAR BOVENDIEN VAN
EEN VAN HEN DE MATEN. DE2E MAN
HAD NAMELÜK DE ROOFOVERVAL IN
GELEID DOOR EEN KOSTUUM T6 BE-
stellen-
De POSTBODEN UiT NEUSrADT- WCMTRASSE
IN h/esr-DU/FSlAND ZUN UITGERUST
MET WANDELMETERS. D/E ONZICHTBAAR
OM HUN BENEN ZUN BEVESTIGD. ZODAT
DE AFSTAND KAN WORDEN GEMETEN DIE
Z'J DAGEL'JKS OP HUN RONDE AFLEGGEN
HET GEMIDDELDE IS ONGEVEER ZS
KILOMETER PER DAG
Het mooie Franse paviljoen van
de vorig jaar gehouden Brusselse
wereldtentoonstelling, zal worden
gesloopt. Plannen om het stalen ge
bouw te demonteren en elders weer
op te bouwen, zijn gestrand op de
grote kosten die hieraan verbonden
zouden zijn.
FEUILLETON
29
door Hanoi Spoor
Toch was ze haar broer dankbaar
voor zijn attenties. Juist nu voelde
ze hoe alleen ze eigenlijk stond.
Daar lag ze nu ziek, en als haar
broer er niet geweest was, dan zou
ze van iedereen verlaten zijn.
Bernard 'had Paulien dadelijk een
telefonische boodschap willen stu
ren, doch Martha had geprotes
teerd. Waarom dat kind nu laten
schrikken. Wie weet liep alles nog
mee.
Daar zag het echter niet naar uit
en Martha nam zich voor om aan
de dokter te verzoeken haar zo mo
gelijk naar het ziekenhuis te laten
brengen waar Paulien werkte.
In de middag kwam de dokter te
rug en stelde enkele vragen. Mar
tha had geen koorts. Ze lag te ril
len van de kou, terwijl buiten een
zachte temperatuur heerste.
De dokter keek naar haar in-wit
gezicht en besloot er een zieken
huisopname van te maken. Hij
vroeg haar of ze nog voorkeur had
voor een bepaald ziekenhuis, en
Martha sprak haar wens uit.
„We zullen zien", zei de dokter
welwillend: „het hangt natuurlijk
af of er plaats is. De ziekenhuizen
zijn tegenwoordig overvol, maar we
zullen ons best doen".
Even later was er een druk ge
loop in huis. De dokter vroeg assis
tentie van de zuster.
De zuster kwam helpen en legde
Martha's kleding klaar. Extra
schoon goed, pantoffels en een peig
noir. Bernard werd om de zieken
huispapieren gestuurd.
Martha liet alle drukte langs zich
heen gaan. De pijn was zo hevig
dat ze bijna verlangde dood te zijn.
Van haar rechterzijde trokken de
pijnscheuten nu helemaal tot in
haar benen en geen enkele houding
bracht enige verlichting In die toe
stand was ze blij, toen ze de claxon
van de ziekenauto hoorde.
De bedrijfsleider kwam ook nog
vlug even kijken, maar Martha
knikte alleen maar ten groet. Ze
had niet meer de moed om nog
verdere aanwijzingen te geven.
Trouwens, ze wist dat de tuinderij
bij hem in goede handen was.
De reis in de auto werd een lang
gerekte marteling. Hoe goed de
auto ook was ingericht, iedere
schommeling of stoot bracht nieu
we pijnen. Ook toen men de lange
rit door de stad maakte, had Mar
tha het idee dat juist vandaag het
verkeer extra druk was, en onno
dig ophield.
Eindelijk werd de deur openge
maakt en kwamen de chauffeur en
de verpleger helpen om haar met
een brancard de ingang van het
ziekenhuis in te rollen. De brancard
reed door de lange gangen en zelfs
de afgeronde riggels op de grond
bezorgden Martha nog pijn.
Ze werd een zaal ingereden,
waar aan iedere kant zes bedden
waren geplaatst. Een bed in het
midden der zaal was leeg en Mar
tha werd daar door twee zusters
met ervaren handen in getild. Even
flitste het door haar heen, hoe
vlug ze toch van gewoon mens een
ziekenhuispatiënte was geworden.
Vanmorgen nog vol energie aan het
werk, nu door twee zusters in bed
gelegd.
Tamelijk vlug kwam een dokter
haar ondervragen. Toen Martha
vertelde welk een hevige pijn de
geringste stoot haar had bezorgd
luidde zijn voorlopige conclusie:
„niersteen".
Martha keek hem hoogstverwon-
derd aan. „Niersteen?" deed ze vra
gend, maar dan liet ze zich in de
kussens terugvallen. Wat het ook
was, als de dokter haar in ieder
geval maar vlug van de pijnen af
wist te helpen.
„We moeten natuurlijk zekerheid
hebben", zei de dokter. „We begin
nen straks nog met het onderzoek".
Even later werd er weer een
brancard de zaal ingereden, en
Martha verhuisde voor de tweede
keer op dit rijdend materiaal. Toen
ze de onderzoekkamer binnenkwam
werd er juist een luid kreunende
patiënt weggebracht. Martha wist
wel dat men in ziekenhuizen min
der prettige dingen beleefde, maar
ze nam zich toch voor om niet zo
luid als deze patiënt iedereen te
overtuigen van de pijn die je moest
lijden. Ze probeerde nu al het ge
kreun, dat haar af en toe ontsnapte,
te onderdrukken.
Later, toen Martha enige tijd van
dit onderzoek was uitgerust, zover
als bij pijnlijden van uitrusten
sprake kan zijn, herinnerde zij zich
dit voornemen als iets zeer voor
barigs. Martha wist toen, dat een
onderzoek zodanig kan zijn dat
men zelfs geen wil meer heeft en
men je kan laten gillen als een dier
in doodsangst.
(Wordt vervolgd).