Berlijn koos het V/esten Douwe Egberts tabak Tehuis voor invalide bejaarden Ik heb nooit geweten dat <P pijproken zo lekker kon zijn! Binnen 6 uur ,HET WAS VAN ONS ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE donderdag u december is58 No. mi» GENEEFSE CONFERENTIE NADERT TIJDSLIMIET VAN VIJF WEKEN Beide partijen in volledige impasse GENEVE, 9-12. De Russische af vaardiging naar de conferentie te Genève ter voorkoming van onver hoedse aanvallen heeft dinsdag westelijke voorstellen tot samen werking in een bespreking van lou ter technische aangelegenheden, verworpen, aldus is in conferentie- kringen vernomen. Deze Russische weigering kwam, toen vele diplomatieke waarnemers als hun oordeel gaven, dat de tijd begint te dringen. De bijeenkomst van dinsdag was de 23ste. Deze waarnemers wezen er op, dat oos telijke en westelijke afgevaardigden het er aan het begin van de confe rentie over eens waren, dat de con ferentie een vijftal weken zou moe ten duren. Zaterdag aanstaande zijn deze vijf weken voorbij. De impasse waarin de partijen zijn geraakt, is hachelijk. De com munisten 9taan er op, dat er beslui- Kan het partikulier initiatief iets doen aan de verwerkelijking van de idee het voormalige ziekenhuis Noordgouwe te bestemmen voor te huis voor chronische invalide be jaarden? We stellen de vraag in verband met 'het ingezonden stuk, opgenomen in het nummer van dinsdag, waarin de suggestie aan de hand werd gedaan „het volk" te bewegen 1 pet. van het salaris voor dit mooie doel af te staan. We kregen nog enkele suggesties. Mo gelijk zou bv. zijn een groot aantal verenigingen in te schakelen, waar van de leden „bouwstenen" voor de prijs van f 1 gaan verkopen. Men komt met deze laatste sugges tie in het vlak van acties als „Plant een boom op Schouwen-Duiveland". Niet vergeten dient te worden ech ter, dat deze actie een enorme „goodwill" vond buiten Schouwen- Duiveland, terwijl het thans aan de orde zijnde object het vrijwel uit sluitend zal moeten hebben van de Inwoners van Schouwen-Duiveland. Aan de „1 pct.-actie" geloven wij niet zo dadelijk. De idee is een lof waardig staal van pastoraal idea lisme, maar om de bevolking zo meer een, twee, drie op te stoten tot een offerenthousiasme van dit kaliber, lijkt ons niet mogelijk. Een zwaar ,propaganda-bombardement' zou er minstens aan vooraf moe ten gaan en wie moet dat doen en wie zal dat betalen? Inschakeling van de bestaande verenigingen (we denken bv. aan vrouwenbonden, vrouwenvereni gingen, plattelandsvrouwenbonden e.d.) lijkt eerder uitvoerbaar. Maar dan is er een overkoepelende orga nisatie nodig, die de zaak „runt", er de nodige druk achter zet, actie schema's ontwerpt en middelen be zit om de reklame-aanloop te ma ken. Zonder dit laatste is geen en kel heil te verwachten. Aangenomen dat het laatste mo gelijk zou zijn, dan schatten wij de maximaal bereikbare opbrengst op ongeveer f 60.000. Als maatstaf na men wij de wel eerder gehoorde opbrengst van bazars, die de f 3000 en soms wel meer halen. De ver lokkelijkheid van bazars voor de bezoekers moet men dan op één lijn stellen met de opofferingsge zindheid voor het lofwaardige doel en dan gaat men dit basisgetal ge bruiken voor de verschillende ge meenten op Schouwen-Duiveland. Telt men bij de totale opbrengst de eventueel ter beschikking komende f 20.000 van een ontvangen legaat aan 'het voormalige ziekenhuis op, dan zeilt men voorzichtig naar de f 100.000 toe. De grote vraag echter is - en tevoren zou men het ant woord moeten weten - of de over heid bereid zou zijn toch nog over de brug te komen, als de gemeen schap f 100.000 op tafel zou leggen, aangenomen dat zulks lukken wil. Want zonder die additionele finan ciële 'hulp komt men er niet. Een tweede vraag moet meteen daarop worden beantwoord, nl. in welke mate zal de exploitatie gaan druk ken op de gemeenten, want dat het huis zichzelf zal kunnen bedruipen lijkt ons een illusie. Het partikulier initiatief kan iets doen. Dat staat buiten twijfel, maar er blijven ook bij een maximale inspanning tal rijke onzekere factoren bestaan. Er zal ten aanzien daarvan eerst klaarheid moeten komen. Zou het mogelijk zijn alvast het gebouw op een of andere manier veilig te stel len, dan ware reeds veel gewonnen. Een bestaande organisatie of een uit vertegenwoordigers van de ver schillende levensbeschouwelijke groeperingen samen te stellen com missie, moet dan aan de studie, om te bepalen wat de regionaliteit kan doen voor de tot stand koming van een tehuis, zoals zeer velen onge twijfeld terecht vurig begeren. ten worden genomen over een ge deeltelijke ontwapening en over po litieke kwesties, terwijl de weste lijken van oordeel zijn, dat men zich tot technische aangelegenhe den moet beperken. De Russische eerste plaatsver vangende minister van buitenland se zaken Koeznetsof zei dinsdag, dat er weinig kans op vooruitgang is, tenzij de westelijken instemmen met samenwerking op basis van het door de communisten ingediend werkplan. Met westelijke voorstel over een eventueel stelsel voor toezicht op landstrijdkrachten werd door hem gekritiseerd. Hardhorend LONDEN, 10-12. Sir Win ston Churchill zat dezer da gen, zo wordt verteld, in het Lagerhuis naar een debat te luisteren terwijl twee andere Lagerhuisleden op de bank achter hem een onderling praatje hielden, in de loop waarvan de een tegen de ander zei: „De ouwe schijnt de laatste tijd een beetje achter te rakenwaarop de 84-jarige sir Winston zich een kwart slag omdraai de en er tussen wierp„Ja, en ze zeggen dat hij ook een beetje hardhorend wordt Sowjet-schrijver in Engeland? BERLIJN, 9-12. De Russische emigrantenorganisatie N.T.S. deelt mee, dat de Sowjet-schrijver en Stalin-prijswinnaar Alexander Tsjeswili naar men aanneemt thans in Engeland verblijft. De 55-jarige schrijver, die in Georgië woonde, zou na een verblijf in oost-Berlijn op 27 november naar west-Berlijn zijn gekomen en enige uren later met hulp van Britten naar Londen zijn gegaan. Tsjeswili won de Stalinprijs in 1951 voor zijn roman „Lelo". Veel werkloosheid in Engeland LONDEN, 10-12. Uit de zo juist door de regering gepubliceerde cij fers blijkt, dat de werkloosheid in Engeland de grootste omvang se dert 1947 heeft bereikt. Het Engel se ministerie van arbeid deelde mede, dat het aantal personen, dat op de jongste controledatum - 17 november jl. - als werkloos stond ingeschreven, 536.000 bêdroeg. Van dit aantal waren er 483.000 geheel werkloos en konden 53.000 tijdelijk niet werken. Een woordvoerder van het minis terie deelde mede, dat het vorige na-oorlogse hoogtepunt der werk loosheid werd bereikt tijdens de brandstoffencrisis van 1947, welke vele fabrieken dwong te sluiten. In februari 1947 was het aantal werk lozen 1.847.000, daarna daalde het tot 773.000 in maart en in de daar op volgende maanden tot beneden het half miljoen. WEKELIJKSE WERELDSCHOUW De verkiezingen in west-Berlijn hebben - zoals werd verwacht - een grote overwinning opgeleverd voor de anti-communisten. De vrienden van Moskou hebben geen twee procent van de stemmen gekregen. Omdat zes procent het minimum is, dat een partij moet hebben om ver tegenwoordigd te kunnen zijn in het stadsparlement, zullen de com munisten daarin nu evenmin hun stem kunnen doen horen als in de afgelopen vier jaar. Uitgeschakeld is op nieuw ook de conservatieve Duitse partij, en (v/at meer verbaast) de Vrije Demo cratische partij, die men gewoon lijk „liberaal" pleegt te noemen. Deze groep, waartoe president Heuss behoort, is al sinds jaren aan het afdalen op de politieke lad der, tengevolge van het feit, dat haar conservatieve vleugel steeds meer naar Adenauers christen-de mocraten is overgelopen, en dat zij ten aanzien van de hereniging en het westen een nogal vaag stand punt heeft ingenomen. Zij wekte de schijn, eventueel aan de begeerde hereniging de banden met het wes ten te willen opofferen, en neutra lisme te aanvaarden en dat is haar vooral in Berlijn noodlottig gewor den. Want west-Berlijn, de demo cratische enclave midden in com munistisch oost-Duitsland, is geheel afhankelijk van de steun, die het ontvangt van de atlantische we reld. Twee partijen De twee partijen, die nu in het Berlijnse parlement zijn vertegen woordigd, zijn de socialisten en de christen-democraten. Maar de eer ste hebben - onder leiding van bur gemeester Willy Brandt - de vol strekte meerderheid, en de partij van Adenauer nog geen 40 pet. Dat is voor de oude kanselier een tegenvaller geweest. Hij keert zich in de Bondsrepubliek fel tegen de socialisten, wie hij o.a. verwijt (en niet altijd zonder reden) dat zij niet genoeg westers zijn georiënteerd. En daar in Berlijn worden zij be schouwd als de beste anti-commu nisten en goede vrienden van Ame rika, wat zij inderdaad zijn. Er is nog al wat verschil tussen de Westberlijnse en de Westduitsè socialisten Doch in de Bondsrepu bliek zullen Ollenauer en zijn partij profiteren van de overwinning van hun geestverwanten in west-Ber lijn. Dit kon Adenauer zo weinig verwerken, dat hij weigerde bur gemeester Brandt (die hij wel ont moet had als voorzitter van het ge meentebestuur) ook persoonlijk te gaan opzoeken. Dat wekte zelfs on tevredenheid bij zijn eigen partij genoten, die Brandt hoogschatten. Soepel of streng? Er is op de achtergrond nog een verschil van mening, dat de aan dacht verdient. Brandt is goede vrienden met de Amerikanen, met Maximum-snelheid werpt zoete vruchten af Sterke daling dodelijke ongevallen ENSCHEDE, 9-12. Vanmorgen is in Enschedé een vergadering ge houden van de landelijke verkeers- politiecommissie, waarbij elf grote gemeenten in ons land zijn aange sloten. Op deze vergadering is een vergelijkend staatje overgelegd van het aantal verkeersongevallen in de elf gemeenten gedurende de eerste twealf maanden waarin da maxi mum snelheid is ingevoerd en ge durende de voorafgaande twaalf maanden zonder maximum snel heid. Uit de cijfers blijkt, dat het aantal doden door een verkeerson geval in de periode met maximum snelheid aanzienlijk is gedaald ten opzichte van de voorafgaande twaalf maanden: van 414 op 261. wie hij o.i. de politiek van west- Berlijn bepaalt, omdat zijn stad ge heel op zich zelf staat en geen deel uitmaakt van de Bondsrepubliek. Brandt heeft zelf eens voorgesteld zijn stad bij de Bondsrepubliek te voegen. Maar zou west-Berlijn in gelijfd worden in de Bondsrepbliek dan zou dat aan de communisten een rechtvaardiging geven, om oost-Berlijn te voegen bij oost- Duitsland. Dat laatste zal toch wel gebeuren, maar de Amerikanen, Britten en Fransen geven er de voorkeur aan, dat west-Berlijn een aparte vrije s'cad blijft mnder hun hoede. Op die wijze zou de toe komst van west-Berlijn meer wor den bepaald door Brandt en de ge allieerden, dan door Adenauer en de westelijke grote drie. En op welke wijze? Brandt zelf wil in dit geval flink optreden Maar hij geeft toe, dat een vergelijk met de Russen wel noodzakelijk is. Zulk een akkoord zou hierop neerkomen, dat het wes ten er zich bij neerlegt, dat de Rus sen het gezag over oost-Berlijn overdragen aan de Oostduitse rege ring. Deze zal dan de formaliteiten moeten regelen voor het verkeer (door oost-Duitsland) naar west- Berlijn. En het westen zou die Oostduitse functionarissen kunnen beschouwen als „agenten van de Sowjet-Unie", zoals Dulles reeds heeft aangekondigd. Adenauer echter blijft zich daar tegen verzetten. Hij schijnt in dat opzicht tamelijk alleen te staan. Want een weigering, over het ver keer te praten met de Oostduitsers, zou de westelijke grote drie dwin gen, een luchtbrug in het leven te roepen, want ontzaglijk kostbaar is en de spanning zeer zou verhogen. Bovendien op „technisch niveau" onderhandelen de Westduitse auto riteiten zelf voortdurend met oost- Duitsland: over handel, verkeer, culturele en sportieve contacten en veel andere zaken. I Dubbele f thermometer 5 GRONINGEN, 10-12. Accountant J. Wde Jager in de O. Boteringe- straat te Groningen-heeft een ther mometer aan de buitenmuur han gen, met daarnaast een keurig bordje waarop te lezen staat: „De thermometer werd namens de Gro ninger schooljeugd aangeboden door het bestuur van de schoolvereni ging van de U.T.S. op zaterdag 6 december 1958". Een deputatie van de schoolver eniging heeft deze nieuwe thermo meter namens de Groninger jeugd aangeboden om een „schandvlek" uit te wissen. Tot voor kort hing op dezelfde plaats naast de deur van de accountant een kapotte thermometer met daaronder een bordje: „Deze thermometer is niet alleen bedoeld om de temperatuur aan te geven, maar ook om de bal dadigheid van de Groninger jeugd te peilen. De eerste thermometer werd vernield in december 1956, de tweede in augustus 1957, de der de in april 1958, de vierde in augustus 1958 en de laatste op 4 september 1958. We hebben thans de moed opgegeven en het vertrou wen in de Groninger jeugd verlo ren". Ingezonden mededeling Het begon, toen ik mij'n eerste pijp opstak. „Dat was het!", dacht ik. Maar.... hoe onvergelijkelijk lekker pijproken wel kan zijn, merkte ik eerst, toen ik Douwe Egberts tabak ontdekte. Die zachtheid, die milde smaak en geur.... de voorkeur van alle „ervaren" rokers bewijst het: een pijp en D.E. horen bij elkaar t TWEEDE KAMER Minister Luns: „Status quo is voor Rusland slechts momentopname" Rechten van de mens worden veelvuldig geschonden In de vergadering van de Tweede Kamer heeft minister Luns bij de behandeling van de begroting van Buitenlandse Zaken, woensdagmid dag herinnerd aan de tiende jaar dag van de universele verklaring van de rechten van de mens, aan genomen door de Algemene Ver gadering der Verenigde Naties. De minister meende dat er vooralsnog geen aanleiding is om deze gebeur tenis uitbundig te vieren, daar in sommige landen de verklaring op flagrante wijze wordt geschonden. De internationale situatie bespre kend schetst spreker de achter grond van de communistische drei ging. Hij vraagt de aandacht voor de begripsverwarring, die van Sow- jetzijde wordt gehanteerd. Men pleit daar voor een vreedzame co- existentie, de status quo die men dan wenst is niet de status quo, zoals wij die verstaan. De status quo is voor Rusland slechts een momentopname. In dit verband bespreekt hij de kwestie-Berlijn. Eerst schept Rusland ten onrechte een bepaalde situatie en eist dan dat het Westen die zal erkennen. Het enthousiasme der Westber- lijners voor de Russische voorstel len gaat met een duidelijke reserve gepaard, betoogt de minister, die vervolgens te kennen geeft, dat de ernst van de Sowjetdreiging door de regering volledig wordt erkend. Het Rapacki-plan moet als ge vaarlijk van de hand worden ge wezen. De kern van dit plan en andere plannen is steeds de mili taire neutralisatie van west-Duits- land. Uit de Kamer is er voor gepleit de benadering van de Sowjet-Unie anders te richten door tot diplo matieke stappen over te gaan. De minister erkent, dat het wenselijk is het diplomatieke initiatief te be houden, maar hij vraagt zich af hoeveel voorstellen van het Westen nog moeten worden verwoipen. Spreker verklaart een open oog te hebben voor de betekenis van coördinatie der politiek van de At lantische mogendheden. Met voldoening zegt hij te heb ben geconstateerd, dat de Kamer overtuigd is van de wenselijkheid om over voldoende conventionele strijdkrachten voor „het schild" te kunnen beschikken. Van A-wapens zal naar zijn oordeel slechts bij uiterste noodzaak worden gebruik gemaakt. Een gecontroleerde vermindering van bewapening acht ook de re gering gewenst, maar de bespre kingen, die al jaren lang zijn ge houden, hebben nog geen resultaat opgeleverd. Met betrekking tot de conferentie te Genève geeft spreker uiting aan een gereserveerd opti misme. Hoe groot het belang van stop zetting der proefexplosies ook is, in het Westen blijven wij liggen in de periferie van de eigenlijke ontwapening. SCHIPHOL, 10-12. Van de zijde van Pan American World Airways wordt verno men, dat een Boeing 707 van deze maatschappij dinsdag avond na een vlucht van 5 uur 56 minuten zonder tus senlanding, van New York komend, op London Airport is geland, hetgeen een „re cord" betekent voor vlieg tuigen in het burgerlucht- vaartverkeer. Voor de eerste maal in de geschiedenis van de luchtvaart is men op een lijndienst er in geslaagd bin nen de zes uur de afstand tussen New York en Londen af te leggen. Het record stond tot nu toe op naam van een Cornet 4 van de B.O.A.C., die op 4 oktober van dit jaar het traject Idle- wild-Londen Airport in 6 uur 12 minuten aflegde. FEUILLETON 99 Streekroman door HANOL SPOOR HOOFDSTUK XX. De vergissing hersteld. Bij moeder Verhagen had zich een ander drama afgespeeld. Joke, an ders het toonbeeld van zelfbeheer sing, was buiten adem het huis ko men binnen struikelen. Verblind van tranen, stak ze als een klein kind de armen naar haar moeder uit. Ten zeerste geschrokken pakte deze haar dochter vast, wiegde haar zachtjes op' en neer, steeds maar sussende woordjes fluisterend. Joke's lichaam schokte van het snikken, en haar moeder probeerde zonder iets te vragen haar dochter tot kalmte te brengen. Het snikken werd wat minder, maar de blik waarmee ze haar moeder aanzag, sneed haar door de ziel. „Kom nu toch, Joke', zei ze troos tend, „vertel nu maar wat or ge beurd is": „Ik ben slecht", snikte Joke. Ook al begreep Joke's moeder dat haar dochter moest overdrijven, toch maakte haar hart een rare sprong. „Zo", zei ze in eens vastberaden, „nu is er genoeg gehuild; vertel maar eens wat je misdreven hebt". Het was aandoenlijk te zien hoe Joke probeerde haar snikken te on derdrukken. Op 't moment dat ze met horten en stoten haar weder varen wilde vertellen, gingen haar ogen in grote schrik wijd open. Ze legde haar hoofd op tafel en gaf zich over aan een nieuwe huilbui. Door het raam had ze freule Ly- dia zien aankomen. Joke meende dat freule Lydia gekomen was om haar nog meer verwijten te maken. Moeder Verhagen, die de blik van haar dochter gevolgd had, zag de freule ook naderen. Onmiddellijk begreep zij dat er verband moest bestaan tussen de komst van de freule en de overspannen toestand waarin Joke verkeerde. Feitelijk was ze blij met de onderbreking. Misschien zou ze nu op een meer normale manier horen wat er eigen lijk gebeurd was. Lydia gaf moeder Verhagen al leen even een glimlachje als be groeting, en liep regelrecht op Joke tóe. „Joke, kind, het spijt me zo; leun je me vergeven?" Joke hief het hoofd op. Haar blik had iets van een konijntje, dat in een strik was geraakt. „Moet ikUstamelde zij. „Natuurlijk; ik had niet dadelijk zo moeten opvliegen, en moeten be grijpen dat schijn bedriegt". Het gezicht van Joke klaarde zienderogen op. Ook haar moeder slaakte een zucht van verlichting. Lydia vertelde nu aan Joke's moeder welke vergissing er had plaats gevonden. Ze nam alle schuld op zich, verontschuldigde haar broer, die to veel op zichzelf was aangewezen. Ze lachte Joke, die meer en meer opklaarde, vriende lijk toe, en 2el „ik hoop dat me zo ietf niet meer overkomt. Laten wo nu liever al onze energie gebrui ken om Frank uit zijn benarde po sitie te bevrijden". Lydia had niet tactischer kunnen spreken om Joke weer helemaal op dreef te helpen. Nu werd ze weer met nieuwe moed bezield, vooral toen de freule vertelde dat Paul en zij uitsluitend voor Frank waren gekomen. Intussen was Paul, vergezeld van Verhagen, ook binnen gekomen. Ernstig werd beraadslaagd. Het beste was om zich in verbinding te stellen met Pauls vriend, daar Paul overtuigd was dat deze al de eerste stappen ondernomen zou hebben om voorlopige invrijheidstelling te krijgen. Om tijd te besparen bestelde men een taxi, en met Joke tussen hen in vertrokken Paul en Lydia naar de stad. Langzaam kwam de oude veer kracht bij Joke terug, en met span ning keek ze uit naar het ogenblik dat zij Frank zou weerzien. Zo gemakkelijk was de zaak ech ter niet. Werkelijk had de vriend van Paul al vele pogingen in het werk gesteld, en hij meende ook aardig te vorderen, maar toch was de gehele dag er nog mee gemoeid om diverse instanties te bezoeken. Bijna werd men moedeloos onder de voortdurende besprekingen, en toen nog tamelijk onverwacht stond Frank voor hen, wel iets bleker, maar zeer verheugd. Joke wierp zich in Franks ar men, en klemde zich aan hem vast. Tegelijk schudde Frank de handen van zijn vriend en van Lvdia. Natuurlijk waren alle zwarighe den nog niet opgelost, doch opge wekt werd de terugtocht aanvaard. In vrijheid zou Frank allicht meer dere bewijzen van zijn onschuld kunnen ontdekken. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1958 | | pagina 5