Samen smt kneeq een ongeluk DE LIPIZANER met de kinderen Maakt prettige èn persoonlijke pakjes! het paard voor de Sint ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE donderdag 21 november 1958 No. mii WIJ OUDERS Vele ouders zullen het met mij eens zijn, dat er iets van weemoed steekt in de dag, dat ook de klein ste uit het gezin niet meer ln het sprookje van de goedheiligman ge looft. Het zou ons kunnen voorko men, dat het dan eigenlijk niet veel zin meer heeft om nog Sinterklaas te vieren We zouden geneigd kun nen zijn, te overwegen, om er nu maar „niet meer aan te doen". Maar afgezien van het feit, dat Sinterklaas zo'n onvervalst Neder lands feest is, dat we toch eigen lijk verplicht zijn de oude traditie in stand te houden, moeten we er toch ook aan denken, wat we onze kinderen zouden aandoen, a's we het hele feest maar radicaal af schaften, omdat ze er niet meer „aan geloven". Het is voor de kin deren zelf vaak al verdrietig ge noeg, dat dit lieve sprookje hun ontvalt en ze tot de ontdekking ko men, dat die beste bisschop niet echt bestaat, zodat ze afscheid moeten doen van iets, wat weken van tevoren hun hartjes van bange, maar zalige verwachting deed klop pen. Moeten we hun dan ook nog met een alles ontnemen? De wereld, waarin onze hedendaagse kinderen opgroeien, is al nuchter genoeg. La_ ten we tenminste die maand de cember niet van de warmte, de knusse gezelligheid, de koesterende glans beroven, maar de heerlijke feestdagen in ere houden! Beter te geven „Maar als ze er nu werkelijk niet meer in geloven", hoor ik som migen van u zeggen. Dan is het dubbel noodzakelijk, hen in ists an ders te leren geloven. En wel in het geluk van anderen blij te ma ken en te verrassen. Als de kinde- Sinterklaas samen met de kinderen Wanneer we eens in onze memo rie nagaan wie en wat het paard van Sint Nicolaas eigenlijk is, dan staan we verstomd. Dit lieve, trou we dier moet ten eerste rustig en betrouwbaar 2ijn, want de oude goedheiligman kan geen vurig en onrustig paard gebruiken. Neen, het moet een trouwe drager zijn, die zijn meester volkomen begrijpt en precies doet wat van hem wordt verwacht. Maar dat is niet alles Het paard van Sint Nicolaas moet bovendien een artiest zijn, een dier dat tot wonderlijke prestaties in staat is. We behoeven hierbij maar te den ken aan de escapades op de daken en wat al niet meer. En bovendien moet het dan nog een schimmel zijn. In alle gemoede hebben we ons afgevraagd of er nu werkelijk een paardensoort bestaat, die'aan deze eisen zou voldoen en waaruit de goede Sint dus zijn rijdieren zou kunnen putten. Een bizonder ras U zult het misschien niet willen geloven, maar er bestaat een paar denras, dat inderdaad aan de ge stelde eisen vrijwel voldoet, al zal men wat de dakklauterijen betreft natuurlijk geen wonderen mogen verwachten. Trouwens wat dit laat ste betreft heeft de Sint dit uit de folklore overgenomen van de oude germaanse gad Wodan, die op zijn witte ros Sleipnir langs de wolken raasde. Maar wat het overige be treft, voldoet de Lipizaner geheel aan de eis envan de goede Sint. Velen zullen menen, dat zij de Lipizaner niet kennen, maar dat zal in de meeste gevallen niet juist zijn, want we hebben ze vrijwel allen wel eens gezien en bewonderd We treffen de Lipizaner nogal eens aan in circussen, waar ze zeer ge waardeerde artiesten zijn. De prachfige schimmels zijn namelijk door hun uiterst rustige natuur en hun zeer grote intelligentie bijzon der geschikt voor dressuur en zij zijn tot schitterende prestaties in staat, waarmee de goede Sint zijn voordeel zou kunnen doen. Voor de Weense hofrü school De Lipizaner is eigenlijk een halfbloedpaard, gefokt uit het Ara bische paard en de Spaans-Napoli- taanse paarden, een fok "die aan- tjes kunnen maken. U leert hun er geduld en doorzettingsvermogen mee. Het kost hun inspanning, maar de voldoening is groot over het re sultaat van hun eigen kleine vin gers. De pret begint nu al Zo beperkt het feest van Sinter klaas zich niet tot de dag zelf, maar begint de pret al weken van tevo ren met het pakjes maken. Geef de kinderen ook leiding bij het in pakken. Dat mag niet slordig ge beuren; er moet zorg aan besteed worden. En dat stimulesrt u het best, door hun van dat aardige, ge decoreerde Sinterklaaspakpapier t'e geven. En zie dan eens op Sinterklaas avond zelf, dat de tijd, die u eraan gegeven hebt, om hen te laten knutselen en de rommel op de koop toe te nemen, rijkelijk de moeite waard was Lees de spanning van de gezichtjes, als een van hun pak jes ter tafel komt. Geniet van de opgewonden vreugde van de klein tjes, als hun geschenkjes de ver wachte bewondering oogsten. U zult bemerken, dat de kinderen vaak nog meer plezier hebben bij de dingen, die ze hebben kunnen géven, dan van de cadeautjes, die ze zelf krijgen. En daarom moet u maar nooit zeggen, dat u er „niet meer aan doet", omdat de kinderen er te groot voor zijn geworden. St Nico laas is een feest, waar u nooit te groot voor wordt. Geen feest be staat er, waarvan ouders en kin deren samen zoveel vreugde kun-, nen beleven en zo kinderlijk van kunhen genieten. MARCELLE. vankelijk het privilege was van de vroegere Oostenrijkse hofstoeterij Lipizza, waar deze dieren gefokt werden voor de beroemde Weense hofrijschool, waar ze opgevoed wer den tot elegante rijpaarden en edele wagenpaarden. Lipizza werd later Italiaans en de Italianen zetten de traditie voort met de toen staatsstoeterij ge worden fokkerij. Maar Lipizza ligt even ten oosten van Triest en kwam enige jaren geleden bij Joe- go-Slavië, waar het nu een staats stoeterij is. Toch heeft Lipizza het monopolie niet meer, want ook in Babolna in Hongarije fokt men nu Lipizaners. Het is een bij uitstek hogeschool- paard met een edel hoofd en een rustig temperament en een hoge gang. Wanneer de Sint een nieuw paard nodig heeft, zou hij met een Lipizaner goed gediend zijn en er een paard aan hebben, dat aan al zijn verwachtingen voldoet. ren groter worden, kan de aard en de betekenis van het feest voor hen veranderen, maar minder vreugde hoeft het hun 2eker niet te geven. Zolang zij klein waren, kenden zij enkel de verrukking van het ontvangen; nu gaan we hun leren, dat er ook blijdschap schuilt in het geven. Ze mogen zelf voor Sinter klaas spelen! Is dat geen heerlijke rol? De kleintjes, wier vingertjes nog niet zo bedreven zijn voor handen arbeid, zullen natuurlijk door moe der op dreef geholpen moeten wor den. Maar wat een fijne sfeer brengt het in huis, zo samen met de kinderen bezig te zijn, om an deren te verrassen. Zeg dus niet, dat u geen tijd hebt voor dat ge knutsel. Kijk lieve naar de stralen de gezichtjes van de kinderen, zo trots als ze zijn, dat ze zélf cadeau- CHR. LEONARD Stil stond Sonja voor het raam en keek naar de natte glimmende straten, waar de mensen zich snel huiswaarts repten, beladen met pakjes, tassen en mandjes. Thuis brandde de kachel, daar kon de kille regen en de gure wind hen niet meer deren, daar waren de be hagelijkheid en de sfeer van het Sint Nicolaasfeest, de opgewekte stemmen, de blijde kindergezich ten, de harten vol verwachting. Je zag het op de gezichten van al die voorbijgangers, vond Sonja, hun trekken verraadden blijdschap en nieuwsgierigheid. Voor haar zou het Sint Nicolaas feest dit jaar deze elementen niet brengen. Haar idealen waren in rook opgegaan sinds gisteren. Oh ja, het zag er .allemaal hoopvol uit, want operatiezuster Sonja bleek heel erg in de smaak gevallen bij de jonge chirurg, die sinds kort aan het ziekenhuis was verbonden. De knappe, sportieve jongeman had een diepe indruk op Sonja gemaakt en haar hart sprong op van vreugde toen hij haar voor het eerst ge vraagd had met hem te gaan di neren. Na hun eerste samenzijn leek het alsof ze elkaar reeds jaren kenden en het nooit anders was geweest. Frans was jong en vlot, een aan genaam causeur, die je dadelijk op je gemak deed gevoelen. Hij had haar meegenomen naar zijn ge trouwde zuster, die hier in de stad woonde en Son ia, die geen ouders meer had en intern was in het zie kenhuis, werd dadelijk in het nieuwe milieu opgenomen. De toe komst had haar toegelachen en ze had zich kostelijke dromen ge- Maar het geluk bleef haar niet vergezellen. Een daverende ruzie eigenlijk om een kleinigheid, had hen sinds gisteren uit elkaar ge jaagd. Vanmorgen nog had zii Frans ontmoet beneden in de hal, maar hij had haar geen blik waar dig gekeurd. Intens verdrietig v/as ze verder gegaan en ze voelde zich diep ongelukkig en eenzaam. Om dat haar Sint Nicolaasfeest nu toch in duigen was gevallen, had ze zich vrijwillig opgegeven voor de nacht dienst, waardoor een collega vrij kreeg. Het meisje was haar buiten gewoon dankbaar en viel haar om de hals maar Sonja. kon niet lachen om haar uitgelatenheid. Het eens zo vrolijke zustertje scheen on slag veranderd in een stil, eenzelvig meisje, met een verdrietig ge zichtje. De nachtdienst zou haar door deze nare avond heen helpen, hoopte ze.. De oude heer Vermond had het verschrikkelijk druk. Het spel van het jaar stond weer te gebeuren en hoewel hij het nu wel geteld voor de vijf-en-twintigste maal deed, had hij het gevoel als was het voor de eerste maal. De schatrijke Vermond hield er volgens zijn familie een wel uiterst merkwaardige en bovendien kost bare hobby op na, die hij éénmaal in. het jaar volkomen uitleefde en dat was voor Sint Nicolaas spelen. Gedurende de voorafgaande maan den besteedde hij veel tijd aan het zoeken naar mensen die volgens zijn zienswijze voor een bezoek van de goede Sint in aanmerking kwa men. Hij zwierf dan door de ach terbuurten van de stad en gaf zijn ogen en oren goed de kost. Keurig werden de bewuste adressen geno teerd en het heerlijkst voelde hij zich wanneer hij inkopen kon gaan doen. Zijn woning leek enkele da gen voor het feest wel een klein warenhuis en de oude heer moest een hele administratie bijhouden om de zaak gesmeerd te laten lopen en niet met al die geschen ken in de war te raken. Zijn neef Johan fungeerde bij dit spel als z'n trouwe helper sinds ja ren. De jongeman vervulde de rol van knecht Piet als was die hem op het lïjf geschreven. En de jongen had er ook veel plezier in. Gehaast keek de oude man op zijn horloge. Hij moest nu voort maken, want over een uurtje zou Johan met de auto voorrijden om de goede Sint te halen, de geschen ken in te laden en de eerste adres sen te gaan bezoeken. Hij moest zich nog helemaal verkleden. Net stond hij klaar, toen de wa gen voor de deur stopte en Johan. geheel gekleed als zwarte Piet, het huis binnenstormde. „Ha oom, mooi op tijd hè", schalde zijn vrolijke jongensstem door de hal. „Zal ik alvast inladen?" Snel riep Vermond de huisknecht. Jan was terzake kundig en in korte tijd had hij samen met Johan alle zakken en manden in de grote li mousine gestouwd. De goede Sint kon plaatsnemen. Opgewekt babbelend over het komende festijn, hanteerde Johan het stuur en gaspedaal. In jeugdige overmoed zoefde hij met de grote limousine door de straten en over grachten. Het stoplicht stond nog on groen, wanneer hij nu méér gas gaf, kon hij nog juist de hoek om, de grote boulevard om. De wielen piepten in de bocht en bereikten nu het natte asfalt van de boule vard. Plotseling ging de wagen glijden. Johan raakte in paniek, dit had hij niet verwacht. Het trottoir kwam snel naderbijeen lan taarnpaal doemde op, een snelle ruk aan het stuur om die te ont wijken een gevel Sonja stond in de operatiekamer en vrijwel automatisch verrichtte haar werkzaamheden. Samen met twee andere zusters maakte ze al les klaar voor de operatie. Er was een oude heer binnengebracht, keu rig gekleed in Sint Nicolaascos- tuum. Een ernstig auto-ongeluk had hem belet zjin taak als goed heiligman te volbrengen. De dienst doende arts had een spoedoperatie noodzakelijk geacht en terwijl zij met haar collega's de kamer in orde bracht, belde doMer Versteeg ■•en chirurg. Het zou niet meevallen om op een avond als deze iemand le vinden die dadelijk zou kunnen komen. Het werk was gedaan en Son ia besloot eens naar de patiënt te zaan kijken. Toen ze op de zaal 'rwam. bleef ze als aan de grond genageld staan. Bij het bed van de oude heer stond Frans. Zou hij de oneratie doen? Dadelijk maakte ze "echtsomkeert en in de operatie kamer teruggekomen, liep ze on- -ustig heen en weer. Zou ze nu met hem moeten samenwerken? Nu, luist op deze avond, die hij zo voor haar vergald had? Ze raakte in paniek en wist eigenlijk niet wat te doen. De deur ging open en Frans kwam binnen. Hij groette haar als was zi1 een vreemde zuster. Hij liet zich door haar kleden, hij waste zijn handen en zij trok hem de handschoenen aan. Daarna snrak hij met de narcotiseur. Geen blik, geen woord had hij voor haar over. De patiënt werd binnengereden en het werk kon beginnen. Aan Frans merkte ze niets. Be heerst en correct verrichtte hij zijn taak. Als Jn een droom deed zij wat er van haar werd verlangd en ze begreep, dat het zo nooit goed kon gaan. Ze moest er bij zijn met haar gedachten, hier .was geen plaats voor privégevoelens, er stond een mensenleven op het spel. Een ^mensenleven op het spel! hamerde het in haar hoofd en lang zaam kwam ze tot de werkelijk heid terug. De operatie verliep niet naar wens. Ze zag de zweetdruppeltjes op het voorhoofd van de chirurg en zo nu en dan, wanneer hij haar daar even de gelegenheid toe gaf, wiste zij ze weg. Ze was er nu helemaal in en volgde nauwkeurig de gang van zaken. Niet voor niets had zij de naam de beste operatie- zuster te zijn die een chirurg zich wensen kon. Geen woord behoefde gezegd te worden, feilloos voelde zij de situatie en reikte de dokter zijn instrumenten aan. Gerouti neerd, rustig en geluidloos werkte zij en was als het ware een ver lengstuk van de handen van Frans. Hij werd de situatie meester. Wan neer er zich geen complicaties zou den voordoen, was de patiënt gered. De oude heer Vermond werd weg gereden en Frans trok zijn jas en handschoenen uit, terwijl Sonja de instrumenten in een bak wegzette. Terwijl hij zijn handen waste, zag hij haar in de spiegel. Een lief toetje met blonde krulletjes. Ze ging de deur uit zonder naar hem om te kijken. Snel droogde hij zijn handen, want als een elektrische ontlading was het tot hem doorge drongen, dat hij zijn succes van vanavond, het zo onvoorbereid ver richten van een dergelijke zware operatie, zonder andere assistentie dan van de narcotiseur en haar, voor een belangrijk deel aan deze prima operatiezuster te danken had. Nu eerst realiseerde hij zich hoe tijdens het werk hun gedachten als het ware één waren geweest, hoe zij het verlengstuk van zijn han den was. Onmisbaar was zo'n ope ratiezuster, maar ook als vrouw zou zij voor hem onmisbaar zijn en dat voelde hij nu, op dit moment. Als een razende Roland stoof hij de deur uit. Op de gang keek hij links en rechts. Waar was ze ge bleven? Op goed geluk stormde hij naar links en toen zag hij haar staan door de openstaande deuren op het balkon. Zachtjes kwam hij achter haar en legde zijn handen op haar schouders. Ze schrok niet, als had ze dit verwacht. Voorzich tig kuste hij haar in de hals en zonder het te willen fluisterde hij: „Ik kan niet zonder je, Sonja, jij en ik zijn één". Op slag voelde zij zich een ander meisje, na die zachte woorden in haar oor. Haar Frans was teruggekomen! Ze draaide zich om en keek naar hem op. „Ja Frans, wij zijn één", herhaalde zij. Toen sloot hij haar in zijn armen. De volgende dag bezochten zij samen Vermond. Het ging goed hem. Maar zo ziek als hij was, klaagde hij over de mislukking van zijn mooiste avond. „Nu heb ik nie mand gelukkig kunnen maken, zo als andere jaren", steunde hij aan het eind van zijn verhaal. „U ver gist u", lachte Frans, terwijl hij zijn arm om Sonja heen sloeg.„Hoe zo?" vroeg de oude heer verwonderd. „Uw ongeluk heeft ons weer bij elkaar gebracht!" antwoordde de jonge chirurg opgetogen. „Dan kan ik tevreden zijn. Het was tenminste ergens goed voor", kreunde de pa tiënt en een lachje speelde om zijn lippen, toen hij zag hoe intens ge lukkig zijn chirurg en operatiezus ter elkaar in de ogen keken. (Nadruk verboden). Wat heerlijk toch, dat er zo iets als Sinterklaas bestaat! Ik bedoel, dat deze feestdag ons vrouwen zo'n uitgezochte gelegenheid biedt, ons hart te laten spreken. Dat wij deze dag aangrijpen, om hen die ons lief zijn te verrassen, spreekt vanzelf. Maar er zijn ook nog anderen, die ons in de loop van het jaar iets aardigs hebben aangedaan, gast vrijheid hebben verleend, kleine diensten hebben bewezen ,of ge woon maar eens heel hartelijk voor ons zijn geweest, ons wat troost en bemoediging hebben gegeven op een ogenblik, dat we dat nodig had den. Met Sinterklaas hebben we zo'n aardige gelegenheid, om hun te laten zien, dat we dat niet ver geten hebben. Nu kunnen we iets „terug doen". Dan is er nog een categorie, die in aanmerking komt voor de goed heid van ons hart, die tegen Sin terklaas het meest tot uiting komt, omdat het „willen verrassen" dan in de lucht zit. We kennen allemaal wel zo'n paar mensen in onze om geving, die vergeten raken. Men sen, die nog maar weinig zonne straaltjes in hun leven kennen, suc cessievelijk van alle kleine vreug den afstand hebben moeten doen en eigenlijk niets meer verwachten. Sinterklaasavond gaat maar al te vaak ongemerkt aan hen voorbij. Wat heerlijk, als heel onverwacht op die avond daii toch de bel bij hen gaat en er een pakje op de stoep ligt. Ze behoeven niet eens te weten, van wie het komt. Het is al genoeg als ze beseffen, dat er toch nog mensen zijn, die aan hen denken En juist de geheimzinnig heid, het raden „van wie" brengt nog een extra glans van opwinding aan de belevenis. Laten we nu eens bij het kiezen en kopen van onze cadeautjes alle gedachten aan nuttigheid en nodig heid opzij zetten. Laat het een vleugje luxe mogen zijn, dat we schenken. Al zou iemand een stukje huishoudgerei ook nog zo goed kun nen gebruiken, bedenk dan toch, dat het hart van iedere vrouw uit gaat naar die ragfijne nylons, dat luxe flesje parfum, dat prachtige poederdoosje, dat kleine sieraad of dat vlinderlichte sjaaltje, waar zij niet aan denken kan, om het voor zichzelf te kopen, juist omdat er zoveel degelijke dingen nodig zijn, waar zij ook al nauwelijks aan toe komt. Dat éne luxe-dingetje op Sinterklaasavond, dat helemaal voor haarzelf en op haar persoon lijke smaak afgestemd is, brengt immers de glans aan de avond en de blijheid in het hart. En dan komt het er nog zo heel erg opaan, hoe het geschenkje ver_ pakt is. De waarde van een duur cadeau gaat voor een groot deel verloren, als men het door de win kel, waar het gekocht is, laat ver pakken en bezorgen. Maar een een voudig, bescheiden geschenkje kan oneindig veel te zeggen hebben, wanneer men het met liefde en smaak Inpakt en er de persoonlijke noot aan weet te geven. Een ge dichtje er bij maakt het nog leuker en smakelijker. U bent bij het maken van de pakjes niet uitsluitend aangewezen op het traditionele Sinterklaaspak papier, dat in de handel is. Een bij zonder aardig effekt en nog origi neler maakt ook gewoon wit papier, dat beplakt is met allerlei uitge knipte toepasselijke figuurtjes. Tenslotte nog dit: stel uw inko pen niet uit tot de laatste dagen. Neem er de tijd voor. Dan behoeft u niet haast-je-rep-je en klakke loos te kopen, maar kunt u er uw volle aandacht aan geven, of dege ne, die u wilt bedenken, ook werke lijk plezier zal hebben aan het ca deautje dat. u voor hem uitzoekt. Ook wat dit betreft zou het goed zijn, als wij het hele jaar door eens goed opletten en ons oor te luisteren legden! MARCELLE.

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1958 | | pagina 13