Samen
smt kneeq een ongeluk
DE LIPIZANER
met de kinderen
Maakt prettige èn persoonlijke pakjes!
het paard
voor de Sint
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE donderdag 21 november 1958 No. mii
WIJ OUDERS
Vele ouders zullen het met mij
eens zijn, dat er iets van weemoed
steekt in de dag, dat ook de klein
ste uit het gezin niet meer ln het
sprookje van de goedheiligman ge
looft. Het zou ons kunnen voorko
men, dat het dan eigenlijk niet veel
zin meer heeft om nog Sinterklaas
te vieren We zouden geneigd kun
nen zijn, te overwegen, om er nu
maar „niet meer aan te doen".
Maar afgezien van het feit, dat
Sinterklaas zo'n onvervalst Neder
lands feest is, dat we toch eigen
lijk verplicht zijn de oude traditie
in stand te houden, moeten we er
toch ook aan denken, wat we onze
kinderen zouden aandoen, a's we
het hele feest maar radicaal af
schaften, omdat ze er niet meer
„aan geloven". Het is voor de kin
deren zelf vaak al verdrietig ge
noeg, dat dit lieve sprookje hun
ontvalt en ze tot de ontdekking ko
men, dat die beste bisschop niet
echt bestaat, zodat ze afscheid
moeten doen van iets, wat weken
van tevoren hun hartjes van bange,
maar zalige verwachting deed klop
pen.
Moeten we hun dan ook nog met
een alles ontnemen? De wereld,
waarin onze hedendaagse kinderen
opgroeien, is al nuchter genoeg. La_
ten we tenminste die maand de
cember niet van de warmte, de
knusse gezelligheid, de koesterende
glans beroven, maar de heerlijke
feestdagen in ere houden!
Beter te geven
„Maar als ze er nu werkelijk
niet meer in geloven", hoor ik som
migen van u zeggen. Dan is het
dubbel noodzakelijk, hen in ists an
ders te leren geloven. En wel in
het geluk van anderen blij te ma
ken en te verrassen. Als de kinde-
Sinterklaas
samen met de
kinderen
Wanneer we eens in onze memo
rie nagaan wie en wat het paard
van Sint Nicolaas eigenlijk is, dan
staan we verstomd. Dit lieve, trou
we dier moet ten eerste rustig en
betrouwbaar 2ijn, want de oude
goedheiligman kan geen vurig en
onrustig paard gebruiken. Neen, het
moet een trouwe drager zijn, die
zijn meester volkomen begrijpt en
precies doet wat van hem wordt
verwacht.
Maar dat is niet alles Het paard
van Sint Nicolaas moet bovendien
een artiest zijn, een dier dat tot
wonderlijke prestaties in staat is.
We behoeven hierbij maar te den
ken aan de escapades op de daken
en wat al niet meer. En bovendien
moet het dan nog een schimmel zijn.
In alle gemoede hebben we ons
afgevraagd of er nu werkelijk een
paardensoort bestaat, die'aan deze
eisen zou voldoen en waaruit de
goede Sint dus zijn rijdieren zou
kunnen putten.
Een bizonder ras
U zult het misschien niet willen
geloven, maar er bestaat een paar
denras, dat inderdaad aan de ge
stelde eisen vrijwel voldoet, al zal
men wat de dakklauterijen betreft
natuurlijk geen wonderen mogen
verwachten. Trouwens wat dit laat
ste betreft heeft de Sint dit uit de
folklore overgenomen van de oude
germaanse gad Wodan, die op zijn
witte ros Sleipnir langs de wolken
raasde. Maar wat het overige be
treft, voldoet de Lipizaner geheel
aan de eis envan de goede Sint.
Velen zullen menen, dat zij de
Lipizaner niet kennen, maar dat
zal in de meeste gevallen niet juist
zijn, want we hebben ze vrijwel
allen wel eens gezien en bewonderd
We treffen de Lipizaner nogal eens
aan in circussen, waar ze zeer ge
waardeerde artiesten zijn. De
prachfige schimmels zijn namelijk
door hun uiterst rustige natuur en
hun zeer grote intelligentie bijzon
der geschikt voor dressuur en zij
zijn tot schitterende prestaties in
staat, waarmee de goede Sint zijn
voordeel zou kunnen doen.
Voor de Weense hofrü school
De Lipizaner is eigenlijk een
halfbloedpaard, gefokt uit het Ara
bische paard en de Spaans-Napoli-
taanse paarden, een fok "die aan-
tjes kunnen maken. U leert hun er
geduld en doorzettingsvermogen
mee. Het kost hun inspanning, maar
de voldoening is groot over het re
sultaat van hun eigen kleine vin
gers.
De pret begint nu al
Zo beperkt het feest van Sinter
klaas zich niet tot de dag zelf, maar
begint de pret al weken van tevo
ren met het pakjes maken. Geef
de kinderen ook leiding bij het in
pakken. Dat mag niet slordig ge
beuren; er moet zorg aan besteed
worden. En dat stimulesrt u het
best, door hun van dat aardige, ge
decoreerde Sinterklaaspakpapier t'e
geven.
En zie dan eens op Sinterklaas
avond zelf, dat de tijd, die u eraan
gegeven hebt, om hen te laten
knutselen en de rommel op de koop
toe te nemen, rijkelijk de moeite
waard was Lees de spanning van
de gezichtjes, als een van hun pak
jes ter tafel komt. Geniet van de
opgewonden vreugde van de klein
tjes, als hun geschenkjes de ver
wachte bewondering oogsten. U
zult bemerken, dat de kinderen
vaak nog meer plezier hebben bij
de dingen, die ze hebben kunnen
géven, dan van de cadeautjes, die
ze zelf krijgen.
En daarom moet u maar nooit
zeggen, dat u er „niet meer aan
doet", omdat de kinderen er te
groot voor zijn geworden. St Nico
laas is een feest, waar u nooit te
groot voor wordt. Geen feest be
staat er, waarvan ouders en kin
deren samen zoveel vreugde kun-,
nen beleven en zo kinderlijk van
kunhen genieten.
MARCELLE.
vankelijk het privilege was van de
vroegere Oostenrijkse hofstoeterij
Lipizza, waar deze dieren gefokt
werden voor de beroemde Weense
hofrijschool, waar ze opgevoed wer
den tot elegante rijpaarden en
edele wagenpaarden.
Lipizza werd later Italiaans en
de Italianen zetten de traditie
voort met de toen staatsstoeterij ge
worden fokkerij. Maar Lipizza ligt
even ten oosten van Triest en
kwam enige jaren geleden bij Joe-
go-Slavië, waar het nu een staats
stoeterij is.
Toch heeft Lipizza het monopolie
niet meer, want ook in Babolna in
Hongarije fokt men nu Lipizaners.
Het is een bij uitstek hogeschool-
paard met een edel hoofd en een
rustig temperament en een hoge
gang.
Wanneer de Sint een nieuw
paard nodig heeft, zou hij met een
Lipizaner goed gediend zijn en er
een paard aan hebben, dat aan al
zijn verwachtingen voldoet.
ren groter worden, kan de aard en
de betekenis van het feest voor hen
veranderen, maar minder vreugde
hoeft het hun 2eker niet te geven.
Zolang zij klein waren, kenden
zij enkel de verrukking van het
ontvangen; nu gaan we hun leren,
dat er ook blijdschap schuilt in het
geven. Ze mogen zelf voor Sinter
klaas spelen! Is dat geen heerlijke
rol?
De kleintjes, wier vingertjes nog
niet zo bedreven zijn voor handen
arbeid, zullen natuurlijk door moe
der op dreef geholpen moeten wor
den. Maar wat een fijne sfeer
brengt het in huis, zo samen met
de kinderen bezig te zijn, om an
deren te verrassen. Zeg dus niet,
dat u geen tijd hebt voor dat ge
knutsel. Kijk lieve naar de stralen
de gezichtjes van de kinderen, zo
trots als ze zijn, dat ze zélf cadeau-
CHR. LEONARD
Stil stond Sonja voor het raam
en keek naar de natte glimmende
straten, waar de mensen zich snel
huiswaarts repten, beladen met
pakjes, tassen en mandjes. Thuis
brandde de kachel, daar kon de
kille regen en de gure wind hen
niet meer deren, daar waren de be
hagelijkheid en de sfeer van het
Sint Nicolaasfeest, de opgewekte
stemmen, de blijde kindergezich
ten, de harten vol verwachting. Je
zag het op de gezichten van al die
voorbijgangers, vond Sonja, hun
trekken verraadden blijdschap en
nieuwsgierigheid.
Voor haar zou het Sint Nicolaas
feest dit jaar deze elementen niet
brengen. Haar idealen waren in
rook opgegaan sinds gisteren. Oh
ja, het zag er .allemaal hoopvol uit,
want operatiezuster Sonja bleek
heel erg in de smaak gevallen bij
de jonge chirurg, die sinds kort aan
het ziekenhuis was verbonden. De
knappe, sportieve jongeman had
een diepe indruk op Sonja gemaakt
en haar hart sprong op van vreugde
toen hij haar voor het eerst ge
vraagd had met hem te gaan di
neren.
Na hun eerste samenzijn leek het
alsof ze elkaar reeds jaren kenden
en het nooit anders was geweest.
Frans was jong en vlot, een aan
genaam causeur, die je dadelijk op
je gemak deed gevoelen. Hij had
haar meegenomen naar zijn ge
trouwde zuster, die hier in de stad
woonde en Son ia, die geen ouders
meer had en intern was in het zie
kenhuis, werd dadelijk in het
nieuwe milieu opgenomen. De toe
komst had haar toegelachen en ze
had zich kostelijke dromen ge-
Maar het geluk bleef haar niet
vergezellen. Een daverende ruzie
eigenlijk om een kleinigheid, had
hen sinds gisteren uit elkaar ge
jaagd. Vanmorgen nog had zii
Frans ontmoet beneden in de hal,
maar hij had haar geen blik waar
dig gekeurd. Intens verdrietig v/as
ze verder gegaan en ze voelde zich
diep ongelukkig en eenzaam. Om
dat haar Sint Nicolaasfeest nu toch
in duigen was gevallen, had ze zich
vrijwillig opgegeven voor de nacht
dienst, waardoor een collega vrij
kreeg. Het meisje was haar buiten
gewoon dankbaar en viel haar om
de hals maar Sonja. kon niet lachen
om haar uitgelatenheid. Het eens
zo vrolijke zustertje scheen on slag
veranderd in een stil, eenzelvig
meisje, met een verdrietig ge
zichtje. De nachtdienst zou haar
door deze nare avond heen helpen,
hoopte ze..
De oude heer Vermond had het
verschrikkelijk druk. Het spel van
het jaar stond weer te gebeuren en
hoewel hij het nu wel geteld voor
de vijf-en-twintigste maal deed,
had hij het gevoel als was het voor
de eerste maal.
De schatrijke Vermond hield er
volgens zijn familie een wel uiterst
merkwaardige en bovendien kost
bare hobby op na, die hij éénmaal
in. het jaar volkomen uitleefde en
dat was voor Sint Nicolaas spelen.
Gedurende de voorafgaande maan
den besteedde hij veel tijd aan het
zoeken naar mensen die volgens
zijn zienswijze voor een bezoek van
de goede Sint in aanmerking kwa
men. Hij zwierf dan door de ach
terbuurten van de stad en gaf zijn
ogen en oren goed de kost. Keurig
werden de bewuste adressen geno
teerd en het heerlijkst voelde hij
zich wanneer hij inkopen kon gaan
doen. Zijn woning leek enkele da
gen voor het feest wel een klein
warenhuis en de oude heer moest
een hele administratie bijhouden
om de zaak gesmeerd te laten
lopen en niet met al die geschen
ken in de war te raken.
Zijn neef Johan fungeerde bij dit
spel als z'n trouwe helper sinds ja
ren. De jongeman vervulde de rol
van knecht Piet als was die hem op
het lïjf geschreven. En de jongen
had er ook veel plezier in.
Gehaast keek de oude man op
zijn horloge. Hij moest nu voort
maken, want over een uurtje zou
Johan met de auto voorrijden om
de goede Sint te halen, de geschen
ken in te laden en de eerste adres
sen te gaan bezoeken. Hij moest
zich nog helemaal verkleden.
Net stond hij klaar, toen de wa
gen voor de deur stopte en Johan.
geheel gekleed als zwarte Piet, het
huis binnenstormde. „Ha oom, mooi
op tijd hè", schalde zijn vrolijke
jongensstem door de hal. „Zal ik
alvast inladen?"
Snel riep Vermond de huisknecht.
Jan was terzake kundig en in korte
tijd had hij samen met Johan alle
zakken en manden in de grote li
mousine gestouwd. De goede Sint
kon plaatsnemen.
Opgewekt babbelend over het
komende festijn, hanteerde Johan
het stuur en gaspedaal. In jeugdige
overmoed zoefde hij met de grote
limousine door de straten en over
grachten. Het stoplicht stond nog
on groen, wanneer hij nu méér gas
gaf, kon hij nog juist de hoek om,
de grote boulevard om. De wielen
piepten in de bocht en bereikten
nu het natte asfalt van de boule
vard. Plotseling ging de wagen
glijden. Johan raakte in paniek, dit
had hij niet verwacht. Het trottoir
kwam snel naderbijeen lan
taarnpaal doemde op, een snelle
ruk aan het stuur om die te ont
wijken een gevel
Sonja stond in de operatiekamer
en vrijwel automatisch verrichtte
haar werkzaamheden. Samen met
twee andere zusters maakte ze al
les klaar voor de operatie. Er was
een oude heer binnengebracht, keu
rig gekleed in Sint Nicolaascos-
tuum. Een ernstig auto-ongeluk
had hem belet zjin taak als goed
heiligman te volbrengen. De dienst
doende arts had een spoedoperatie
noodzakelijk geacht en terwijl zij
met haar collega's de kamer in
orde bracht, belde doMer Versteeg
■•en chirurg. Het zou niet meevallen
om op een avond als deze iemand
le vinden die dadelijk zou kunnen
komen.
Het werk was gedaan en Son ia
besloot eens naar de patiënt te
zaan kijken. Toen ze op de zaal
'rwam. bleef ze als aan de grond
genageld staan. Bij het bed van de
oude heer stond Frans. Zou hij de
oneratie doen? Dadelijk maakte ze
"echtsomkeert en in de operatie
kamer teruggekomen, liep ze on-
-ustig heen en weer. Zou ze nu met
hem moeten samenwerken? Nu,
luist op deze avond, die hij zo voor
haar vergald had? Ze raakte in
paniek en wist eigenlijk niet wat
te doen.
De deur ging open en Frans
kwam binnen. Hij groette haar als
was zi1 een vreemde zuster. Hij
liet zich door haar kleden, hij waste
zijn handen en zij trok hem de
handschoenen aan. Daarna snrak
hij met de narcotiseur. Geen blik,
geen woord had hij voor haar over.
De patiënt werd binnengereden en
het werk kon beginnen.
Aan Frans merkte ze niets. Be
heerst en correct verrichtte hij zijn
taak. Als Jn een droom deed zij
wat er van haar werd verlangd en
ze begreep, dat het zo nooit goed
kon gaan. Ze moest er bij zijn met
haar gedachten, hier .was geen
plaats voor privégevoelens, er stond
een mensenleven op het spel.
Een ^mensenleven op het spel!
hamerde het in haar hoofd en lang
zaam kwam ze tot de werkelijk
heid terug.
De operatie verliep niet naar
wens. Ze zag de zweetdruppeltjes
op het voorhoofd van de chirurg
en zo nu en dan, wanneer hij haar
daar even de gelegenheid toe gaf,
wiste zij ze weg. Ze was er nu
helemaal in en volgde nauwkeurig
de gang van zaken. Niet voor niets
had zij de naam de beste operatie-
zuster te zijn die een chirurg zich
wensen kon. Geen woord behoefde
gezegd te worden, feilloos voelde
zij de situatie en reikte de dokter
zijn instrumenten aan. Gerouti
neerd, rustig en geluidloos werkte
zij en was als het ware een ver
lengstuk van de handen van Frans.
Hij werd de situatie meester. Wan
neer er zich geen complicaties zou
den voordoen, was de patiënt gered.
De oude heer Vermond werd weg
gereden en Frans trok zijn jas en
handschoenen uit, terwijl Sonja de
instrumenten in een bak wegzette.
Terwijl hij zijn handen waste, zag
hij haar in de spiegel. Een lief
toetje met blonde krulletjes. Ze
ging de deur uit zonder naar hem
om te kijken. Snel droogde hij zijn
handen, want als een elektrische
ontlading was het tot hem doorge
drongen, dat hij zijn succes van
vanavond, het zo onvoorbereid ver
richten van een dergelijke zware
operatie, zonder andere assistentie
dan van de narcotiseur en haar,
voor een belangrijk deel aan deze
prima operatiezuster te danken had.
Nu eerst realiseerde hij zich hoe
tijdens het werk hun gedachten als
het ware één waren geweest, hoe
zij het verlengstuk van zijn han
den was. Onmisbaar was zo'n ope
ratiezuster, maar ook als vrouw
zou zij voor hem onmisbaar zijn en
dat voelde hij nu, op dit moment.
Als een razende Roland stoof hij
de deur uit. Op de gang keek hij
links en rechts. Waar was ze ge
bleven? Op goed geluk stormde hij
naar links en toen zag hij haar
staan door de openstaande deuren
op het balkon. Zachtjes kwam hij
achter haar en legde zijn handen
op haar schouders. Ze schrok niet,
als had ze dit verwacht. Voorzich
tig kuste hij haar in de hals en
zonder het te willen fluisterde hij:
„Ik kan niet zonder je, Sonja, jij
en ik zijn één". Op slag voelde zij
zich een ander meisje, na die zachte
woorden in haar oor. Haar Frans
was teruggekomen! Ze draaide zich
om en keek naar hem op. „Ja Frans,
wij zijn één", herhaalde zij. Toen
sloot hij haar in zijn armen.
De volgende dag bezochten zij
samen Vermond. Het ging goed
hem. Maar zo ziek als hij was,
klaagde hij over de mislukking van
zijn mooiste avond. „Nu heb ik nie
mand gelukkig kunnen maken, zo
als andere jaren", steunde hij aan
het eind van zijn verhaal. „U ver
gist u", lachte Frans, terwijl hij zijn
arm om Sonja heen sloeg.„Hoe zo?"
vroeg de oude heer verwonderd.
„Uw ongeluk heeft ons weer bij
elkaar gebracht!" antwoordde de
jonge chirurg opgetogen. „Dan kan
ik tevreden zijn. Het was tenminste
ergens goed voor", kreunde de pa
tiënt en een lachje speelde om zijn
lippen, toen hij zag hoe intens ge
lukkig zijn chirurg en operatiezus
ter elkaar in de ogen keken.
(Nadruk verboden).
Wat heerlijk toch, dat er zo iets
als Sinterklaas bestaat! Ik bedoel,
dat deze feestdag ons vrouwen zo'n
uitgezochte gelegenheid biedt, ons
hart te laten spreken. Dat wij deze
dag aangrijpen, om hen die ons lief
zijn te verrassen, spreekt vanzelf.
Maar er zijn ook nog anderen, die
ons in de loop van het jaar iets
aardigs hebben aangedaan, gast
vrijheid hebben verleend, kleine
diensten hebben bewezen ,of ge
woon maar eens heel hartelijk voor
ons zijn geweest, ons wat troost en
bemoediging hebben gegeven op
een ogenblik, dat we dat nodig had
den. Met Sinterklaas hebben we
zo'n aardige gelegenheid, om hun
te laten zien, dat we dat niet ver
geten hebben. Nu kunnen we iets
„terug doen".
Dan is er nog een categorie, die
in aanmerking komt voor de goed
heid van ons hart, die tegen Sin
terklaas het meest tot uiting komt,
omdat het „willen verrassen" dan
in de lucht zit. We kennen allemaal
wel zo'n paar mensen in onze om
geving, die vergeten raken. Men
sen, die nog maar weinig zonne
straaltjes in hun leven kennen, suc
cessievelijk van alle kleine vreug
den afstand hebben moeten doen en
eigenlijk niets meer verwachten.
Sinterklaasavond gaat maar al te
vaak ongemerkt aan hen voorbij.
Wat heerlijk, als heel onverwacht
op die avond daii toch de bel bij
hen gaat en er een pakje op de
stoep ligt. Ze behoeven niet eens
te weten, van wie het komt. Het
is al genoeg als ze beseffen, dat er
toch nog mensen zijn, die aan hen
denken En juist de geheimzinnig
heid, het raden „van wie" brengt
nog een extra glans van opwinding
aan de belevenis.
Laten we nu eens bij het kiezen
en kopen van onze cadeautjes alle
gedachten aan nuttigheid en nodig
heid opzij zetten. Laat het een
vleugje luxe mogen zijn, dat we
schenken. Al zou iemand een stukje
huishoudgerei ook nog zo goed kun
nen gebruiken, bedenk dan toch,
dat het hart van iedere vrouw uit
gaat naar die ragfijne nylons, dat
luxe flesje parfum, dat prachtige
poederdoosje, dat kleine sieraad of
dat vlinderlichte sjaaltje, waar zij
niet aan denken kan, om het voor
zichzelf te kopen, juist omdat er
zoveel degelijke dingen nodig zijn,
waar zij ook al nauwelijks aan toe
komt. Dat éne luxe-dingetje op
Sinterklaasavond, dat helemaal
voor haarzelf en op haar persoon
lijke smaak afgestemd is, brengt
immers de glans aan de avond en
de blijheid in het hart.
En dan komt het er nog zo heel
erg opaan, hoe het geschenkje ver_
pakt is. De waarde van een duur
cadeau gaat voor een groot deel
verloren, als men het door de win
kel, waar het gekocht is, laat ver
pakken en bezorgen. Maar een een
voudig, bescheiden geschenkje kan
oneindig veel te zeggen hebben,
wanneer men het met liefde en
smaak Inpakt en er de persoonlijke
noot aan weet te geven. Een ge
dichtje er bij maakt het nog leuker
en smakelijker.
U bent bij het maken van de
pakjes niet uitsluitend aangewezen
op het traditionele Sinterklaaspak
papier, dat in de handel is. Een bij
zonder aardig effekt en nog origi
neler maakt ook gewoon wit papier,
dat beplakt is met allerlei uitge
knipte toepasselijke figuurtjes.
Tenslotte nog dit: stel uw inko
pen niet uit tot de laatste dagen.
Neem er de tijd voor. Dan behoeft
u niet haast-je-rep-je en klakke
loos te kopen, maar kunt u er uw
volle aandacht aan geven, of dege
ne, die u wilt bedenken, ook werke
lijk plezier zal hebben aan het ca
deautje dat. u voor hem uitzoekt.
Ook wat dit betreft zou het goed
zijn, als wij het hele jaar door eens
goed opletten en ons oor te luisteren
legden! MARCELLE.