Setter Set De Philips Philishave f is altijd in topvorm 1 Radio WELTEVREDEN I 3'|4 pd s jaars Een succesje doet het altijd ,HET WAS VAN ONS' Spaarbank van de Scheldebank n.v. Zierikzeesche Nieuwsbode Niet forceren bij engst ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 24 OKTOBER 1958 No. 18452 Reeds jarenlang zijn rijd vooruit in feilloos scheren GRATIS OP PROEF Philishave f 39.75 Philishave met gegolfde scheersleuven nog krachtiger motor en in etui f 52.50 Telefoon 2805 Zierikzee w v Vanaf 1 oktober bedraagt de rentevergoeding in het kader van de JEUGDSPAARREGELING Poststraat 32 Zierikzee SHEL1. to O H D D J J lil Z w a V) 4 a 3 a j ■I w x in IA 0 2 3 0 J J 111 X VI 1 VI 13 H 3 0 ■J J u X V) I3UTAGAS - SHELL BUTAGAS - SHELL BUTAGAS V) X P p Voor mij is „SHELL BUTAGAS" nog altijd't beste. Duizenden andere huisvrouwen den ken er net zo over als ik. Sneller en prettiger huis houden dankzij de bekende blauwe fles met I3kg,.SHELL BUTAGAS", genoeg voor wekenlang gebruik. De sluiting van de fles is zo veilig, dat ook kinderhandjes er geen kwaad mee kunnen. En waar kun je betere service verwachten dan bij een wereldorganisatie als SHELLi c 2 O in w X ffl r r D C -4 a to to X m r r o c H P 0 p to 1 to X m r r D C H p P to SHELL BUTAGAS-SHELL BUTAGAS - SHELL BUTAGAS Luxe auto's en Volkswagenbusjes met en zonder chauffeur te huur All-risk verzekerd Garage GEBR. DE JONGE telefoon 2844, Zierikzee Geef bekendheid aan Uw zaakl Doe dit door uw advertenties te plaat sen ln het meest gelezen blad voor Schouwen-Duiveland n.l. de Aanvraag voor tarieven worden gaarne verstrekt op ons kantoor spaart uw nylons daar 1 Wonderlijk zigzag-weefsel van Setter Set (het vertrouwde merk met de twee honden) geeft de boord dubbele rek geeft de kous dubbele levensduur. Tien diepe kniebuigingen, of tien maal tien.... maar rek in de breedte èn in de lengte vangt elke beweging op. Pursmcrk f 4.50 Let op dit merk.., daarmee is de kous üf V**." Setter Set Nylons ML JtU chic van top tot teen reeds vanaf f 2.95 De volledige Setter Set-collectie vindt U bij firma F. Hansma Zierikzee firma H. Roukema Bruinisse firma A.S. Flikweert Nieuwerkcrk fa. A.L. Bakker &zn. Burgh-Haamstede firma J. Stoel Brouwershaven WIJ OUDERS I Vader, die altijd enthousiast aan sport heeft gedaan en vooral in zwemmen uitblonk; zei dadelijk bij de geboorte van zijn eerste zoon: „Daar maken we een kei van!" Helaas bleek Jantje bij het op groeien, uiterlijk althans, heel wei nig van een kei te hebben. Het was een tenger ventje met een meisjes achtig gezichtje. Hij was ook be paald bangelijk uitgevallen, zoals al spoedig voor de dag kwam. Bij wilde jongesspelletjes hield hij zich maar liever gedekt Maar met kleurboekjes en plakschriften, lek ker gezellig bij moeder aan de ta fel, kon hij uren zoet bezig zijn. Vader probeerde h'em vaak ge noeg uit zijn tent te lokken, maar het lukte nooit. Dan werd vader boos. „Ben jij nou een knul! Je lijkt wel een oud wijf!" Moeder troostte, dat het wel an ders zou gaan, als Jantje groter werd. Als hij maar eenmaal naar school ging. Zij van haar kant was overigens best tevreden met het rustige kind, dat nooit last bezorg de en om wie ze nooit in angst be hoefde te zitten, zoals moeders van spruiten, die graag op avontuur gingen. Naar zee „Maar zwemmen leert hij in ieder geval vroeg!" was een van vaders stokpaardjes. „Een kind kan niet jong genoeg vertrouwd raken met water". In de plaats waar ze wonen, is geen zwembad in de buurt. Dat was de enige reden, waarom vader tot dusver nog geen uitvoering aan zijn voornemen had kunnen geven. Maar nu Jantje vier jaar geworden is, zullen ze de va kantie aan zee doorbrengen. Aan de Middellandse zee wel te ver staan. Ze gaan kamperen aan de Riviéra. „Geen idealer water om te leren zwemmen voor een kind dan de Middellandse zee", zegt vader te vreden. „Het zoutgehalte is zo hoog, dat je niet eens kunt zinken, al zou je willen. Hij leert het daar spelenderwijs". „Als hij er maar in wil", weifelt moeder, die zelf ook geen held in toet water is. „Als hij maar geen watervrees heeft". „Watervrees!" briest vader. „Nou dat krijg ik er dan wel uit!" Het grote drama De eerste dag aan het zuidelijke strand voltrekt zich in Jantjes le ven het grote drama. Hij heeft een tijdje zoet naast moeders stoel in het zand zitten spelen, als vader uit het water komt. Druipend buigt hij zich over het kleine kereltje in zijn badbroekje heen. De koude druppels vallen op het warme, zon- doorstoofde lijfje. „Kom Jan, nou ga jij met pappie mee zwemmen". Doodsangst slaat door het kind heen, als hij beseft, dat hij in dat grote koude water zal moeten. Hij gilt en schreeuwt; hij schopt en slaat. Maar vader pakt hem zonder pardon op. Ook moeders protesten helpen niet. Jantje moet en zal in het water. Kopje onder zal hij ook. Hij moet er maar meteen doorheen. Gevolg? Een kind, dat nog uren daarna niet tot bedaren te brengen is en 's nachts gillend uit zijn slaap opschrikt. En misschien voor zijn hele leven een niet te overwinnen angst voor water gekregen heeft. Er zijn veel kleine kinderen, die deze angst voor water hebben. Maar laat vader geen enkele vorm van angst ooit met een paardemiddel trachten te overwinnen. De mees te kinderen groeien er vanzelf over heen. Maar wil men het dwingen, dan fixeert zich de angst en kun nen er complexen uit groeien. MARCELLE. Een uniek waterschapsmuseum I GENEMVIDEN, 21-10. Even bui- ten Genemuiden aan de Kamper zeedijk staat een gemaal, dat thans 102 jaar oud is en dat zo nodig nog steeds dienst kan doen voor de be maling van het Overijsselse water schap Mastenbroek. De ontwate ring van deze polder zal straks ech ter geheel geschieden door nieuwe vijzelgemalen, waarvan er een reeds in werking is en zo stond men voor de vraag, of het oude ge maal tot verdwijnen gedoemd zou zijn. De Vereniging van Museum- direkteuren en besturen van oud heidkamers in Overijssel heeft zich enige tijd geleden tot Gede puteerde Staten dier provincie ge wend inzake de mogelijkheid om het oude gemaal als een soort wa terschapsmuseum in stand te hou den, waarna besprekingen zijn ge voerd met het gemeentebestuur van Genemuiden, het bestuur van het Waterschap Mastenbroek en de Unie van Waterschapsbonden. Men kwam tot de konklusie dat er voor restauratie een bedrag van f 5000,- benodigd zou zijn, plus een jaar lijks bedrag voor onderhoud. Het is thans zo goed als zeker dat het museumplan kan worden verwezenlijkt en het oude gemaal zal dus in stand blijven. De stoom machine die er in staat, werd 102 jaar geleden in de Amsterdamse machinefabriek ,De Atlas' gebouwd en heeft een drijfstang met een houten kern. Deze drijfstang is zo lang dat zij tot buiten de muur van het gemaal uitloopt. Een an dere bijzonderheid is het reusach tige vliegwiel dat een doorsnede van niet minder dan acht meter heeft. Een gedeelte van dit vlieg wiel verdwijnt onder de vloer, waar een speciale kelder voor is gemetseld. Desondanks reikt het nog ongeveer tot aan de zolder. Ook de rest van de 16 meter lange ma chine biedt vele verrassingen. Zij werkt nl. nog met kleppen, een sy steem dat reeds sedert lang niet meer wordt toegepast. Massale ge wichten zorgen er voor, dat deze kleppen telkens weer gesloten worden. HET SPOOKSLOT AAN DE TIBER 45. Met een pijnlijk gezicht tast Aram naar zijn achterhoofd. „Ja, vrind, onze Taco weet wel hoe hij zijn knuppel moet hanteren", grijnst spottend de roverhoofdman. „Wat moet dit alles betekenen", vraagt Aram scherp, „wat willen jullie van mij?" „Dat is gauw verteld", antwoordt de ander. „Een zeker iemand uit de stad verzocht ons, een jonge ridder met diens schildknaap, als die zich soms hier in de buurt vertoonden, uit de weg te ruimenDie zekere iemand bood ons voor dat vuile karweitje een heel aardig sommetje geld, maar.... aangezien jouw schild knaap beweert, dat jij ons de plek zou kunnen wijzen, waar deze klomp goud vandaan komt, leek het ons beter je nog wat in leven te laten. „Jullie wilt me dus dwingen je de plaats van de goudader te wijzen", zegt Aram droogjes. „Ik zou eerst wel eens willen weten, wie die „zekere iemand" is, die mij uit de weg wilde laten ruimen". „Die persoon kan elk ogenblik aan de deur kloppen", antwoordt de roverhoofdman, „hij zou tenminste hierheen komen om te kijken of wij ons werk goed gedaan hebbenEn inderdaad nadert op dat moment een ruiter in volle galop de berghut HAAMSTEDE Voorzitter Hervormde Mannenvereniging legt funktie neer Wegens het bereiken van een zeer hoge leeftijd heeft de heer D. J. Braai gemeend te moeten bedanken als voorzitter van de Herv. man nenvereniging alhier. In de verga dering van dinsdagavond deelde hij dit besluit mede. Met enkele wel gekozen woorden droeg hij de voor zittershamer over aan de heer J. Leidstra, de nieuw gekozen voor zitter. Deze richtte hartelijke woor den van dank aan het adres van de heer Braad, voor het vele werk gedaan in het belang van de man- nenvereniigng. Hij bood de heer Braai het ere-voorzitterschap aan van de vereniging. Ds. Boer richtte namens de kerkeraad eveneens woorden van hulde tot de heer Braai. Deze dankte ontroerd de beide sprekers en allen voor de vele vriendschap ondervonden. Tot slot werd de heer Braal's lieve lingslied gezongen: Gezang 258. Generaal Isaac White, opperbe velhebber der Amerikaanse troe pen in het gebied van de Grote Oceaan, heeft donderdag, voor zijn vertrek uit Taipeh naar Okinawa, op het vliegveld tegenover verslag gevers verklaard, dat het Ameri kaanse leger het hoofd kan bieden aan elke eventuele communistische aanval. Hij voegde hieraan toe dat hem niets bekend was van plannen om dc op Formosa gelegerde Ame rikaanse troepen Ie versterken. FEUILLETON Streekroman door HANOL SPOOR Wezenloos stond ze na ar hem te kijken. Hoe had ze zich ooit wijs kunnen maken, dat ze op de lange duur zijn genegenheid wel zou kun nen winnen. Hij was absoluut ge voelloos. Op dezelfde, vlakke toon ging hij verder. „Ik meen dat je nu zeven tien jaar bij me bent. Hij zegt het alsof hij 'n hondje heeft gehouden, ging het door haar heen, waarom zegt hij niet zeven tien jaren samen geweest. Nu dacht ze bitter, ga maar verder met je grafrede. „De laatste tijd wordt je zo nuk kig, ik weet niet wat je je in het hoofd hebt gehaald, maar je hebt geen positieve bewijzen, dat ik ook maar de minste aanleiding gegeven heb, om jou aan een of ander waan denkbeeld te helpen". „Ik ben een idioot geweest", snikte ze, „al mijn mooie jaren heb ik aan jou opgeofferd. Nu word ik als een afgedragen kledingstuk af gedankt". Plotseling ging ze recht voor hem staan. „Maar ik ga niet weg". Ze was helemaal vergeten wat ze zich zo juist voorgenomen had. Een plan om hem tegen te werken, was nu veel sterker in haar. „Laat je zuster maar komen, ik Iaat me voor haar_nict buiten zet ten". Uitgeput liet ze zich weer op een stoel zakken. Zonder enig medelijden keek hij naar haar. De hele scène scheen hem tenslotte alleen maar te ver maken. Koppig herhaalde zij: „Ik blijf hier, ik wil ook nog wel even ge nieten van de gezelligheid, die ik zelf hier bewerkt heb". Uitdagend liet zc er op volgen: „De tijd dat ik wegga, zal ik zelf bepalen". Hij vond het zelfs de moeite niet veel notitie van haar veranderde houding te nemen. „Als je dan maar zo goed wilt zijn, indien Lydia arriveert, in één der bijgebouwen je intrek te ne men. Ik wil haar niet kwetsen". „Dat is te prijzen in je", zei ze ironisch, „wel, wel, wat 'n groot hart". Nadenkend bleef ze 'n poosje voor zich uitkijken. „Ik vraag me af", zei ze dan wat kalmer, „hoe je er in hebt kunnen slagen, om die mensen te bewegen hun dochter af te staan, terwijl jij hen zo minder waardig behandeld hebt". „Omdat ze weten, waar hun plaats tegenover hun pachtheer is", zei hij trots.. „Ik vermoed eerder dat ze als hoogstaande mensen een voorbeeld hebben willen geven van naasten liefde. Jammer genoeg is dat aan jou weggegooid". HOOFDSTUK VIII. In het vijandelijk kamp. Ondanks de onaangename erva ringen, die dc bewoonster van Duinsforl de vorige avond had on dervonden, werd Joke heel vrien delijk door haar ontvangen. Ze stelde zich voor als mevrouw Yvonne de Laville. Zij besprak het werk met Joke en zei dat ze verder alles aan Joke's initiatief overliet. Hoewel Joke zich over vele din gen verwonderde, liet zij dit geen ogenblik blijken. De maaltijden kwam Sternhout persoonlijk met haar bespreken. Joke had dikwijls moeite zijn exentrieke smaak te vreden te stellen. Verder deed ze rustig haar werk en hield zich bescheiden op de ach tergrond. Tegenover Yvonne nam ze dezelfde beleefdheid in acht als tegenover Sternhout. De eenzaam heid dreef de beide zo verschillende vrouwen naar elkaar en er ont stond een typisch saamhorigheids gevoel. Om overal in huis stromend water te krijgen, hanteerden ze sa men de pomp, waardoor het water naar een grote tank op zolder werd geperst, Joke was gewend flink aan te pakken en Yvonne vond het een prachtige training. Eén van de din gen .waarin Joke haar wil geres pecteerd wilde zien, was een vast uur voor de maaltijden. Koppig hield ze daaraan vast, in hoofdzaak voor de smakelijkheid van het eten en ook omdat ze thuis een juiste regelmaat gewend was. „Je bent een ware dochter van je moeder", merkte Sternhout op. „Ik hoop het", zei Joke ernstig. Al gauw had ze begrepen dat haar moeder door Sternhout ge waardeerd werd, maar dat hij een wrok tegen haar vader koesterde. Ze zou haar moeder nog wel eens naar de oorzaak vragen. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1958 | | pagina 9