Setter Set
De Philips Philishave f
is altijd in topvorm
1 Radio WELTEVREDEN I
3'|4 pd
s jaars
Een succesje doet het altijd
,HET WAS VAN ONS'
Spaarbank van de Scheldebank n.v.
Zierikzeesche Nieuwsbode
Niet forceren bij engst
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 24 OKTOBER 1958 No. 18452
Reeds jarenlang zijn rijd vooruit in
feilloos scheren
GRATIS
OP
PROEF
Philishave f 39.75
Philishave met gegolfde scheersleuven
nog krachtiger motor en in etui f 52.50
Telefoon 2805 Zierikzee w
v
Vanaf 1 oktober
bedraagt de rentevergoeding in het
kader van de
JEUGDSPAARREGELING
Poststraat 32 Zierikzee
SHEL1.
to
O
H
D
D
J
J
lil
Z
w
a
V)
4
a
3
a
j
■I
w
x
in
IA
0
2
3
0
J
J
111
X
VI
1
VI
13
H
3
0
■J
J
u
X
V)
I3UTAGAS - SHELL BUTAGAS - SHELL BUTAGAS
V)
X
P
p
Voor mij is
„SHELL BUTAGAS"
nog altijd't beste.
Duizenden andere
huisvrouwen den
ken er net zo over
als ik. Sneller en prettiger huis
houden dankzij de bekende blauwe
fles met I3kg,.SHELL BUTAGAS",
genoeg voor wekenlang gebruik.
De sluiting van de fles is zo veilig,
dat ook kinderhandjes er geen
kwaad mee kunnen. En waar kun
je betere service verwachten dan
bij een wereldorganisatie als
SHELLi
c
2
O
in
w
X
ffl
r
r
D
C
-4
a
to
to
X
m
r
r
o
c
H
P
0
p
to
1
to
X
m
r
r
D
C
H
p
P
to
SHELL BUTAGAS-SHELL BUTAGAS - SHELL BUTAGAS
Luxe auto's en
Volkswagenbusjes
met en zonder chauffeur
te huur
All-risk verzekerd
Garage GEBR. DE JONGE
telefoon 2844, Zierikzee
Geef bekendheid aan Uw zaakl
Doe dit door uw advertenties te plaat
sen ln het meest gelezen blad voor
Schouwen-Duiveland n.l. de
Aanvraag voor tarieven worden gaarne verstrekt op ons kantoor
spaart uw
nylons
daar
1
Wonderlijk zigzag-weefsel van Setter Set
(het vertrouwde merk met de twee honden)
geeft de boord dubbele rek
geeft de kous dubbele levensduur.
Tien diepe kniebuigingen, of tien maal tien....
maar rek in de breedte èn in de lengte
vangt elke beweging op.
Pursmcrk f 4.50
Let op dit merk..,
daarmee is de kous üf
V**." Setter Set Nylons
ML JtU chic van top tot teen
reeds vanaf f 2.95
De volledige Setter Set-collectie vindt U bij
firma F. Hansma
Zierikzee
firma H. Roukema
Bruinisse
firma A.S. Flikweert
Nieuwerkcrk
fa. A.L. Bakker &zn.
Burgh-Haamstede
firma J. Stoel
Brouwershaven
WIJ OUDERS I
Vader, die altijd enthousiast aan
sport heeft gedaan en vooral in
zwemmen uitblonk; zei dadelijk bij
de geboorte van zijn eerste zoon:
„Daar maken we een kei van!"
Helaas bleek Jantje bij het op
groeien, uiterlijk althans, heel wei
nig van een kei te hebben. Het was
een tenger ventje met een meisjes
achtig gezichtje. Hij was ook be
paald bangelijk uitgevallen, zoals
al spoedig voor de dag kwam. Bij
wilde jongesspelletjes hield hij zich
maar liever gedekt Maar met
kleurboekjes en plakschriften, lek
ker gezellig bij moeder aan de ta
fel, kon hij uren zoet bezig zijn.
Vader probeerde h'em vaak ge
noeg uit zijn tent te lokken, maar
het lukte nooit. Dan werd vader
boos. „Ben jij nou een knul! Je
lijkt wel een oud wijf!"
Moeder troostte, dat het wel an
ders zou gaan, als Jantje groter
werd. Als hij maar eenmaal naar
school ging. Zij van haar kant was
overigens best tevreden met het
rustige kind, dat nooit last bezorg
de en om wie ze nooit in angst be
hoefde te zitten, zoals moeders van
spruiten, die graag op avontuur
gingen.
Naar zee
„Maar zwemmen leert hij in
ieder geval vroeg!" was een van
vaders stokpaardjes. „Een kind kan
niet jong genoeg vertrouwd raken
met water". In de plaats waar ze
wonen, is geen zwembad in de
buurt. Dat was de enige reden,
waarom vader tot dusver nog geen
uitvoering aan zijn voornemen had
kunnen geven. Maar nu Jantje vier
jaar geworden is, zullen ze de va
kantie aan zee doorbrengen. Aan
de Middellandse zee wel te ver
staan. Ze gaan kamperen aan de
Riviéra.
„Geen idealer water om te leren
zwemmen voor een kind dan de
Middellandse zee", zegt vader te
vreden. „Het zoutgehalte is zo
hoog, dat je niet eens kunt zinken,
al zou je willen. Hij leert het daar
spelenderwijs".
„Als hij er maar in wil", weifelt
moeder, die zelf ook geen held in
toet water is. „Als hij maar geen
watervrees heeft".
„Watervrees!" briest vader. „Nou
dat krijg ik er dan wel uit!"
Het grote drama
De eerste dag aan het zuidelijke
strand voltrekt zich in Jantjes le
ven het grote drama. Hij heeft een
tijdje zoet naast moeders stoel in
het zand zitten spelen, als vader
uit het water komt. Druipend buigt
hij zich over het kleine kereltje in
zijn badbroekje heen. De koude
druppels vallen op het warme, zon-
doorstoofde lijfje. „Kom Jan, nou
ga jij met pappie mee zwemmen".
Doodsangst slaat door het kind
heen, als hij beseft, dat hij in dat
grote koude water zal moeten. Hij
gilt en schreeuwt; hij schopt en
slaat. Maar vader pakt hem zonder
pardon op. Ook moeders protesten
helpen niet. Jantje moet en zal in
het water. Kopje onder zal hij ook.
Hij moet er maar meteen doorheen.
Gevolg? Een kind, dat nog uren
daarna niet tot bedaren te brengen
is en 's nachts gillend uit zijn slaap
opschrikt. En misschien voor zijn
hele leven een niet te overwinnen
angst voor water gekregen heeft.
Er zijn veel kleine kinderen, die
deze angst voor water hebben. Maar
laat vader geen enkele vorm van
angst ooit met een paardemiddel
trachten te overwinnen. De mees
te kinderen groeien er vanzelf over
heen. Maar wil men het dwingen,
dan fixeert zich de angst en kun
nen er complexen uit groeien.
MARCELLE.
Een uniek
waterschapsmuseum I
GENEMVIDEN, 21-10. Even bui-
ten Genemuiden aan de Kamper
zeedijk staat een gemaal, dat thans
102 jaar oud is en dat zo nodig nog
steeds dienst kan doen voor de be
maling van het Overijsselse water
schap Mastenbroek. De ontwate
ring van deze polder zal straks ech
ter geheel geschieden door nieuwe
vijzelgemalen, waarvan er een
reeds in werking is en zo stond
men voor de vraag, of het oude ge
maal tot verdwijnen gedoemd zou
zijn. De Vereniging van Museum-
direkteuren en besturen van oud
heidkamers in Overijssel heeft
zich enige tijd geleden tot Gede
puteerde Staten dier provincie ge
wend inzake de mogelijkheid om
het oude gemaal als een soort wa
terschapsmuseum in stand te hou
den, waarna besprekingen zijn ge
voerd met het gemeentebestuur van
Genemuiden, het bestuur van het
Waterschap Mastenbroek en de
Unie van Waterschapsbonden. Men
kwam tot de konklusie dat er voor
restauratie een bedrag van f 5000,-
benodigd zou zijn, plus een jaar
lijks bedrag voor onderhoud.
Het is thans zo goed als zeker
dat het museumplan kan worden
verwezenlijkt en het oude gemaal
zal dus in stand blijven. De stoom
machine die er in staat, werd 102
jaar geleden in de Amsterdamse
machinefabriek ,De Atlas' gebouwd
en heeft een drijfstang met een
houten kern. Deze drijfstang is zo
lang dat zij tot buiten de muur
van het gemaal uitloopt. Een an
dere bijzonderheid is het reusach
tige vliegwiel dat een doorsnede
van niet minder dan acht meter
heeft. Een gedeelte van dit vlieg
wiel verdwijnt onder de vloer,
waar een speciale kelder voor is
gemetseld. Desondanks reikt het
nog ongeveer tot aan de zolder. Ook
de rest van de 16 meter lange ma
chine biedt vele verrassingen. Zij
werkt nl. nog met kleppen, een sy
steem dat reeds sedert lang niet
meer wordt toegepast. Massale ge
wichten zorgen er voor, dat deze
kleppen telkens weer gesloten
worden.
HET SPOOKSLOT AAN DE TIBER
45. Met een pijnlijk gezicht tast Aram naar zijn achterhoofd.
„Ja, vrind, onze Taco weet wel hoe hij zijn knuppel moet hanteren",
grijnst spottend de roverhoofdman.
„Wat moet dit alles betekenen", vraagt Aram scherp, „wat willen
jullie van mij?"
„Dat is gauw verteld", antwoordt de ander. „Een zeker iemand
uit de stad verzocht ons, een jonge ridder met diens schildknaap,
als die zich soms hier in de buurt vertoonden, uit de weg te
ruimenDie zekere iemand bood ons voor dat vuile karweitje
een heel aardig sommetje geld, maar.... aangezien jouw schild
knaap beweert, dat jij ons de plek zou kunnen wijzen, waar deze
klomp goud vandaan komt, leek het ons beter je nog wat in leven
te laten.
„Jullie wilt me dus dwingen je de plaats van de goudader te
wijzen", zegt Aram droogjes. „Ik zou eerst wel eens willen weten,
wie die „zekere iemand" is, die mij uit de weg wilde laten ruimen".
„Die persoon kan elk ogenblik aan de deur kloppen", antwoordt
de roverhoofdman, „hij zou tenminste hierheen komen om te kijken
of wij ons werk goed gedaan hebbenEn inderdaad nadert op
dat moment een ruiter in volle galop de berghut
HAAMSTEDE
Voorzitter
Hervormde Mannenvereniging
legt funktie neer
Wegens het bereiken van een zeer
hoge leeftijd heeft de heer D. J.
Braai gemeend te moeten bedanken
als voorzitter van de Herv. man
nenvereniging alhier. In de verga
dering van dinsdagavond deelde hij
dit besluit mede. Met enkele wel
gekozen woorden droeg hij de voor
zittershamer over aan de heer J.
Leidstra, de nieuw gekozen voor
zitter. Deze richtte hartelijke woor
den van dank aan het adres van
de heer Braad, voor het vele werk
gedaan in het belang van de man-
nenvereniigng. Hij bood de heer
Braai het ere-voorzitterschap aan
van de vereniging. Ds. Boer richtte
namens de kerkeraad eveneens
woorden van hulde tot de heer
Braai. Deze dankte ontroerd de
beide sprekers en allen voor de
vele vriendschap ondervonden. Tot
slot werd de heer Braal's lieve
lingslied gezongen: Gezang 258.
Generaal Isaac White, opperbe
velhebber der Amerikaanse troe
pen in het gebied van de Grote
Oceaan, heeft donderdag, voor zijn
vertrek uit Taipeh naar Okinawa,
op het vliegveld tegenover verslag
gevers verklaard, dat het Ameri
kaanse leger het hoofd kan bieden
aan elke eventuele communistische
aanval. Hij voegde hieraan toe dat
hem niets bekend was van plannen
om dc op Formosa gelegerde Ame
rikaanse troepen Ie versterken.
FEUILLETON
Streekroman door HANOL SPOOR
Wezenloos stond ze na ar hem te
kijken. Hoe had ze zich ooit wijs
kunnen maken, dat ze op de lange
duur zijn genegenheid wel zou kun
nen winnen. Hij was absoluut ge
voelloos.
Op dezelfde, vlakke toon ging hij
verder. „Ik meen dat je nu zeven
tien jaar bij me bent.
Hij zegt het alsof hij 'n hondje
heeft gehouden, ging het door haar
heen, waarom zegt hij niet zeven
tien jaren samen geweest. Nu dacht
ze bitter, ga maar verder met je
grafrede.
„De laatste tijd wordt je zo nuk
kig, ik weet niet wat je je in het
hoofd hebt gehaald, maar je hebt
geen positieve bewijzen, dat ik ook
maar de minste aanleiding gegeven
heb, om jou aan een of ander waan
denkbeeld te helpen".
„Ik ben een idioot geweest",
snikte ze, „al mijn mooie jaren heb
ik aan jou opgeofferd. Nu word ik
als een afgedragen kledingstuk af
gedankt".
Plotseling ging ze recht voor hem
staan. „Maar ik ga niet weg". Ze
was helemaal vergeten wat ze zich
zo juist voorgenomen had. Een plan
om hem tegen te werken, was nu
veel sterker in haar.
„Laat je zuster maar komen, ik
Iaat me voor haar_nict buiten zet
ten".
Uitgeput liet ze zich weer op een
stoel zakken.
Zonder enig medelijden keek hij
naar haar. De hele scène scheen
hem tenslotte alleen maar te ver
maken.
Koppig herhaalde zij: „Ik blijf
hier, ik wil ook nog wel even ge
nieten van de gezelligheid, die ik
zelf hier bewerkt heb".
Uitdagend liet zc er op volgen:
„De tijd dat ik wegga, zal ik zelf
bepalen".
Hij vond het zelfs de moeite niet
veel notitie van haar veranderde
houding te nemen.
„Als je dan maar zo goed wilt
zijn, indien Lydia arriveert, in één
der bijgebouwen je intrek te ne
men. Ik wil haar niet kwetsen".
„Dat is te prijzen in je", zei ze
ironisch, „wel, wel, wat 'n groot
hart". Nadenkend bleef ze 'n poosje
voor zich uitkijken. „Ik vraag me
af", zei ze dan wat kalmer, „hoe je
er in hebt kunnen slagen, om die
mensen te bewegen hun dochter af
te staan, terwijl jij hen zo minder
waardig behandeld hebt".
„Omdat ze weten, waar hun
plaats tegenover hun pachtheer is",
zei hij trots..
„Ik vermoed eerder dat ze als
hoogstaande mensen een voorbeeld
hebben willen geven van naasten
liefde. Jammer genoeg is dat aan
jou weggegooid".
HOOFDSTUK VIII.
In het vijandelijk kamp.
Ondanks de onaangename erva
ringen, die dc bewoonster van
Duinsforl de vorige avond had on
dervonden, werd Joke heel vrien
delijk door haar ontvangen.
Ze stelde zich voor als mevrouw
Yvonne de Laville. Zij besprak het
werk met Joke en zei dat ze verder
alles aan Joke's initiatief overliet.
Hoewel Joke zich over vele din
gen verwonderde, liet zij dit geen
ogenblik blijken. De maaltijden
kwam Sternhout persoonlijk met
haar bespreken. Joke had dikwijls
moeite zijn exentrieke smaak te
vreden te stellen.
Verder deed ze rustig haar werk
en hield zich bescheiden op de ach
tergrond. Tegenover Yvonne nam
ze dezelfde beleefdheid in acht als
tegenover Sternhout. De eenzaam
heid dreef de beide zo verschillende
vrouwen naar elkaar en er ont
stond een typisch saamhorigheids
gevoel. Om overal in huis stromend
water te krijgen, hanteerden ze sa
men de pomp, waardoor het water
naar een grote tank op zolder werd
geperst,
Joke was gewend flink aan te
pakken en Yvonne vond het een
prachtige training. Eén van de din
gen .waarin Joke haar wil geres
pecteerd wilde zien, was een vast
uur voor de maaltijden. Koppig
hield ze daaraan vast, in hoofdzaak
voor de smakelijkheid van het eten
en ook omdat ze thuis een juiste
regelmaat gewend was.
„Je bent een ware dochter van
je moeder", merkte Sternhout op.
„Ik hoop het", zei Joke ernstig.
Al gauw had ze begrepen dat
haar moeder door Sternhout ge
waardeerd werd, maar dat hij een
wrok tegen haar vader koesterde.
Ze zou haar moeder nog wel eens
naar de oorzaak vragen.
(Wordt vervolgd)