Struktuele werkloosheid te vrezen op het
eiland van 300 personen
fcOt 00
Bangui!]
I
I
I
Financiën en Economie
STAD EN PROVINCIE
het gezonde gebaar:
AupinG
HART
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE vrijdag m febrüari ma n». mio
DELTACONGRES NIEUWERKERK
Mogelijke oplossingi ambachtsbedrijven en tuinbouw
In het vervolg van zijn causerie
over de werkgelegenheid op Shou-
wen-Duiveland, op het Deltacon
gres te Nieuwerkerk, heeft de di
recteur van het Gewestelijk Ar
beidsbureau, de heer D. Goudriaan
gewezen op het mogelijk ontstaan
van structurele werkloosheid op
Schouwen-Duiveland. Ter illustra
tie gaf spr. allereerst een statistiek.
Te verwachten werkloosheid
In de verkaveling waren in 1957
werkzaam gemiddeld 500 streekar-
beiders; aan dijkverzwaringen
werkten er 40; in de bouwnijver
heid waren werkzaam als onge
schoolde bouwvakarbeiders 60 (ge
schoolden zijn niet gerekend, daar
wordt aangenomen, dat deze wel
aan het werk blijven); totaal dus
600 streekarbeiders, waarvan ver
wacht wordt, dat zij na kortere of
langere tijd overcompleet zullen
zijn.
In de landbouw waren in 1952
werkzaam 3600 personen. Voor ver
kaveling is ongeveer 1500 ha. bui
ten cultuur, hetgeen 8 pet. uitmaakt
van de landbouwgronden. Wanneer
hetzelfde percentage wordt aange
nomen voor arbeidskrachten, zou
dit een tijdelijke vermindering be
tekenen van ongeveer 290 personen.
Deze moeten dus voor de toekomst
weer gerekend worden, dat zij in
de landbouw kunnen werken, waar
bij voor dit gedeelte niet gerekend
wordt op mechanisatie of rationali
satie.
In 1956 en 1957 zijn gedurende
enkele maanden nog landarbeiders
van elders aangetrokken geweest.
Dit zal in de toekomst ook niet no
dig zijn.
Rekening houdende met bo
vengenoemde gegevens, zal dit
betekenen, dat er een gemiddel
de structurele werkloosheid zal
optreden van 300 personen,
wanneer men de gemiddelde
werkloosheid van de laatste 12
jaren als normaal beschouwt.
Een dergelijk cijfer voor een ge
bied als Sch.-D. met 23.000 inwo
ners is natuurlijk veel te hoog. Wat
kan hieraan worden gedaan?
Dit wordt voor ons allen het
moeilijkste punt. Niet gesproken is
nog over de op handen zijnde Del
tawerken. Met opzet is dit punt
buiten beschouwing gelaten, daar
nog niet bekend is, Wanneer deze
tot uitvoering komen, hoeveel ar
beidskrachten gevraagd zullen wor
den en bovendien hoeveel personen
zullen met de betrokken aannemers
meekomen, als behorende tot de
vaste kern.
Evenmin is gesproken over de
visserij, daar ook deze bedrijfstak
een moeilijkheid oplevert om nu
reeds iets te kunnen verklaren De
totale bezetting daarvan op Sch.-
D. bedraagt ongeveer 160 personen.
Een hiaat
Vast staat wel, dat er een hiaat
zal zijn tussen het eindpunt van
de verkaveling en het gereedkomen
van de Deltawerken.
Voor de werkgelegenheid in de
toekomst zou een oplossing kunnen
zijn de vestiging van industrie. Een
groot bedrijf van bv. 1000 man per
soneel lijkt mij niet aanbevelens
waardig, daar deze voor het eiland
te groot zou zijn. Maar wanneer
ambachtsbedrijven zouden uitgroei
en tot bv. een sterkte van 50-100
man kon hierin een oplossing ge
zien worden.
Overval op postkantoor
ging niet door
TILBURG, 13-2. Een 24-jarige
jongeman, G. A. W., heeft gister
avond te zes uur een overval wil
len plegen op het postagentschap
in de Zwijsenstraat te Tilburg, ge
wapend met.?., in zijn broekzak
ken gebalde vuisten, die schiettuig
moesten voorstellen. Voor zijn
mond had hij een shawl gebonden.
De postkantoorhouder, de 51-ja-
rige C. J. B., werd gelast zich om
te draaien, „dan zou er niets ge
beuren".
„Dat zou je wel willen", dacht de
heer B. en hij zette het op een
schreeuwen, een tegenactie die de
jeugdige gangster dusdanig aan het
schrikken maakte, dat hij gehaast
de benen nam. De heer B. ging hem
achterna, roepende „houdt de dief,
houdt de dief", waarop de jonge
man al spoedig door voorbijgan
gers werd gegrepen.
Nog wist hij, door zich los te ruk
ken te ontkomen, maar toen een
maal de radiowagen van de politie
in de strijd verscheen werd de jon
gen snel opgespoord en gearres
teerd.
De aan- en afvoer van grondstof
fen en/of produkten speelt nog een
rol in verband met de veren, doch
na het gereedkomen van de vaste
verbindingen is dit euvel opgelost.
De kosten van vervoer en wachten
aan veren drukken op de kostprijs,
maar daar tegenover staat dat nu
verschillende industriële bedrijven
hoge kosten betalen voor reiskosten
en reisuren voor het aantrekken
van arbeiders van elders. De vraag
kan nog opgeworpen worden of de
investering hier niet lager zal zijn
dan elders, daar men wel kan aan
nemen dat bv. de grondprijs alleen
al in een industriegebied veel ho
ger zal zijn.
We kunnen wel verwachten, dat,
wanneer de vaste verbindingen een
feit zijn geworden en de pendel van
dit eiland naar de randstad Hol
land mogelijk is geworden, er zeker
gebruik van wordt gemaakt. Men
zou dus kunnen stellen, dat het
probleem werkgelegenheid zich
dan vanzelf oplost en dit eiland een
grote forensengemeenschap gaat
worden. Of deze gedachtengang
juist is valt thans nog niet te zeg
gen.
Bij vestiging van industrie kan
men nationaal gezien nog denken
of het wel juist is, dat er een zo
grote concentratie komt, zoals nu
aan de gang is op één bepaald punt
(Rotterdam). Is het niet beter tot
meer spreiding over te gaan?
Een andere vraag is of wellicht
de landbouw een fabriek kan stich
ten in coöperatief verband, bv. het
fabriceren van produkten uit stro.
Het stro moet thans afgevoerd wor
den en brengt netto zeer weinig op
in verband met de vervoerskosten.
Dit bedrijf zou alleen in de winter
maanden kunnen draaien met de
dan werkloze losse landarbeiders.
Fruitteelt en tuinbouw
Nog een andere kant van de zaak
is of het mogelijk is om tot vesti
ging over te gaan van fruitteelt of
intensieve tuinbouw. De grondslag
moet natuurlijk goed zijn. In ieder
geval is het wel zo, dat deze bedrij
ven veel meer arbeidskrachten
vragen dan de landbouw en ook
langer in het jaar. Wanneer ge
dacht wordt aan de landbouw van
bv. 1 man op 10 ha. dan kan dit
bij intensieve tuinbouw (dus ver
warmde kassen, enz.) wel gesteld
worden op 1 man per ha. Onder
intensieve tuinbouw wordt ver
staan tuinbouw, zoals deze wordt
uitgeoefend in het Westland en bv>
in de Prins Alexanderpolder bij
Rotterdam, enz. Door de landhon-
ger van Den Haag worden vele
tuinders in het Westland verdre
ven. Nu er te Rotterdam .plannen
bestaan om een tweede brug te
bouwen met aansluiting op de we
gen, zal er in de Prins Alexander
polder ten oosten van de stad een
groot aantal tuinbouwbedrijven
verdreven worden. Wellicht kan dit
een punt van overweging zijn in het
belang van het eiland. Wanneer de
vaste verbindingen gereed zijn, be
hoeft de afvoer naar veilingen of
grote stad geen belemmering meer
te zijn.
WIJ OUDERS 'i
X
Moeder gaf het „VOORBEELD"
Toen Amy's moeder merkte, dat
haar dochter voor het eerst be
langstelling voor jongens begon te
vertonen, ontwaakte er een primi
tief gevoel van jaloersheid in haar.
Het was, of ze voor de eerste maal
merkte, dat Amy een bijzonder aan
trekkelijk meisje beloofde te wor
den. En natuurlijk vormde haar
jeugd haar grootste charme. Het
prille, ongerepte van dit, zich als
een bloemknop ontvouwende kind,
gaf de moeder een steek in het hart
bij de herinnering aan haar eigen
meisjesjaren, toen zij nog alles van
het leven verwachtte.
Tegelijk met.deze herinneringen
kwam de afgunst. In haar huwelijk
was deze vrouw in veel opzichten
teleurgesteld en dat wreekte zich
nu op haar kind. Amy was pas vijf
tien. Ze zag het leven met argeloze,
verlangende ogen aan en geloofde
nog in alles wat goed en mooi was.
Ze twijfelde niet aan een gaaf ge
luk voor zichzelf. In volle onschuld
vertelde ze haar moeder, dat ze een
vriendje had en dat ze verschrik
kelijk veel van elkaar hielden.
Er lag iets als een verblindende
glans over haar heen, terwijl ze
over hem sprak. Maar toen ze
vroeg, of ze hem thuis mocht bren
gen, kreeg ze een koude douche.
„Je lijkt wel mal", zei haar moeder
bits. „Je bent nog veel te jong voor
die gekheid. Ik wil er niets van
horen".
Pas maar op!
Toen ze merkte, dat Amy de jon
gen toch niet los liet, probeerde ze
haar met kleine druppeltjes gif te
„genezen". Ze praatte zich natuur
lijk wel in, dat ze het goed met
haar dochtertje meende en ze haar
alleen maar zo vroeg mogelijk wil
de behoeden voor de teleurstellin
gen, die ze zelf ondervonden had.
Die jonge dingen konden niet vroeg
genoeg met de werkelijkheid op de
hoogte gebracht worden. Je moest
ze waarschuwen voor de bedriege-
lijke schijn; beter dan dat zo'n on
ervaren ding zich allerlei onwaar
schijnlijke illusies in het hoofd
ging halen.
Onveranderlijk eindigden haar
tirades met dezelfde woorden: „Pas
op, dat je je niet aanstelt. Laat die
jongen vooral niet merken, dat je
hem aardig vindt. Dan neemt hij
een loopje met je. Houd je op een
afstand. Je kunt tegen jongens niet
koel en gereserveerd genoeg zijn".
Amy voelde zich beklemd. Ze
verloor haar natuurlijke argeloos
heid en spontaniteit. Steeds meer
werd ze in haar gevoelsleven ge
remd. Moeder was immers veel
ouder en wijzer; zij zou het wel het
beste weten.
Het „goede" voorbeeld
„Neem een voorbeeld aan mij",
zei moeder altijd. En dat wilde Amy
ook wel, want haar moeder was
zeker de meest correcte vrouw, die
ze kende. Bij hen in huis viel nooit
een onvertogen woord. Er werd
nooit met verheffing van stem ge
sproken. Vdtfg voelde Amy wel de
kille, weinig hartelijke sfeer tus
sen haar ouders aan, maar omdat
ze nooit anders gekend had, wist
ze niet beter of het hoorde zo.
Tot ze op een middag uit school
thuiskwam en in de gang bleef
staan, omdat zé meende dat er be
zoek was. Ze hoorde het hoge kir
rende lachje van een vreemde da
me. Maar toen ze de kamer binnen
kwam, merkte ze, dat het haar
eigen moeder was, die zo lachte. Er
zat een onbekende heer tegenover
haar. Moeder praatte ook anders
dan gewoonlijk: een beetje" ge
maakt, een beetje pruilend soms.
Maar haar ogen glinsterden er be
haagziek bij. Zoals moeder naar de
vreemde heer keek en hem scheen
uit te dagen, had Amy haar nog
nooit naar vader zien kijken.
Het meisje voelde zich verbijs
terd. Wat gebeurde hier? Was dat
moeder, die haar leerde zich nooit
aan te stellen, maar koel en gere
serveerd te zijn tegen jongens?
Op een afschuwelijke manier in
verlegenheid gebracht en zich geen
raad wetend met de situatie rende
ze de kamer uit. Ze wist niet meer,
wat ze geloven en wie ze vertrou
wen moest.
MARCELLE.
Ingezonden mededeling
AANBESTEDINGEN
Werken in verschillende polders
op Schouwen-Duiveland
Door de Ned. Heide Mij, werd
deze week aanbesteed: het aan
brengen van een deklaagconstruc
tie en slijtlagen op diverse wegen
ter totale lengte van ongeveer 45
kilometers in de polders Vier Ban
nen van Duiveland, Oosterland,
Bruinisse, Gouweveer, Dreischor,
Noordgouwe, Zuider Nieuwland,
Zonnemaire en Bloiis- en Oud
Bommenede (met bijkomende wer
ken).
Ingeschreven werd alsvolgt: Boe-
zewinkel N.V., Nijmegen f 388 800;
Van Dijk en Petit N.V., Bergen op
Zoom f 392 000; Geruisloze weg,
Brummen f 393.900; A. Desterhuis,
Apeldoorn f 394.900; P. H. Offringa
Groningen f 397.700; N.V. Hogen-
birk, Laren (N.H.) f 399.500; A. W.
Wandel, Nieuwerkerk f 404.000; E.
Blok, Rotterdam f 407.000; D. Ren
tier, Noordgouwe f 407.400; De
Moei en Hermus, Alkmaar f 408.000
N.V. Strijland, Uithoorn f 410.000;
Van Dongen en de Voogd, Haam
stede f 413.000; Fa. de Oude en de
Jonge, Zierikzee f 415.000; J. Hey-
mans, Rosmalen f 421 250; N.V.
Jansen de Jong, Horst (L.)
f 422.000; Fa. v.h. J. van 't Verlaat,
Middelburg f 422.300; P. C. Zanen,
Heemstede f 423.700; N.V. Rasen-
berg, Breda f 424.000; N.V. v. Oord,
Werkendam f 425 000; Hollandsche
Beton Mij. N.V., 's-Gravenhage
f 426 000; Ruf N.V., Voorburg
f 428.900; O. Dijkstra, Breda
f 433.000; N.B.M. N.V., Wageningen
f 455.200; Kon. Mij. Wegenbouw
N.V., Utrecht f 456.000; N.V. San
ders, Delft f 458 000; Schapers de
Bont, Acht (bij Eindhoven) f 467.000.
Kon. M\j. „De Schelde"
VLISSINGEN, 13-2. Directie en
commissarissen der N.V. Koninklij
ke Maatschappij „De Schelde" stel
len aan aandeelhouders voor het
dividend over 1957 te bepalen op
12 pet. Dit betekent voor de N.V.
Nationaal Bezit van Aandelen, Ko
ninklijke Maatschappij „De Schel
de" YLVz pet. (vorig jaar was dit
9 pet., resp. 9% pet., verhoogd met
10 pet. uitkering in aandelen ten
laste van de agio reserve).
De exploitatierekening over 1957
geeft blijkens het jaarverslag na re
servering voor fiscale verplichtin
gen enz. een voordelig saldo aan
van f 8.308.283 (v.j. f 6.365.385) na
afschrijvingen en extra bijdrage
aan pensioenfondsen resteert een
saldo ter verdeling van f 2.100.000
(v.j. f 1.200.000). In het jaar 1956
werden vier schepen te water ge
laten, afgeleverd werden zes sche
pen.
Een Griekse zilveren munt met
een afbeelding van het gezicht van
Apollo en daterend van omstreeks
400 jaar voor Chr., is woensdag te
Londen voor 3.200 pond sterling
(ongeveer 32.000 gulden) verkocht.
Men zegt dat dit de hoogste prijs
is die ooit voor een munt is betaald.
De eerste groepen repatriërenden
uit Indonesië hebben hun intrek
genomen in het door H.M. de Ko
ningin ter beschikking gestelde ge
deelte van het koninklijk paleis
't Loo bij Apeldoorn. - de 3-jarige
Gerda Molewijk (links) met haar
zusje Margie van 1 jaar op de
schoot van haar moeder. De familie
Molewijk is afkomstig uit Ban
doeng.
ZIERIKZEE
De V P.R O,-avond
De predikant die het woord voer
de op de deze week gehouden V.P.
R O.-avond was ds. W. de Weerd
uit Oostvoorne. De onjuiste naam,
die wij in het verslag van donder
dag publiceerden, berust op een
vergissing.
BURGH/HAAMSTEDE
Jaarvergadering
varkenshouders
Voor de jaarvergadering van de
vereniging van varkenshouders „De
opgaande zon", die in café Bakker
te Burgh werd gehouden, onder
voorzitterschap van de heer B.
Groenleer, bestond matige belang
stelling.
Na het welkomstwoord herinner
de de voorzitter aan het vorige jaar
dat niet zo gunstig is geweest voor
Ingezonden mededeling
dreischor
Benzine-handel
organiseerde filmavond
Firma Mol te Schuddebeurs or
ganiseerde dezer dagen in samen
werking met de Benzine en Petro
leum Handel Mij N.V. een goed ge
slaagde „elck wat wils"-filmavond.
Vertoond werden o.a. films over
de ontwikkeling der landbouwme
chanisatie, over de eerste Zuidpool
reis en over de constructie der
Aden raffinaderij.
1957 sloot met een nadelig saldo
van f 394,90 en werd goedgekeurd.
De heren C. Braai, J. de Feiter en
A. Zijta werden m a.s. in het be
stuur herkozen. De contributie
werd vastgesteld op f 1 per maand.
De uitkeringen zullen geschieden
naar de middenprijs markt Rotter
dam. De uitkeringen voor biggen
(tot 50 pond), zullen worden aan
gehouden naar het vorige jaar.
In de commissie van toezicht
werd benoemd de heer C. Tuinman.
Als gewoonlijk zullen de inen
tingen op kosten van de kas ge
schieden.
De leden werden er op gewezen
dat indien een varken plotseling
overlijdt, het dier direct gestoken
dient te worden, hetzij door een
slager, hetzij door de houder. Dan
dient onverwijld het bestuur ge
waarschuwd te worden.
Ingezonden mededeling
FEUILLETON
I
I
Het
overwint
oorspronkelijke roman
door
Dick Rebel
No 65
Als zij maar in God kon geloven
zou kunnen geloven, dat boven
dit alles de grote Vriend der men
sen troonde en liefdevol Zijn han
den uitstrekte naar alle bekommer
den, naar allen, die door het leven
minder gunstig bedeeld waren,
naar allen ook, die in de dood een
donkere afgrond zagen zonder
einde.
Bidden en geloven, behoorden zij
niet even noodzakelijk tot het le
ven als goedheid en schoonheid?
Werken en denken, zonder licha
melijke moeite of grote stoffelijke
zorgen. Zo ging deze winter voor
bij, als een droom, als een verhaal,
dat zij gelezen had en in stille uren
overlas.
Een nieuwe lente brak aan. De
aarde in west-Europa bloeide scho
ner dan Maria ooit gezien had,
misschien omdat zij zich gelukkig
voelde of omdat zij ouder en wijzer
geworden was. De vruchtbomen
waren gesluierd met een teer wit of
rose kleed. De bloemen bloeiden
open als wonderen van louter
schoonheid. Tegen de heuvels la
gen de graanvelden als malse wei
den. De berk was lichtgroen en de
kastanje pronkte met zijn kaarsen.
Irn en Maria klommen het duin
op en daalden af naar het strand.
De zee ruiste. Het maakte hen als
tevoren dromerig en gaf hun een
gevoel van geluk.
„Wij hebben nog alle kansen op
een goede toekomst, Maria".
„Hoe bedoel je?"
,Wel, zijn wij niet gezond, heb
ben we elkaar niet en hebben wij
ook niet iets van het levensgeheim
begrepen?"
Levensgeheim?"
„Ik wil zeggen, dat wij het ge
heim van gelukkig zijn kennen.
Dat wij weten, hoe wij mensen ge
lukkig zijn. Om zich gelukkig te
voelen, moet men zich lichamelijk
naar behoefte kunnen ontwikkelen,
eveneens geestelijk, maar wij moe
ten ons ook aanpassen dikwijls aan
omstandigheden, die het volledige,
noch het volmaakte toestaan. El
kaar nemen zoals wij zijn en het
leven aanvaarden, maar met het
vaste besluit het te ontwikkelen
en te vormen. Wij moeten het le
ven liefhebben. Het kwade bestrij
den door het goede te doen. De vij
andschap weren door vrienden te
zijn. Duurzaam elkaar en elk trach
ten lief te hebben. Onze vriend
schap moet iets moois blijven. Dat
gaat niet altijd vanzelf. Maar wordt
een kunstenaar zonder inspanning
een meester? Wij moeten kunste
naars zijn. Ieder op het eigen ge
bied. Ook kunstenaars in het lief
hebben. Daarvoor is kennis nodig,
van zichzelf en van de ander, van
de dingen die er mee in verband
staan. Daarvoor is ook een goed en
flink karakter nodig, ook al iets
dat men dikwijls niet zomaar krijgt.
Want al mag een goed of slecht
karakter een gave zijn, men kan er
veej toe en af doen. Dit geldt ook
voor het liefhebben, Al heeft men
nog zoveel liefde gehad en men
verstaat de kunst niet om het» te
bewaren en te ontwikkelen, dan
ontdekt men op zekere dag, dat men
het kwijt is. Daar moeten wij op
letten, gesteund door de gedachte
dat het is voor beider en uiteinde
lijk voor aller geluk".
Irn zweeg en overwoog, dat hij
hiermede zeer bewust een eind had
gemaakt aan zijn verlangen naar
anderen, niet omdat hij dit nu een
maal wilde, maar omdat hij er van
overtuigd was zo in de goede rich
ting te gaan. Voor hem en haar lag
de zee, vredig, onder een stralend
blauwe hemel. Een sprookje, dat
toch pure werkelijkheid was. Maar
die zee kon ook wild en gevaarlijk
zijn. Een drama dan, niet minder
echt. Dan kwam het er op aan sterk
te zijn en koex-s te houden. Een
stuurman, die zijn kompas niet
raadpleegde en zijn kaarten niet
kende, maar steeds met de wind
meeging, zou vroeg of laat met
zijn schip stranden, zichzelf en zijn
makkers naar de ondergang voe
rend.
Hij was er dankbaar vooi-, dit be-
gi'epen te hebben en dx*ukte Maria
tegen zich aan. Zij gingen opge
wekt verder. Het sti-and langs. Het
duin weer op. Het dorp en daarmee
het leven van alle dag tegemoet,
vastbesloten de juiste koers te hou
den.
(Wordt vervolgd).
