maggi JUIIEHHESOEP
Cf. borden
HART
ZIERÏKZEESCHE NIEUWSBODE vrijdag 29 november 1957 No. 18267
Ingezonden mededeling
Per
Zllverzaki*
voor 4
volle
Meer dan 1.5 miljoen
leerlingen
bij lager onderwijs
's-GRAVENHAGE, 28-11. - Het
Centraal Bureau voor de Statistiek
heeft zo juist gegevens gepubli
ceerd waaruit blijkt, dat het ge
woon en voortgezet gewoon lager
onderwijs op 16 september 1957
1.521.700 leerlingen telden tegen
1.410.500 op 16 januari 1957 (toene
ming 11.100 leerlingen of 0.7
Tegenover een relatieve toene
ming bij het rooms-katholiek (1.6
procent), het protestants-christelijk
(0.5 en het ander (vnl. neutraal)
bijzonder onderwijs (0.7 staat
een daling bij het openbaar onder
wijs (0.4
Het aantal toegelaten leerlingen
bedroeg in de periode 17 januari-
16 september 1957 218.400, dat is
10.000 (4.4 minder dan in de pe
riode van 17 januari 1956-16 januari
1957. Deze afneming houdt uiteraard
verband met het verloop van de ge
boortecijfers in de jaren 1949 t/m
1951 (resp. 236.200, 229.400 en 228.600
levendgeborenen), uit welke jaar
gangen de toegelatenen in 1956 en
1957 in hoofdzaak afkomstig waren.
Het gros van de Turkse troepen
die wekenlang oefeningen hebben
gehouden in het grensgebied bij
Syrië, is vandaar vertrokken, zo
wordt te Ankara vernomen.
Een Russische natuurkundige
heeft volgens radio-Moskou vern
klaard, dat het raketdeel van de
eerste Spoetnik, wanneer dat begin
volgende maand verbrandt, zulk
een sterk licht zal verspreiden, dat
het zelfs op een zonnige dag te zien
zal zfyn.
v v-x- w-:*
;i; WIJ OUDERS 1$ dit verwennen?
*x* •x^x-x*-:* •x-t*
„Zeg, hoor eens even", hoort
Magda haar zuster Tine door de
telefoon zeggen, „Bob heeft van
avond ergens een bespreking en
komt pas tegen half tien thuis. Ik
heb geen zin om zo lang alleen te
zitten en dit is juist een mooie ge
legenheid, om naar de eerste voor
stelling in de bioscoop te gaan. Er
draait een leuke film; ik wou graag
dat je mee ging. Zorg je dan, dat
je om half zeven bij me bent?"
„Dat kan ik niet", antwoordt
Magda rustig. „Dan zijn de kinde
ren nog niet in bed". „Lieve help,
doe niet zo overdreven. Kan Maar-
tje ze dan niet naar bed brengen
voor een keertje?" „Ze zijn gewend,
dat we na het eten nog een spel
letje doen en ik ze een verhaaltje
voorlees, als ze er in liggen. Ze
hebben nu eenmaal hun vaste pro
gramma".
„En daar maak jij je de slaaf
van", roept Tine boos. „Je verwent
die kinderen van je teveel en dan
nog wel terwijl je zo'n heerlijk vrij
leven kunt hebben met een man,
die vóart. Ik moet altijd rekening
houden met Bob".
„En ik moet rekening houden
met de kinderen", antwoordt Mag
da wat kortaf. „En waarom heb je
dan een-meisje voor dag en nacht?"
„Niet om haar de lieve, kleine din
gen te laten doen, die kinderen al
leen van hun moeder verwachten".
„Overdreven verwennerij, zeg ik
je!" roept Tine. „Maar je gaat je
gang maar, hoor. Het hoeft al niet
meer!"
Als de verbinding verbroken is,
blijft Magda peinzend bij het toe
stel staan. Heeft haar zuster gelijk?
Verwent ze de kinderen? Overdrijft
ze de dingen doordat ze al te goed
wil zijn? Maar Tine heeft geen
kinderen; ze kan dit niet zuiver
beoordelen.
Opeens weet Magda weer, dat het
goed is, wat ze doet. Voor de kin
deren is het uurtje na het eten,
waarin moeder helemaal voor hen
is, iets heel kostbaars. Vooral om
dat vader maar zo zelden thuis is,
hechten ze er dubbel aan en houdt
ook Magda er altijd aan vast. Mis
schien zouden echter wel meer
mensen dit verwennen noemen en
jezelf tot slaaf maken van je kin
deren. Lóten ze dat dan maar vin
den; Magda voelt het zo, dat er
dingen zijn, waarin je je kinderen
verwennen mag, ja verwennen
moet. Hen teleurstellen zou onver
geeflijk zijn. Er zijn dingen, die je
hun niet mag afnemen, terwille
van eigen genoegens. Omdat dit de
dingen zijn, waarop hun bestaan
gegrondvest is. Omdat dit de vei
ligheid en de zekerheid van hun
leven uitmaakt. Op moeder moe
ten ze kunnen rekenen Moeder
laat je niet zomaar in de steek, als
het voor haar toevallig beter uit
komt.
Bovendien is er immers geen
sprake van, dat ze er iets voor op
offert. Het uurtje voor het slapen
gaan, tezamen met de kinderen
rond de tafel onder het licht van
de lamp is zo vol innige goedheid
en saamhorigheid, dat zij er even
zeer van geniet als de kinderen.
Het is het kostbare sluitstuk van
de dag Je zou het een soort avond
wijding kunnen noemen. Ze wil het
niet missen voor de mooiste film.
En dan wil Tine beweren, dat ze
zich tot een slaaf van de kinderen
maakt. Nee, dit is geen verwen
nen; dit is de vrijwillige gave van
moederliefde.
MARCELLE.
(Nadruk verboden).
DE VORST VAN SUPRANIA
30. „De vorst van Suprania?" vraagt Aram verbaasd. „Kerel,
waar heb het eigenlijk over?" Igor komt overeind en schudt drei
gend zijn geketende vuisten. „Over de man die jullie schurken, je
gerechte straf zal geven!" grauwt hij. „Jarenlang zaten wij vast
geklonken aan de roeibanken van de galeien van het koninkrijk
Napels. Totdat we, onder leiding van de grote Saladin, in opstand
kwamen en die vervloekte slavendrijvers van de koning voor de
haaien wierpen! En nu is het jullie beurt!" Zijn grote handen om
klemmen Arams arm in een ijzeren greep. „Thans heeft Salladin
een eigen rijk gesticht, Suprania, diep in de oerwouden van Afrika,
een rijk met een leger van duizenden en duizenden negersoldaten.
De, tijd is niet ver meer, dat die krijgers als een zwarte vloedgolf
heel Italië onder de voet zullen lopen, om de trotse kastelen van
hen, die zich edelen durven noemen, te vermorzelen! Te vermor
zelen, zoals ik het jou nu zou kunnen doen.Nog sterker om
klemmen zijn reusachtige handen Arams pols. Maar, met een
krachtige uithaal van zijn arm werpt de jonge ridder Igor van
zich af.
„Gij vermorzelt mij nog niet, ook al heb ik maar één arm tot
mijn beschikking", zegt hij kalm. „En het staat nog te bezien, of die
Salladin het er tegen de edelen van Napels beter afbrengt!" En met
deze woorden laat Aram de gevangenen in de kajuit alleen.
VERSLAG TWEEDE KAMER BEGROTING 1958
VAN GEMEENTEFONDS
Rekening dient gehouden met verdere
lastenstijging
In het eindverslag van de Tweede
Kamer over de begroting 1958 van
het Gemeentefonds, hebben zeer
vele leden gevraagd of inmiddels
de voorlopige percentages van de
algemene en belastinguitkering
voor 1958 zijn vastgesteld. Zo ja,
welke zijn deze percentages?
Heeft de vaststelling van het per
centage van de algemene uitkering
plaatsgehad in overeenstemming
met het advies van de raad van ad
vies voor de gemeentefinanciën?
Nu inmiddels een aantal ont-
werp-gemeentebegrotingen voor '58
is gepubliceerd, welke begrotingen
in het algemeen belangrijke tekor
ten aanwijzen, werd de vraag ge
steld, of de ministers verwachten,
dat de na de aanbieding van die
gemeentebegrotingen vastgestelde
voorlopige uitkeringspercentages
voor 1958 tot gevolg zullen hebben,
dat vele van die begrotingen alsnog
in evenwicht zullen komen. Zo ja,
waarop wordt die mening dan ge
baseerd?
Indien de ministers van oordeel
zijn, dat dit evenwicht ook na de
vaststelling der uitkeringspercen
tages niet wordt hersteld, op welke
wijze zal dan in de tekorten van
WEKELIJKSE WERELDSCHOUW
Gebarsten blok
De westelijke wereld maakt zich
terecht bezorgd over inwendige
moeilijkheden en de ernstige ziekte
van president Eisenhower. Het
staat wel vast, dat er in het Atlan
tische blok een barst is ontstaan,
en men er zelfs spreekt van een
Frans-Duitse samenwerking, die
een Engels-Amerikaanse overheer
sing in de N.A.T.O. wil voorkomen.
Aanvankelijk kreeg men in Pa
rijs de indruk, dat het gesprek tus
sen Dulles en Pineau voor Frank
rijk gunstiger resultaten had op
geleverd, maar later bleek dit te
optimistisch gedacht Vermoedelijk
daarom heeft de Engelse premier
Mac Millan zijn bezoek aan Parijs
toch doorgezet; de besprekingen
werden bestempeld als stroef te
zijn verlopen.
Het is blijkbaar minder het feit
op zichzelf, dat Amerika en Enge
land wapenen aan Tunis hebben
gegeven dan de wijze waarop dit
is gedaan, wat kwaad bloed heeft
gezet. Nu komt bovendien sultan
Mohammed V van Marokko naar
Washington, en dit zal zeker ook
niet in de geest van Frankrijk zijn.
Of er op die wijze resultaten
voortkomen uit de a s. bijeenkomst
van de N.A.T.O.,' welke Eisenho
wer nu niet persoonlijk zal kunnen
bijwonen, is op zijn minst twijfel
achtig. Spaak mag aan de N.A.T.O.
krachtige woorden hebben gewijd,
en Norstad mag de organisatie als
geheel prijzen - de oude Montgo
mery, die haar binnenkort verlaat,
is er niet zo erg gerust op. Dit niet
tegenstaande de toezegging over
raketwapenen, die Dulles, in zijn
laatste conferentie aan de gealli
eerden heeft gedaan!
Machinaties in Cairo
In het nabije oosten blijkt dat
gene, wat men Egyptische neutrali
teit noemt, doch op politieke chan
tage lijkt, wel vruchten af te wer
pen! Zowel Noord-Amerika als de
Sowjet hebben Egypte economi
sche toezeggingen gedaan, waar
van nog zal moeten blijken in hoe
verre Rusland deze nakomt, ter
wijl inmiddels Engeland en Frank
rijk reeds in hun betrekkingen met
Egypte concessies tonen.
En dit alles op hetzelfde ogen
blik, dat Egypte voortdurend drei
gementen uit tegen Jordanië en in
dit land zelf intrigeert. Daarbij
komt, dat Frankrijks wantrouwen,
wat de wapentoevoer naar Algiers
betreft, veel sterker is gericht te
gen Egypte dan tegen Tunis.
Geheel het Algerijnse vraag
stuk wordt steeds meer een strui
kelblok voor de nieuwe Franse re
gering, nu minister Gaillard in zijn
eigen radicale partij een nederlaag
heeft geleden tegen Mendes-Fran-
ce, die opnieuw naar voren dringt.
Hij wil onderhandelingen met Al
giers, zelfs voor dat een statuut is
tot stand gebracht. Frankrijk ver
geet blijkbaar al te gemakkelijk
wat de vredespolitiek van Mendès
France in Indo-China aan Frank
rijks positie heeft gekost.
Nederland in 't nieuws
Nederland is in de afgelopen
week merkwaardig veel in het „in
ternationale nieuws" naar voren
gekomen Dit bleek reeds dadelijk
uit de belangrijke bijeenkomst te
Amsterdam voor een Europese
Cultuur Stichting, waarbij Aden
auer en Schuman elkander ont
moetten. Ook uit de bijeenkomst
van het zg. Benelux-parlement,
waarin een oordeel werd vastge
steld over de nieuwe Benelux-
unie, die vermoedelijk niet vroe
ger dan over zeven jaar in werking
kan treden.
In Washington zou men met
plannen rondlopen 'om de Belgische
en Nederlandse luchtmachten sa
men te binden, terwijl anderzijds
gezegd wordt, dat men in Was
hington geheel de Italiaanse lucht
macht zou willen opheffen. Maar
vooral staat Nederland in de alge
mene belangstelling door de be
handeling van het vraagstuk Nieuw
Guinea in de V.N., voor de zoveel
ste maal ter sprake gebracht.
Waarlijk niet te vroeg heeft mi
nister Luns er op scherpe wijze de
aandacht op gevestigd, dat Indo
nesië de volkenrechterlij ke ver
plichting heeft om het leven en
goed van de Nederlandse onderda
nen in Indonesië te beschermen, en
niet de bevolking op te zetten tot
ongeoorloofde daden van geweld.
Gepraat zonder daad
Tot dusverre kan men deze 12de
assemblee der V.N. geen grote po
sitieve resultaten toeschrijven. Er
zijn gebruikelijke resoluties aange
nomen; er is op het gebied van
hulpverlening, hygiëne, enz. het
nodige routinewerk verricht, maar
het brandende vraagstuk van ont
wapening, is reeds dadelijk door de
houding van Rusland, de oplossing
geen stap naderbij gekomen. De
geallieerden bleken op wens van
Rusland bereid de ontwapenings
commissie aanvankelijk tot 11,
daarna zelfs tot 25 leden uit te
breiden, hoewel zij op zichzelf van
deze uitbreiding weinig goeds voor
spellen. Maar zelfs dit laatste
voorstel, door de bemiddeling van
India en Joegoslavië verkregen,
heeft Rusland's categorische ver
klaring uitgelokt, dat het in deze
uitgebreider commissie geen zitting
zal nemen.
Men ziet het: de internationale
politiek blijft verword als te voren:
gepraat en geplaag. En dit on
danks de vrij stoutmoedige voor
spellingen, die acht vooraanstaan
de geleerden te New York hebben
gedaan over het uitzicht, dat de
wereld over honderd jaar zal to
nen. Aantrekkelijk lijkt het in alle
opzichten zeker niet!
VAN DER MANDERE.
die begrotingen naar het oordeel
van de ministers moeten worden
voorzien? Bij de beoordeling zal
dan ook nog rekening gehouden
moeten worden met de nieuwe las
tenstijgingen, voortvloeiende uit de
recente ontwikkeling van de rente
voet en de voorgenomen verhoging
van de pensioensbijdrage van 16,1
tot 22 procent.
Voorts werd gevraagd of het juist
is, dat op grond van de raming van
het voor belastinguitkeringen be
schikbare bedrag voor 1958, reke
ning houdende met een blokkering
van zeven miljoen, een uitkering
van 156 procent mogelijk is. De
voorlopige uitkering is vastgesteld
op 143 procent, zodat - indien vo
renstaande berekening just is - la
ter nog een aanvullende uitkering
van 13 procent mag worden ver
wacht, hetgeen voor de gezamen
lijke gemeenten een bedrag van on
geveer 26 miljoen gulden betekent.
Om welke reden is het voorlopige
percentage zo belangrijk beneden
de geraamde totaalopbrengst vast
gesteld?
KERKNIEUWS
BURGH
Ds. D. van Maanen
45 jaar predikant
Zondag 1 december a.s. zal het
vijfenveertig jaar zijn geleden, dat
ds. D. van Maanen van Apeldoorn
werd bevestigd als predikant in de
Ned. Herv. Kerk.
Ds. van Maanen werd 10 maart
1885 te Utrecht geboren en bezocht
het stedelijk gymnasium in zijn ge
boortestad, waar hij ook aan de
rijks universiteit studeerde. Nadat
kand. van Maanen in september
1910 door het provinciaal kerkbe
stuur van Noord Brabant en Lim
burg was toegelaten tot de evan
geliebediening in de Ned. Herv
Kerk en eerst van 2 oktober 1910
tot 13 oktober 1912 twee jaar te
Wolvega werkzaam was geweest
als hulpprediker, werd hij op 1 de
cember 1912 door wijlen ds. J. Th.
F. van den Linde van Heeg, toen
nog predikant te Wissekerke, te
Burgh in de classis Zierikzee in
het ambt bevestigd. In 1919 ver
wisselde de jubilaris deze gemeente
met die van Waarde op Zuid Be
veland, vanwaar hij in 1924 naar
Heerlen-Terwinselen vertrok. Ten
slotte stond ds. van Maanen nog
negentien jaar te Hoenderloo, waar
hem met ingang van 10 september
1950 op ruim vijfenzestig jarige
leeftijd emeritaat werd verleend.
Na zijn emeritaat vestigde hij 2ich
metterwoon te Apeldoorn.
Ds. van Maanen heeft in de loop
der jaren vele bestuursfunkties
vervuld en zitting gehad in tal van
colleges.
Ger. Kerken
In de Gereformeerde Kerk te
Bruinisse zijn voor de verkiezing
van ambtsdragers de volgende
dubbeltallen opgemaakt Vacature
ouderling G. Verheij (niet herkiesb.)
P. Quaak en L. bij de Vaate. Vaca
ture diaken: Joh. de Waal-Otte
(herkiesbaar): Joh. de Waal-Otte
en J. W. Jonker.
Ingezonden mededeling
De Amerikaanse regering zal de
begroting voor de constructie van
geleide projectielen met twee mil
jard dollar verhogen, zo heeft de
voorzitter van de financiële com
missie van de Senaat, de democraat
Burd, bekendgemaakt. Op andere,
niet nader genoemde posten, zal
echter een half miljoen dollar be
zuinigd worden.
X~XK"X"X'X«x~X"X«X"X"XX^"X"X«X«X"X~X"X~X«XK"X"X«X«X"X"X«X*«XX"X~X"X"X"X~:"
Het
FEUILLETON
overwint
OORSPRONKELIJKE ROMAN
door
Dick Rebel
No 24
Er was nog iets
Daar kon zij bang voor worden.
Het was geheimzinnig, maar toch
boeide het haar of misschien boei
de het haar juist wel door al die
geheimzinnigheid. Wel werd zij tel
kens weer gewaarschuwd door een
stem in haarzelf: „Niet doen, Ma
ria, gebruik je verstand!" Dikwijls
was het alsof haar vader achter
haar stond, haar verschrikt aan
keek en waarschuwend zei, dat Irn
het nu wel meende, maar straks
gewoon aan haar zou zijn. Niemand
had haar ooit met duidelijke woor
den daarover iets gezegd. Wat zij
wist, had zij uit boeken. Goede
boeken, waarin stond, dat er niets
kwaads in school, dat dit juist de
jongen en het meisje bij elkaar
bracht en man en vrouw met el
kaar verbond. Maar er waren
grenzen. Grenzen, die voor de ver
loving nauwer waren dan voor het
huwelijk. De verloving was de tijd,
waarin men elkaar leerde kennen,
het huwelijk de tijd, waarin men
elkaar bezat.
Maar het scheen Maria, of zij
haar gevoelens van liefde niet los
maken kon van lichamelijke ver
langens. Het samenzijn bracht hen
niet slechts geestelijk, maar ook
lichamelijk dichter bij elkaar. En
zij hield toch van Irn! Hield hij ook
niet van haar? Dan moest zij hem
vertrouwen ook.
Verder dacht zij niet, wilde zij
niet denken ook.
In de tijd dat zij elkaar nu al
kenden, waren zij dichter bij el
kaar gekomen dan Maria ooit had
kunnen vermoeden. Zij waagde het
er op. Bewust werd zij roekeloos,
omdat zij niet op kon tegen dat
vreemde verlangen in haarzelve.
HOOFDSTUK IV.
Irn en Maria waren op weg naar
Irns huis. Voor het eerst zou Maria
de ouders van Irn ontmoeten. Hoe
wel zij telkens weer tegen zichzelf
zei, dat het mensen als ieder ander
waren, voelde zij zich toch iets ze
nuwachtig. Maar dat zou wel over
gaan.
Voor enkele weken had Irn haar
meegenomen naar Rie Beurtman
en een paar dagen daarna naar
Jetty, de vriendin van Jasper. Toen
had zij zich ook niet op haar ge
mak gevoeld, doch nog geen half
uur na de kennismaking was zij
weer de oude geweest.
Zij naderden het huis. Irn sloeg
het hek open. Maria telde de se
conden. Maar hoe zij de tijd ook
trachtte te rekken, zij stond enkele
ogenblikken later in het heimelijk
gevreesde huis. Het ging haar
eigenlijk veel te vlug Irn liet haar
nauwelijks tijd om haar mantel op
te hangen.
Een gang door.
Geroezemoes van stemmen.
En toen, alsof Irns stem heel uit
de verte kwam:
„En hier is nu Maria Rogger,
moeder!"
Inr keek lachend naar zijn moe
der en wees naar de deuropening,
waarin Maria juist verscheen.
Mijnheer Bloezer liet zijn krant
zakken en keek nieuwsgierig over
zijn bril. In de fauteuil bij het raam
zat Rie Beurtman tegenover Henry
van Pastel, sinds enige tijd meester
in de rechten en sedert een maand
of drie haar vriend. In de bank
tegenover de salondeuren zat Jas
per, kwasie-onverschillig, zijn be
nen slap voor zich uit, met naast
zich Jetty, de schooljuffrouw.
Ietwat zenuwachtig blikte Maria
naar binnen, hoewel zij allen, be
halve mijnheer en mevrouw Bloe
zer, kende. Haar donkere ogen za
gen daarop Irn vragend aan. Zij
was, ter gelegenheid van dit eerste
bezoek aan Irns ouders, gekleed in
een donkerbruine zijden japon. Om
haar hals lag een vuurrood snoer
en aan een harer vingers pinkelde
een kleine gouden ring met een
doorzichtig steentje.
Irn lachte bemoedigend.
Plots zag Maria Irns vader. Zij
herkende hem onmiddellijk door
de trekken, die hij gemeen had met
Irn en zonder het eigenlijk goed te
weten lachte zij tegen hem. Haar
mooie, witte tanden blonken en uit
haar ogen straalde de gloed, die
reeds zo menigeen trof en vast
hield.
Mijnheer Bloezer was opgespron
gen, blij verrast met dit mooie
meisje, dat volgens Irn zijn schoon
dochter zou worden. Mevr Bloezer
aarzelde nog, hoewel zij zich op
dit ogenblik onmogelijk wrevelig
kon voelen. Ja, hoewel voor het
eerst, week haar tegenzin in dit
meisje, dat zij nog nooit tevoren
gezien had.
(Wordt vervolgd)