PANG is alleen PANG als er RANG op staat. Straaljagerpiloot Willem v. d. Doel eer ste bij N.A.T.O. -opleiding in Canada Napoleon Hamea-Gelel Ingezonden mededeling DE VORST VAN SUPRANIA een trillende hand over zijn schouder. „Wij terug naar ons boot", gaat hij gejaagd verder, „wij snel in ons boot en ver van hier, wij nog ontsnappen aan vuurduivels! Kom, grote Totama, kom Niora!" De oude man geeft het meisje een wenk en, terwijl de grote ge vlekte kat met enorme sprongen voor hen uitsnelt, loopt het drietal hot bospad af, Aram en Falco verbaasd achterlatend. WKÊÊKÊÊÊÊÊÊi Vraag ook RANG menthol eucalyptus. De beste bescherming tegen ons klimaat. RANG, een product van de Kingfabrteken 'mmmmm De commandant van de Canadese luchtbasis overhandigt sergeant Willem v. d. Doel de oorkonde, waarin vermeld staat, dat hij de beste was van de opleiding tot straaljagerpiloot op de N.A.T.O.-basls Moose Jaw in Saskatchewan. 6. Aram en Falco volkomen negerend, wendt de grote neger zich meteen tot het meisje. „Zij komen", stoot hij uit, hijgend naar adem. „Tom-Tom heeft gezien hun rode zeilen! Zij komen met een, twee, veel boten over grote water. Grote Totama, gij nemen wijs besluit, anders Tom-Tom straks bij zijn voorvaderen!" Do donkere reus rolt angstwekkend met zijn ogen en wijst met Schouws succes op Moose Jaw Liftend bekeek hij en passant de States „Traditie... excellentie" 's-GRAVENHAGE, 17-10. Onder het motto: Traditieexcellentie" is vanmorgen een aantal jonge Am sterdamse studenten aan de poort van het ministerie van Financiën te Den Haag verschenen. De keurig in slipjas en hoge hoed gestoken studenten, leden van het dispuut gezelschap Beets van het Amster damse studentencorps, bleken be zorgd te z\jn, dat een traditie onder de last van de bestedingsbeperking bezweken was. Minister Hofstra immers ver scheen op de derde dinsdag in sep tember wel met een miljoenennota, doch deze was niet geborgen in het fameus geworden koffertje met het bekende opschrift. De breuk met deze traditie achten de leden van „Beets" betreurenswaard. Het ver moeden is gerezen, dat het oude koffertje het onder de last der steeds zwaarder wordende miljoe nennota's begaf en dat geen geld beschikbaar is om een nieuw kof fertje te kopen. Weshalve deze stu denten botje bij botje legden van hun karige ouderlijke toelagen, een nieuw koffertje kochten en dit aan de minister van Financiën gingen aanbieden. Hun woordvoerder was daarbij de student in de economie P. J. F. Noordhoek Hegt. De minister heeft de studenten in zijn werkkamer ontvangen en het koffertje in ontvangst genomen. Ingezonden mededeling veroverde vele landen veroverde mlllioenen Dameshanden Oud-illegaal werkster greep inbreker ALMELO, 16-10. Mevrouw Lenl Geitenbeek-Schoenmaker, een oud illegaal werkster, die na de bevrij ding voor haar moed werd onder scheiden heeft in de afgelopen nacht een inbreker gevangen, die zijn slag trachte te slaan in het no tariskantoor te Almelo, waar zij en haar man hulsbewaarders zijn. Toen zij gestommel hoorde, trok zij kordaat op onderzoek uit en dat leidde tot een ontmoeting met de 81-jarlge B. de V., die in het kan toor rondscharrelde. Deze trok zich overhaast terug in een kelder en dat was precies, wat mevr. Geiten beek had gewenst. Zij schoof de grendel op de kelderdeur en het kelderraampje bood geen perspec tief voor de inbreker, die weldra door de politie werd overgenomen. Jeugdig en fris als een meisje, wijs als een vrouw, zó is .Margriet'. Niet voor niets is „Margriet" reeds jarenlang het gróótste blad van Nederland! (Van onze redakteur)- Sergeant Willem van den Doel te.Haamstede, vroeger te Brouwers haven, is thuis gekomen van een lange en verre reis. Augustus 1956 is h(j vertrokken naar Canada en bjj de veertien maanden durende op leiding op de luchtbasis Moose Jaw, ongeveer in de buurt van Winnipeg, heeft h(j kans gezien meteen de beste straaljagerpiloot te worden van alle deelnemers uit de verschillende N.A.T.O.-landen. In de droge, maar barre koude van Saskatchewan, midden in het Canadese prairiegebied, heeft hij talloze malen de glanzende neus van z\jn Harvard in de ijskoude vrieswind gestoken en nog hoort hU de knauwende stem van de instructeur in zijn oren kraken, nog is zijn oog niet ontwend aan de verre, verre einder van het uitgestrekte Cana dese prairieland, nog hoort hij het staalblauwe water van de rivieren klotsen tegen de rotsachtige oevers, overdadig gedecoreerd met de uit bundige herfstpracht, die nergens dieper gloeiende tinten op het palet van moeder natuur tovert, dan juist in Canada. Sergeant Willem van den Doel is thuisgekomen, maar zijn hart is nog gevangen in de onmetelijkheid van dit formidabele land, dat een Jonge man met spirit, imponeert en aanzet tot daden. Nog denkt hij terug aan zijn Deense, Noorse, Belgische, Franse, Duitse, Portugese, Turkse en Griekse kameraden, want op Moose Jaw, 's winters gevat in een krans van sneeuw en ijs, is door gemeenschappelijke avonturen door lief en leed een band gelegd, die het begrip N.A.T.O. een zin en inhoud geeft, die noch de politici, noch de hogere militaire autoriteiten er op zichzelf aan kunnen geven. Sergeant Willem vap den Doel - gebruind gezicht, witte tanden en half brush gekapt haar - is er een die weet dat straaljageren soms een linke job is, maar - gefasci neerd als hij is - ook weet dat het te leren valt, als je doorzet, het op Je instructeur houdt en alles ver draaid goed in je oren knoopt. Dan komt eens de dag dat je alleen met raketsnelheid door het Canadese luchtruim scheert, dan komt ook de dag dat de commandant van de vliebasis „well done" tegen je zegt en je de „Wing" in ontvangst mag nemen en - dat was alleen voor sergeant van den Doel bestemd - een oorkonde dat je de beste was van allemaal. Intussen begreep sergeant v. d. Doel wel, dat er „oversea" nog wel meer te beleven valt dan vliegen alleen. De kans om uitgebreid rond te kijken, was ook voor hem te ver leidelijk, wel wetend dat je niet ieder jaar de grote haringvijver over kunt wippen. Om meteen het beste van het beste te pakken, heeft hij bv. gelogeerd in het be roemde Banff-hotel in de Rockies en een spektakulaire stunt was de lift naar Hollywood. Vrijdagsmor gens vertrok hij met een kameraad, beiden duimpje op, langs de grote Canadese heirbanen, bij vijf en twintig graden onder nul. Dinsdags avonds kroop hij te Las Vegas (Amerika's Monte Carlo) in een motel onder het laken, want het was er heet (een dikke dertig gra den). Hollywood heeft hij gezien en bv. ontdekt dat de rotsblokken, die in Wildwestfilms zo ijverig omlaag worden gesmeten, van bordpapier zijn en precies twee ons wegen De wonderen van Disneyland heeft hij ondergaan en het gekleurde flood light zien schijnen op het donde rend geweld van de Niagara-wa- tervalleh. Nog Iedere dag zit sergeant v. d. Doel thuis begraven onder het Ca nadees-Amerikaans 4 „materiaal", waaronder dan verstaan moet wor den stapels prentbriefkaarten, reis- folders, foto's en souvenirs, die het hem gemakkelijk maken „in de sfeer" te blijven. Voor de komende en gaande man in huize v. d. Doel heeft dat het voordeel ook een graantje mee te mogen pikken van die kleurige voorraad. Het is een bijzonder visueel genot. Honderd uit heeft sergeant v. d. Doel ons verteld over zijn interessante be levenissen, die varieerden van een gloedvolle beschrijving van de pracht der Canadese meren tot een bezoek aan de van Schouwen af komstige familie Boot, die in de buurt van Winnipeg woonachtig, sergeant v. d. Doel gaarne gast vrijheid aanbood in haar nieuwe woning. In het algemeen trouwens was ook de betoonde gastvrijheid tegenover de Nederlandse piloten door de Canadezen groot. De mees te mannelijke Canadezen bewaren onvergetelijke herinneringen aan ons land uit de bevrijdingstijd en iets van hun dankbaarheid voor het onstuimige onthaal, brengen ze over op de jongens, die thans hun harde plicht vervullen in N.A.T O.- verband. Dikwijls komen de jon gens bij Canadese families thuis en noemen de gastvrouw en gastheer eenvoudig „mam" en „dad"; daar zit niets overdrevens in, want ze behandelen onze Nederlandse pilo ten ook inderdaad als hun eigen kinderen. En hier en daar zitten natuurlijk ook Canadese dochters thuis, die het bezoek van een kwie ke Nederlandse piloot ook wel op prijs weten te stellen. De belang stelling voor Nederland is vooral groot, bij degenen die Europa van eigen aanschouwen kennen. Voor velen echter blijft het oude Avond- In 't nieuw, Paffen, Ruimtelijk gevoel, Sofa, Kriebelstokje en Zuinig Het zakenpand waarin Eiland man zijn nietswaardige stukjes pleegt te schrijven, heeft heus maar niet zo een ander jasje aangetrok ken, het is van tóp tot teen in het nieuw gestoken en bij zo'n mijl paal zit Ellandman altijd maar te peinzen over het verleden toen het alles anders was. Toen hij na de oorlog terugkeerde op Schouwen- Duiveland, wat benig vanwege de suikerbieten en de bloembollen, was het te Zierikzee ook nog maar een sikkeneurige boel. Het was nog maar pas geleden, dat het gras op kniehoogte in de straten stond en de huizen en zakenpanden waren er ook al niet te best afgekomen, want het paste in het geallieerde krijgsschema, het goeie Schouwen- Duiveland vanaf de Noord-Beve- landse oever met kanonnen te be- paffen en daar is een stad - althans wat het uiterlijk betreft - nog nim mer mooier van geworden. Eilandman kwam hier met een grote zak boeken, die hij door vuur en water had gered en daarin nog al aardig geslaagd was. Hij stapel de zijn boeken in een zolderka mertje, dat hem tijdelijk tot be schutting zou dienen, maar de goe de (en onvergetelijke) hospita had er niet bijverteld, dat het dak nog vol gaten zat vanwege de eerder genoemde beschietingen. Daar er ook in 1945 al volop gietbuien wa ren, bleven de gevolgen natuurlijk niet uit. Eilandman's kantoor had ook van die merkwaardige aspecten, waar op nog wat wrede accentjes waren gezet door een oorlogsverwaarlo- zing, die geen mens, maar ook geen gebouw - zo gezegd - in de koude kleren kruipt. De afmetingen wa ren zeer beperkt, want het ruimte lijk gevoel is bij onze negentiende eeuwse voorouders beslist slecht ontwikkeld geweest. Juist door die beperktheid lagen brieven van 1920 altijd zo voor de pak, maar van re cente datum hield men ze bezwaar lijk bij elkaar. Aangezien onze (nu eindelijk in westelijke alianties opgenomen) be schermers, hun bescherming ook over de schrijfmachines hadden uitgestrekt, moest alles met de pen worden geschreven en het feno meen ballpoint was nog niet uit gevonden. Ook de bureaux waren ergens terecht gekomen en het duurde geruime tijd voordat het „ergens" wat precieser kon worden uitgeplozen. Mitsdien werd een schrijftafel „georganiseerd", zoals dat toen heette en aan die tafel met die pen mocht men dan proberen, al schrijvende, de oorlogskwellin gen te vergeten. Maar „alles verandert" staat er in de „gevaarfde krante" en allengs is ook Zierikzee ontworsteld aan de baaierd van de bezetting en zelfs de diepingekerfde rampindrukken zijn alweer geworden tot lidtekens der herinnering. Weer kwam er verandering en Eilandman schrijft nu, gezeten op de gepolitoerde sofa's der beschaving en hij is daar erg blij om, alhoewel hij heus Dio genes in zijn ton niet zal vergeten. Mocht hij dat doen dan is daar wel het kriebeltoverstokje van minis ter Hofstra, die zegt dat we het allemaal zuinig aan moeten doen. Nu, wat dat betreft, Eilandman rookt al een sigaret in de veertien dagen minder en als deze ingrij pende maatregel 's ministers fiat zou derven, dan laat hij glashard zijn haar een week langer groeien, want de Figaro's beleven daar toch geen cent eer aan. land een toch maar wat wazig be grip. Wat de politieke en militaire machtsverhoudingen betreft meen de sergeant v. d. Doel dat de Ame rikanen veel meer hebben, dan zij aan de grote klok hangen. Hij als insider heeft luchtbases gezien, die eenvoudig Iedere beschrijving tar ten. Rest nog te vertellen over een knetterend St. Nicolaasfeest verle den jaar december, waar de Cana dezen geen snars van snapten, maar toch dapper meezongen: „Ni cholas, I beg of you, Drop Into my little shoe". Men ziet dus dat het Sinterklaas kapoentje vanaf Moose Jaw zijn triomftocht is begonnen in de Engels sprekende wereld. Sergeant v. d. Doel is blij het allemaal te hebben mogen meema ken, alleen verdriet het hem een pietsje dat al zijn buitenlandse ka meraden na deze officiersopleiding te hebben gevolgd, ook automatisch officier worden, terwijl de jongens uit Nederland het met strepen moe ten doen. „Maar wat niet is kan komen", zegt hij en wij willen er nog even op wijzen, dat het type Willem v. d. Doel ook behoort tot onze jeugdige generatie, vol élan, enthousiast en met een flinke dosis moed. Er wordt immers zoveel over de „nozems" geschreven, dat men eerstgenoemde knapen zou kunnen vergeten, maar het is toch echt ook jeugd van 1957. Ingezonden mededeling Neem iedere dag de hleine dosis HRUSCHEN en drijf zo die Rhenmatischo Pijnen uit Uw ledematen. 't Is alsof U een wonder beleeft, als U al betrekkelijk gauw de gun stige invloed van de aansporende werking van Kruschen's zes mine rale zouten op uw bloedzuiverende organen ondervindt. Naarmate het bloed wordt vrijgemaakt van die pijnverwekkende onreinheden, leeft ge weer helemaal op en voelt ge U allengs weer de oude, fit van lijf en leden en vrij van pijn. Oudste tweelingen Op 31 oktober a.s. hopen de tweelingbroers Jan en Cor nells Bleek, wonende resp. te Ouderkerk aan de Amstel en Alkmaar, hun 90ste verjaar dag te vieren. Voor zover op het laatst gehouden twee lingencongres kon worden nagegaan, is dit 's werelds oudste tweeling. De weduw naar Jan Bleek heeft in zijn leven in tal van verenigingen bestuursfuncties bekleed, is daarvan erelid geworden en maakt thans nog deel uit van het bestuur van enige organisaties in Ouderkerk. Hij is nog bewonderenswaar dig fit en doet elkeen ver baasd staan over de wijze, waarop hij zijn hersen en le dematen gebruikt. Ook de weduwnaar Cornelis Bleek, die in „Huize Westerlicht" te Alkmaar vertoeft, geniet nog een uitstekende gezondheid, al doet hij het wat kalmer aan.

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1957 | | pagina 6