PANG is alleen PANG als er RANG
op
staat.
Straaljagerpiloot Willem v. d. Doel eer
ste bij N.A.T.O. -opleiding in Canada
Napoleon
Hamea-Gelel
Ingezonden mededeling
DE VORST VAN SUPRANIA
een trillende hand over zijn schouder. „Wij terug naar ons boot",
gaat hij gejaagd verder, „wij snel in ons boot en ver van hier, wij
nog ontsnappen aan vuurduivels! Kom, grote Totama, kom Niora!"
De oude man geeft het meisje een wenk en, terwijl de grote ge
vlekte kat met enorme sprongen voor hen uitsnelt, loopt het drietal
hot bospad af, Aram en Falco verbaasd achterlatend.
WKÊÊKÊÊÊÊÊÊi
Vraag ook RANG menthol eucalyptus. De beste bescherming tegen ons klimaat.
RANG, een product van de Kingfabrteken
'mmmmm
De commandant van de Canadese luchtbasis overhandigt sergeant
Willem v. d. Doel de oorkonde, waarin vermeld staat, dat hij de beste
was van de opleiding tot straaljagerpiloot op de N.A.T.O.-basls Moose
Jaw in Saskatchewan.
6. Aram en Falco volkomen negerend, wendt de grote neger
zich meteen tot het meisje. „Zij komen", stoot hij uit, hijgend naar
adem. „Tom-Tom heeft gezien hun rode zeilen! Zij komen met
een, twee, veel boten over grote water. Grote Totama, gij nemen
wijs besluit, anders Tom-Tom straks bij zijn voorvaderen!"
Do donkere reus rolt angstwekkend met zijn ogen en wijst met
Schouws succes op Moose Jaw
Liftend bekeek hij en passant de States
„Traditie... excellentie"
's-GRAVENHAGE, 17-10. Onder
het motto: Traditieexcellentie"
is vanmorgen een aantal jonge Am
sterdamse studenten aan de poort
van het ministerie van Financiën
te Den Haag verschenen. De keurig
in slipjas en hoge hoed gestoken
studenten, leden van het dispuut
gezelschap Beets van het Amster
damse studentencorps, bleken be
zorgd te z\jn, dat een traditie onder
de last van de bestedingsbeperking
bezweken was.
Minister Hofstra immers ver
scheen op de derde dinsdag in sep
tember wel met een miljoenennota,
doch deze was niet geborgen in het
fameus geworden koffertje met het
bekende opschrift. De breuk met
deze traditie achten de leden van
„Beets" betreurenswaard. Het ver
moeden is gerezen, dat het oude
koffertje het onder de last der
steeds zwaarder wordende miljoe
nennota's begaf en dat geen geld
beschikbaar is om een nieuw kof
fertje te kopen. Weshalve deze stu
denten botje bij botje legden van
hun karige ouderlijke toelagen, een
nieuw koffertje kochten en dit aan
de minister van Financiën gingen
aanbieden. Hun woordvoerder was
daarbij de student in de economie
P. J. F. Noordhoek Hegt.
De minister heeft de studenten
in zijn werkkamer ontvangen en
het koffertje in ontvangst genomen.
Ingezonden mededeling
veroverde vele landen
veroverde mlllioenen Dameshanden
Oud-illegaal werkster
greep inbreker
ALMELO, 16-10. Mevrouw Lenl
Geitenbeek-Schoenmaker, een oud
illegaal werkster, die na de bevrij
ding voor haar moed werd onder
scheiden heeft in de afgelopen
nacht een inbreker gevangen, die
zijn slag trachte te slaan in het no
tariskantoor te Almelo, waar zij en
haar man hulsbewaarders zijn.
Toen zij gestommel hoorde, trok
zij kordaat op onderzoek uit en dat
leidde tot een ontmoeting met de
81-jarlge B. de V., die in het kan
toor rondscharrelde. Deze trok zich
overhaast terug in een kelder en
dat was precies, wat mevr. Geiten
beek had gewenst. Zij schoof de
grendel op de kelderdeur en het
kelderraampje bood geen perspec
tief voor de inbreker, die weldra
door de politie werd overgenomen.
Jeugdig en fris als een meisje, wijs als een vrouw, zó is .Margriet'.
Niet voor niets is „Margriet" reeds jarenlang het gróótste blad van Nederland!
(Van onze redakteur)-
Sergeant Willem van den Doel te.Haamstede, vroeger te Brouwers
haven, is thuis gekomen van een lange en verre reis. Augustus 1956 is
h(j vertrokken naar Canada en bjj de veertien maanden durende op
leiding op de luchtbasis Moose Jaw, ongeveer in de buurt van Winnipeg,
heeft h(j kans gezien meteen de beste straaljagerpiloot te worden van
alle deelnemers uit de verschillende N.A.T.O.-landen.
In de droge, maar barre koude van Saskatchewan, midden in het
Canadese prairiegebied, heeft hij talloze malen de glanzende neus van
z\jn Harvard in de ijskoude vrieswind gestoken en nog hoort hU de
knauwende stem van de instructeur in zijn oren kraken, nog is zijn
oog niet ontwend aan de verre, verre einder van het uitgestrekte Cana
dese prairieland, nog hoort hij het staalblauwe water van de rivieren
klotsen tegen de rotsachtige oevers, overdadig gedecoreerd met de uit
bundige herfstpracht, die nergens dieper gloeiende tinten op het palet
van moeder natuur tovert, dan juist in Canada.
Sergeant Willem van den Doel is thuisgekomen, maar zijn hart is
nog gevangen in de onmetelijkheid van dit formidabele land, dat een
Jonge man met spirit, imponeert en aanzet tot daden. Nog denkt hij
terug aan zijn Deense, Noorse, Belgische, Franse, Duitse, Portugese,
Turkse en Griekse kameraden, want op Moose Jaw, 's winters gevat
in een krans van sneeuw en ijs, is door gemeenschappelijke avonturen
door lief en leed een band gelegd, die het begrip N.A.T.O. een zin en
inhoud geeft, die noch de politici, noch de hogere militaire autoriteiten
er op zichzelf aan kunnen geven.
Sergeant Willem vap den Doel -
gebruind gezicht, witte tanden en
half brush gekapt haar - is er een
die weet dat straaljageren soms
een linke job is, maar - gefasci
neerd als hij is - ook weet dat het
te leren valt, als je doorzet, het op
Je instructeur houdt en alles ver
draaid goed in je oren knoopt. Dan
komt eens de dag dat je alleen met
raketsnelheid door het Canadese
luchtruim scheert, dan komt ook
de dag dat de commandant van de
vliebasis „well done" tegen je zegt
en je de „Wing" in ontvangst mag
nemen en - dat was alleen voor
sergeant van den Doel bestemd -
een oorkonde dat je de beste was
van allemaal.
Intussen begreep sergeant v. d.
Doel wel, dat er „oversea" nog wel
meer te beleven valt dan vliegen
alleen. De kans om uitgebreid rond
te kijken, was ook voor hem te ver
leidelijk, wel wetend dat je niet
ieder jaar de grote haringvijver
over kunt wippen. Om meteen het
beste van het beste te pakken,
heeft hij bv. gelogeerd in het be
roemde Banff-hotel in de Rockies
en een spektakulaire stunt was de
lift naar Hollywood. Vrijdagsmor
gens vertrok hij met een kameraad,
beiden duimpje op, langs de grote
Canadese heirbanen, bij vijf en
twintig graden onder nul. Dinsdags
avonds kroop hij te Las Vegas
(Amerika's Monte Carlo) in een
motel onder het laken, want het
was er heet (een dikke dertig gra
den). Hollywood heeft hij gezien en
bv. ontdekt dat de rotsblokken, die
in Wildwestfilms zo ijverig omlaag
worden gesmeten, van bordpapier
zijn en precies twee ons wegen De
wonderen van Disneyland heeft hij
ondergaan en het gekleurde flood
light zien schijnen op het donde
rend geweld van de Niagara-wa-
tervalleh.
Nog Iedere dag zit sergeant v. d.
Doel thuis begraven onder het Ca
nadees-Amerikaans 4 „materiaal",
waaronder dan verstaan moet wor
den stapels prentbriefkaarten, reis-
folders, foto's en souvenirs, die het
hem gemakkelijk maken „in de
sfeer" te blijven. Voor de komende
en gaande man in huize v. d. Doel
heeft dat het voordeel ook een
graantje mee te mogen pikken van
die kleurige voorraad. Het is een
bijzonder visueel genot. Honderd
uit heeft sergeant v. d. Doel ons
verteld over zijn interessante be
levenissen, die varieerden van een
gloedvolle beschrijving van de
pracht der Canadese meren tot een
bezoek aan de van Schouwen af
komstige familie Boot, die in de
buurt van Winnipeg woonachtig,
sergeant v. d. Doel gaarne gast
vrijheid aanbood in haar nieuwe
woning. In het algemeen trouwens
was ook de betoonde gastvrijheid
tegenover de Nederlandse piloten
door de Canadezen groot. De mees
te mannelijke Canadezen bewaren
onvergetelijke herinneringen aan
ons land uit de bevrijdingstijd en
iets van hun dankbaarheid voor het
onstuimige onthaal, brengen ze
over op de jongens, die thans hun
harde plicht vervullen in N.A.T O.-
verband. Dikwijls komen de jon
gens bij Canadese families thuis en
noemen de gastvrouw en gastheer
eenvoudig „mam" en „dad"; daar
zit niets overdrevens in, want ze
behandelen onze Nederlandse pilo
ten ook inderdaad als hun eigen
kinderen. En hier en daar zitten
natuurlijk ook Canadese dochters
thuis, die het bezoek van een kwie
ke Nederlandse piloot ook wel op
prijs weten te stellen. De belang
stelling voor Nederland is vooral
groot, bij degenen die Europa van
eigen aanschouwen kennen. Voor
velen echter blijft het oude Avond-
In 't nieuw, Paffen, Ruimtelijk gevoel,
Sofa, Kriebelstokje en Zuinig
Het zakenpand waarin Eiland
man zijn nietswaardige stukjes
pleegt te schrijven, heeft heus maar
niet zo een ander jasje aangetrok
ken, het is van tóp tot teen in het
nieuw gestoken en bij zo'n mijl
paal zit Ellandman altijd maar te
peinzen over het verleden toen het
alles anders was. Toen hij na de
oorlog terugkeerde op Schouwen-
Duiveland, wat benig vanwege de
suikerbieten en de bloembollen,
was het te Zierikzee ook nog maar
een sikkeneurige boel. Het was nog
maar pas geleden, dat het gras op
kniehoogte in de straten stond en
de huizen en zakenpanden waren
er ook al niet te best afgekomen,
want het paste in het geallieerde
krijgsschema, het goeie Schouwen-
Duiveland vanaf de Noord-Beve-
landse oever met kanonnen te be-
paffen en daar is een stad - althans
wat het uiterlijk betreft - nog nim
mer mooier van geworden.
Eilandman kwam hier met een
grote zak boeken, die hij door vuur
en water had gered en daarin nog
al aardig geslaagd was. Hij stapel
de zijn boeken in een zolderka
mertje, dat hem tijdelijk tot be
schutting zou dienen, maar de goe
de (en onvergetelijke) hospita had
er niet bijverteld, dat het dak nog
vol gaten zat vanwege de eerder
genoemde beschietingen. Daar er
ook in 1945 al volop gietbuien wa
ren, bleven de gevolgen natuurlijk
niet uit.
Eilandman's kantoor had ook van
die merkwaardige aspecten, waar
op nog wat wrede accentjes waren
gezet door een oorlogsverwaarlo-
zing, die geen mens, maar ook geen
gebouw - zo gezegd - in de koude
kleren kruipt. De afmetingen wa
ren zeer beperkt, want het ruimte
lijk gevoel is bij onze negentiende
eeuwse voorouders beslist slecht
ontwikkeld geweest. Juist door die
beperktheid lagen brieven van 1920
altijd zo voor de pak, maar van re
cente datum hield men ze bezwaar
lijk bij elkaar.
Aangezien onze (nu eindelijk in
westelijke alianties opgenomen) be
schermers, hun bescherming ook
over de schrijfmachines hadden
uitgestrekt, moest alles met de pen
worden geschreven en het feno
meen ballpoint was nog niet uit
gevonden. Ook de bureaux waren
ergens terecht gekomen en het
duurde geruime tijd voordat het
„ergens" wat precieser kon worden
uitgeplozen. Mitsdien werd een
schrijftafel „georganiseerd", zoals
dat toen heette en aan die tafel met
die pen mocht men dan proberen,
al schrijvende, de oorlogskwellin
gen te vergeten.
Maar „alles verandert" staat er in
de „gevaarfde krante" en allengs is
ook Zierikzee ontworsteld aan de
baaierd van de bezetting en zelfs
de diepingekerfde rampindrukken
zijn alweer geworden tot lidtekens
der herinnering. Weer kwam er
verandering en Eilandman schrijft
nu, gezeten op de gepolitoerde
sofa's der beschaving en hij is daar
erg blij om, alhoewel hij heus Dio
genes in zijn ton niet zal vergeten.
Mocht hij dat doen dan is daar wel
het kriebeltoverstokje van minis
ter Hofstra, die zegt dat we het
allemaal zuinig aan moeten doen.
Nu, wat dat betreft, Eilandman
rookt al een sigaret in de veertien
dagen minder en als deze ingrij
pende maatregel 's ministers fiat
zou derven, dan laat hij glashard
zijn haar een week langer groeien,
want de Figaro's beleven daar toch
geen cent eer aan.
land een toch maar wat wazig be
grip.
Wat de politieke en militaire
machtsverhoudingen betreft meen
de sergeant v. d. Doel dat de Ame
rikanen veel meer hebben, dan zij
aan de grote klok hangen. Hij als
insider heeft luchtbases gezien, die
eenvoudig Iedere beschrijving tar
ten.
Rest nog te vertellen over een
knetterend St. Nicolaasfeest verle
den jaar december, waar de Cana
dezen geen snars van snapten,
maar toch dapper meezongen: „Ni
cholas, I beg of you, Drop Into my
little shoe". Men ziet dus dat het
Sinterklaas kapoentje vanaf Moose
Jaw zijn triomftocht is begonnen
in de Engels sprekende wereld.
Sergeant v. d. Doel is blij het
allemaal te hebben mogen meema
ken, alleen verdriet het hem een
pietsje dat al zijn buitenlandse ka
meraden na deze officiersopleiding
te hebben gevolgd, ook automatisch
officier worden, terwijl de jongens
uit Nederland het met strepen moe
ten doen. „Maar wat niet is kan
komen", zegt hij en wij willen er
nog even op wijzen, dat het type
Willem v. d. Doel ook behoort tot
onze jeugdige generatie, vol élan,
enthousiast en met een flinke dosis
moed. Er wordt immers zoveel over
de „nozems" geschreven, dat men
eerstgenoemde knapen zou kunnen
vergeten, maar het is toch echt ook
jeugd van 1957.
Ingezonden mededeling
Neem iedere dag
de hleine dosis HRUSCHEN
en drijf zo die Rhenmatischo
Pijnen uit Uw ledematen.
't Is alsof U een wonder beleeft,
als U al betrekkelijk gauw de gun
stige invloed van de aansporende
werking van Kruschen's zes mine
rale zouten op uw bloedzuiverende
organen ondervindt. Naarmate het
bloed wordt vrijgemaakt van die
pijnverwekkende onreinheden, leeft
ge weer helemaal op en voelt ge
U allengs weer de oude, fit van lijf
en leden en vrij van pijn.
Oudste tweelingen
Op 31 oktober a.s. hopen de
tweelingbroers Jan en Cor
nells Bleek, wonende resp. te
Ouderkerk aan de Amstel en
Alkmaar, hun 90ste verjaar
dag te vieren. Voor zover op
het laatst gehouden twee
lingencongres kon worden
nagegaan, is dit 's werelds
oudste tweeling. De weduw
naar Jan Bleek heeft in zijn
leven in tal van verenigingen
bestuursfuncties bekleed, is
daarvan erelid geworden en
maakt thans nog deel uit
van het bestuur van enige
organisaties in Ouderkerk.
Hij is nog bewonderenswaar
dig fit en doet elkeen ver
baasd staan over de wijze,
waarop hij zijn hersen en le
dematen gebruikt. Ook de
weduwnaar Cornelis Bleek,
die in „Huize Westerlicht" te
Alkmaar vertoeft, geniet nog
een uitstekende gezondheid,
al doet hij het wat kalmer
aan.