FANTASTISCHE SHOW VAN CIRCUS MULLENS
TE ZIERIKZEE
De vaderlandse jeugd wordt
nog goede kansen geboden
WERELDGRAANPRODUCTIE IN 1956
GROTER DAN OOIT TEVOREN
Het „hooggeacht publiek" genoot
Duizenden zagen de boeiende voorstelling
treden van de heer Schumann met
de prachtige Friese stamboek-
hengst „Bento".
Edele dieren
Het circus is geweesten hoe!
Hoog woei 't stof op in de piste,
fel klonk de muziek, schoon was
de paardrijkunst, scherp roken de
dieren cn sensationeel waren de
luchtattracties.
Het was een wijs besluit van di
recteur Jos Mullens zijn kilometers
lange stoet rollend materieel en
fraaie stoeterij naar Zierikzee te
dirigeren: enkele duizenden uit alle
delen van het eiland bezochten de
voorstellingen. Het „hooggeacht
publiek van Schouwen-Duiveland"
was voldaan!
„Europa's grootste circus presen
teert", zo was het publiek aange
kondigd en de verwachtingen wa
ren hooggespannen. Inderdaad be
wezen de attracties dat aan het
programma kosten nog moeite wa
ren gespaard. Van de verschillende
buitenlandse artisten willen we
eerst noemen de twee jeugdige
Franse contorsionisten Germaine
en Gabriël, een sympathiek twee
tal, dat op een bijna griezelige
wijze boeide door zichzelf en el
kaar op de meest ondenkbare wij
zen in de knoop te leggen. Ger
maine kreeg een rode kleur toen
haar namens de directie een fraaie
bloemenhulde werd gebracht voor
haar vijftiende!verjaardag, die
ze dinsdag al werkende vierde.
Voetenwerk
Een andere buitenlandse attrac
tie werd aangekondigd, n.l. „The
Castors", als origineel Mexicaans
Indianennummer. Over Mexicaans
bloed kunnen we niet zo gemakke
lijk oordelen, maar wel zagen we
het werk van deze ras-artisten,
wier stamboom zeker terug moet
voeren tot de „vlugvoet-Indianen"
gezien het razendsnelle voeten
werk.
Als gast trad op de beroemde
hogeschoolrijder Otto Schumann
met het dansende paard Mausi.
Mausi danste naar gelang de wens
van het publiek samba, polka of
zelfs rock en roll, met meesterhand
door haar ruiter geleid.
Indrukwekkend was ook het op-
Willy Mullens presenteerde een
vrijheidspotpourri met zes Kauka-
sische paarden, edele dieren uit
verre streken. Het zaagsel uit de
piste stoof tot ver over de tribunes,
de zweep knalde regelmatig zonder
éénmaal de snuivende dieren te
raken.
Bizonder genoot het publiek ook
van de „ponnies in vrijheid", prach
tige dressuur, eveneens door Willy
Mullens. Zijn broer Henry jong
leerde op een ongezadeld paard
behendig met ballen, kegels en
vlammende fakkels.
Zeer beschaafd en vol vaart was
het werk van de tempojongleurs
„The 5 d'Angoly's" uit Brazilië. Het
tempo waarmee met allerlei voor
werpen werd gewerkt was verba
zingwekkend.
Nog een buitenlandse attractie
vroeg de aandacht: de Lehr-family
uit Hollywood die een grotendeels
muzikale show brachten, op typisch
Amerikaanse wijze, van cowboy
actie en -muziek tot rock en roll
toe.
Luchtsensatie
Een sensationeel luchtnummer
deed begrijpen waarom met val-
netten werd gewerkt. De heer Sal-
tas verrichtte met assistentie van
zijn vrouw en nog enkele mede
werksters griezelig werk in de nok
van het circus. Imponerend was
de sprong van mevr. Saltas vanaf
de allerhoogste plaats naar haar in
de lucht schommelende echtgenoot
en ook haar geblinddoekte sprong.
Uiteraard ontbrak bij alles niet
de humor, daarvoor zorgden wel de
clowns Mais en Manetti. Complete
opschudding ontstond toen het pu
bliek trachtte ezeltje te rijden op
„Napoleon", die hier geheel niet
van gediend was. Onvermeld mag
vbrder niet blijven het optreden
van mevr. José Strassburger met
een aantal charmante Engelse poe
dels dat aan het begin van het pro
gramma een eigen cachet ver
leende.
ARAM - DE HEER DER SLANGEN
37. „Die zal ons niet meer verraden", zegt Crimo, als hij ziet
hoe Samson bij het verlaten van zijn cel een schuwe blik werpt
op de roerloos neerliggende schildwacht. Gehaast duwt hij de ander
in de richting van de kerkertrap. „En maak nu, dat je wegkomt!
Hier is een mantelProbeer ongemerkt weg te glippende
kleine poort aan de zeekant staat openen luister nu goed".
De Hertog kijkt zijn dienaar strak aan. „Ik heb El-Kazzar niet goed
genoeg geraaktHij leeft nog en Aram is op weg naar hem toe.
Als die oude gek gaat praten, is alles verloren! Er is maar één op
lossing: het meisje moet sterven!" Inmiddels is in de ridderzaal de
feeststemming aanzienlijk gedaald. „Bah", moppert de nar mis
noegd, „wat een toestand. Heer Aram naar de stad, Heer Crimo
nergens te bekennen en Heer Mario, die zich terugtrekt op zijn
kamer! Moet ik, Buffo, de voormalige hofnar van de koning van
Castilie, mijn kunsten soms vertonen voor meiden en knechten?
Dat is mijn eer te na!" Met een nijdig gebaar grijpt hij een kruik
wijn en loopt de zaal uit. Verveeld slentert de nar naar een dei-
terrassen van het kasteel. „Wel, hier is tenminste rust", zucht hij,
met een blik op de zee, die na het woeden van de storm zacht
glinstert in het zilveren maanlicht. Hier broeder, drink eens een
flinke teug. Misschien dat de houtwormen stomdronken je kop
uitkomen waggelen!" En grinnekend drukt hij de houten kop van
zijn narrenstaf tegen de wijnkruik. Maar plotseling kijkt hij ver
rast op. De stilte wordt verstoord door sluipende voetstappen en
een gestalte, gehuld in een lange mantel, loopt haastig het verlaten
terras over en begint de trap naar een der poorten af te dalen
SEROOSKERKE
Beiaarden maakten
eilandtrip
Zaterdagmiddag j.l. maakten de
ouden van dagen een trip over
Schouwen-Duiveland met een ne
gental auto's. Om half twee ver
trokken de bejaarden van het
dorp, waarna via Kerkwerve, Zie
rikzee, Ouwerkerk en Oosterland
Zijpe werd bereikt, waar 't druk
ke verkeer aan de pont in ogen
schouw werd genomen. Via het
Dijk water ging het op Brouwers
haven aan vanwaar werd doorge
reden naar de Westhoek. Te Burgh
werd gepauzeerd en kregen de
reizigsters en reizigers een ver
versing aangeboden. Via Burgh-
sluis bereikt men weer de eigen
gemeente, waar een goedvoorzie-
ne koffietafel gereed stond in
café Geluk. Na het maal bleven
allen nog enige tijd gezellig bijeen.
Een woord van dank aan de auto-
Om een goede
beroepskeuze
Eisen van geschooldheid en vakkennis nemen toe
(Van een medewerker).
De beroepskeuze is in de moder
ne tijd een zaak van gewicht. Reeds
is de specialisatie zo ver voortge
schreden, dat men ook als jongere
slechts met moeite terug kan, wan
neer men eenmaal een bepaald pad
heeft gekozen. Met elke opleiding,
in welke richting ook, is veel tijd
en geld gemoeid. Beide zijn kost
bare zaken waarvan de verspilling
veel leed kan veroorzaken, zoveel
zelfs, dat men er zijn leven lang de
nadelige gevolgen van ondervindt.
Veel kosten en tijd,, ook geofferd
van de zijde van het bedrijfsleven,
hebben tot gevolg dat men op jon
gere leeftijd dan voorheen aan zijn
maatschappelijke positie wordt
vastgeklonken. Kiest men dus zijn
toekomst, dan dient de keuze posi
tief te zijn en moet men zich met
volharding aan de eenmaal aange
vatte taak wijden. Moderne ar
beidsvoorwaarden completeren dit
beeld. Veel meer dan enige tiental
len jaren geleden is men er op uit
de werknemers aan een bepaalde
bedrijfstak of een bepaald bedrijf
te binden, o.m. door bedrijfsoplei
dingen en dë opname in pensioen
fondsen.
Op een ruime arbeidsmarkt is
het niet gemakkelijk een plaats te
vinden. Men moet zich werkend
met handen en voeten een positie
veroveren. Men slaagt daarom niet
behoorlijk of men moet bewezen
hebben op het gekozen terrein ca
paciteiten te bezitten. Heeft men na
vechten iets bereikt, dan zal men
niet terugwillen, omdat men weet
hoeveel inspanning het heeft ge
kost om een zeker punt te bereiken.
Te kust en te keur
Op een schaarse arbeidsmarkt
ligt het keuzeprobleem geheel an
ders. Het aanbod van jongeren
wordt direct opgenomen. De nieu
we deelhebbers aan het maat
schappelijk leven kunnen hun keus
maken uit een veelvoud van aan
biedingen, waaronder er zijn met
verlokkende toekomstbeelden, die
stellig niet alle in waarheid zullen
verkeren.
Men dient zich ook als jongere
dus goed een beeld te vormen van
de werkelijke toekomstkansen en
dan is het meer dan eens verstan
dig een beter betaald baantje op
jeugdige leeftijd, dat na enige jaren
op een dood spoor eindigt, te laten
schieten voor een toekomst, die in
de aanvang slechts „bloed en tra
nen" kan bieden, maar die op lan
gere termijn een beter fundament
geeft voor een zinvolle levensposi
tie. Ook nu zal de aankomende ge
neratie moeten beseffen dat men
het juk in zijn jeugd moet dragen
en wij willen er aan toevoegen:
meer dan ooit.
In een gunstige conjunctuur
wordt iedereen min of meer be
vangen door de gedachte dat men
een graantje moet meepikken uit
de welvaartsschuur. Dit kweekt het
materialisme aan, dat ook bij de
jeugd thans duidelijk waarneem
baar is. Men is geneigd goed be
taalde werkzaamheden te zoeken,
waarbij een minimum aan vakken
nis nodig is. Dit standpunt moge
voor tijdelijk baten afwerpen, men
komt er èn als natie én als enke
ling niet ver mee. Dit mogen zij
bedenken, die als jongeren door
hun ouders in de gelegenheid wor
den gesteld nog voortgezet onder
wijs te genieten, maar die er nu
de voorkeur aan geven zelf geld te
gaan verdienen.
De eisen stijgen
Ook mag dit wel in overweging
genomen worden door hen, die wel
iswaar een werkkring moeten zoe
ken uit financiële noodzaak, maar
die daarnaast een zee van vrije tijd
verknoeien. De eisen van vakken
nis zullen steeds hoger worden naar
mate de techniek, de wetenschap
der chemie en de rationalisatie van
het productieproces voortschrijden.
Wie de lectuur over de komende
automatisatie volgt, kan er duide
lijk uit concluderen, dat de eisen
van geschooldheid en vakkennis
zullen toenemen. Wie er zich nu op
voorbereidt, mogelijk met een min
der betaalde maar wel leerzame
baan, kan er in de toekomst rijke,
ook financiële, vruchten van pluk
ken.
In dit verband mag de aandacht
er op gevestigd worden dat er in
de gehele westelijke wereld, ook in
Nederland, een geweldig gebrek is
aan voldoende onderlegde techni
sche krachten op allerlei terrein en
dat wij daarin zelfs een achterstand
dreigen te boeken met de landen
achter het ijzeren gordijn. Is dit te
kort wellicht mede ontstaan omdat
technische opleidingen veelal een
lange aanloop en veel leertijd eisen
met een matig inkomen?
In de techniek komen uiterste
bekwaamheid en bijgevolg hoge be
taling pas na nogal veel praktijk
jaren. Wordt hierdoor de toeloop
naar technische beroepen misschien
nadelig beïnvloed? Dit zou van
kortzichtigheid getuigen. Het is on
ze vaste overtuiging, dat ons land
en de wereld in de komende jaren
om de meest uiteenlopende soorten
vakmensen en beoefenaren der-
technische wetenschappen zullen
bedelen.
Met de maarschalkstaf
in de ransel
Is dit pleidooi voor meer theore
tische voorbereiding en -aanvul
ling van het praktisch leven niet
desillusionerend voor hen, die zelf
geld moeten verdienen en geen
langdurige schoolopleiding kunnen
kiezen?
Dit menen wij te moeten ontken
nen. Uitblinkers op elk gebied ko
men zeker niet alleen van de hoge-
schoolbanken. In onze tijd is de
vraag zelfs aan de orde of het on
derwijs niet te veel is verstard in
theorie en of de theoretische vor
ming niet voor een groter deel dan
thans moet worden aangevuld met
de praktische toepassing, ook tij
dens de leertijd. Deze wetenschap
en de drang naar kortere werktij
den, die steeds meer succes heeft,
geeft iedereen zijn kans op stijging
op de maatschappelijke ladder. De
ze kansen zijn veel groter dan in
het verleden toen degenen die een
maal in het arbeidsproces waren
opgenomen, lange werkdagen met
weinig kans op bij studie maakten.
De ontwikkeling van het onder
wijs in de loop der jaren presen
teert in de moderne tijd avondscho
len op bijna elk gebied. Tal van in
stituten en particuliere leraren be
lasten zich daarenboven met oplei
dingen voor diploma's, waarvan de
verscheidenheid te groot is om op
te noemen. Tekenen wij daarbij nog
aan dat iedere verstandige werkge
ver zijn personeel tegemoet komt
hetzij in tijd, hetzij in geld ofwel
zijn medewerkers stimuleert door
promoties in uitzicht te steHen, dan
is daarmee een voldoende bewijs
geleverd dat het oude woord van
Napoleon: „iedere soldaat heeft de
maarschalksstaf in zijn ransel",
zeer zeker voor het maatschappe
lijk leven van nu nog betekenis
heeft.
Tenslotte mogen wij er op wij
zen dat bijna elke personeelsafde
ling van industriële en handelsbe
drijven open staat om de jongeren
alle inlichtingen over de verschil
lende bedrijfstakken te geven. En
wie deze wereld van de practijk
alom met open armen uitgestrekt
ziet staan wachten op hen, die de
bloem der natie van morgen zullen
zijn, die moet met ons van oordeel
zijn, dat de jeugd van nu op aller
lei terrein kansen te over heeft,
mits zij met verstand kiest en met
hoofd en handen van aanpakken
weet.
(Nadruk verboden).
bezitters, die de trip mogelijk
maakten en aan de ingezetenen,
die op milde wijze hun gaven
schonken voor deze tocht, is stel
lig op zijn plaats.
KERKWERVE
Dorp zonder stroom
In de nacht van maandag op
dinsdag is de gemeente Kerkwerve
verstoken geweest van stroom.
Reeds maandagavond 6 uur viel
het licht uit en het duurde tot dins
dagmorgen 8 uur, tot de stroom
voorziening weer normaal was. De
oorzaak was een kabelstoring in de
Kerkweg. Personeel van de P.Z.E.
M. was de gehele nacht in de weer
om het euvel te verhelpen.
Praktijkdiploma
machineschrijven
Voor het praktijk diploma Ma
chineschrijven slaagden van de
Openbare Ulo te Zierikzee de vol
gende kandidaten:
Dames: Cornelia Barendse, Le-
vina J. Boot, Wilhelmina Fondse,
Adriana de Hooge, Jannetje C.
Janse, Thona G. Kraak, Corn. M.
Lems, Geertruida Merle, Jacoba
Noordhoek, Cornelia Polderman,
Maatje J. v. d. Velde.
Heren: Antonius Jac. v. Felius,
Joost W. Geleijnse, Marius Haring
man, Hendrik Harinck, Johannes
de Jonge, Marinus C. Mol, Nicolaas
J. Slager, Johannes C. Verton,
Marinus Vijverberg.
De volgende kandidaten der Chr.
Ulo te Zierikzee slaagden voor het
Praktijk Diploma Machineschrijven
Dames: Laurina E. Bij de Vaale,
Barendina Timmerman, Janna
Spaans, Hendrina Padmos, Maria
Kloet, Johanna C. Jonker, Agatha
E. Hanse, Johanna Hanse, Lorina
de Feijter.
Heren: Cornelis P. Wurth, Adri-
aan Steenpoorte, Jan H. Overbeeke
Cornelis Olree, Cornelis Legemate,
Bartel M. Landman, Hermanus A.
Koper, Leendert v. d. Graaf, Wil-
'lem Boot, Jacob Bolijn.
LAND- EN TUINBOUW
Ver. Staten de grootste producent
De volgens een overzicht van de
economische commissie van het
Britse gemenebest inzake de pro-
duktie, de handel en het verbruik
van granen in het afgelopen jaar,
werd in dat jaar in de gehele we
reld meer graan geproduceerd dan
ooit te voren, met een totaal van
465 miljoen ton. In dit wereldpro-
duktiecijfer is echter niet begrepen
de produktie van de Sowjet-Unie
en van China.
De Verenigde Staten waren de
grootste producent met 130,1 mil
joen ton, gevolgd door India en
Pakistan met 55 miljoen ton en
Canada met 29,3 miljoen ton.
In haar overzicht wijst de com
missie erop, dat de produktie van
tarwe in het afgelopen jaar kleiner
was dan in sommige voorafgaande
jaren, als gevolg van de vorst in
Europa, doch de maisproduktie be
reikte het record van 130 miljoen
ton, hetgeen voornamelijk aan de
grote oogst in de Verenigde Staten
is te danken.
De gerstproduktie van 55 miljoen
ton was eveneens een record als
gevolg van de grote oogsten in
west-Europa. Het herstel van de
produktie in Azië wordt weerspie
geld in de grote wereldproduktie
van rijst, welke wordt geraamd op
85 miljoen ton.
De hoogste opbrengst per acre
ter wereld werd geboekt in noord
west-Europa.
Denemarken had de grootste op
brengst per acre aan tarwe ter we
reld, nl. 31,7 hundredweight per
acre in 1956/57, gevolgd door En
geland met 24,8, west-Duitsland
24,1 en Zweden 18,9.
Een record-hooeveelheid van 51,2
miljoen ton aan granen werd in
het afgelopen jaar door de pro-
duktielanden uitgevoerd.
Het grootste deel van de stijging
kwam voor rekening van de Noord-
amerikaanse tarweuitvoer ter com
pensatie van de vorstschade in
west-Europa, vooral in Frankrijk.
SPORT
DUIVENSPORT
P.V. „De Reisduif"
Noordgouwe en omstreken
Uitslag van het concours Orleans
op 13 juli 1957.
J. M. Kloet, Brouwershaven l
5, 13; J. Geelhoed, Zonnemaire 2;
G. Flikweert, Zonnemaire 3, 6, 10;
L. J. v. d. Wielen, Brouwershaven
4, 11; J. J. v. Almenkerk, Noord-
gouwe 7; Joh. Flikweert, Dreischor
8, 12; L. J. Fonteine, Dreischor 9;
L. Platteschorre, Brouwershaven
14, 15; C. Wesdorp, Br.haven 16.
De heer J. M. Kloet won het be
kertje dat door de vereniging be
schikbaar gesteld is.
Wandeltocht
V.V.V. Renesse
Zaterdag 27 juli a.s. organiseert
de V.V.V. „Renesse" haar 3e V.V.V.
Wandeltocht. Deze tocht gaat door
de mooiste gedeelten van Schou-
wen's Westhoek. Ingeschreven kan
worden voor de 25 km.- of de 15
km.-tocht. De 25 km.-tocht gaat
bovendien door de schitterende
bossen van de domaniale duinen
(het bospad is verhard met tegels).
Indien men Schouwens Westhoek
nog niet kent, kan men, door mid
del van deze tocht, kennis maken
met de flora en fauna van deze
streek. Ook het schitterende duin
gebied kan in al zijn vormen wor
den bewonderd. Inschrijven voor
deze tochten kan men vanaf 14 uur
aan het Dorpshuis te Renesse.
Start vanaf het Dorpshuis te Re
nesse deelnemers 25 km.-tocht 14.30
uur; 15 km.-tocht 15 uur. Iedere
deelnemer, die de gehele tocht vol
brengt, ontvangt een fraai herin-
neringskruis.
MOTORSPORT
Sparta neemt deel aan
Duitse Ralley
Met 8 voertuigen en in totaal 15
personen zal de m.c. „Sparta" op
26, 27 en 28 juli a.s. deelnemen aan
de internationale rally Heidelberg-
Leimen in Duitsland. Voor deze
rally hebben zich niet minder dan
128 deelnemers uit Ntederland aan
gemeld, zodat men gevoegelijk zal
kunnen spreken van een Neder
landse invasie in de universiteits
stad aan de Neckar. Heden (don
derdagavond te 18.30 uur starten
de deelnemers vanaf het „Huis van
Nassau" te Zierikzee. De route naar
Heidelberg bedraagt ongeveer 500
kilometer. Alle deelnemers moeten
vrijdagavond binnen zijn. Wij wen
sen de deelnemers een goede reis
en veel succes!
Kwelling - Excuses - Ritme - Ritus - Fee
Negen uur en Tranen
Men weet nooit zo wat een
(vreemde)-zomer nog in petto heeft,
maar men moet bij een hittegolf
nooit op bed gaan liggen vrienden,
want bij 35 graden is dat geheid
een kwelling. Terwijl een tropische
zon door de ramen blikkerde en
trillend in de kamer bleef hangen,
heeft Eilandman lekker toegestopt,
zijn eigen hittegolf je beleefd en al
leen het denken aan de morgen-
koele Schelde, houdt een mens dan
op de been, het laatste uiteraard
figuurlijk, want niemand staat in
zijn bed, zelfs niet bij een hittegolf.
Overigens eerst alle excuses voor
dit zeer onappetijtelijke en on-zQ-
merse onderwerp, maar een mens
heeft (soms) te maken, met de din
gen, waarmede hij krijgt te maken
en er bestaat geen schrijfverbod in
ons spreekwoordelijke goede vader
land. Daarom hier toch iets over
het andere levensritme, helemaal
afwijkend van het normale patroon,
maar overigens echt een ritme hoor,
bv. in een ziekenhuis, waar de dag
begint met het wegwissen van het
kolengruis uit de ooghoeken 's mor
gens om vijf uur. Eilandman heeft
zelf gezien, dat de silo van de
C.A.V. dan nog wat in flarrige
ochtendnevels schuil ging, hoewel
de (gebenedijde) Kaaskenswater-
visser zijn eerste palinkje al boven
het wateroppervlak had gelokt. Nu
zo'n vroeg bad komt een zeer on
bestemde tijd. Wie heel erg ziek is,
dommelt verder de onbestemde dag
tegemoet en wie minder ziek is,
pakt een oude krant om de periode
naar een normaler tijdstip te vul
len. Dit normaler tijdstip komt aan
zijn trekken met het ontbijt, waar
na een uiterst onrustige tijd aan
breekt, want wacht even, sinds vijf
uur is de vervuiling uiteraard door
gegaan en de gevolgen daarvan die
nen ongedaan gemaakt. Alle kus
sens worden gebeukt en alle lakens
glad gestreken, waarna de ledikan
ten met een bijtend sop worden af
gedaan. Daarna ligt alles er proper
bij en wie zich heeft ingesteld op
het „andere ritme" (zie boven) haalt
zonder hoofdbrekens de vette hap
wel, die gevolgd wordt door een
wegdommelen in de vergetelheid.
Dan breekt het tropische uur aan,
met louter ananas, sinaasappelsap
en/of andere vloeistoffen, die men
anders niet of te weinig tot zich
neemt. Eilandman kan niet alles
verklappen, bv. niet van het heilig
ritueel van de sprei, die soms op
een bed behoort en er dan zeer be
slist weer niet op thuis behoort.
Genoeg zij verder hier te vermel
den dat alles verder toegroeit naar
het „moment suprème", nl. het be
zoekuur, tijdens hetwelk het andere
(en echte) levensritme men zich
met smart herinnert. Men hoort
wat flarden en fragmenten uit het
grote leven, maar het is altijd zeer
spoedig voorbij en geloof van
Eilandman dat ook op vol zomerse
dagen, de gordijnen om negen uur
dicht gaan, waarna (helaas voor
velen) de worsteling met de nacht
begint. Gelukkig dat er altijd een
goede fee is, in de vorm van een
verpleegster, die niet vergeten zal
een overmenselijk „welterusten" te
laten horen.
Of het helpt? Nee, niet altijd,
ondanks de goede bedoelingen,
want van negen tot vijf uur
is een hele ruk. Lang genoeg in
ieder geval om zich alle zomerse
heerlijkheden van het buitenzie-
kenhuiselijke leven voor te stellen,
die later natuurlijk toch een beetje
blijken tegen te vallen. En voor de
rest vrienden, hier en daar in zo'n
ziekenhuis pijn en tranen, mogelijk
ook door de tijd ingepast in het
wonderlijke ritme, dat automatisch
voert tot de overtuiging: „hier is
alles anders dan elders", maar dan
toch maar pijn en tranen, zij het
met een schepel humor om het dra
gelijk te houden voor de mensen
die er leven en werken.
