SPOEL OM die melkfles! 15 I wij ouders Trek één lijn, Ouders! pe natuur ls n*et te verbeteren ZIERKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 5 JULI 1957 No. 18183 KORTE BERICHTEN UIT HET BINNENLAND BENNEKOM. Z.K.H, Prins Bern- hard heeft het protestants christe lijke streekziekenhuis te Bennekom officieel geopend. Dit ziekenhuis telt 225 bedden, verdeeld over ver schillende specialismen en volgeps deze verdeling besloten afdelingen vormend. Dit ziekenhuis is met steun van de Orden van Sint Jan en van 31 kerken uit de omliggende gemeenten tot stand gekomen. 's-GRAVENHAGE. De minister president dr. W. Dx-ees, heeft pre sident Eisenhouwer een telegram gezonden naar aanleiding van de natuurramp, die het zuiden van de Verenigde Staten heeft getroffen. ROOSENDAAL. De directeur van het Roosendaalse kampeercentrum Zonnelandde heer A. Koopman schap heeft dezer dagen een pakje ontvangen van Mike Eisenhower, kleinzoon van Amerika's Dresident. In dat pakje zat een zakmesje en een brief, waarin Mike de heer Koopmanschap bedankt voor het feit dat deze hem onlangs een mes je gaf toen hij het zijne in het kam peercentrum verloren was. VLISSINGEN. Hoewel er op dit moment nog geen reden tot onge rustheid is, zullen er bij aanhou dende droogte op Walcheren onher roepelijk moeilijkheden ontstaan in de drinkwatervoorziening. Het ver bruik is buitengewoon hoog en overtreft in belangrijke mate het gestelde maximum van anderhalf maal het normale dagverbruik, 's-GRAVENHAGE. Bij beschik king van de minister van Onder wijs, Kunsten en Wetenschappen is ingesteld een commissie die tot taak heeft hem te advisex-en omtrent de vraag in hoeverre het wenselijk is wijziging te brengen in de wettelij ke regelingen, die verband houden met het beheer van het openbaar lager onderwijs. FEUILLETON Ik heb de spijker op z'n kop ge slagen, dacht Grobbe. „O, ik ben enkele jaren ouder dan u, juffirouw Schoneveld, en zodoende heb ik wel een beetje mensenkennis. U hebt vandaag zelf gezegd, dat er wel eens dingen zijn, die je diep in je hart wegsluit om ze nooit meer te voorschijn te halen". Ze knikte. „Ja, dat heb ik gezegd en dat is ook zo. Ik wil er liever niet meer aan herinnerd worden, ziet u?" „Dat begrijp ik volkomen. Doch ik zou het erg op prijs stellen, als u een beetje meer vertrouwen in me wilde stellen". „Och, meneer Grobbe, het is niet zozeer een kwestie van vertrou wen. Ik neem aan, dat u een heer bent. Ik heb ten slotte ook wel een beetje mensenkennis geleerd. Doch het gaat hierom: Ik wil vrij blij ven, ziet u? Ik weet niet of u het begrijpt Hij knikte begrijpend. „Volko men. En als u nu in uw oren wilt knopen, dat ik u geen enkele ver plichting als tegenprestatie wil op leggen, maar dat uw gezelschap voor mij veel meer waard is dan een diner of een kopje koffie, ge looft u me dan?" „Oké. Dus dan zijn we quite?" „Meer dan dat". „Als ik u dan een genoegen kan doen, laten we dan vanavond een korte wandeling maken in het dorp. Dat vind ik altijd gezellig". „Ik verheug me er al op". 8. De volgende morgen reden ze naar de Barneveldse markt. Grobbe kocht er enkele prentbriefkaarten, die hij schreef en postte. „Moet u geen kaarten versturen?" vroeg hij aan het meisje. Ze schudde haar hoofd. „Familie of kennissen heb ik niet. Mijn baas is zelf in Lunteren. Of wacht eens: m'n kostjuffrouw kan ik er wel een zenden. Eno ja, ik heb toch nog een kennis: Josien Derks, mijn voorgangster van kantoor. Vooruit, laat ik die eens een kaar tje zenden". Nabij het Marktplein dronken ze koffie. Tegen de middag waren ze weer terug in Lunteiren, waar de tafel al gedekt was. Grobbe had een nieuwe rit over de Veluwe voorgesteld, maar Han- neke dankt vriendelijk, maar be slist. „Ik ga vanmiddag een poosje zwemmen en verder zal ik wel zien, wat ik doe"^ Ze zag duidelijk de teleurstelling op zijn gezicht, maar ze hield voet bij stuk. Ze vond hem een geschik te vent, maar ze wilde hem beslist niet aanmoedigen. Stel je voor Ook deze dag was het gloeiend heet weer en Hanneke slaakte een zucht van verlichting, toen ze zich in het water liet glijden. Ze zwom de baan een paar keer rond, waar na ze uit het water kwam en een plekje in de schaduw zocht om wat uit te blazen. Met haar bandhand doek half over de schouders zat ze te kijken naar de drukte in het bad. Ze had er zodoende geen erg in, dat er iemand naar haar toe kwam en vlak bij haar bleef staan. Op een gegeven ogenblik keek ze wat rond en toen blikte ze in de ogen van haar baas. door X JOKE DE VALK „Gunst, u doet me schrikken", zei ze, de bandhanddoek dichter om zich heèn trekkend. „Heerlijk is het hier, vindt u niet?" „Ik heb je een paar keer gezien bij een man in een auto", zei hij met gefronste wenkbrauwen. Ze keek hem eerst verwonderd aan, maar schoot daarna in een lach. „Nou, en wat zou dat'" „Ga je met hem trouwen?" vroeg hij bruusk. De lach op haar gezicht bestierf en ex-voor in de plaats kwamen diepe rimpels in haar voorhoofd. „Pardon?" Het kwam er scherp uit. „Ik vroeg, of je soms met hem gaat trouwen". Ze haalde haar schouders op. „Op dergelijke onzin zal ik maar geen antwoox-d geven". „Wie is die kerel?" Op dit moment dacht Hanneke aan haar voorgangster. Josien had gedurende de eerste proefmaand verschillende malen gezegd: „Je zult wel eens een grofheid van hem moeten slikken, doch dan denk je maar: Vent, je bent niet wijzer. Dat doe ik ook altijd". Tijdens de vijf tien maanden dat ze nu bij hem werkte, was het met die grofheden nogal meegevallen. Er was een keer onenigheid geweest over het vaasje bloemen. „Op mijn bureaus geen Lisse en Hillegom", had hij gezegd. Maar diezelfde avond was hij al bijgedraaid. Doch nu liet Jan Dubois zich dus van zijn andex*e zijde zien. (Wordt vervolgd). Een aanhangwagentje ach ter de bromfiets is niet toegestaan. In de Noordparijse voorstad Le- vallois is in een café een vuurge vecht geleverd waarbij zes Noord afrikanen gewond raakten. Voorts is te Matz in een nachtelijk straat gevecht een functionaris var^ de regionale afdeling der Algerijnse vakvereniging doodgeschoten. P.v.d.A. voor verbod kernproeven Het pax-tijbestuur van de Partij van de Arbeid heeft een verklaring uitgegeven waarin o.m. het volgen de wordt gesteld: Het partijbestuur stelt zich achter degenen, die in oprecht streven naar vrede, via de regeringen een poging willen doen om te komen tot het verbod van proeven met atoombommen. Dit verbod zal al leen dan enig perspectief bieden, wanneer het gebaseerd is op een internationale overeenkomst, waar bij alle partijen van deze proeven afzien en bereid 2ijn alle controle maatregelen te aanvaarden, die noodzakelijk zijn om de naleving van dit verbod te kunnen verze keren. TONEEL EN FILM „Summer Madness" in de Concertzaal-Bioscoop De Concertzaal Bioscoop vertoont dit weekeinde een film van David Lean en wel „Summer Madness", of „Het gebeurde in Venetië". Het is een simpele historie, maar met meesterhand uitgewerkt. Jane Hud son, een Amerikaanse, secretaresse van beroep, die gevaar-lijk dicht de middelbare leeftijd nadert, heeft lang gespaard voor een trip naar Europa en wel naar de lagunestad Venetië. Betoverd door de schoon heid van de Dogestad fotografeert zij met overgave, terwijl ze diep in haar hart wacht op de romantiek die tot dusver haar leven vooi-bij ging. Die romantiek schijnt zij te vinden bij Renato de Rossi, die liaar Perzische steden langs de Kas pische zee zijn woensdagnacht op nieuw door aardschokken geteis terd, waarbij weer slachtoffers vie len en aanzienlijke schade ont stond. Volgens persberichten is er tot nog toe sedert de aardbeving van maandag een duizendtal lijken geborgen, maar het aantal stijgt nog steeds. Verscheidene dorpen zijn door aardverschuivingen bedolven. Ingezonden mededeling Even spoelen, even spuiten: Schoon van binnen en van buiten! Dit is een recente foto van prins Henri van Frankrijk, de zoon van de Franse kroonpretendent de graaf van Parijs, en prinses Maria Theresia van Wurtemberg, die heden in het huwelijk treden. Na de huwelijks inzegening, die plaats zal vinden in de slotkapel van het geslacht Orleans te Drieux, 70 kilometer buiten Parijs, zullen de hertog van Clermont en de hertogin Maria Theresia, zoals het nieuwe paar dan zal heten, met onbekende bestemming op huwelijksreis vertrekken. „Mammie, mag ik een eigen tuintje omspitten?", vraagt kleine Peter. „Dat weet ik niet. Dat moet je straks aan pappie vragen", ant woordt moeder. De tuin is vaders domein. Hij zit er bijna al zijn vrije tijd in te scharrelen. Tot vervelens toe, vindt moeder vaak, die zelf niets voor tulnieren voelt en het in haar hax-t haa rman kwalijk neemt, dat hij „meer om zijn tuin geeft, dan om hóar". „Ik wil spitten", zeurt Peter. „Ik wil een eigen tuintje". Het is woensdagmiddag. Moeder had eigenlijk met Peter willen gaan wandelen: maar er heeft een. vrien din opgebeld, die zal komen thee drinken. Als dat jong nu maar niet zo zeurt, kunnen ze samen weer eens een gezellige praatmiddag hebben. „Zijn er geen andere kinderen om mee te spelen?", vraagt ze aflei dend. „Nee, ik wil spitten!" Laat ze de jongen zijn zin geven! Dan is hij zoet en heeft ze de hele middag geen kind aan hem! „Het mag best van pappie", dreint Peter. „Als het van jou mag, mag het van pappie ook". Wraak is zoet Deze woorden hebben een eigen aardig euitwerking op moeder. Het is of ze door iets geprikt wordt. Een klein duiveltje steekt de kop bij haar op. Ze weet heel goed, dat je bij haar man niet aan zijn tuin ko men moet zonder dat hij er van weet. Maar laat Peter, die kleine jongen, vooral niet denken, dat mammie voor bepaalde dingen ook nog de toestemming van pappie no dig heeft. De tuin is van mammie en pappie samen. Voor Peters ge voel heeft mammie daax* net zoveel over te zeggen als pappie. „En is dat soms niet zo?", denkt moeder opstandig. De hele zaak is voor haar opeens een prestige-kwestie geworden. In haar onderbewxistzijn ont waakt het verlangen, zich op haar man te wreken. Een lang onder drukt, vreemd soort jaloezie op de tuin, die zoveel van haar man's tijd en belangstelling ontvangt, doet haar vragen: „Waér wil je spitten?" „Daar", wijst Peter. „Zie je, daar is net zo'n mooie vierkante plek". „Toe dan maar", zegt moeder. Ze heeft inderdaad geen kind aan Peter. Hij spit en harkt of zijn le ven ervan afhangt. Hij plant takjes en graspolletjes en spant met voor beeldige ijver allerlei geheimzinni ge draadjes. „Kom maar naar binnen", roept moeder, als de vriendin afscheid genomen heeft". Hij kreeg zijn zin Opeens heeft ze haast, dat Peter de sporen van zijn werk zal weg wissen. Wat zal haar man zeggen? Vóór Peter binnen is, hoort ze va der echter reeds thuis komen. En met één oogopslag ziet hij, wat ex- gebeurd is. „Wat doe jij daar?", roept hij. „Wie heeft jouw gezegd, dat je in de tuin mocht graven? Is de tuin soms een speelplaats?" „Het mag van mammie", zegt Pe ter schijnheilig en uitdagend tege lijk. Onmiddellijk wordt moeder ter verantwoording geroepen. „Wie heeft jou permissie gegeven begin vader geërgerd. En deze paar woorden, uitge sproken op een toon of hij het tegen een stout klein meisje heeft, bren gen moeder opeens buiten zichzelf „Is die tuin van jou soms heilig? Mag Peter misschien ook een stukje hebben?", snauwt ze, ofschoon het hart haar om een belachelijke re den in de schoenen zinkt. In een ogenblik is er een akelige, felle ru zie aan de gang, waarbij de ouders elkaar de grofste verwijten naar het hoofd slingeren. Peter sluipt weg, alsof hij diep van binnen beseft, dat hij dit ont ketend heeft en er nu vreselijke spijt van heeft. Hij had gewéten, dat het van pappie niet zou mogen en hij had mammie er expres voor gespannen. Hij had het erom ge- daén.... Maar hij had niet gewe ten, dat ze zo erg tegen elkaar zou den gaan schreeuwen. Misschien gaan ze elkaar wel slóén Hij rent terug naar waar zijn ouders nog steeds te keer gaan. „Ik zal het nooit meer doennóóit meer", snikt Peter. „Alsals jullie maar weer goed op elkaar zijn MARCELLE. (Nadruk verboden). Bromfietsers attentie Een verkeersregel die door wiel rijders en bromfietsers dikwijls wordt veronachtzaamd is die welke hen verbiedt naast elkaar te rijden indien het verkeer - óók het ach teropkomende! - daardoor in ge vaar wordt gebracht of belemmerd! Voor wielrijders en bromfietsers op een rijwielpad geldt deze regel ook wel degelijk. Voor ruiters eveneens! De A.N.W.B. adviseert de week end- en vakantie-peddelaars dan ook, om bij grote drukte op het rijwielpad achter elkaar te gaan rijden, hetgeen een vlotte en vei lige afwikkeling van het rijwiel- verkeer zal bevorderen. Bedenk dat bij een valpartij ve len betrokken raken en juist ach- teropzittende kinderen de dupe worden! Ingezonden mededeling Met z'n drieën naast elkaar mag nooit! Zich als wielryder door een bromfietser laten voort trekken is verboden. op het San Marcoplein opvallend observeert. Ze ontmoet hem later in een antiquiteitenzaak waar ze een bloedi-ode bokaal koopt. Renato is de eigenaar. In het pension Fio- rini, waar Jane woont, komt hij haar opzoeken. De volgende dag, als Jane op een terras op Renato zit te wachten komt een jongeman haar de boodschap brengen dat Renato verhinderd is. Uit het ge sprek met de jongeman verneemt Jane dat hij Renato's zoon is en dat alles goed gaat met zijn moe der en de andere kinderen. Ver bijsterd en gewond door deze ont hulling rent Jane terug naar pen sion, waar later Renato komt! Ze dineren samen, de spanning breekt en de ontijdig afgebroken romance vindt haar vervulling. De volgende dag brengen zij samen door. Jane is gelukkiger en zorgelozer dan ooit. Desondanks, bewust van de broosheid van dit geluk vex-laat ze Renato. Als de trein wegrijdt komt Renato het perron opgerend met een gardena in de hand. Hij loopt tegen iemand op, de gardenia valt en als hij hem opraapt, is de trein het station uitMen ziet in deze film Venetië niet met de camera, maar met de ogen en het hart van Jane Hudson! A. en C. als loodgieters Deze komieken komen ook nu weer met een dolle klucht van twee loodgieters die bij de upperten te rechtkomen en de zaak formidabel op stelten zetten. De twee hardwer kende loodgieters worden ont boden ten huize van de rijke mrs. van Cleve, die een gecostumeerd bal geeft. Een der kranen in de badkamer lektA. en C. moeten aantreden om het ongemak te ver helpen. Ze slaan alle records op het gebied van lekkende kranen. Als ze bezig zijn krijgt men een stortbad van vrolijkheid. Het is weer een kolder in 't kwadraat, dwaasheid van formaat enwateroverdaad! Koning Voetbal Junior Jackson is de verlegen zoon van Jack Jackson, die een be roemd voetbalspeler was. Zijn moe der is voormalig Olympisch zwem- kampioene. Jack wil dat zijn zoon ook de voetbalschoenen zal aan trekken, maar deze voelt er meer voor zieke koeien te genezen. De vader drijft zijn zin door en Junior gaat naar de Ridgeville universi teit waar Jack Jackson zijn eerste triomfen op het groene veld oogst te. Zonder een romantisch tintje z.ou het spel niet volmaakt zijn en dat wordt door het verhaal heen dan ook geweven. Slot van de sporthistorie is dat Junior op het nippertje de eer van de club redt door de match tot een zegevierend einde te brengen. Ingezonden mededeling ^d1oorWdndeft:deCindd02C2eC. zon Jj l t0PPen dcr b°men. de de hl e me'> de sterren in de nacht hetis natUUr 'S S°ed. zoals ÏTdTa k°mt bi' U dt Sedachre op, verbeteren W',lcn of ^nnen beteretT'n,f ?Cpc™unt is ni« te ver- beteren, omdat het bereid is nic het weldadnamUrpt0dUCt' dH aan Ki"ë 2 n weldadige eigenschappen geeft.

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1957 | | pagina 5