SPOEL OM die melkfles!
15 I
wij ouders Trek één lijn, Ouders!
pe natuur
ls n*et te verbeteren
ZIERKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 5 JULI 1957 No. 18183
KORTE BERICHTEN
UIT HET BINNENLAND
BENNEKOM. Z.K.H, Prins Bern-
hard heeft het protestants christe
lijke streekziekenhuis te Bennekom
officieel geopend. Dit ziekenhuis
telt 225 bedden, verdeeld over ver
schillende specialismen en volgeps
deze verdeling besloten afdelingen
vormend. Dit ziekenhuis is met
steun van de Orden van Sint Jan
en van 31 kerken uit de omliggende
gemeenten tot stand gekomen.
's-GRAVENHAGE. De minister
president dr. W. Dx-ees, heeft pre
sident Eisenhouwer een telegram
gezonden naar aanleiding van de
natuurramp, die het zuiden van de
Verenigde Staten heeft getroffen.
ROOSENDAAL. De directeur van
het Roosendaalse kampeercentrum
Zonnelandde heer A. Koopman
schap heeft dezer dagen een pakje
ontvangen van Mike Eisenhower,
kleinzoon van Amerika's Dresident.
In dat pakje zat een zakmesje en
een brief, waarin Mike de heer
Koopmanschap bedankt voor het
feit dat deze hem onlangs een mes
je gaf toen hij het zijne in het kam
peercentrum verloren was.
VLISSINGEN. Hoewel er op dit
moment nog geen reden tot onge
rustheid is, zullen er bij aanhou
dende droogte op Walcheren onher
roepelijk moeilijkheden ontstaan in
de drinkwatervoorziening. Het ver
bruik is buitengewoon hoog en
overtreft in belangrijke mate het
gestelde maximum van anderhalf
maal het normale dagverbruik,
's-GRAVENHAGE. Bij beschik
king van de minister van Onder
wijs, Kunsten en Wetenschappen is
ingesteld een commissie die tot taak
heeft hem te advisex-en omtrent de
vraag in hoeverre het wenselijk is
wijziging te brengen in de wettelij
ke regelingen, die verband houden
met het beheer van het openbaar
lager onderwijs.
FEUILLETON
Ik heb de spijker op z'n kop ge
slagen, dacht Grobbe. „O, ik ben
enkele jaren ouder dan u, juffirouw
Schoneveld, en zodoende heb ik
wel een beetje mensenkennis. U
hebt vandaag zelf gezegd, dat er
wel eens dingen zijn, die je diep
in je hart wegsluit om ze nooit
meer te voorschijn te halen".
Ze knikte. „Ja, dat heb ik gezegd
en dat is ook zo. Ik wil er liever
niet meer aan herinnerd worden,
ziet u?"
„Dat begrijp ik volkomen. Doch
ik zou het erg op prijs stellen, als
u een beetje meer vertrouwen in
me wilde stellen".
„Och, meneer Grobbe, het is niet
zozeer een kwestie van vertrou
wen. Ik neem aan, dat u een heer
bent. Ik heb ten slotte ook wel een
beetje mensenkennis geleerd. Doch
het gaat hierom: Ik wil vrij blij
ven, ziet u? Ik weet niet of u het
begrijpt
Hij knikte begrijpend. „Volko
men. En als u nu in uw oren wilt
knopen, dat ik u geen enkele ver
plichting als tegenprestatie wil op
leggen, maar dat uw gezelschap
voor mij veel meer waard is dan
een diner of een kopje koffie, ge
looft u me dan?"
„Oké. Dus dan zijn we quite?"
„Meer dan dat".
„Als ik u dan een genoegen kan
doen, laten we dan vanavond een
korte wandeling maken in het
dorp. Dat vind ik altijd gezellig".
„Ik verheug me er al op".
8.
De volgende morgen reden ze
naar de Barneveldse markt. Grobbe
kocht er enkele prentbriefkaarten,
die hij schreef en postte. „Moet u
geen kaarten versturen?" vroeg hij
aan het meisje.
Ze schudde haar hoofd. „Familie
of kennissen heb ik niet. Mijn baas
is zelf in Lunteren. Of wacht eens:
m'n kostjuffrouw kan ik er wel
een zenden. Eno ja, ik heb
toch nog een kennis: Josien Derks,
mijn voorgangster van kantoor.
Vooruit, laat ik die eens een kaar
tje zenden".
Nabij het Marktplein dronken ze
koffie. Tegen de middag waren ze
weer terug in Lunteiren, waar de
tafel al gedekt was.
Grobbe had een nieuwe rit over
de Veluwe voorgesteld, maar Han-
neke dankt vriendelijk, maar be
slist. „Ik ga vanmiddag een poosje
zwemmen en verder zal ik wel zien,
wat ik doe"^
Ze zag duidelijk de teleurstelling
op zijn gezicht, maar ze hield voet
bij stuk. Ze vond hem een geschik
te vent, maar ze wilde hem beslist
niet aanmoedigen. Stel je voor
Ook deze dag was het gloeiend
heet weer en Hanneke slaakte een
zucht van verlichting, toen ze zich
in het water liet glijden. Ze zwom
de baan een paar keer rond, waar
na ze uit het water kwam en een
plekje in de schaduw zocht om wat
uit te blazen. Met haar bandhand
doek half over de schouders zat ze
te kijken naar de drukte in het bad.
Ze had er zodoende geen erg in,
dat er iemand naar haar toe kwam
en vlak bij haar bleef staan. Op
een gegeven ogenblik keek ze wat
rond en toen blikte ze in de ogen
van haar baas.
door X
JOKE DE VALK
„Gunst, u doet me schrikken",
zei ze, de bandhanddoek dichter
om zich heèn trekkend. „Heerlijk
is het hier, vindt u niet?"
„Ik heb je een paar keer gezien
bij een man in een auto", zei hij
met gefronste wenkbrauwen.
Ze keek hem eerst verwonderd
aan, maar schoot daarna in een
lach. „Nou, en wat zou dat'"
„Ga je met hem trouwen?" vroeg
hij bruusk.
De lach op haar gezicht bestierf
en ex-voor in de plaats kwamen
diepe rimpels in haar voorhoofd.
„Pardon?" Het kwam er scherp
uit.
„Ik vroeg, of je soms met hem
gaat trouwen".
Ze haalde haar schouders op. „Op
dergelijke onzin zal ik maar geen
antwoox-d geven".
„Wie is die kerel?"
Op dit moment dacht Hanneke
aan haar voorgangster. Josien had
gedurende de eerste proefmaand
verschillende malen gezegd: „Je
zult wel eens een grofheid van hem
moeten slikken, doch dan denk je
maar: Vent, je bent niet wijzer. Dat
doe ik ook altijd". Tijdens de vijf
tien maanden dat ze nu bij hem
werkte, was het met die grofheden
nogal meegevallen. Er was een
keer onenigheid geweest over het
vaasje bloemen. „Op mijn bureaus
geen Lisse en Hillegom", had hij
gezegd. Maar diezelfde avond was
hij al bijgedraaid. Doch nu liet Jan
Dubois zich dus van zijn andex*e
zijde zien.
(Wordt vervolgd).
Een aanhangwagentje ach
ter de bromfiets is niet
toegestaan.
In de Noordparijse voorstad Le-
vallois is in een café een vuurge
vecht geleverd waarbij zes Noord
afrikanen gewond raakten. Voorts
is te Matz in een nachtelijk straat
gevecht een functionaris var^ de
regionale afdeling der Algerijnse
vakvereniging doodgeschoten.
P.v.d.A. voor verbod
kernproeven
Het pax-tijbestuur van de Partij
van de Arbeid heeft een verklaring
uitgegeven waarin o.m. het volgen
de wordt gesteld:
Het partijbestuur stelt zich achter
degenen, die in oprecht streven
naar vrede, via de regeringen een
poging willen doen om te komen
tot het verbod van proeven met
atoombommen. Dit verbod zal al
leen dan enig perspectief bieden,
wanneer het gebaseerd is op een
internationale overeenkomst, waar
bij alle partijen van deze proeven
afzien en bereid 2ijn alle controle
maatregelen te aanvaarden, die
noodzakelijk zijn om de naleving
van dit verbod te kunnen verze
keren.
TONEEL EN FILM
„Summer Madness" in de Concertzaal-Bioscoop
De Concertzaal Bioscoop vertoont
dit weekeinde een film van David
Lean en wel „Summer Madness",
of „Het gebeurde in Venetië". Het
is een simpele historie, maar met
meesterhand uitgewerkt. Jane Hud
son, een Amerikaanse, secretaresse
van beroep, die gevaar-lijk dicht de
middelbare leeftijd nadert, heeft
lang gespaard voor een trip naar
Europa en wel naar de lagunestad
Venetië. Betoverd door de schoon
heid van de Dogestad fotografeert
zij met overgave, terwijl ze diep in
haar hart wacht op de romantiek
die tot dusver haar leven vooi-bij
ging. Die romantiek schijnt zij te
vinden bij Renato de Rossi, die liaar
Perzische steden langs de Kas
pische zee zijn woensdagnacht op
nieuw door aardschokken geteis
terd, waarbij weer slachtoffers vie
len en aanzienlijke schade ont
stond. Volgens persberichten is er
tot nog toe sedert de aardbeving
van maandag een duizendtal lijken
geborgen, maar het aantal stijgt nog
steeds. Verscheidene dorpen zijn
door aardverschuivingen bedolven.
Ingezonden mededeling
Even spoelen, even spuiten:
Schoon van binnen en van buiten!
Dit is een recente foto van prins Henri van Frankrijk, de zoon van de
Franse kroonpretendent de graaf van Parijs, en prinses Maria Theresia
van Wurtemberg, die heden in het huwelijk treden. Na de huwelijks
inzegening, die plaats zal vinden in de slotkapel van het geslacht
Orleans te Drieux, 70 kilometer buiten Parijs, zullen de hertog van
Clermont en de hertogin Maria Theresia, zoals het nieuwe paar dan zal
heten, met onbekende bestemming op huwelijksreis vertrekken.
„Mammie, mag ik een eigen
tuintje omspitten?", vraagt kleine
Peter.
„Dat weet ik niet. Dat moet je
straks aan pappie vragen", ant
woordt moeder.
De tuin is vaders domein. Hij zit
er bijna al zijn vrije tijd in te
scharrelen. Tot vervelens toe, vindt
moeder vaak, die zelf niets voor
tulnieren voelt en het in haar hax-t
haa rman kwalijk neemt, dat hij
„meer om zijn tuin geeft, dan om
hóar".
„Ik wil spitten", zeurt Peter. „Ik
wil een eigen tuintje".
Het is woensdagmiddag. Moeder
had eigenlijk met Peter willen gaan
wandelen: maar er heeft een. vrien
din opgebeld, die zal komen thee
drinken. Als dat jong nu maar niet
zo zeurt, kunnen ze samen weer
eens een gezellige praatmiddag
hebben.
„Zijn er geen andere kinderen
om mee te spelen?", vraagt ze aflei
dend. „Nee, ik wil spitten!"
Laat ze de jongen zijn zin geven!
Dan is hij zoet en heeft ze de hele
middag geen kind aan hem!
„Het mag best van pappie",
dreint Peter. „Als het van jou mag,
mag het van pappie ook".
Wraak is zoet
Deze woorden hebben een eigen
aardig euitwerking op moeder. Het
is of ze door iets geprikt wordt. Een
klein duiveltje steekt de kop bij
haar op. Ze weet heel goed, dat je
bij haar man niet aan zijn tuin ko
men moet zonder dat hij er van
weet. Maar laat Peter, die kleine
jongen, vooral niet denken, dat
mammie voor bepaalde dingen ook
nog de toestemming van pappie no
dig heeft. De tuin is van mammie
en pappie samen. Voor Peters ge
voel heeft mammie daax* net zoveel
over te zeggen als pappie. „En is
dat soms niet zo?", denkt moeder
opstandig. De hele zaak is voor
haar opeens een prestige-kwestie
geworden.
In haar onderbewxistzijn ont
waakt het verlangen, zich op haar
man te wreken. Een lang onder
drukt, vreemd soort jaloezie op de
tuin, die zoveel van haar man's tijd
en belangstelling ontvangt, doet
haar vragen: „Waér wil je spitten?"
„Daar", wijst Peter. „Zie je, daar
is net zo'n mooie vierkante plek".
„Toe dan maar", zegt moeder.
Ze heeft inderdaad geen kind aan
Peter. Hij spit en harkt of zijn le
ven ervan afhangt. Hij plant takjes
en graspolletjes en spant met voor
beeldige ijver allerlei geheimzinni
ge draadjes.
„Kom maar naar binnen", roept
moeder, als de vriendin afscheid
genomen heeft".
Hij kreeg zijn zin
Opeens heeft ze haast, dat Peter
de sporen van zijn werk zal weg
wissen. Wat zal haar man zeggen?
Vóór Peter binnen is, hoort ze va
der echter reeds thuis komen. En
met één oogopslag ziet hij, wat ex-
gebeurd is.
„Wat doe jij daar?", roept hij.
„Wie heeft jouw gezegd, dat je in
de tuin mocht graven? Is de tuin
soms een speelplaats?"
„Het mag van mammie", zegt Pe
ter schijnheilig en uitdagend tege
lijk. Onmiddellijk wordt moeder
ter verantwoording geroepen. „Wie
heeft jou permissie gegeven
begin vader geërgerd.
En deze paar woorden, uitge
sproken op een toon of hij het tegen
een stout klein meisje heeft, bren
gen moeder opeens buiten zichzelf
„Is die tuin van jou soms heilig?
Mag Peter misschien ook een stukje
hebben?", snauwt ze, ofschoon het
hart haar om een belachelijke re
den in de schoenen zinkt. In een
ogenblik is er een akelige, felle ru
zie aan de gang, waarbij de ouders
elkaar de grofste verwijten naar
het hoofd slingeren.
Peter sluipt weg, alsof hij diep
van binnen beseft, dat hij dit ont
ketend heeft en er nu vreselijke
spijt van heeft. Hij had gewéten,
dat het van pappie niet zou mogen
en hij had mammie er expres voor
gespannen. Hij had het erom ge-
daén.... Maar hij had niet gewe
ten, dat ze zo erg tegen elkaar zou
den gaan schreeuwen. Misschien
gaan ze elkaar wel slóén
Hij rent terug naar waar zijn
ouders nog steeds te keer gaan. „Ik
zal het nooit meer doennóóit
meer", snikt Peter. „Alsals
jullie maar weer goed op elkaar
zijn
MARCELLE.
(Nadruk verboden).
Bromfietsers attentie
Een verkeersregel die door wiel
rijders en bromfietsers dikwijls
wordt veronachtzaamd is die welke
hen verbiedt naast elkaar te rijden
indien het verkeer - óók het ach
teropkomende! - daardoor in ge
vaar wordt gebracht of belemmerd!
Voor wielrijders en bromfietsers
op een rijwielpad geldt deze regel
ook wel degelijk. Voor ruiters
eveneens!
De A.N.W.B. adviseert de week
end- en vakantie-peddelaars dan
ook, om bij grote drukte op het
rijwielpad achter elkaar te gaan
rijden, hetgeen een vlotte en vei
lige afwikkeling van het rijwiel-
verkeer zal bevorderen.
Bedenk dat bij een valpartij ve
len betrokken raken en juist ach-
teropzittende kinderen de dupe
worden!
Ingezonden mededeling
Met z'n drieën naast elkaar
mag nooit!
Zich als wielryder door een
bromfietser laten voort
trekken is verboden.
op het San Marcoplein opvallend
observeert. Ze ontmoet hem later
in een antiquiteitenzaak waar ze
een bloedi-ode bokaal koopt. Renato
is de eigenaar. In het pension Fio-
rini, waar Jane woont, komt hij
haar opzoeken. De volgende dag,
als Jane op een terras op Renato
zit te wachten komt een jongeman
haar de boodschap brengen dat
Renato verhinderd is. Uit het ge
sprek met de jongeman verneemt
Jane dat hij Renato's zoon is en
dat alles goed gaat met zijn moe
der en de andere kinderen. Ver
bijsterd en gewond door deze ont
hulling rent Jane terug naar pen
sion, waar later Renato komt! Ze
dineren samen, de spanning breekt
en de ontijdig afgebroken romance
vindt haar vervulling. De volgende
dag brengen zij samen door. Jane
is gelukkiger en zorgelozer dan
ooit. Desondanks, bewust van de
broosheid van dit geluk vex-laat ze
Renato. Als de trein wegrijdt komt
Renato het perron opgerend met
een gardena in de hand. Hij loopt
tegen iemand op, de gardenia valt
en als hij hem opraapt, is de trein
het station uitMen ziet in deze
film Venetië niet met de camera,
maar met de ogen en het hart van
Jane Hudson!
A. en C. als loodgieters
Deze komieken komen ook nu
weer met een dolle klucht van twee
loodgieters die bij de upperten te
rechtkomen en de zaak formidabel
op stelten zetten. De twee hardwer
kende loodgieters worden ont
boden ten huize van de rijke mrs.
van Cleve, die een gecostumeerd
bal geeft. Een der kranen in de
badkamer lektA. en C. moeten
aantreden om het ongemak te ver
helpen. Ze slaan alle records op het
gebied van lekkende kranen. Als ze
bezig zijn krijgt men een stortbad
van vrolijkheid. Het is weer een
kolder in 't kwadraat, dwaasheid
van formaat enwateroverdaad!
Koning Voetbal
Junior Jackson is de verlegen
zoon van Jack Jackson, die een be
roemd voetbalspeler was. Zijn moe
der is voormalig Olympisch zwem-
kampioene. Jack wil dat zijn zoon
ook de voetbalschoenen zal aan
trekken, maar deze voelt er meer
voor zieke koeien te genezen. De
vader drijft zijn zin door en Junior
gaat naar de Ridgeville universi
teit waar Jack Jackson zijn eerste
triomfen op het groene veld oogst
te. Zonder een romantisch tintje
z.ou het spel niet volmaakt zijn en
dat wordt door het verhaal heen
dan ook geweven. Slot van de
sporthistorie is dat Junior op het
nippertje de eer van de club redt
door de match tot een zegevierend
einde te brengen.
Ingezonden mededeling
^d1oorWdndeft:deCindd02C2eC.
zon Jj l t0PPen dcr b°men. de
de hl e me'> de sterren in de nacht
hetis natUUr 'S S°ed. zoals
ÏTdTa k°mt bi' U dt Sedachre op,
verbeteren W',lcn of ^nnen
beteretT'n,f ?Cpc™unt is ni« te ver-
beteren, omdat het bereid is nic het
weldadnamUrpt0dUCt' dH aan Ki"ë 2 n
weldadige eigenschappen geeft.