3IEÏM3 De natuur ls n*et te verbeteren ZIERKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 21 JUNI 1957 m So. 18175 Woensdag hebben zes groepen ouden van dagen op het paleis te Soest- dijk voor H.M. de Koningin gedefileerd. - We zien op deze foto de 101- jarigc mevrouw van Delft uit Voorburg, terwijl zij een boeket bloemen aan de Koningin overhandigt. Hervorming van het lager land- en tuinbon wonder wijs urgent Ons land telt plm. 300 lagere land- en tuinbouwscholen De mechanisatie in de landbouw heeft een geweldige vlucht geno men. Gebrek aan landarbeiders en de noodzaak per man meer te pro duceren, hebben tot gevolg dat be tere arbeidsmethoden en machines op vele bedrijven intrede doen. Ook het landbouwonderwijs heeft zich aan deze ontwikkeling aangepast. Dit onderwijs legt immers bij uit stek de basis voor de vakkennis van de boer, aldus de heer J. Rog geveen, inspecteur van het Land bouwonderwijs, onlangs voor de ra dio. Het zou in zijn taak tekort schieten indien het zich aan de ver anderde omstandigheden niet zou aanpassen. Maar behalve het bij brengen van elementaire vakken nis heeft het lager landbouwonder wijs ook tot taak mede te bouwen aan de algemene culturele ontwik keling van de jonge boer en land arbeider. Ingezonden mededeling Hiertoe is een diepgaande veran dering en hervorming van de lagere land- en tuinbouwscholen nodig. Deze veranderingen hebben betrek king op het schoolgebouw, het leer programma en het personeel. Aan iedere school - er zijn onge veer 300 lagere land- en tuin bouwscholen - wordt een grote werkplaats met een oppervlakte van circa 200 m-. gebouwd voor het onderwijs in eenvoudige hout- en metaalbewerking en het onderhoud en gebruik van'landbouwmachines en gereedschappen. Verder moeten aan elke school het aantal lesloka len verdubbeld worden, want ter wijl aan de oude school gemiddeld iVz dag per week les wordt gege ven is dit aan de nieuwe school 4 dagen. Het programma omvat behalve de gewone landbouwkundige vak ken nu ook de vakken handvaar digheid en vakvaardigheid, terwijl zeer veel tijd is uitgetrokken voor algemeen vormende vakken zoals Ned. taal, wiskunde, geschiedenis, aardrijkskunde, Engels en lichame lijke oefening. Voor godsdienston derwijs is voor elk van de 4 klas sen 1 uur per week uitgetrokken. Met de uitbreiding van het pro gramma hangt samen een uitbrei ding van het personeel. Was het vroeger mogelijk dat de school al leen door het hoofd werd bediend, in de nieuwe school zullen het hoofd en twee leraren, bijgestaan door enkele vakleraren, volop werk vinden. Natuurlijk kunnen deze ingrij pende veranderingen in de op- WIJ OUDERS wie de schuld? Het eerste kindje wordt ver wacht. Voor vader staat het vast, dat het een jongen zal zijn. De ge dachte aan een meisje accepteert hij eenvoudig niet. Moeder weet in haar hart, dat ze met een dochtertje even gelukkig zou zijn, maar ze durft hier nauwelijks over te rep pen, omdat ze weet, dat haar man geen meisje „wil". Als er dan toch een dochtertje geboren wordt, voelt het jonge moedertje dit bijna als een schuld en zeker als een mislukking van haar kant. Ze is tekort geschoten, omdat ze haar man in zijn vaste verwachting heeft teleurgesteld. Het bezorgt haar een pijnlijk ge voel van zelfverwijt. Maar tegelijk vloeit een grote vertedering door haar heen voor het arme, kleine ding, dat het toch niet helpen kan, dat het „maar" een meisje is. Ze merkt, dat haar man geen be langstelling voor het kindje heeft. Ofschoon hij zijn best doet, er enige interesse voor op te brengen, kan hij zijn teleurstelling om de zoon, waarop hij meende recht te hebben, niet voldoende verbergen. Boosaardige koppigheid „Waarom", vraagt moeder zich in wanhoop af, „keert hij zich van het kind af? Waarom kan hij het als meisje niet aanvaarden? Het is toch evengoed zijn vlees en bloed. En het heeft in haar hulpeloosheid toch evenveel recht op de liefde en bescherming van haar vader. Er kunnen trouwens later toch nog zo nen komen, om hem dit meisje te vergoeden". Die zonen komen ook. Maar het helpt het meisje niet, om zich haar plaatsje in het hart van de vader te veroveren. Nooit heeft hij het haar vergeven, dat zij hem als eerstgeborene zo diep heeft teleur gesteld. Zijn oudste had een zoon moeten zijn. Daarop had hij zich in gesteld en daaraan houdt hij kop pig vast. Bij het opgroeien heeft hij altijd wat op het kind te vitten en in haar af te keuren. Hij hoont haar om haar kleine-meisjes angstigheden. Hij lacht haar uit als ze later niet aan de wilde jongensspelletjes mee durft doen. Hij plaagt haar als ze stil in een hoekje met haar poppen zit te spelen. Een boosaardig genoe gen vindt hij er in, haar op kinder achtige manier nog altijd te laten voelen, dat ze een jongen had moe ten zijn. Dèn had ze eens gezien, wat een leuke dingen ze met vader had kunnen doen. Maar met een meisje, daarmee trekt hij niet op. En de gevolgen De moeder lijdt er onder. Ze smeekt haar man het kind tenmin ste met rust te laten, als hij het dan niet appreciëren kan. Aandoenlij ke pogingen doet ze, de goede eigenschappen, de schranderheden van het meisje naar voren te bren gen en aan vader te tonen. Nieuwe, vernederende uitbarstingen van spottende vrolijkheid zijn het enige gevolg. Het kind weet niet, wat het mis daan heeft. Het wordt er zich slechts van beivust, dat het ergens gefaald heeft, niet aanvaard wordt en steeds tekort zal schieten. Ze trekt zich in zichzelf terug, om de onbegrepen spanning te ontlopen. Ze worstelt tegen een verlammend minderwaardigheidsgevoel. Ze wordt een klein, schuw, on zeker ding. Een kind, dat altijd eerst een vra gende, tastende blik op de grote mensen werpt vóór het iets durft te beweren of te ondernemen. Een kind, dat in elke uiting geremd, nooit tot een spontane vrije levens houding zal geraken. Een meisje, dat in haar latere verhouding tot mannen dit minderwaardigheids besef van „maar een meisje" te zijn, als een grote belemmering voor haar geluk zal meedragen. En dat, als ze eenmaal trouwt, waarschijn lijk één van die slaafse, onderdani ge vrouwen zal worden,die haar man slechts naar de ogen zal dur ven zien, maar- zich nooit vrij en gelukkig, zijn gelijkwaardige ka meraad zal voelen. Als ze nog trouwt MARCELLE. (Nadruk verboden). Ingezonden mededeling i dTw,Un^bCTdm:dedndd02e zon aan dc h? I Ü°PPM d" b°men' de n aan de hemel, de sterren in de nacht het is. "atUUr ,s g°ed. «'als ï'tTd'aa fe°mt bi' U dc êedachre op, verbeteren kunnen l ^nê pepermunt is niet te ver- ca. omdat het bereid is uit het weldndnatUUrpr0duCt- dat *3n Ki"g weldadige e.genschappen geeft. bouw van de lagere land- en tuin-r bouwscholen zich niet in één jaar voltrekken. Maar ondanks ongun stige omstandigheden hopen wij dat de vernieuwing van alle lagere land- en tuinbouwscholen binnen enkele jaren voltooid zal zijn en dat zij nog beter dan in het verle den hun zegenrijk werk ten bate van het platteland zullen kunnen voortzetten. Benziiieraiitsoeneriiig in Frankrijk afgeschaft De Franse regering heeft beslo ten de benzinerantsoenering op 1 juli a.s. af te schaffen. Op dezelfde datum zal de prijs van de gewone kwaliteit benzine worden verhoogd van 76.60 tot 90 frank per liter. Deze prijsverhoging moet nog door het parlement worden goedgekeurd. Blijkens mededeling van een woordvoerder van de regering zal er een speciaal stelsel van ver laagde benzineprijzen voor buiten landse toeristen komen. De rege ling zal waarschijnlijk naar het Italiaanse stelsel voor toeristen worden toegepast. Zeldzaam gebeuren In de vorige nacht is een kraanvogel geboren in de hertenkamp van het Heem- steedse wandelbos Groenen- daal. Dit is een bijzondere gebeurtenis, die in Nederland vrijwel niet voorkomt. Het Indische kraanvogelpaar be vindt zich reeds drie jaar in Groenendaal, doch dit is het eerste broedsel (broedtijd is 33 dagen). Enkele dagen na het eerste ei werd een twee de gelegd, dat inmiddels is aangepikt zodat in Heemste de de geboorte van een 2e kraanvogel tegemoet wordt gezien. Waardevolle advie zen heeft men gekregen van de directeur van Artis dr. E. F. Jacobi, en dr. W. Ka- bos uit Amsterdam. ROTTERDAM. Bij de 2e Katen- drechtse haven is een zeeman van een Spidoboot gevallen en in de ri vier verdronken. Twee passagiers sprongen de man na, maar mochten er niet in slagen de drenkeling te redden. Zelf konden zij nog slechts met moeite een andere Spdidoboot bereiken. kleintjes MtjS? Ket bit\i\en4S(Acl ASTEN. Gisternacht zijn in het gehucht Voordeldonk te Asten in Noord-Brabant door onbekende oorzaak twee boerderijen en vier landbouwschuren afgebrand. Een aantal kippen kwam in de vlam men om. De schade bedraagt naar voorlopige raming meer dan f 100 duizend. ROTTERDAM. Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van het Historisch Genootschap Roteroda- mum is van 22 juni tot en met 28 juli 1957 in de expositiezalen van het Prentenkabinet van het muse um Boymans een tentoonstelling ingericht. „Rotterdam in Teken- en Prentkunst". BAARN. Verscheidene deputa ties van de Nederlandse landmacht hebben de slag bij Waterloo her dacht aan de voet van de naald, die aan de Koningslaan te Baarn de herinnering aan deze veldslag uit 1815 levendig houdt. ROTTERDAM. De 30-jarige draaier Th. Verbij uit de Nicolaas Beetsstraat te Gouda is in de Adri- analaan te Rotterdam met zijn mo torfiets tegen de voorzijde van een auto gebotst. Vermoedelijk met een schedelbasisfractuur werd hij naar het Westerziekenhuis vervoerd, waar hij is overleden. Leind-m VOU/aT Verzilvering vakantiebonnen Tweede zomerverzilvering 1957 Het bestuur van het Vacantie- fonds voor de Landbouw deelt me de, dat arbeiders, die hun restant aan oude vakantiebonnen van het boekjaar 1956-1957 (kenbaar aan de opdruk „Geldig tot en met 30 april 1957") nog niet hebben laten ver zilveren, deze bonnen thans ter ver zilvering moeten inleveren in de periode van vrijdag 28 juni tot en met zaterdag 6 juli a.s. De uitbetaling van de voor de ingeleverde bonnen verschuldigde gelden zal plaats hebben in de pe riode van vrijdag 19 juli tot en met zaterdag 27 juli d.a.v. Met nadruk zij er op gewezen, dat dit dus de laatste gelegenheid zal zijn tot het doen verzilveren van vakantiebonnen van het boekjaar 1956-1957. Hierna zal onder geen enkele voorwaarde meer tot ver zilvering van vakantiebonnen van dat boekjaar kunnen worden over gegaan. Kerknieuws Vredesoproep tot kerkleden Evangelisch-Lutherse Synode Tijdens de voortgezette vergade ring van de synode der Evangelisch Lutherse Kerk, die in Amsterdam wordt gehouden, heeft de synode eenstemmig besloten, zich met de volgende boodschap tot de leden van de kerk te richten. Deze bood schap zal ook ter kennis van de regering worden gebracht. „De synode der Evangelisch-Lu therse Kerk in het Koninkrijk der Nederlanden, bewogen door het dreigend oorlogsgevaar in de we reld, met name door de voorberei ding van oorlogvoering met atoom wapenen, verontrust door het te kortschieten in het verleden en he den van de christelijke kerken en van de christenen persoonlijk om daadwerkelijke getuigen des vre- des in de wereld te zijn, roept alle leden van de Kerk op tot veroot moediging voor God, de Heer, tot bezinning, inkeer en een waarlijk evangelische levenshouding, opdat zij op alle terreinen van het leven werktuigen des vredes mogen zijn, tot een aanhoudend gebed voor de vrede en tot voorbede voor allen, die bijzondere verantwoordelijk heid dragen voor de beslissingen inzake oorlog en vrede, stelt zich van harte achter alle verantwoorde pogingen om tot een vreedzame sa menleving der volkeren te gera ken". Ten zuidoosten van Tizi Ouzou, in oost-Algerië zijn woensdag 25 rebellen gesneuveld in gevechten met Franse troepen. 17 opstande lingen zijn gevangen genomen. FEUILLETON iiimi Is lium „Mooi. Had ik nog wat?" Laat eens kijkener was toch nog iets? O ja, die bloemenhad u die niet naast uw schrijfmachine staan?" „Op het bureau, meneer". „Juist, dat bedoel ik. U houdt van bloemen, niet?" „Jawel, meneer". „Krijgt u die van iemand?" „Ik heb ze gekocht, meneer". „Gekocht? In een winkel?" „Aan een bloemenstalletje, me neer, op het Marconiplein". „O, staat daar zo'n ding? Ik kom er nooit, Marconiplein.Marconi pleino ja, dat is hier net om de hoek. Ik ga altijd de andere kant uit. Nou ja, als iemand daar geld voor uit wil geven, is dat mijn zaak niet. Laat die rommel maar staan, 't Kan me ook eigenlijk niets sche len". „Ik wil het anders best mee naar huis nemen". „Welnee, het is er nu eenmaal. Misschien wel nuttigvoor de cliënten, die er komen. Niet zo'n al gehele ambtelijke sfeer. Ja, een bloemetje fleurt wel wat op. Nou, laat maar. Doch breng het nooit hier, want dan krijg ik een neiging om het van m'n bureau te zwaaien. Ik moet altijd zo min mogelijk spullen om me heen hebben. An ders kan ik me niet concentreren". „Dat weet ik, meneer". „Hé? Ja, natuurlijk, dat weet U. Dus de bloemen blijven. Apropos, wat waren het eigenlijk?" „Tulpen, meneer". „Het was m'n slechtste vak, vroe ger op school: Kennis der natuur. Eén soort ken ik: rozen. Dat zijn van die rode bloemen, waaraan je je zo gemeen kunt prikken, niet?" Hanneke hield met moeite een lach in. „Dat zijn de doornen, me neer. Overigens zijn er verschillen de kleuren rozen". „Ja? Nou, ik moet er niéts van hebben. Ik geloof, dat ik er een keer bloedvergiftiging van gehad heb. Dus tulpen prikken niet?" „Geen sprake van meneer". „Mooi, en als ze ook niet stinken, vind ik het best. Anders nog iets?" „Verder niets bijzonders, meneer" „Nou, goedenavond dan, juffrouw Schoneveld". „Goedenavond, meneer". Een minuut later werd het vaasje tulpen weer van de kastvloer op gediept en prijkte het opnieuw op Hanneke's bureau. Bij de gratie van meester Dubois, advocaat en pro cureur. Een ander problèem ontstond het tweede jaar, in de maand juli. Han neke was in april begonnen en had dat eerste jaar niet over vakantie durven spreken. Maar nu was ze al een jaar en drie maanden bij Du bois in betrekking en ze had nau welijks een snipperdag gehad. Al leen in de week tussen Kerstmis en Nieuwjaar had hij haar drie dagen vrij gegeven, omdat er toch geen zittingen waren. Maar over vakan tie had hij in het geheel niet ge sproken. Derhalve sneed Hanneke, toen de maand juli al half was verstreken, dit vraagstuk aan. Ze had de be faamde tas met stukken op zijn bureau gelegd en wachtte eventu ele orders af. „Verder nog iets bijzonders, juf frouw Schoneveld?" „Zakelijk niet, meneer. Alleen nog een persoonlijke aangelegen heid". door JOKE DE VALK Hfj ging achterover zitten in zijn stoel en kruiste zijn vingertoppen. „Aha, een persoonlijke aangelegen heid?" Hij fronste zijn wenkbrau wen. „Als u me soms gaat vertel len, dat u trouwplannen hebt, juf frouw Schoneveld, dan gooi ik u het raam uit". Ze glimlachte even. „Nee, dat is het niet, meneer". „Zo? Nou, ga dan maar eens even zitten en vertel me rustig, wat er aan de hand is. Zeg, toch zeker geen blindedarm-ontsteking?" Hanneke, -die net wilde gaan zit ten, schrok zo, dat ze met een plof op de stoel terecht kwam. Ze sper de een ogenblik haar mond wijd open van verbazing en wist er toen met moeite uit te brengen: „Wat zegt u?" „Hé? O, dat schiet me zo in de gedachten. Confrère Zuidam is gis teren in een ziekenhuis opgenomen wegens acute blindedarm-ontste king, en de officier vanmorgen. Ook in ijltempo. Ik dacht, dat het een epidemie was geworden". Ze klemde even haar lippen op elkaar om niet in lachen uit te bar sten. Met die baas van haar kon je alles meemaken. Nadat ze zich enigszins had hersteld, zei ze: „Ik zou graag eens willen weten, wan neer ik met vakantie kan gaan, meneer". Nu was het de beurt aan de an der om verbaasd te kijken. „Vakan tie?" herhaalde de man. „Jawel, meneer. Ik ben hier nu vijftien maanden. Ik zou graag we ten, of ik in augustus een week vrij kan krijgen". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1957 | | pagina 5