3IEÏM3
De natuur
ls n*et te verbeteren
ZIERKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 21 JUNI 1957 m So. 18175
Woensdag hebben zes groepen ouden van dagen op het paleis te Soest-
dijk voor H.M. de Koningin gedefileerd. - We zien op deze foto de 101-
jarigc mevrouw van Delft uit Voorburg, terwijl zij een boeket bloemen
aan de Koningin overhandigt.
Hervorming van het
lager land- en tuinbon wonder wijs urgent
Ons land telt plm. 300 lagere land- en tuinbouwscholen
De mechanisatie in de landbouw
heeft een geweldige vlucht geno
men. Gebrek aan landarbeiders en
de noodzaak per man meer te pro
duceren, hebben tot gevolg dat be
tere arbeidsmethoden en machines
op vele bedrijven intrede doen. Ook
het landbouwonderwijs heeft zich
aan deze ontwikkeling aangepast.
Dit onderwijs legt immers bij uit
stek de basis voor de vakkennis
van de boer, aldus de heer J. Rog
geveen, inspecteur van het Land
bouwonderwijs, onlangs voor de ra
dio. Het zou in zijn taak tekort
schieten indien het zich aan de ver
anderde omstandigheden niet zou
aanpassen. Maar behalve het bij
brengen van elementaire vakken
nis heeft het lager landbouwonder
wijs ook tot taak mede te bouwen
aan de algemene culturele ontwik
keling van de jonge boer en land
arbeider.
Ingezonden mededeling
Hiertoe is een diepgaande veran
dering en hervorming van de lagere
land- en tuinbouwscholen nodig.
Deze veranderingen hebben betrek
king op het schoolgebouw, het leer
programma en het personeel.
Aan iedere school - er zijn onge
veer 300 lagere land- en tuin
bouwscholen - wordt een grote
werkplaats met een oppervlakte
van circa 200 m-. gebouwd voor het
onderwijs in eenvoudige hout- en
metaalbewerking en het onderhoud
en gebruik van'landbouwmachines
en gereedschappen. Verder moeten
aan elke school het aantal lesloka
len verdubbeld worden, want ter
wijl aan de oude school gemiddeld
iVz dag per week les wordt gege
ven is dit aan de nieuwe school 4
dagen.
Het programma omvat behalve
de gewone landbouwkundige vak
ken nu ook de vakken handvaar
digheid en vakvaardigheid, terwijl
zeer veel tijd is uitgetrokken voor
algemeen vormende vakken zoals
Ned. taal, wiskunde, geschiedenis,
aardrijkskunde, Engels en lichame
lijke oefening. Voor godsdienston
derwijs is voor elk van de 4 klas
sen 1 uur per week uitgetrokken.
Met de uitbreiding van het pro
gramma hangt samen een uitbrei
ding van het personeel. Was het
vroeger mogelijk dat de school al
leen door het hoofd werd bediend,
in de nieuwe school zullen het
hoofd en twee leraren, bijgestaan
door enkele vakleraren, volop werk
vinden.
Natuurlijk kunnen deze ingrij
pende veranderingen in de op-
WIJ OUDERS
wie de schuld?
Het eerste kindje wordt ver
wacht. Voor vader staat het vast,
dat het een jongen zal zijn. De ge
dachte aan een meisje accepteert
hij eenvoudig niet. Moeder weet in
haar hart, dat ze met een dochtertje
even gelukkig zou zijn, maar ze
durft hier nauwelijks over te rep
pen, omdat ze weet, dat haar man
geen meisje „wil".
Als er dan toch een dochtertje
geboren wordt, voelt het jonge
moedertje dit bijna als een schuld
en zeker als een mislukking van
haar kant. Ze is tekort geschoten,
omdat ze haar man in zijn vaste
verwachting heeft teleurgesteld.
Het bezorgt haar een pijnlijk ge
voel van zelfverwijt. Maar tegelijk
vloeit een grote vertedering door
haar heen voor het arme, kleine
ding, dat het toch niet helpen kan,
dat het „maar" een meisje is.
Ze merkt, dat haar man geen be
langstelling voor het kindje heeft.
Ofschoon hij zijn best doet, er enige
interesse voor op te brengen, kan
hij zijn teleurstelling om de zoon,
waarop hij meende recht te hebben,
niet voldoende verbergen.
Boosaardige koppigheid
„Waarom", vraagt moeder zich
in wanhoop af, „keert hij zich van
het kind af? Waarom kan hij het
als meisje niet aanvaarden? Het is
toch evengoed zijn vlees en bloed.
En het heeft in haar hulpeloosheid
toch evenveel recht op de liefde en
bescherming van haar vader. Er
kunnen trouwens later toch nog zo
nen komen, om hem dit meisje te
vergoeden".
Die zonen komen ook. Maar het
helpt het meisje niet, om zich haar
plaatsje in het hart van de vader
te veroveren. Nooit heeft hij het
haar vergeven, dat zij hem als
eerstgeborene zo diep heeft teleur
gesteld. Zijn oudste had een zoon
moeten zijn. Daarop had hij zich in
gesteld en daaraan houdt hij kop
pig vast.
Bij het opgroeien heeft hij altijd
wat op het kind te vitten en in haar
af te keuren. Hij hoont haar om
haar kleine-meisjes angstigheden.
Hij lacht haar uit als ze later niet
aan de wilde jongensspelletjes mee
durft doen. Hij plaagt haar als ze
stil in een hoekje met haar poppen
zit te spelen. Een boosaardig genoe
gen vindt hij er in, haar op kinder
achtige manier nog altijd te laten
voelen, dat ze een jongen had moe
ten zijn. Dèn had ze eens gezien,
wat een leuke dingen ze met vader
had kunnen doen. Maar met een
meisje, daarmee trekt hij niet op.
En de gevolgen
De moeder lijdt er onder. Ze
smeekt haar man het kind tenmin
ste met rust te laten, als hij het dan
niet appreciëren kan. Aandoenlij
ke pogingen doet ze, de goede
eigenschappen, de schranderheden
van het meisje naar voren te bren
gen en aan vader te tonen. Nieuwe,
vernederende uitbarstingen van
spottende vrolijkheid zijn het enige
gevolg.
Het kind weet niet, wat het mis
daan heeft. Het wordt er zich
slechts van beivust, dat het ergens
gefaald heeft, niet aanvaard wordt
en steeds tekort zal schieten. Ze
trekt zich in zichzelf terug, om de
onbegrepen spanning te ontlopen.
Ze worstelt tegen een verlammend
minderwaardigheidsgevoel.
Ze wordt een klein, schuw, on
zeker ding.
Een kind, dat altijd eerst een vra
gende, tastende blik op de grote
mensen werpt vóór het iets durft te
beweren of te ondernemen. Een
kind, dat in elke uiting geremd,
nooit tot een spontane vrije levens
houding zal geraken. Een meisje,
dat in haar latere verhouding tot
mannen dit minderwaardigheids
besef van „maar een meisje" te
zijn, als een grote belemmering voor
haar geluk zal meedragen. En dat,
als ze eenmaal trouwt, waarschijn
lijk één van die slaafse, onderdani
ge vrouwen zal worden,die haar
man slechts naar de ogen zal dur
ven zien, maar- zich nooit vrij en
gelukkig, zijn gelijkwaardige ka
meraad zal voelen.
Als ze nog trouwt
MARCELLE.
(Nadruk verboden).
Ingezonden mededeling
i
dTw,Un^bCTdm:dedndd02e
zon aan dc h? I Ü°PPM d" b°men' de
n aan de hemel, de sterren in de nacht
het is. "atUUr ,s g°ed. «'als
ï'tTd'aa fe°mt bi' U dc êedachre op,
verbeteren kunnen
l ^nê pepermunt is niet te ver-
ca. omdat het bereid is uit het
weldndnatUUrpr0duCt- dat *3n Ki"g
weldadige e.genschappen geeft.
bouw van de lagere land- en tuin-r
bouwscholen zich niet in één jaar
voltrekken. Maar ondanks ongun
stige omstandigheden hopen wij
dat de vernieuwing van alle lagere
land- en tuinbouwscholen binnen
enkele jaren voltooid zal zijn en
dat zij nog beter dan in het verle
den hun zegenrijk werk ten bate
van het platteland zullen kunnen
voortzetten.
Benziiieraiitsoeneriiig
in Frankrijk afgeschaft
De Franse regering heeft beslo
ten de benzinerantsoenering op 1
juli a.s. af te schaffen. Op dezelfde
datum zal de prijs van de gewone
kwaliteit benzine worden verhoogd
van 76.60 tot 90 frank per liter.
Deze prijsverhoging moet nog door
het parlement worden goedgekeurd.
Blijkens mededeling van een
woordvoerder van de regering zal
er een speciaal stelsel van ver
laagde benzineprijzen voor buiten
landse toeristen komen. De rege
ling zal waarschijnlijk naar het
Italiaanse stelsel voor toeristen
worden toegepast.
Zeldzaam gebeuren
In de vorige nacht is een
kraanvogel geboren in de
hertenkamp van het Heem-
steedse wandelbos Groenen-
daal. Dit is een bijzondere
gebeurtenis, die in Nederland
vrijwel niet voorkomt. Het
Indische kraanvogelpaar be
vindt zich reeds drie jaar in
Groenendaal, doch dit is het
eerste broedsel (broedtijd is
33 dagen). Enkele dagen na
het eerste ei werd een twee
de gelegd, dat inmiddels is
aangepikt zodat in Heemste
de de geboorte van een 2e
kraanvogel tegemoet wordt
gezien. Waardevolle advie
zen heeft men gekregen van
de directeur van Artis dr.
E. F. Jacobi, en dr. W. Ka-
bos uit Amsterdam.
ROTTERDAM. Bij de 2e Katen-
drechtse haven is een zeeman van
een Spidoboot gevallen en in de ri
vier verdronken. Twee passagiers
sprongen de man na, maar mochten
er niet in slagen de drenkeling te
redden. Zelf konden zij nog slechts
met moeite een andere Spdidoboot
bereiken.
kleintjes MtjS?
Ket bit\i\en4S(Acl
ASTEN. Gisternacht zijn in het
gehucht Voordeldonk te Asten in
Noord-Brabant door onbekende
oorzaak twee boerderijen en vier
landbouwschuren afgebrand. Een
aantal kippen kwam in de vlam
men om. De schade bedraagt naar
voorlopige raming meer dan f 100
duizend.
ROTTERDAM. Ter gelegenheid
van het tienjarig bestaan van het
Historisch Genootschap Roteroda-
mum is van 22 juni tot en met 28
juli 1957 in de expositiezalen van
het Prentenkabinet van het muse
um Boymans een tentoonstelling
ingericht. „Rotterdam in Teken- en
Prentkunst".
BAARN. Verscheidene deputa
ties van de Nederlandse landmacht
hebben de slag bij Waterloo her
dacht aan de voet van de naald,
die aan de Koningslaan te Baarn
de herinnering aan deze veldslag
uit 1815 levendig houdt.
ROTTERDAM. De 30-jarige
draaier Th. Verbij uit de Nicolaas
Beetsstraat te Gouda is in de Adri-
analaan te Rotterdam met zijn mo
torfiets tegen de voorzijde van een
auto gebotst. Vermoedelijk met een
schedelbasisfractuur werd hij naar
het Westerziekenhuis vervoerd,
waar hij is overleden.
Leind-m
VOU/aT
Verzilvering
vakantiebonnen
Tweede zomerverzilvering 1957
Het bestuur van het Vacantie-
fonds voor de Landbouw deelt me
de, dat arbeiders, die hun restant
aan oude vakantiebonnen van het
boekjaar 1956-1957 (kenbaar aan de
opdruk „Geldig tot en met 30 april
1957") nog niet hebben laten ver
zilveren, deze bonnen thans ter ver
zilvering moeten inleveren in de
periode van vrijdag 28 juni tot en
met zaterdag 6 juli a.s.
De uitbetaling van de voor de
ingeleverde bonnen verschuldigde
gelden zal plaats hebben in de pe
riode van vrijdag 19 juli tot en met
zaterdag 27 juli d.a.v.
Met nadruk zij er op gewezen,
dat dit dus de laatste gelegenheid
zal zijn tot het doen verzilveren van
vakantiebonnen van het boekjaar
1956-1957. Hierna zal onder geen
enkele voorwaarde meer tot ver
zilvering van vakantiebonnen van
dat boekjaar kunnen worden over
gegaan.
Kerknieuws
Vredesoproep
tot kerkleden
Evangelisch-Lutherse Synode
Tijdens de voortgezette vergade
ring van de synode der Evangelisch
Lutherse Kerk, die in Amsterdam
wordt gehouden, heeft de synode
eenstemmig besloten, zich met de
volgende boodschap tot de leden
van de kerk te richten. Deze bood
schap zal ook ter kennis van de
regering worden gebracht.
„De synode der Evangelisch-Lu
therse Kerk in het Koninkrijk der
Nederlanden, bewogen door het
dreigend oorlogsgevaar in de we
reld, met name door de voorberei
ding van oorlogvoering met atoom
wapenen, verontrust door het te
kortschieten in het verleden en he
den van de christelijke kerken en
van de christenen persoonlijk om
daadwerkelijke getuigen des vre-
des in de wereld te zijn, roept alle
leden van de Kerk op tot veroot
moediging voor God, de Heer, tot
bezinning, inkeer en een waarlijk
evangelische levenshouding, opdat
zij op alle terreinen van het leven
werktuigen des vredes mogen zijn,
tot een aanhoudend gebed voor de
vrede en tot voorbede voor allen,
die bijzondere verantwoordelijk
heid dragen voor de beslissingen
inzake oorlog en vrede, stelt zich
van harte achter alle verantwoorde
pogingen om tot een vreedzame sa
menleving der volkeren te gera
ken".
Ten zuidoosten van Tizi Ouzou,
in oost-Algerië zijn woensdag 25
rebellen gesneuveld in gevechten
met Franse troepen. 17 opstande
lingen zijn gevangen genomen.
FEUILLETON
iiimi
Is
lium
„Mooi. Had ik nog wat?" Laat
eens kijkener was toch nog
iets? O ja, die bloemenhad u
die niet naast uw schrijfmachine
staan?"
„Op het bureau, meneer".
„Juist, dat bedoel ik. U houdt
van bloemen, niet?"
„Jawel, meneer".
„Krijgt u die van iemand?"
„Ik heb ze gekocht, meneer".
„Gekocht? In een winkel?"
„Aan een bloemenstalletje, me
neer, op het Marconiplein".
„O, staat daar zo'n ding? Ik kom
er nooit, Marconiplein.Marconi
pleino ja, dat is hier net om
de hoek. Ik ga altijd de andere kant
uit. Nou ja, als iemand daar geld
voor uit wil geven, is dat mijn zaak
niet. Laat die rommel maar staan,
't Kan me ook eigenlijk niets sche
len".
„Ik wil het anders best mee naar
huis nemen".
„Welnee, het is er nu eenmaal.
Misschien wel nuttigvoor de
cliënten, die er komen. Niet zo'n al
gehele ambtelijke sfeer. Ja, een
bloemetje fleurt wel wat op. Nou,
laat maar. Doch breng het nooit
hier, want dan krijg ik een neiging
om het van m'n bureau te zwaaien.
Ik moet altijd zo min mogelijk
spullen om me heen hebben. An
ders kan ik me niet concentreren".
„Dat weet ik, meneer".
„Hé? Ja, natuurlijk, dat weet U.
Dus de bloemen blijven. Apropos,
wat waren het eigenlijk?"
„Tulpen, meneer".
„Het was m'n slechtste vak, vroe
ger op school: Kennis der natuur.
Eén soort ken ik: rozen. Dat zijn
van die rode bloemen, waaraan je
je zo gemeen kunt prikken, niet?"
Hanneke hield met moeite een
lach in. „Dat zijn de doornen, me
neer. Overigens zijn er verschillen
de kleuren rozen".
„Ja? Nou, ik moet er niéts van
hebben. Ik geloof, dat ik er een keer
bloedvergiftiging van gehad heb.
Dus tulpen prikken niet?"
„Geen sprake van meneer".
„Mooi, en als ze ook niet stinken,
vind ik het best. Anders nog iets?"
„Verder niets bijzonders, meneer"
„Nou, goedenavond dan, juffrouw
Schoneveld".
„Goedenavond, meneer".
Een minuut later werd het vaasje
tulpen weer van de kastvloer op
gediept en prijkte het opnieuw op
Hanneke's bureau. Bij de gratie van
meester Dubois, advocaat en pro
cureur.
Een ander problèem ontstond het
tweede jaar, in de maand juli. Han
neke was in april begonnen en had
dat eerste jaar niet over vakantie
durven spreken. Maar nu was ze
al een jaar en drie maanden bij Du
bois in betrekking en ze had nau
welijks een snipperdag gehad. Al
leen in de week tussen Kerstmis en
Nieuwjaar had hij haar drie dagen
vrij gegeven, omdat er toch geen
zittingen waren. Maar over vakan
tie had hij in het geheel niet ge
sproken.
Derhalve sneed Hanneke, toen de
maand juli al half was verstreken,
dit vraagstuk aan. Ze had de be
faamde tas met stukken op zijn
bureau gelegd en wachtte eventu
ele orders af.
„Verder nog iets bijzonders, juf
frouw Schoneveld?"
„Zakelijk niet, meneer. Alleen
nog een persoonlijke aangelegen
heid".
door
JOKE DE VALK
Hfj ging achterover zitten in zijn
stoel en kruiste zijn vingertoppen.
„Aha, een persoonlijke aangelegen
heid?" Hij fronste zijn wenkbrau
wen. „Als u me soms gaat vertel
len, dat u trouwplannen hebt, juf
frouw Schoneveld, dan gooi ik u
het raam uit".
Ze glimlachte even. „Nee, dat is
het niet, meneer".
„Zo? Nou, ga dan maar eens even
zitten en vertel me rustig, wat er
aan de hand is. Zeg, toch zeker geen
blindedarm-ontsteking?"
Hanneke, -die net wilde gaan zit
ten, schrok zo, dat ze met een plof
op de stoel terecht kwam. Ze sper
de een ogenblik haar mond wijd
open van verbazing en wist er toen
met moeite uit te brengen: „Wat
zegt u?"
„Hé? O, dat schiet me zo in de
gedachten. Confrère Zuidam is gis
teren in een ziekenhuis opgenomen
wegens acute blindedarm-ontste
king, en de officier vanmorgen. Ook
in ijltempo. Ik dacht, dat het een
epidemie was geworden".
Ze klemde even haar lippen op
elkaar om niet in lachen uit te bar
sten. Met die baas van haar kon je
alles meemaken. Nadat ze zich
enigszins had hersteld, zei ze: „Ik
zou graag eens willen weten, wan
neer ik met vakantie kan gaan,
meneer".
Nu was het de beurt aan de an
der om verbaasd te kijken. „Vakan
tie?" herhaalde de man.
„Jawel, meneer. Ik ben hier nu
vijftien maanden. Ik zou graag we
ten, of ik in augustus een week vrij
kan krijgen".
(Wordt vervolgd).