Spionage is bureauwerk geworden
LIEFDE'S NAZOMER
i wij ouders Oma's invloed
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE VKIJDAG 5 OKTOUER 1956 NO. 1803:
,DE BUREAUCRATISERING VAN HET
MAATSCHAPPELIJK WERK''
Gisteren werd te Utrecht de acht
ste Provinciale dag gehouden van
de Stichting voor Maatschappelijk
Werk In de provincie Utrecht.
Proï. dr. J. Kruyt bieid een in
leiding over „De bureaucratisering
van het maatschappelijk werk". De
mening dat bureaucratisme inhae-
rent is aan bureaucratie, noemde
hij zeker voorbarig.
Het begrip moet z.i. voor maat
schappelijk werk worden opgevat
in de ruimste zin des woords. Als
modern verschijnsel is de bureau
cratisering ook binnen het terrein
van het maatschappelijk werk op
getreden, zij het niet even sterk in
alle takken. Hiervan gaf spreker
een aantal voorbeelden.
Professionalisering en dus be
roepsopleiding is naar zijn mening
noodzakelijk, juist om de hulp doel
treffender te maken. Hij acht om
dezelfde reden specialisering nood
zakelijk, maar het mag z.i. geen
dogma worden. Aangezien bureau
cratisering met zich meebrengt uit
breiding, betere scholing, differen
tiatie en specialisatie der krachten,
is de efficiëncy der hulpverlening
van gebureaucratiseerde apparaten,
Eerste Ambonezen terug
in Indonesië
De „Willem Ruys" van de Ko
ninklijke Rotterdamsche Lloyd, die
in plaats van door het Suezkanaal,
de reis om de Kaap maakte, is don
derdag ,met zeven dagen achter
stand op het oorspronkelijke vaar-
plan in Tandjong Priok aangeko
men.
Met de „Willem Ruys" is de eer
ste groep Ambonezen uit Nederland
in hun land teruggekeerd. De uit
3D personen bestaande groep werd
verwelkomd door een comité, be
staande uit van Ambon en andere
eilanden in de Molukken afkomsti
ge Indonesiërs en vertegenwoordi
gers van de door de regering inge
stelde commissie voor de repatri
ëring van Ambonezen. De terugge
keerden verklaarden zich gelukkig
te voelen dat zij weer thuis zijn.
Pleidooi tot uitbreiding
Britse Gemenebest
Vijftien conservatieve leden van
het Britse parlement willen het
Britse Gemenebest uitbreiden om
ook andere landen gelegenheid tot
toetreding te geven.
Woensdag hebben zij een boekje
het licht doen zien, dat de titel „Het
uitdijende Gemenebest" draagt. De
schrijvers verklaren daarin dat
„het Gemenebest of groter zal wor
den en groeien of kleiner zal wor
den en sterven". Slechts een sterk
Gemenebest kan de integriteit van
zijn leden beschermen en voor een
machtsevenwicht zorgen. Het kan
Engeland's Europese buren vereni
gen en zelfs volkeren verzoenen.
Volgens 'het boekje draagt het
Gemenebest de mogelijkheid in zich
om de macht v^n de Verenigde Sta
ten of Rusland te evenaren.
Algerië nog steeds
gevechtsterrein
,Naar verluidt zijn bij een reeks
gevechten in de bergen van zuid-
Algerië tot dusver ongeveer hon
derd opstandelingen en 32 Franse
militairen gesneuveld. De strijd
zou nog voortduren. De Fransen
worden gesteund door de lucht
macht.
De strijd begon naar aanleiding
van een overval op dinsdagavond
op een Frans militair konvooi,
waarbij negen militairen werden
gedood en twee gewond.
Vijfvoudige moord
bij Djakarta
Drie personen zijn gisteren bin
nengedrongen in de woning van
een Indonesische intendant in Ke-
bajoran - de satellietstad van Dja
karta - en hebben zjjn 25-jarige
vrouw en vier kinderen door ont
hoofding om het leven gebracht.
De oudste van de kinderen - twee
jongens en twee meisjes - was acht
jaar en de jongste vier maanden.
De moordenaars verschaften zich
met geweld toegang tot de woning
en brachten de vijf gezinsleden om
het leven toen zij de intendant, Ar-
nas, niet thuis aantroffen.
De politie heeft tot dusverre geen
spoor van de misdadigers kunnen
vinden en tast over het motief van
de daders volkomen in het duister.
In Londen is donderdag offi
cieel medegedeeld, dat voor de
tweede maal in de huidige serie
proeven, een Brits atoomwapen met
succes tot ontploffing is gebracht.
De explosie geschiedde te Mara-
linga in zuid-Australië.
Boze buurtbewoners hebben
donderdag te Parijs koud water en
vuilnis geworpen op een aantal
rock 'n roll-enthousiastelingen, die
hun danswoede na een feest in een
nachtclub verder op straat uitleef
den.
naar zijn mening, veelal beter dan
van kleinere, minder gebureaucra
tiseerde instellingen.
Hij betoogde voorts dat het sub
sidiebeleid van de overheid de bu
reaucratisering versterkt, doordat
hogere eisen worden gesteld aan
opleiding, outillage, administratie
enzovoorts.
STAD EN PROVINCIE
ZIERIKZEE
De arbeidsmarkt op
Schouwen-Duiveland
Eind september stonden bij het
Gewestelijk Arbeidsbureau te Zie-
rikze'e ingeschreven 36 mannelijke
werkzoekenden. Hier stonden te
genover 172 aanvragen van werk
geverszijde, Voor vrouwen bedroe
gen deze aantallen respektievelijk
6 en 31. Er was vraag en aanbod
in de verschillende branches.
Z. V. u.
Van de zijde van de Z.V.U. ver
nemen wij dat de concerten van het
Rotterdams Kamer Orkest, die pro
visorisch in het programma voor
het thans lopende seizoen werden
opgenomen, in verband met de nog
niet opgeloste moeilijkheden, waar
in zich het orkest bevindt, voorlo
pig worden afgelast.
Verloren
weddenschap
Sharpe, een Australiër die
zich bezig heeft gehouden
met het onderzoek naar de
werking van klieren, heeft
een weddenschap verloren
met als inzet 10.000 pond
sterling. Hij had nl in 1951
een verzekering afgesloten
voor dit bedrag, uit te beta
len in 1980 in zijn 99ste jaar.
Volgens berichten uit Lon
den is hij echter dezer dagen
op 75-jarige leeftijd gestor
ven. Zgn zoon verklaarde
dat zijn vader maar eenmaal
premie heeft betaald. Sharpe
heeft voor de laatste wereld
oorlog verschillende voetbal
lers, die aan onvoldoende
klierwerking leden, door
middel van zijn preparaten
weer zover gebracht dat zij
aan wedstrijden deel konden
nemen. Reeds in 1939 ver
klaarde Sharpe er van over
tuigd te zijn dat hij 120 jaar
zou worden.
SIJEZ-KANAALGEBRUIKERSORGANISATIE
ZET DE ZAAK OP POTEN
Londen voorlopig zetel
De vertegenwoordigers van de
vijftien leden-staten van de ver
eniging van gebruikers van het
Suezkanaal, hebben donderdag
ochtend uitgemaakt, dat de uitvoe
rende raad van de organisatie zeven
leden zal tellen, aldus is in con
ferentiekringen vernomen.
Men verwacht, dat voor het lid
maatschap Engeland, Frankrijk, de
Verenigde Staten, Noorwegen, Per-
zië, Italië en een nog nader aan te
wijzen land zullen worden aange
zocht. Voor deze zevende plaats zou
Japan, Pakistan of Ethiopië wel
licht in aanmerking komen, indien
het betrokken land daarna zou toe
treden tot de organisatie. (Ge
noemde drie landen zijn op de con
ferentie door een waarnemer ver
tegenwoordigd).
Over de benoeming van een ad
ministrateur zou ook nog geen be
sluit 2ijn genomen.
Volgens conferentiekringen zijn
de afgevaardigden algemeen van
oordeel, dat Londen moet worden
aangewezen als voorlopige zetel
van de organisatie, in afwachting
van een besluit over de definitieve
plaats van het hoofdkwartier.
„Margriet" het frisse blad van déze tijd, telt reeds jarenlang het grootste aantal lezeressen.
Géén wonderieder jaar voegen de jongeren zich erbij want.Margriet" is véél gezelliger
„Mam, mag ik een ijsje?" De
klassieke vraag, die talloze ouders
dagelijks van hun spruiten te horen
krijgen. Voor de kinderlijke smaak
schijnt er geen groter attractie te
bestaan dan, wéér of geen wéér,
zo'n ijsje. Of er altijd aan toege
geven moet worden, is een tweede.
Jopie's moeder vindt van niet.
,Mam, mag ik een ijsje? Daar
komt ie aan, de ijscoman.'"
„Nee Jopie, nu niet. Je hebt pas
een grote appel van moeder gehad.
De romantiek is verdwenen
Wanne'er het woord „spionage"
genoemd wordt, denkt een ieder
vrijwel dadelijk aan mannen die bij
nacht en ontij op geheimzinnige
wijze rondwaren, al dan niet met
aangeplakte baarden, snorren en
verkleed in costuums die zij niet
gerechtigd zijn te dragen. Men
denkt aan schone vrouwen, die
door liefde, geld en drank aan de
gewenste inlichtingen hopen te ko
men, kortom aan- het beeld van
spionage dat ons door boeken en
films zo menigmaal voor ogen ge
toverd werd, dat beeld vol roman
tiek, spanning en sensatie.
De moderne werkelijkheid is an
ders. Laat het vroeger in verschil
lende gevallen zo geweest zijn, te
genwoordig is vrijwel alle roman
tiek uit de spionage verdwenen,
daarvoor in de plaats is gekomen
het zakelijk overleg, het raffine
ment en de list.
Spionnen zijn tegenwoordig den
kers met ongelooflijke scherpzin
nigheid, die over een rijke fantasie
moeten beschikken. De moderne
spionagedienst werkt hoofdzakelijk
binnenshuis achter een schrijfbu
reau. Slechts in laatste instantie
wordt er hulp ingeroepen van de
„buitendienst", die grotendeels be
staat uit gewone burgers, waarvan
men nooit zou vermoeden dat zij
gegevens verzamelen voor minder
bevriende landen. Juist omdat zij
gewoon zijn en niet opvallend kiest
men alledaagse figuren.
Devoor-arbeid geschiedt echter
op een kantoor. Wil men bijvoor
beeld eens weten hoe een moderne
onderzeeër wordt gebouwd, dan
verzamelt men alle kranteberich-
ten en tijdschriftartikelen, die over
de nieuwste duikboten iets vertel
len. Het geringste of meest onbe
duidende woordje of zinnetje is
soms van grote betekenis. Ook boe
ken en vakbladen worden nauw
keurig bestudeerd. Aan de hand
van de verzamelde gegevens tracht
men als bij een legpuzzle een volle
dig beeld van het gevraagde te ver
krijgen. Zo komt men al een eind
op weg.
De volgende stap is het uitvis
sen van de plaats waar het voor
werp der nieuwsgierigheid gefabri
ceerd wordt. Dat is meestal direct
bekend met behulp van het gezant
schap in het vreemde land. Dat ge
zantschap in de vreemde verleent
alle medewerking. Het verzamelt
kaarten, foto's en personeelslasten
van de betrokken werkplaatsen.
Is dit onvoldoende om het geheim
te completeren, dan wordt er zorg
vuldig nagegaan of er ook vrien
den van het betrokken land onder
het personeel te vinden zijn. Die
vriendschap kan een gevolg zijn
van politieke verwantschap maar
ook ontstaan zijn door afkomst of
geboorte. Wanneer Amerika iets
moet weten over een chemische re
actie, die in een Nederlands bedrijf
wordt toegepast, dan is het niet on
mogelijk, dat bij dat bedrijf een
arbeider werkt, die een Ameri
kaanse moeder heeft of iemand
met veel Amerikaanse vrienden.
Een onopvallend persoon gaat dan
met zo iemand praten.
Weinigen worden betaald
Zo probeert men spelenderwijs
achter de waarheid te komen. Pas
in allerhoogste nood, wanneer alle
andere toegangswegen geblokkeerd
zijn, zal men iemand voor zijn dien
sten. betal§n. Zo'n gekochte spion
kan nl. voor iets meer geld weer
door de tegenpartij worden terug
gekocht. In zo'n geval zou men geen
of zelfs valse inlichtingen krijgen,
waardoor de nieuwsgierige mo
gendheid op een dwaalspoor wordt
gebx'acht.
Indien er geen andere mogelijk
heid bestaat om een geheim te be
naderen, probeert men de beroeps
spion in te schakelen door hem een
baantje in het bedrijf te bezorgen.
Elke inlichtingendienst beschikt
over een keur van personen uit alle
rang en stand, die de meest ver
schillende werkzaamheden kunnen
verrichten.
Deze beroepsspionnen ontvangen
een volledige opleiding. Zij worden
dagenlang getest door psychiaters.
Elk medegevoel met anderen wordt
hen afgeleerd. Men zoekt mensen
met fabelachtige geheugens, die in
korte tijd lange rapporten uit het
hoofd kunnen leren. Zij krijgen on
derwijs in codes en leren het in
brekersvak tot in de finesses. Spe
ciale afdelingen zorgen voor valse
paspoorten, die niet van echte zijn
te onderscheiden, getuigschriften
en andere noodzakelijke papieren.
0^, de krant
In de jongste oorlog is het voor
gekomen, dat Amerikanen door hun
eigen troepen achter slot en gren
del werden gezet, omdat men
meende echte Duitse officieren te
hebben gevangen. Pas na weken
werden zij door hun werkgever, de
geheime dienst, verlost.
De kranten zijn wel een van de
belangrijkste inlichtingenbronnen
voor de diverse geheime diensten.
Geen buitenstaander zal vermoeden
wat men uit de kranten kan halen
en door deduceren en combineren
kan bijeenleggen tot de meest ge
heime inlichtingen.
Voorbeelden hiervan zijn er te
over. Een Zwitser exploiteerde een
kranteknipselbureau en maakte er
als het ware een soort hobby van
zijn knipsels over bepaalde onder
werpen uit diverse kranten uit
binnen- en buitenland te combine
ren en bestuderen om dan hieruit
zijn conclusies te trekken. Een en
kel woordje uit een bepaald be
richt gecombineerd met een zin uit
een ander bericht bracht hem soms
op het spoor van de grootste ge
heime zaken. Tenslotte heeft hij
een boekje uitgegeven, waarin hij
zijn resultaten openbaar maakte.
Dit boekje heeft de gemoederen
danig in beweging gebracht. De
Zwitser werd gearresteerd op ver
denking van spionage, want men
wilde niet geloven, dat hij op de
wijze als door hem gesteld aan de
gegevens was gekomen. Tenslotte
kreeg hij de gelegenheid een en an
der te~ bewijzen en toen sloeg de
autoriteiten de schrik om het hart.
Wie had dit durven denken.
De Haarlemse tekenaars
Hetzelfde bleek enige jaren ge
leden ,toen twee Nederlanders, de
gebroeders Das uit Haarlem, teke
ningen publiceerden over een nieuw
geheim Engels vliegtuig.
De Engelsen geraakten gewoon
van de kook. Hier moest spionage
in het spel zijn. Maar er was niets
aan de hand. Alle mogelijke kleine
berichtjes over het vliegtuig ge
publiceerd in kranten en vakbla
den, hadden deze beide bij uitstek
deskundige jongelieden de gelegen
heid. gegeven, zich een duidelijk
beeld te vormen van het te bou
wen toestel. Zo zelfs, dat zij in
staat waren er tekeningen van te
vervaardigen.
Is het begrijpelijk dat de gehei
me diensten der diverse landen
graag gebruik maken van deze
bronnen, die vrijwel geen geld kos
ten, geen verraad plegen en waar
voor de heren achter de bureaux
geen enkel risico aan verbonden is?
Geen gewaagde ondernemingen, het
materiaal wofdt keurig thuisbe
zorgd, wat wil men meer? De ro
mantiek is verdwenen.
(Nadruk verboden).
Dan krijg je buikpijn. Straks gaan
we eten".
Even een pruillip, dan een triom
fantelijk, uitdagend: „Dan ga ik
het lekker aan oma vragen!"
Moeder wil haar terugroepen,
maar het kind luistert niet meer.
Vlug als een aapje is ze de trap
afgewipt naar oma beneden. En
even later ziet moeder haar bij het
ijskarretje staan. Dus is oma toch
weer zo onverstandig geweest. Ze
onderdrukt haar ergernis, maar
neemt zich voor, dat er nü toch iets
aan gedaan moet worden, dat Jan's
moeder het kind niet meer zo ver
went. Zij heeft, als moeder, op het
laatst niets meer over Jopie te zeg
gen, wanneer het kind weet dat ze
bij oma altijd haar zinnetje krijgt.
Altijd wordt moeder schaakmat ge
zet met dat zinnetje: „Dan ga ik het
lekker aan oma vragen!"
Haar gunnen?
En wat doe je er tegen? Je kunt
die oude vrouw toch niet de les
gaan lezen, zonder gevaar haar
voor het hoofd te stoten. Straks
maar eens ernstig met Jan er over
spreken.
Zwijgend hoort vader haar klach
ten aan. „Gun het moeder maar",
zegt hij eindelijk. „Jopie is haar
enig kleinkind".
„Ja, en jij was vroeger haar enig
kind. Heeft ze jou ook altijd in
alles je zin gegeven?"
Jan verzekert haar, dat dit heus
niet het geval was. Zijn moeder
heeft hem heel verstandig opge
voed. Ze was lief en goed voor
hem, maar zeker niet te week.
„Waarom doet ze dan met haar
kleinkind wél zo onverstandig?"
vraagt moeder opstandig.
„Ik weet het niet. Je hoort wel
meer, dat grootmoeders voor haar
kleinkinderen veel toegevender zijn
dan ze ooit voor haar kinderen ge
weest zijn. Die inwoning maakt het
ook niet gemakkelijker. Als we een
eigen huis hadden, kon Jopie niet
elk ogenblik naar oma lopen".
„Maar we hébben nu eenmaal
geen eigen huis. En al moeten we
oma ook dankbaar zijn dat we bij
haar mogen wonen, dan betekent
dat nog niet, dat ze de opvoeding
die wij ons kind willen geven, mag
onder-mijnen. Als jij niet met haar
wilt praten, zal ik het doen", zegt
moeder vastberaden.
„Uw zwakke plek"
En al hoorde er wat moed toe,
moeder dééd wat ze zich had voor
genomen. Als oma een bazige be-
dil-al was geweest, zou het gemak
kelijker zijn geweest, haar de waar
heid te zeggen. Maar ze is juist ont
wapenend lief en zacht en dat
maakt het zo moeilijk. Gedwee
luistert ze naar alles, wat haar
schoondochter haar te verwijten
heeft. Daarna kijkt ze heel schuld
bewust en zegt: „Ik wist niet, dat
ik er kwaad mee deed. Ze is nog
maar zo klein en kan zo lief iets
vragen".
„Ze speculeert op u", roept Jo
pie's moeder. „Ze kent uw zwakke
plek, zo klein als ze is en ze speelt
u tegen mij uit. Dat is verkeerd.
Zo wordt ze sluw".
Oma begrijpt het nu beter. „Ik
zal mijn best doen", zegt ze zacht.
Dat stemt moeder dadeliik milder.
„Een grootmoeder kan een grote
zegen zijn voor een kind", zegt ze
ernstig.
„Maar dan moet oma de ouders
helpen met de opvoeding en niet
een spaak in het wiel steken door
te grote verwennerij. Toe moeder,
ik ben niet boos op u. Ik begrijp
u en kan u vergeven. Maar begrijp
mij dan ook en werk mij niet door-
lopend tegen. Het gaat om Jópie's
best. En. als we nu allebei van haar
houden!"
Dan zegt oma niet meer: „Ik zal
het proberen". Ze grijpt de hand
van haar schoondochter en zegt op
vaste toon: „Ik beloof het je, kind".
MARCELLE.
(Nadruk verboden).
AMSTERDAM. H.M. de Konin
gin heeft de president van de re
publiek Costa Rica Don José Fi-
gueres en zijn echtgenote Dona Ka
ren Olsa in het koninklijk paleis te
Amsterdam ontvangen.
FEUILLETON
Oorspronkelijke roman door HENK VAN HEESWIJK
Een operatie volgde en hij reed
elke avond met de bus naar het zie
kenhuis. Toen ze weer wat bij haar
positieven was gekomen, wilde ze
op de hoogte blijven van de stand
van zaken en hij bracht iedere
avond trouw verslag uit.
De operatie was slechts uitstel
van executie geweest. De kanker
bacil had reeds te ver gevreten en
Elly zou geen Elly geweest zijn, als
ze de doktoren, die haar behandel
den niet bevolen had de waarheid
te zeggen. Maar alleen de naakte
waarheid. Na veel vijven en zessen
had Elly begrepen, dat menselijker
wijs geen mogelijkheden meer aan
wezig waren. De volgende dag
kwam ze thuis, want dan was het
onzin om het dure ziekenhuisgeld
te betalen. Thuis kon ze ook op bed
liggen om haar eindje af te wach
ten.
Dat was spoediger gekomen dan
menigeen gedacht had. En nu lag
ze daar, boven in de grotë slaap
kamer. Nimmer zou hij haar stem
meer horen om orders uit te delen.
Haar plaats aan het grote schrijf
bureau zou voor altijd leeg blijven
en geen klant zou in de winkel meer
door haar geholpen worden.
Bij dit alles bleef hij onbewogen.
Geen traan had hij nog gestort.
Gek was dat. Natuurlijk had hij van
Elly gehouden, maar toch.... Hij
had nu het gevoel bevrijd te zijn
van iets, wat hij nu nog niet onder
woorden kon brengen. Nu zou hij
voortaan zelf moeten beslissen, na
negentien jaren. Een man in de
kracht van zijn leven. Nog niet eens
veertig jaar en al weduwnaar. Een
weduwnaar zonder verdriet.
Het was al bijna duister, toen
Bep de kantoordeur opendeed.
„Zeg, blijf je hier vandaag? Zou
je niet eens naar Herman en Geer
tje gaan? Die schapen zitten maar
te huilen in de serreEn de be
grafenisondernemer is er.Waar
had Elly de polis?"
HOOFDSTUK 2
Als Elly dit te weten kwam
De belangstelling bij de begrafe
nis was overweldigend geweest. La
ter toen Tom er nog dikwijls aan
terugdacht, veronderstelde hij, dat
het halve dorp was uitgelopen. De
redevoeringen van de diverse be
stuursleden van de verenigingen,
waarvan Elly lid was geweest, gin
gen langs hem heen. En als laatste
spreker was hij naar vor'en geko
men, om te danken voor de laatste
eer, aan zijn lie.ve vrouw bewezen.
Toen, terwijl hij samen met zijn
kinderen bloemen op de pas ge
daalde kist had gestrooid, .was er
toch iets geknapt in hem en het was
toen net geweest als bij de begra
fenis van zijn vader. Toen had hij
zich ook met stijf op elkaar gekne
pen lippen ingehouden.
In het sterfhuis had Bep de hon
neurs waargenomen. Ook dat had
hij als vanzelfsprekend geaccep
teerd. Eén voor één waren de men
sen gegaan, na hem nogmaals de
hand gedrukt te hebben. Zou hij al
die sterkte nodig hebben, die men
hem toegewenst had?
De dag na de begrafenis gingen
de winkelgordijnen weer, omhoog
en het briefje met „wegens sterf
geval gesloten" van de deur. De
lichten floepten aan. Alles was
weer gewoon. Met dit verschil, dat
Elly nu rustte op het kerkhof aan
het eind van het dorp. Herman en
Geertje zouden die dag nog thuis
blijven van school. Ook dit had Bep
zo beslist en hij had er geen be
zwaar tegen.
Tom ging naar het kantoor en
zocht het boek, waarin de briefjes
met opdrachten bewaard werden.
Er was nog heel wat te verrichten
en hoewel hij ook nog niet veel zin
had, begreep hij best, dat er nu
weer gewerkt moest worden. Een
kwartiertje later fietste hij het
dorp in om een radiotoestel op te
halen.'De mensen, die hij passeerde
namen netjes hoed of pet voor hem
af: daar ging Boornberger, wiens
vrouw gisteren begraven was. Ook
een slag voor zo'n man.
's Middags zat hij in de werk
plaats het toestel te repareren.
Toen hij daarmee gereed was, pro
beerde hij het en even later klon
ken vrolijke muziektonen door de
ruimte. Hij probeerde een andere
golf en een paar andere stations.
Ziezo, dat was weer piekfijn in
orde. De deur ging open en het
rood-verontwaardigde hoofd van
zijn schoonzuster kwam er omheen
kijken. „Zeg, zet die radio af!
Schaam je je niet? Terwijl je
vrouw nauwelijks* vier en twintig
uur onder de aarde ligt?"
(Wordt vervolgd).
Ingezonden mededeling