ORCAM
DOUWE EGBERTS
Een wagenbestuurder erft een villa
de pittige zware shag
85 ct.
j wij ouders j KOPPIGE KINDEREN
ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE VRIJDAG 15 JUNI 1956 NO. 17968
Ultra-moderne „vogelverschrikker" werd getest
in Schouwse duingebied
Luidsprekers brachten meeuwen in paniek
(Eigen bericht).
Schouwen heeft de primeur ge
had bij het proefstomen van een
kersvers uit Amerika - geïmpor
teerde alarminstallatie, die men
een ultra-moderne vogelverschrik
ker zou kunnen noemen. De alarm
installatie heeft ten doel meeuwen
weg te jagen, die zich bij voorkeur
ophouden op de startbanen van
vliegvelden. De vogels vormen op
deze startbanen een voortdurend
gevaar. Het onderzoek - waarvoor
het Schouwse domeingebied werd
uitgekozen - stond dan ook onder
leiding van een hoofdofficier van
de Luchtmacht, terwijl ook een
deskundige aanwezig was van de
afdeling Wild- en Vogelschade en
Jacht van het ministerie van Land
bouw. De proeven werden vorige
week genomen.
De onderzoekers zijn tot deze
alarminstallatie gekomen, omdat
andere middelen tot verdrijven van
de vogels volledig zijn mislukt. Al
les is reeds geprobeerd, als afschie
ten, kleurproeven, het uitzetten van
kamferballen enz. De vogels bleken
echter sterker en slimmer.
De installatie bestond uit een
speciaal voor dit doel geconstru
eerde band-recorder met verster
ker en een paar grote luidsprekers.
Een en ander werd opgesteld in de
directe nabijheid van een kolonie
broedende zilvermeeuwen.
Toen de bandrecorder in werking
gesteld werd, was eerst een niet te
definiëren bromtoon hoorbaar en
plotseling daar bovenuit de duide
lijk herkenbare telkens onderbro
ken alarmroep van de zilvermeeuw.
De reactie van de meeuwen was
ongekend. Alle meeuwen van de
kolonie stegen verward door elkaar
vliegend en luid schreeuwend op.
Na een halve minuut zwegen de
luidsprekers en kwamen de vogels
weer tot rust. Hoewel kennelijk nog
niet geheel van de schrik bekomen,
zochten zij hun nesten weer op. Zij
zaten toen met gerekte nekken
rond te kijken waaruit viel op te
maken, dat zij op hun hoede waren.
Deze proef werd nog enkele ma
len herhaald met telkens hetzelfde
resultaat.
Vervolgens werden de luidspre
kers gericht op een kleinere broe
dende meeuwenkolonie op een af
stand van naar schatting 300 meter
van de speakers. Er was nu wel
geen duin of kopje in de weg, maar
de speakers stonden nu pal tegen
de wind in.
Nauwelijks lieten de luidsprekers
zich horen, of ook daar stegen de
meeuwen op en was het een ver-
Overdenking
Onkruid of tarwe?
Een boer ontdekt op een goede
dag, dat zijn akker vol onkruid
staat, midden tussen de tarwe door.
"Wat zou een goede boer in zo'n ge
val doen? Hij zou proberen zijn
land schoon te maken en het on
kruid te wieden.
Maar de landbouwer over wie
Jezus ons vertelt in Matth. 13 denkt
er anders over; hij zegt: laat het
onkruid en de tarwe samen op
groeien, tot de oogst; dan zullen
wij het onkruid verzamelen en ver
branden, en de tarwe bijeenbren
gen in de schuur.
Deze landbouwer, die zo wonder
lijk handelt, is God; en de akker
is deze wereld. Onkruid en tarwe,
goede en slechte vruchten, groeien
daar naast elkaar. Dat weten wij
allemaal wel, als wij maar even in
deze wereld om ons heen zien. Maar
ook in ons eigen leven, in ons eigen
hart is dat het geval. Ook daar
heeft God goed zaad gezaaid; maar
ook daar groeit er allerhande on
kruid tussendoor
Nu kunnen wij God wel vragen:
waarom ruimt Hij dat onkruid niet
op? Waarom maakt hij deze wereld
niet schoon, waarom maakt Hij er
geen korte metten mee, met het on
kruid, waarom mogen kwaad en
zonde in deze wereld er lustig op
los groeien?
Jezus geeft ons het antwoord:
„opdat met het onkruid, ook de
goede planten geen schade zouden
lijden. Laat ze daarom samen op
groeien tot de oogst!"
Dat wil zeggen: Gods liefde laat
ons tijd. Hij wil het goede zaad, dat
Hij in ons leven heeft uitgestrooid,
tijd en gelegenheid geven om wor
tel te schieten. Dat doet Hij om ons
te ontzien, om ons te sparen. Als
Zijn oordeel opruiming zou gaan
houden in onze wereld en in ons
leven, dan zou er van geen van
beide veel overschieten. Daar hoe
ven wij heus niet naar te verlan
gen. Maar wat Jezus ons wil zeg
gen, is dit: er komt een tijd, dat
God opruiming houdt onder alle
onkruid, en alle tarwe bijeenbrengt
in Zijn schuur. Vóór die tijd moet
onze keus gemaakt zijn. Voor die
tijd moeten wij goed weten, waar
wij bij horen, bij het onkruid of de
tarwe. De tarwe, de goede vrucht,
is die, welke voortkomt uit het zaad
van het evangelie, die opgroeit
door de adem van Gods Geest, en
die bevrucht is door de dauw van
Zijn liefde, in Jezus Christus!
R. F. A. v. L.
ward door elkaar vliegen. Na 30
seconden zwegen de luidsprekers
en kwamen ook daar de vogels weer
tot rust.
Deze proeven werden eveneens
enkele malen herhaald met steeds
dezelfde verrassende uitwerking.
Het is niet aan te nemen, dat de
vogels op zo'n grote afstand alleen
maar op het geluid reageerden.
Veel aannemelijker is te veronder
stellen dat de biologische werking
van de telkens onderbroken alarm
roep met veel bijgeluiden de vogels
in een paniekstemming bracht.
Amerika's problemen
Volgens een opinie-onderzoek,
gepubliceerd door het tijdschrift
„Catholic Digest", heeft 45 procent
van de ondervraagde Amerikanen
op de vraag, wat op het ogenblik
het grootste probleem van de Ver.
Staten is, geantwoord: het rassen
vraagstuk. De atoombom en de
koude oorlog kregen 32 procent.
Wetenschap en Techniek
Op zoek naar verzonken stad
De Amerikaanse miljonair Ed
ward Link schijnt van plan te zijn
ter hoogte van Jamaica opsporin
gen te laten verrichten naar de
verzonken stad „Port Royal", die
eens de „rijkste en meest verdor
ven stad ter wereld" werd genoemd.
Link heeft ter plaatse boeien la
ten uitzetten en een jacht met het
nodige materiaal er naar toege
bracht. De stad schijnt haar weelde
voornamelijk te danken gehad te
hebben aan schatten, die in de 17e
eeuw aan Spaanse schepen wer
den ontroofd.
Link wil gebruik maken van elec-
tronische apparaten voor naspo
ringen onder water. Allereerst wil
hij de plaats van de kathedraal
vaststellen, waar zich de graftombe
van sir Henry Morgan, de uit Wa
les afkomstige zeerover en destijds
goeverneur van Jamaica, bevindt.
De stad Port Royal werd bij een
aardbeving in 1692 gedeeltelijk doof
de zee verzwolgen. Zij telde toen
achthonderd huizen, tegen New
York vijfhonderd. Twee-derde van
de stad verdween onder water. Het
resterende gedeelte behoort nu bij
Kingston. Men meent reeds sporen
gevonden te hebben van het fort
James, dat het bolwerk van Port
Royal was.
LAND- EN TUINBOUW
Wijzigingen loonregelingen
voor de landbouw
Een bijlage van de Staatscourant
van woensdag bevat de eerste wij
ziging van de regeling van lonen en
andere arbeidsvoorwaarden voor de
akker- en weidebouw en de vee
houderij in Groningen, Overijssel,
de Noordoostpolder, Gelderland
(met uitzondering van het Rijk van
Nijmegen en het Land van Maas
en Waal), Utrecht, Noord-Holland,
Zuid-Holland (rayons midden Zuid-
Holland, Krimpenerwaard-Gouda,
West-Delfland-kustgebied, Rijn
streek en Zevenhoven, Zuid-Hol
landse eilanden), Zeeland, Noord-
Brabant en Limburg.
Paus Pius XII heeft woensdag
president Soekarno in audiëntie
ontvangen. De paus en het Indone
sische staatshoofd hadden een af
zonderlijk onderhoud, dat 20 minu
ten duurde en dat plaats had in de
kleine troonzaal naast de pause
lijke bibliotheek op de tweede ver
dieping van het paleis. Na 20 mi
nuten werd het gevolg van Soekar
no tot de zaal toegelaten, waar de
paus de leden in het Engels toe
sprak.
Ingezonden mededeling
GRONINGEN. De staking onder
de bouwvakarbeiders in Groningen
duurt nog onverminderd voort. Er
worden pogingen gedaan, gelden te
verzamelen voor de stakende bouw
vakarbeiders via intekenlijsten.
Met behulp van dynamiet is zondag het Chateau de la Badonnière te
Marcay in de buurt van Poitiers, eens een van de fraaiste kastelen van
west-Frankrijk, gebouwd rond 1865, in een puinhoop herschapen, omdat
het gebouw zo vervallen was, dat herstelwerkzaamheden ruim 300.000
gulden zouden hebben gevergd. De eigenaar, de 37-jarige René Ville-
miers, die dit bedrag niet kon opbrengen, heeft wel alle moeite gedaan
om jn kasteel aan een of andere instelling te schenken, maar dat is
niet gehikt. - De foto laat zien hoe het kasteel door 130 dynamiet-ladin
gen werd opgeblazen.
„Ik begrijp niet, wat er in dat
kind is gevaren!" klaagde de moe
der van 3-jarig Daantje. „Tot dus
ver was hij zo'n gemakkelijk kind,
zo lief, zo volgzaam, nooit last mee
gehad, maar de laatste tijd weet ik
heus niet meer wat ik met hem be
ginnen. Hij is zo koppig en dwars,
ginnen moet. Hij is zo koppig en
dwars, altijd precies tegen de keer
in! En het vervelende is, dat ik he
lemaal geen vat meer op hem heb.
Hij doet precies wat hij wil!"
„Is dat kind wel gezond?" vroeg
oma bezorgd.
De jonge moeder schoot in een
lach. „Hij eet als een wolf en hij
slaapt als een roos en moet u die
dikke rooie wangen eens zien! Dat
is toch geen kind dat wat man
keert!" Oma knikte. „Tjaeen
beeld van gezondheid."
„Maar ik laat me door zo'n kleine
aap niet op mijn kop zitten!" sprak
Daantje's moeder flink. „Ik ga er
streng tegenin, geloof dat maar. Hij
zèl gehoorzamen!"
„Dat wordt er één
met een willetje!"
Daantjes moeder ging er inder
daad hard tegenin. Dag aan dag
waren er strubbelingen, maar noch
standjes, noch straf schenen van
invloed te zijn op Daantje's gedrag.
Het leek er in tegendeel op, dat
zijn zucht tot dwarsdrijven en zijn
koppigheid steeds erger werden.
Langzamerhand was het geen
kwestie meer van af en toe weige
ren een gegeven bevel op te vol
gen, maar het werd een constant
koppig verzet tegen elk bevel.
Vader had er heimelijk schik in.
„Dat wordt me d'r eentje met een
willetje!" placht hij te zeggen. „Dat
is een jong waar een kop op zit, i
reken maar,!" Maar als dan Daantje
ook vaders bevelen in de wind
sloeg, werd vader erg boos en dan
vielen er lang niet malse straffen.
Daantje werd steeds onhandelbaar
der-.
Een normale overgangsfase
De vader en de moeder van de
kleine schelm wisten niet - wat een
heleboel ouders ook niet weten -
dat in elk kinderleven de periode
van 2-5 jaar, die de kleuter-leeftijd
heet, ook wel de koppigheidsfase
wordt genoemd en dat deze kop
pigheidsfase 'n normaal verschijn
sel is. 't Is heus geen karakterfout
en evenmin 't bewijs van 'n licha
melijke stoornis, maar doodeenvou
dig het natuurlijk resultaat van een
voor de kleuter hoogstbelangrijk
feit: de ontdekking van de eigen
wil.
Zolang als de voorafgaande fase
- de zuigelingenperiode - duurde,
heeft het kind zich als het ware
laten leven binnen de beslotenheid
van zijn klein wereldje begrensd
door wieg en box. Tot dusver heeft
het kind zijn onlustgevoelens kun
nen uiten door huilen, maar nu op
eens ontdekt het de betekenis van
het „ik wil", hetgeen een ongeloof
lijke verwijding van zijn horizont
betekent.
Ook op ander gebied heeft vrij
wel gelijkertijd hetzelfde plaats:
doordat het kind leert lopen en zich
verplaatsen, is zijn wereldje ineens
ontzaglijk verruimd. Deze nieuwe
mogelijkheden, deze nieuwe macht,
luiden een nieuwe periode in: de
kleuterleeftijd. Die pas ontdekte wil
is voor de kleuter zo ongelooflijk
belangrijk, dat hij die evenals een
nieuw stuk speelgoed onafgebroken
hanteren wil. Dat hij daarmede met
de grote-mensenwetten in botsing
komt, daar begrijpt hij niets van.
En daarom moeten wij hem niet
straffen maar helpen zonder in zijn
voor ons vaak hinderlijke uitingen
dadelijk stoutheid en allerlei ern
stige karakterfouten te zien.
Zjjn les geleerd
Wanneer wij, ouders, met de
beste bedoelingen bezield, probe
ren de kleine rakker de baas te
blijven en hem met straf en verbod
dwingen onze zin te doen, dan zal
veelal de koppigheid, die een voor
bijgaande fase is, gefixeerd worden
en het karakter van het kind aan
tasten zoals een voorbijgaande aan
doening die niet de juiste behan
deling krijgt chronisch kan worden.
Als wij ons voortdurend voor
houden, dat die koppigheidsperiode
een onverbrekelijk deel is van de
normale groei en dat wij door dit
niet te tragisch op te vatten ons
kind het allerbeste helpen, dan
kunnen wij veel narigheid voor
komen.
Zoals zo vaak bij de opvoeding
is ook hier gepaste afleiding de
beste remedie en dan denken wij
aan de kleuterschool, die onont
beerlijk is voor het gezonde kind.
Daar leert het de konsekwenties
van eigen gedrag aanvaarden. Wat
thuis door de binding aan de ouders
meestal niet lukt, gaat vaak won
derwel onder vreemden: de kleine
dwarskop kiest eieren voor zijn
geld! Hij leert zich aanpassen om
dat hij door de onverschilligheid
van de massa, die ook in die kleine
wereld reeds heerst, ervaart, dat
uitzonderlijkheid als straf eenzaam
heid met zich medebrengt.
Dit is een levensles, die zich in
elke bestaansfase herhaalt en die
wij niet vroeg genoeg kunnen leren.
Amy Groskamp ten Have.
(Nadruk verboden).
's-GRAVENHAGE. Gistermorgen
is op de rijksweg Roermond-Venlo
onder de gemeente Swalmen de 28-
jarige ongehuwde rayonwegen-
wachter A. H. van de Kerkhof, die
met zijn motorzijspan patrouille
reed, door een auto achterop aan
gereden en verongelukt.
Ingezonden mededeling
ALGERIJE OP WEG NAAR EEN REGELING
VAN HET CONFLICT
Opstandelingen in bedwang
De Franse minister met stand
plaats Algiers, Robert Lacoste,
heeft in een intervieuw verklaard
„beslist optimistisch" te zijn over
de toestand in Algerië. „Wij zijn
thans op een weg die moet leiden
tot een regeling van het conflict",
zei hij tot een correspondent van
het te Bordeaux verschijnende blad
„Sud-Ouest".
Overal in het land heeft men de
opstandelingen in bedwang en hun
opdringen komt tot stilstand. Er is
'n einde gekomen aan grootscheep
se operaties van de opstandelingen,
zoals die in het Eurès-gebergte,
waar de opstand in november 1954
begon. „Onze militaire druk heeft
hen gedwongen hun taktiek dras
tisch te veranderen. Zij zetten hun
actie, welke bestaat uit aanvallen,
sabotage en de uitmoording van
mohammedanen, voort, maar zij
kunnen niet meer in groten getale
tegen onze strijdkrachten optreden"
De zones waar de rust hersteld
is, worden voortdurend uitgebreid.
In overleg met de bewoners zullen
daar zo spoedig mogelijk Arabische
gemeentebesturen worden ingesteld
aldus de minister.
Hij zei, dat de opstandelingen de
Franse oproepen tot een staken van
het vuren hadden genegeerd, omdat
zij al hun hoop stellen op interna
tionale -bemiddeling, waardoor
Frankrijk naar hun mening een on
afhankelijk Algerië zal erkennen
naar het voorbeeld van Marokko
en Tunesië. Wanneer de opstande
lingen beseffen, dat deze hoop ij del
is en dat Frankrijk vastbesloten is
Algerië niet op te geven, kan mis
schien het goede klimaat voor de
opening van onderhandelingen ge
schapen worden. Intussen zullen
onze strijdkrachten hun inspanning
in geen enkel opzicht verslappen,
aldus Lacoste.
De kabinetsformatie
Het kabinet van H M. de Konin
gin deelt mede, dat H.M. de Konin
gin voor een conferentie op het
Huis ten Bosch te 's Gravenhage
heeft uitgenodigd, achtereenvolgens
de voorzitter der Eerste Kamer der
Staten-Generaal mr. J. A. Jonk
man, de voorzitter van de Tweede
Kamer der Staten-Generaal dr. L.
G. Kortenhorst en de vice-presi
dent van de Raad van State dr. A.
A. L. Rutgers.
School met 9 leerlingen
De ouders van de negen leerlin
gen die de kleinste school in Ne
derland, te Geesteren, bezochten,
hebben genoeg gekregen van het
komen en gaan van onderwijzers
aan deze school en hebben hun
kinderen van school genomen ten
einde hen elders naar school te stu
ren.
Reeds jaren lang kampt deze
school in West-Geesteren met on
derwijzersmoeilijkheden. De door
de gemeente Tubbergen aangestel
de onderwijzers nemen gewoonlijk
weer de benen, zodra zij in de eer
ste lessen de leerlingen hebben ge
teld. De kinderen hadden door deze
gang van zaken te dikwijls vakan
tie naar de zin der ouders.
Honderden doden bij aardbeving in Afghanistan
Duizenden huizen ingestort
Naar het radiostation van Kaboel
de hoofdstad van Afghanistan meldt
worden door de aardbeving die het
gebied van Kaboel, Camian en de
berg Sjikari zondag heeft geteisterd
zes honderd mensen vermist.
Men neemt aan, dat een aantal
van hen om het leven is gekomen.
onbeperktecaranm Duizenden mensen zijn gewond. Er
iiiiiiiiiaiiHii is grote schade aangericht. Het is
llllllllllllllll nog niet mogelijk het juiste aantal
hazetfabrieken te zevenbergen doden of gewonden te tellen, daar
telefoon- en telegraafverbindingen
zijn verbroken.
In het gebied van Kaboel zijn
duizenden huizen ingestort, aldus
radio-Kaboel. De beving was zo
hevig, dat op een aantal plaatsen
het landschap is veranderd. Som
mige rivieren hebben hun loop ge
wijzigd, andere zijn geheel verdwe
nen en nieuwe stromen zijn elders
te voorschijn gekomen. Verscheide
ne malen werden in het tijdsbestek
van uren hevige aardschokken ge
voeld.
FEUILLETON
Nadat Klaas had gegeten, begon
hij systematisch het hele huis te
onderzoeken. Iedere kast, elke lade
en het kleinste kistje werd nauw
keurig nagekeken. Het meeste werk
had hij in de grote bibliotheek,
waar hij boek voor boek van de
planken nam en uitschudde, om te
zien, of de kaarten mischien ook
tussen de bladen lagen. Geen hoek
je van elk vertrek werd overgesla
gen, maar toen Klaas na drie dagen
het hele huis onderste boven had
gehaald en daarbij evenmin de ga
rage en de beide schuren had ver
geten, had hij nog geen spel kaar
ten gevonden.
Na dit tijdrovende werk ging hij
rustig in een fauteuil zitten en stak
een sigaar op. Hoofdschuddend
dacht hij nog eens na over het zon
derlinge verzoek. Ergens moesteen
geheime bergplaats zijn en anders
was erin het gehele huis geen
speelkaart te vinden, laat staan een
heel spel. Klaas begon er aan te
twijfelen, of er inderdaad wel een
spel kaarten aanwezig was geweest
in huis. „Ben je mal", dacht hij,
„die vent zoekt heel wat anders en
hij heeft van de week geprobeerd,
of er iemand in huis was. Dat zulks
wel zo was, betekende voor hem
een onverwachte misrekening,
want hij was er van overtuigd ge
weest dat er niemand in huis zou
zijn. En dan zou hij voor de vierde
maal een inbraak gepleegd hebben.
„Nee, mijnheer Pluimers, je zoekt
heel wat anders dan een spel speel
kaarten. Maak jij dat de kat maar
wijs, maar mij niet. En ik twijfel
of je ooit terug komt, om dat spel
kaarten te halen".
Maar tot grote verbazing kwam
de man zaterdags terug. Klaas was
net klaar met eten en van plan de
pannen en schalen af te wassen,
toen er gebeld werd. Klaas trok
vlug een colbertjasje aan en liep
naar de voordeur. Warempel, daar
stond de vent!
„Mijnheer Sweers, zoals ik heb
beloofd, ben ik hier weer. Mag ik
u vragen, of u succes gehad hebt?"
„Succes?" vroeg Klaas onnozel,
zogenaamd het hele geval vergeten
zijnde, „ik begrijp niet, wat u be
doelt".
De ander fronste ongeduldig de
wenkbï'auwen. „Wel, ik heb u im
mers gevraagd naar een spel kaar
ten, dat uw oom en ik altijd 'ge
bruikten. Zoals ik u van de week
gezegd heb, zou ik dat spel gaarne
als aandenken aan mijn vriend
willen hebben. Een verzoek, dat
toch niet te veel gevergd is, zou ik
menen".
„Nee, o nee", antwoordde Klaas
kwasi verstrooid. „Ik moet beken
nen, dat uw verzoek zeer beschei
den is".
„Nietwaar?" vervolgde de ander
hoopvol. „Ik mag dus aannemen,
dat u het spel gevonden hebt?"
„Neen", antwoordde Klaas vast
en hij keek de bezoeker scherp aan.
Een trek van ergernis gleed over
het gezicht van Pluimers. Doch
10
vrijwel onmiddellijk beheerste hij
zich weer. „U hebt waarschijnlijk
nog geen tijd gehad om het te zoe
ken misschien?"
„Waarde heer", antwoordde Klaas
rustig, doch beslist, „ik ben drie
dagen bezig geweest om dat ver
wenste spel kaarten te zoeken en
ik geef u de verzekering dat er
geen hoekje of gaatje in het hele
huis is, dat ik niet onderste boven
heb gehaald. Maar wat ik ook ge
vonden heb, geen spel kaarten. Het
spijt me, maar ik moet u teleur
stellen".
De bezoeker keek hem aan met
een gezicht, waaruit niet veel goeds
sprak. Klaas was er van overtuigd,
dat de man hem niet geloofde en
ongetwijfeld dacht, dat hij in het
geheel niet naar het spel kaarten
had gezocht. Doch hij beheerste
zich en antwoordde slechts: „Jam
mer, mijnheer Sweers, heel jam
mer. 'Ik zou graag alleen maar dat
spel kaarten hebben gehad. Als
herinnering aan de gezellige avon
den, die wij samen hier hebben
door gebracht. Maar dan moet het
op een of andere wijze zijn weg
geraakt, nietwaar? Een andere op
lossing weet ik er ook niet voor te
vinden".
„Ik ook niet", antwoordde Klaas
bruusk, omdat die vent hem begon
te vervelen. „Mocht ik het op een
of andere dag nog eens vinden, dan
zal ik het voor u bewaren. Indien
u mij uw adres wilt geven, zal ik
het dan naar u toezenden. Tot zo
lang zult u dan geduld moeten
hebben".
(Wordt vervolgd).
