s
Gewestelijk Arbeidsbureau Zierikzee
verplaatst naar vernieuwd pand
,,Zijn de rampen der laatste jaren
een sprake Gods?"
SNOEK
ZIERIKZEESCHË NIEUWSBODE - ZATERDAG 19 MAART 1955 - No. 17712
Veel critiek op heifinys-
verordening Landbouwschap
Want reeds nu wordt de prijs ge-
Woonhuis werd tot modern kantoorgebouw
Zoals reeds gemeld is bet Gewes- Het geheel maakt een zeer effi-
leiyk Arbeidsbureau te Zierikzee clënte indruk. Praktische verlich-
verplaatst van het voormalig Post- ting completeert verder de kan-
kantoor in de Meeistraat naar bet toorruimten, die deels nog van
pand Nieuwe Boogerdstraat C 195, nieuw meubilair zullen worden
dat voor dit doel een algehele In- voorzien.
wendlge restauratie heeft onder- De verbouw geschiedde door de
gaan en verder geheel passend is Rijksgebouwendienst en werd uit
gemaakt voor deze nieuwe bestem- gevoerd door: Aannemersbedrijf
mlng. Het Is wel heel moeilijk in J. Roggeband Zn. (timmerwerk),
het ruim van kantoren voorziene Schildersbedrijf P. J. Beuzenberg,
gebouw de vroegere woning te her- J. B. Wansink (loodgieterswerk),
kennen. terwijl een bedrijf te Middelburg
zorgde voor de electrische instal-
De voordeur geeft thans toegang iaties.
tot een ruime hal, waarin een trap Een met al een grote verbetering
naar beneden en naar boven leidt. v0Or ke£ Arbeidsbureau, dat tot nu
Aansluitend op de hal vindt men ^oe VOOJ.aj door toeneming der
het belangrijkste kantoor, waar het werkzaamheden - met een acuut
bureau Bemiddeling is onderge- rujmtegebrek had te kampen,
bracht. Rechts komende in de hal
vindt men een ruimte, waar spe
ciaal de vrouwenbemiddeling zal LAND- EN TUINBOUW
worden behandeld. De trap omlaag
voert naar de afdeling Huisvesting
en vervoer vreemde arbeiders. Op
deze bijna met het maaiveld gelijk
gelegen ruimte vindt men verder
een bergplaats en rijwielstalling. De besturen van de Algemene
De trap omhoog geeft toegang tot Bond van Boomkwekers, de Ko-
een tweede hal, waarin de deuren ninklijke Algemene Vereniging drukt omdat men in Londen wacht
uitmonden van de verschillende in y°°J Bloembollencultuur, de Neder- op de Egyptische uien, die daal
de bovenverdieping ingerichte kan- de Nedlriandse B1m- volgcnde week zullen en
toorruimten. In de eerste plaats de W™ T,® H
kamer van de directeur, die ook adres gericht aan d0 Sociaal Eco- me"' telersPrUs dctaa't- 136
als vergaderlokaliteit kan worden nomische Raad. Hierin brengen zij ric"^en over de Egyptische oogst
gebruikt voor interne besprekingen, hun bezwaren naar voren tegen de luiden dat deze zeer overvloedig is.
en het stijlvolle administratiebu- algemene heffingsverordening van Het wegvallen van Nederland als
reau, dat middels een afgeplatte het Landbouwschap en zij verzoe- ernstige mededinger op de bulten-
toogrand bijzonder praktisch en ken de S.E.R. zijn goedkeuring aan ladnse markten doet bovendien
keurig tot stand kon komen. Ver- deze verordening te onthouden. Egypte, Polen, Hongarije en Spanje
der is hier nog een kleine pantry De adressanten menen, dat zij als hun beste beentje voorzetten en de
ingericht annex toilet. Een speciale £p"™^v|eW® Sp «n ge^Jkè W°r<" daal' led°r Se'Z°en
schuifladdei geeft toegang tot behandeling als de andere repre-
zolderverdieping, voorlopig slechts selltatieve organisaties, die bevoegd De prijs was met gemiddeld 15 a
in gebruik als archiefruimte. zijn ieden voor de organen van het ig cent telersprijs goed te noemen.
Landbouwschap voor te dragen. maar de exporteurs die dit najaar
Zij achten een uitsluiting van de hebben gekochtj met het 00g op de
aftrekmogelijkheid voor de bij hun j A ,1, uo(
organisaties als lid aangesloten be- verwachting dat de prijs vel het
drijfsgenoten discriminatoir. Een dubbele van thans zou halen, lij-
dergelijke ongelijke behandeling den natuurlijk gevoelige verliezen.
Maandag 21 Maart a.s. zullen in van de aftrekregeling zal h.i. wel- Waarbij dan nog niet eens gespro-
het gebouw van de Raad van Be- licht leiden tot een unfaire concur- ken wordt van het grote uitvalper-
chnir Rouwbodriif te 's Graven- rentiestrijd tussen de aan het Land- centage tengevolge van koprot.
hagè b^pr^kingen worden gevoerd bouwschap medewerkende organi- Jammer dat Duitsland en België
fnoupn Hp wprirppvw! pn werkne- saties> daar immers sommige aan njet meer afnamen; ook het open-
tussen de werkgevers en we hun ieden aftrek van een deel der stellen van de Franse markt had
mersorganisaties in het bouwbe- contributie kunnen bieden en an- bVvenvLhte effecT
drijf om door verlenging van de ar- dere njet niet net vervvacnte etiect.
beidstijd althans een gedeelte in te In totaal werden in Februari ver
lopen van de zeer ernstige achter- Qg DfiiZGfl V8I1 Ü6 11161) zonden: 14.602.000 kg uien verdeeld
stand in de productie van de Ne- F J als volgt: Engeland 8.210.000 kg;
derlandse bouwnijverheid, als ge- De nu afgelopen vorstperiode Duitsland 4.185.000 kg; België
volg van de langdurige vorstpe- heeft het regelmatig dalen van de 960.000 kg; Frankrijk 350.000 kg;
riode. uienprijs belemmerd en ongetwij- Ierland 320.00 kg; Engelse leger
De in de Raad van Bestuur feld zouden ook nu nog goede prij- in Duitsland 160.000 kg; Finland
Bouwbedrijf samenwerkende werk- zen worden gemaakt, indien de 125.000 kg; Zweden 117.000 kg; W.-
geversorganisaties zullen voorts kwaliteit van het pi-oduct maar zou Indië 56.000 kg; Oostenrijk 40.000
een beroep doen op de werkgevers kunnen concurreren met wat de kg; Afrika 40.000 kg; Luxembux'g
in de bouwnijverheid om in het concurrenten kunnen aanbiedenr 17.005 kg; IJsland 15.000 kg.
bijzonder de uitvoering van de
woningbouw met alle ten dienste
staande middelen te bevorderen.
In werkgeverskringen wordt ver
wacht, dat de werknemersorgani
saties, gezien de grote sociale nood
op het gebied van de volkshuisves
ting, over bepaalde bezwaren ten
aanzien van verlenging van de
werktijd zullen heenstappen.
In de zesde klas van een der openbare scholen in Arnhem, school 22 om
nauwkeurig te zijn, staat elke week éénmaal zeker, inplaats van een
gewoon zwart schoolbord, een reusachtig schaakbord voor de klas en
- wat nóg sterker is - inplaats van „gewoon" maar een onderwijzer, is
dan in die klas aan het woord een éebte schaakmeester, nl. de heer C. J.
H. Schepel, die sinds enige tijd de jongens en meisjes uit deze klas les
geeft in schaken. Het betreft hier een proef welke wordt genomen op
Instigatie van de Rijksinspecteur van het L.O. en waarvan men, ook al
omdat de vorderingen worden bijgehouden aan de hand van grafieken,
veel verwacht Als de proef tot tevredenheid verloopt, zal men de moge
lijkheden tot het invoeren van dit exclusieve vak op de lagere seholen
zeker overwegenDe foto geeft een beeld van de schaakles in
school 22. De heer Schepel staat zijn „gelegenheidsleerlingen" ter zijde
met raad en daad.
richt, maar het zijn de voorgerich-
ten. Wie nu niet tot bekering komt
zal straks in het eindgericht komen
en voor eeuwig verloren gaan. God
wil ons daaruit halen, maar de
meeste mensen willen liever met
de massa meegaan dan als enkeling
staan. Daarom komt het op de per -
soonlijke vraag aan: „Wilt U aan
Jezus' kant staan?" Een ieder is
daarbij betrokken, maar wie in
deze tijd een kind van God is wordt
door Satan niet met rust gelaten.
Voor wat de kerk en de gelovi
gen nu moeten doen verwees spi
naar Jesaja 26 60, naar de binnen
kamer in het gebed. Dit is niet
ouderwets, maar een dringende
noodzaak. Een mens wordt niet be
keerd geboren, maar in ieders le
ven zal een bewuste keuze moeten
komen voor Jezus. Wie door genade-
een kind van God is, d.w.z. die de
Heere Jezus van harte lief heeft en
Hem niet kan missen, heeft maar
één uitzicht: de wederkomst van
Christus. Men moet hierbij ook let
ten op „het teken" der tijden: Is
raël en Palestina. Het verlangen
naar de komst van de Heere Jezus
is geen levensmoeheid, doch een
heerlijke, levende geloofsspanning
Na de met diepe aandacht ge
volgde lezing werd gezongen Psalm
681 en 2. Nadat Ds Veldkamp
enkele vragen had beantvfoord
sprak de voorzitter een dankwoord
waarna met het zingen van Gezang
73 en dankzegging door Ds J. P. v.
Roon werd besloten.
KERKNIEUWS
Verlenging arbeidstijd
in het bouwbedrijf?
Predikant sprak voor Ver. Rechtzinnig Hervormden
WIJ OUDERS
Vreselijk geval van
gasvergiftiging
Gezin van vgf personen
omgekomen
Donderdagmorgen is in Vianen
Als jonge meisjes dansen gaan
„Ga mee", zei neef Nurks die in „Néé", zei neef Nurks, „ik amu-
een goede bui was, „dan gaan we seer me best. Ga nou maar weer
theedrinken in dat nieuwe ding gauw zitten, als je er zulke stijve
hier om de hoek, daar kun je dan- ouderwetse principes op na houdt,
sen". dan kun je tegenwoordig nergens
„Och nee", zei ik, „daar voel ik meer komen, neem dat maar van
niets voor". mij aan. De zeden zijn nu eenmaal
„Waarom niet?", stoof hij dade- losser geworden en daar kunnen
lijk op, „waarvoor niet? Hou je we ons alleen maar bij neerleggen",
soms niet van dansen?"
,'k En wil niet dansen, 'k en mag
Hou je fatsoen!
dfvHn Krnuwel hestaande uit niet dansen, dansen is mijn ambacht Later thuis vroeg ik mezelf af of
g In Hrii' iHnHoin Hond niet!"> neuriede ik plagend. „Hè, ik nu heus zoveel gebrek aan wer-
man, vrouw en drie kinderen, dQe nJet ZQ antiek!»; viei hij uit kelijkheidszin had getoond en of
in hun woning aangetrotten. Dat ga£ de doorsiag. „Vooruit dan een dergelijk ontstellend ontbreken
Toen de melkboer na herhaalde- maar!", gaf ik toe. van het simpelste decorum nu
lijk bellen geen gehoor kreeg, ver- Weldra zaten we op een soort po- maar zonder meer diende te wor
telde hij dit aan de buren. Deze dium in een hoge, lichte zaal, waar den aanvaard,
verschaften zich toegang tot de wo- het nog naar verf en nieuw, textiel Is het toelaatbaar dat jonge
ning en vonden de moeder met drie rook. De aankleding was fantas- meisjes zich in een soort zwijmel
kinderen dood in bed. De man had tisch, de consumptie prima en het in de armen van (vaak onbekende)
bliikbaar no* getracht beneden te orkest beschaafd. Het publiek, dat mannen over een dansvloer laten
knmpn want°ziin lichaam werd bij zich op de dansvloer bewoog, zag sleuren? Kan men dat nog dansen
komen, want zijn ncnaam wera dij er keurig Er werd tango noemen? Is er ook maar rederii
de trap gevonaen. gedanst op een smeltende, meesle- waarmede men een dergelijk gedrag
Bij onderzoek bleek, dat de gas- pende kan verontschuldigen of goedpra-
slang van de hoofdkraan was af- „Niet gek hè?", vroeg neef Nurks ten? En als wij voelen, dat dit ver-
geschoten. Deze hoofdkraan had voldaan. „N-neeantwoordde keerd en afkeurenswaard is, moe-
men de avond tevoren niet afge- ik afwezig. Met de ogen volgde ik ten wij dan zwijgen en het ooglui-
Zeer groot was de belangstelling
voor de laatste lezing van de Ver
eniging van Rechtzinnig Hervorm
den in dit seizoen, welke Dinsdag
avond in het Verenigingsgebouw te
Zierikzee werd gehouden. De voor
zitter, de heer A. Jonker, opende
met gebed en het lezen van Job 38
vs. 16 tot einde en Psalm 148 vs 5
tot einde, waarna by een wel
komstwoord sprak, in het bijzonder
tot de spreker voor deze avond, Ds
D. W. Veldkamp, Vrij Evangelisch
predikant te Hilversum.
Ds Veldkamp had als onderwerp
gekozen: „Zijn de rampen der laat
ste jaren een sprake Gods?" Spr.
beantwoordde deze vraag van uit
de Schrift voor honderd procent
bevestigend. Over de gehele wereld
hangt een „herfst"-stemming en
overal zijn „herfsf'-stormen. Op
alle levensterreinen op aarde is
grote onrust te constateren: in de
volkeren, in de gezinnen, in het
kerkelijk leven, in de zielen dei-
mensen en niet het minst in de
natuur, waar ramp op ramp zich
voltrekt. De massa der mensen be
ziet het natuurgebeuren niet van
uit God's Woord, maar God's volk
onderkent hier een sprake God's.
Dat alles zo in onrust is komt om
dat de Satan op de aarde geworpen
is. Dat is zijn laatste stelling en hij
weet dat zijn tijd kort is (Openb.
FEUILLETON
12). In tegenstelling tot vele men
sen (w.o. ook kerkmensen) houdt
de Satan wel degelijk rekening met
Christus' wederkomst en hij mobi
liseert zijn krachten.
Voorgerichtcn
Spreker wees in dit verband
op het vele ongeloof en bijgeloof
en de immuniteit van de wereld
voor al wat er aan vreselijks ge
beurt. Soms schrikt men wel
even, maar dan leeft men weer
gewoon voort. Wij leven typisch in
de tijd van het zesde zegel: aard
bevingen en vele beroeringen, maar
het vreselijke is dat „de mens" wel
tot de bergen en heuvelen roept,
maar niet tot de levende God
(Openb. 9).
Dit alles is nog niet het eindge-
Ingezonden mededeling
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Westmaas (toez.):
vicaris D. Noordmans, IJsselmonde;
te Loenen a.d. Vecht: F. van Die
ren, Hoornaar; te Gieterveen (toe
zeg.): vicaris A. Meijeringh, Schoo-
nebeek; te Ooslerland-Den Oever:
vicaris A. H. D. Huijsman, Tjalle-
berd.
Aangenomen naar Gx-oningen:
C J. Lambour, Alphen a.d. Rijn.
Geref. Kerken
Beroepbaar: cand. A. van der
Kooij, Amsterdam-Zuid.
Beroepen te D.Whey (Australië):
W. F. van Brussel, Minnertsga.
Aangenomen naar Pesse: cand. J.
D. Pereboom, Ede.
Bedankt voor Amersfoort en voor
Dordrecht: W. v. d. Linden, Rot
terdam-Kralingen; voor Rilland -
Bath, Oostvoorne, Vlagtwedde en
Wons: cand. J. D. Pereboom, Ede;
voor Barrhead-Westlock (Canada):
W. Feenstra, Dokkum.
Geref. Gemeenten
Beroepen te Zeist: M. Blok, Rot
terdam-C.
Wij ontvingen het
allernieuwste op
gebied van
Overgordijnstof
nieuw dessin, 120 cm.
breed, per meter 3.98
Doet uw voordeel
tècA bttar *r accrdelLgv 60
APPELMARKT
TELEFOON 424
A. D. LITTOOY
In de ouderdom van 83 jaar is te
Middelburg overleden de heer A.
D. Littooy, die tal van jaren op al
lerlei terrein een vooraanstaande
plaats heeft ingenomen.
De heer Littooy werd 4 Januari
1872 te Middelburg, waar zijn va
der predikant was bij de Gerefor
meerde Kerk, geboren. Hij stichtte
een drukkerijbedrijf, dat in 1918
met drukkerij Olthoff werd geasso
cieerd. Hij was bestuurslid van tal
van verenigingen. In de Chr. Bond
van Drukkerspatroons nam de heer
Littooy een vooraanstaande plaats
in. Hij was commissaris van hel
„Zeeuwse Dagblad" en de uitgever
van de Zeeuwse Kerkbode. Zijn
verdiensten vonden erkenning in
zijn benoeming tot Ridder in de
Orde van Oi-anje Nassau.
sloten.
Het rijkskeur op de
koplampen
Er resten de bezitters van mo-
een paartje, dat onberispelijk de kertd toelaten, omdat iedereen het
voorgeschreven figuren uitvoerde doet? Is dit, wat men onder „mo
rnet een zo dodelijke ernst, dat er dern" moet verstaan? Op al deze
van dansvreugde klaarblijkelijk vragen past een krachtig neen! Wij
geen sprake was. zouden al die dwaze maagden met
„Moet je dat stelletje zien, die een grote scheepsroeper wel willen
doen het goed", wees ik en toen toeroepen: „Meid, hou je fatsoen!
torrijtuigen nog slechts twee weken werd opeens mijn aandacht afge- Stel je niet aan!"
om hun koplampen op één der aan- leid. „Nee, kijk daar eens! Daar, Een misbruikt begrip
gegeven adressen van het - overi- nee déór! Die dansen met de wan-
gens reeds sinds 1 Januari ver- gen tegen elkaar!" Als er ooit een woord en een be-
plichte - rijkskeur te laten voor- „Da's niks bijzonders", wist neef grïp zijn misbruikt om als vlag een
zien. De termijn, waarbinnen dit Nurks, „dat zie je overal, dat hoort minderwaardige lading te dekken,
mogelijk is, loopt nl., zoals destijds zo tegenwoordig, da's modern!" dan *s wel woord „modern",
in de Staatscourant is aangekon- „Je bent niet wijs", snibbigde ik, Het is modern om als meisje
digd, op 1 April a.s. af. „het is, het is idióót! Het is niet aangeboren schuchterheid en
Na deze datum zal er, ingevolge netjes, het moest verboden wor- waardigheid te grabbel te gooien,
de destijds vastgestelde regeling, den!" Het is niet modern om je zover te
geen gelegenheid meer bestaan dit „Dan konden ze de tent wel slui- vergeten, dat je ten aanzien van
keurmerk te laten aanbrengen, het- ten", meende neef droogjes. „Kijk", fen 6root publiek imitatie nacht-
geen in feite betekent, dat men dan wees hij, „moet je dat zien! Wat kroeg-manieren gaat vertonen. Het
verplicht zou zijn overigens wel- zeg je daar dan wel van?" is niet modern om ten koste van
licht goede - doch ongekeurde - Ik volgde met de blik de aange- ?"es te willen „meedoen" uit angst
lampsets door een geheel nieuwe wezen richting en zag hoe een don- impopulair te zijn en allerlei uit te
- tevoren gekeurde - installatie te kerharig meisje, een kind nog bij- palen> waarvan je diep in je hart
doen vervangen. Uiteraard brengt na, zich letterlijk aan de hals van drommels goed weet, dat het ordi-
dit aanzienlijke kosten met zich. een jongeman had gehangen, hoe na*f verkeerd is.
De lampen van vooroorlogse wa- zij haar hand niet op zijn schouder Het Is niet modern je te gedra-
gens cn motoren, die destijds reeds liet rusten, maar om zijn hals had gei? op een wijze, dat je moeder
van een keurmerk zijn voorzien, geslagen als in een omhelzing. Al een °nSoluk zou schrikken als
voldoen, indien het keur aanwezig dansend beroerde zij met haar lip- zü Je zag.
is, aan de wettelijke voorschriften pen zijn wang. i *tn maar onfatsoenlijk
en behoeven dus niet opnieuw ge- „Walgelijk", zei ik opstaand. 071 la" Zept "et voort!
stempeld te worden. „Zullen we gaan?" Amy Groskamp ten Have.
TERKER
DAN DE HAAT
door H. van Hees wijk
HOOFDSTUK I.
De vondst in de tuin
Het kan soms wonderlijk in een
mensenleven gaan. Op het moment,
dat de planter van der Velde rustig
op de voorgalerij van zijn huis op
Java zat te lezen was er in Oegst-
geest, in dat verre Nederland een
joixgedame, die door een gril een
hele verandering in zijn leven zou
brengen. Van der Velde zelf was
zich er totaal niet van bewust en
juffrouw Koopman evenmin. Ze
kenden elkaar immers niet. En als
ze misschien vooruit geweten had,
welk een consternatie haar wens
in Nederland teweeg zou brengen,
had ze die waarschijnlijk nooit ge
uit. Maar, zoals gezegd, ze was on
bewust van het naderende onheil,
dat zijn schaduwen reeds vooruit
zond over het hoofd van Antoon
van der Velde.
Maar het was de tuin, die mooie
ruime tuin achter die aardige villa
in Oegstgeest, die Lieselot Koop
man in veixukking bracht toen ze
met haar aanstaande man er een
bezoek bracht.
Dit is weldra ons eigendom,
kleintje, fluisterde Wouter van
Bergen haar in het oor, toen ze
door de ruime, lege kamers liepen,
vergezeld van de huiseigenaar, die
hen op enkele passen afstand, zoals
dat behoorde, volgde.
„Zoals ik gezegd heb, mijnheer
van Bergen, en U nu zelf kunt con
stateren, ziet het huis er heel net
jes uit. Het heeft weliswaar een
poos leeggestaan, maar ik heb het
van tijd tot tijd laten schoonma
ken en ook de tuin is steeds onder
houden. Gaat U maar eens mee".
Het verloofde paar volgde de man
op de voet via de keuken naar ach
teren. Daar strekte zich voor hun
oog uit een aardig tuintje, vrij
groot en inderdaad uitstekend on
derhouden. Een keur van bloemen
groeide aan weerszijden van de
schuttingen, waardoor deze voor
het oog nagenoeg geheel gemar
keerd werden. In het midden van
de tuin was een mooi grasveld, net
jes geschoren.
„Heb ik te veel gezegd?" vroeg
de eigenaar triomfantelijk, toen hij
zag, dat de belde jonge mensen
even stil van verwondering naar de
bloemenschat stonden te kijken.
„Het is prachtig", zei de jonge
vrouw zacht, terwijl ze een paar
passen naar voren deed. „Wouter,
je moet het kopen".
De man lachte. „Wanneer ik het
met mijnheer Draaisma over de
prijs eens kan worden zal het ge
beuren".
Men werd het eens. De eisen van
de eigenaar waren niet bijzonder
hoog, want hij was al blij, dat het
huis, dat zo lang leeg had gestaan,
thans voor een behoorlijke prijs
verkocht kon worden en van Ber
gen behoefde niet op een paar dui
zend gulden te kijken.
Toen men gedrieën nog eenmaal
de tuin bekeek, zei het meisje eens
klaps tot hoor verloofde: „Wout, we
moeten een vijvertje hebben in het
midden van deze tuin. En dan een
fonteintje er in".
De beide mannen lachten. Dat
was nu weer echt iets voor een
vrouw.
„Die vijver krijgt U dan van mij
als huwelijksgeschenk, juffrouw
Koopman, beloofde de eigenaar van
het huis hoffelijk. „Ik zal nog van
daag order geven, dat er een vijver
gegraven moet worden. Ik zal er
een betonnen bodem in laten ma
ken met een waterleiding voor een
fontein. Binnen een paar weken is
alles kant en klaar".
„Dat komt dan mooi uit", ant
woordde van Bergen, de aanstaande
eigenaar, „want over drie 'weken
trouwen we".
„Afgesproken".
Draaisma liet er geen gras over
groeien. Een uur later had hij twee
grondwerkers gehuurd en naar de
tuin gebracht waar hij hen uitleg
de, hoe groot en hoe diep de vijver
gegraven moest worden. Even
bleef hij kijken naar de mannen die
hun jassen hadden uitgetrokken en
nu de scherpe spaden in de grond
plantten, toen keerde hij terug naar
zijn kantoor, de sleutels van de wo
ning achterlatend. En terwijl de ar
beiders de vijver groeven, voltrok
zich het oordeel boven Antoon van
der Velde, thans nog een gezeten
en geacht planter in Indië.
(Wordt vervolgd)
